“Η πληγή ακόμα αιμορραγεί και το φυτίλι ακόμα σιγοκαίει. Μια νέα 29η Μάρτη.” – Κείμενο του αναρχικού κρατουμένου Aldo Hernández.

Μέταλλο πάνω σε μέταλλο, δυνατά χτυπήματα στην είσοδο του σπιτιού όπου εκείνο το βράδυ κοιμόμουν με την πολυαγαπημένη μου κορούλα και τον αδερφό μου · η αντίδρασή μου ενόψει των πολυβόλων τους και της επικείμενης βίας στην οποία θα υποβαλλόμασταν, ήταν να ξυπνήσω, να ντύσω την κόρη μου και να της πω πως η αστυνομία ερχόταν για ‘μένα, κατάφερα να της πω ότι την αγαπούσα πάντα και για πάντα, και να είναι δυνατή και ήρεμη. Στάθηκα μπροστά της, αντίκρυ στα όπλα και την αλαζονεία τους.

Γαμημένοι δειλοί, με είχαν υπό έρευνα για περισσότερο από έναν χρόνο, με ακολουθούσαν, μου είχαν βάλει κάμερες, με φωτογράφιζαν, με άκουγαν… παρότι ήταν στο κατόπι μου, προτίμησαν να εκθέσουν ένα ανήλικο στη βίαιη εισβολή που ζήσαμε εκείνο το πρωινό της 22ας Δεκεμβρίου 2022. Απίστευτα όντα, που λόγω του φόβου τους και μόνο δε με πήρανε πιο πριν, καθώς τους ήταν σαφές πως αυτό το άτομο δε θα τους υποδεχόταν με το ήρεμο, αλλά αντιθέτως, με όλο το θάρρος που κουβαλάμε όσοι και όσες από ‘μάς σηκώνουμε τη σύγκρουση με την εξουσία και τους υποτελείς της, το θάρρος αυτό που διατρέχει τις φλέβες μας, εκείνο που οι εχθροί μας δε θα μπορέσουν ποτέ ν’ αντιληφθούν. Στην αγνή μορφή φασισμού του D.I.N.A ή του C.N.I. που ήρθαν σε ‘μένα, δεν μπορώ να συγχωρήσω, πολλώ δε μάλλον να ξεχάσω πως υπέβαλαν την κόρη μου σε “ήπια ανάκριση”. Τους μισώ, κάθε δευτερόλεπτο και λίγο παραπάνω · να θυμάστε πως το σώμα μου είναι αυτό που βρίσκεται σήμερα φυλακισμένο, οι ιδέες και τα έργα μου συνεχίζουν να ταξιδεύουν παράνομα στους δρόμους αυτής της επικράτειας, με την επιθυμία να κάνω πράξη όσα έχω σκεφτεί μαζί με διάφορα συντρόφια, αδελφές και αδελφούς.

Αγκαλιάζω αυτόν τον μήνα που έχει σημαδευτεί με το αίμα μας, και στην ιστορία του οποίου αποτελώ κι εγώ μέρος. Κουράγιο και δύναμη σε όσους και όσες καθημερινά ακονίζουν τη μνήμη δυναμώνοντάς μας. Σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, οι δρόμοι είναι δικοί μας και μπορούμε να δώσουμε χώρο στη δυνατότητα για επίθεση ενάντια στους διάφορους μπάτσους, εκείνους που κουβαλούν στην ιστορία και τις στολές τους το αίμα και τον πόνο που έχουμε αναγκαστεί να νιώσουμε για την απώλεια υπέροχων, αγαπημένων μας ανθρώπων.

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΣΤΑ ΛΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ. ΣΦΑΙΡΑ ΤΗ ΣΦΑΙΡΑ, ΡΙΠΕΣ ΣΤΙΣ ΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥΣ. ΝΕΑΡΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ, ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΘΑΡΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΕΡΣΙΑΚΩΝ ΜΑΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ. 29Η ΜΑΡΤΗ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΑΙ.

Τους θερμότερους χαιρετισμούς και τη συνενοχή μου στον όμορφο και ιστορικό λαό της La Victoria, στην αγαπημένη Villa Francia, όπου τα λόγια της Luisa Toledo και του Manuel Vergara είναι ηχώ που θ’ αντηχεί δυνατά σε κάθε στενό και κάθε λεωφόρο για πάντα, στους αδελφούς και τις αδελφές στο Lo Hermida και στο Peñalolen που δημιουργούν σκηνικά συγκρούσεων, μέχρι το La Pincoya που δεν ξεχνά τον ανατρεπτικό κι επαναστατικό του χαρακτήρα.

Aldo Hernández Valdés
Αναρχικός Κρατούμενος
Κέντρο κάθειρξης και απομόνωσης “La Gonzalina”.
Ρανκάγουα-Χιλή, Μάρτης 2023

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση