Μια ιστορία διεθνισμού: Ο κουρδικός αγώνας και το παλαιστινιακό κίνημα

Ο Reza Pahlavi, γιος του εκλιπόντος, έκπτωτου μονάρχη του Ιράν, επισκέφτηκε το Ισραήλ στις 17 Απριλίου, σε μια περιοδεία υπό την αιγίδα του Ισραηλινού Υπουργού Πληροφοριών, Gila Gamliel. Το ταξίδι αναμενόταν αμφιλεγόμενο, όχι μόνον επειδή η αντι-ισραηλινή ρητορική αποτελεί ιδεολογικό ακρογωνιαίο λίθο της Ισλαμικής Δημοκρατίας, αλλά και επειδή ο Pahlavi ερχόταν σε μια περίοδο σοβαρής πολιτικής αναταραχής στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.

Ενώ ο ίδιος ο Pahlavi διατηρούσε αποστάσεις από την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση, η σύζυγός του, Yasmine, έλαβε θέση. Αναδημοσίευσε Instagram story μιας Ισραηλινής γυναίκας χωροφύλακα στην Ιερουσαλήμ με τη λεζάντα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», το σύνθημα της ιρανικής εξέγερσης. Γνωστή στις διαμάχες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η Yasmine Pahlavi έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν το Instagram για να ευχηθεί θάνατο σε «κληρικούς, αριστερούς και τους Mojahedin-e Khalq», μια εχθρική αντιπολιτευτική ομάδα.

Είναι αρκετά εύκολο ν’ αναγνωρίσουμε την ειρωνεία στο γεγονός ότι η Pahlavi επαινεί μια στρατιώτη κατοχής με το σύνθημα περί «ελευθερίας». Υπάρχει όμως μια ακόμη βαθύτερη ιστορική ειρωνεία. Το σύνθημα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» επινοήθηκε από υποστηρικτές ενός αριστερού κουρδικού κόμματος που ξεκίνησε να πολεμά μαζί με τους Παλαιστίνιους αντάρτες ενάντια στον ισραηλινό στρατό.

Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν απ’ τους σημαντικότερους μη-κρατικούς δρώντες στη σύγχρονη Δυτική Ασία. Ενώ διεξάγει έναν βίαιο ανταρτοπόλεμο κατά της τουρκικής κυβέρνησης, κατάφερε επίσης να εμπνεύσει τα κουρδικά κινήματα στη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, καθώς και τους μη-Κούρδους διαδηλωτές και διαδηλώτριες του Ιράν. Σε μια περιοχή όπου πολλά κόμματα είναι ξεκάθαρα σεχταριστικά, το PKK έχει περάσει από τον μαρξιστικό-λενινιστικό εθνισμό σε μια μορφή ριζοσπαστικού-δημοκρατικού «ελευθεριακού συνομοσπονδισμού».

Το PKK υπάρχει σήμερα επειδή το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP) -μια παράνομη πλέον παλαιστινιακή δύναμη- συμφώνησε να προσφέρει καταφύγιο σε Κούρδους εξόριστους στη δεκαετία του 1980. Αυτή η εμπειρία στα παλαιστινιακά στρατόπεδα επηρέασε δια παντός την κοσμοθεωρία της ιδρυτικής γενιάς του PKK. Το PKK όχι μόνον έμαθε πώς να μάχεται με όρους ανταρτοπόλεμου, αλλά έφυγε επίσης μ’ ένα έντονο αίσθημα διεθνισμού.

Στην πραγματικότητα, κάποια από τα ιδρυτικά στελέχη του PKK εξέτισαν ποινές σ’ ένα ισραηλινό στρατόπεδο κράτησης ως αιχμάλωτοι πολέμου. Τα παλιά τεύχη του κομματικού περιοδικού Serxwebun* αφηγούνται την αξιοσημείωτη ιστορία των «Ηρώων του Κάστρου Beaufort», μιας ομάδας Κούρδων που εκπαιδεύονταν σε μια παλαιστινιακή βάση στον Λίβανο, όταν συνελήφθησαν από τις ισραηλινές δυνάμεις τον Ιούνιο του 1982 (*Serxwebun σημαίνει «Ανεξαρτησία» στα κουρδικά). Η New Lines μεταφέρει για πρώτη φορά μεγάλο μέρος της ιστορίας τους στα αγγλικά.

Η έκδοση του Ιουνίου 1984 του Serxwebun περιλαμβάνει σχέδια και ποίηση από τους κρατουμένους, συμπεριλαμβανομένου ενός Ιρανού Κούρδου μαχητή. Ο Ιρανός Κούρδος, με το κωδικό όνομα Sami*, θυμήθηκε ότι τον ξυλοκόπησε ένας Ισραηλινός ανακριτής που φώναξε: «Ήρθατε να σκοτώσετε Εβραίους, λέτε ψέματα… Κουρδιστάν, Τουρκιστάν, Μπαγκλαντές, Ιράν, Άραβες, είστε όλοι αντισημίτες, θα σας σκοτώσουμε όλους».

Το PKK ήταν μόλις ένα από τα πολλά τάγματα ξένων μαχητών στον Λίβανο (*Ο Sami συνελήφθη μαζί με έναν Μπαγκλαντεσιανό μαχητή, και ένα άλλο άρθρο του Serxwebun ανέφερε την παρουσία ενός Ιρανού από τους αριστερούς Λαϊκούς Αντάρτες Fedai). Εκείνη την εποχή, το παλαιστινιακό κίνημα ήταν η αιχμή του λόγους της διεθνούς αριστεράς, και οι αριστεροί κατάλαβαν πως ήταν μέρος μιας αδιάσπαστης αλυσίδας απελευθερωτικών αγώνων του Τρίτου Κόσμου.

«Αν γνωρίζετε το Βιετνάμ, ξέρετε το Κουρδιστάν… ένα νέο Βιετνάμ στις καρδιές μας», έγραψε ο Sami σ’ ένα ποίημα. «Στον ανυπεράσπιστο κρατούμενο στο Ντιγιαρμπακίρ, στο φύλλο ενός δέντρου στο Βιετνάμ, στο ζωντανό ον στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, στο ορφανό μωρό στη Σάμπρα και τη Σατίλα».

Ένας άλλος εκ των κρατουμένων ήταν ο Seyfettin Zoğurlu, στο σπίτι της οικογένειας του οποίου πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του PKK το 1978. Επέστρεψε στην Τουρκία και σκοτώθηκε το 1986.

Το DFLP, η παλαιστινιακή ομάδα που φιλοξένησε το PKK, είχε μακρά ιστορία με αριστερούς, ειδικά από την Τουρκία. Ο διάσημος Τούρκος δημοσιογράφος, Cengiz Çandar, στρατεύτηκε εθελοντικά στο DFLP ως νεαρός τη δεκαετία του 1970. Στα απομνημονεύματά του, ανακάλεσε το παράταιρο γεγονός ξένοι μαχητές να ακούν διαλέξεις για τις παλαιστινιακές φραξιονιστικές πολιτικές και να φωνάζουν «θα επιστρέψουμε» στην Παλαιστίνη.

Πέρα από τέτοιες στιγμές, όλες αυτές οι ομάδες είχαν μια κοινή γλώσσα στη μαρξιστική θεωρία. Χωρίς να κατανοούν πλήρως ο ένας το τοπικό πλαίσιο του άλλου, οι αντάρτες από τη Νικαράγουα μέχρι τη Ναμίμπια μπορούσαν να καταλάβουν ποιοι ήταν οι σύμμαχοί τους στην παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ ιμπεριαλισμού και κομμουνισμού.

Η έκδοση του Ιουνίου 1984 του Serxwebun περιλαμβάνει ένα κοινό ανακοινωθέν, που γράφτηκε από το PKK και δύο άλλες αριστερές ομάδες -το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) και το Παλαιστινιακό Λαϊκό Μέτωπο Αγώνα- εξυμνώντας τους «μάρτυρες που έπεσαν αντιμέτωποι με το ιμπεριαλιστικό-σιωνιστικό σχέδιο για την περιοχή» και τη «μαχητική αλληλεγγύη μεταξύ του παλαιστινιακού και του κουρδικού λαού».

Ο αξιωματούχος του DFLP, Qais “Abu Layla” Abd al-Karim, εντυπωσιάστηκε με την ικανότητα του ιδρυτή του PKK, Abdullah Öcalan, να μιλά αυτήν τη γλώσσα. Στην πρώτη τους συνάντηση, ο Öcalan πέρασε όλη τη νύχτα δίνοντας διαλέξεις στον Παλαιστίνιο οικοδεσπότη του για το «πόσο σημαντικό είναι να απαλλαγούμε από τους ρεβιζιονιστές για να κάνουμε πόλεμο εναντίον του εχθρού», κάτι που έδειξε πόσο σοβαρός ήταν ο Κούρδος ακτιβιστής όσον αφορά την υπόθεση και τις αρχές του, όπως ανέφερε αργότερα ο Abu Layla στη δημοσιογράφο Aliza Marcus.

Η ακριβής διαδρομή που ακολούθησε ο Öcalan προς το στρατόπεδο του Abu Layla είναι ένα αμφιλεγόμενο κομμάτι της κουρδικής ιστορίας. Ο Κούρδος αγωνιστής ήρθε σ’ επαφή με παλαιστινιακές ομάδες κάποια στιγμή το 1979 ή το 1980. Διαφορετικές πηγές αναφέρουν διαφορετικούς ανθρώπους ως υπεύθυνους για τη σύνδεση. Σύμφωνα με τον ερευνητή Hamdi Akkaya, οι κουρδο-παλαιστινιακές συναντήσεις ξεκίνησαν τόσο από την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν, τώρα ένα από τα δύο κυβερνώντα κόμματα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, όσο και από ένα μικρό συριακό κουρδικό σοσιαλιστικό κόμμα που ονομάζεται PÇDKS.

Οι οικογενειακές διασυνδέσεις και τα δίκτυα λαθρεμπορίου στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας έπαιξαν επίσης ρόλο. Όλη αυτή η δραστηριότητα λάμβανε χώρα υπό το άγρυπνο βλέμμα των συριακών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες ενθάρρυναν τους διεθνιστές αριστερούς να πολεμήσουν για την παλαιστινιακή υπόθεση. Φυσικά, οι αριστεροί αυτοί δε θα ακολουθούσαν τις επιταγές των μυστικών υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε σύγκρουση με το μακιαβελικό αστυνομικό κράτος του Σύρου Προέδρου Hafez al-Assad, για τον οποίον αποτελούσαν στόχο και οι Κούρδοι της Συρίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Οι Κούρδοι ακτιβιστές συζήτησαν πόσο θα μπορούσαν ν’ αντέξουν να εξαρτώνται από τη Συρία, πρακτικά και ηθικά, αναφέρει η Marcus στο βιβλίο της «Blood and Belief: The PKK and the Kurdish Fight for Independence» (2007). Αλλά δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Η κατάσταση στην Τουρκία είχε επιδεινωθεί ραγδαία. Τον Σεπτέμβριο του 1980, ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε πραξικόπημα. Ακολούθησαν μαζικές εκκαθαρίσεις. Οι αρχές φυλάκισαν πάνω από 650.000 ανθρώπους, εκατοντάδες από τους οποίους πέθαναν υπό κράτηση, πολλοί κάτω από βασανιστήρια.

Πριν το πραξικόπημα, το PKK ήταν μια από τις πολλές αντιμαχόμενες κουρδικές ομάδες (Ο Abu Layla θυμάται πως οι αντίπαλοι Κούρδοι τον προειδοποιούσαν για την ευέξαπτη και βίαιη φύση του Öcalan). Μετά το πραξικόπημα, ήταν ένα από τα λίγα κουρδικά κόμματα στην Τουρκία με βάση έξω από τον έλεγχο της κυβέρνησης, επιτρέποντάς του να πάρει τα ηνία του κουρδικού αγώνα.

Το PKK και οι Παλαιστίνιοι σύμμαχοί του συμφώνησαν αρχικά να μείνουν ο ένας έξω απ’ τους αγώνες του άλλου, όπως αναφέρουν οι Aliza Marcus και Hamdi Akkaya. Οι Κούρδοι μαχητές έρχονταν στα παλαιστινιακά στρατόπεδα στον Λίβανο -στρατόπεδα πολλών ομάδων, όχι μόνο του DFLP- μονάχα για να εκπαιδευτούν. Μαζί με τις στρατιωτικές τακτικές, οι Κούρδοι «έμαθαν να κάνουν διαδηλώσεις για μάρτυρες, για τελετές» και «διάβαζαν πολύ για τον λαϊκό πόλεμο», είπε στη Marcus ένας πρώην μαχητής.

Η παρουσία του PKK στον Λίβανο αυξήθηκε από μερικούς φυγάδες σε αρκετές εκατοντάδες μαχητές. Αν και το κόμμα έχει αποκηρύξει τον μαρξισμό-λενινισμό ως ιδεολογία, η πολιτική του κουλτούρα εξακολουθεί να φέρει τα σημάδια εκείνης της εποχής: λαϊκή μαρτυρική κουλτούρα, αυστηρή εσωτερική πειθαρχία, συνέδρια αυτοκριτικής μαοϊκού τύπου, και έμφαση στην ανάγνωση πολιτικής θεωρίας.

Δεκαετίες αργότερα, πολλοί βετεράνοι του PKK βρέθηκαν να φιλοξενούν ξένους μαχητές. Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), ένα επαναστατικό κίνημα εμπνευσμένο από τις διδασκαλίες του Öcalan και με επικεφαλής πρώην στελέχη του PKK, έχουν δεχθεί εκατοντάδες Κούρδους και μη-Κούρδους εθελοντές από άλλες χώρες. Η παρουσία τους κέντρισε την προσοχή των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης για την κουρδική υπόθεση — και συνέβαλε στη διάδοση του συνθήματος «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» σε άλλα πλαίσια, όπως στο Ιράν.

Υπήρχαν επίσης πολύ πιο σκοτεινά μαθήματα που άντλησε το PKK από το παλαιστινιακό κίνημα. Κόμματα όπως το DFLP και το PFLP είχαν προβεί σε υπέρμετρες πράξεις βίας εναντίον ατόμων που κατηγορούσαν ως δωσίλογους, Ισραηλινούς πολίτες και ξένους τουρίστες. Το PKK έφερε αυτές τις πρακτικές στον δικό του πόλεμο ενάντια στο τουρκικό κράτος.

Οι ισλαμιστές θα σφετερίζονταν αργότερα πολλές σελίδες από το βιβλίο του «λαϊκού πολέμου». Οι σουνίτες ισλαμιστές στο Ιράκ προώθησαν το ρητό «εννέα σφαίρες για τους προδότες και μία για τον εχθρό», που αρχικά αποδόθηκε στον Παλαιστίνιο λαϊκό ηγέτη, Yasser Arafat, τον μακροχρόνιο πρόεδρο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Και οι ανταλλαγές τακτικών ήταν αμφίδρομες. Οι σιίτες ισλαμιστές μαχητές στον Λίβανο πρωτοστάτησαν στην τακτική της βομβιστικής επίθεσης αυτοκτονίας, η οποία υιοθετήθηκε αργότερα από λαϊκές παλαιστινιακές ομάδες, καθώς κι από το ίδιο το PKK.

Ίσως, ωστόσο, οι Ισλαμιστές δεν πρέπει να λάβουν όλα τα εύσημα. Η ισραηλινή στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών εισήγαγε τις μεγάλης κλίμακας βομβιστικές επιθέσεις κατά αυτοκινήτων στον Λίβανο, στη διάρκεια μιας εκστρατείας αποπροσανατολισμού που είχε σκοπό να προκαλέσει την αντίδραση των Παλαιστινίων, όπως αναφέρει ο Ronen Bergman στο βιβλίο του «Rise and Kill First: The Secret History of Israel’s Targeted Assassinations» (2018).

Το Ισραήλ εξαπέλυσε μια ολέθρια, πλήρους κλίμακας εισβολή στον Λίβανο τον Ιούνιο του 1982. Σ’ εκείνο το σημείο, οι στόχοι των Ισραηλινών ήταν πολύ πιο φιλόδοξοι από μια σύγκρουση με τους Παλαιστίνιους αντάρτες. Ο Υπουργός Άμυνας, Ariel Sharon, ήθελε να «αναδιαρθρώσει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή», εγκαθιστώντας έναν Ισραηλινό ηγέτη-μαριονέτα στη Βηρυτό, και εκδιώκοντας μαζικά τους Παλαιστίνιους στην Ιορδανία, όπως γράφει ο Bergman.

Κούρδοι εκπαιδευόμενοι διέμεναν στο Κάστρο Beaufort (γνωστό στην περιοχή ως Shaqif Arnun), ένα φρούριο από την εποχή των Σταυροφοριών που είχε μετατραπεί σε παλαιστινιακό στρατόπεδο. Λιγότερο από πέντε χιλιόμετρα από τα ισραηλινά σύνορα, βρισκόταν καταμεσής του δρόμου για την εισβολή. Μετά από μια ημέρα σφοδρού βομβαρδισμού κι επίθεσης από καταδρομείς της Ταξιαρχίας Golani του Ισραήλ, οι μαχητές προσπάθησαν να επιτύχουν μια οπισθοχώρηση προς την παράκτια πόλη της Σιδώνας, αλλά υπέστησαν περαιτέρω απώλειες στην ύπαιθρο του Νότιου Λιβάνου.

Ο Sharon πιθανότατα δε γνώριζε καν για την ύπαρξη του PKK, αλλά το PKK θυμάται τον εαυτό του ως σημαντικό δρώντα. «Εκτός από τους Λιβανέζους και Παλαιστίνιους αντάρτες, η πιο σοβαρή αντίσταση προήλθε από το PKK», αναφέρει η έκδοση Δεκεμβρίου 2017 του Serxwebun, που εξιστορεί τις αδυσώπητες μάχες γύρω από το Κάστρο Beaufort.

Δέκα Κούρδοι σκοτώθηκαν σ’ εκείνη τη μάχη και κατά την οπισθοχώρηση απ’ το κάστρο, αποτελώντας μερικούς απ’ τους πρώτους μάρτυρες του PKK. Άλλοι 15 αιχμαλωτίστηκαν από τον ισραηλινό στρατό και μεταφέρθηκαν στο Ansar, ένα ισραηλινό στρατόπεδο εγκλεισμού που χτίστηκε στα κατεχόμενα λιβανικά εδάφη. Το Serxwebun αναφέρει πως οι Κούρδοι ανακρίθηκαν όχι μόνο από Ισραηλινούς στρατιωτικούς, αλλά και από Τούρκους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών.

Μια τέτοια συνεργασία δεν ήταν πρωτόφαντη. Όταν οι ισραηλινές δυνάμεις συνάντησαν βάσεις του Αρμενικού Μυστικού Στρατού για την Απελευθέρωση της Αρμενίας, μιας λιβανο-αρμενικής μαχητικής ομάδας που σχεδίαζε επιθέσεις κατά της Τουρκίας, παρέδωσαν τα υλικά που βρήκαν σε Τούρκους αξιωματούχους, σύμφωνα με διπλωματικά τηλεγραφήματα που ανακάλυψε ο ιστορικός Eldad Ben Aharon.

Το Serxwebun περιέγραψε τις δυσμενείς συνθήκες στη φυλακή Ansar. Τους πρώτους μήνες της εισβολής, υπήρξαν δημοσιεύματα σε ξένα μέσα ενημέρωσης για ξυλοδαρμούς και άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο. Κάποια στιγμή, ένας Ισραηλινός στρατιώτης πυροβόλησε αδιάκριτα τους κρατουμένους, σκοτώνοντας τρεις. Τελικά οδηγήθηκε στο στρατοδικείο. «Κανένας νόμος δεν εφαρμόστηκε στο Ansar ή σε άλλους χώρους κράτησης, εκτός από τις οδηγίες του Ισραηλινού διοικητή του στρατοπέδου και τα καπρίτσια των φρουρών», έγραψε ο πρώην κρατούμενος Salah Tamari, ο οποίος ανέφερε «συνεχείς εξευτελισμούς» και «διαρκείς ανακρίσεις».

Ως το 1983, η Washington Post και οι New York Times ανέφεραν πως οι συνθήκες βελτιώνονταν έπειτα από σημαντική διεθνή πίεση. Στο τέλος του έτους, το Ισραήλ συμφώνησε σε ανταλλαγή κρατουμένων με την PLO. Αρκετές χιλιάδες κρατούμενοι από το Ansar αφέθηκαν να φύγουν — συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων αιχμαλώτων.

Η ιστορία τους, όμως, δεν είχε ακόμα τελειώσει. Περίπου 1.000 κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένων των μελών του PKK, επρόκειτο να μεταφερθούν στην Αλγερία με επιβατικά αεροσκάφη. Όμως, κατά τη διάρκεια μιας ενδιάμεσης στάσης στην Ελλάδα, οι Κούρδοι αλυσοδέθηκαν σε καρέκλες του αεροδρομίου κι αιτήθηκαν άσυλο. Πέτυχαν το αίτημά τους. Μερικοί επέστρεψαν στην Τουρκία, ενώ άλλοι άρχισαν να οργανώνουν την κουρδική διασπορά της Ευρώπης.

Ένας από τους κρατουμένους, ο Seyfettin Özen, συμμετείχε στην πρώτη επιχείρηση του PKK στην Τουρκία έπειτα απ’ το πραξικόπημα του 1980, μια σειρά αντάρτικων επιδρομών κατά αστυνομικών τμημάτων στις 15 Αυγούστου 1984. Σκοτώθηκε έναν χρόνο αργότερα. Ένας άλλος πρώην κρατούμενος, ο Nazif Aktaş, δημιούργησε το πολιτικό μέτωπο του PKK στην Ευρώπη. Δολοφονήθηκε σε διαμάχη μ’ ένα αντίπαλο κουρδικό κόμμα το 1985.

Το PKK δημιούργησε τελικά ένα μόνιμο στρατόπεδο εκπαίδευσης στην κοιλάδα Bekaa του Λιβάνου, τότε υπό συριακή κατοχή. Αλλά καθώς οι σχέσεις Συρίας-Τουρκίας αναθερμάνθηκαν τη δεκαετία του 1990, η συριακή κυβέρνηση έβαλε τέλος στο ασφαλές καταφύγιο του PKK. Ο Öcalan μετακινούνταν ανά τον κόσμο, έως ότου οι Τούρκοι πράκτορες τον συνέλαβαν -με την αρωγή της CIA- το 1999.

Υπήρξε και μια θετική πλευρά: Το τέλος της συριακής πατρονείας έδωσε στην κουρδική αριστερά το ελεύθερο να δράσει κατά του Assad. Λίγα χρόνια αργότερα, υποστηρικτές και βετεράνοι του ΡΚΚ βοήθησαν στην οργάνωση του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης, το οποίο αργότερα δημιούργησε τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).

Καθώς υπήρχαν φήμες ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες είχαν εμπλακεί στο ανθρωποκυνηγητό κατά του Öcalan, Κούρδοι της διασποράς διαδήλωσαν μετά τη σύλληψή του έξω απ’ την ισραηλινή πρεσβεία στο Βερολίνο. Οι φρουροί της πρεσβείας πυροβόλησαν εναντίον μιας ομάδας διαδηλωτών που είχαν διαρρήξει τον αστυνομικό κλοιό, σκοτώνοντας τρεις εξ αυτών. Λίγες μέρες αργότερα, 500 υποστηρικτές του DFLP πραγματοποίησαν συγκέντρωση στην παλαιστινιακή πόλη της Ναμπλούς. Μαζί με την παρουσία παραδοσιακών συμβόλων της παλαιστινιακής αριστεράς, ποδοπάτησαν μια τουρκική σημαία και περιέφεραν ένα πορτραίτο του Öcalan.

Έκτοτε, η παλαιστινιακή αριστερά έχει σε μεγάλο βαθμό παραγκωνιστεί, εξαιτίας των ισλαμιστικών κομμάτων. Στους υποστηρικτές των Ισλαμιστών συγκαταλέγεται η Τουρκία και το Ιράν, δύο κράτη εχθρικά προς το κουρδικό εθνικό κίνημα. Προκειμένου εν μέρει να μπει στο μάτι των δύο αυτών κρατών, το Ισραήλ έχει γίνει πιο ένθερμα υποστηρικτικό προς τα συμφέροντα των Ιρακινών Κούρδων, μια χάρη που ορισμένοι Κούρδοι ανταποδίδουν κυματίζοντας ισραηλινές σημαίες.

Παρ’ όλα αυτά, η παλαιστινιακή αριστερά συνεχίζει να δείχνει υποστήριξη προς την κουρδική υπόθεση. Σε μια επιστολή του το 2010, ο ηγέτης του DFLP, Nayef Hawatmeh, είπε ότι «Στηρίζουμε εξ αρχής το κουρδικό δικαίωμα στην αυτοδιάθεση», αν και δεν ανέφερε συγκεκριμένα τη σχέση του με το PKK. Τα πιο πρόσφατα χρόνια, η βετεράνος αντάρτης του PFLP, Leila Khaled, έχει επισκεφθεί την Τουρκία αρκετές φορές για να δείξει υποστήριξη στους Κούρδους αντιφρονούντες.

Ούτε το PKK έχει ξεχάσει την ιστορία του. Το κόμμα συνεχίζει να αναφέρει τη Μάχη του Κάστρου Beaufort στις αφιερώσεις για τους μαχητές και στις δηλώσεις του για την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση. Αλλά ίσως το πιο αξιοσημείωτο γραπτό είναι μια επιστολή του 2009, που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά απ’ τον Παλαιστίνιο συγγραφέα, Mazen Safi, με παραλήπτη τον ίδιο, και αποστολέα τον «Polat Can, στα βουνά του Κουρδιστάν».

Σύμφωνα με την εισαγωγή του Safi, έλαβε την επιστολή αφότου δημοσίευσε ένα άρθρο για τη Μάχη του Κάστρου Beaufort. Η επιστολή, γραμμένη στα αραβικά, κατηγορεί το «θανατηφόρο δηλητήριο» του ρατσισμού, το οποίο διαχέουν «σιωνιστές, ιμπεριαλιστές και αντιδραστικές δυνάμεις στην περιοχή» για να κάνουν τους Παλαιστίνιους να ξεχάσουν τη συνεισφορά των Κούρδων στην υπόθεσή τους.

«Ας αντιληφθούν όλοι ότι το αίμα των Κούρδων και των Αράβων ήταν και εξακολουθεί να είναι ενιαίο και αγνό, για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του κουρδικού και του παλαιστινιακού λαού, από την εποχή του Σαλαντίν ως τους δεκάδες Άραβες συντρόφους που έπεσαν μάρτυρες στα βουνά του Κουρδιστάν», λέει. «Το σημαντικό, αδερφέ και σύντροφέ μου, είναι ότι αυτά που μας ενώνουν είναι χίλιες φορές μεγαλύτερα απ’ αυτά που μας χωρίζουν, παρά τους τυράννους, τους πράκτορες και τους ρατσιστές. Νίκη στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ».

Λίγα χρόνια αργότερα, ο Polat Can υπηρέτησε ως διοικητής στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Η Μάχη του Κάστρου Beaufort δεν είναι απλώς ένα ενδιαφέρον ιστορικό σημείο. Είναι μια ζωντανή ιστορία που συνεχίζει να εξαπλώνεται στην περιοχή. Οι Κούρδοι που πολέμησαν στον Νότιο Λίβανο, τώρα διοικούν οπαδούς και τιμητές σ’ ολάκερη την περιοχή, και η κληρονομιά του διεθνισμού και της κομματικής πειθαρχίας απ’ τις προηγούμενες δεκαετίες παραμένουν ζωντανές στην κουρδική υπόθεση.

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ελβετία, Ζυρίχη: Εκρηκτική επίθεση σε τουρκική κατασκευαστική εταιρεία

Απόψε, ανατινάξαμε το γραμματοκιβώτιο της εταιρείας πολιτικών μηχανικών Sauerwein Schäfer SSB AG στη Ζυρίχη. Η SSB ανήκει εξ ολοκλήρου εδώ και περίπου 10 χρόνια στον Διεθνή Όμιλο της ERG, μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες στην Τουρκία. Διατηρώντας καλές σχέσεις με το παλάτι, οι Τούρκοι δισεκατομμυριούχοι των κατασκευαστικών αποτελούν, μαζί με τη βιομηχανία όπλων, τους πιο άμεσους κερδοσκόπους των οικονομικών πολιτικών του Ερντογάν – και είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για τις καταστροφικές συνέπειες του πρόσφατου σεισμού.

Σήμερα, οι Κούρδοι σε όλο τον κόσμο γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά τους, το Νεβρόζ. Το 2023 το γιορτάζουν πενθώντας. Περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στον σεισμό στις αρχές Φεβρουαρίου, εκατοντάδες χιλιάδες έμειναν δίχως τίποτα, δεν υπάρχει σχεδόν καμία οικογένεια που να μην επηρεάστηκε άμεσα. Όμως, γιορτάζουν επίσης τη Νέα Χρονιά γνωρίζοντας πως πρέπει να κοιτάξουν μπροστά. Μια χρονιά γεμάτη αγώνες. Στην Τουρκία, πλησιάζουν εκλογές κι έχει ήδη καταστεί σαφές πως ο Ερντογάν δε διστάζει να εκμεταλλευτεί άμεσα τον σεισμό για τη γενοκτονική πολιτική του, ασκώντας πίεση για δημογραφική αλλαγή στις πληγείσες περιοχές. Στη Συρία, το Ισλαμικό Κράτος ανασυγκροτείται · στα βουνά του βόρειου Ιράκ, οι αντάρτες συνεχίζουν να δέχονται επιθέσεις με βόμβες και δηλητηριώδη αέρια, και ενόψει του Τρίτου Ιμπεριαλιστικού Παγκόσμιου Πολέμου, το χάος και ο φασισμός φαίνεται να έχουν γίνει η καλύτερη διαθέσιμη επιλογή για τους διάφορους παγκόσμιους παίκτες.

Αναμφιβόλως, το φετινό Νεβρόζ θα αφορά επίσης τη συγκέντρωση ισχύος για τις επερχόμενες συγκρούσεις. Να κοιτάμε πίσω για να βαδίσουμε μπροστά. Να θυμόμαστε ποιος είναι ο εχθρός και, πάνω απ’ όλα, ποια είναι η δική μας πλευρά. Διότι αυτή είναι η ισχύς. Οι συνοικιακές δομές αλληλεγγύης που ξεφυτρώνουν σήμερα στη Νοτιοανατολική Τουρκία ενάντια στις στρατιωτικοποιημένες διοικήσεις, είναι τα οδοφράγματα των επερχόμενων συγκρούσεων · οι αντάρτες στα βουνά αναπτύσσουν νέες τεχνικές, τακτικές και στρατηγικές, με ρυθμό που κόβει την ανάσα. Στην επιτυχημένη αντίστασή της ενάντια σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς, η Ροζάβα έχει γίνει εδώ και καιρό σύμβολο ελευθερίας και αυτοδιάθεσης για όλους τους καταπιεσμένους λαούς παγκοσμίως.

Απ’ αυτή τη σκοπιά, σήμερα πραγματοποιήσαμε μια συμβολική δράση εναντίον της SSB και της ERG, καθώς και της οικογένειας Erbilgin που δεσπόζει πίσω από αυτήν. Εμείς ειδικά, ως διεθνιστές, πρέπει να έχουμε ένα πράγμα ξεκάθαρο: Δεν είναι ο σεισμός που σκότωσε όλους αυτούς τους ανθρώπους, είναι τα οικονομικά συμφέροντα μιας μικρής κλίκας κερδοσκόπων. Καλυμμένες από το παλάτι και τη διαφθορά, οι μεγάλες κατασκευαστικές και κτηματομεσιτικές εταιρείες αποσπούν παχυλά κέρδη για χρόνια και δεκαετίες. Η οικογένεια Erbilgin, μια από τις πλουσιότερες της Τουρκίας, ανήκει σε αυτήν ακριβώς την κλίκα. Η σχέση αυτών των κύκλων με το καθεστώς του AKP είναι σχέση συμβίωσης. Έχοντας γίνει πλούσιοι μέσα από τεράστια συμβόλαια για έργα υποδομής, καλώς ή κακώς είναι προσκολλημένοι στο τουρκικό παλάτι – και το παλάτι σ’ αυτούς.

Ένας σεισμός δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει διεύθυνση. Όμως ο τουρκικός φασισμός, ο πραγματικός δολοφόνος, έχει πρόσωπα και διευθύνσεις. Και εδώ, στην Ευρώπη. Πρέπει να του επιτεθούμε. Με όλες μας τις δυνάμεις.

Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη!

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Τουρκία, Ιστανμπούλ: Το DGH καταστρέφει ολοσχερώς εργοστάσιο σωλήνων που ανήκει σε φασίστες

“Στις 05.02.2023, η Μονάδα του DGH – “Ş.Yusuf Fırat – Martyr Zınar Tatvan” πραγματοποίησε εμπρηστική ενέργεια σε εργοστάσιο σωλήνων στην Çatalca της Ιστανμπούλ, το οποίο ανήκει σε φασίστες. Έπειτα απ’ τη δράση μας, δεν έμεινε ούτε ίχνος απ’ το εργοστάσιο, και η δριμύτατη φλόγα μας κατέστησε άχρηστο ένα ακόμη εργοστάσιο. Τα μέλη της μονάδας μας αποχώρησαν με ασφάλεια απ’ την περιοχή έπειτα απ’ τη δράση.”

Η συγκεκριμένη μονάδα κάνει επίσης αναφορά στην απληστία της φασιστικής κυβέρνησης AKP-MHP για νοίκια και φόρους, καθιστώντας την υπεύθυνη για το μακελειό, και καλεί τη νεολαία του Κουρδιστάν να ζητήσει λογαριασμό:

Στον πατριωτικό λαό μας και στη νεολαία του Κουρδιστάν ·

Το τουρκικό κράτος-εισβολέας επιδιώκει γενοκτονία και συντριβή στο Κουρδιστάν, και συνθλίβει τους λαούς της Τουρκίας με το καθεστώς πολέμου που έχει ορθώσει. Εφαρμόζοντας αποικιοκρατικό καθεστώς και πολιτικές αστικοποίησης στο Κουρδιστάν, πέτυχε να μετατρέψει όλες τις πόλεις σε χαλάσματα έπειτα από μια φυσική καταστροφή, καταδικάζοντας τον λαό να μένει σε παραπήγματα, και άπληστα απομυζώντας του νοίκια και φόρους, ανοίγοντας τις πύλες για μια φυσική καταστροφή που μέρα με τη μέρα φαίνεται ακόμα χειρότερη. Αναμφιβόλως, ο σεισμός αποτελεί φυσική καταστροφή · όμως, η πρόληψη και τα μέτρα που θα όφειλαν να είχαν ληφθεί για κάτι τέτοιο, καταμαρτυρούν το γενοκτονικό καθεστώς. Αντί να επέμβει ενάντια στην καταστροφή στο Κουρδιστάν έπειτα απ’ τον σεισμό, το κράτος ειδικού πολέμου επιτέθηκε την ίδια στιγμή στις περιοχές της Ροζάβα με οβίδες, και δεν έστειλε βοήθεια στις σεισμόπληκτες ζώνες. Ο λαός μας αφέθηκε να πεθάνει, καθώς κατασχέθηκαν οι βοήθειες που είχαν συλλεχθεί.

Το τουρκικό κράτος επιδίωξε να μετατρέψει τη φυσική καταστροφή σε γενοκτονία, σε εχθροπραξία κατά των Κούρδων. Εκφράζουμε τα συλληπητήριά μας στον λαό μας που θρηνεί ζωές, και στέλνουμε φωτιά στο τουρκικό κράτος-εισβολέα. Θεωρούμε πως ο τιμημένος και πονεμένος λαός μας, που κουβαλάει τη συνείδησή του στα σακίδιά του, θα ξεπεράσει την κατάσταση αυτή με το πνεύμα της αλληλεγγύης. Κι εδώ απευθυνόμαστε στη νεολαία του Κουρδιστάν · το τουρκικό κράτος-εισβολέας είναι υπεύθυνο για όλα όσα συμβαίνουν στο Κουρδιστάν. Καλούμε τη νεολαία του Κουρδιστάν να ζητήσει λογαριασμό απ’ το κράτος-εισβολέα που ευθύνεται για τον θάνατο των ανθρώπων μας.”

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Κουρδιστάν: Δεν είναι τα κτίρια που κατέρρευσαν, είναι η ηθική!

“Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Μπορείς να τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά, να του αρπάξεις το ψωμί απ’ το στόμα, να μην τον γιατρέψεις από την ασθένεια που πάσχει, να τον βάλεις σε μια άθλια κατοικία, να τον εξοντώσεις βάζοντάς τον να δουλεύει μέχρι θανάτου, να τον οδηγήσεις στην αυτοκτονία, να τον στείλεις στον πόλεμο. Λίγοι μόνο απ’ αυτούς τους τρόπους είναι απαγορευμένοι στο κράτος μας.”

-Μπέρτολτ Μπρεχτ

Όπως εξηγεί ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημά του, υπάρχουν πολλοί τρόποι να σκοτώσεις ανθρώπους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προξενήσεις μια γενοκτονία ενάντια στην κοινωνία · κάποιοι προφανείς, ξεκάθαρα ορατοί, και κάποιοι λιγότερο προφανείς, πιο αόρατοι.

Αυτό ακριβώς βιώνουμε στο σήμερα, ειδικά η κουρδική κοινότητα στο Μπακούρ (Νότιο) Κουρδιστάν. Το λοιπόν, ας πούμε πως επρόκειτο για έναν σεισμό, μια φυσική καταστροφή. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε ή να αποτρέψουμε τις φυσικές καταστροφές. Πράγματι, όμως όταν συμβαίνουν, μπορούμε να έχουμε λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε να σιγουρέψουμε πως οι ζημιές και οι απώλειες δε θα είναι τόσο υψηλές. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που κάνει εδώ και χρόνια το φασιστικό κράτος της Τουρκίας είναι το ακριβώς αντίθετο. Όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και στο Νότιο Κουρδιστάν, ως κομμάτι του “εκσυγχρονισμού”, ξεφυτρώνουν παντού πολυώροφα κτίρια, συχνά με πραγματικά αμφιλεγόμενες επενδύσεις, και είναι αυτά που συνήθως καταρρέουν όταν σείεται λίγο το έδαφος.

Οι άνθρωποι που ζουν στις πολυκατοικίες αυτές, κυρίως οικογένειες με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα απ’ το να νοικιάζουν αυτά τα διαμερίσματα, καθώς είναι φθηνά, και εφόσον δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά σε κάτι άλλο. Αν οι φυσικές καταστροφές επιδρούν τόσο έντονα σε μια περιοχή όπου είναι γνωστό πως αντιμετωπίζει σεισμούς, οφείλουμε να αναρωτηθούμε γιατί το κυρίαρχο καθεστώς δεν έλαβε προληπτικά μέτρα. Οι φόροι που πληρώνει ο λαός στο όνομα των φυσικών καταστροφών δεν αρκούσαν για να σωθούν οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα κάτω απ’ τα συντρίμμια. Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε πώς γίνεται να χτίζονται τέτοια κτίσματα σε μια τέτοια περιοχή, τα οποία δεν είναι αρκετά δυνατά ώστε να αντέχουν τέτοιους σεισμούς; Η κατάρρευση χιλιάδων ανθρώπων και η έλλειψη δυνατότητας πρόσβασης σε βοήθεια εν μέσω χιονιού και χειμώνα, αποδεικνύουν πως δεν είναι τα κτίρια που κατέρρευσαν στο κράτος αυτό, αλλά η ηθική.

Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά πως δεν αρκεί για τους ανθρώπους να εμπιστεύονται ένα κράτος, ένα σύστημα που -με τη φασιστική του νοοτροπία- δε φροντίζει για τα συμφέροντα και τις ανάγκες της κοινωνίας, παρά μόνο λαμβάνει μέτρα για τα δικά του συμφέροντα.

Η σφαγή αυτή, η οποία έλαβε χώρα όχι μόνο στην Τουρκία αλλά επίσης και στη Συρία, θα έπρεπε να αποτελεί υπενθύμιση, μια υπενθύμιση προς όλους τους ανθρώπους να σταματήσουν να εξαπατώνται απ’ το κράτος. Να σταματήσουν να τυφλώνονται απ’ τις δολιότητές του, και, αντιθέτως, να παρεμβαίνουν μόνοι τους, να αναλαμβάνουν δράση και να οικοδομούν την κοινωνική αυτο-οργάνωση, αυτο-εξυπηρέτηση και αυτο-διαχείριση. Το κράτος είναι αδύναμο, και στη Συρία και στην Τουρκία · είναι καιρός για την κοινωνία ν’ αντιληφθεί την ίδια της τη δύναμη, να επιστρατεύσει τη δύναμ αυτή και να προστατεύσει τον εαυτό της από τις διάφορες απόπειρες σφαγής από το κράτος.

Η οικονομική κρίση στην Τουρκία, η δυσβάσταχτη οικονομική συνθήκη πολλών οικογενειών στη Συρία, την Τουρκία και το Κουρδιστάν, ο πόλεμος που μαίνεται σε όλες τις περιοχές της Μέσης Ανατολής, οι απόπειρες σφαγών από ισλαμικές συμμορίες όπως οι Taliban, το ISIS ή η Al Nusra, η καπιταλιστική καταλήστευση και εκμετάλλευση · είναι μεγάλο το βάρος των επιθέσεων αυτών στους ώμους της κοινωνίας στη Μέση Ανατολή. Ένας πόλεμος μαίνεται, ένας πόλεμος ύπαρξης και ανυπαρξίας. Για να αντιληφθούμε την πραγματικότητα αυτή και να προχωρήσουμε τον αγώνα για την ύπαρξη της κουρδικής κοινωνίας, την ύπαρξη του κουρδικού πολιτισμού και των αξιών του, της γλώσσας του, την ύπαρξη της αντίστασης, την ύπαρξη της ελπίδας για ελευθερία, την ύπαρξη ανθρώπινων αξιών και κοινωνικότητας, είναι απολύτως σημαντικό να κινητοποιηθούμε καθολικά, εντός ή εκτός συνόρων, με μεγαλύτερες ή μικρότερες ηλικίες, άντρες ή γυναίκες, από το Κουρδιστάν, τη Μέση Ανατολή ή οπουδήποτε.

Διότι, όπως είπε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ:

“Όταν η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον!”

NC// Sara Ronahi

Πηγή: Nuce Ciwan

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Τουρκία/Κουρδιστάν: HBDH – Κάλεσμα σε οργάνωση για την Ενωτική Επανάσταση

HBDH / Λαϊκό Ενωτικό Επαναστατικό Κίνημα: “Σας καλούμε να συμμετάσχετε στα οδοφράγματα στον δρόμο, στις πολιτοφυλακές στην πόλη, και στο αντάρτικο βουνού, σας καλούμε να οργανωθείτε.”

Νεαρές γυναίκες, νεαροί εργάτες, μαθήτριες, άνεργοι νεολαίοι ·

Ο σφοδρός αγώνας που λαμβάνει χώρα στην Τουρκία και το Κουρδιστάν επηρεάζει κάθε τμήμα της κοινωνίας, και σταδιακά οξύνεται η βιαιότητά του. Η μορφή, η έκταση και η δριμύτητα του πολέμου διαφέρουν από χτες. Ενώ η διαδικασία αυτή συνθλίβει στη μέγγενη σχεδόν όλα τα κομμάτια της κοινωνίας, απ’ την άλλη δημιουργεί και τις πιθανότητες και τις δυνατότητες της λύτρωσης. Καθώς ο λαός μας μένει ξέπνοος μέσα σ’ ένα πρωτόφαντο σκοτάδι, γυρεύει να βρει τρόπο ν’ απαλλαγεί απ’ αυτό. Πρόκειται για έναν μεγάλο πόλεμο, και έχουμε φτάσει μπρος σ’ ένα νέο κατώφλι του πολέμου αυτού. Βρισκόμαστε σε μια διαδικασία που φέρει τεράστιες αναταραχές.

Η νεολαία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του επιβεβλημένου σκότους, αλλά και του αγώνα που ορθώνεται ενάντιά του. Νεαρές γυναίκες, νεαροί εργάτες, μαθήτριες, άνεργοι νεολαίοι · Η νεολαία μας, που έχει αποτελέσει τη γενεσιουργό αιτία της επανάστασης αυτής, καλωσορίζει κάθε της εμπειρία.

Δεν έχει απομείνει βιώσιμος χώρος για τη νεολαία εντός του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι πρόδηλο το γεγονός αυτό απ’ τα σχολεία που έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα, απ’ τα εργοστάσια και τα εργαστήρια που έχουν μετατραπεί σε κελιά, και απ’ τους δρόμους που έχουν μετατραπεί σε εχθρικές βάσεις. Προσπαθούν να ενσταλάξουν την αντιδραστική ιδεολογία του φασισμού στη νεολαία μέσω πολιτικών καταπίεσης κι εκφοβισμού. Λόγω των αντεπιστημονικών εκπαιδευτικών μεθόδων, είναι πλέον αδύνατο να μιλήσουμε για ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Παρά τα χίλια συν ένα εμπόδια, κάποιοι άνθρωποι κατόρθωσαν να αποφοιτήσουν, όμως εντάχθηκαν στη στρατιά των ανέργων, με τις προσπάθειές τους να αγνοούνται πλήρως. Νεολαίοι που δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν το σχολείο λόγω της οικονομικής κρίσης, γύρισαν στις εργατικές περιοχές. Στις εργατικές περιοχές, τα προβλήματα αυξήθηκαν εκθετικά. Πέραν της κάλυψης των βασικών τους αναγκών, η νεολαία έχει να σκεφτεί ακόμα και το πώς θα βγάλει το ψωμί της για το βράδυ. Αντιμετωπίζεται σα φθηνό εργατικό δυναμικό, και καταδικάζεται στις χείριστες εργασιακές συνθήκες. Βρίσκεται έγκλειστη στα εργοστάσια, στα εργαστήρια. Οι νεαρές γυναίκες είναι αδύνατο να κυκλοφορούν στους δρόμους με το μυαλό τους ήρεμο. Υπόκεινται σε βία ακόμη κι αν απλώς περπατούν, πολλώ δε μάλλον αν περνούν χρόνο εκτός σπιτιού. Κακοποιούνται και βιάζονται από άτομα συγγενικά και μη. Δολοφονούνται καθημερινά, και αν είναι “τυχερές”, θα “ξεφύγουν” με αθεράπευτα τραύματα. Τους έχει αποστερηθεί κάθε ελπίδα για το μέλλον από αυτό το αναχρονιστικό σύστημα και απ’ τον φασισμό.

Το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του δε δείχνουν πλέον καμία διαλλακτικότητα απέναντι σε όποια φωνή τους αντιτεθεί. Η επαναστατική, σοσιαλιστική και πατριωτική νεολαία δέχεται επίθεση επειδή εναντιώνεται στη ζωή στην οποία την καταδικάζουν. Χτυπιέται, απειλείται, φυλακίζεται, συλλαμβάνεται, δολοφονείται από την αστυνομία, τον στρατό και τις πολιτικές δυνάμεις του φασισμού. Οι μάζες των νεολαίων έχουν έρθει αντιμέτωπες με κάθε είδους αντιδραστικότητα και φασισμό, και έχουν προσπαθήσει να εκπαιδευτούν στα μέσα άσκησης βίας.

Η λύση ενάντια στον φασισμό βρίσκεται στην Επανάσταση!

Φτάνει πια! Ο καιρός να μιλάμε απλώς για τα προβλήματά μας έχει προ πολλού παρέλθει. Δεν υφίσταται ενδοσυστημική λύση. Η λύση σε όλα αυτά τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα είναι πιθανή μονάχα με μια ριζική αλλαγή. Είναι πλέον αναγκαιότητα να βάλουμε ένα τέλος στο καπιταλιστικό σύστημα και την κυριαρχία του φασισμού. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα, είναι να ξεκινήσουμε να εκπαιδευόμαστε ώστε να ανατρέψουμε όσους μας επιφυλάσσουν μια τέτοια ζωή.

Έχουμε ζωτικό καθήκον να οργανώσουμε τον πόλεμο, να στρατολογήσουμε νέες μαχήτριες και μαχητές στις τάξεις μας, και να αποδεχτούμε την Ενωτική Επανάσταση. Πρέπει να αγωνιστούμε! Τίποτα δεν μπορούμε να επιτύχουμε δίχως ν’ αγωνιστούμε. Ό,τι έχουμε κερδίσει, το έχουμε κερδίσει με τα όπλα. Η επαναστατική, πατριωτική, σοσιαλιστική νεολαία στις φυλακές, στα βουνά και στις πόλεις, έχει νικήσει τις δυνάμεις της αντεπανάστασης με τη δική της ισχύ · Στο Κουρδιστάν και την Τουρκία, έχει στενέψει τις πλατείες και τα προάστια των πόλεων για τους φασίστες. Έχει αναπτυχθεί, και συνεχίζει να αναπτύσσεται, μέσω του ανυποχώρητου αγώνα για την Ενωτική Επανάσταση. Το Λαϊκό Ενωτικό Επαναστατικό Κίνημα (HBDH) προελαύνει προς τη νίκη, με την κληρονομιά αυτού του μοναδικού πολέμου και των αθάνατων συντροφισσών και συντρόφων.

Οι Denizler, Sinanlar, Mahirs, Mazlumlar, İbrahims, έκαναν το ξεκίνημα αυτού του επαναστατικού κινήματος στα εδάφη μας και μας καθοδήγησαν στο παρελθόν · Στον πόλεμο ενάντια σ’ αυτό το αντιδραστικό σύστημα, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή ως νεαροί/ές κομμουνιστές/ριες και ως πατριωτική ηγεσία, και αποτέλεσαν την ελπίδα του λαού μας. Αυτοί/ές και οι απόγονοί τους κινητοποίησαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων · Συμμετείχαν στις απεργίες των εργατών και στις αντιστάσεις των αγροτών. Δεν έκαναν βήμα πίσω ούτε στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Εδώ, οι Θάλασσες μας έδειξαν ένα πρωτόφαντο παράδειγμα μαζικής επαναστατικής βίας, όταν έριξαν τα στρατεύματα του 6ου Στόλου στη θάλασσα. Ενώ απομάκρυναν φασίστες απ’ τα σχολεία κι απ’ τις εργατικές γειτονιές, έσπευσαν στον αγώνα με τα μάτια ορθάνοιχτα. Έθεσαν τον μαζικό αγώνα σε επαναστατικά θεμέλια. Δεν παρασύρθηκαν απ’ τον ρεφορμισμό, απ’ τον κοινοβουλευτισμό. Είδαν το μέλλον του αγώνα στη στρατιωτική μορφή δράσης, δεν υποτάχθηκαν στα όρια της νομιμότητας. Όπως ακριβώς αποτέλεσαν παράδειγμα για εμάς στο αντάρτικο μέτωπο, δε δίστασαν να πραγματοποιήσουν το παραμικρό βήμα που θα πήγαινε μπροστά τον μαζικό αγώνα. Ως μπροστάρηδες του μαζικού αγώνα, ας το πούμε, σκέφτονταν ως αντάρτες και δρούσαν ως αντάρτες.

Στο σήμερα, και μέχρι να ξεριζώσουμε όλα τα απομεινάρια του φασισμού στα εδάφη της Τουρκίας και του Κουρδιστάν, το παράδειγμα του αποφασιστικού και μαχητικού τους αγώνα πρέπει ν’ αποτελεί τον οδοδείκτη μας. Στο σήμερα, το μονοπάτι τους είναι το μονοπάτι όλων εκείνων που ενώνονται και πολεμούν κάτω απ’ τη σημαία του Λαϊκού Ενωτικού Επαναστατικού Κινήματος.

Ο πάγος έχει σπάσει, ο δρόμος είναι ανοικτός. Είμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη. Βρισκόμαστε στις πόλεις, βρισκόμαστε στα βουνά, βρισκόμαστε στα εργοστάσια, βρισκόμαστε στα σχολεία, βρισκόμαστε στις πλατείες, βρισκόμαστε στους δρόμους. Τα εδάφη της Τουρκίας και του Κουρδιστάν πλέον στέκονται αντίκρυ στην τελική φάση της ιστορίας της Ενωτικής Επανάστασης. Είτε θα καταστρέψουμε αυτό το κράτος, είτε αυτή η αποσύνθεση που σα μέγγενη μας σφίγγει τον λαιμό θα μας κλέψει τη στερνή μας ανάσα. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ενάντια στον φασισμό, ο μόνος δρόμος είναι η Ενωτική Επανάσταση.

Η νεολαία της Ενωτικής Επανάστασης πρέπει να βγει μπροστά με όλη της την ενέργεια και την αποφασιστικότητα, να στρατολογήσει κάθε νεολαίο που θέλει να πολεμήσει ενάντια στον φασισμό, και μαχητικά να κρατήσει τη σημαία του αγώνα στην πρώτη γραμμή. Μαζί τώρα είμαστε πιο δυνατοί, πιο γενναίες, έχουμε μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Και το γνωρίζουμε πως η συνθήκη είναι επαναστατική! Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πάμε “Μπροστά… Πιο μακριά…”.

Είναι η στιγμή για τη νεολαία στο επαναστατικό μέτωπο του Κουρδιστάν και της Τουρκίας να σηκώσει τα όπλα του αγώνα. Είναι η στιγμή να κάνουμε πραγματικότητα την Ενωτική Επανάσταση.

Σε όλες τις επαναστάσεις, η νεολαία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Η νεολαία μας έχει δείξει τεράστια αποφασιστικότητα στην Εξέγερση του Ιούνη, στις 6-8 Οκτωβρίου στο Kobanê Serhildan, στις αυτο-οργανωμένες αντιστάσεις. Έχουμε μια νεολαία που τιμά τους Sinans, Bards, Aynurs, Ceren, Taylan, Ulaş, Euphrates, Sara και Ruken. Πιστεύουμε στη νεολαία μας και την εμπιστευόμαστε πως θα παίξει ηγετικό ρόλο στο χτίσιμο της Ενωτικής Επανάστασης.

Η θέση της νεολαίας είναι στις τάξεις του HBDH · Σας καλούμε να συμμετάσχετε στα οδοφράγματα στον δρόμο, στις πολιτοφυλακές στην πόλη, και στο αντάρτικο βουνού, σας καλούμε να οργανωθείτε.

Πηγή: Nuceciwan119

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Τουρκία/Κουρδιστάν: Ενέδρα με παγιδευμένο όχημα σε κλούβα των ΜΑΤ

Με ενέδρα χτυπήθηκε τεθωρακισμένη κλούβα των (αντίστοιχων) ΜΑΤ στην αγορά Hayvan, στον δρόμο προς το Amed (Diyarbakır) και το Merdîn, γύρω στις 5:00 το πρωί. Ένα παγιδευμένο όχημα εξερράγη στον δρόμο της κλούβας των ΜΑΤ στη γειτονιά Çarıklı, στην περιοχή Sur.

Και οι 9 μπάτσοι που επέβαιναν στο όχημα είναι τραυματίες. Οι δυνάμεις ασφαλείας και ιατροφαρμακευτικές μονάδες έσπευσαν στην περιοχή.

Πηγή: Aboliton Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

H YPG/YPJ International καλεί σε δράση κατά των τουρκικών επιθέσεων στη βορειοανατολική Συρία

Το YPG/YPJ International καλεί σε δράση κατά των τουρκικών επιθέσεων στη βορειοανατολική Συρία

“Καλούμε τους ανθρώπους παντού που εκτιμούν τη δημοκρατία, την ισότητα και την ελευθερία των γυναικών να φωτίσουν αυτό που συμβαίνει στη Ροζάβα και να αναλάβουν δράση για να καταστήσουν τις κυβερνήσεις του κόσμου υπόλογες για τη συνενοχή τους στα εγκλήματα της Τουρκίας”.

Το YPG/YPJ International εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλει τις χθεσινοβραδινές τουρκικές επιθέσεις στη Ροζάβα και υπόσχεται να υπερασπιστεί την επανάσταση με κάθε κόστος. Η δήλωση που εκδόθηκε την Κυριακή περιλαμβάνει τα εξής: “Η κυβέρνηση της Ρετζάβας, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο:

“Χθες το βράδυ το φασιστικό τουρκικό κράτος ξεκίνησε μια σειρά από βαριές αεροπορικές επιδρομές σε όλη τη Βόρεια και Ανατολική Συρία, πλήττοντας την ιστορική πόλη του Κομπάνι, καθώς και άλλους στόχους όπως η Σέχμπα, η Ντερίκ και η Ζιργκάν. Αυτές οι εχθρικές επιθέσεις αντιπροσωπεύουν μια σαφή κλιμάκωση, καθώς η απειλή μιας μεγάλης εισβολής συνεχίζει να πλανάται πάνω από την περιοχή.

Η επιλογή των στόχων της Τουρκίας καταδεικνύει τη σκοτεινή φύση των προθέσεών της, επιτιθέμενη σε χωριά που φιλοξενούν χιλιάδες πρόσφυγες από το κατεχόμενο από την Τουρκία Αφρίν, καθώς και στο Κομπανέ, τον τόπο της ιστορικής αντίστασης της Ροζάβα κατά του ISIS. Επιτιθέμενη στο Kobanê, η Τουρκία επιτίθεται στο πιο ισχυρό σύμβολο αυτής της επανάστασης – της δύναμης και της αντίστασής της, της ανθεκτικότητας του λαού της, της νίκης της ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες. Η επίθεση στο Kobanê σημαίνει επίθεση στην καρδιά και την ψυχή αυτής της επανάστασης. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι βόμβες συνεχίζουν να πέφτουν βροχή στην πόλη, ενώ οι Τούρκοι αξιωματούχοι βγαίνουν στο διαδίκτυο για να καυχηθούν για τα εγκλήματά τους. Ανακοίνωσαν τη νέα τους επιχείρηση ως “ώρα εκδίκησης” για μια πρόσφατη βομβιστική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη, την οποία αβασάνιστα (και βολικά) αποδίδουν στο κουρδικό κίνημα ελευθερίας. Στην πραγματικότητα, τα αναδυόμενα στοιχεία δείχνουν την πιθανή ανάμειξη ή γνώση του ίδιου του τουρκικού κράτους.

Ο πραγματικός στόχος αυτών των επιθέσεων δεν είναι οι SDF, αλλά η ίδια η κοινωνία εδώ – ο λαός και το κίνημά του για δημοκρατική αυτονομία. Ο στόχος τους δεν είναι μόνο η στρατιωτική νίκη, αλλά μια γενοκτονική πολιτική που αποσκοπεί στην τρομοκράτηση των τοπικών κοινοτήτων και στην κυριαρχία στην περιοχή μέσω της επέκτασης μιας νεο-οθωμανικής αυτοκρατορίας. Για το σκοπό αυτό, χθες το βράδυ, βομβάρδισαν όχι μόνο στρατιωτικούς στόχους αλλά και χωριά πολιτών, μια εγκατάσταση σιτηρών, ακόμη και ένα νοσοκομείο.

Αυτές οι αεροπορικές επιδρομές δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς τη σιωπηρή έγκριση τόσο της Ρωσίας όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες ελέγχουν αντίστοιχα τον εναέριο χώρο της περιοχής. Σε αυτό το πλαίσιο, η δήλωση του αμερικανικού προξενείου που προειδοποιούσε τους πολίτες των ΗΠΑ μία ημέρα πριν από την επίθεση να “αποφεύγουν τις παραμεθόριες περιοχές” λόγω μιας “πιθανής τουρκικής στρατιωτικής δράσης” αποκτά έναν ιδιαίτερα δυσοίωνο τόνο. Για άλλη μια φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δείχνουν ότι βρίσκονται στη Συρία μόνο για να επιδιώξουν τα δικά τους συμφέροντα – χαρούμενες που χρησιμοποιούν τις SDF ως εταίρους κατά του ISIS, αλλά γρήγορες να γυρίσουν την πλάτη σε αυτούς τους ίδιους “συμμάχους” καθώς αντιμετωπίζουν τις βάναυσες επιθέσεις και την κατοχή της πολύτιμης εταίρου τους στο ΝΑΤΟ, της Τουρκίας. Ενώ ο πρόεδρος Μπάιντεν μπορεί να επιθυμεί να πάρει αποστάσεις από την αποχώρηση των στρατευμάτων του Τραμπ το 2019, η παθητική του έγκριση της τουρκικής επιθετικότητας τον καθιστά εξίσου υπεύθυνο για τη βία που θα ακολουθήσει. Κατά ειρωνικό τρόπο, όπως και στο παρελθόν, οι προβλέψιμες συνέπειες μιας τουρκικής εισβολής θα είναι ένα δώρο στο ISIS, αποσπώντας αναπόφευκτα τους πόρους μας από τις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις προκειμένου να υπερασπιστούμε τα βόρεια σύνορα από την Τουρκία.

Καθώς η Ουκρανία συνεχίζει να λαμβάνει ένα κύμα προσοχής, συμπάθειας και υποστήριξης από όλο τον κόσμο, ο κόσμος παραμένει σιωπηλός καθώς η Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, διεξάγει τον δικό της επιθετικό πόλεμο εναντίον της Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας και ολόκληρου του Κουρδιστάν. Αυτή η υποκρισία δεν μας διαφεύγει. Δεν θα ξεχάσουμε.

Η Ροζάβα δεν πρέπει να μείνει μόνη της. Καλούμε τους ανθρώπους παντού που εκτιμούν τη δημοκρατία, την ισότητα και την ελευθερία των γυναικών να φωτίσουν τι συμβαίνει στη Ροζάβα και να αναλάβουν δράση για να καταστήσουν τις κυβερνήσεις του κόσμου υπεύθυνες για τη συνενοχή τους στα εγκλήματα της Τουρκίας. Σήμερα, η Ροζάβα αντιπροσωπεύει μια παγκόσμια πρώτη γραμμή κατά του φασισμού, όπου τα παραδείγματα της κυριαρχίας και της απελευθέρωσης έρχονται αντιμέτωπα σε μια μάχη για το μέλλον της ανθρωπότητας. Όσοι από εμάς βρισκόμαστε στο έδαφος ως διεθνιστές θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να κρατήσουμε τη γραμμή. Στο πνεύμα του διεθνισμού, θα υπερασπιστούμε την επανάσταση με κάθε κόστος!

Bijî berxwedana Rojava! Ζήτω η αντίσταση της Ροζάβα! Jin, Jiyan, Azadî! Γυναίκες, ζωή, ελευθερία!”

Η εκπρόσωπος του YPJ καλεί σε ενωμένο αγώνα ενάντια στις τουρκικές επιθέσεις: “Η σιωπή είναι συνενοχή”

Η εκπρόσωπος της YPJ, Ruksen Mihemed, καλεί σε αγώνα βασισμένο στον Επαναστατικό Λαϊκό Πόλεμο ως απάντηση στις ολοένα και πιο συνεχιζόμενες τουρκικές επιθέσεις στη βορειοανατολική Συρία.

Η Ruksen Mihemed, εκπρόσωπος των Μονάδων Άμυνας Γυναικών (YPJ), μίλησε στο ANF για το τελευταίο κύμα τουρκικών επιθέσεων κατά της βορειοανατολικής Συρίας.Ορίζοντας την τουρκική επίθεση ως βαρβαρότητα, η Mihemed παρατήρησε ότι το τουρκικό κράτος στοχοποιεί το παράδειγμα του Δημοκρατικού Έθνους και διαπράττει πολιτική γενοκτονίας κατά των Κούρδων και των λαών που ζουν στην περιοχή.Υπενθυμίζοντας ότι οι λαοί και οι μαχητές της περιοχής υπερασπίστηκαν τον κόσμο και την ανθρωπότητα ενάντια στην τρομοκρατία του ISIS, συνέχισε: “Η περιοχή βρίσκεται και σήμερα αντιμέτωπη με τις αεροπορικές επιθέσεις της Τουρκίας, καθώς συνεχίζεται η σιωπή για τις επιθέσεις της Τουρκίας. Η σιωπή είναι έγκριση και συνενοχή”.Ορίζοντας την επίθεση ως αντανάκλαση της τουρκικής κρατικής πολιτικής της άρνησης και της εξόντωσης, η Ruksen Mihemed πρόσθεσε: “Η Τουρκία χρησιμοποιεί όλα τα τεχνικά και τεχνολογικά της μέσα εναντίον των ανθρώπων της περιοχής, αποδεικνύοντας τη μισαλλοδοξία της απέναντι στην επανάσταση της Ροζάβα, η οποία έγινε γνωστή παγκοσμίως ως επανάσταση των γυναικών”.Σημειώνοντας ότι η YPJ πάντα στεκόταν ενάντια στη νοοτροπία που αγνοεί, στοχοποιεί και σκοτώνει τις γυναίκες, συνέχισε: “Το σύνθημα ‘Jin, Jiyan, Azadî’ είναι ένα παράδειγμα, μια φιλοσοφία. Αντιπροσωπεύει μια ελεύθερη ιδέα. Οι γυναίκες, και ειδικότερα οι Κούρδισσες, βρίσκονται σε μια συνεχή κατάσταση αντίστασης και μάχης για μια ελεύθερη, δημοκρατική και ισότιμη ζωή. Όλες οι γυναίκες, κυρίως εκείνες στο Ανατολικό Κουρδιστάν (Ιράν), αγωνίζονται για την αλήθεια και δεν υποκύπτουν. Ως απάντηση στον αγώνα των γυναικών, την αλήθεια που εκπροσωπούν και τον αγώνα τους για ελευθερία και ανθρωπιά, το τουρκικό κράτος προσπαθεί να καταστρέψει την επανάσταση της Ροζάβα, η οποία αποτελεί παράδειγμα για όλες τις γυναίκες του κόσμου”.Η εκπρόσωπος του YPJ απηύθυνε την ακόλουθη έκκληση προς τον πληθυσμό της περιοχής, τους λαούς της Μέσης Ανατολής και του κόσμου και τους φίλους τους: “Όλοι πρέπει να ξεσηκωθούν και να υψώσουν τη φωνή τους στους δρόμους. Ειδικά οι γυναίκες και οι νέοι πρέπει να δώσουν μια ισχυρή απάντηση σε αυτές τις επιθέσεις. Ας γίνουμε μια φωνή και μια γροθιά και ας βγούμε στους δρόμους για να προστατεύσουμε τις αξίες της επανάστασης της Ροζάβα”.Ο Ruksen Mihemed παρατήρησε ότι το τουρκικό κράτος πραγματοποίησε αυτές τις επιθέσεις για να εκφοβίσει τους ντόπιους και να ερημώσει την περιοχή. Κάλεσε σε ενισχυμένο αγώνα κατά των επιθέσεων, ζητώντας εκδίκηση και μια στάση βασισμένη στον Επαναστατικό Λαϊκό Πόλεμο ενάντια στις επιθέσεις που επιδιώκουν να καταστρέψουν τις κατακτήσεις των γυναικών.Η εκπρόσωπος του YPJ τόνισε ότι θα προστατεύσουν τον λαό της περιοχής και τα επιτεύγματα των γυναικών, όσο εκτεταμένες κι αν είναι οι επιθέσεις, προσθέτοντας: “Πρόκειται για την υπεράσπιση των αξιών του λαού. Ο αγώνας μας χρησιμεύει για να μετακινήσουμε τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως και να διασφαλίσουμε την ασφάλειά του”.SDF για τις τουρκικές επιθέσεις: Θα ανταποκριθούμε αποτελεσματικά και αποδοτικά στο σωστό χρόνο και τόπο

“Θα κάνουμε το ιστορικό μας καθήκον και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας με μεγάλη αποφασιστικότητα. Αυτές οι επιθέσεις δεν θα μείνουν αναπάντητες και θα απαντήσουμε αποτελεσματικά και αποδοτικά στον κατάλληλο χρόνο και τόπο”, υποσχέθηκαν οι SDF.

Η Γενική Διοίκηση των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με το τελευταίο κύμα τουρκικών επιθέσεων στη βορειοανατολική Συρία, το οποίο δεν αποτέλεσε έκπληξη μετά τις επανειλημμένες απειλές της Τουρκίας να καταλάβει την περιοχή εν μέσω διεθνούς σιωπής για τα εγκλήματα που διαπράττει το κράτος εισβολής στην περιοχή.

Η ανακοίνωση των SDF που δημοσιεύτηκε την Κυριακή περιλαμβάνει τα εξής: “Η Συρία είναι μια από τις μεγαλύτερες χώρες της Συρίας που έχουν καταφέρει να καταστρέψουν την Τουρκία:

“Το τουρκικό κατοχικό κράτος προετοιμάζεται εδώ και καιρό για να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επίθεση στις περιοχές της βόρειας και ανατολικής Συρίας, ειδικά αφού κατασκεύασε το ίδιο το σχέδιο βομβαρδισμού στην Κωνσταντινούπολη για να το χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα για να απειλήσει τις περιοχές μας.

Με βάση αυτές τις προετοιμασίες και στις 12:00 μ.μ. της 19ης Νοεμβρίου, εξαπέλυσε μια βάναυση αεροπορική επίθεση στις περιοχές μας με αεροσκάφη, με στόχο τις περιοχές Derik / al-Malikiyah, al-Darbasiya, Zarkan / Abu Racin, Kobane, Tal Rifa’at και τις περιοχές al-Shahba’a. Οι αεροπορικές επιθέσεις συνεχίστηκαν σποραδικά μέχρι σήμερα το πρωί.

Οι τουρκικές επιθέσεις στην πόλη Ντερίκ και την ύπαιθρό της προκάλεσαν μεγάλη σφαγή στο χωριό Taqil Baqil. Κατά την πρώτη επίθεση στο χωριό Taqil Baqil, ένας εργαζόμενος στο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας μαρτύρησε και όταν οι πολίτες προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν και να τον ανασύρουν, τα τουρκικά αεροσκάφη κατοχής εξαπέλυσαν άλλη μια επιδρομή, διαπράττοντας μια μεγάλη σφαγή με στόχο τους άμαχους γιατρούς, αφήνοντας 11 πολίτες να μαρτυρήσουν και άλλους 6 να τραυματιστούν, επιπλέον προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές στο σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Στην περιοχή Darbasiya, δύο φρουροί των σιλό σιτηρών και των γεωργικών κέντρων μαρτύρησαν, και στην περιοχή Zarkan/Abu Rasin, ένας από τους μαχητές των SDF μας μαρτύρησε επίσης.

Όπως τεκμηριώθηκε και επαληθεύτηκε, τρεις άμαχοι τραυματίστηκαν ως αποτέλεσμα των εκτεταμένων αεροπορικών βομβαρδισμών στο Κομπάνι, επιπλέον των σοβαρών ζημιών που προκλήθηκαν σε σπίτια και περιουσίες πολιτών.

Όπως επιβεβαιώθηκε, 15 μέλη των δυνάμεων του συριακού καθεστώτος έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις επιθέσεις.

Για άλλη μια φορά, το τουρκικό κατοχικό κράτος έδειξε το πραγματικό φασιστικό, γενοκτονικό και αντιλαϊκό του πρόσωπο. Δεν αντέχει να βλέπει τη σταθερότητα και τη συνύπαρξη των ανθρώπων στις περιοχές της βόρειας και ανατολικής Συρίας. Αυτές οι επιθέσεις δεν στοχεύουν μόνο τον κουρδικό λαό, αλλά και όλες τις συνιστώσες της βόρειας και ανατολικής Συρίας.

Εμείς στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), όπως υπερασπιστήκαμε τον λαό μας και τις περιοχές μας ενάντια στις επιθέσεις της τρομοκρατικής οργάνωσης ISIS και του τουρκικού κατοχικού κράτους, από εδώ και στο εξής θα κάνουμε το ιστορικό μας καθήκον και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας με μεγάλη αποφασιστικότητα. Αυτές οι επιθέσεις δεν θα μείνουν αναπάντητες και θα απαντήσουμε αποτελεσματικά και αποδοτικά στον κατάλληλο χρόνο και τόπο.

Είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι ο λαός μας θα ενισχύσει τη συνοχή του με μεγάλη αποφασιστικότητα, ενισχύοντας την εθνική του ενότητα, αυξάνοντας την προσήλωσή του στο έδαφος της πατρίδας του και τη σταθερότητα της περιοχής του ακόμα περισσότερο από πριν, δείχνοντας πιο ισχυρή στάση απέναντι στις βάναυσες επιθέσεις του τουρκικού κατοχικού κράτους και των συνεργατών του.

Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στο λαό μας και σε όλες τις οικογένειες των μαρτύρων αυτής της σφαγής και επαναλαμβάνουμε τη δέσμευσή μας να εμμείνουμε στους αγώνες και τις θυσίες τους. Ευχόμαστε ταχεία ανάρρωση στους τραυματίες”.

Πηγή: Athens Indymedia

Η οικονομική πραγματικότητα και η κοινωνική οικονομία στη βορειοανατολική Συρία

Από την αρχή της επανάστασης, έχουν συντελεστεί ριζικές αλλαγές σε πολλούς τομείς της κοινωνίας. Η σημαντικότερη από αυτές τις αλλαγές, η οποία μπορεί να θεωρηθεί επανάσταση από μόνη της, είναι ο μετασχηματισμός της οικονομίας. Γίνεται προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί μια κοινωνική οικονομία που μπορεί να θεωρηθεί ως ο σωτήρας της κοινωνίας, σε αντίθεση με τη μονοπωλιακή οικονομία του συριακού μπααθικού καθεστώτος.Η οικονομία στην AANES έχει μετατοπιστεί από και προς την κοινότητα και έχει γίνει ιδιοκτησία όλων. Η AANES ανέλαβε την πρωτοβουλία να δημιουργήσει τα κατάλληλα πλαίσια και να διαμορφώσει συστηματικούς μηχανισμούς για να μετατραπεί σταδιακά σε μια οικονομία βασισμένη σε μια συμμετοχική κοινοτική οικονομία που ωφελεί όλους χωρίς να αποκλείει καμία ομάδα.Για να συζητηθεί το θέμα αυτό, το Κέντρο Πολιτικής Διπλωματίας της AANES, σε συντονισμό με το Γραφείο Ενημέρωσης της Οικονομικής Αρχής, διοργάνωσε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης με τίτλο “Κοινωνική και Αγροτική Οικονομία στην ANNES”.Οι συμμετέχοντες ήταν ο Ahmed Hassan, συμπρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής της AANES, ο Mohamed Dakhil, συμπρόεδρος της Αρχής Γεωργίας και Άρδευσης, η Laila Saroukhan, συμπρόεδρος της Αρχής Γεωργίας και Άρδευσης, και ο Karker Ismail, εκπρόσωπος του Economics for Society.Ο Ahmed Hassan απάντησε στην πρώτη ερώτηση σχετικά με την αλλαγή στον τομέα της οικονομίας και τον ριζικό μετασχηματισμό της στη διοίκηση σε μια κοινωνική οικονομία στην οποία συμμετέχουν όλοι και επωφελούνται όλοι ανεξαιρέτως.Εξήγησε περαιτέρω την πορεία της οικονομικής διαδικασίας στη διοίκηση και την πολιτική που ακολουθήθηκε σε αυτήν.”Πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να επισημάνω ότι η οικονομία στις περισσότερες χώρες του κόσμου βασίζεται στο καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο μετατρέπει την κοινωνία σε τάξεις, και η Συρία ήταν μεταξύ των καθεστώτων που υιοθέτησαν το καπιταλιστικό σύστημα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η πολιτική που ακολουθήθηκε ήταν η λιμοκτονία της εργατικής τάξης και η ανάδειξη της αστικής τάξης και της άρχουσας τάξης στην οικονομία της χώρας, γεγονός που οδήγησε στην ανισότητα και τη στέρηση των δικαιωμάτων, ιδιαίτερα στις περιοχές της ΑΑΝΕΣ.”Η ΑΑΝΕΣ θεωρείται το καλάθι τροφίμων της Συρίας λόγω του πετρελαίου και της γεωργίας της. Παρά τον πλούτο που υπήρχε, οι άνθρωποι εδώ στερούνταν τα πάντα. Αντίθετα, οι άνθρωποι ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας και, ως εκ τούτου, η συνέχιση αυτής της πολιτικής οδήγησε στον εκτοπισμό της πλειοψηφίας για να εργαστεί σε άλλες περιοχές ή να μεταναστεύσει στο εξωτερικό.”Με την έναρξη της επανάστασης που έλαβε χώρα στις 19 Ιουλίου 2012 στη βόρεια και ανατολική Συρία και την ανακήρυξη της Αυτόνομης Διοίκησης, ξεκίνησε μια νέα περίοδος για όλους τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή την περιοχή. Από την αρχή ο στόχος ήταν να μετατραπεί η οικονομία σε κοινωνική οικονομία, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες της περιοχής υπό τις δύσκολες συνθήκες της εποχής. Υποφέραμε και συνεχίζουμε να υποφέρουμε από την παλιά νοοτροπία που διδαχθήκαμε στον καπιταλισμό, ιδίως στα οικονομικά θέματα. Με την πάροδο του χρόνου και με μεγάλη αποφασιστικότητα από την πλευρά της Αυτόνομης Διοίκησης, καταφέραμε να ξεπεράσουμε τα δύσκολα βήματα στον τομέα αυτό και να προσπαθήσουμε να επιτύχουμε τους επιθυμητούς οικονομικούς στόχους, ώστε να επιτύχουμε αυτάρκεια και να προσφέρουμε καλύτερες ευκαιρίες απασχόλησης. Αυτό απαιτεί τη συνεργασία και την προσπάθεια ανθρώπων από όλες τις ομάδες και όλες τις τάξεις, συμπεριλαμβανομένων των αγροτών και των εμπόρων. Με την πρόοδο της κοινοτικής οικονομίας, μπορεί να επιτευχθεί οικονομική σταθερότητα στην περιοχή και αυτό θα επηρεάσει θετικά ολόκληρη την κοινωνία.”Ως οικονομική επιτροπή, για εμάς όλοι οι τομείς της γεωργίας, του εμπορίου και της βιομηχανίας αλληλοσυμπληρώνονται και τους υποστηρίζουμε ανάλογα με τις διαθέσιμες δυνατότητες. Στόχος μας είναι να οικοδομήσουμε μια σταθερή οικονομική βάση, σε αντίθεση με το παρελθόν, όταν οι πρώτες ύλες εξορύσσονταν από τις περιοχές μας και πήγαιναν σε άλλες περιοχές και δεν χρησιμοποιούνταν. Τώρα έχουμε ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα και έχουμε δημιουργήσει εργοστάσια και εργαστήρια με τοπικές γνώσεις. Για παράδειγμα, ένα εργοστάσιο πετρελαίου, ένα εκκοκκιστήριο βαμβακιού, ένα εργοστάσιο γαλακτοκομικών και τυροκομικών προϊόντων. Μπορεί τα εργοστάσια αυτά να μην είναι πολύ μεγάλα και ανεπτυγμένα και να μην καλύπτουν πλήρως την περιοχή, αλλά μπορούμε να πούμε ότι βοηθούν ένα μεγάλο μέρος των αναγκών της τοπικής αγοράς, αλλά έτσι γίνονται ανταγωνιστικά με τα εισαγόμενα προϊόντα όσον αφορά τις τιμές και βοηθούν επίσης στη μείωση του μονοπωλίου στην αγορά. Πολλές πτυχές εμποδίζουν την παροχή ευκαιριών απασχόλησης και την επίτευξη κάποιου είδους σταθερότητας στις αγορές στην παρούσα κατάσταση, όπως η πολιορκία που επιβάλλεται από όλες τις κατευθύνσεις και οι συνεχείς στρατιωτικές επιθέσεις από το τουρκικό κράτος κατοχής”.

Ο Muhammad Dakhil μίλησε επίσης για τον γεωργικό τομέα, ο οποίος αποτελεί τον κύριο πόρο στη βόρεια και ανατολική Συρία. Ποια είναι η φόρμουλα για τα σχέδια που ακολουθήσατε ως οργανισμός για να ξεπεράσετε τα εμπόδια που αντιμετωπίζετε μπροστά στις απειλές στην περιοχή;

“Η γεωργία αποτελεί σημαντική και κύρια πηγή βιοπορισμού για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της περιοχής, οπότε με την έναρξη της ανακήρυξης της Αυτόνομης Διοίκησης, το κύριο βάρος δόθηκε στον γεωργικό τομέα και στον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να συνεχιστεί και να αναπτυχθεί. Αρχικά, οι εργασίες έγιναν σε δύο βασικούς πυλώνες: τη δημιουργία μιας ισχυρής και επιτυχημένης διοικητικής γωνιάς και νέων διοικητικών θεσμών, ξεκινώντας από το μικρότερο και βασικότερο κύτταρο της διοίκησης που είναι η κοινότητα, και από τις γεωργικές επιτροπές εντός της κοινότητας, δημιουργήθηκαν γεωργικές κατευθυντήριες γραμμές στα χωριά.

“Ο δεύτερος πυλώνας ήταν η κάλυψη όλων των αναγκών των αγροτών και η διακοπή της εισόδου όλων των ληγμένων υλικών στην περιοχή. Από την άλλη πλευρά, μέσω των επιστημονικών ερευνητικών μας κέντρων βελτιώνουμε και διατηρούμε τύπους σπόρων. Επειδή αντιμετωπίσαμε δυσκολίες στο θέμα αυτό, καθώς οι διεθνείς οργανισμοί δεν συνεργάζονται μαζί μας στο θέμα των σπόρων και των γεωργικών φαρμάκων φυτοπροστασίας. Έτσι, εξαρτηθήκαμε από τους εαυτούς μας και με περιορισμένες δυνατότητες μας ζητήθηκε να πραγματοποιήσουμε εργασίες αναπαραγωγής σπόρων. Αυτό το είδος και η επαγωγική διαδικασία απαιτεί μεγάλη διεθνή συνεργασία για να πάρουμε τον πυρήνα, την οποία δεν έχουμε. Όσον αφορά τον έλεγχο των φυτοπροστατευτικών προϊόντων και των λιπασμάτων για την εξασφάλιση της εγκυρότητάς τους, έχει συσταθεί εργαστήριο για την ανάλυση αυτών των φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων και τον προσδιορισμό της προέλευσής τους.

“Εκτός από αυτά τα εμπόδια, η κλιματική αλλαγή που συντελείται επηρεάζει επίσης αρνητικά την περιοχή. Υπάρχει έλλειψη βροχής. Επιπλέον, βρισκόμαστε υπό πολιορκία. Οι γειτονικές χώρες δεν δέχθηκαν την εισαγωγή σύγχρονων διυλιστηρίων πετρελαίου, γεγονός που οδήγησε σε κρίση καυσίμων. Παρ’ όλες αυτές τις δυσκολίες, ως αυτόνομη διοίκηση καταφέραμε να μετασχηματίσουμε την οικονομία. Δουλέψαμε διπλά σκληρά για να στηρίξουμε και να ενθαρρύνουμε τους αγρότες σε όλες τις περιοχές και σε όλες τις καλλιέργειες ανάλογα με την προτεραιότητα κάθε συγκομιδής σιταριού και βαμβακιού. Χτίστηκαν επίσης πολλά σπίτια. Τα πλαστικά επιδοτήθηκαν για να παρέχουν λαχανικά σε όλες τις εποχές και να κάνουν τους ανθρώπους λιγότερο εξαρτημένους από τις εισαγωγές”.

Η Leila Sarukhan μίλησε για τα εμπόδια στην άρδευση. Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή είναι η Τουρκία, μια γειτονική κυβέρνηση που κόβει το νερό με την κατασκευή φραγμάτων, προκαλώντας μεγάλες ζημιές στις καλλιέργειες.

“Το ζήτημα του νερού και της άρδευσης είναι σημαντικό και στρατηγικό για την περιοχή της βόρειας και ανατολικής Συρίας, επειδή τα περισσότερα στοιχεία της εξαρτώνται κυρίως από τον γεωργικό τομέα. Οι κλιματολογικές συνθήκες, όπως η έλλειψη βροχοπτώσεων, καθιστούν την άρδευση ακόμη πιο σημαντική. Η έλλειψη νερού επηρεάζει την παραγωγή και κάνει τους αγρότες να μην ενδιαφέρονται για τις βροχογενείς καλλιέργειες και προκαλεί υλικές απώλειες. Επιπλέον, το τουρκικό κράτος έχει διεξάγει έναν πόλεμο κατά του νερού, κατασκευάζοντας φράγματα και διακόπτοντας τη ροή, μειώνοντας έτσι τη στάθμη των ποταμών στις βορειοανατολικές περιοχές της Συρίας, γεγονός που έχει οδηγήσει σε ερημοποίηση των εδαφών της περιοχής και έχει επηρεάσει αρνητικά τις καλλιέργειες. Ως αποτέλεσμα, αναγκάστηκαν να εισάγουν ορισμένα αγαθά από άλλες περιοχές, γεγονός που ήταν πολύ επιζήμιο για τους πολίτες λόγω των υψηλών τιμών.

“Μπορούμε να πούμε ότι ο κύριος στόχος του τουρκικού κράτους είναι να ματαιώσει την πολιτική της Αυτόνομης Διοίκησης και προσπαθεί να το κάνει με όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του, και στον τομέα της οικονομίας. Ως Οικονομική Επιτροπή, υποστηρίζουμε και προωθούμε τις γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Ελπίζουμε ότι η διεθνής κοινότητα, ιδίως οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι νομικές οργανώσεις, θα λάβουν υπόψη τους το πρόβλημα του νερού και θα θέσουν τέρμα στις παραβάσεις του τουρκικού κράτους.

“Η άλλη ερώτηση αφορούσε το ρόλο των γυναικών στον οικονομικό και γεωργικό τομέα. Οι γυναίκες έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην οικονομία και τη γεωργία σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, όπως ακριβώς οι γυναίκες ανέπτυξαν τη γεωργία γύρω στο 9.500 π.Χ., δηλαδή κατά τη νεολιθική περίοδο. Οι γυναίκες έχασαν τη θέση τους στην οικονομία με την εμφάνιση ταξικών συστημάτων και την ανάπτυξη πατριαρχικών συστημάτων. Αυτό συνέβη πριν από 5.000 χρόνια και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

“Όσον αφορά εμάς, στην αυτόνομη διοίκηση, οι γυναίκες άρχισαν να εργάζονται σε όλους τους τομείς της ζωής και συμμετείχαμε σε όλα. Ιδιαίτερα οι γυναίκες άρχισαν να εργάζονται στην οικονομία και να τη μετατρέπουν από έναν τομέα που απέκλειε τις γυναίκες σε έναν τομέα όπου οι γυναίκες θεωρούνται πολύ ενεργές. Οι γυναίκες στη βόρεια και ανατολική Συρία έχουν αναλάβει το ρόλο τους στη γεωργία και την οικονομία μαζί με τους άνδρες, επίσης μέσω της δημιουργίας κέντρων μόνο για γυναίκες. Αυτό τους οδήγησε στην οικονομική ανεξαρτησία. Σε όλους τους τομείς, συμπεριλαμβανομένου του οικονομικού, οι γυναίκες αναλαμβάνουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία.

Καταλήγοντας, ο κ. Karker μίλησε ειδικότερα για την κοινωνική οικονομία, η οποία αποτελεί έναν από τους πυλώνες της οικονομίας στην Αυτοδιοίκηση. Στόχος της κοινωνικής οικονομίας είναι να παράγει για την κοινωνία και να γίνει πιο αυτάρκης. Είναι ένα αποτελεσματικό μέσο για την αυτάρκεια και την εφαρμογή του “συνεργατικού” συστήματος στους τομείς της Διοίκησης και στους τομείς εργασίας προτεραιότητας, και η εμπειρία αυτή εξυπηρέτησε και θα εξυπηρετήσει την κοινότητα στο σύνολό της.

“Στόχος της κοινωνικής οικονομίας είναι να συμβιβάσει τους στόχους της οικονομικής ανάπτυξης, αφενός, και της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, αφετέρου, έτσι ώστε το άτομο να βρίσκεται στο επίκεντρο των συμφερόντων της αναπτυξιακής διαδικασίας και πάνω από οποιεσδήποτε οικονομικές εκτιμήσεις, όπως το κέρδος ή η συσσώρευση. Η επίτευξη μιας κοινωνικής οικονομίας και η συμμετοχή των ανθρώπων που εξαρτώνται από τον εαυτό τους στην παραγωγική διαδικασία εξαρτάται από την ανάπτυξη συνεταιρισμών και ενώσεων. Έχουν δημιουργηθεί νέες θέσεις εργασίας και το συνεταιριστικό σύστημα συμβάλλει στην επισιτιστική ασφάλεια των κοινοτήτων. Η βελτίωση των υλικών συνθηκών οδηγεί σε μεγαλύτερη κοινωνική ειρήνη και καλύτερη κατάσταση της υγείας.

“Ο συνεταιριστικός ιστός είναι η κύρια συνιστώσα του τομέα της κοινοτικής οικονομίας στη βόρεια και ανατολική Συρία, δεδομένου του μεγέθους της συμβολής του στην οικονομική ανάπτυξη και της ικανότητάς του για κοινωνική ενσωμάτωση.

“Με αυτόν τον τρόπο, η συνεργασία και ο συντονισμός μεταξύ των μελών της κοινωνίας επιτυγχάνεται με οικονομικούς όρους. Ολοκληρωμένη οικονομική ανάπτυξη είναι η ανάπτυξη της οποίας οι καρποί και τα οφέλη δεν συγκεντρώνονται μόνο στην τάξη των πλουσίων, αλλά κατανέμονται σε ευρύτατα τμήματα της κοινωνίας και έχει ενοποιητικό ρόλο στην οικονομική ζωή.

“Ένα από τα εμπόδια που συναντήσαμε στην αρχή ήταν πώς να αλλάξουμε τη νοοτροπία και να αντιμετωπίσουμε το οικονομικό σύστημα των προηγούμενων ετών και μέχρι σήμερα.

“Μπροστά στην έκθεση της περιοχής σε επιθέσεις και απειλές, ένας από τους στόχους της κοινωνικής οικονομίας είναι να απελευθερώσει τις αγορές της περιοχής από το μονοπώλιο και την εκμετάλλευση. Οι συνεταιριστικές εταιρείες είναι η πρακτική εφαρμογή της ιδέας της κοινοτικής οικονομίας, και παρακολουθούμε και βοηθάμε όλες τις εταιρείες να φτάσουν σε ένα καλό επίπεδο αυτάρκειας, και έχουμε σχέδια και εργαζόμαστε για τη μετατροπή των ακαλλιέργητων εκτάσεων στα χωριά με τη συμμετοχή πολλών αγροτών για την καλλιέργειά τους, ώστε να επωφεληθεί ολόκληρη η κοινότητα. Υποστηρίζουμε επίσης τους ιδιοκτήτες κοτέτσι, ενθαρρύνοντας και αναπτύσσοντας την κτηνοτροφία, καθώς και το εργοστάσιο γαλακτοκομικών και τυροκομικών προϊόντων “Zouzan”, το οποίο δημιουργήσαμε στο Derik, από το αποτέλεσμα της δουλειάς και της παραγωγής μας. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στη διαδικασία ρύθμισης των κοινοτικών αγορών, διότι αν η κοινωνική οικονομία υιοθετηθεί σοβαρά και στην πλειοψηφία της στην περιοχή, θα βρισκόμαστε σε συνεχή συντονισμό με όλες τις αρχές που σχετίζονται με την οικονομία.

“Όλα αυτά τα βήματα που κάνουμε στοχεύουν στην αυτάρκεια της περιοχής, η οποία απαιτεί μεγάλη προσπάθεια από όλους μας”.

ΠΗΓΗ: Civil Diplomacy Center / Μετάφραση: Rojava Azadi Madrid / Επιμέλεια: Kurdistan Latin America

Πηγή στα ελληνικά: Athens Indymedia

Μπακούρ / Βόρειο Κουρδιστάν: Εμπρησμός οχημάτων κρατικών υποστηρικτών από τη Μονάδα Εκδίκησης Şehîd Sîrvan Sîne

Στο Αμέντ, η Μονάδα Εκδίκησης Şehîd Sîrvan Sîne πυρπόλησε οχήματα που ανήκαν σε κρατικούς υποστηρικτές

Η Μονάδα Εκδίκησης Şehîd Sîrvan Sîne δημοσίευσε διακήρυξη με την οποία αναλαμβάνει την ευθύνη για επιθετική ενέργεια στο Farqîn, στην περιοχή του Αμέντ. Κατά τη διάρκειά της, πυρπολήθηκαν οχήματα που ανήκαν σε δύο τύπους που δουλεύουν για το τουρκικό κράτος-κατακτητή.

Η διακήρυξη έγραφε:

“Το απελευθερωτικό μας κίνημα έχει βγάλει πολλές ανακοινώσεις ενάντια στις επιθέσεις των Τούρκων φασιστών προς το φυσικό τοπίο του Κουρδιστάν, και έχει προειδοποιήσει πως κανένας δεν πρέπει να γίνεται όργανο των φασιστών για τέτοιες ενέργειες.

Παρά την προειδοποίηση αυτή, δύο τύποι συνέχισαν να κόβουν δέντρα από τις περιοχές των ανταρτών, υπηρετώντας τις πολιτικές γενοκτονίας του φασιστικού κράτους της Τουρκίας.

Η δική μας Μονάδα Εκδίκησης, απ’ την άλλη, πραγματοποίησε δύο διαφορετικές ενέργειες εμπρησμού οχημάτων. Την τελευταία εβδομάδα του Οκτώβρη και την πρώτη εβδομάδα του Νοέμβρη, πραγματοποιήθηκαν εμπρηστικές επιθέσεις στα οχήματα δύο διαφορετικών τύπων στην περιοχή Sîlvan στο Αμέντ, με αποτέλεσμα την ολική καταστροφή τους.”

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΡΓΑΝΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ

Τέλος, η Μονάδα Εκδίκησης προέβη στην κάτωθι σαφή ανακοίνωση:

“Ως κομμάτι των δράσεων αυτών, προειδοποιούμε τους πάντες να μην εμπλακούν στις εχθρικές πολιτικές γενοκτονίας και να μη συμμετάσχουν στη λεηλασία του Κουρδιστάν. Πρέπει να θυμούνται πως όταν κάποιος γίνεται όργανο για τις πολιτικές του εχθρού, πάντα θα το πληρώνει! Η νεολαία και οι γυναίκες του Κουρδιστάν θα απαντούν σ’ αυτές τις επιθέσεις του τουρκικού κράτους-εισβολέα με τις δικές τους δράσεις, βασισμένες στην αυτο-άμυνα.”

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Μπακούρ / Βόρειο Κουρδιστάν: Επιθέσεις ενάντια στο AKP-MHP & την αστυνομία από την Πρωτοβουλία Jinên Tîrêjên Rojê

Δράσεις διαμαρτυρίας από την Πρωτοβουλία Jinên Tîrêjên Rojê στις περιοχές Bursa, Mersin και Istanbul

Με γραπτή διακήρυξη, η Πρωτοβουλία Jinên Tîrêjên Rojê (Γυναίκες του Ήλιου) ανακοίνωσαν πως οι δράσεις διαμαρτυρίας έλαβαν χώρα στις 8 και 9 Νοεμβρίου. Οι δράσεις ταξινομούνται ως εξής:

“Στις 8 Νοεμβρίου, στην κεντρική γειτονιά της περιοχής İnegöl στην Bursa, όπου διαμένουν πάρα πολλοί φασίστες, οι μονάδες μας οργάνωσαν δράσεις ενάντια στα οχήματα και τους χώρους δουλειάς φασιστών που σχετίζονται με το καθεστώς AKP-MHP. Ως αποτέλεσμα των δράσεων αυτών, 8 πολυτελή αυτοκίνητα και 3 χώροι εργασίας πυρπολήθηκαν και αχρηστεύτηκαν πλήρως από τις μονάδες μας.

Επίσης, στις 8 Νοεμβρίου, στην περιοχή Tarsus στο Mersin, οι μονάδες μας χτύπησαν περιοπολικό όχημα που ανήκει στην αστυνομία του φασιστικού τουρκικού κράτους με αυτοσχέδια εκρηκτικά και πυροτεχνήματα από δύο κατευθύνσεις. Έπειτα απ’ τη δράση, η αστυνομία αποχώρησε από τη γειτονιά έντρομη και πανικόβλητη.

Στις 9 Νοεμβρίου, στην περιοχή Hadımköy της Istanbul, η αποθήκη λευκών ειδών που ανήκει σε φασίστα επιχειρηματία -γνωστό για τις σχέσεις του με το καθεστώς AKP-, καθώς και 3 πολυτελή οχήματα που ανήκουν στην επιχείρηση, πυρπολήθηκαν από τις μονάδες μας και έγιναν στάχτη.”

Ανακοινώνοντας επίσης πως οι δράσεις αυτές οργανώθηκαν ενάντια στην καταπάτηση δικαιωμάτων, στα βασανιστήρια και την απομόνωση στις φυλακές, η Πρωτοβουλία πρόσθεσε τα παρακάτω:

“Κρατούμενοι με σοβαρές ασθένεις δεν απελευθερώνονται, με αποτέλεσμα η υγεία των άρρωστων αυτών κρατουμένων να επιδεινώνεται μέρα με τη μέρα. Προκαλούμε το καθεστώς AKP-MHP: Κάτω τα βρώμικα και αιματοβαμμένα χέρια σας από τις φυλακές, αρκετά με τις φασιστικές πολιτικές ενάντια στους αιχμαλώτους πολέμου. Όσο συνεχίζονται οι πολιτικές σας, εσείς και οι συγγενείς σας δε θα κοιμάστε ήσυχοι. Εμείς οι γυναίκες είμαστε αποφασισμένες να συνθλίψουμε τούτο το φασιστικό καθεστώς. Από αυτή την έποψη, οι μονάδες μας και οι νεαρές γυναίκες θα αγκαλιάσουμε ακόμα πιο σφιχτά τους αιχμαλώτους και τις αιχμάλωτες του απελευθερωτικού αγώνα.”

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Μπακούρ / Βόρειο Κουρδιστάν: Επιθετικές ενέργειες σε τρεις διαφορετικές περιοχές από τις μονάδες YPS JIN

Οι γυναικείες μονάδες YPS JIN πραγματοποίησαν επιθετικές ενέργειες ενάντια σε φασίστες στις περιοχές Aydın, Adana και Wan, σε διαφορετικές ημερομηνίες.

Η Ομάδα Εκδίκησης “Μάρτυρας Arjin Amed” των YPS JIN γάζωσε μαγαζί με νυφικά που ανήκει στο μέλος του AKP ονόματι Şaban Koyuncu, Denizlili, με ατομικό όπλο, στην περιοχή Aydın Efeler, το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ως προειδοποίηση.

Επίσης, η Ομάδα Εκδίκησης “Μάρτυρας Cudi Faraşîn” των YPS JIN πραγματοποίησε επιθετική ενέργεια ενάντια σε τεθωρακισμένο αστυνομικό όχημα που περιπολούσε στη γειτονιά Yeni Mahalle, στην περιοχή Başkale στης Wan, γύρω στις 21.00 της 30ής Οκτωβρίου.

Η Ομάδα Εκδίκησης “Μάρτυρας Sara Tolhildan” των YPS JIN πραγματοποίησε επιθετική ενέργεια ενάντια στο Αστυνομικό Τμήμα της Orçun Kubat, στην περιοχή Seyhan της Adana, στις 3 Νοεμβρίου, γύρω στις 21.00.

Στη διακήρυξη που εξέδωσαν οι YPS, γραφόταν το ακόλουθο μήνυμα:

“Το τουρκικό φασιστικό καθεστώς πραγματοποιεί κινήσεις στο Κουρδιστάν ώστε να εξολοθρεύσει τον κουρδικό λαό με κάθε είδους στέρηση, εξόντωση και πολιτικές ειδικού πολέμου. Ενόσω διατηρεί δολοφονική πολιτική κατά του λαού μας, ο οποίος παλεύει για την ίδια του την ύπαρξη ενάντια στο φασιστικό καθεστώς, στα κελιά, λεηλατεί τη φύση του Κουρδιστάν, καθιστά το Κουρδιστάν ερημοτόπι, με τη γη του να μην μπορεί να φιλοξενήσει ζωντανό οργανισμό.

Καθημερινά αντιμέτωπος με τον αφανισμό του, ο κουρδικός λαός πρέπει να αγωνιστεί με όρους αυτο-άμυνας ενάντια στο φασιστικό καθεστώς AKP-MHP. Οφείλει να μη σκύψει το κεφάλι μπρος στο φασιστικό καθεστώς, πρέπει να οργανωθεί. Το μόνο που φοβάται το φασιστικό καθεστώς είναι η οργανωμένη λαϊκή πραγματικότητα. Καθώς οι αντάρτισσες και οι αντάρτες διεξάγουν πόλεμο επιβίωσης του κουρδικού λαού στα βουνά, το να παραμένει κανείς αμέτοχος ή να αντιδρά ατομικά δεν αποτελεί προσέγγιση που ανταποκρίνεται στην υπόθεση. Ο κουρδικός λαός, αν αφήσει το αντάρτικο μονάχο στον αγώνα, θα καταλήξει ολοένα πιο εκτεθειμένος στις πολιτικές αφανισμού απ’ το φασιστικό καθεστώς. Η ενέργεια αυτοθυσίας των συντροφισσών Rûken και Sara, που βρίσκονται ανάμεσα στις αντάρτικες δυνάμεις που μάχονται με την παρούσα πραγματικότητα, αποτελεί ενέργεια που δείχνει τον δρόμο για την οργάνωση του κουρδικού λαού. Συνείδηση σημαίνει ηθική. Ο κουρδικός λαός είναι υπεύθυνος να εκπληρώσει τα ηθικά του καθήκοντα αντικρίζοντας κατάματα τον απελευθερωτικό αγώνα. Οι δράσεις μας πραγματοποιήθηκαν ενάντια στο τουρκικό φασιστικό καθεστώς, στη βάση της αυτο-άμυνας, και θα συνεχιστούν μέχρι να επιτευχθεί η πλήρης απελευθέρωση του Ηγέτη μας.”

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση