Alfredo, απόψε προσπαθεί να σε κάμψει το βάρος ενός βουνού. Αναρωτιόμαστε πόσες φορές τη μέρα μάχεσαι με το ίδιο σου το μυαλό. Μας έχεις καταστήσει ξεκάθαρη τη δύναμη των πεποιθήσεών σου, με το σώμα σου πλέον αποστεωμένο, και παρ’ όλα αυτά ο ίδιος έχεις πει “Θα αφήσω τον εαυτό μου να πεθάνει. Το σώμα μου είναι η τελευταία μου μάχη.”.

Τόσο επικίνδυνη και ακραία μεταδοτική είναι η ουσία σου, που κάθε μέρα στη φυλακή σε σκεφτόμαστε. Ένα αχανές δάσος κατοικοεδρεύει στο μυαλό σου, και μόνο αδάμαστα πνεύματα ελλοχεύουν εντός του.

Για τους κυρίαρχους, είναι αδιανόητη η ανεξάντλητη πηγή της ανατρεπτικότητάς σου. Μέχρι και την τελευταία μέρα σου, θα συνεχίσεις να μάχεσαι, από ένα μικρό, σκοτεινό κελί, δίχως επικοινωνία, μονάχα εσύ κι ο εαυτός σου. Όμως, στη διάσταση των σκέψεών σου, με τις πιο όμορφες μνήμες σου, με κάθε σου μάχη να κυλά στις φλέβες σου, δίνεις δύναμη σε κάθε αειθαλές δέντρο που στέκει αγέρωχο στο δάσος αυτό.

Για τους σφαγείς, το μυαλό σου είναι ένας λαβύρινθος δίχως έξοδο · για εμάς είναι ένα υπέροχο μονοπάτι που μας επέτρεψες να επισκεφτούμε, να νιώσουμε, να παρατηρήσουμε…

Για την κατάργηση του καθεστώτος 41 bis!

Έμπρακτη αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito!

Φωτιά σ’ όλες τις φυλακές του κόσμου!

Mawünhko, από τη φυλακή του San Miguel.
Tomás, από τη φυλακή Santiago 1.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση