Category Archives: ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

Χακαρίστηκε η κρυπτογράφηση σκληρών δίσκων των Linux;

Posted on by

Χακαρίστηκε η κρυπτογράφηση σκληρών δίσκων των Linux;
(30/4/2023)

Ο Ivan, αναρχικός που βρίσκεται προφυλακισμένος στη Γαλλία εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, ενημέρωσε σε γράμμα του πως η γαλλική αστυνομία κατάφερε ν’ αποκτήσει πρόσβαση στο περιεχόμενο του laptop του (1). Το εν λόγω laptop είχε εγκατεστημένο κρυπτογραφημένο λειτουργικό σύστημα Ubuntu Linux. Απεναντίας, δεν κατάφεραν να αποκτήσουν πρόσβαση σε μια άλλη συσκευή με εγκατεστημένα Windows, η οποία όμως είχε κρυπτογραφηθεί με Bitlocker. Ο Ivan εξήγησε στο γράμμα του πως είχε χρησιμοποιήσει για το σύστημα (των Ubuntu) 20-ψήφιο κωδικό, αποτελούμενο από γράμματα, αριθμούς και ειδικούς χαρακτήρες.

Όχι, η κρυπτογράφηση δίσκων των Linux ούτε “έσπασε”, ούτε και είναι “μη-ασφαλής”. Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, όπως επίσης και οι αλγόριθμοι, έχουν εξελιχθεί, συνεπώς τα δεδομένα περί κρυπτογραφίας πρέπει να ελεγχθούν ξανά και, αν είναι αναγκαίο, να δεχθούν ενημερώσεις.

Λίστα περιεχομένων:

  • Το σύστημα κρυπτογράφησης Linux Unified Key Setup (LUKS) εν συντομία
  • Η τρωτότητα των Ubuntu 18.04, των Tails και λοιπών λειτουργικών συστημάτων
  • Ασφαλείς κωδικοί

Έκτοτε, έχουν ανακύψει συζητήσεις στο διαδίκτυο και στους κύκλους μας σχετικά με το πώς συνέβη κάτι τέτοιο, αν ευθύνεται ένας μη-αναβαθμισμένος αλγόριθμος κρυπτογράφησης στην εγκατεστημένη έκδοση των Ubuntu του Ivan, και τι σημαίνει κάτι τέτοιο για την ασφάλεια άλλων συστημάτων της Linux. Έχουμε ακούσει επίσης ισχυρισμούς πως η κρυπτογράφηση του λειτουργικού συστήματος Tails -που αποτελεί ένα ακόμη σύστημα της Linux- δεν ήταν ασφαλής, λόγω μη-αναβαθμισμένων αλγόριθμων. Το ζήτημα της κρυπτογράφησης συσκευών δεν είναι εύκολα κατανοητό από πολλούς, οπότε θα θέλαμε να θέσουμε κάποιες βάσεις σ’ αυτή τη συζήτηση με την παρούσα δημοσίευση.

Όλα τα λειτουργικά συστήματα της Linux χρησιμοποιούν τη μέθοδο Linux Unified Key Setup -ή εν συντομία “LUKS”– για την κρυπτογράφηση σκληρών δίσκων. Η βάση της υπόθεσης πως για την περίπτωση του Ivan ευθύνεται ένας μη-αναβαθμισμένος αλγόριθμος, είναι το γεγονός ότι η έκδοση Ubuntu 18.04 (που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2018, όπως δηλώνει η συντομογραφία) χρησιμοποιεί ακόμα τις σχετικά απαρχαιωμένες προδιαγραφές “LUKS1” για την κρυπτογράφηση σκληρών δίσκων, ενώ οι νεότερες εκδόσεις των Linux χρησιμοποιούν προδιαγραφές “LUKS2” για τον σκοπό αυτό (2). Για να καταλάβουμε πώς σχετίζονται αυτά, είναι απαραίτητο να έχουμε μια εικόνα της κρυπτογραφικής μεθόδου “LUKS”, καθώς και να κατανοήσουμε τι ρόλο παίζει σε αυτό η λεγόμενη λειτουργία παραγωγής κλειδιού. Δυστυχώς, το ζήτημα αυτό είναι κάπως τεχνικής φύσεως, παρ’ όλα αυτά θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε όσο πιο ξεκάθαρο μπορούμε.

Το σύστημα κρυπτογράφησης Linux Unified Key Setup (LUKS) εν συντομία

Ένας σκληρός δίσκος που κρυπτογραφείται με τη μέθοδο “LUKS”, είναι ένα πεδίο με δύο μέρη, με μια μη-κρυπτογραφημένη κεφαλίδα, και ένα κρυπτογραφημένο σώμα. Το σώμα εμπεριέχει τα πραγματικά κρυπτογραφημένα δεδομένα, ενώ η κεφαλίδα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως ένα εγχειρίδιο οδηγιών: Ποιος αλγόριθμος κρυπτογράφησης χρησιμοποιείται για το σώμα, τι μέγεθος πρέπει να έχει το σώμα, σε ποια σημεία του σκληρού δίσκου τοποθετείται το σώμα, ποια είναι η ταυτότητα της διχοτομημένης συσκευής, κλπ. – Μοιάζει κάπως έτσι:

LUKS header information
Version:        2
UUID:           d077227a-eb02-4349-ab5b-fd9494ade3a6

Data segments:
  0: crypt
        offset: 16764544 [bytes]
        length: (whole device)
        cipher: aes-xts-plain64
        sector: 512 [bytes]
        ...

Κάτι σημαντικό για εμάς: Η κεφαλίδα περιέχει επίσης τις πληροφορίες για το ποια λειτουργία παραγωγής κλειδιού πρόκειται να χρησιμοποιηθεί κατά τη διαδικασία κρυπτογράφησης ή αποκρυπτογράφησης. Η παραγωγή κλειδιού (Key Derivation Function) είναι μια κρυπτογραφική μετατροπή του κωδικού πρόσβασης στο κλειδί με το οποίο κρυπτογραφήθηκε το σώμα, και με το οποίο αυτό μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί ξανά. Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος, δεν είναι ο ίδιος ο κωδικός πρόσβασης το κλειδί με το οποίο κρυπτογραφήθηκε το σώμα, αλλά από αυτόν μονάχα παράγεται το πραγματικό κλειδί. Θα εξηγήσουμε σε λίγο γιατί είναι απαραίτητο αυτό το ενδιάμεσο βήμα. Αρχικά, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε απλώς πως υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί αλγόριθμοι για την παραγωγή κλειδιού, και πως οι πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες στην κεφαλίδα είναι απαραίτητες για την παραγωγή κλειδιού.

Ας δούμε ένα παράδειγμα, με την απεικόνιση του κωδικού “dPhdWnv1.3k4d4,szv!”:

Τώρα τίθεται το ερώτημα, γιατί λοιπόν χρειάζεται το ενδιάμεσο βήμα, αντί απλώς να κρυπτογραφείται/αποκρυπτογραφείται το σώμα του σκληρού δίσκου απευθείας με τον κωδικό πρόσβασης. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να εξετάσουμε το σενάριο επίθεσης απ’ το οποίο υποτίθεται ότι προστατεύει η κρυπτογράφηση: Κανείς δε θα προσπαθούσε να σπάσει τον πραγματικό αλγόριθμο – στην προκειμένη περίπτωση: AES-XTS-PLAIN64: Αυτό, από έρευνες, θεωρείται ασφαλές. Συνήθως, οι άνθρωποι προσπαθούν να μαντέψουν τον κωδικό πρόσβασης δοκιμάζοντας απλώς όλους τους πιθανούς συνδυασμούς χαρακτήρων. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται “brute force”. Κάθε προσπάθεια κοστίζει σε υπολογιστική ισχύ, μνήμη και χρόνο, επομένως κάποιος συνήθως θα χρησιμοποιήσει έναν εξαιρετικά ισχυρό υπολογιστή ή μια συστάδα πολλών υπολογιστών. Υπάρχει επίσης αποκλειστικό λογισμικό που λειτουργεί με λίστες γνωστών κωδικών πρόσβασης, ή ακόμα και με προσωπικά δεδομένα για τον ιδιοκτήτη (γλώσσες, ενδιαφέροντα, κωδικούς πρόσβασης που χρησιμοποιεί για άλλες υπηρεσίες) για την ανάδειξη πιο πιθανών συνδυασμών.

Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι η λειτουργία παραγωγής κλειδιού: Η ιδέα είναι να επεκταθεί η αποκρυπτογράφηση με τον σωστό κωδικό πρόσβασης, προσθέτοντας το ενδιάμεσο βήμα της παραγωγής κλειδιού, που λαμβάνει τόσο λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου ώστε δε γίνεται καν αντιληπτό στην καθημερινή χρήση ενός υπολογιστή, αλλά αυξάνει σημαντικά την προσπάθεια για μαζική εικασία κωδικών πρόσβασης. Η λειτουργία παραγωγής κλειδιού προστατεύει κυρίως τους μικρούς κωδικούς πρόσβασης και αυτούς που αποτελούνται από μια μικρότερη ομάδα πιθανών χαρακτήρων: Για έναν κωδικό πρόσβασης που αποτελείται από μόλις 6 ψηφία, για παράδειγμα, η πληθώρα όλων των πιθανών συνδυασμών υπολογίζεται πολύ πιο γρήγορα από ότι για έναν αλφαριθμητικό κωδικό πρόσβασης 20 χαρακτήρων.

Υπάρχουν υψηλές απαιτήσεις για τη λειτουργία παραγωγής κλειδιού: Απ’ τη μία πλευρά, θα πρέπει να είναι σε θέση να αντεπεξέρχονται απέναντι σε τεράστιες συστάδες υπολογιστών που έχουν ασύλληπτη υπολογιστική ισχύ στη διάθεσή τους, και συνάμα, η κρυπτογράφηση και η αποκρυπτογράφηση σε καθημερινούς φορητούς και σταθερούς υπολογιστές δε θα πρέπει να απαιτούν τόσο χρόνο ώστε να καθίστανται πλέον μη-πρακτικές. Η λύση σ’ αυτό το πρόβλημα είναι –για να το θέσουμε εν συντομία– η ανάπτυξη μαθηματικών αλγορίθμων σχεδιασμένων με τέτοιο τρόπο ώστε ακόμη κι όταν πολλαπλασιάζεται η υπολογιστική ισχύς, ο χρόνος που απαιτείται για την παραγωγή κλειδιού να παραμένει σχετικά ίδιος.

Η τρωτότητα των Ubuntu 18.04, των Tails και λοιπών λειτουργικών συστημάτων

Τώρα που εξηγήθηκε η έννοια της λειτουργίας παραγωγής κλειδιού, επιστρέφουμε στο laptop του Ivan: Σύμφωνα με το γράμμα του, σ’ αυτό ήταν εγκατεστημένη η έκδοση 18.04 των Ubuntu. Αυτή η έκδοση των Ubuntu εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το ξεπερασμένο μοντέλο κρυπτογράφησης LUKS1, το οποίο με τη σειρά του χρησιμοποιεί μια ξεπερασμένη λειτουργία παραγωγής κλειδιού (PBKDF2). Είναι γνωστό πως αυτό είναι ελάχιστα χρήσιμο απέναντι σε εξειδικευμένα μηχανήματα, και επομένως πλέον δε θεωρείται ασφαλές. Εξ ου και η υπόθεση πως ήταν η παρωχημένη λειτουργία παραγωγής κλειδιού που επέτρεψε την πρόσβαση στο laptop του Ivan. Κι άλλες εκδόσεις επηρεάζονται απ’ αυτήν την ενδεχόμενη τρωτότητα, εάν η πρώτη τους εγκατάσταση ήταν πολύ καιρό πριν: Πράγματι, ο αλγόριθμος συνήθως δε βελτιώνεται σε μια υπάρχουσα εγκατάσταση όταν εκτελείται μια πλήρης αναβάθμιση λογισμικού (π.χ. από το Ubuntu 18.04 στο Ubuntu 22.04) (3). Έχει επίσης συζητηθεί ότι, ενώ η κοινότητα προγραμματιστών πίσω από το λειτουργικό σύστημα Tails έχει εδώ και αρκετά χρόνια στη λίστα μελλοντικών εργασιών της τη μετάβαση στην πιο ασφαλή κρυπτογράφηση LUKS2, παρ’ όλα αυτά δεν την έχει ακόμη εφαρμόσει. Αυτό φαίνεται και πάλι να οδήγησε άλλους να ισχυριστούν ότι η κρυπτογράφηση σε στικάκι Tails δεν είναι ασφαλής (4).

Τι πρέπει να συμπεράνουμε απ’ αυτό; Βασικά, είναι ανησυχητικό ότι πολλές παλιές εγκαταστάσεις Linux χρησιμοποιούν έναν απαρχαιωμένο αλγόριθμο για κρυπτογράφηση σκληρού δίσκου. Οι χρήστες με παλαιότερες εγκαταστάσεις πρέπει τώρα να αποφασίσουν εάν είναι αρκετά τεχνολογικά-προνοητικοί ώστε να αναβαθμίσουν οι ίδιοι την κρυπτογράφησή τους –υπάρχει ένας οδηγός για αυτό στο wiki μας–, να επανεγκαταστήσουν το λειτουργικό τους σύστημα, ή να αποδεχτούν τη χρήση ενός απαρχαιωμένου αλγόριθμου. Ωστόσο, το αν η συγκεκριμένη τρωτότητα έπαιξε κάποιον ρόλο στην περίπτωση του Ivan, αποτελεί απλώς υπόθεση και όχι γεγονός. Η πιθανότητα ότι τον παρακολουθούσαν ή ότι τον βιντεοσκοπούσαν κατά την εισαγωγή του κωδικού πρόσβασής του, ότι έχει ξαναχρησιμοποιήσει τον ίδιο κωδικό πρόσβασης σε διαφορετικά σημεία, ότι ο κωδικός πρόσβασης ήταν απλώς μη-ασφαλής, ακόμη και ότι τα ίχνη χρήσης στο πληκτρολόγιο θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη για τον κωδικό πρόσβασης, όλα τα παραπάνω αποτελούν πιθανές εξηγήσεις για την πρόσβαση στα δεδομένα του. Λαμβάνοντας υπόψη τις ασαφείς πληροφορίες, δηλώσεις όπως “Η κρυπτογράφηση των Tails έχει σπάσει” φαίνονται κινδυνολογικές και αμφίβολες.

Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί πόσο σοβαρός είναι στην πραγματικότητα ένας απαρχαιωμένος αλγόριθμος: Μια καλύτερη λειτουργία παραγωγής κλειδιού που κάνει πιο δύσκολη τη διαδικασία brute forcing, αναμφίβολα συμβάλλει κατά πολύ στα επίπεδα ασφαλείας της κρυπτογράφησης συσκευών. Αντίθετα, ωστόσο, αυτό δε σημαίνει πως όλες οι συσκευές που χρησιμοποιούν έναν απαρχαιωμένο αλγόριθμο παραγωγής κλειδιού είναι κατ’ ανάγκη θεμελιωδώς μη-ασφαλείς. Πρώτα και κύρια, η ασφάλεια της κρυπτογράφησης LUKS εξαρτάται από την ασφάλεια του κωδικού πρόσβασης, και, ενώ αυτή βελτιώνεται με έναν καλό κωδικό πρόσβασης, δεν επιδεινώνεται από έναν απαρχαιωμένο αλγόριθμο παραγωγής κλειδιού. Ένας καλός κωδικός πρόσβασης, δηλαδή ένας πραγματικά τυχαία δημιουργημένος κωδικός πρόσβασης με επαρκές μήκος και αποτελούμενος από μια αρκετά μεγάλη δεξαμενή γραμμάτων, ψηφίων και ειδικών χαρακτήρων, απαιτεί αδιανόητο χρόνο για να σπάσει, ακόμη και με μια ξεπερασμένη λειτουργία παραγωγής κλειδιού, ακόμη και με ασύλληπτα ποσά πόρων. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να βασιζόμαστε σε εκτιμήσεις για το τι είδους πόροι είναι διαθέσιμοι σε έναν πιθανό εισβολέα. Ωστόσο, θεωρούμε τουλάχιστον απίθανο τέτοιους κωδικούς πρόσβασης –ακόμη και με ανεπαρκή παραγωγή κλειδιού– να μπορούν να τους σπάσουν με brute force χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση.

Ασφαλείς κωδικοί

Μια μικρή προσθήκη σχετικά με τους ασφαλείς κωδικούς: Κάνοντας λόγο για τυχαίο κωδικό, αυτό σημαίνει να έχει παραχθεί από μηχάνημα. Ένας κωδικός δημιουργημένος από εσένα, δε θα είναι ποτέ τόσο ασφαλής όσο ένας τυχαίος κωδικός: Ακόμα και ο κωδικός dPhdWnv1;3k4d4;szv! φαίνεται ασφαλής με μια πρώτη ματιά, με τα κεφαλαία και τα μικρά γράμματα, με τους αριθμούς και τους ειδικούς χαρακτήρες. Παρ’ όλα αυτά, αποτελεί απλώς συντομογραφία της όχι-και-τόσο-μυστικής γερμανικής φράσης “Die Philosophen haben die Welt nur verschieden interpretiert; es kommt aber darauf an, sie zu verändern.”, με κάποια φωνήεντα να έχουν αντικατασταθεί από αριθμούς και με κάποιους ειδικούς χαρακτήρες να έχουν προστεθεί. Τέτοια και αντίστοιχα κόλπα είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένα, αλλά μπορούν εύκολα να προβλεφθούν έπειτα από καλή έρευνα και διαισθητικότητα, και δεν αποτελούν τη βάση ενός πραγματικά ασφαλούς κωδικού.

Η κοινότητα των Tails συστήνει στις οδηγίες της να χρησιμοποιούμε κωδικούς “Diceware” (*δημιουργημένους τυχαία από αλληλουχία ρίψεων ζαριού).

*

(1) https://lanemesi.noblogs.org/post/2023/04/09/qualche-novita-su-ivan-recluso-nel-carcere-di-villepinte-francia-8-aprile-2023/ και https://www.csrc.link/read/some-initial-notes-on-the-investigation-file-against-ivan.html / Onion link: http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html#fnref:1

(2) https://mjg59.dreamwidth.org/66429.html / Onion link: http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html#fnref:2

(3) Αυτό γίνεται κατανοητό ως εξής: Στη χειρότερη περίπτωση, το να παίζεις με τις ρυθμίσεις της κρυπτογράφησης μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια των δεδομένων, και σαφώς θες να αποφεύγεις τέτοια ρίσκα όταν αναβαθμίζεις το λειτουργικό σου σύστημα. / Onion link: http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html#fnref:3

(4) Η κοινότητα των Tails εργάζεται για την επιδιόρθωση αυτού, η οποία αναμένεται να είναι διαθέσιμη στην έκδοση Tails 5.13, τέλη Μάη 2023: https://gitlab.tails.boum.org/tails/tails/-/merge_requests/1116 / Onion link: http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html#fnref:4

http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ελαχιστοποιώντας τα ίχνη DNA σε συγκρουσιακές στιγμές

Posted on by

Ελαχιστοποιώντας τα ίχνη DNA σε συγκρουσιακές στιγμές

Σύμφωνα με την εμπειρία μας, οι περισσότεροι/ες από εμάς στη Βόρεια Αμερική δεν έχουμε συνηθίσει να μεριμνούμε πολύ για τα ίχνη DNA. Οι πληροφορίες σχετικά με το πώς αφήνονται ή αποτρέπονται τα ίχνη DNA περιορίζονται σε κάμποσους μύθους που κυκλοφορούν. Τούτου λεχθέντος, μπορείτε να είστε αρκετά βέβαιοι/ες ότι όποτε γίνεται ένας εμπρησμός, θα εμπλέκεται και μια εγκληματολογική ομάδα ανάλυσης DNA. Για παράδειγμα, πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μια σύλληψη για έναν εμπρησμό στα πλαίσια της Jane’s Revenge, αφότου περισυλλέχθηκε DNA απ’ τον τόπο του εγκλήματος. Θέλουμε να συνοψίσουμε μερικές πρακτικές σκέψεις. Οπλίζοντας τους εαυτούς μας με υποτυπώδη προετοιμασία και ακριβή κατανόηση του τρόπου μεταφοράς του DNA, έχουμε τη δυνατότητα να περιορίσουμε δραστικά την ποσότητα του DNA που αφήνουμε πίσω.

Αν και το DNA είναι κάτι που πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου όταν σχεδιάζουμε τη συμμετοχή μας σε μια συγκρουσιακή στιγμή, δε θέλουμε οι άνθρωποι να αισθάνονται καταβεβλημένοι απ’ αυτές τις πληροφορίες. Η πρακτική γνώση μάς δίνει τη δυνατότητα να αποφύγουμε τη διττή παγίδα της απερισκεψίας (να ενεργούμε σα να μην υφίσταται το DNA) και της αδράνειας (λες και είναι αναπόφευκτο το να αφήνουμε ίχνη και να αναλύονται σε εργαστήρια).

Όπως σημειώνεται στα Πρωτόκολλα Ελαχιστοποίησης του DNA στη Βιβλιοθήκη Απειλών του CSRC: «Αποβάλλουμε συνεχώς DNA σε διάφορες μορφές. Τα κύτταρα του δέρματος, τα μαλλιά, το σάλιο, το αίμα και ο ιδρώτας, είναι όλα πηγές DNA και, σε αντίθεση με τα δακτυλικά αποτυπώματα, δεν μπορούν ποτέ να αφαιρεθούν αξιόπιστα από ένα αντικείμενο μόλις επιμολυνθεί. Τα Πρωτόκολλα Ελαχιστοποίησης DNA προορίζονται να επιτρέπουν τον χειρισμό αντικειμένων χωρίς να αφήνονται πάνω τους ίχνη DNA. Όπως θα περίμενε κανείς, αυτά τα πρωτόκολλα στοχεύουν στην εξάλειψη των κυττάρων του δέρματος, των μαλλιών, των σωματιδίων του σάλιου που γεννιούνται στον αέρα, του αίματος και του ιδρώτα που έρχονται σε επαφή με τα αντικείμενα. Συχνά εμπλέκεται και η χημική καταστροφή του DNA». Για να αποτρέψετε ή τουλάχιστον να περιορίσετε σημαντικά τα ίχνη DNA, είναι απαραίτητο να φοράτε καινούρια γάντια, μάσκα προσώπου, δίχτυ μαλλιών ή, ακόμη καλύτερα, κλειστό κάλυμμα κεφαλής (π.χ. κολυμβητικό σκουφάκι), και καθαρά ρούχα με μακριά μανίκια και παντελόνι, ώστε να καλύπτεται όσο το δυνατόν περισσότερο δέρμα.

Στο πλαίσιο μιας συγκρουσιακής στιγμής, υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να προετοιμαστείτε:

  • Ή σπάστε το ή κάψτε το – όχι και τα δύο. Το να σπάτε κάτι, μπορεί μερικές φορές να περιλαμβάνει πολλή επαφή με το αντικείμενο, η οποία ενέχει κίνδυνο να μεταφερθούν ίχνη DNA στο εν λόγω αντικείμενο (ειδικά αν πρέπει να σκαρφαλώσετε σε αυτό). Μια παρατεταμένη φωτιά θα καταστρέψει τα ίχνη DNA, αλλά για ένα αντικείμενο που πρώτα θρυμματίζεται και στη συνέχεια καίγεται, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί εγγύηση · τα σημεία του αντικειμένου που έχει αγγιχθεί μπορεί να μη θερμαίνονται επαρκώς από τις φλόγες ώστε να καταστραφούν όλα τα ίχνη. Στο πλαίσιο μιας σύγκρουσης, αυτό σημαίνει πως τα άτομα με εμπρηστικές προθέσεις θα πρέπει να προσπαθήσουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες νωρίς, προτού άτομα με σπασιματικές προθέσεις χτυπήσουν έναν συγκεκριμένο στόχο. Ένα λιγότερο ιδανικό σενάριο: Ένα πλήθος σπάει ένα αυτοκίνητο, ίσως κάποιος αγγίξει το αυτοκίνητο με γάντια που έχουν φορεθεί πολλές φορές (και έτσι έχουν συσσωρευτεί ίχνη DNA πάνω τους) ή κόβεται από σπασμένο τζάμι, και λίγα λεπτά αργότερα κάποιος πυρπολεί το αυτοκίνητο. Ένα ιδανικό σενάριο: Το αυτοκίνητο καίγεται πρώτα, κάτι που δεν απαιτεί σπάσιμο – είτε τοποθετείται ένα μπουκάλι με εύφλεκτο υγρό στο μπροστινό ελαστικό (πιο γρήγορο, κάτω από ένα λεπτό), είτε τοποθετούνται προσανάμματα παραφήνης στο μπροστινό ελαστικό (πιο αργό, περίπου πέντε λεπτά). Μερικές φορές, για ν’ αποκτήσετε πρόσβαση σε ένα κτίριο, είναι απαραίτητο να σπάσετε είτε ένα παράθυρο είτε μια πόρτα, αλλά μηχανήματα και οχήματα μπορούν να καούν χωρίς να σπαστούν τοποθετώντας το εμπρηστικό υλικό στο σωστό σημείο.
  • Φορέστε καινούργια αδιαπέραστα γάντια που δεν έχετε αγγίξει ποτέ στο παρελθόν, και φορέστε τα τελευταία, μόλις έχετε ήδη αλλάξει αμφίεση στο μαύρο μπλοκ. Αυτό επειδή θέλετε ν’ αποφύγετε τυχόν δέρμα, τρίχες ή ιδρώτα στο εξωτερικό των γαντιών, τα οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταφερθούν σε οποιοδήποτε αντικείμενο αγγίξετε. Τα εργαλεία που φέρνετε να τα πιάνετε πάντα με ένα τέτοιο καινούργιο ζευγάρι γάντια, ακόμα κι αν δεν σκοπεύετε να τα πετάξετε. Φροντίστε τα εργαλεία που χρησιμοποιείτε, και ειδικά τους μηχανισμούς που αφήνετε στο σημείο, να είναι από την αρχή απαλλαγμένα από το DNA σας και να τα έχετε μεταφέρει προσεκτικά. Τα γάντια πλυσίματος πιάτων είναι εξαιρετικά κατά την προετοιμασία της δράσης (όπου δεν έχει σημασία να ξεχωρίζετε). Για κατά τη διάρκεια μιας σύκγρουσης, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γάντια εργασίας που έχουν μια παχιά αδιαπέραστη επίστρωση στις παλάμες και τα δάχτυλα. Έχετε ένα επιπλέον ζευγάρι που μπορείτε να το αλλάξετε σε περίπτωση που αγγίξετε κατά λάθος το πρόσωπό σας ή κάτι αντίστοιχο.
  • Εάν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε σφυρί, εξασκηθείτε στο σπάσιμο τζαμιών σε ελεγχόμενο περιβάλλον πριν τη θέρμη της στιγμής. Το αίμα είναι μια πολύ ξεκάθαρη πηγή DNA ακόμα και για τον πιο ανίκανο ερευνητή. Το βασικό είναι να βεβαιωθείτε ότι το χέρι ή ο καρπός σας δεν περνά ποτέ μέσα απ’ το τζάμι, κάτι που απαιτεί να βάζετε δύναμη απ’ τον καρπό και όχι απ’ τον αγκώνα ή τον ώμο. Μια γρήγορη κίνηση του καρπού παράγει επαρκή δύναμη με ένα σωστά ζυγισμένο σφυρί.
  • Προσέξτε να μην έχετε κάτι που μπορεί να πέσει κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης – τα κλειστά φερμουάρ είναι φίλοι σας. Να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν ψάχνετε μέσα σε τσάντες ή σακίδια.
  • Ό,τι ρουχισμός χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, δε θα πρέπει να ανακτηθεί από την ομάδα ιατροδικαστών, εάν αυτό μπορεί να αποφευχθεί. Οι μέρες που αφήναμε έναν τεράστιο σωρό από μαύρα φούτερ στη μέση του δρόμου πρέπει να τελειώσουν – τα ρούχα κατά κανόνα θα έχουν ίχνη DNA πάνω τους. Στην ιδανική περίπτωση, πρέπει να παίρνετε τα ρούχα μαζί σας αρκετά μακριά, ώστε να μπορείτε να τα ξεφορτωθείτε σωστά (είτε να τα κάψετε, είτε να τα βάλετε κάπου όπου αν βρεθούν, δε θα μπορεί να θεωρηθεί ότι σχετίζονται με τη σύγκρουση). Επαφίεται στην κρίση σας να αποφασίσετε εάν θα προσπαθήσετε να μεταφέρετε τα ρούχα μακριά ή αν θα τα κρύψετε κάπου στη διαδρομή της διαφυγής σας. Σε περίπτωση ψαχτικής μετά, τα μαύρα ρούχα μπορεί να είναι αρκετά για να σας απαγγελθούν κατηγορίες, αλλά είναι σχεδόν απίθανο να καταλήξουν σε καταδίκη από μόνα τους. Όμως, οποιοσδήποτε χαρακτηριστικός ρουχισμός ή άλλα αντικείμενα στην τσάντα μπορεί να είναι πιο ενοχοποιητικά, επομένως θα πρέπει να αξιολογήσετε τον κίνδυνο ψαχτικής στην τσάντα σας και να τον σταθμίσετε σε σχέση με τον στόχο να μείνουν τα επιχειρησιακά σας ρούχα μακριά από τα χέρια της αστυνομίας. Αντικείμενα που δεν μπορούν να κρυφτούν σε ένα σακίδιο πλάτης (όπως μεγάλες ασπίδες), μπορούν να καβατζωθούν ή να επικαλυφθούν με χλωρίνη (το οποίο έχει περίπου 10% υποχλωριώδες νάτριο – διαβάστε περαιτέρω πληροφορίες) ή να καούν με εύφλεκτο υλικό που τοποθετείται αμέσως κατά τη διαδρομή της διαφυγής σας (σε πλαστικά μπουκάλια τα οποία θα καούν, όχι σε μπιτόνι).
  • Μη χρησιμοποιείτε ταινία για την κατασκευή εκρηκτικών μολότοφ. Η ταινία αποτελεί μαγνήτη DNA. Αντιθέτως, χρησιμοποιήστε πλαστικά zip-tie (tire-up), για να δέσετε τα εκρηκτικά/πυροτεχνήματα στο μπουκάλι με το εύφλεκτο υγρό. Ιδανικά, για περαιτέρω σιγουριά, τοποθετήστε δύο εκρηκτικά μασούρια (π.χ. κινέζους), ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες να μη σκάσει η μολότοφ και να μπορεί μετά να ανακτηθεί (ξανά, διαβάστε περαιτέρω πληροφορίες). Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό αν πρέπει να καβατζωθούν προτού χρησιμοποιηθούν. Οι κινέζοι και τα πυροτεχνήματα από μόνα τους έχουν σχεδόν αντίστοιχη αποτελεσματικότητα στο να κρατούν σε απόσταση τους μπάτσους, χωρίς συνάμα να εμπεριέχουν τους ίδιους κατασταλτικούς κινδύνους με μια μολότοφ – πρέπει επίσης να φροντίσετε να μην αφήσετε ίχνη DNA στο περίβλημα του υλικού σας. Οι παραδοσιακές μολότοφ (με γυάλινο μπουκάλι) χρειάζεται να πέσουν σε σκληρή επιφάνεια προκειμένου να σπάσουν, επομένως είναι αναξιόπιστες όταν ρίχνονται στο εσωτερικό κτιρίων. Για παράδειγμα, στο σημείο του πρώτου εμπρησμού στα πλαίσια της Jane’s Revenge, βρέθηκε DNA τριών ατόμων σε μολότοφ που δεν έσκασε, στο τζάμι του παραθύρου, καθώς και σε έναν αναπτήρα (η εγκληματολογική ανάλυση είναι εδώ, χρησιμοποιήστε Tor Browser).

Για περαιτέρω πληροφορίες, διαβάστε τις Στρατηγικές Αποτροπής της Πρόσβασης της Αστυνομίας σε Δεδομένα DNA, και τη θεματική DNA στο CSRC (Κέντρο Πληροφοριών περί Αντι-Παρακολούθησης).

– Στάλθηκε ανώνυμα με email

Πηγή: Scenes from the Atlanta Forest

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Εξεγερσιακή Παρανομία

Posted on by

Σε συνθήκες πολιτικής σύγκρουσης, υπόγεια είναι η ονομασία μιας κοινωνικής δομής που επιτρέπει σε πολιτικούς δρώντες (πολιτικοποιημένος κόσμος, από ατομικότητες μέχρι και μαζικές οργανώσεις) να λειτουργούν μυστικά – δίχως να είναι δημοσίως γνωστές οι μέθοδοί τους.

Αυτό συνήθως είναι αναγκαίο για πολιτικούς δρώντες που αποτελούν απειλή για την καθεστηκυία τάξη, για έναν πολύ απλό λόγο: τυπικά, η δουλειά της εκάστοτε κυβέρνησης είναι να διασφαλίζει την καθεστηκυία τάξη. Καθώς η κυβέρνηση επιστρατεύει τον νόμο και την επιβολή του γι’ αυτό, θα καταστήσει εν τη γενέσει της παράνομη οποιαδήποτε απειλή προς την καθεστηκυία τάξη – αν δεν το έχει κάνει ήδη.

Οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν ως “πασπαρτού” μέθοδο το να καθιστούν παράνομο τον αγώνα εναντίον τους, αλλά συνήθως υιοθετούν πιο συγκεκριμενοποιημένες μεθόδους, συναρτώμενες από το γενικό πλαίσιο (τι είδους καθεστηκυία τάξη υπερασπίζονται;), αλλά και από το ειδικό πλαίσιο (ποιος πιστεύουν ότι αποτελεί -ή ότι ίσως σύντομα αποτελέσει- απειλή για την εξουσία τους;).

Αν μια ομαδοποίηση προτίθεται ν’ αντιπαρατεθεί με την καθεστηκυία τάξη και εννοεί πραγματικά τα όσα λέει, τότε θα πρέπει να κάνει κάποια βήματα ώστε να έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί ακόμα και όταν αυτό δεν της είναι επιτρεπτό. Οφείλει να αναπτύξει μια υπόγεια δομή. Μια άλλη μορφή λειτουργίας στα πλαίσια της υπόγειας δομής, είναι η παρανομία.

Παραδείγματα αντι-εξουσιαστικών υπόγειων δομών

Στις Η.Π.Α., ένα πασίγνωστο παράδειγμα είναι ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος, που βοήθησε πολλούς νόμιμα υποδουλωμένους Μαύρους ανθρώπους να διαφύγουν της αιχμαλωσίας, και στον οποίον ήταν αισθητά μικρότερο το ρίσκο να πιαστούν και να τιμωρηθούν. Προφανώς και ήταν ένα εγχείρημα εξαιρετικά παράνομο. Όμως, κατά κύριο λόγο, δεν ήταν εξεγερσιακό · σκοπός του “σιδηροδρόμου” δεν ήταν να οργανώσει μια ένοπλη εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση των Η.Π.Α.

Ένα ακόμη καλά μελετημένο παράδειγμα, πηγάζει από τη ρωσική αυτοκρατορία στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα. Ως το 1917, κυρίως όλη η αριστερά -ναροντνικοί, μπολσεβίκοι, μενσεβίκοι, αναρχικοί, και ούτω καθεξής- ήταν παράνομη. Όλες οι οργανώσεις της ήταν απαγορευμένες, δεν τους επιτρεπόταν να έχουν δημόσια παρουσία εντός της αυτοκρατορίας. Εξ ανάγκης, λοιπόν, οι πολιτικές δομές των οργανώσεών τους βρίσκονταν στην παρανομία: προκειμένου να πραγματοποιήσουν εργατικές απεργίες, προπαγάνδα, εκτελέσεις και, εν τέλει, επανάσταση, έπρεπε να μάθουν να λειτουργούν ενόσω τους απαγορευόταν να έχουν επίσημη υπόσταση.

Στις πιο πρόσφατες εποχές, σχεδόν κάθε σημαίνουσα αντι-αποικιοκρατική οργάνωση -ακόμα κι εκείνες που χρησιμοποιούν “ειρηνικές” μεθόδους- είχε καταστεί παράνομη εντός των αποικιών τις οποίες μάχονταν να απελευθερώσουν. Τα κομμουνιστικά κόμματα ήταν επίσης παράνομα σε πολλές χώρες (και εξακολουθούν να είναι σε μερικές). Σε πολλά μέρη του κόσμου, το να είσαι απλώς ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομο είναι παράνομο, πόσο μάλλον να δημιουργείς μαχητικές ΛΟΑΤΚΙΑ+ οργανώσεις. Παρ’ όλα αυτά, όλες αυτές οι ομαδοποιήσεις υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν. Σήμερα, αυτή τη στιγμή, τα έθνη-κράτη παγκοσμίως έχουν απαγορεύσει αντι-εξουσιαστικές οργανώσεις, και με χαρά εφευρίσκουν δικαιολογίες για ν’ απαγορεύσουν ακόμα περισσότερες. Πολλές εξ αυτών των οργανώσεων δε σταματούν τη λειτουργία τους περιμένοντας απλώς πότε θ’ αποφασίσει η κυβέρνηση να τις νομιμοποιήσει ξανά – μια “ριζική αλλαγή” που ίσως να μην έρθει ποτέ. Κινούνται υπόγεια.

Πρακτικά ζητήματα της παρανομίας

Τι κάνει η οργάνωσή σας; Πώς θα το έκανε αν ήταν παράνομη; Μπορούμε να αναλογιστούμε πάνω σ’ αυτά τα ερωτήματα σπάζοντάς τα σε μικρότερα:

  • Χρειάζεται μια ομαδοποίηση να κάνει συναντήσεις; Πώς θα πραγματοποιούσε μια συνάντηση χωρίς να το ανακαλύψει κάποιος που δε θα έπρεπε;
  • Οι άνθρωποί της χρειάζονται τροφή, στέγη, ρουχισμό; Μεταμφιέσεις; Πώς αγοράζεις, δανείζεσαι, κατασκευάζεις ή παίρνεις πράγματα δίχως να τραβήξεις ανεπιθύμητη προσοχή; Πώς μετακινείς πράγματα μυστικά;
  • Χρειάζονται κάποια πράγματα να λέγονται δημοσίως; Πώς διαδίδεις ένα μήνυμα χωρίς να δίνεις στίγμα της τοποθεσίας σου;

Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να επεξεργαστούν αυτά τα ζητήματα ευκολότερα από κάποιους άλλους · κι εδώ τίθεται το ζήτημα της αμοιβαιότηας. Μπορείς να βασίζεσαι στις δυνάμεις σου όταν οι άλλοι βασίζονται στις δικές τους. Η φαντασία είναι τόσο σημαντική όσο και η τεχνογνωσία · με εξάσκηση κι εκπαίδευση, πολλοί από εμάς μπορούν να γίνουν αρκετά καλοί σε πράγματα στα οποία δεν ήταν τόσο καλοί “εκ φύσεως”. Κάποιες φορές βοηθά η ευελιξία · κάποιες άλλες βοηθά η ρουτίνα. Εξαρτάται απ’ τους στόχους και τις συγκυρίες.

Τα ατυχήματα, οι κακές επιλογές, και απλά η κακή τύχη, είναι όλα -λίγο ή πολύ- αναπόφευκτα. Καίριας σημασίας είναι το να έχουμε εναλλακτικά πλάνα και να προετοιμαζόμαστε για σενάρια τύπου “και αν γίνει αυτό;”. Οι δυσκολίες είναι εγγυημένες, όμως οι υπόγειες οργανώσεις μπορούν να κερδίσουν και κερδίζουν μάχες ενάντια στις θεσμοθετημένες εξουσίες – διότι οι υφιστάμενοι εξουσιαστές έχουν τουλάχιστον τόσες αδυναμίες όσες και οι αντίπαλοί τους.

Το να είμαστε έτοιμοι να εκθέσουμε και να εκμεταλλευτούμε τις αδυναμίες των διακηρυγμένων αντιπάλων μας, είναι κρίσιμο για μια επιτυχημένη εξεγερσιακή στρατηγική, και ελάχιστες εξεγέρσεις έχουν επιβιώσει στα πρώτα τους στάδια χωρίς τουλάχιστον μερικούς μυστικούς συνωμότες – με άλλα λόγια, χωρίς υπόγεια δομή.

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Μια ιστορία διεθνισμού: Ο κουρδικός αγώνας και το παλαιστινιακό κίνημα

Posted on by

Ο Reza Pahlavi, γιος του εκλιπόντος, έκπτωτου μονάρχη του Ιράν, επισκέφτηκε το Ισραήλ στις 17 Απριλίου, σε μια περιοδεία υπό την αιγίδα του Ισραηλινού Υπουργού Πληροφοριών, Gila Gamliel. Το ταξίδι αναμενόταν αμφιλεγόμενο, όχι μόνον επειδή η αντι-ισραηλινή ρητορική αποτελεί ιδεολογικό ακρογωνιαίο λίθο της Ισλαμικής Δημοκρατίας, αλλά και επειδή ο Pahlavi ερχόταν σε μια περίοδο σοβαρής πολιτικής αναταραχής στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.

Ενώ ο ίδιος ο Pahlavi διατηρούσε αποστάσεις από την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση, η σύζυγός του, Yasmine, έλαβε θέση. Αναδημοσίευσε Instagram story μιας Ισραηλινής γυναίκας χωροφύλακα στην Ιερουσαλήμ με τη λεζάντα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», το σύνθημα της ιρανικής εξέγερσης. Γνωστή στις διαμάχες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η Yasmine Pahlavi έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν το Instagram για να ευχηθεί θάνατο σε «κληρικούς, αριστερούς και τους Mojahedin-e Khalq», μια εχθρική αντιπολιτευτική ομάδα.

Είναι αρκετά εύκολο ν’ αναγνωρίσουμε την ειρωνεία στο γεγονός ότι η Pahlavi επαινεί μια στρατιώτη κατοχής με το σύνθημα περί «ελευθερίας». Υπάρχει όμως μια ακόμη βαθύτερη ιστορική ειρωνεία. Το σύνθημα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» επινοήθηκε από υποστηρικτές ενός αριστερού κουρδικού κόμματος που ξεκίνησε να πολεμά μαζί με τους Παλαιστίνιους αντάρτες ενάντια στον ισραηλινό στρατό.

Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν απ’ τους σημαντικότερους μη-κρατικούς δρώντες στη σύγχρονη Δυτική Ασία. Ενώ διεξάγει έναν βίαιο ανταρτοπόλεμο κατά της τουρκικής κυβέρνησης, κατάφερε επίσης να εμπνεύσει τα κουρδικά κινήματα στη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, καθώς και τους μη-Κούρδους διαδηλωτές και διαδηλώτριες του Ιράν. Σε μια περιοχή όπου πολλά κόμματα είναι ξεκάθαρα σεχταριστικά, το PKK έχει περάσει από τον μαρξιστικό-λενινιστικό εθνισμό σε μια μορφή ριζοσπαστικού-δημοκρατικού «ελευθεριακού συνομοσπονδισμού».

Το PKK υπάρχει σήμερα επειδή το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP) -μια παράνομη πλέον παλαιστινιακή δύναμη- συμφώνησε να προσφέρει καταφύγιο σε Κούρδους εξόριστους στη δεκαετία του 1980. Αυτή η εμπειρία στα παλαιστινιακά στρατόπεδα επηρέασε δια παντός την κοσμοθεωρία της ιδρυτικής γενιάς του PKK. Το PKK όχι μόνον έμαθε πώς να μάχεται με όρους ανταρτοπόλεμου, αλλά έφυγε επίσης μ’ ένα έντονο αίσθημα διεθνισμού.

Στην πραγματικότητα, κάποια από τα ιδρυτικά στελέχη του PKK εξέτισαν ποινές σ’ ένα ισραηλινό στρατόπεδο κράτησης ως αιχμάλωτοι πολέμου. Τα παλιά τεύχη του κομματικού περιοδικού Serxwebun* αφηγούνται την αξιοσημείωτη ιστορία των «Ηρώων του Κάστρου Beaufort», μιας ομάδας Κούρδων που εκπαιδεύονταν σε μια παλαιστινιακή βάση στον Λίβανο, όταν συνελήφθησαν από τις ισραηλινές δυνάμεις τον Ιούνιο του 1982 (*Serxwebun σημαίνει «Ανεξαρτησία» στα κουρδικά). Η New Lines μεταφέρει για πρώτη φορά μεγάλο μέρος της ιστορίας τους στα αγγλικά.

Η έκδοση του Ιουνίου 1984 του Serxwebun περιλαμβάνει σχέδια και ποίηση από τους κρατουμένους, συμπεριλαμβανομένου ενός Ιρανού Κούρδου μαχητή. Ο Ιρανός Κούρδος, με το κωδικό όνομα Sami*, θυμήθηκε ότι τον ξυλοκόπησε ένας Ισραηλινός ανακριτής που φώναξε: «Ήρθατε να σκοτώσετε Εβραίους, λέτε ψέματα… Κουρδιστάν, Τουρκιστάν, Μπαγκλαντές, Ιράν, Άραβες, είστε όλοι αντισημίτες, θα σας σκοτώσουμε όλους».

Το PKK ήταν μόλις ένα από τα πολλά τάγματα ξένων μαχητών στον Λίβανο (*Ο Sami συνελήφθη μαζί με έναν Μπαγκλαντεσιανό μαχητή, και ένα άλλο άρθρο του Serxwebun ανέφερε την παρουσία ενός Ιρανού από τους αριστερούς Λαϊκούς Αντάρτες Fedai). Εκείνη την εποχή, το παλαιστινιακό κίνημα ήταν η αιχμή του λόγους της διεθνούς αριστεράς, και οι αριστεροί κατάλαβαν πως ήταν μέρος μιας αδιάσπαστης αλυσίδας απελευθερωτικών αγώνων του Τρίτου Κόσμου.

«Αν γνωρίζετε το Βιετνάμ, ξέρετε το Κουρδιστάν… ένα νέο Βιετνάμ στις καρδιές μας», έγραψε ο Sami σ’ ένα ποίημα. «Στον ανυπεράσπιστο κρατούμενο στο Ντιγιαρμπακίρ, στο φύλλο ενός δέντρου στο Βιετνάμ, στο ζωντανό ον στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, στο ορφανό μωρό στη Σάμπρα και τη Σατίλα».

Ένας άλλος εκ των κρατουμένων ήταν ο Seyfettin Zoğurlu, στο σπίτι της οικογένειας του οποίου πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του PKK το 1978. Επέστρεψε στην Τουρκία και σκοτώθηκε το 1986.

Το DFLP, η παλαιστινιακή ομάδα που φιλοξένησε το PKK, είχε μακρά ιστορία με αριστερούς, ειδικά από την Τουρκία. Ο διάσημος Τούρκος δημοσιογράφος, Cengiz Çandar, στρατεύτηκε εθελοντικά στο DFLP ως νεαρός τη δεκαετία του 1970. Στα απομνημονεύματά του, ανακάλεσε το παράταιρο γεγονός ξένοι μαχητές να ακούν διαλέξεις για τις παλαιστινιακές φραξιονιστικές πολιτικές και να φωνάζουν «θα επιστρέψουμε» στην Παλαιστίνη.

Πέρα από τέτοιες στιγμές, όλες αυτές οι ομάδες είχαν μια κοινή γλώσσα στη μαρξιστική θεωρία. Χωρίς να κατανοούν πλήρως ο ένας το τοπικό πλαίσιο του άλλου, οι αντάρτες από τη Νικαράγουα μέχρι τη Ναμίμπια μπορούσαν να καταλάβουν ποιοι ήταν οι σύμμαχοί τους στην παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ ιμπεριαλισμού και κομμουνισμού.

Η έκδοση του Ιουνίου 1984 του Serxwebun περιλαμβάνει ένα κοινό ανακοινωθέν, που γράφτηκε από το PKK και δύο άλλες αριστερές ομάδες -το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) και το Παλαιστινιακό Λαϊκό Μέτωπο Αγώνα- εξυμνώντας τους «μάρτυρες που έπεσαν αντιμέτωποι με το ιμπεριαλιστικό-σιωνιστικό σχέδιο για την περιοχή» και τη «μαχητική αλληλεγγύη μεταξύ του παλαιστινιακού και του κουρδικού λαού».

Ο αξιωματούχος του DFLP, Qais “Abu Layla” Abd al-Karim, εντυπωσιάστηκε με την ικανότητα του ιδρυτή του PKK, Abdullah Öcalan, να μιλά αυτήν τη γλώσσα. Στην πρώτη τους συνάντηση, ο Öcalan πέρασε όλη τη νύχτα δίνοντας διαλέξεις στον Παλαιστίνιο οικοδεσπότη του για το «πόσο σημαντικό είναι να απαλλαγούμε από τους ρεβιζιονιστές για να κάνουμε πόλεμο εναντίον του εχθρού», κάτι που έδειξε πόσο σοβαρός ήταν ο Κούρδος ακτιβιστής όσον αφορά την υπόθεση και τις αρχές του, όπως ανέφερε αργότερα ο Abu Layla στη δημοσιογράφο Aliza Marcus.

Η ακριβής διαδρομή που ακολούθησε ο Öcalan προς το στρατόπεδο του Abu Layla είναι ένα αμφιλεγόμενο κομμάτι της κουρδικής ιστορίας. Ο Κούρδος αγωνιστής ήρθε σ’ επαφή με παλαιστινιακές ομάδες κάποια στιγμή το 1979 ή το 1980. Διαφορετικές πηγές αναφέρουν διαφορετικούς ανθρώπους ως υπεύθυνους για τη σύνδεση. Σύμφωνα με τον ερευνητή Hamdi Akkaya, οι κουρδο-παλαιστινιακές συναντήσεις ξεκίνησαν τόσο από την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν, τώρα ένα από τα δύο κυβερνώντα κόμματα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, όσο και από ένα μικρό συριακό κουρδικό σοσιαλιστικό κόμμα που ονομάζεται PÇDKS.

Οι οικογενειακές διασυνδέσεις και τα δίκτυα λαθρεμπορίου στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας έπαιξαν επίσης ρόλο. Όλη αυτή η δραστηριότητα λάμβανε χώρα υπό το άγρυπνο βλέμμα των συριακών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες ενθάρρυναν τους διεθνιστές αριστερούς να πολεμήσουν για την παλαιστινιακή υπόθεση. Φυσικά, οι αριστεροί αυτοί δε θα ακολουθούσαν τις επιταγές των μυστικών υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε σύγκρουση με το μακιαβελικό αστυνομικό κράτος του Σύρου Προέδρου Hafez al-Assad, για τον οποίον αποτελούσαν στόχο και οι Κούρδοι της Συρίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Οι Κούρδοι ακτιβιστές συζήτησαν πόσο θα μπορούσαν ν’ αντέξουν να εξαρτώνται από τη Συρία, πρακτικά και ηθικά, αναφέρει η Marcus στο βιβλίο της «Blood and Belief: The PKK and the Kurdish Fight for Independence» (2007). Αλλά δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Η κατάσταση στην Τουρκία είχε επιδεινωθεί ραγδαία. Τον Σεπτέμβριο του 1980, ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε πραξικόπημα. Ακολούθησαν μαζικές εκκαθαρίσεις. Οι αρχές φυλάκισαν πάνω από 650.000 ανθρώπους, εκατοντάδες από τους οποίους πέθαναν υπό κράτηση, πολλοί κάτω από βασανιστήρια.

Πριν το πραξικόπημα, το PKK ήταν μια από τις πολλές αντιμαχόμενες κουρδικές ομάδες (Ο Abu Layla θυμάται πως οι αντίπαλοι Κούρδοι τον προειδοποιούσαν για την ευέξαπτη και βίαιη φύση του Öcalan). Μετά το πραξικόπημα, ήταν ένα από τα λίγα κουρδικά κόμματα στην Τουρκία με βάση έξω από τον έλεγχο της κυβέρνησης, επιτρέποντάς του να πάρει τα ηνία του κουρδικού αγώνα.

Το PKK και οι Παλαιστίνιοι σύμμαχοί του συμφώνησαν αρχικά να μείνουν ο ένας έξω απ’ τους αγώνες του άλλου, όπως αναφέρουν οι Aliza Marcus και Hamdi Akkaya. Οι Κούρδοι μαχητές έρχονταν στα παλαιστινιακά στρατόπεδα στον Λίβανο -στρατόπεδα πολλών ομάδων, όχι μόνο του DFLP- μονάχα για να εκπαιδευτούν. Μαζί με τις στρατιωτικές τακτικές, οι Κούρδοι «έμαθαν να κάνουν διαδηλώσεις για μάρτυρες, για τελετές» και «διάβαζαν πολύ για τον λαϊκό πόλεμο», είπε στη Marcus ένας πρώην μαχητής.

Η παρουσία του PKK στον Λίβανο αυξήθηκε από μερικούς φυγάδες σε αρκετές εκατοντάδες μαχητές. Αν και το κόμμα έχει αποκηρύξει τον μαρξισμό-λενινισμό ως ιδεολογία, η πολιτική του κουλτούρα εξακολουθεί να φέρει τα σημάδια εκείνης της εποχής: λαϊκή μαρτυρική κουλτούρα, αυστηρή εσωτερική πειθαρχία, συνέδρια αυτοκριτικής μαοϊκού τύπου, και έμφαση στην ανάγνωση πολιτικής θεωρίας.

Δεκαετίες αργότερα, πολλοί βετεράνοι του PKK βρέθηκαν να φιλοξενούν ξένους μαχητές. Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), ένα επαναστατικό κίνημα εμπνευσμένο από τις διδασκαλίες του Öcalan και με επικεφαλής πρώην στελέχη του PKK, έχουν δεχθεί εκατοντάδες Κούρδους και μη-Κούρδους εθελοντές από άλλες χώρες. Η παρουσία τους κέντρισε την προσοχή των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης για την κουρδική υπόθεση — και συνέβαλε στη διάδοση του συνθήματος «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» σε άλλα πλαίσια, όπως στο Ιράν.

Υπήρχαν επίσης πολύ πιο σκοτεινά μαθήματα που άντλησε το PKK από το παλαιστινιακό κίνημα. Κόμματα όπως το DFLP και το PFLP είχαν προβεί σε υπέρμετρες πράξεις βίας εναντίον ατόμων που κατηγορούσαν ως δωσίλογους, Ισραηλινούς πολίτες και ξένους τουρίστες. Το PKK έφερε αυτές τις πρακτικές στον δικό του πόλεμο ενάντια στο τουρκικό κράτος.

Οι ισλαμιστές θα σφετερίζονταν αργότερα πολλές σελίδες από το βιβλίο του «λαϊκού πολέμου». Οι σουνίτες ισλαμιστές στο Ιράκ προώθησαν το ρητό «εννέα σφαίρες για τους προδότες και μία για τον εχθρό», που αρχικά αποδόθηκε στον Παλαιστίνιο λαϊκό ηγέτη, Yasser Arafat, τον μακροχρόνιο πρόεδρο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Και οι ανταλλαγές τακτικών ήταν αμφίδρομες. Οι σιίτες ισλαμιστές μαχητές στον Λίβανο πρωτοστάτησαν στην τακτική της βομβιστικής επίθεσης αυτοκτονίας, η οποία υιοθετήθηκε αργότερα από λαϊκές παλαιστινιακές ομάδες, καθώς κι από το ίδιο το PKK.

Ίσως, ωστόσο, οι Ισλαμιστές δεν πρέπει να λάβουν όλα τα εύσημα. Η ισραηλινή στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών εισήγαγε τις μεγάλης κλίμακας βομβιστικές επιθέσεις κατά αυτοκινήτων στον Λίβανο, στη διάρκεια μιας εκστρατείας αποπροσανατολισμού που είχε σκοπό να προκαλέσει την αντίδραση των Παλαιστινίων, όπως αναφέρει ο Ronen Bergman στο βιβλίο του «Rise and Kill First: The Secret History of Israel’s Targeted Assassinations» (2018).

Το Ισραήλ εξαπέλυσε μια ολέθρια, πλήρους κλίμακας εισβολή στον Λίβανο τον Ιούνιο του 1982. Σ’ εκείνο το σημείο, οι στόχοι των Ισραηλινών ήταν πολύ πιο φιλόδοξοι από μια σύγκρουση με τους Παλαιστίνιους αντάρτες. Ο Υπουργός Άμυνας, Ariel Sharon, ήθελε να «αναδιαρθρώσει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή», εγκαθιστώντας έναν Ισραηλινό ηγέτη-μαριονέτα στη Βηρυτό, και εκδιώκοντας μαζικά τους Παλαιστίνιους στην Ιορδανία, όπως γράφει ο Bergman.

Κούρδοι εκπαιδευόμενοι διέμεναν στο Κάστρο Beaufort (γνωστό στην περιοχή ως Shaqif Arnun), ένα φρούριο από την εποχή των Σταυροφοριών που είχε μετατραπεί σε παλαιστινιακό στρατόπεδο. Λιγότερο από πέντε χιλιόμετρα από τα ισραηλινά σύνορα, βρισκόταν καταμεσής του δρόμου για την εισβολή. Μετά από μια ημέρα σφοδρού βομβαρδισμού κι επίθεσης από καταδρομείς της Ταξιαρχίας Golani του Ισραήλ, οι μαχητές προσπάθησαν να επιτύχουν μια οπισθοχώρηση προς την παράκτια πόλη της Σιδώνας, αλλά υπέστησαν περαιτέρω απώλειες στην ύπαιθρο του Νότιου Λιβάνου.

Ο Sharon πιθανότατα δε γνώριζε καν για την ύπαρξη του PKK, αλλά το PKK θυμάται τον εαυτό του ως σημαντικό δρώντα. «Εκτός από τους Λιβανέζους και Παλαιστίνιους αντάρτες, η πιο σοβαρή αντίσταση προήλθε από το PKK», αναφέρει η έκδοση Δεκεμβρίου 2017 του Serxwebun, που εξιστορεί τις αδυσώπητες μάχες γύρω από το Κάστρο Beaufort.

Δέκα Κούρδοι σκοτώθηκαν σ’ εκείνη τη μάχη και κατά την οπισθοχώρηση απ’ το κάστρο, αποτελώντας μερικούς απ’ τους πρώτους μάρτυρες του PKK. Άλλοι 15 αιχμαλωτίστηκαν από τον ισραηλινό στρατό και μεταφέρθηκαν στο Ansar, ένα ισραηλινό στρατόπεδο εγκλεισμού που χτίστηκε στα κατεχόμενα λιβανικά εδάφη. Το Serxwebun αναφέρει πως οι Κούρδοι ανακρίθηκαν όχι μόνο από Ισραηλινούς στρατιωτικούς, αλλά και από Τούρκους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών.

Μια τέτοια συνεργασία δεν ήταν πρωτόφαντη. Όταν οι ισραηλινές δυνάμεις συνάντησαν βάσεις του Αρμενικού Μυστικού Στρατού για την Απελευθέρωση της Αρμενίας, μιας λιβανο-αρμενικής μαχητικής ομάδας που σχεδίαζε επιθέσεις κατά της Τουρκίας, παρέδωσαν τα υλικά που βρήκαν σε Τούρκους αξιωματούχους, σύμφωνα με διπλωματικά τηλεγραφήματα που ανακάλυψε ο ιστορικός Eldad Ben Aharon.

Το Serxwebun περιέγραψε τις δυσμενείς συνθήκες στη φυλακή Ansar. Τους πρώτους μήνες της εισβολής, υπήρξαν δημοσιεύματα σε ξένα μέσα ενημέρωσης για ξυλοδαρμούς και άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο. Κάποια στιγμή, ένας Ισραηλινός στρατιώτης πυροβόλησε αδιάκριτα τους κρατουμένους, σκοτώνοντας τρεις. Τελικά οδηγήθηκε στο στρατοδικείο. «Κανένας νόμος δεν εφαρμόστηκε στο Ansar ή σε άλλους χώρους κράτησης, εκτός από τις οδηγίες του Ισραηλινού διοικητή του στρατοπέδου και τα καπρίτσια των φρουρών», έγραψε ο πρώην κρατούμενος Salah Tamari, ο οποίος ανέφερε «συνεχείς εξευτελισμούς» και «διαρκείς ανακρίσεις».

Ως το 1983, η Washington Post και οι New York Times ανέφεραν πως οι συνθήκες βελτιώνονταν έπειτα από σημαντική διεθνή πίεση. Στο τέλος του έτους, το Ισραήλ συμφώνησε σε ανταλλαγή κρατουμένων με την PLO. Αρκετές χιλιάδες κρατούμενοι από το Ansar αφέθηκαν να φύγουν — συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων αιχμαλώτων.

Η ιστορία τους, όμως, δεν είχε ακόμα τελειώσει. Περίπου 1.000 κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένων των μελών του PKK, επρόκειτο να μεταφερθούν στην Αλγερία με επιβατικά αεροσκάφη. Όμως, κατά τη διάρκεια μιας ενδιάμεσης στάσης στην Ελλάδα, οι Κούρδοι αλυσοδέθηκαν σε καρέκλες του αεροδρομίου κι αιτήθηκαν άσυλο. Πέτυχαν το αίτημά τους. Μερικοί επέστρεψαν στην Τουρκία, ενώ άλλοι άρχισαν να οργανώνουν την κουρδική διασπορά της Ευρώπης.

Ένας από τους κρατουμένους, ο Seyfettin Özen, συμμετείχε στην πρώτη επιχείρηση του PKK στην Τουρκία έπειτα απ’ το πραξικόπημα του 1980, μια σειρά αντάρτικων επιδρομών κατά αστυνομικών τμημάτων στις 15 Αυγούστου 1984. Σκοτώθηκε έναν χρόνο αργότερα. Ένας άλλος πρώην κρατούμενος, ο Nazif Aktaş, δημιούργησε το πολιτικό μέτωπο του PKK στην Ευρώπη. Δολοφονήθηκε σε διαμάχη μ’ ένα αντίπαλο κουρδικό κόμμα το 1985.

Το PKK δημιούργησε τελικά ένα μόνιμο στρατόπεδο εκπαίδευσης στην κοιλάδα Bekaa του Λιβάνου, τότε υπό συριακή κατοχή. Αλλά καθώς οι σχέσεις Συρίας-Τουρκίας αναθερμάνθηκαν τη δεκαετία του 1990, η συριακή κυβέρνηση έβαλε τέλος στο ασφαλές καταφύγιο του PKK. Ο Öcalan μετακινούνταν ανά τον κόσμο, έως ότου οι Τούρκοι πράκτορες τον συνέλαβαν -με την αρωγή της CIA- το 1999.

Υπήρξε και μια θετική πλευρά: Το τέλος της συριακής πατρονείας έδωσε στην κουρδική αριστερά το ελεύθερο να δράσει κατά του Assad. Λίγα χρόνια αργότερα, υποστηρικτές και βετεράνοι του ΡΚΚ βοήθησαν στην οργάνωση του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης, το οποίο αργότερα δημιούργησε τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).

Καθώς υπήρχαν φήμες ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες είχαν εμπλακεί στο ανθρωποκυνηγητό κατά του Öcalan, Κούρδοι της διασποράς διαδήλωσαν μετά τη σύλληψή του έξω απ’ την ισραηλινή πρεσβεία στο Βερολίνο. Οι φρουροί της πρεσβείας πυροβόλησαν εναντίον μιας ομάδας διαδηλωτών που είχαν διαρρήξει τον αστυνομικό κλοιό, σκοτώνοντας τρεις εξ αυτών. Λίγες μέρες αργότερα, 500 υποστηρικτές του DFLP πραγματοποίησαν συγκέντρωση στην παλαιστινιακή πόλη της Ναμπλούς. Μαζί με την παρουσία παραδοσιακών συμβόλων της παλαιστινιακής αριστεράς, ποδοπάτησαν μια τουρκική σημαία και περιέφεραν ένα πορτραίτο του Öcalan.

Έκτοτε, η παλαιστινιακή αριστερά έχει σε μεγάλο βαθμό παραγκωνιστεί, εξαιτίας των ισλαμιστικών κομμάτων. Στους υποστηρικτές των Ισλαμιστών συγκαταλέγεται η Τουρκία και το Ιράν, δύο κράτη εχθρικά προς το κουρδικό εθνικό κίνημα. Προκειμένου εν μέρει να μπει στο μάτι των δύο αυτών κρατών, το Ισραήλ έχει γίνει πιο ένθερμα υποστηρικτικό προς τα συμφέροντα των Ιρακινών Κούρδων, μια χάρη που ορισμένοι Κούρδοι ανταποδίδουν κυματίζοντας ισραηλινές σημαίες.

Παρ’ όλα αυτά, η παλαιστινιακή αριστερά συνεχίζει να δείχνει υποστήριξη προς την κουρδική υπόθεση. Σε μια επιστολή του το 2010, ο ηγέτης του DFLP, Nayef Hawatmeh, είπε ότι «Στηρίζουμε εξ αρχής το κουρδικό δικαίωμα στην αυτοδιάθεση», αν και δεν ανέφερε συγκεκριμένα τη σχέση του με το PKK. Τα πιο πρόσφατα χρόνια, η βετεράνος αντάρτης του PFLP, Leila Khaled, έχει επισκεφθεί την Τουρκία αρκετές φορές για να δείξει υποστήριξη στους Κούρδους αντιφρονούντες.

Ούτε το PKK έχει ξεχάσει την ιστορία του. Το κόμμα συνεχίζει να αναφέρει τη Μάχη του Κάστρου Beaufort στις αφιερώσεις για τους μαχητές και στις δηλώσεις του για την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση. Αλλά ίσως το πιο αξιοσημείωτο γραπτό είναι μια επιστολή του 2009, που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά απ’ τον Παλαιστίνιο συγγραφέα, Mazen Safi, με παραλήπτη τον ίδιο, και αποστολέα τον «Polat Can, στα βουνά του Κουρδιστάν».

Σύμφωνα με την εισαγωγή του Safi, έλαβε την επιστολή αφότου δημοσίευσε ένα άρθρο για τη Μάχη του Κάστρου Beaufort. Η επιστολή, γραμμένη στα αραβικά, κατηγορεί το «θανατηφόρο δηλητήριο» του ρατσισμού, το οποίο διαχέουν «σιωνιστές, ιμπεριαλιστές και αντιδραστικές δυνάμεις στην περιοχή» για να κάνουν τους Παλαιστίνιους να ξεχάσουν τη συνεισφορά των Κούρδων στην υπόθεσή τους.

«Ας αντιληφθούν όλοι ότι το αίμα των Κούρδων και των Αράβων ήταν και εξακολουθεί να είναι ενιαίο και αγνό, για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του κουρδικού και του παλαιστινιακού λαού, από την εποχή του Σαλαντίν ως τους δεκάδες Άραβες συντρόφους που έπεσαν μάρτυρες στα βουνά του Κουρδιστάν», λέει. «Το σημαντικό, αδερφέ και σύντροφέ μου, είναι ότι αυτά που μας ενώνουν είναι χίλιες φορές μεγαλύτερα απ’ αυτά που μας χωρίζουν, παρά τους τυράννους, τους πράκτορες και τους ρατσιστές. Νίκη στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ».

Λίγα χρόνια αργότερα, ο Polat Can υπηρέτησε ως διοικητής στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Η Μάχη του Κάστρου Beaufort δεν είναι απλώς ένα ενδιαφέρον ιστορικό σημείο. Είναι μια ζωντανή ιστορία που συνεχίζει να εξαπλώνεται στην περιοχή. Οι Κούρδοι που πολέμησαν στον Νότιο Λίβανο, τώρα διοικούν οπαδούς και τιμητές σ’ ολάκερη την περιοχή, και η κληρονομιά του διεθνισμού και της κομματικής πειθαρχίας απ’ τις προηγούμενες δεκαετίες παραμένουν ζωντανές στην κουρδική υπόθεση.

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: Aldo Hernández – Η πληγή ακόμα αιμορραγεί και το φυτίλι ακόμα σιγοκαίει. Μια νέα 29η Μάρτη

Posted on by

“Η πληγή ακόμα αιμορραγεί και το φυτίλι ακόμα σιγοκαίει. Μια νέα 29η Μάρτη.” – Κείμενο του αναρχικού κρατουμένου Aldo Hernández.

Μέταλλο πάνω σε μέταλλο, δυνατά χτυπήματα στην είσοδο του σπιτιού όπου εκείνο το βράδυ κοιμόμουν με την πολυαγαπημένη μου κορούλα και τον αδερφό μου · η αντίδρασή μου ενόψει των πολυβόλων τους και της επικείμενης βίας στην οποία θα υποβαλλόμασταν, ήταν να ξυπνήσω, να ντύσω την κόρη μου και να της πω πως η αστυνομία ερχόταν για ‘μένα, κατάφερα να της πω ότι την αγαπούσα πάντα και για πάντα, και να είναι δυνατή και ήρεμη. Στάθηκα μπροστά της, αντίκρυ στα όπλα και την αλαζονεία τους.

Γαμημένοι δειλοί, με είχαν υπό έρευνα για περισσότερο από έναν χρόνο, με ακολουθούσαν, μου είχαν βάλει κάμερες, με φωτογράφιζαν, με άκουγαν… παρότι ήταν στο κατόπι μου, προτίμησαν να εκθέσουν ένα ανήλικο στη βίαιη εισβολή που ζήσαμε εκείνο το πρωινό της 22ας Δεκεμβρίου 2022. Απίστευτα όντα, που λόγω του φόβου τους και μόνο δε με πήρανε πιο πριν, καθώς τους ήταν σαφές πως αυτό το άτομο δε θα τους υποδεχόταν με το ήρεμο, αλλά αντιθέτως, με όλο το θάρρος που κουβαλάμε όσοι και όσες από ‘μάς σηκώνουμε τη σύγκρουση με την εξουσία και τους υποτελείς της, το θάρρος αυτό που διατρέχει τις φλέβες μας, εκείνο που οι εχθροί μας δε θα μπορέσουν ποτέ ν’ αντιληφθούν. Στην αγνή μορφή φασισμού του D.I.N.A ή του C.N.I. που ήρθαν σε ‘μένα, δεν μπορώ να συγχωρήσω, πολλώ δε μάλλον να ξεχάσω πως υπέβαλαν την κόρη μου σε “ήπια ανάκριση”. Τους μισώ, κάθε δευτερόλεπτο και λίγο παραπάνω · να θυμάστε πως το σώμα μου είναι αυτό που βρίσκεται σήμερα φυλακισμένο, οι ιδέες και τα έργα μου συνεχίζουν να ταξιδεύουν παράνομα στους δρόμους αυτής της επικράτειας, με την επιθυμία να κάνω πράξη όσα έχω σκεφτεί μαζί με διάφορα συντρόφια, αδελφές και αδελφούς.

Αγκαλιάζω αυτόν τον μήνα που έχει σημαδευτεί με το αίμα μας, και στην ιστορία του οποίου αποτελώ κι εγώ μέρος. Κουράγιο και δύναμη σε όσους και όσες καθημερινά ακονίζουν τη μνήμη δυναμώνοντάς μας. Σε συγκεκριμένες ημερομηνίες, οι δρόμοι είναι δικοί μας και μπορούμε να δώσουμε χώρο στη δυνατότητα για επίθεση ενάντια στους διάφορους μπάτσους, εκείνους που κουβαλούν στην ιστορία και τις στολές τους το αίμα και τον πόνο που έχουμε αναγκαστεί να νιώσουμε για την απώλεια υπέροχων, αγαπημένων μας ανθρώπων.

ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΣΤΑ ΛΗΜΕΡΙΑ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ. ΣΦΑΙΡΑ ΤΗ ΣΦΑΙΡΑ, ΡΙΠΕΣ ΣΤΙΣ ΣΤΟΛΕΣ ΤΟΥΣ. ΝΕΑΡΟΙ ΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ, ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΘΑΡΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΕΡΣΙΑΚΩΝ ΜΑΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΝ. 29Η ΜΑΡΤΗ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΑΙ.

Τους θερμότερους χαιρετισμούς και τη συνενοχή μου στον όμορφο και ιστορικό λαό της La Victoria, στην αγαπημένη Villa Francia, όπου τα λόγια της Luisa Toledo και του Manuel Vergara είναι ηχώ που θ’ αντηχεί δυνατά σε κάθε στενό και κάθε λεωφόρο για πάντα, στους αδελφούς και τις αδελφές στο Lo Hermida και στο Peñalolen που δημιουργούν σκηνικά συγκρούσεων, μέχρι το La Pincoya που δεν ξεχνά τον ανατρεπτικό κι επαναστατικό του χαρακτήρα.

Aldo Hernández Valdés
Αναρχικός Κρατούμενος
Κέντρο κάθειρξης και απομόνωσης “La Gonzalina”.
Ρανκάγουα-Χιλή, Μάρτης 2023

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

ΗΠΑ: “ΔΕ θέλω ειρήνη” – Κείμενο του αναρχικού πολιτικού κρατουμένου Malik Muhammad

Posted on by

Ο Malik Muhammad αυτοπροσδιορίζεται ως Μαύρος, Μουσουλμάνος, αμφιφυλόφιλος, αναρχικός επαναστάτης, πολιτικός κρατούμενος, σύζυγος και πατέρας. Εκτίει ποινή 10 ετών κάθειρξης για τολμηρές απελευθερωτικές δράσεις κατά τη διάρκεια της Εξέγερσης του 2020 για τη δολοφονία του George Floyd στο Πόρτλαντ, στο Όρεγκον.

Ο Malik μοιράστηκε προσφάτως μερικές σκέψεις σχετικά με τη δολοφονία του Tyre Nichols και τη δημόσια αντίδραση.

Αισθάνομαι ότι η αντίδραση ήταν ελλιπής, όπως κι η απάντηση όταν τα γουρούνια εφόρμησαν στο Κεντάκι και η Λούισβιλ δεν έκανε τίποτα. Είναι πραγματικά λυπηρό για ‘μένα. Είμαι εξοργισμένος που βρίσκομαι εδώ και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Νιώθω πιο ανήμπορος από ποτέ. Δε νομίζω ότι η οικογένεια που ζητούσε ειρήνη βοήθησε κανέναν. Να ξέρετε το εξής: αν συμβεί κάτι τέτοιο στην οικογένειά μου ή σ’ εμένα, ΔΕ θέλω ειρήνη. Και αν ήσουν εσύ ή κάποιος δικός σου, θα πολεμήσω και για εσένα. Κανείς δε θά ‘πρεπε να χρειάζεται τα βίντεο για ν’ αναλάβει δράση, είναι ντροπή, αλλά είμαι υπέρ σε ό,τι πυροδοτεί τη φλόγα των ανθρώπων.

Οι άνθρωποι λένε πως η εκπαίδευση της αστυνομίας είναι καλή και πως βελτιώνεται, πως μπορούμε να τη “μεταρρυθμίσουμε” με καλύτερες πρακτικές και πρότυπα, μα όλα αυτά είναι μαλακίες, διότι η πραγματικότητα είναι πως ΕΤΣΙ αντιδρούν τα γουρούνια. Το να σταματάς σε φανάρι όντας μαύρος, είναι γαμημένα τρομακτικό. Η Jesse κι εγώ ζήσαμε ένα σκηνικό φεύγοντας απ’ το νοσοκομείο VA μες στη νύχτα λόγω προβλημάτων με την πλάτη μου, και μας σταματήσανε βγαίνοντας απ’ το πάρκινγκ, τραβήξανε όπλο και μου το κόλλησαν απ’ το παράθυρο στο πρόσωπο, και πιθανώς να με σκότωναν αν η Jesse δεν ούρλιαζε και δεν έβγαινε έξω να σπρώξει το όπλο των μπάτσων… Ευτυχώς λοιπόν υπήρχε μια λευκή γυναίκα στο αυτοκίνητο, γιατί αν το έκανε αυτό άλλος μαύρος θα μας πυροβολούσαν και τους δύο. Και όλα αυτά επειδή οι μπάτσοι δεν ενημέρωσαν ο ένας τον άλλον ότι είχα ΝΟΜΙΜΑ όπλο στο αυτοκίνητο (το είχα στο ντουλαπάκι του συνοδηγού), και ο ένας μπάτσος μού είπε ότι ήταν ΕΝΤΑΞΕΙ να το ανοίξω και να τους δείξω την άδεια, ενώ ο άλλος μπάτσος τρόμαξε όταν το είδε.

Η οικογένειά μου δεν καλεί καν την αστυνομία για ζητήματα, καλούν εμένα γιατί ξέρουν πώς είναι οι μπάτσοι, και τους λέω αν σας συμβεί κάτι θα δώσω μάχη. Κανένας που φορά μπλε στολή δε θα είναι ασφαλής. Τα βίντεο της βαρβαρότητας δε θα φέρουν αλλαγή, μήτε οι πολιτικές, μήτε θα είναι η απάντηση το να παρακαλάμε τους πολιτικούς και να προσευχόμαστε να μας σώσει κάποιος άλλος. Ενισχύουν σταθερά το αστυνομικό κράτος, το οποίο στρατιωτικοποιείται και εξασκείται για να μας πολεμήσει μες στις γειτονιές μας. Πρέπει να κάνουμε το ίδιο. Πρέπει να γίνουμε μαχητές και να εκπαιδευτούμε, και μια μέρα να φέρουμε τη μάχη σ’ αυτούς. Η ελευθερία από την καταπίεση, την κρατική βία και την ταξική δομή της κοινωνίας δεν μπορεί να μας χαριστεί, δε γίνεται να ικετεύουμε ή να τη ζητάμε απ’ τους πολιτικούς μας, μπορούμε μονάχα να την αρπάξουμε.

Απόκαμα να βλέπω να μας κλέβουν τις ζωές. Το νεαρό άτομο που πυροβολήθηκε κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης ενάντια στην Πόλη των Μπάτσων (StopCopCity) μ’ έκανε να κλάψω, και όταν είδα τον κόσμο να διαδηλώνει, ευχόμουν να ήμουν εκεί έξω για να βοηθήσω στην οργάνωση και τον προσανατολισμό των πραγμάτων, αλλά είμαι εδώ μέσα και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συνεχίζω να μελετώ, να σχεδιάζω, να μηχανορραφώ και να προετοιμάζομαι ψυχικά και πνευματικά μου ώσπου να βγω έξω και να πατήσω γερά στα πόδια μου.

Πηγή: Malik Speaks

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Αμβούργο: Ανακοίνωση αλληλεγγύης για τον Alfredo Cospito από αναρχικό κρατούμενο στο Αμβούργο

Posted on by

Όπως πολλά αιχμάλωτα συντρόφια πριν από ‘μένα, θα ήθελα να στείλω κάποια λόγια αλληλεγγύης στον Alfredo Cospito από τη φυλακή του Billwerder στο Αμβούργο, στη Γερμανία.

Το ιταλικό κράτος θέλει να θάψει ζωντανό έναν αμετανόητο αναρχικό υπό το σύστημα βασανισμού-απομόνωσης-εγκλεισμού “41 bis”. Ο Alfredo αγωνίζεται μέσω της απεργίας πείνας ως το τέλος ενάντια στη συνθήκη αυτή, καθώς και συνολικά ενάντια στο 41 bis.

Αυτή είναι η συνέχεια μιας ζωής δοσμένης στον αγώνα. Το μονοπάτι του Alfredo άφησε το στίγμα του κι εδώ στον βορρά. Η επίθεση στο αφεντικό της πυρηνικής ενέργειας, Adinolfi, το δικαστήριο στη Γένοβα και η αξιοπρεπέστατη στάση του Alfredo και του Nicola σε αυτό, όπως και οι γραπτές συνεισφορές του ανά τα χρόνια του εγκλεισμού του, βρήκαν το πέρασμά τους προς τα ‘μάς.

Παγκοσμίως, μα με ιδιαίτερη δυναμική στην Ιταλία, οι αναρχικοί/ές έχουν δείξει τους τελευταίους μήνες πως στεκόμαστε στο πλευρό του Alfredo. Πως δε θα τον αφήσουμε αδιαμαρτύρητα να πεθάνει στα χέρια του κράτους. Ο αξιοπρεπής αγώνας του Alfredo δημιούργησε μια συνθήκη πολύ πιο σύνθετη από τη μάχη ενός απλού ανθρώπου για τη ζωή του.

Μαζί με τον Alfredo, κραυγάζουμε ενάντια σε μια απαθή κοινωνία, στην οποία δεν υφίσταται ελεύθερη ζωή υπό αυτές τις συνθήκες!

Κραυγάζουμε πως ποτέ δε θα δεχτούμε έναν κόσμο φυλακών, ούτε το καθεστώς 41 bis, ούτε τους ρεφορμιστικούς θεσμούς. Πως πάντα θα πολεμάμε ενάντια στα κράτη, τα σύνορα και κάθε κυριαρχία κι εξουσία. Και σ’ αυτό το -συχνά τραγικό- μονοπάτι, όπου για εμάς ως αναρχικές/ούς κείται η ομορφιά με όλο τον φόβο, τη χαρά, την οργή, την αγάπη… εκεί θα συναντηθούμε κι εκεί θα νιώσουμε.

Μια ομορφιά στην οποία θα αναγνωρίσουμε ο ένας την άλλη, δίχως να μας νοιάζει πού θα καταλήξουμε.

Ώμο με ώμο με τον Alfredo!

Μία επαναστατική αγκαλιά από καρδιάς στα συντρόφια που βρίσκονται στα κελιά, στην παρανομία, στους δρόμους και στα νυχτερινά.

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: Έκτακτη ανακοίνωση για μια φλόγα που σιγοσβήνει – Από τη Mónica Caballero για την απεργία πείνας του Alfredo Cospito

Posted on by

Είχα την ευχαρίστηση να διαβάσω λόγια συντρόφων και συντροφισσών από διαφορετικά μέρη, με τα οποία έδειχναν την ένθερμη αλληλεγγύη τους με την απεργία πείνας του Alfredo Cospito για να βγει απ’ το βασανιστικό καθεστώς 41 bis. Στα μέρη μας, μια ομάδα ανατρεπτικών, αναρχικών, αντιεξουσιαστών, αντισπισιστών και μηδενιστών κρατουμένων εκφράσαμε επίσης την αμέριστη αλληλεγγύη μας με τον σύντροφο. Το να διατηρούμε επαφή με έναν τόσο πολύτιμο σύντροφο όπως ο Alfredo, πόσο μάλλον σε μια τόσο δύσκολη στιγμή όπως αυτή που βιώνει, αποτελεί αναγκαιότητα για όσες κι όσους αυτοπροσδιορίζονται ως αρνητές και ανταγωνίστριες της παρούσας ζωής που διαφεντεύεται απ’ την εξουσία. Το να στέλνουμε λόγια αλληλεγγύης από τη φυλακή σε έναν ομοϊδεάτη σύντροφο δε στερεύει ποτέ.

Στην περίπτωσή μου, όταν λάμβανα λόγια αλληλεγγύης από κάποιον σύντροφο ή συντρόφισσα στη φυλακή, πάντα το εκτιμούσα και το θεωρούσα κάτι πολύτιμο και ανεκτίμητο. Όμως, τη στιγμή αυτή, ο σύντροφος Alfredo Cospito χρειάζεται οι λέξεις να μετουσιωθούν σε πράξεις επίθεσης, επιβολής, ανατροπής, σαμποτάζ, απειλής, κλπ. Προς όλους όσους έχουν την εξουσία ν’ αλλάξουν τη συνθήκη εγκλεισμού του και/ή όσους συντηρούν το καθεστώς 41 bis.

Η κατάσταση του Alfredo δεν είναι πλέον απλώς ανησυχητική, είναι επείγουσα. Είναι τόσο απλό · αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημα του Alfredo, θα πεθάνει. Και δεν του απομένουν πολλές μέρες αν συνεχίσει την απεργία πείνας.

Το να πάρει κανείς την απόφαση να διεξάγει μια κινητοποίηση όπως η απεργία πείνας, έχει πολλές δυσκολίες, ο αγώνας σου έχει πολλαπλά σενάρια, από τη μία έχεις ένα ολόκληρο κατασταλτικό και δικαστικό σύμπλεγμα με ποικίλα εργαλεία που ποντάρει να σε μεταπείσει και να σταματήσεις την απεργία, από την άλλη έχεις το ίδιο σου το ένστικτο επιβίωσης, το ίδιο σου το σώμα!

Το σώμα σου που βρίσκεται σε απεργία πείνας θα σου βροντοφωνάζει να το ταΐσεις.

Δεδομένων όσων έχω βιώσει η ίδια ή έχω δει σε άλλους, ένα από τα πρώτα σημάδια του σώματος σε απεργία πείνας είναι οι πονοκέφαλοι, η ζαλάδα, η κόπωση, η ευερεθιστότητα, η αϋπνία και μια βασανιστική όρεξη για φαγητό που δε σε αφήνει να σκέφτεσαι οτιδήποτε άλλο. Στην περίπτωσή μου, σταμάτησα να νιώθω πείνα μετά από 15 με 20 μέρες απεργίας, έχω ακούσει για συντρόφια που έχασαν την πείνα τους μετά από περίπου 90 μέρες. Μετά τη δεύτερη ή τρίτη εβδομάδα αφαγίας, ο απεργός πείνας αρχίζει να παθαίνει ενοχλητικές κράμπες, οι οποίες παρατείνονται κι επιδεινώνονται σε όλο το σώμα, προξενώντας πόνο, στον οποίο προστίθεται η εξάντληση που προκαλείται από οποιαδήποτε καθημερινή δραστηριότητα, όπως το μπάνιο, φτάνοντας να καθίστανται τεράστια επιτεύγματα. Τέλος, έρχεται το κρύο · ασχέτως του πόσο πολύ ο απεργός τυλίγεται σε σκεπάσματα, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, πάντα νιώθει κρύο.

Παρότι μπορεί ν’ ακουστεί αστείο, σε μια απεργία πείνας η πείνα δεν είναι η πιο ενοχλητική και οξεία αίσθηση · στην περίπτωσή μου, αλλά και απ’ όσα γνωρίζω, το κύριο πρόβλημα είναι ο πόνος από τις κράμπες και το κρύο.

Είναι σημαντικό για με την κατανόηση της διαδικασίας μιας απεργίας πείνας να αναφερθεί πως υπάρχουν υποκειμενικοί παράγοντες, καθώς κάθε σώμα λειτουργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, επίσης μπορεί να διαφέρει ο τρόπος διεξαγωγής της απεργίας πείνας, για παράδειγμα, αν καταναλώνεται ζάχαρη ή άλατα, ενώ επιπλέον παίζουν ρόλο και οι συνθήκες στη φυλακή όπου λαμβάνει χώρα η απεργία. Κάθε φυλακή (τουλάχιστον στη Δύση) έχει πρωτόκολλα για απεργίες πείνας, τα οποία συχνά δεν τηρούνται.

Οποιαδήποτε είναι η μορφή ή οι συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγεται ή βιώνεται μια απεργία πείνας, αποτελεί αυτοθυσία η οποία δεν μπορεί να διαρκεί επ’ άπειρον, το σώμα έχει περιορισμένα αποθέματα, και στην περίπτωση του Alfredo πρόκειται να εξαντληθούν.

Ο ίδιος ο Alfredo είναι μια φλόγα που σιγοσβήνει μέρα με τη μέρα. Δε θα τα παρατήσει, δε θα μετανοήσει…

Ας μετουσιωθούν οι λέξεις σε πράξεις!

Έμπρακτη αλληλεγγύη με όλους τους αναρχικούς κρατουμένους και κρατούμενες!

Να λήξει το 41 bis

Θάνατος στο Κράτος και Ζήτω η Αναρχία!

Mónica Caballero Sepúlveda
Αναρχική κρατούμενη.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Κουρδιστάν: Δεν είναι τα κτίρια που κατέρρευσαν, είναι η ηθική!

Posted on by

“Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Μπορείς να τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά, να του αρπάξεις το ψωμί απ’ το στόμα, να μην τον γιατρέψεις από την ασθένεια που πάσχει, να τον βάλεις σε μια άθλια κατοικία, να τον εξοντώσεις βάζοντάς τον να δουλεύει μέχρι θανάτου, να τον οδηγήσεις στην αυτοκτονία, να τον στείλεις στον πόλεμο. Λίγοι μόνο απ’ αυτούς τους τρόπους είναι απαγορευμένοι στο κράτος μας.”

-Μπέρτολτ Μπρεχτ

Όπως εξηγεί ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημά του, υπάρχουν πολλοί τρόποι να σκοτώσεις ανθρώπους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προξενήσεις μια γενοκτονία ενάντια στην κοινωνία · κάποιοι προφανείς, ξεκάθαρα ορατοί, και κάποιοι λιγότερο προφανείς, πιο αόρατοι.

Αυτό ακριβώς βιώνουμε στο σήμερα, ειδικά η κουρδική κοινότητα στο Μπακούρ (Νότιο) Κουρδιστάν. Το λοιπόν, ας πούμε πως επρόκειτο για έναν σεισμό, μια φυσική καταστροφή. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε ή να αποτρέψουμε τις φυσικές καταστροφές. Πράγματι, όμως όταν συμβαίνουν, μπορούμε να έχουμε λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε να σιγουρέψουμε πως οι ζημιές και οι απώλειες δε θα είναι τόσο υψηλές. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που κάνει εδώ και χρόνια το φασιστικό κράτος της Τουρκίας είναι το ακριβώς αντίθετο. Όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και στο Νότιο Κουρδιστάν, ως κομμάτι του “εκσυγχρονισμού”, ξεφυτρώνουν παντού πολυώροφα κτίρια, συχνά με πραγματικά αμφιλεγόμενες επενδύσεις, και είναι αυτά που συνήθως καταρρέουν όταν σείεται λίγο το έδαφος.

Οι άνθρωποι που ζουν στις πολυκατοικίες αυτές, κυρίως οικογένειες με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα απ’ το να νοικιάζουν αυτά τα διαμερίσματα, καθώς είναι φθηνά, και εφόσον δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά σε κάτι άλλο. Αν οι φυσικές καταστροφές επιδρούν τόσο έντονα σε μια περιοχή όπου είναι γνωστό πως αντιμετωπίζει σεισμούς, οφείλουμε να αναρωτηθούμε γιατί το κυρίαρχο καθεστώς δεν έλαβε προληπτικά μέτρα. Οι φόροι που πληρώνει ο λαός στο όνομα των φυσικών καταστροφών δεν αρκούσαν για να σωθούν οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα κάτω απ’ τα συντρίμμια. Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε πώς γίνεται να χτίζονται τέτοια κτίσματα σε μια τέτοια περιοχή, τα οποία δεν είναι αρκετά δυνατά ώστε να αντέχουν τέτοιους σεισμούς; Η κατάρρευση χιλιάδων ανθρώπων και η έλλειψη δυνατότητας πρόσβασης σε βοήθεια εν μέσω χιονιού και χειμώνα, αποδεικνύουν πως δεν είναι τα κτίρια που κατέρρευσαν στο κράτος αυτό, αλλά η ηθική.

Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά πως δεν αρκεί για τους ανθρώπους να εμπιστεύονται ένα κράτος, ένα σύστημα που -με τη φασιστική του νοοτροπία- δε φροντίζει για τα συμφέροντα και τις ανάγκες της κοινωνίας, παρά μόνο λαμβάνει μέτρα για τα δικά του συμφέροντα.

Η σφαγή αυτή, η οποία έλαβε χώρα όχι μόνο στην Τουρκία αλλά επίσης και στη Συρία, θα έπρεπε να αποτελεί υπενθύμιση, μια υπενθύμιση προς όλους τους ανθρώπους να σταματήσουν να εξαπατώνται απ’ το κράτος. Να σταματήσουν να τυφλώνονται απ’ τις δολιότητές του, και, αντιθέτως, να παρεμβαίνουν μόνοι τους, να αναλαμβάνουν δράση και να οικοδομούν την κοινωνική αυτο-οργάνωση, αυτο-εξυπηρέτηση και αυτο-διαχείριση. Το κράτος είναι αδύναμο, και στη Συρία και στην Τουρκία · είναι καιρός για την κοινωνία ν’ αντιληφθεί την ίδια της τη δύναμη, να επιστρατεύσει τη δύναμ αυτή και να προστατεύσει τον εαυτό της από τις διάφορες απόπειρες σφαγής από το κράτος.

Η οικονομική κρίση στην Τουρκία, η δυσβάσταχτη οικονομική συνθήκη πολλών οικογενειών στη Συρία, την Τουρκία και το Κουρδιστάν, ο πόλεμος που μαίνεται σε όλες τις περιοχές της Μέσης Ανατολής, οι απόπειρες σφαγών από ισλαμικές συμμορίες όπως οι Taliban, το ISIS ή η Al Nusra, η καπιταλιστική καταλήστευση και εκμετάλλευση · είναι μεγάλο το βάρος των επιθέσεων αυτών στους ώμους της κοινωνίας στη Μέση Ανατολή. Ένας πόλεμος μαίνεται, ένας πόλεμος ύπαρξης και ανυπαρξίας. Για να αντιληφθούμε την πραγματικότητα αυτή και να προχωρήσουμε τον αγώνα για την ύπαρξη της κουρδικής κοινωνίας, την ύπαρξη του κουρδικού πολιτισμού και των αξιών του, της γλώσσας του, την ύπαρξη της αντίστασης, την ύπαρξη της ελπίδας για ελευθερία, την ύπαρξη ανθρώπινων αξιών και κοινωνικότητας, είναι απολύτως σημαντικό να κινητοποιηθούμε καθολικά, εντός ή εκτός συνόρων, με μεγαλύτερες ή μικρότερες ηλικίες, άντρες ή γυναίκες, από το Κουρδιστάν, τη Μέση Ανατολή ή οπουδήποτε.

Διότι, όπως είπε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ:

“Όταν η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον!”

NC// Sara Ronahi

Πηγή: Nuce Ciwan

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: Ανακοίνωση του Mawünhko και του Tomás από τη φυλακή σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito

Posted on by

Alfredo, απόψε προσπαθεί να σε κάμψει το βάρος ενός βουνού. Αναρωτιόμαστε πόσες φορές τη μέρα μάχεσαι με το ίδιο σου το μυαλό. Μας έχεις καταστήσει ξεκάθαρη τη δύναμη των πεποιθήσεών σου, με το σώμα σου πλέον αποστεωμένο, και παρ’ όλα αυτά ο ίδιος έχεις πει “Θα αφήσω τον εαυτό μου να πεθάνει. Το σώμα μου είναι η τελευταία μου μάχη.”.

Τόσο επικίνδυνη και ακραία μεταδοτική είναι η ουσία σου, που κάθε μέρα στη φυλακή σε σκεφτόμαστε. Ένα αχανές δάσος κατοικοεδρεύει στο μυαλό σου, και μόνο αδάμαστα πνεύματα ελλοχεύουν εντός του.

Για τους κυρίαρχους, είναι αδιανόητη η ανεξάντλητη πηγή της ανατρεπτικότητάς σου. Μέχρι και την τελευταία μέρα σου, θα συνεχίσεις να μάχεσαι, από ένα μικρό, σκοτεινό κελί, δίχως επικοινωνία, μονάχα εσύ κι ο εαυτός σου. Όμως, στη διάσταση των σκέψεών σου, με τις πιο όμορφες μνήμες σου, με κάθε σου μάχη να κυλά στις φλέβες σου, δίνεις δύναμη σε κάθε αειθαλές δέντρο που στέκει αγέρωχο στο δάσος αυτό.

Για τους σφαγείς, το μυαλό σου είναι ένας λαβύρινθος δίχως έξοδο · για εμάς είναι ένα υπέροχο μονοπάτι που μας επέτρεψες να επισκεφτούμε, να νιώσουμε, να παρατηρήσουμε…

Για την κατάργηση του καθεστώτος 41 bis!

Έμπρακτη αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito!

Φωτιά σ’ όλες τις φυλακές του κόσμου!

Mawünhko, από τη φυλακή του San Miguel.
Tomás, από τη φυλακή Santiago 1.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: Έμπρακτη αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito, από τον Joaquín García

Posted on by

Παρότι ξέμακρος από πάσα εξιδανίκευση, είναι αναπόφευκτο να νιώσω βαθύτατο θαυμασμό και σεβασμό για τον Alfredo Cospito, ο οποίος έχει κατορθώσει να διατηρήσει μια απεργία πείνας διαρκείας, με το σώμα του ως πεδίο μάχης, και με μια ανένδοτη αποφασιστικότητα στον αγώνα του για την παύση της απομόνωσης εντός τους ειδεχθέστατου καθεστώτος 41 bis, στο οποίο έχει υποβληθεί για πολλούς μήνες. Μερικές φορές είναι δύσκολο για πολλούς να έχουν σαφή αντίληψη του τι σημαίνει αυτό · θεωρώ πως είναι ίσως οι ατομικές εμπειρίες που μας φέρνουν λίγο πιο κοντά σε μια τέτοια άγρια πραγματικότητα, και, ακόμα κι έτσι, είναι αδύνατο να νιώσουμε αυτό που νιώθουν όσοι ρίχνονται σε μια τέτοια μάχη, τη σωματική και πνευματική εξόντωση, τις άγρυπνες νύχτες, και το ότι η παραμικρή κίνηση χρειάζεται τον μεγαλύτερο δυνατό κόπο. Μένουμε με την αγωνία, το σφίξιμο στο στομάχι, και την ατέρμονη απογοήτευση του να νιώθουμε πως έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε ώστε να εξισορροπήσουμε, έστω και ελάχιστα, την πλάστιγγα όπου ζυγίζονται οι ήττες και οι νίκες μας.

Αναρχική, μηδενιστική, άτυπη και διεθνιστική αλληλεγγύη με τον Alfredo!

Η ιαχή του εμπόλεμου κορμιού του ας αντηχεί σε κάθε δράση!

Joaquin Garcia Chanks

– Φυλακή La Gonzalina
Ρανκάγουα, περιοχή κατειλημμένη απ’ το κράτος της Χιλής.
Ιανουάριος 2023.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: Κείμενο του συντρόφου Juan Aliste σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito

Posted on by

Όταν το ταξίδι είναι δίχως επιστροφή και δίχως δισταγμούς για έναν επαναστάτη ανατρεπτικό ή αναρχικό. Οι αποφάσεις αγώνα βασίζονται στις πεποιθήσεις μιας ζωής.

Μιας ζωής που υπερασπιζόμαστε με ειλικρίνεια και συνέπεια σε κάθε περίπτωση. Αντιλαμβανόμαστε την ελευθερία ως αντανάκλαση των δράσεών μας, την εντοπίζουμε στο αδούλωτο πνεύμα, σε ό,τι παραμερίζει και μάχεται την τάξη της σκλαβιάς, και όχι στην επισφαλή και μίζερη καπιταλιστική εκδοχή που μας θέλει να γυρεύουμε εναλλακτικές πλουτισμού και καταναλωτισμού.

Ας είμαστε, λοιπόν, κύριοι του κάθε μας βήματος και της κάθε μας ανάσας, κύριοι της ζωής που κυλά μέσα στα κόκκαλα και στη σάρκα μας σε εμπόλεμη κατάσταση.

Μιας ζωής που υπερασπιζόμαστε, μακριά από κάθε σύστημα, και με όλα τα μέσα και τις δυνατότητες. Πιασμένοι χέρι-χέρι και με αποφασιστικότητα, πιάνουμε το συνεχές νήμα της άμεσης δράσης και της αδερφοσύνης που διαρρηγνύει σύνορα κι ανεφικτότητες.

Στο σήμερα, η συνενοχή, η πολύμορφη και οριζόντια συνωμοσία ξετυλίγεται και παίρνει θέση αυτόνομα, οικοδομούμενη από την αντίσταση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη.

Μακριά από αναχρονιστικές οργανωτικές λογικές ή από εξουσιαστικά κόμματα, ορθώνω την πολεμική μου ιαχή. Στο ίδιο χαράκωμα με τον Alfredo Cospito, ο οποίος ξεκίνησε να καθιστά ορατή την απομόνωσή του και την επ’ αόριστον καταδίκη του. Αντιμέτωπος μ’ ένα Κράτος που έχει ένα ολόκληρο δομικό πλαίσιο κι ένα δόγμα που θεμελιώνεται στη διαρκή και μοχθηρή ταξική καταπίεση. Στο σήμερα, η κινητοποίηση των Ιταλών αναρχικών συντρόφων και συντροφισσών είναι μια αναμέτρηση με τον θάνατο. Μετά από σχεδόν 90 μέρες απεργία πείνας, και συνεχίζει να μετράει, η συνθήκη παλεύεται μόνο με τις πεποιθήσεις και το σθένος μιας ακλόνητης καρδιάς και μιας ζωής ταγμένης στον πόλεμο.

Το να ορθώνει κανείς το σώμα του ως εργαλείο σύγκρουσης και αγώνα, αποτελεί δείγμα επαναστατικής δύναμης. Με τις αναρχικές καταβολές του, ο Alfredo δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος που πέρασε και δεν ακούμπησε. Ο Alfredo παλεύει κόντρα στη σαπίλα του Κράτους και των μηχανισμών του. Με το σώμα του δίνει αυτή την ανατρεπτική μάχη.

Ως εχθρός του Κράτους, γράφω με την οργή και με τον πόνο που μας δυναμώνει και μας δοκιμάζει. Λόγια αληθινά, που πηγάζουν απ’ τη σφοδρή βεβαιότητα πως η ελευθερία βρίσκεται μονάχα στη δράση. Πως αυτές οι φυλακές που έχουν χτίσει για να μας αιχμαλωτίζουν, αποτυγχάνουν και θα συνεχίσουν ν’ αποτυγχάνουν όσο στεκόμαστε όρθιοι και πολεμάμε εναντίον τους και ενάντια σε όλα τα δεινά που τις συνιστούν.

Δύναμη, σύντροφε/αδερφέ, τον σεβασμό μου για τον αγώνα σου.

Τίποτα δεν έχω να πω στην εξουσία. Η ενέργειά μου πάει σ’ εσένα, Alfredo, κάθε ανάσα οξυγόνου των αράδων αυτών ανήκει σ’ εσένα, αλλά και σε κάθε συντρόφισσα και σύντροφο που μάχεται για να λήξει το καθεστώς 41 bis.

Μια συνένοχη και στοργική αγκαλιά αγώνα και ανυποχώρητης αντίστασης.

Η εμπόλεμη ζωή μας δεν τελειώνει ούτε με τα βασανιστήρια, ούτε με τη φυλακή, ούτε και με τον θάνατο.

Θάνατος στην κοινωνία-φυλακή και σε όλα τα κράτη και τους θεσμούς που τα συναπαρτίζουν.

Διεθνιστική αλληλεγγύη στον Aldredo Cospito. Ενάντια στο καθεστώς 41 bis και στην ισόβια κάθειρξη.

Juan Aliste Vega
Ανατρεπτικός κρατούμενος
Απ’ την περιοχή που κυριεύεται από το Κράτος της Χιλής.
Εταιρική φυλακή στη Ρανκάγουα. 16 Ιανουαρίου 2023

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία, Μιλάνο: Ανακοίνωση του αναρχικού Dayvid Ceccarelli σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Alfredo Cospito

Posted on by

“Ο O Dayvid συνελήφθη την Τετάρτη 29 Ιουνίου στην Αθήνα, ένα μήνα μετά την τελεσίδικη απόφαση με την οποία στην Ιταλία είχαν επιβεβαιωθεί οι ποινές, με την κατηγορία για “καταστροφή και λεηλασία”, για την πορεία της 15ης Οκτώβρη του 2011 στη Ρώμη.”

Ενημέρωση για την υπόθεση του συντρόφου: Προλεταριακή Πρωτοβουλία

*

Σημείωση του La Nemesi: Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί ανακοίνωση που διάβασε ο σύντροφος Dayvid Ceccarelli στη δικαστική αίθουσα του δικαστηρίου στο Μιλάνο στις 2 Δεκεμβρίου 2022, κατά τη διάρκεια της ακρόασης για τη δίκη “Rompere il silenzio”, και το οποίο στάθηκε και η αιτία να μην επιστρέψει στο κελί του για μια ώρα στο San Vittore, σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito, ο οποίος βρίσκεται από τις 20 Οκτωβρίου σε απεργία πείνας μέχρι τέλους, ενάντια στο καθεστώς 41 bis και στην εκδικητική ισόβια κάθειρξη.

*

Ανακοίνωση του αναρχικού Dayvid Ceccarelli σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito που βρίσκεται σε απεργία πείνας μέχρι τέλους (Μιλάνο, 2 Δεκεμβρίου 2022)

Ο λόγος για τον οποίον επέλεξα να παρευρεθώ σ’ αυτήν τη δικαστική αίθουσα και να παρακολουθήσω τη σημερινή ακρόαση είναι μόνο ένας. Αποφάσισα να είμαι εδώ και να χρησιμοποιήσω το συγκεκριμένο μέσο, την αυθόρμητη τοποθέτηση, διότι αποτελεί ένα απ’ τα ελάχιστα μέσα που μου επιτρέπει η κατάστασή μου ως φυλακισμένος. Θα ήθελα να το επιστρατεύσω για να κραυγάσω την οργή μου για μια κατάσταστη την οποία εσείς, οι άντρες και οι γυναίκες του δικαστηρίου, θα έπρεπε να γνωρίζετε. Αναφέρομαι στις συνθήκες κράτησης του συντρόφου Alfredo Cospito, ο οποίος από τις 25 Μάη έχει υποβληθεί στο καθεστώς 41 bis.

Υπενθυμίζω κάποια δεδομένα: Η δράση που έφερε τον Alfredo στη φυλακή, και την οποία ο ίδιος ανέλαβε στα δικαστήριο, είναι ο πυροβολισμός στο γόνατο του Διευθύνοντος Συμβούλου της Ansaldo Nucleare, Roberto Adinolfi, ως αποκύημα της πυρηνικής καταστροφής και του επακόλουθου μακελειού στο εργοστάσιο (πυρηνικής) ενέργειας της Φουκουσίμα. Κατά συνέπεια, και κατά τη γνώμη μου, η δράση αυτή αποτέλεσε δικαίως κομμάτι όλων εκείνων των λάμψεων που για πάνω από έναν αιώνα φώτισαν το μονοπάτι των εκμεταλλευομένων και των εξεγερμένων ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Αυτή είναι η αναρχία της πράξης, και γι’ αυτό και μόνο έχει ολάκερη τη συνενοχή μου και την αλληλεγγύη μου. Ερχόμενοι σε πιο πρόσφατους καιρούς, το γεγονός πως ο Alfredo -παρά τα χρόνια του εγκλεισμού του- δε λύγισε ποτέ και με αξιοζήλευτη προσήλωση διεξήγαγε ανοιχτά τους αγώνες του, ώθησε σε επιδείνωση του καθεστώτος κράτησής του, ως το πλήρες ξεδίπλωμα των ψυχολογικών και αισθητηριακών βασανιστηρίων που μπορεί να προσφέρει το νομικό μας σύστημα: το καθεστώς 41 bis. Ένα καθεστώς στο οποίο αντιστέκεται με την απόφασή του να ξεκινήσει στις 20 Οκτωβρίου απεργία πείνας μέχρι τέλους.

Δε θέλω εδώ να ξοδέψω χρόνο ζητώντας ανθρωπιά ή απαριθμώντας τους αμέτρητους περιορισμούς που επιβάλλει το καθεστώς αυτό. Όπως έγραψε ο Μακιαβέλι, κάθε κράτος, είτε μοναρχικό είτε δημοκρατικό, βασίζεται στην πολυτέλεια, στον πλούτο και στη δυνατότητά του να εγκληματεί. Για εμένα, ένας απλός άνθρωπος που προσπαθεί να υπάρχει ως αναρχικός, είναι αδιανόητο να απαιτεί δικαιοσύνη απ’ το κράτος ή από οποιονδήποτε εκπρόσωπό του · κάθε δράση, όμως, που στοχεύει να δώσει δύναμη στον αγώνα του Alfredo ενάντια στο καθεστώς 41 bis, δύναται να τον φέρει πιο κοντά στην αναγκαιότητα που υφίσταται και για εκείνον αλλά και για εμάς: να τον έχουμε δίπλα μας υγιή και σε επαφή με τους κοντινούς του ανθρώπους.

Να πέσουν οι ποινές του Alfredo

Να τελειώσουν τα σωματικά και πνευματικά κελιά που καθιστούν δυνατή την εκμετάλλευση “ανθρώπου από άνθρωπο και του ανθρώπου πάνω στη φύση”

Για την αναρχία

Dayvid
(Μιλάνο, 2 Δεκεμβρίου 2022)

Για να του γράψετε:

Dayvid Ceccarelli
C. C. di Civitavecchia
via Aurelia nord, km 79,500, SNC
00053 Civitavecchia (RM)

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Abya Yala: Ανακοίνωση αναρχικών, ανατρεπτικών και επαναστατών/ριών σε αλληλεγγύη με τον σύντροφο Alfredo Cospito

Posted on by

Δημόσια ανακοίνωση αναρχικών, αντιεξουσιαστών ανατρεπτικών, αντισπισιστριών και αναρχοφεμινιστριών μηδενιστριών σχετικά με την παρούσα κατάσταση του συντρόφου Alfredo Cospito στις ιταλικές φασιστικές φυλακές, σχεδόν 90 μέρες απ’ όταν ξεκίνησε την απεργία πείνας.

Ως συντρόφισσες και σύντροφοι που σχετιζόμαστε με τον αναρχικό αγώνα ενάντια στις φυλακές, την κοινωνία-φυλακή και το σύστημα κυριαρχίας, εκφράζουμε μέσα απ’ αυτές τις αράδες την ακλόνητη αλληλεγγύη μας προς τον σύντροφο Alfredo Cospito, αιχμάλωτος του ιταλικού κράτους στη φυλακή του Μπανκάλι, στο Σάσσαρι της Σαρδηνίας · ένα κέντρο εξόντωσης όπου εφαρμόζεται το αβάσταχτο καθεστώς 41 bis, με στόχο να διαλύσει τον σύντροφο ως υποκείμενο, και να τον αποτρέψει απ’ τη διατήρηση κάθε είδους επαφής με όλα τα συντρόφια του εντός κι εκτός φυλακής.

Ο Alfredo βρίσκεται σε απεργία πείνας για σχεδόν 90 ημέρες, απαιτώντας τη λήξη του καταραμένου αυτού καθεστώτος, το οποίο απαγάγει τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας, βασανίζοντάς τους με την απομόνωση ούτως ώστε είτε να ρουφιανέψουν και να ομολογήσουν, είτε να πεθάνουν · μόνο σ’ αυτές τις δύο περιπτώσεις τίθεται σε εφαρμογή το 41 bis.

Ως συντρόφισσες και σύντροφοι με πολιτική συγγένεια, καταδικάζουμε το βασανιστήριο που υφίσταται ο Alfredo και άλλα συντρόφια μας · είναι γνωστό πως διατηρούμε μιαν αστείρευτη δέσμευση να ρίξουμε το σύστημα κυριαρχίας, μια δέσμευση που δε σταματά ούτε με βασανιστήρια, ούτε με φυλακές, ούτε ακόμη και με τον θάνατο, και να γιατί ο Alfredo ρισκάρει τη ζωή του με αποφασιστικότητα και δίχως κανέναν δισταγμό.

Από την περιοχή που καταλαμβάνεται απ’ το χιλιάνικο αποικιοκρατικό κράτος, αλλά και από διάφορες περιοχές της Abya Yala, δηλώνουμε πως ο αγώνας του συντρόφου μας είναι και δικός μας αγώνας, και πως οι συνέπειες μιας κακής έκβασης σε αυτόν θα γίνουν ορατές και αισθητές παντού.

Οι εχθροί μας, το κράτος κι οι δεσμοφύλακες, γνωρίζουν πως τα σύνορα είναι γι’ αυτούς, όχι για εμάς, και πως οι απαντήσεις μας δε θα περάσουν απαρατήρητες αν πάρουν έναν ακόμη από εμάς.

Ως αναρχικοί/ές, μηδενιστές/ριες και ανατρεπτικοί/ές, γνωρίζουμε πως θα βρισκόμαστε πάντα σε σύγκρουση, μια ιστορική και διαρκή σύγκρουση, εντός της οποίας η ζωή και ο θάνατος απαντώνται μονίμως στον δίχως όρους αγώνα για την καταστροφή ολόκληρου του πολιτισμού που μας επιβάλλεται απ’ την εξουσία κι απ’ τις σχέσεις κυριαρχίας.

Σύντροφε Alfredo Cospito, το ξέρουμε πως αυτά τα λόγια δε θα τ’ αφήσουν να φτάσουν σε ‘σένα · παρ’ όλα αυτά, σου εκφράζουμε πως είμαστε μαζί σου έστω κι από απόσταση, και πως ο αγώνας σου -όπως και τόσων άλλων- είναι και θα είναι παρών στην καθημερινή δράση μας.

Θάνατος στην κοινωνία-φυλακή και σε όλα τα κράτη και τους θεσμούς που τα στηρίζουν.

Απαιτούμε τη λήξη του 41 bis για τον Alfredo Cospito, καθώς και της απομόνωσης όλων των συντροφισσών και των συντρόφων μας που βρίσκονται αιχμάλωτοι σε φυλακές ανά τον κόσμο.

Σας καλούμε να δείξετε με όλα τα μέσα την αλληλεγγύη σας για τον Alfredo. Αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και αντισπισιστές μηδενιστές κρατούμενοι και κρατούμενες, έξω απ’ τις φυλακές τώρα!

Τέλος στο καθεστώς 41 bis!

Τέλος στην απομόνωση εντός φυλακών!

Αναρχικοί, ανατρεπτικοί και αντισπισιστές κρατούμενοι και κρατούμενες, στους δρόμους τώρα!

– Εταιρική φυλακή La Gonzalina, στη Ρανκάγουα:
Marcelo Villarroel Sepúlveda.
Juan Aliste Vega.
Joaquin García Chancks.
Francisco Solar Domínguez.
Aldo Hernandez.

– Γυναικεία φυλακή Σαν Μιγκέλ, στο Σαντιάγο:
Mónica Caballero Sepúlveda.
Itamar Diaz.
Bélgica Toro Coleman.

– Εταιρική φυλακή Santiago 1:
Nicolas Melendez.
Rodolfo Olivares.
Diego Rivas.
Lucas Hernandez.
Abraham Astorga.
Javier Reyes.
Roman Zapata.
Tomás González Quezada.

– Red Solidaria Antikarcelaria con Juan y Marcelo (RSAJM).
– D-Linkir banda.
– Ciclo de Cine Anticarcelario Libertario.
– Revista Tiempo de Luchar (RSAJM).
– Red traductora de contrainformación Contra Info.espiv.net
– Buscando la kalle informativo de presxs subversivxs y anarquistas.
– Espacio Fénix.
– Boletin La Bomba.
– Coordinadora 18 de Octubre.
– Editorial Memoria Negra.
– Publicacion Refractario.
– Revista Anarquista Internacional Kalinov Most.
– Periodico Tinta de Fuga.
– Programa Recupera Tu Vida.
– Radio 31 de Enero.
– MapuAwka Contrainformación.
– Medio Libre La Zarzamora.
– Furia Anarcofeminista. Lima.
– Puntada con Hilo, comunicaciones lesbofeministas autónomas.
– Resistencia Dignidad.
– Jornadas Antifascistas.
– Asamblea Anarquista del Bio Bio.
– Red internacional por la libertad de los presos políticos del mundo y justicia por nuestros mártires.
– Taller Muerdago.
– Viejo Ted.
– Dagaz Bs. As. Argentina.
– Desborde Ediciones.
– Mundano Metralla.
– Festival de cine Anarquista Buenos Aires.
– Espacio Casa La Gomera Bs. As. Argentina.
– Loreone del Krimen.
– Programa Kontrababylon.
– Negras Tormentas.
– Radio 8 de octubre. Costa Rica.
– Laboratorio Popular de Medios Libres.

13 Ιανουαρίου 2023

Από διάφορες περιοχές της Abya Yala.

Πηγή: Aboliton Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Τουρκία/Κουρδιστάν: HBDH – Κάλεσμα σε οργάνωση για την Ενωτική Επανάσταση

Posted on by

HBDH / Λαϊκό Ενωτικό Επαναστατικό Κίνημα: “Σας καλούμε να συμμετάσχετε στα οδοφράγματα στον δρόμο, στις πολιτοφυλακές στην πόλη, και στο αντάρτικο βουνού, σας καλούμε να οργανωθείτε.”

Νεαρές γυναίκες, νεαροί εργάτες, μαθήτριες, άνεργοι νεολαίοι ·

Ο σφοδρός αγώνας που λαμβάνει χώρα στην Τουρκία και το Κουρδιστάν επηρεάζει κάθε τμήμα της κοινωνίας, και σταδιακά οξύνεται η βιαιότητά του. Η μορφή, η έκταση και η δριμύτητα του πολέμου διαφέρουν από χτες. Ενώ η διαδικασία αυτή συνθλίβει στη μέγγενη σχεδόν όλα τα κομμάτια της κοινωνίας, απ’ την άλλη δημιουργεί και τις πιθανότητες και τις δυνατότητες της λύτρωσης. Καθώς ο λαός μας μένει ξέπνοος μέσα σ’ ένα πρωτόφαντο σκοτάδι, γυρεύει να βρει τρόπο ν’ απαλλαγεί απ’ αυτό. Πρόκειται για έναν μεγάλο πόλεμο, και έχουμε φτάσει μπρος σ’ ένα νέο κατώφλι του πολέμου αυτού. Βρισκόμαστε σε μια διαδικασία που φέρει τεράστιες αναταραχές.

Η νεολαία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του επιβεβλημένου σκότους, αλλά και του αγώνα που ορθώνεται ενάντιά του. Νεαρές γυναίκες, νεαροί εργάτες, μαθήτριες, άνεργοι νεολαίοι · Η νεολαία μας, που έχει αποτελέσει τη γενεσιουργό αιτία της επανάστασης αυτής, καλωσορίζει κάθε της εμπειρία.

Δεν έχει απομείνει βιώσιμος χώρος για τη νεολαία εντός του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι πρόδηλο το γεγονός αυτό απ’ τα σχολεία που έχουν μετατραπεί σε στρατόπεδα, απ’ τα εργοστάσια και τα εργαστήρια που έχουν μετατραπεί σε κελιά, και απ’ τους δρόμους που έχουν μετατραπεί σε εχθρικές βάσεις. Προσπαθούν να ενσταλάξουν την αντιδραστική ιδεολογία του φασισμού στη νεολαία μέσω πολιτικών καταπίεσης κι εκφοβισμού. Λόγω των αντεπιστημονικών εκπαιδευτικών μεθόδων, είναι πλέον αδύνατο να μιλήσουμε για ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Παρά τα χίλια συν ένα εμπόδια, κάποιοι άνθρωποι κατόρθωσαν να αποφοιτήσουν, όμως εντάχθηκαν στη στρατιά των ανέργων, με τις προσπάθειές τους να αγνοούνται πλήρως. Νεολαίοι που δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν το σχολείο λόγω της οικονομικής κρίσης, γύρισαν στις εργατικές περιοχές. Στις εργατικές περιοχές, τα προβλήματα αυξήθηκαν εκθετικά. Πέραν της κάλυψης των βασικών τους αναγκών, η νεολαία έχει να σκεφτεί ακόμα και το πώς θα βγάλει το ψωμί της για το βράδυ. Αντιμετωπίζεται σα φθηνό εργατικό δυναμικό, και καταδικάζεται στις χείριστες εργασιακές συνθήκες. Βρίσκεται έγκλειστη στα εργοστάσια, στα εργαστήρια. Οι νεαρές γυναίκες είναι αδύνατο να κυκλοφορούν στους δρόμους με το μυαλό τους ήρεμο. Υπόκεινται σε βία ακόμη κι αν απλώς περπατούν, πολλώ δε μάλλον αν περνούν χρόνο εκτός σπιτιού. Κακοποιούνται και βιάζονται από άτομα συγγενικά και μη. Δολοφονούνται καθημερινά, και αν είναι “τυχερές”, θα “ξεφύγουν” με αθεράπευτα τραύματα. Τους έχει αποστερηθεί κάθε ελπίδα για το μέλλον από αυτό το αναχρονιστικό σύστημα και απ’ τον φασισμό.

Το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του δε δείχνουν πλέον καμία διαλλακτικότητα απέναντι σε όποια φωνή τους αντιτεθεί. Η επαναστατική, σοσιαλιστική και πατριωτική νεολαία δέχεται επίθεση επειδή εναντιώνεται στη ζωή στην οποία την καταδικάζουν. Χτυπιέται, απειλείται, φυλακίζεται, συλλαμβάνεται, δολοφονείται από την αστυνομία, τον στρατό και τις πολιτικές δυνάμεις του φασισμού. Οι μάζες των νεολαίων έχουν έρθει αντιμέτωπες με κάθε είδους αντιδραστικότητα και φασισμό, και έχουν προσπαθήσει να εκπαιδευτούν στα μέσα άσκησης βίας.

Η λύση ενάντια στον φασισμό βρίσκεται στην Επανάσταση!

Φτάνει πια! Ο καιρός να μιλάμε απλώς για τα προβλήματά μας έχει προ πολλού παρέλθει. Δεν υφίσταται ενδοσυστημική λύση. Η λύση σε όλα αυτά τα βαθιά ριζωμένα προβλήματα είναι πιθανή μονάχα με μια ριζική αλλαγή. Είναι πλέον αναγκαιότητα να βάλουμε ένα τέλος στο καπιταλιστικό σύστημα και την κυριαρχία του φασισμού. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα, είναι να ξεκινήσουμε να εκπαιδευόμαστε ώστε να ανατρέψουμε όσους μας επιφυλάσσουν μια τέτοια ζωή.

Έχουμε ζωτικό καθήκον να οργανώσουμε τον πόλεμο, να στρατολογήσουμε νέες μαχήτριες και μαχητές στις τάξεις μας, και να αποδεχτούμε την Ενωτική Επανάσταση. Πρέπει να αγωνιστούμε! Τίποτα δεν μπορούμε να επιτύχουμε δίχως ν’ αγωνιστούμε. Ό,τι έχουμε κερδίσει, το έχουμε κερδίσει με τα όπλα. Η επαναστατική, πατριωτική, σοσιαλιστική νεολαία στις φυλακές, στα βουνά και στις πόλεις, έχει νικήσει τις δυνάμεις της αντεπανάστασης με τη δική της ισχύ · Στο Κουρδιστάν και την Τουρκία, έχει στενέψει τις πλατείες και τα προάστια των πόλεων για τους φασίστες. Έχει αναπτυχθεί, και συνεχίζει να αναπτύσσεται, μέσω του ανυποχώρητου αγώνα για την Ενωτική Επανάσταση. Το Λαϊκό Ενωτικό Επαναστατικό Κίνημα (HBDH) προελαύνει προς τη νίκη, με την κληρονομιά αυτού του μοναδικού πολέμου και των αθάνατων συντροφισσών και συντρόφων.

Οι Denizler, Sinanlar, Mahirs, Mazlumlar, İbrahims, έκαναν το ξεκίνημα αυτού του επαναστατικού κινήματος στα εδάφη μας και μας καθοδήγησαν στο παρελθόν · Στον πόλεμο ενάντια σ’ αυτό το αντιδραστικό σύστημα, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή ως νεαροί/ές κομμουνιστές/ριες και ως πατριωτική ηγεσία, και αποτέλεσαν την ελπίδα του λαού μας. Αυτοί/ές και οι απόγονοί τους κινητοποίησαν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων · Συμμετείχαν στις απεργίες των εργατών και στις αντιστάσεις των αγροτών. Δεν έκαναν βήμα πίσω ούτε στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Εδώ, οι Θάλασσες μας έδειξαν ένα πρωτόφαντο παράδειγμα μαζικής επαναστατικής βίας, όταν έριξαν τα στρατεύματα του 6ου Στόλου στη θάλασσα. Ενώ απομάκρυναν φασίστες απ’ τα σχολεία κι απ’ τις εργατικές γειτονιές, έσπευσαν στον αγώνα με τα μάτια ορθάνοιχτα. Έθεσαν τον μαζικό αγώνα σε επαναστατικά θεμέλια. Δεν παρασύρθηκαν απ’ τον ρεφορμισμό, απ’ τον κοινοβουλευτισμό. Είδαν το μέλλον του αγώνα στη στρατιωτική μορφή δράσης, δεν υποτάχθηκαν στα όρια της νομιμότητας. Όπως ακριβώς αποτέλεσαν παράδειγμα για εμάς στο αντάρτικο μέτωπο, δε δίστασαν να πραγματοποιήσουν το παραμικρό βήμα που θα πήγαινε μπροστά τον μαζικό αγώνα. Ως μπροστάρηδες του μαζικού αγώνα, ας το πούμε, σκέφτονταν ως αντάρτες και δρούσαν ως αντάρτες.

Στο σήμερα, και μέχρι να ξεριζώσουμε όλα τα απομεινάρια του φασισμού στα εδάφη της Τουρκίας και του Κουρδιστάν, το παράδειγμα του αποφασιστικού και μαχητικού τους αγώνα πρέπει ν’ αποτελεί τον οδοδείκτη μας. Στο σήμερα, το μονοπάτι τους είναι το μονοπάτι όλων εκείνων που ενώνονται και πολεμούν κάτω απ’ τη σημαία του Λαϊκού Ενωτικού Επαναστατικού Κινήματος.

Ο πάγος έχει σπάσει, ο δρόμος είναι ανοικτός. Είμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη. Βρισκόμαστε στις πόλεις, βρισκόμαστε στα βουνά, βρισκόμαστε στα εργοστάσια, βρισκόμαστε στα σχολεία, βρισκόμαστε στις πλατείες, βρισκόμαστε στους δρόμους. Τα εδάφη της Τουρκίας και του Κουρδιστάν πλέον στέκονται αντίκρυ στην τελική φάση της ιστορίας της Ενωτικής Επανάστασης. Είτε θα καταστρέψουμε αυτό το κράτος, είτε αυτή η αποσύνθεση που σα μέγγενη μας σφίγγει τον λαιμό θα μας κλέψει τη στερνή μας ανάσα. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Ενάντια στον φασισμό, ο μόνος δρόμος είναι η Ενωτική Επανάσταση.

Η νεολαία της Ενωτικής Επανάστασης πρέπει να βγει μπροστά με όλη της την ενέργεια και την αποφασιστικότητα, να στρατολογήσει κάθε νεολαίο που θέλει να πολεμήσει ενάντια στον φασισμό, και μαχητικά να κρατήσει τη σημαία του αγώνα στην πρώτη γραμμή. Μαζί τώρα είμαστε πιο δυνατοί, πιο γενναίες, έχουμε μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Και το γνωρίζουμε πως η συνθήκη είναι επαναστατική! Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να πάμε “Μπροστά… Πιο μακριά…”.

Είναι η στιγμή για τη νεολαία στο επαναστατικό μέτωπο του Κουρδιστάν και της Τουρκίας να σηκώσει τα όπλα του αγώνα. Είναι η στιγμή να κάνουμε πραγματικότητα την Ενωτική Επανάσταση.

Σε όλες τις επαναστάσεις, η νεολαία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Η νεολαία μας έχει δείξει τεράστια αποφασιστικότητα στην Εξέγερση του Ιούνη, στις 6-8 Οκτωβρίου στο Kobanê Serhildan, στις αυτο-οργανωμένες αντιστάσεις. Έχουμε μια νεολαία που τιμά τους Sinans, Bards, Aynurs, Ceren, Taylan, Ulaş, Euphrates, Sara και Ruken. Πιστεύουμε στη νεολαία μας και την εμπιστευόμαστε πως θα παίξει ηγετικό ρόλο στο χτίσιμο της Ενωτικής Επανάστασης.

Η θέση της νεολαίας είναι στις τάξεις του HBDH · Σας καλούμε να συμμετάσχετε στα οδοφράγματα στον δρόμο, στις πολιτοφυλακές στην πόλη, και στο αντάρτικο βουνού, σας καλούμε να οργανωθείτε.

Πηγή: Nuceciwan119

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: Ανακοινώσεις των αιχμαλώτων Aldo και Lucas Hernández Valdés

Posted on by

Στις 27 Δεκεμβρίου 2021, η ομάδα «Μαύρη Εκδίκηση» ανέλαβε την ευθύνη για την εκρηκτική επίθεση κατά της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής στο Σαντιάγο της Χιλής. Στις 22 Δεκεμβρίου 2022, μπάτσοι και εισαγγελείς πραγματοποιούν μπούκες σε σπίτια και προσαγωγές, γυρεύοντας τους υπευθύνους για την προαναφερθείσα επίθεση. Στα πλαίσια αυτής της κατασταλτικής επιχείρησης, οι αναρχικοί σύντροφοι Aldo Hernández Valdés και Lucas Hernández Valdés συλλαμβάνονται και φυλακίζονται στη φυλακή “La Gonzalina” στη Ρανκάγουα και στην εταιρική φυλακή Santiago 1 αντίστοιχα. Ακολουθούν οι ανακοινώσεις τους.

*

Ανακοίνωση του αναρχικού κρατουμένου Aldo Hernández Valdés από κελί της πτέρυγας 12 στη φυλακή “La Gonzalina” στη Ρανκάγουα

Αποφάσισα να γράψω μερικές αράδες με τις οποίες θα ήθελα να ευχαριστήσω απ’ τα βάθη της ψυχής μου για την ανώνυμη και πολύτιμη στήριξη που έχω λάβει μέσα σ’ αυτά τα τσιμεντένια τείχη, τα οποία σήμερα με κρατούν έγκλειστο.

Περισσότερο από μια δεκαετία πριν, αποφάσισα να πάρω τις ιδέες μου και να προσπαθήσω να μετουσιώσω σε δράσεις όσα κουβαλώ σ’ αυτήν τη μαύρη καρδιά. Το ήξερα πως ήταν μια μονομαχία μέχρι θανάτου ο αγώνας ενάντια σε τούτη την κοινωνία-φυλακή και σε όλους όσους συντηρούν αυτό το μοντέλο της δυστυχίας.

Η ιστορία έχει βαφτεί με το αλύγιστο και πολεμικό αίμα μας. Η διαρκής ανησυχία των όμορφων μυαλών μας βοηθά να μένουμε παρόντες, όπως και οι πεσόντες μας, και την ίδια στιγμή μάς καθιστά σαφές για ποιους αξίζει η εξεγερτική μας αποφασιστικότητα. Φουντώνει την αιώνια απέχθειά μας για την εξουσία και για οποιονδήποτε μας αποστερεί την ομορφιά της ελευθερίας. Μια ελευθερία που σα θησαυρό βαστάμε στις μαύρες μας καρδιές.

Τις ευχαριστίες μου για το ενδιαφέρον των πολιτικών κρατουμένων που στάθηκαν στο πλευρό μου από τη στιγμή που έφτασα στο συγκεκριμένο κέντρο εξόντωσης.

Στον Juan Aliste και τον Marcelo Villarroel που, από την πρώτη στιγμή, επικοινώνησαν για να μάθουν για την κατάστασή μου.

Στη σφιχτή αγκαλιά με τον Comandante Ramiro, που μου έδωσε κουράγιο και δύναμη.

Στον Francisco Solar και τον Juan Flores που μου έσφιξαν το χέρι εγκάρδια. Η χειρονομία αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη στους υπόλοιπους κρατουμένους. Σ’ εκείνους που, με θαυμασμό, έδειξαν τον σεβασμό τους γι’ αυτήν την έκφραση αλληλεγγύης μεταξύ των επαναστατών, ανατρεπτικών, αυτόνομων, αναρχικών και μαχητών. Μια έκφραση που αντανακλά πως η αλληλεγγύη δεν αποτελεί απλώς μια γραπτή λέξη.

«Στο σημείο αυτό δεν υφίσταται δισταγμός, η απόφαση έχει ληφθεί και δεν υπάρχει επιστροφή. Αφήνω πίσω τη βολή των καθιερωμένων κι εφορμώ στο αβέβαιο της σύγκρουσης.»

Kalinov Most

«Στη ζωή είναι αναγκαίο να χαρίζεις την υπέροχη εξύψωση και του όπλου και του μυαλού. Αντιμετωπίζω την κοινωνία με τα ίδια της τα όπλα, δίχως να σκύβω το κεφάλι, και γι’ αυτό είμαι αποφασισμένος και είμαι επικίνδυνος.»

Severino Di Giovanni

Έναν αδελφικό χαιρετισμό στους φίλους και τις φίλες μου και στα κοντινά μου συντρόφια. Στον αδερφό μου και πολυαγαπημένο μου σύντροφο (Lucas Hernández), που βρίσκεται υπό ανάκριση για την ίδια υπόθεση και κρατείται στη φυλακή Santiago 1.

Στα συντρόφια στους δρόμους που, από τη στιγμή που οι μπάτσοι μπούκαραν σε 6 σπίτια για να με βρουν, έχουν περάσει μερόνυχτα να μας δείχνουν αγάπη και στήριξη.

Σφιχτές αγκαλιές στις οικογένειες, στις ομάδες, στα συντρόφια, στους δικηγόρους, στους φίλους και στις φίλες, στους ομοϊδεάτες και τους συνωμότες ανά τον κόσμο.

Ο πόλεμος συνεχίζεται… τίποτα δεν τελείωσε

Να χτυπήσουμε με ακρίβεια το κεφάλι του εχθρού

Ζήτω η αναρχία

Aldo Hernández Valdés – Αναρχικός κρατούμενος
Πτέρυγα 12 / Φυλακή Εξόντωσης La Gonzalina

Πηγή: Dark Nights

*

Κείμενο του αναρχικού κρατουμένου Lucas Hernández από την εταιρική φυλακή Santiago 1

Νωρίς το πρωί της 22ας Δεκεμβρίου 2022, έπειτα από μια σειρά από μπούκες σε σπίτια που διατάχθηκαν από τη Νότια Μητροπολιτική Εισαγγελία Υψηλής Πολυπλοκότητας, ως κομμάτι των ερευνών για εκρηκτική επίθεση στην Εθνική Διεύθυνση της Χιλιάνικης Χωροφυλακής…

Δύο σύντροφοι συνελήφθησαν, ο αδερφός/σύντροφός μου (Aldo Hernández) και εγώ.

Εκείνη την 22α, ο καθεστωτικός τύπος δημοσίευσε τα πρόσωπά μας ως τρόπαιο, κάνοντάς μας θέαμα. Και, ως συνήθως, καταδικάζοντας εκ των προτέρων όλους όσους αποφασίζουν να επαναστατήσουν ενάντια σ’ αυτόν τον κόσμο της επιτήρησης και της τιμωρίας.

Εκείνοι που υπαγορεύουν κι ελέγχουν τη φυλάκισή μας δε λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την αναρχική αλληλεγγύη, μια αλληλεγγύη που υπερβαίνει τα τείχη και τον εγκλεισμό, τις σφαίρες και τις χειροπέδες. Μια αλληλεγγύη που τη βιώσαμε από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στις πτέρυγες όπου κρατούμαστε. Με γεμάτα κι αδελφικά χέρια με υποδέχθηκαν οι σύντροφοι που διώκονται για την υπόθεση Susaron.

Σε τούτες τις αράδες θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες και όλους όσους μας έχουν στο μυαλό τους: την οικογένεια, τα συντρόφια, τις φίλες και τους φίλους, το ανωνυμάτο και όλους εκείνους κι εκείνες που μοιραζόμαστε τις ίδιες ιδέες που ξεχειλίζουν την καρδιά μου και την ατομική συνείδηση. Μια αγκαλιά για όλους και όλες.

Στα συντρόφια μου στη φυλακή του Σαν Μιγκέλ, στα συντρόφια στη φυλακή La Gonzalina: στον Juan Aliste, στον Francisco Solar, στον Marcelo Villaroel, στον Juan Flores και στον Joaquin Garcia, οι οποίοι, από την πρώτη στιγμή, υποδέχθηκαν και στάθηκαν στο πλευρό του αδερφού μου. Του έδωσαν μια χειραψία αλληλεγγύης, διαρρηγνύοντας έτσι την απομόνωση και την απόσταση μεταξύ των ψυχρών αυτών τειχών.

Μια αγκαλιά για όλους τους Επαναστάτες, τις Αναρχικές, τους Μηδενιστές, τις Ανατρεπτικές και τους συνωμότες. Ατομικότητες ή συλλογικότητες που οξύνουν τη σύγκρουση εντός κι εκτός των φυλακών ανά τον κόσμο.

Από δαύτα τα μπουντρούμια, μπορώ μονάχα να δηλώσω πως: Θα συνεχίσω να στέκω ακλόνητος και δυνατός. Μήτε ο εγκλεισμός μήτε καμιά τιμωρία δε θα με λυγίσει. Οι ιδέες μου παραμένουν ακλόνητες ως ατομικιστής αναρχικός, παραμένω σε σύγκρουση με την κοινωνία που διαιωνίζει και συντηρεί τη δυστυχία μου.

Η φυλακή είναι ένα μέρος όπου κανείς δε θέλει να βρεθεί, όμως αυτό θ’ αποτελέσει κομμάτι της προσωπικής και πολιτικής μου διαδικασίας ωρίμανσης. Υπάρχει το παράδειγμα του αγώνα, της αντίστασης και της συνεκτικότητας όλων των συντρόφων και των συντροφισσών μας που, ανά την ιστορία, έπρεπε να υπομείνουν μακροχρόνιες ποινές · μια συνεκτικότητα που για εμένα είναι πολύ πιο παραδειγματική από οποιαδήποτε τιμωρία προσπαθούν να μου επιβάλουν.

Απ’ αυτόν τον τσιμεντένιο τάφο, στέλνω μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη και περηφάνεια σε όλες και όλους όσους έρχονται αντιμέτωποι με τη φυλακή σε καθημερινή βάση: Στα συντρόφια στη φυλακή Santiago 1, στη φυλακή του Σαν Μιγκέλ, στη La Gonzalina, και σε όσους/ες βρίσκονται διάσπαρτοι/ες ανά τον κόσμο.

Ιδιαιτέρως στον αδερφό μου, που βρίσκεται αιχμάλωτος στη Ρανκάγουα, του στέλνω δύναμη και αγάπη, εγώ εδώ θα συνεχίσω με το κεφάλι ψηλά.

Να μη μείνουμε ποτέ απαθείς απέναντι στον εχθρό.

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.

Η αιχμαλωσία μου δε θα είναι μάταιη.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Εταιρική φυλακή Santiago 1
Πτέρυγα 1
Lucas Hernández
Αναρχικός κρατούμενος

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Κωμικοτραγωδία

Posted on by

Η κυρία που δηλώνει ιδιαιτέρως “κλονισμένη”, αποτελεί σύμβουλο του βασικού απεσταλμένου που έχει σταλεί πέρα απ’ τα σύνορα. Χάρη στις ευγενείς της υπηρεσίες, θεωρούσε πως θα άξιζε μονάχα επαίνους, τιμές, συνεντεύξεις, χειροκροτήματα. Ποτέ της δε θεώρησε πως θα ξυπνούσε άξαφνα καταμεσής της νύχτας επειδή ένα απ’ τα αμάξια της θα παραδινόταν στις φλόγες. Ποτέ της δε θα είχε σκεφτεί πως αναλαμβάνει τέτοιο “απρόσμενο ρίσκο”. Στο κάτω-κάτω, αυτή είναι μια απλή διπλωμάτης, η εξωτερική εκπρόσωπος ενός Κράτους. Ποιος άραγε θα μπορούσε ποτέ να τη στοχοποιήσει μονάχα γι’ αυτό;

Σαφέστατα υπάρχουν –στην Αθήνα, μα όχι μόνο– κάποιοι/ες που αποδίδουν ευθύνες σε κάθε υψηλόβαθμο εντεταλμένο του Κράτους, ο οποίος είναι υπόλογος για τα αίσχη που διαπράττει το Κράτος το οποίο ο ίδιος εκπροσωπεί. Ένα αμάξι τυλιγμένο στις φλόγες αρκεί για να ενοχλήσει και να αναστατώσει τους διπλωματικούς ακολούθους, σε σημείο να αναπαράγουν όρους ελληνικής τραγωδίας γι’ αυτό (δίχως όμως κάποιο μοιραίο φινάλε, προς το παρόν τουλάχιστον). Ανάμεσά τους, υπάρχουν εκείνοι που δηλώνουν “εμβρόντητοι” μπρος στην έλλειψη σεβασμού για τους θεσμούς, και εκείνοι που είναι “ανήσυχοι” αφότου ανακάλυψαν πως δεν είναι και τόσο απροσπέλαστοι. Μήπως τελικά η εθελοδουλία δεν αποτελεί καθολικό φαινόμενο; Μήπως οι γειτονιές που οικοδομούνται απ’ τα φασιστικά καθεστώτα δεν είναι και τόσο απόρθητες;

Σε κάθε περίπτωση, ας καταστεί σαφές: Η φθορά ενός αμαξιού διπλωμάτη είναι “εκφοβιστική” δράση · όμως το να θάβεις ζωντανό στη φυλακή έναν αναρχικό για τις ιδέες του δεν είναι. Το να κατασκευάσεις και να ρίξεις μερικές μολότωφ είναι “απαράδεκτη” ενέργεια · όμως το να παράγεις και να πουλάς εξοπλισμούς δεν είναι. Το να αψηφάς την εξουσία είναι “αδικαιολόγητη” χειρονομία · το να καταστρέφεις το περιβάλλον, να μολύνεις τον αέρα, να δηλητηριάζεις τη γη, δεν είναι… Μετά τα θύματα που γίνονται αρωγοί των εκτελεστών, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι εκτελεστές να ποζάρουν ως θύματα!

Αν λοιπόν η αστυνομία δεν έχει καμία αμφιβολία για την “αναρχική προέλευση” της επίθεσης αυτής, έτσι κι εμείς δεν έχουμε καμία αμφιβολία για την “προέλευση” της κοινωνικής καταπίεσης, της οικονομικής εκμετάλλευσης, της ανθρώπινης αλλοτρίωσης, της συναισθηματικής μιζέριας.

Ab Irato

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία: Ανακοίνωση του επαναστάτη κρατουμένου Thomas Meyer-Falk σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito

Posted on by

Αλληλεγγύη με τον Alfredo – πέρα απ’ όλα τα τείχη!

Ο Alfredo Cospito βρίσκεται έγκλειστος στη Σικελία υπό το καθεστώς κράτησης “41-bis”, και κρατείται σε αυστηρή απομόνωση. Υπερασπίζεται τον εαυτό του ενάντια στις συνθήκες κράτησης διεξάγοντας απεργία πείνας, ρισκάροντας τη ζωή του στον αγώνα αυτόν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού.

Μηδέν επισκεπτήρια (με εξαίρεση μόνο συγγενείς), δεν μπορούν να του σταλούν βιβλία, δεν έχει πρόσβαση σε εφημερίδες – και ίσως να μην μπορεί πλέον να γράφει άρθρα. Υποβιβασμένος σε μία καθαρά σωματική ύπαρξη, παραδομένος απόλυτα στο έλεος του πνευματικού θανάτου.

Αυξήθηκαν οι περιοριστικοί όροι του εγκλεισμού του λόγω απόφασης του Εποπτικού Δικαστηρίου, το οποίο συμπέρανε πως μια βομβιστική επίθεση το 2006, όπου κανείς δε σκοτώθηκε ούτε τραυματίστηκε, αποτέλεσε τετελεσμένο πολιτικό μακελειό και, επειδή ο Alfredo δεν επέδειξε καμία μετάνοια, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη υπό το διαβόητο άρθρο “41-bis” του ποινικού κώδικα.

Είναι πασιφανές πως το κράτος εκδηκείται έναν αμετανόητο αναρχικό της πράξης, ο οποίος δε λύγισε ακόμα και κατά τη διάρκεια των τόσων ετών εγκλεισμού. Ο Φρίντριχ Νίτσε κάποτε έγραψε αρκετά ξεκάθαρα: “Η τιμωρία είναι ένα άλλο όνομα της ίδιας της εκδίκησης: με μια ψευδή λέξη παριστάνει μια θετική συνείδηση” (από το Τάδε έφη Ζαρατούστρα).

Η ισόβια κάθειρξη αποτελεί υπόρρητα μια μορφή θανατικής καταδίκης, όμως η υποβολή των ανθρώπων σε επιπλέον απομόνωση επεκτείνει το φάσμα της εκδικητικότητας στο ψυχολογικό, πνευματικό επίπεδο. Οι άνθρωποι για να ζήσουν χρειάζονται παραπάνω πράγματα από φαγητό και νερό! Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αναγκαίες ώστε να μείνουν ζωντανοί. Όμως, κλειδωμένοι σ’ ένα άδειο κελί, πρακτικά χωρίς ανθρώπινη επαφή, χωρίς πρόσβαση σε βιβλία και λοιπά πράγματα, όλα αυτά μπορούν και πρέπει -σύμφωνα με τη λογική της δικαιοσύνης- να λυγίσουν τους ανθρώπους. Η εκδίκηση στην πιο αγνή της μορφή!

Ο Alfredo παλεύει ενάντια σ’ αυτό με όλα τα μέσα και τις δυνατότητες που διαθέτει. Δεν επιτίθεται σωματικά στο προσωπικό της φυλακής, όχι, ρισκάρει την ίδια του τη ζωή! Πεινάει! Και πεινάει! Και πεινάει!

Αλληλεγγύη με τον Alfredo!

Κατάργηση του “41-bis”!

Thomas Meyer-Falk

– ο ίδιος σε καθεστώς απομόνωσης από το 1996 ως το 2007 –

προς το παρόν στη φυλακή JVA (SV)

Hermann-Herder-Str.8, 79104 Freiburg

https://freedomforthomas.wordpress.com

http://www.freedom-for-thomas.de

Γερμανική πηγή: De.Indymedia

Αγγλική μετάφραση από: Nae Midion

Αγγλική πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: “Διότι έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να καταστρέψουμε” – Κείμενο της “Νέας Ανατροπής” για την απεργία πείνας

Posted on by

“Διότι έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να καταστρέψουμε”

Κείμενο αλληλεγγύης για τους συντρόφους Alfredo, Anna, Juan και Ivan

“Για εμένα, η “άτυπη οργάνωση” σημαίνει πρωτίστως φιλία και αγάπη μεταξύ συντρόφων και συντροφισσών που μοιράζονται τα πάντα, ακόμα και τις απογοητεύσεις (αναπόφευκτο στις ανθρώπινες σχέσεις, λόγω της ευμετάβλητης φύσης τους). Αδερφοί και αδερφές που πολεμούν και τους ενώνει ένα πάθος: αυτό της καταστροφής του υπάρχοντος, το οποίο αρκεί από μόνο του και δεν έχει ανάγκη απ’ τους περιορισμούς μιας οργάνωσης. Μια ζωή βιωμένη έντονα, μια χούφτα συντρόφων και συντροφισσών που καθιστούν τη μεταξύ τους αφοσίωση και αλληλοσεβασμό απροσπέλαστο οχυρό απέναντι στον υπάρχοντα κόσμο, ένα οχυρό που τους επιτρέπει ν’ αντιστέκονται.”

– Alfredo Cospito

Το αναρχικό τόλμημα ταξιδεύει χιλιάδες χιλιόμετρα, καταστρέφει γλώσσες και σύνορα στον αδιάκοπο πόλεμο ενάντια στην εξουσία, και στο ταξίδι αυτό εξυφαίνουμε δίκτυα συνωμοσίας και συμβαδίζουμε με συντρόφια που έχουν αποφασίσει με τη δική τους ελεύθερη θέληση να δώσουν έμπρακτα πνοή στις αρνήσεις τους.

Σε όλη μας την ιστορία της προπαγάνδας μέσω δράσης, ποτέ δε μας έχει εξαναγκάσει, δε μας έχει σύρει και δε μας έχει χειραγωγήσει κανείς ώστε να πραγματοποιούμε χτυπήματα ενάντια στον εχθρό · πάντα με τη δική μας συνείδηση και θέληση ήταν που η Αναρχία άνοιγε υπέροχα συγκρουσιακά μονοπάτια, και η θέληση αυτή δε θα αλλάξει.

Μακριά από δισταγμούς κι αμφιλεγόμενες θέσεις, μες στη ζωή και στην ταχεία της προέλαση, βρίσκουμε αδερφούς και αδερφές, συντρόφια από μακρινές αποστάσεις, συνενόχους που καθιστούν την Αναρχία έναν ενεργό κολοσσό με αστείρευτες εμπειρίες στο νέο αναρχικό αντάρτικο πόλης. Ανάμεσα στα συντρόφια αυτά είναι και ο Alfredo, η Anna, ο Juan και ο Ivan: μαχητές, επικίνδυνοι κι αλύγιστοι είτε απ’ τους δρόμους είτε απ’ τις φυλακές του κεφαλαίου.

Τα λόγια μας αναδύονται απ’ τη δράση, και αποτελούν νεύμα συνένοχης αδερφικότητας με όσες και όσους έχουν αιχμαλωτιστεί απ’ την εξουσία, και που σήμερα ορθώνουν τα σώματά τους ως πολεμικό ανάχωμα. Σε έμπρακτη αλληλεγγύη με τον σύντροφο Alfredo Cospito, ο οποίος διεξάγει μια νέα μάχη, με νέο σχεδιασμό δράσης ενάντια στο κτήνος του 41 bis.

Ο Alfredo, ακόμα και υπό υψηλά επίπεδα επιτήρησης, λογοκρισίας και βασάνων, επιμένει στο μονοπάτι της αναρχικής δράσης, παρά τους τόνους τσιμέντου που αποσκοπούν να τον ξεκόψουν απ’ τους οικείους του, τις επαφές και τα συντρόφια του · συνεχίζει να γυρεύει ρωγμές στο σύστημα εγκλεισμού, που να του επιτρέπουν να εξακολουθεί να συνεισφέρει στη θεωρητική-πρακτική αναβάθμιση της αντι-εξουσιαστικής εξέγερσης ενάντια στον κόσμο της κυριαρχίας. Το γεγονός ότι παραμένει δραστήριος κι επικίνδυνος είναι αυτό για το οποίο τον τιμωρεί η εξουσία, αυτό για το οποίο πασχίζουν να τον εξοντώσουν μέσω της επιβολής του καθεστώτος 41 bis, μέσω της λογοκρισίας των γραπτών του, μέσω του ελέγχου των γραμμάτων και των επικοινωνιών του, ώστε να τον αποτρέψουν απ’ το να συνεχίσει να προπαγανδίζει την Αναρχία της δράσης, τον διάλογο μεταξύ συνενόχων και τις εχθροπραξίες ενάντια στην εξουσία.

Ο Alfredo είναι ένας πολύτιμος σύντροφος της δράσης, και επείγει σήμερα να καλέσουμε σε αγκιτάτσια για αυτόν και για τα συντρόφια που έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας σε αλληλεγγύη μαζί του. Να μην αφήσουμε τα βασανιστήρια των λευκών κελιών να καταπλακώσουν τους αδερφούς και τις αδερφές μας, και η μαχητική αλληλεγγύη είναι το καλύτερο όπλο που διαθέτουμε για να τους συντροφεύσουμε στις δύσκολες αυτές στιγμές · ας δημιουργήσουμε απ’ αυτήν την κατεπείγουσα συνθήκη έναν κίνδυνο για την εξουσία, μία ακόμη απόδειξη πως η Αναρχία συνεχίζει να ταράζει την όαση των φιλήσυχων πολιτών, δίχως ανάπαυλα, μολύνοντας κι άλλες συνειδήσεις.

Ο Alfredo Cospito στους δρόμους!

Ζήτω η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία!

Να καταργηθεί το 41 bis!

Διότι έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να καταστρέψουμε. Ας πολλαπλασιάσουμε την αυτόνομη δράση στο τώρα!

“Σε μία εποχή αφοπλισμού και παραίτησης, έχουμε την πολιτική ευθύνη να οπλίσουμε την Αναρχία μέσα από την προπαγάνδα της πράξης.”

– Θάνος Χατζηαγγέλου

Nueva Subversión (Νέα Ανατροπή)

Células Revolucionarias Nicolás Neira (Επαναστατικοί Πυρήνες “Nicolas Neira”)

Fracción Autonómica Cristián Valdebenito (Αυτόνομη Φράξια “Cristián Valdebenito”)

Células Revolucionarias Mauricio Morales (Επαναστατικοί Πυρήνες “Mauricio Morales”)

Grupo de Acción 6 de Julio (Ομάδα Δράσης “6 Ιούλη”)

Grupo Antiespecista Emilia Bau (Αντισπισιστική Ομάδα “Emilia Bau”)

Célula Insurreccional por el Maipo (Εξεγερτικός Πυρήνας για το Maipo)

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ο Όργουελ και η υπόθεση της Mónica και του Francisco

Posted on by

Το ότι κάθε μητρόπολη πληρεί όλα τα κριτήρια ενός πανοπτικού, ε λοιπόν, δεν είναι δα και κάτι το πρωτάκουστο. Το ερώτημα είναι το εξής: Ποια πόλη έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα τεχνολογίας επιτήρησης στη διάθεσή της, και πόσο εντατικά τη χρησιμοποιεί;

Συνεπώς, είναι προφανές πως οι ιδέες του Όργουελ για μια πλήρως επιτηρούμενη κοινωνία ήταν ακριβείς, αλλά όχι στη διάσταση που τις φανταζόταν, ή με τα ίδια θεμέλια. Συγκεκριμένα, δεν είναι αναγκαία μια δικτατορία -που για εκείνον θ’ αποτελούσε θεμέλιο λίθο της απόλυτης επιτήρησης- για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Άρα, η απόλυτη επιτήρηση δεν αποτελεί έκφραση κάποιου μεμονωμένου (υπο)συστήματος του καπιταλισμού, αλλά είναι εγγενής στην πολιτική του διαχείριση και διάρθρωση, που ακούει στο όνομα “Κράτος”. Είναι λοιπόν επίπλαστος ο διαχωρισμός που ορίζει πως η απόλυτη επιτήρηση είναι προϊόν κάποιου πιο “αυταρχικού” συστήματος. Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης θρέφει μονάχα την επιθυμία και την ιδεολογία ότι αν το κράτος έπεφτε σε καλύτερα χέρια, θα μπορούσε να έχει πιο φιλικό προσωπείο. Το είδαμε αυτό και στον διάλογο σχετικά με τον κορωνοϊό, όπου αριστερές ομάδες, καθώς και μερικοί αναρχικοί/ές, αντιλήφθηκαν την απειλή της καταστολής, την επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας, την καραντίνα κλπ., ως τα πρώτα βήματα μιας φασιστικής εξέλιξης, και δε θέλουν να καταλάβουν πως το κράτος -ασχέτως ποιο είναι, είτε δημοκρατικό, είτε οτιδήποτε άλλο- πάντα είναι φορέας τέτοιων μηχανισμών και εξουσιών (έχοντας το μονοπώλιο), ώστε να εγγυηθεί την επιβίωσή του. Η πολιτική διάρθρωση και η οργάνωση του Κράτους παραμένει πάντα ίδια, αλλάζουν μόνο τα επί μέρους κριτήρια κι οι ιδεολογίες των πολιτικών δυνάμεων που καταλαμβάνουν την εξουσία, οπότε δεν πρέπει πλέον να υποπέφτουμε σε επίπλαστους διαχωρισμούς. Το Κράτος, ιστορικά, έχει χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που είχε στη διάθεσή του για να εξασφαλίσει την ομαλή λειτουργία της μπίζνας του. Το έθνος-κράτος λοιπόν είναι η λογική συνέπεια -όπως επίσης και η ταξική κοινωνία- του καπιταλισμού, και όχι το αντίστροφο.

Θεωρούμε σημαντικό να το επαναλάβουμε, καθώς ποτέ δεν κουραζόμαστε να θέλουμε να κατανοήσουμε τα θεμέλια του κράτους και του καπιταλισμού, προκειμένου να έχουμε τη δυνατότητα να τα καταστρέψουμε με υλικούς όρους. Υπάρχουν τόσα και τόσα χαζά ιστορικά παραδείγματα που μας δείχνουν τι δρόμους παίρνουμε όταν αυτό δεν είναι ξεκάθαρο εξ αρχής.

Τώρα, στην υπόθεση της Mónica και του Francisco

Στις 24 Ιούλη (του 2020), η Mónica Caballero και ο Francisco Solar συνελήφθησαν στη Χιλή. Έχουμε αναφερθεί εκτενώς στην προανάκρισή τους, η οποία είχε ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση. Η προανακριτική τους εξέταση επ’ ουδενί δεν μπορεί να συγκριθεί με αντίστοιχες στη Γερμανία ή σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Αν σκεφτούμε το γεγονός πως μια τέτοια δικαστική διαδικασία εδώ θα διαρκούσε σχεδόν 10 λεπτά, ίσα να ξεκαθαριστεί αν το άτομο που κατηγορείται θα προφυλακιστεί -διότι, για παράδειγμα, υπάρχει ρίσκο να αποδράσει ή να έχει οργανώσει κάποια συνωμοσία-, στη Χιλή τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δε μας είναι σαφές αν υπάρχει πάντα ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση, ή αν αυτό συνέβαινε λόγω των μέτρων για τον Covid.

Εν συντομία, θα θέλαμε να σας πούμε ποιοι είναι η Mónica και ο Francisco. Η Monica και ο Francisco είναι δύο αναρχικοί που συνελήφθησαν από κοινού στη Χιλή το 2010, κατηγορούμενοι πως έχουν διαπράξει διάφορες βομβιστικές επιθέσεις. Η υπόθεση έγινε γνωστή ως “Υπόθεση Βόμβες”, στην οποία κατηγορούνταν καμιά δωδεκαριά άνθρωποι. Και οι δύο αποφυλακίστηκαν έπειτα από οκτώ μήνες προφυλάκισης και η υπόθεση κατέρρευσε. Το 2013, συνελήφθησαν από κοινού στη Βαρκελώνη και καταδικάστηκαν σε 12 χρόνια κάθειρξης -τα οποία έπειτα μειώθηκαν σε 4 χρόνια και 6 μήνες- κατηγορούμενοι για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στον καθεδρικό ναό “El Pilar” στη Σαραγόσα, ο οποίος και εξερράγη. Έπειτα από 3 χρόνια και 6 μήνες, εκδόθηκαν στη Χιλή, ενώ έλαβαν και απαγόρευση εισόδου στην Ισπανία για τα επόμενα οκτώ χρόνια.

Για να πάρετε μια εικόνα, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τι συνέβη στα πλαίσια της παρούσας κράτησης.

Όπως εν συντομία αναφέρθηκε ήδη, η Mónica και ο Francisco συνελήφθησαν στις 24 Ιουλίου, και στις 26 Ιουλίου ξεκίνησε η προανακριτική εξέταση, η οποία διήρκεσε σχεδόν 4 ώρες. Οι άνθρωποι που ήταν παρόντες ή εκπροσωπούσαν διάφορους θεσμούς και βρίσκονταν εκεί ως ενάγοντες ήταν: ο πρόεδρος, η εισαγγελία, το Υπουργείο Εσωτερικών, το Χιλιάνικο Ταχυδρομείο, το Δημαρχείο του Σαντιάγο της Χιλής, ενώ επίσης παρευρίσκονταν και οι συνήγοροι των δύο κατηγορουμένων.

Ο πρόεδρος ξεκίνησε ρωτώντας αν κατά τη σύλληψη τους ασκήθηκε βία ή όχι. Και οι δύο απάντησαν πως τους έριξαν στο έδαφος αλλά δεν ασκήθηκε βία, τους ανακοινώθηκε ο λόγος της σύλληψής τους και τους επιδείχθηκε το ένταλμα. Έγινε αμέσως έρευνα στα διαμερίσματά τους. Αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο μίλησαν η Mónica και ο Francisco.

Η εισαγγελία εξήγησε με λεπτομέρειες για τι κατηγορούνται οι δυο τους.

Στις 25 Ιουλίου 2019, ένα δέμα-βόμβα έφτασε στο αστυνομικό τμήμα της Huechuraba, το οποίο το έφερε ένας ταχυδρόμος. Αυτό εξερράγη στο γραφείο ενός υπαλλήλου, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό δύο μπάτσων, τον ελαφρύτερο τραυματισμό ακόμα ενός, και τον ελαφρύ τραυματισμό άλλων πέντε. Αυτό που μας εξέπληξε ήταν ότι εκείνη τη στιγμή έδειξαν τα ονόματα και τις φωτογραφίες όλων των μπάτσων που πλήχθηκαν απ’ την επίθεση. Έπειτα η εισαγγελία ξεκίνησε να δείχνει βιντεοληπτικό υλικό από διαφορετικά σημεία μια μέρα πριν, όπου ισχυρίζονται πως φαίνεται ο ένας κατηγορούμενος να αφήνει δυο δέματα στο ταχυδρομείο. Περιγράφηκαν τα ρούχα και το προφίλ της κίνησής του, όπως προέκυψε απ’ τους πολλούς ταρίφες που είχε χρησιμοποιήσει. Όλες οι πινακίδες κυκλοφορίας, τα ονόματα, οι διαδρομές που ακολούθησαν και οι ανάλογες τιμές που πληρώθηκαν συνυπολογίστηκαν, και αναφέρθηκε επιπλέον πως όλοι οι οδηγοί των ταξί ανακρίθηκαν ως μάρτυρες.

Καθώς στο δέμα που εξερράγη δεν καταστράφηκε το γραμματόσημο, μπορούσε να ανιχνευθεί γρήγορα το από πού και πότε στάλθηκε ο φάκελος. Το όνομα του αποστολέα λέγαται πως ήταν το όνομα κάποιου μπάτσου. Αυτός είναι και ο λόγος που η μία εκ των κατηγοριών είναι η πλαστοπροσωπία. Έγινε επίσης σύγκριση γραφικού χαρακτήρα, και είπαν πως υπάρχει θετική ταύτιση με τον γραφικό χαρακτήρα του Francisco.

Σε ένα βίντεο, ισχυρίζονται πως μπαίνει σε ένα ταξί και πηγαίνει προς την πόλη. Ο οδηγός του ταξί εντοπίστηκε και έδωσε την περιγραφή του κατηγορουμένου. Επειδή ο συγκεκριμένος ταρίφας οδηγεί πάντα με Google Maps, όλες οι διαδρομές ήταν αποθηκευμένες. Σε ένα βίντεο υποτίθεται πως φαίνεται ν’ αλλάζει ρούχα και να προχωρά κρατώντας μια τσάντα. Εν συνεχεία, αναζητήθηκαν τα ρούχα, και λένε πως βρέθηκαν σε έναν κάδο απορριμάτων στις 28 Ιουλίου 2019. Οι εργαζόμενοι που μαζεύουν τα απορρίματα, καθώς και κάποιοι γείτονες, διαβεβαίωσαν πως ο συγκεκριμένος κάδος δεν αδειάζει ποτέ. Εκεί βρέθηκε και ένα καπέλο, το οποίο επίσης φαίνεται στις κάμερες του ταχυδρομείου, ενώ σε αυτό βρέθηκε αρσενικό DNA, όπως επίσης και στα υπόλοιπα ρούχα, τα οποία όμως είχαν και διαφορετικά δείγματα DNA.

Την ίδια μέρα, στάλθηκε ένα επιπλέον δέμα-βόμβα στον πρώην Υπουργό Εσωτερικών, το οποίο πέρασε από ακτίνες-Χ και μεταφέρθηκε στην υποδοχή. Εξουδετερώθηκε, και υποτίθεται πως πάνω του εντοπίστηκε δείγμα DNA του Francisco.

Όπως εισηγήθηκε η εισαγγελία, η δεύτερη δράση έλαβε χώρα στις 27 Φεβρουαρίου 2020 · δύο βόμβες τοποθετήθηκαν σε ένα πάρκο και εξερράγησαν με χρονοκαθυστέρηση. Και οι δυο τους κατηγορούνται πως ενεργοποίησαν τη βόμβα αυτή ώστε να προσελκύσουν την αστυνομία, με σκοπό μια δεύτερη βόμβα -η οποία επρόκειτο να εκραγεί 25 λεπτά αργότερα- να σκοτώσει μπάτσους. Αυτό προκύπτει και από την ανάληψη ευθύνης για τη συγκεκριμένη ενέργεια.

Τώρα, όπως περιγράφηκε και πιο πάνω, ταρίφες δέχονται ερωτήσεις, αμέτρητες καταγραφές καμερών αναλύονται, και προφίλ κίνησης χαρτογραφούνται. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς κινείται η αστυνομική έρευνα. Η Mónica, για παράδειγμα, κατηγορείται πως έχει κάνει τέσσερα προειδοποιητικά τηλεφωνήματα για τις βόμβες. Όμως, σύμφωνα με την αστυνομία, δε γινόταν να έχουν κάποια άμεση αντίδραση έπειτα απ’ τα συγκεκριμένα τηλεφωνήματα, καθώς οι πληροφορίες που δίνονταν δεν ήταν επαρκείς. Εν πάσει περιπτώσει, ισχυρίζονται πως αυτά τα τηλεφωνήματα γίνονταν απ’ το ίδιο κινητό, και πως το σήμα του λαμβανόταν απ’ την ίδια κεραία τηλεπικοινωνιών, που έχει εμβέλεια 1400 μέτρα. Λένε επίσης πως έχουν αμέτρητες καταγραφές από κάμερες όπου φαίνεται αυτή. Σύμφωνα με την εισαγγελία, αν κάποιες στιγμές δεν ήταν ορατή, ερευνούσαν σε ποιο λεωφορείο επιβιβαζόταν και πόσο μακριά πήγαινε. Καθώς όλα τα εισιτήρια που επικυρώνονται αποθηκεύονται σε εσωτερικό μητρώο του λεωφορείου, αυτό δίνει τη δυνατότητα να εντοπιστεί το από πού αγοράστηκαν. Και έτσι υποτίθεται πως μπορούν να ανιχνεύσουν από πού μέχρι πού κινήθηκε η Mónica. Στην όλη την υπόθεση, παίζουν πρωτεύοντα ρόλο τα ρούχα των κατηγορουμένων, τα οποία ισχυρίζονται πως τα άλλαξαν αρκετές φορές. Στο κομμάτι της προανακριτικής εξέτασης, η εισαγγελία έδωσε πολλές φορές έμφαση σε αυτό, όπως επίσης και στο ότι οι κατηγορούμενοι υποτίθεται πως παράλλασσαν την εμφάνισή τους με περούκες, μουστάκια, μεταμφιέσεις (όπως π.χ. ψεύτικες κοιλιές, ψεύτικες μύτες) και make-up.

Επιπροσθέτως, ως στοιχεία παρουσιάστηκαν και οι ιστότοποι όπου δημοσιεύτηκαν οι αναλήψεις ευθύνης των συγκεκριμένων ενεργειών, ιδίως το πολύγλωσσο αναρχικό site του Contra Info, στο οποίο είχε επίσης δημοσιευτεί η δράση στην Ισπανία το 2013.

Όσον αφορά τη χρήση κινητών, έπαιξε σημαντικό ρόλο η στιγμή της αγοράς τους, καθώς η πωλήτρια στο μαγαζί έδωσε την περιγραφή ενός ατόμου το οποίο υποτίθεται πως είναι η Mónica.

Οι αρχές χρησιμοποίησαν φωτογραφίες και των δυο τους, τις οποίες βρήκαν αναρτημένες στα social media, και με τις οποίες έκαναν βιομετρικές συγκρίσεις. Σκοπός αυτού ήταν να αποδείξουν πως τα δύο άτομα που φαίνονται στις κάμερες παρακολούθησης είναι οι δύο κατηγορούμενοι. Συγκρίθηκαν η απόσταση των ματιών, οι ρυτίδες, οι ελιές, τα γενετήσια σημάδια, ουλές από piercing, το μέγεθος των αυτιών, το στόμα, η μύτη, και λοιπά χαρακτηριστικά.

Το ίδιο συνέβη και με τα tattoo, τα κοσμήματα και τα παπούτσια της Mónica, τα οποία υποτίθεται πως συμπίπτουν με το υλικό των καμερών στο μετρό, όπου φαίνεται ένα άτομο να έχει tattoo.

Στη διάρκεια των κατ’ οίκον ερευνών, βρέθηκαν ρούχα τα οποία φαίνονται και στα βίντεο.

Στη διάρκεια των ερευνών, όπου και οι δύο βρίσκονταν υπό παρακολούθηση, ψάχτηκαν επιπλέον και τα απορρίμματά τους, ώστε -μεταξύ άλλων- να ανακτηθεί DNA τους.

Έπειτα από ένα χρόνο έρευνας, η οποία τρέχει ακόμα, έχουν αναλυθεί σχεδόν 20.000 ώρες βιντεοληπτικού υλικού, και έχουν γίνει ερωτήσεις σε αμέτρητους μάρτυρες. Και οι δυο τους κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε διάφορες περιπτώσεις, όπως επίσης και για τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών.

Ο Francisco εκτίει την ποινή του σε φυλακή υψίστης ασφαλείας, και η Mónica υπό “κανονικές” συνθήκες.

Προς το παρόν, η προφυλάκιση ορίστηκε στους έξι μήνες.

Φυσικά όμως υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν για τις τέσσερις ώρες της προανακριτικής εξέτασης, αλλά τα οποία θα ήταν περιττά ή θα έμπαιναν σε πολλές λεπτομέρειες, όπως τα ταξί, τα εισιτήρια, ο ρουχισμός και το προφίλ κίνησης.

Για εμάς, είναι εντυπωσιακό το πώς έλαβε χώρα μια τέτοια προανακριτική εξέταση γι’ αυτήν την υπόθεση στη Χιλή, καθώς και το πόσα “στοιχεία” έχουν ήδη πέσει στο τραπέζι σε αυτό το σημείο (της δίκης). Δίχως να είμαστε -με οποιονδήποτε τρόπο- ειδικοί περί της πραγματικότητας στη Χιλή, σκεφτόμαστε πως, για διάφορους λόγους, πρόκειται για μια προσπάθεια να ξεμπερδεύουν. Τι εννοούμε με αυτό;

Λόγω των πρόσφατων συνθηκών στη Χιλή, δεδομένης της εξέγερσης που πραγματοποιείται από τον Οκτώβρη του 2019, και δεδομένης της άθλιας πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, θέλουν να παραδειγματίσουν και, πάνω απ’ όλα, να προβούν σε ένα προσωπικό ξακαθάρισμα λογαριασμών με τη Mónica και τον Francisco, τους οποίους δεν μπόρεσαν να κρατήσουν στη φυλακή το 2010.

Αυτές, προφανώς, είναι εικασίες και υποθέσεις που εκφράζουμε, οι οποίες όμως δε φαίνονται εξωπραγματικές. Θα συνεχίσουμε να ενημερώνουμε για τη συγκεκριμένη υπόθεση και να εκφράζουμε τις σκέψεις μας γι’ αυτήν, όπως επίσης και για άλλες υποθέσεις που σχετίζονται με την καταστολή.

Ευχόμαστε και στους δυο τους πολλή δύναμη

Λευτεριά σε όλους τους κρατούμενους/ες

Ζήτω η αναρχία

Ακολουθούν τα βίντεο απ’ την προανακριτική εξέταση: Τα πρώτα δύο είναι οι καταγραφές από την όλη διαδικασία, και το τρίτο είναι τα στοιχεία που κατέθεσε η εισαγγελία.

Ντοκυμαντέρ για την “Υπόθεση Βόμβες”: https://www.youtube.com/watch?v=WiFzI6yTTHw

https://aka3xvhiygnchpsbrilphkzbdxtvr6j6pc7hluf6mf2ddruttsikswad.onion/read/about-orwell-and-the-case-of-monica-and-francisco.html

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση