“Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Μπορείς να τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά, να του αρπάξεις το ψωμί απ’ το στόμα, να μην τον γιατρέψεις από την ασθένεια που πάσχει, να τον βάλεις σε μια άθλια κατοικία, να τον εξοντώσεις βάζοντάς τον να δουλεύει μέχρι θανάτου, να τον οδηγήσεις στην αυτοκτονία, να τον στείλεις στον πόλεμο. Λίγοι μόνο απ’ αυτούς τους τρόπους είναι απαγορευμένοι στο κράτος μας.”

-Μπέρτολτ Μπρεχτ

Όπως εξηγεί ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημά του, υπάρχουν πολλοί τρόποι να σκοτώσεις ανθρώπους. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να προξενήσεις μια γενοκτονία ενάντια στην κοινωνία · κάποιοι προφανείς, ξεκάθαρα ορατοί, και κάποιοι λιγότερο προφανείς, πιο αόρατοι.

Αυτό ακριβώς βιώνουμε στο σήμερα, ειδικά η κουρδική κοινότητα στο Μπακούρ (Νότιο) Κουρδιστάν. Το λοιπόν, ας πούμε πως επρόκειτο για έναν σεισμό, μια φυσική καταστροφή. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε ή να αποτρέψουμε τις φυσικές καταστροφές. Πράγματι, όμως όταν συμβαίνουν, μπορούμε να έχουμε λάβει τα αναγκαία μέτρα ώστε να σιγουρέψουμε πως οι ζημιές και οι απώλειες δε θα είναι τόσο υψηλές. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που κάνει εδώ και χρόνια το φασιστικό κράτος της Τουρκίας είναι το ακριβώς αντίθετο. Όχι μόνο στην Τουρκία, αλλά και στο Νότιο Κουρδιστάν, ως κομμάτι του “εκσυγχρονισμού”, ξεφυτρώνουν παντού πολυώροφα κτίρια, συχνά με πραγματικά αμφιλεγόμενες επενδύσεις, και είναι αυτά που συνήθως καταρρέουν όταν σείεται λίγο το έδαφος.

Οι άνθρωποι που ζουν στις πολυκατοικίες αυτές, κυρίως οικογένειες με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες, δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα απ’ το να νοικιάζουν αυτά τα διαμερίσματα, καθώς είναι φθηνά, και εφόσον δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά σε κάτι άλλο. Αν οι φυσικές καταστροφές επιδρούν τόσο έντονα σε μια περιοχή όπου είναι γνωστό πως αντιμετωπίζει σεισμούς, οφείλουμε να αναρωτηθούμε γιατί το κυρίαρχο καθεστώς δεν έλαβε προληπτικά μέτρα. Οι φόροι που πληρώνει ο λαός στο όνομα των φυσικών καταστροφών δεν αρκούσαν για να σωθούν οι άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα κάτω απ’ τα συντρίμμια. Μπορούμε λοιπόν να αναρωτηθούμε πώς γίνεται να χτίζονται τέτοια κτίσματα σε μια τέτοια περιοχή, τα οποία δεν είναι αρκετά δυνατά ώστε να αντέχουν τέτοιους σεισμούς; Η κατάρρευση χιλιάδων ανθρώπων και η έλλειψη δυνατότητας πρόσβασης σε βοήθεια εν μέσω χιονιού και χειμώνα, αποδεικνύουν πως δεν είναι τα κτίρια που κατέρρευσαν στο κράτος αυτό, αλλά η ηθική.

Αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά πως δεν αρκεί για τους ανθρώπους να εμπιστεύονται ένα κράτος, ένα σύστημα που -με τη φασιστική του νοοτροπία- δε φροντίζει για τα συμφέροντα και τις ανάγκες της κοινωνίας, παρά μόνο λαμβάνει μέτρα για τα δικά του συμφέροντα.

Η σφαγή αυτή, η οποία έλαβε χώρα όχι μόνο στην Τουρκία αλλά επίσης και στη Συρία, θα έπρεπε να αποτελεί υπενθύμιση, μια υπενθύμιση προς όλους τους ανθρώπους να σταματήσουν να εξαπατώνται απ’ το κράτος. Να σταματήσουν να τυφλώνονται απ’ τις δολιότητές του, και, αντιθέτως, να παρεμβαίνουν μόνοι τους, να αναλαμβάνουν δράση και να οικοδομούν την κοινωνική αυτο-οργάνωση, αυτο-εξυπηρέτηση και αυτο-διαχείριση. Το κράτος είναι αδύναμο, και στη Συρία και στην Τουρκία · είναι καιρός για την κοινωνία ν’ αντιληφθεί την ίδια της τη δύναμη, να επιστρατεύσει τη δύναμ αυτή και να προστατεύσει τον εαυτό της από τις διάφορες απόπειρες σφαγής από το κράτος.

Η οικονομική κρίση στην Τουρκία, η δυσβάσταχτη οικονομική συνθήκη πολλών οικογενειών στη Συρία, την Τουρκία και το Κουρδιστάν, ο πόλεμος που μαίνεται σε όλες τις περιοχές της Μέσης Ανατολής, οι απόπειρες σφαγών από ισλαμικές συμμορίες όπως οι Taliban, το ISIS ή η Al Nusra, η καπιταλιστική καταλήστευση και εκμετάλλευση · είναι μεγάλο το βάρος των επιθέσεων αυτών στους ώμους της κοινωνίας στη Μέση Ανατολή. Ένας πόλεμος μαίνεται, ένας πόλεμος ύπαρξης και ανυπαρξίας. Για να αντιληφθούμε την πραγματικότητα αυτή και να προχωρήσουμε τον αγώνα για την ύπαρξη της κουρδικής κοινωνίας, την ύπαρξη του κουρδικού πολιτισμού και των αξιών του, της γλώσσας του, την ύπαρξη της αντίστασης, την ύπαρξη της ελπίδας για ελευθερία, την ύπαρξη ανθρώπινων αξιών και κοινωνικότητας, είναι απολύτως σημαντικό να κινητοποιηθούμε καθολικά, εντός ή εκτός συνόρων, με μεγαλύτερες ή μικρότερες ηλικίες, άντρες ή γυναίκες, από το Κουρδιστάν, τη Μέση Ανατολή ή οπουδήποτε.

Διότι, όπως είπε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ:

“Όταν η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον!”

NC// Sara Ronahi

Πηγή: Nuce Ciwan

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση