Όταν το ταξίδι είναι δίχως επιστροφή και δίχως δισταγμούς για έναν επαναστάτη ανατρεπτικό ή αναρχικό. Οι αποφάσεις αγώνα βασίζονται στις πεποιθήσεις μιας ζωής.

Μιας ζωής που υπερασπιζόμαστε με ειλικρίνεια και συνέπεια σε κάθε περίπτωση. Αντιλαμβανόμαστε την ελευθερία ως αντανάκλαση των δράσεών μας, την εντοπίζουμε στο αδούλωτο πνεύμα, σε ό,τι παραμερίζει και μάχεται την τάξη της σκλαβιάς, και όχι στην επισφαλή και μίζερη καπιταλιστική εκδοχή που μας θέλει να γυρεύουμε εναλλακτικές πλουτισμού και καταναλωτισμού.

Ας είμαστε, λοιπόν, κύριοι του κάθε μας βήματος και της κάθε μας ανάσας, κύριοι της ζωής που κυλά μέσα στα κόκκαλα και στη σάρκα μας σε εμπόλεμη κατάσταση.

Μιας ζωής που υπερασπιζόμαστε, μακριά από κάθε σύστημα, και με όλα τα μέσα και τις δυνατότητες. Πιασμένοι χέρι-χέρι και με αποφασιστικότητα, πιάνουμε το συνεχές νήμα της άμεσης δράσης και της αδερφοσύνης που διαρρηγνύει σύνορα κι ανεφικτότητες.

Στο σήμερα, η συνενοχή, η πολύμορφη και οριζόντια συνωμοσία ξετυλίγεται και παίρνει θέση αυτόνομα, οικοδομούμενη από την αντίσταση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη.

Μακριά από αναχρονιστικές οργανωτικές λογικές ή από εξουσιαστικά κόμματα, ορθώνω την πολεμική μου ιαχή. Στο ίδιο χαράκωμα με τον Alfredo Cospito, ο οποίος ξεκίνησε να καθιστά ορατή την απομόνωσή του και την επ’ αόριστον καταδίκη του. Αντιμέτωπος μ’ ένα Κράτος που έχει ένα ολόκληρο δομικό πλαίσιο κι ένα δόγμα που θεμελιώνεται στη διαρκή και μοχθηρή ταξική καταπίεση. Στο σήμερα, η κινητοποίηση των Ιταλών αναρχικών συντρόφων και συντροφισσών είναι μια αναμέτρηση με τον θάνατο. Μετά από σχεδόν 90 μέρες απεργία πείνας, και συνεχίζει να μετράει, η συνθήκη παλεύεται μόνο με τις πεποιθήσεις και το σθένος μιας ακλόνητης καρδιάς και μιας ζωής ταγμένης στον πόλεμο.

Το να ορθώνει κανείς το σώμα του ως εργαλείο σύγκρουσης και αγώνα, αποτελεί δείγμα επαναστατικής δύναμης. Με τις αναρχικές καταβολές του, ο Alfredo δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος που πέρασε και δεν ακούμπησε. Ο Alfredo παλεύει κόντρα στη σαπίλα του Κράτους και των μηχανισμών του. Με το σώμα του δίνει αυτή την ανατρεπτική μάχη.

Ως εχθρός του Κράτους, γράφω με την οργή και με τον πόνο που μας δυναμώνει και μας δοκιμάζει. Λόγια αληθινά, που πηγάζουν απ’ τη σφοδρή βεβαιότητα πως η ελευθερία βρίσκεται μονάχα στη δράση. Πως αυτές οι φυλακές που έχουν χτίσει για να μας αιχμαλωτίζουν, αποτυγχάνουν και θα συνεχίσουν ν’ αποτυγχάνουν όσο στεκόμαστε όρθιοι και πολεμάμε εναντίον τους και ενάντια σε όλα τα δεινά που τις συνιστούν.

Δύναμη, σύντροφε/αδερφέ, τον σεβασμό μου για τον αγώνα σου.

Τίποτα δεν έχω να πω στην εξουσία. Η ενέργειά μου πάει σ’ εσένα, Alfredo, κάθε ανάσα οξυγόνου των αράδων αυτών ανήκει σ’ εσένα, αλλά και σε κάθε συντρόφισσα και σύντροφο που μάχεται για να λήξει το καθεστώς 41 bis.

Μια συνένοχη και στοργική αγκαλιά αγώνα και ανυποχώρητης αντίστασης.

Η εμπόλεμη ζωή μας δεν τελειώνει ούτε με τα βασανιστήρια, ούτε με τη φυλακή, ούτε και με τον θάνατο.

Θάνατος στην κοινωνία-φυλακή και σε όλα τα κράτη και τους θεσμούς που τα συναπαρτίζουν.

Διεθνιστική αλληλεγγύη στον Aldredo Cospito. Ενάντια στο καθεστώς 41 bis και στην ισόβια κάθειρξη.

Juan Aliste Vega
Ανατρεπτικός κρατούμενος
Απ’ την περιοχή που κυριεύεται από το Κράτος της Χιλής.
Εταιρική φυλακή στη Ρανκάγουα. 16 Ιανουαρίου 2023

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση