Βρίσκομαι στη φυλακή επί 15 συνεχή χρόνια. 22 μήνες στην Παταγονία, έδαφος που κατέχει το κράτος της Αργεντινής, όπου κρατήθηκα και τα υπόλοιπα 13 χρόνια και 2 μήνες στα τμήματα υψίστης και υψηλής ασφαλείας του Σαντιάγο και της Ρανκάγκουα, όπου βρίσκομαι σήμερα την ώρα που γράφονται αυτές οι επιστολές.
Απαραίτητες επιστολές ως αναπόφευκτη αναφορά στο πέρασμα του χρόνου και τις επιπτώσεις του.
Ως αναπόφευκτο ίχνος μιας λαδωμένης μνήμης, η Kon la gazolina ke έχει ανάψει χιλιάδες οδοφράγματα και εκδικητικές φωτιές απαιτώντας την απελευθέρωση αναρχικών και ανατρεπτικών κρατουμένων μέσα στα χρόνια του αγώνα και της αντίστασης μέσα στις φυλακές της Χιλής.
Ζω εδώ και 15 χρόνια σε καθεστώτα εγκλεισμού υψηλής και υψίστης ασφαλείας στα οποία η στέρηση των αισθήσεων τείνει να εξομαλυνθεί, καθώς και οι εχθρότητες του περιβάλλοντος, της δομής και της εσωτερικής τάξης ολόκληρης της φυλακής καθημερινά, όπου ο στόχος είναι να σπάσουν τη θέλησή σου και να σε κάνουν κρατούμενο πολίτη που σέβεται όλη την κατασταλτική και αυταρχική εσωτερική της τάξη που έχει χτιστεί για να σπάσει το αδάμαστο πνεύμα όσων από εμάς περπατάμε όρθιοι, αξιοπρεπείς και χωρίς φόβο μέσα στην πραγματικότητα της φυλακής από την οποία χρειάστηκε να περάσουμε.
Ακόμη και από την αιχμαλωσία είδα και έζησα τη λήθη και την αμνησία των πλειοψηφιών, την άνεση και τις ευκολίες των πολλών, τη συνένοχη σιωπή και την έντεχνη επίθεση του Τύπου και της αστυνομίας, των πολιτικών τους και όλων εκείνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μας έκαναν αόρατους, μας συκοφάντησαν και μας επιτέθηκαν από την άνεση ενός υπολογιστή, από τις ζώνες άνεσής τους, από τις προνομιούχες θέσεις τους ως ακίνδυνοι πολίτες υποταγμένοι στην κανονικότητα του υπάρχοντος.
Αλλά είμαι ακόμα εδώ!
Έχοντας επίγνωση ότι δίνω καθημερινά έναν αγώνα για τη ζωή και την ελευθερία μαζί με την αγέλη μου, τους συντρόφους και τους συγγενείς μου που βρίσκονται διασκορπισμένοι σε διάφορα μέρη του πλανήτη.
Έχοντας επίγνωση της κρατικής εκδίκησης που διαιωνίζει τη φυλάκισή μου χρησιμοποιώντας τα χαμηλότερα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί η εξουσία για να δικαιολογήσει μια ισόβια κάθειρξη εν κρυπτώ που ούτε καν δικαστικά δεν μπορούν να την εξηγήσουν παρά μόνο να την εφαρμόσουν για να έχουν τον έλεγχο της χώρας και το μονοπώλιο της βίας που έχει μετατραπεί σε νόμο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα δεν είμαι φυλακισμένος από το χιλιανό κράτος δικαίου, αλλά έχω απαχθεί για κρατικούς λόγους στη Χιλή του Μπόριτς.
Όταν δεν υπάρχει νομικός λόγος και χρησιμοποιείται κατά το δοκούν της κυριαρχίας για να εξοντωθεί η αντίσταση που ενσαρκώνεται σε ανθρώπους που αγωνίζονται σε όλα τα σενάρια χωρίς να λυγίζουν, αυτό συμβαίνει επειδή η κρατική απόφαση είναι πάνω από κάθε δημοκρατική θέση για την οποία καυχώνται όλοι όσοι επιβεβαιώνουν τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων, συμπεριλαμβανομένων των θέσεων δικαιολόγησης της σημερινής κυβέρνησης και του λειτουργικού σκατά των πολιτών της στο status quo που επιτρέπει την κατάφωρη πρόοδο της αστυνομοκρατικοποίησης της ζωής που υποθέτει ότι η κοινωνική ηρεμία βασίζεται στην επέκταση των κατασταλτικών νόμων μαζί με τη διατήρηση ενός μεγάλου κατασταλτικού μηχανισμού μεταμφιεσμένου σε δημοκρατική σταθερότητα προφανώς για να διαιωνίζονται τα προνόμια της άρχουσας τάξης.
Με τη δύναμη και τη διαύγεια που μου έδωσε η κάθε μια από τις συμμέτοχες καρδιές από διαφορετικά μέρη και περιοχές, με την απαραίτητη εγκράτεια για να διατηρήσω την ανατρεπτική αντιεξουσιαστική αντίσταση στη φυλακή με την καρδιά και το μυαλό μου χαιρετώ και αγκαλιάζω με όλη την επαναστατική αγάπη κάθε σύντροφο και αδελφή που ποτέ δεν κατέβασε τα χέρια της σε αυτόν τον αγώνα μέχρι θανάτου ενάντια στο κράτος, τη φυλακή και το Κεφάλαιο.
Σε όλους όσους ήταν μαζί μου όλα αυτά τα χρόνια της φυλάκισης, σε όσους δεν σταματούν σε χειρονομίες και πράξεις άμεσης αλληλεγγύης, σε όσους αγωνίζονται από καρδιάς για την έξοδό μου στο δρόμο και το τέλος της σάπιας κληρονομιάς του Πινοτσέτ και της στρατιωτικής του δικαιοσύνης που συνυπάρχει άνετα με τη δημοκρατία της συναίνεσης, σε όλους τους συναγωνιστές μου αντιεξουσιαστές φυλακισμένους που υψώνουν επάξια τη φωνή τους ανεξάρτητα από το κελί ή τη φυλακή όπου βρίσκονται… Μια δυνατή και σφιχτή αγκαλιά γεμάτη συναινετική πίστη.
Στους εχθρούς του χθες και του σήμερα, ούτε νερό!
Για τον Alfredo Cospito, φως του παγκόσμιου αγώνα ενάντια στην κοινωνία των φυλακών…
Για όλους τους αναρχικούς, ανατρεπτικούς, αντιεξουσιαστές συντρόφους φυλακισμένους όλων των τάσεων στην Ελλάδα, την Ιταλία, τη Χιλή, την Ισπανία, τη Λευκορωσία, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και όλο τον κόσμο…
Για το λαό των Μαπούτσε και τις κοινότητές τους στην Αντίσταση και τους φυλακισμένους weichafes τους…
Για εκείνους που δεν είναι εδώ αλλά είναι ακόμα δυνατοί στη μνήμη μας της ανατρεπτικής αντίστασης!
Όλη μου η αγάπη και η ακούραστη πίστη μέχρι να επιστρέψουμε στις κοιλάδες!!!
Για την ακύρωση των καταδικαστικών αποφάσεων της στρατιωτικής δικαιοσύνης του Πινοσέτ που εξακολουθούν ντροπιαστικά να ισχύουν!!!
Όσο υπάρχει μιζέρια, θα υπάρχει εξέγερση!
Ανατρεπτικοί αντιεξουσιαστές, αναρχικοί και φυλακισμένοι mapuche έξω από τις φυλακές τώρα!!!
Marcelo Villarroel Sepúlveda
Φυλακές La Gonzalina de Rancagua
Έδαφος που κατέχει το χιλιανό κράτος.
15 Μαρτίου 2023.
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ