Μια ενημέρωση για την κατάσταση του αναρχικού Ivan Alocco
Οκτώβριος: Ο αναρχικός σύντροφος Ivan, που συνελήφθη στις 11 Ιουνίου και κατηγορείται για έξι εμπρηστικές επιθέσεις σε οχήματα, οδηγήθηκε ενώπιον του δικαστή ελευθεριών στο δικαστήριο του Bobigny. Η αντιπρόεδρος Claire Vettier, η ίδια που είχε επικυρώσει τη φυλάκισή του στις 13 Ιουνίου, ανανέωσε την προληπτική κράτηση του συντρόφου για τέσσερις ακόμη μήνες.
Παράλληλα, η αλληλογραφία του φαίνεται να έχει ξεμπλοκαριστεί. Αν και οι παλιές επιστολές συνεχίζουν να σκονίζονται στο γραφείο του ανακριτή, ο σύντροφος έλαβε δύο καρτ ποστάλ και μια επιστολή, που στάλθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Του έδωσαν μεγάλη χαρά και ευχαριστεί όσους τον σκέφτηκαν.
Ας μην ξεχνάμε τους φυλακισμένους επαναστάτες.
Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση!
Η διεύθυνση του συντρόφου:
Ivan Alocco
N. d’ecrou 46355
Maison d’Arrêt de Villepinte
40, Avenue Vauban
93420 Villepinte
France
Το ότι κάθε μητρόπολη πληρεί όλα τα κριτήρια ενός πανοπτικού, ε λοιπόν, δεν είναι δα και κάτι το πρωτάκουστο. Το ερώτημα είναι το εξής: Ποια πόλη έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα τεχνολογίας επιτήρησης στη διάθεσή της, και πόσο εντατικά τη χρησιμοποιεί;
Συνεπώς, είναι προφανές πως οι ιδέες του Όργουελ για μια πλήρως επιτηρούμενη κοινωνία ήταν ακριβείς, αλλά όχι στη διάσταση που τις φανταζόταν, ή με τα ίδια θεμέλια. Συγκεκριμένα, δεν είναι αναγκαία μια δικτατορία -που για εκείνον θ’ αποτελούσε θεμέλιο λίθο της απόλυτης επιτήρησης- για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Άρα, η απόλυτη επιτήρηση δεν αποτελεί έκφραση κάποιου μεμονωμένου (υπο)συστήματος του καπιταλισμού, αλλά είναι εγγενής στην πολιτική του διαχείριση και διάρθρωση, που ακούει στο όνομα “Κράτος”. Είναι λοιπόν επίπλαστος ο διαχωρισμός που ορίζει πως η απόλυτη επιτήρηση είναι προϊόν κάποιου πιο “αυταρχικού” συστήματος. Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης θρέφει μονάχα την επιθυμία και την ιδεολογία ότι αν το κράτος έπεφτε σε καλύτερα χέρια, θα μπορούσε να έχει πιο φιλικό προσωπείο. Το είδαμε αυτό και στον διάλογο σχετικά με τον κορωνοϊό, όπου αριστερές ομάδες, καθώς και μερικοί αναρχικοί/ές, αντιλήφθηκαν την απειλή της καταστολής, την επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας, την καραντίνα κλπ., ως τα πρώτα βήματα μιας φασιστικής εξέλιξης, και δε θέλουν να καταλάβουν πως το κράτος -ασχέτως ποιο είναι, είτε δημοκρατικό, είτε οτιδήποτε άλλο- πάντα είναι φορέας τέτοιων μηχανισμών και εξουσιών (έχοντας το μονοπώλιο), ώστε να εγγυηθεί την επιβίωσή του. Η πολιτική διάρθρωση και η οργάνωση του Κράτους παραμένει πάντα ίδια, αλλάζουν μόνο τα επί μέρους κριτήρια κι οι ιδεολογίες των πολιτικών δυνάμεων που καταλαμβάνουν την εξουσία, οπότε δεν πρέπει πλέον να υποπέφτουμε σε επίπλαστους διαχωρισμούς. Το Κράτος, ιστορικά, έχει χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που είχε στη διάθεσή του για να εξασφαλίσει την ομαλή λειτουργία της μπίζνας του. Το έθνος-κράτος λοιπόν είναι η λογική συνέπεια -όπως επίσης και η ταξική κοινωνία- του καπιταλισμού, και όχι το αντίστροφο.
Θεωρούμε σημαντικό να το επαναλάβουμε, καθώς ποτέ δεν κουραζόμαστε να θέλουμε να κατανοήσουμε τα θεμέλια του κράτους και του καπιταλισμού, προκειμένου να έχουμε τη δυνατότητα να τα καταστρέψουμε με υλικούς όρους. Υπάρχουν τόσα και τόσα χαζά ιστορικά παραδείγματα που μας δείχνουν τι δρόμους παίρνουμε όταν αυτό δεν είναι ξεκάθαρο εξ αρχής.
Τώρα, στην υπόθεση της Mónica και του Francisco
Στις 24 Ιούλη (του 2020), η Mónica Caballero και ο Francisco Solar συνελήφθησαν στη Χιλή. Έχουμε αναφερθεί εκτενώς στην προανάκρισή τους, η οποία είχε ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση. Η προανακριτική τους εξέταση επ’ ουδενί δεν μπορεί να συγκριθεί με αντίστοιχες στη Γερμανία ή σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Αν σκεφτούμε το γεγονός πως μια τέτοια δικαστική διαδικασία εδώ θα διαρκούσε σχεδόν 10 λεπτά, ίσα να ξεκαθαριστεί αν το άτομο που κατηγορείται θα προφυλακιστεί -διότι, για παράδειγμα, υπάρχει ρίσκο να αποδράσει ή να έχει οργανώσει κάποια συνωμοσία-, στη Χιλή τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δε μας είναι σαφές αν υπάρχει πάντα ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση, ή αν αυτό συνέβαινε λόγω των μέτρων για τον Covid.
Εν συντομία, θα θέλαμε να σας πούμε ποιοι είναι η Mónica και ο Francisco. Η Monica και ο Francisco είναι δύο αναρχικοί που συνελήφθησαν από κοινού στη Χιλή το 2010, κατηγορούμενοι πως έχουν διαπράξει διάφορες βομβιστικές επιθέσεις. Η υπόθεση έγινε γνωστή ως “Υπόθεση Βόμβες”, στην οποία κατηγορούνταν καμιά δωδεκαριά άνθρωποι. Και οι δύο αποφυλακίστηκαν έπειτα από οκτώ μήνες προφυλάκισης και η υπόθεση κατέρρευσε. Το 2013, συνελήφθησαν από κοινού στη Βαρκελώνη και καταδικάστηκαν σε 12 χρόνια κάθειρξης -τα οποία έπειτα μειώθηκαν σε 4 χρόνια και 6 μήνες- κατηγορούμενοι για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στον καθεδρικό ναό “El Pilar” στη Σαραγόσα, ο οποίος και εξερράγη. Έπειτα από 3 χρόνια και 6 μήνες, εκδόθηκαν στη Χιλή, ενώ έλαβαν και απαγόρευση εισόδου στην Ισπανία για τα επόμενα οκτώ χρόνια.
Για να πάρετε μια εικόνα, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τι συνέβη στα πλαίσια της παρούσας κράτησης.
Όπως εν συντομία αναφέρθηκε ήδη, η Mónica και ο Francisco συνελήφθησαν στις 24 Ιουλίου, και στις 26 Ιουλίου ξεκίνησε η προανακριτική εξέταση, η οποία διήρκεσε σχεδόν 4 ώρες. Οι άνθρωποι που ήταν παρόντες ή εκπροσωπούσαν διάφορους θεσμούς και βρίσκονταν εκεί ως ενάγοντες ήταν: ο πρόεδρος, η εισαγγελία, το Υπουργείο Εσωτερικών, το Χιλιάνικο Ταχυδρομείο, το Δημαρχείο του Σαντιάγο της Χιλής, ενώ επίσης παρευρίσκονταν και οι συνήγοροι των δύο κατηγορουμένων.
Ο πρόεδρος ξεκίνησε ρωτώντας αν κατά τη σύλληψη τους ασκήθηκε βία ή όχι. Και οι δύο απάντησαν πως τους έριξαν στο έδαφος αλλά δεν ασκήθηκε βία, τους ανακοινώθηκε ο λόγος της σύλληψής τους και τους επιδείχθηκε το ένταλμα. Έγινε αμέσως έρευνα στα διαμερίσματά τους. Αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο μίλησαν η Mónica και ο Francisco.
Η εισαγγελία εξήγησε με λεπτομέρειες για τι κατηγορούνται οι δυο τους.
Στις 25 Ιουλίου 2019, ένα δέμα-βόμβα έφτασε στο αστυνομικό τμήμα της Huechuraba, το οποίο το έφερε ένας ταχυδρόμος. Αυτό εξερράγη στο γραφείο ενός υπαλλήλου, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό δύο μπάτσων, τον ελαφρύτερο τραυματισμό ακόμα ενός, και τον ελαφρύ τραυματισμό άλλων πέντε. Αυτό που μας εξέπληξε ήταν ότι εκείνη τη στιγμή έδειξαν τα ονόματα και τις φωτογραφίες όλων των μπάτσων που πλήχθηκαν απ’ την επίθεση. Έπειτα η εισαγγελία ξεκίνησε να δείχνει βιντεοληπτικό υλικό από διαφορετικά σημεία μια μέρα πριν, όπου ισχυρίζονται πως φαίνεται ο ένας κατηγορούμενος να αφήνει δυο δέματα στο ταχυδρομείο. Περιγράφηκαν τα ρούχα και το προφίλ της κίνησής του, όπως προέκυψε απ’ τους πολλούς ταρίφες που είχε χρησιμοποιήσει. Όλες οι πινακίδες κυκλοφορίας, τα ονόματα, οι διαδρομές που ακολούθησαν και οι ανάλογες τιμές που πληρώθηκαν συνυπολογίστηκαν, και αναφέρθηκε επιπλέον πως όλοι οι οδηγοί των ταξί ανακρίθηκαν ως μάρτυρες.
Καθώς στο δέμα που εξερράγη δεν καταστράφηκε το γραμματόσημο, μπορούσε να ανιχνευθεί γρήγορα το από πού και πότε στάλθηκε ο φάκελος. Το όνομα του αποστολέα λέγαται πως ήταν το όνομα κάποιου μπάτσου. Αυτός είναι και ο λόγος που η μία εκ των κατηγοριών είναι η πλαστοπροσωπία. Έγινε επίσης σύγκριση γραφικού χαρακτήρα, και είπαν πως υπάρχει θετική ταύτιση με τον γραφικό χαρακτήρα του Francisco.
Σε ένα βίντεο, ισχυρίζονται πως μπαίνει σε ένα ταξί και πηγαίνει προς την πόλη. Ο οδηγός του ταξί εντοπίστηκε και έδωσε την περιγραφή του κατηγορουμένου. Επειδή ο συγκεκριμένος ταρίφας οδηγεί πάντα με Google Maps, όλες οι διαδρομές ήταν αποθηκευμένες. Σε ένα βίντεο υποτίθεται πως φαίνεται ν’ αλλάζει ρούχα και να προχωρά κρατώντας μια τσάντα. Εν συνεχεία, αναζητήθηκαν τα ρούχα, και λένε πως βρέθηκαν σε έναν κάδο απορριμάτων στις 28 Ιουλίου 2019. Οι εργαζόμενοι που μαζεύουν τα απορρίματα, καθώς και κάποιοι γείτονες, διαβεβαίωσαν πως ο συγκεκριμένος κάδος δεν αδειάζει ποτέ. Εκεί βρέθηκε και ένα καπέλο, το οποίο επίσης φαίνεται στις κάμερες του ταχυδρομείου, ενώ σε αυτό βρέθηκε αρσενικό DNA, όπως επίσης και στα υπόλοιπα ρούχα, τα οποία όμως είχαν και διαφορετικά δείγματα DNA.
Την ίδια μέρα, στάλθηκε ένα επιπλέον δέμα-βόμβα στον πρώην Υπουργό Εσωτερικών, το οποίο πέρασε από ακτίνες-Χ και μεταφέρθηκε στην υποδοχή. Εξουδετερώθηκε, και υποτίθεται πως πάνω του εντοπίστηκε δείγμα DNA του Francisco.
Όπως εισηγήθηκε η εισαγγελία, η δεύτερη δράση έλαβε χώρα στις 27 Φεβρουαρίου 2020 · δύο βόμβες τοποθετήθηκαν σε ένα πάρκο και εξερράγησαν με χρονοκαθυστέρηση. Και οι δυο τους κατηγορούνται πως ενεργοποίησαν τη βόμβα αυτή ώστε να προσελκύσουν την αστυνομία, με σκοπό μια δεύτερη βόμβα -η οποία επρόκειτο να εκραγεί 25 λεπτά αργότερα- να σκοτώσει μπάτσους. Αυτό προκύπτει και από την ανάληψη ευθύνης για τη συγκεκριμένη ενέργεια.
Τώρα, όπως περιγράφηκε και πιο πάνω, ταρίφες δέχονται ερωτήσεις, αμέτρητες καταγραφές καμερών αναλύονται, και προφίλ κίνησης χαρτογραφούνται. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς κινείται η αστυνομική έρευνα. Η Mónica, για παράδειγμα, κατηγορείται πως έχει κάνει τέσσερα προειδοποιητικά τηλεφωνήματα για τις βόμβες. Όμως, σύμφωνα με την αστυνομία, δε γινόταν να έχουν κάποια άμεση αντίδραση έπειτα απ’ τα συγκεκριμένα τηλεφωνήματα, καθώς οι πληροφορίες που δίνονταν δεν ήταν επαρκείς. Εν πάσει περιπτώσει, ισχυρίζονται πως αυτά τα τηλεφωνήματα γίνονταν απ’ το ίδιο κινητό, και πως το σήμα του λαμβανόταν απ’ την ίδια κεραία τηλεπικοινωνιών, που έχει εμβέλεια 1400 μέτρα. Λένε επίσης πως έχουν αμέτρητες καταγραφές από κάμερες όπου φαίνεται αυτή. Σύμφωνα με την εισαγγελία, αν κάποιες στιγμές δεν ήταν ορατή, ερευνούσαν σε ποιο λεωφορείο επιβιβαζόταν και πόσο μακριά πήγαινε. Καθώς όλα τα εισιτήρια που επικυρώνονται αποθηκεύονται σε εσωτερικό μητρώο του λεωφορείου, αυτό δίνει τη δυνατότητα να εντοπιστεί το από πού αγοράστηκαν. Και έτσι υποτίθεται πως μπορούν να ανιχνεύσουν από πού μέχρι πού κινήθηκε η Mónica. Στην όλη την υπόθεση, παίζουν πρωτεύοντα ρόλο τα ρούχα των κατηγορουμένων, τα οποία ισχυρίζονται πως τα άλλαξαν αρκετές φορές. Στο κομμάτι της προανακριτικής εξέτασης, η εισαγγελία έδωσε πολλές φορές έμφαση σε αυτό, όπως επίσης και στο ότι οι κατηγορούμενοι υποτίθεται πως παράλλασσαν την εμφάνισή τους με περούκες, μουστάκια, μεταμφιέσεις (όπως π.χ. ψεύτικες κοιλιές, ψεύτικες μύτες) και make-up.
Επιπροσθέτως, ως στοιχεία παρουσιάστηκαν και οι ιστότοποι όπου δημοσιεύτηκαν οι αναλήψεις ευθύνης των συγκεκριμένων ενεργειών, ιδίως το πολύγλωσσο αναρχικό site του Contra Info, στο οποίο είχε επίσης δημοσιευτεί η δράση στην Ισπανία το 2013.
Όσον αφορά τη χρήση κινητών, έπαιξε σημαντικό ρόλο η στιγμή της αγοράς τους, καθώς η πωλήτρια στο μαγαζί έδωσε την περιγραφή ενός ατόμου το οποίο υποτίθεται πως είναι η Mónica.
Οι αρχές χρησιμοποίησαν φωτογραφίες και των δυο τους, τις οποίες βρήκαν αναρτημένες στα social media, και με τις οποίες έκαναν βιομετρικές συγκρίσεις. Σκοπός αυτού ήταν να αποδείξουν πως τα δύο άτομα που φαίνονται στις κάμερες παρακολούθησης είναι οι δύο κατηγορούμενοι. Συγκρίθηκαν η απόσταση των ματιών, οι ρυτίδες, οι ελιές, τα γενετήσια σημάδια, ουλές από piercing, το μέγεθος των αυτιών, το στόμα, η μύτη, και λοιπά χαρακτηριστικά.
Το ίδιο συνέβη και με τα tattoo, τα κοσμήματα και τα παπούτσια της Mónica, τα οποία υποτίθεται πως συμπίπτουν με το υλικό των καμερών στο μετρό, όπου φαίνεται ένα άτομο να έχει tattoo.
Στη διάρκεια των κατ’ οίκον ερευνών, βρέθηκαν ρούχα τα οποία φαίνονται και στα βίντεο.
Στη διάρκεια των ερευνών, όπου και οι δύο βρίσκονταν υπό παρακολούθηση, ψάχτηκαν επιπλέον και τα απορρίμματά τους, ώστε -μεταξύ άλλων- να ανακτηθεί DNA τους.
Έπειτα από ένα χρόνο έρευνας, η οποία τρέχει ακόμα, έχουν αναλυθεί σχεδόν 20.000 ώρες βιντεοληπτικού υλικού, και έχουν γίνει ερωτήσεις σε αμέτρητους μάρτυρες. Και οι δυο τους κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε διάφορες περιπτώσεις, όπως επίσης και για τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών.
Ο Francisco εκτίει την ποινή του σε φυλακή υψίστης ασφαλείας, και η Mónica υπό “κανονικές” συνθήκες.
Προς το παρόν, η προφυλάκιση ορίστηκε στους έξι μήνες.
Φυσικά όμως υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν για τις τέσσερις ώρες της προανακριτικής εξέτασης, αλλά τα οποία θα ήταν περιττά ή θα έμπαιναν σε πολλές λεπτομέρειες, όπως τα ταξί, τα εισιτήρια, ο ρουχισμός και το προφίλ κίνησης.
Για εμάς, είναι εντυπωσιακό το πώς έλαβε χώρα μια τέτοια προανακριτική εξέταση γι’ αυτήν την υπόθεση στη Χιλή, καθώς και το πόσα “στοιχεία” έχουν ήδη πέσει στο τραπέζι σε αυτό το σημείο (της δίκης). Δίχως να είμαστε -με οποιονδήποτε τρόπο- ειδικοί περί της πραγματικότητας στη Χιλή, σκεφτόμαστε πως, για διάφορους λόγους, πρόκειται για μια προσπάθεια να ξεμπερδεύουν. Τι εννοούμε με αυτό;
Λόγω των πρόσφατων συνθηκών στη Χιλή, δεδομένης της εξέγερσης που πραγματοποιείται από τον Οκτώβρη του 2019, και δεδομένης της άθλιας πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, θέλουν να παραδειγματίσουν και, πάνω απ’ όλα, να προβούν σε ένα προσωπικό ξακαθάρισμα λογαριασμών με τη Mónica και τον Francisco, τους οποίους δεν μπόρεσαν να κρατήσουν στη φυλακή το 2010.
Αυτές, προφανώς, είναι εικασίες και υποθέσεις που εκφράζουμε, οι οποίες όμως δε φαίνονται εξωπραγματικές. Θα συνεχίσουμε να ενημερώνουμε για τη συγκεκριμένη υπόθεση και να εκφράζουμε τις σκέψεις μας γι’ αυτήν, όπως επίσης και για άλλες υποθέσεις που σχετίζονται με την καταστολή.
Ευχόμαστε και στους δυο τους πολλή δύναμη
Λευτεριά σε όλους τους κρατούμενους/ες
Ζήτω η αναρχία
Ακολουθούν τα βίντεο απ’ την προανακριτική εξέταση: Τα πρώτα δύο είναι οι καταγραφές από την όλη διαδικασία, και το τρίτο είναι τα στοιχεία που κατέθεσε η εισαγγελία.
Ντοκυμαντέρ για την “Υπόθεση Βόμβες”: https://www.youtube.com/watch?v=WiFzI6yTTHw
“Γνωρίζω πως κάπου εκεί έξω άλλα συντρόφια συνεχίζουν τον αγώνα.”
Γράμμα του Ivan, αναρχικού συντρόφου που συνελήφθη στις 11 Ιούνη στα προάστια του Παρισίου
15 Ιούνη 2022
Ονομάζομαι Ivan, είμαι αναρχικός.
Συνελήφθησα από την Αντιτρομοκρατική υπηρεσία (SDAT) της γαλλικής αστυνομίας το Σάββατο 11 Ιούνη, στις 3.30 το ξημέρωμα, κοντά στο σπίτι μου (στα προάστια του Παρισίου), καθώς επέστρεφα.
Κατηγορούμαι για έξι εμπρησμούς οχημάτων, στο Παρίσι και το Μοντρέιγ, στο χρονικό διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου, κυρίως σε αλληλεγγύη με αναρχικούς/ές κρατουμένους/ες (το τελευταίο χρονικά ήταν ένα αμάξι με διπλωματικές πινακίδες, το οποίο πυρπολήθηκε στο 17ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισίου τη νύχτα της σύλληψής μου).
Οι μπάτσοι με παρακολουθούσαν για μήνες, άκουγαν τις τηλεφωνικές μου κλήσεις, φύτεψαν κάμερα στην είσοδο του κτιρίου όπου διέμενα, υπέκλεψαν την αλληλογραφία μου (ειδικά τα γράμματα από έγκλειστους αναρχικούς) και ήλεγξαν τον τραπεζικό μου λογαριασμό.
Ένα ακόμη άτομο (με το οποίο γνωριζόμαστε μόνο φατσικά, αλλά έχει όλη μου την εκτίμηση) βρισκόταν υπό καθεστώς πλήρους παρακολούθησης, αλλά δεν τον συνέλαβαν. Κουράγιο φίλε!
Η έρευνα της Αντιτρομοκρατικής ξεκίνησε τέλη Φεβρουαρίου του 2022, κατ’ εντολή της εισαγγελέως Louise-Anne Belanger, της εισαγγελίας του Μπομπινί. Ανέσυραν επίσης απ’ τα συρτάρια τους μία ακόμη έρευνα που είχε μπει στο αρχείο, η οποία είχε γίνει από άλλους μπάτσους και αφορούσε καμιά 50αριά εμπρηστικές επιθέσεις σε οχήματα, όλες στο Παρίσι και στα πέριξ, στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2017 και 2021. Η Αντιτρομοκρατική “συγχώνευσε” τις δύο έρευνες, αλλά η ανακρίτρια (Stéphanie Labarge (;), του δικαστηρίου του Μπομπινί) κράτησε μόνο τις τελευταίες έξι επιθέσεις. Για τις υπόλοιπες, θεωρούμαι “témoin assisté” (αντίστοιχο του ανθρώπου που ίσως “έχει γνώση για κάποια γεγονότα” – στμ.: γαλλικός όρος που περιγράφει ένα ενδιάμεσο καθεστώς μεταξύ κατηγορουμένου και απλού μάρτυρα, όπου ανακρίνεσαι σχετικά με ένα γεγονός, αλλά μπορεί με βάση τις απαντήσεις σου να κατηγορηθείς για το γεγονός αυτό, οπότε έχεις δικαίωμα και για νομική υπεράσπιση την ώρα της ανάκρισής σου).
Πέρα από την “καταστροφή με επικίνδυνα μέσα”, κατηγορούμαι επίσης για πρόκληση κινδύνου για τη ζωή άλλων, άρνηση λήψης του DNA μου, άρνηση φωτογράφισης, άρνηση λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων, άρνηση λήψης των κωδικών απ’ τους υπολογιστές και τα τηλέφωνά μου.
Αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι προφυλακισμένος στη φυλακή του Villepinte. Είμαι σε καλή κατάσταση, είμαι μια χαρά, παρότι μου λείπουν πολύ οι αγαπημένοι μου άνθρωποι.
Λογικό, είναι φυλακή, και είναι κάτι που πρέπει να υπολογίζεις όταν είσαι εχθρός αυτής της κοινωνίας.
Εδώ πέρα, η δυσκολότερη στιγμή είναι όταν γυρνάμε απ’ τον προαυλισμό. Η πόρτα κλείνει και μένουμε μέσα μέχρι την επόμενη μέρα. Γυρνώ όμως στο παράθυρο και ατενίζω έξω. Γνωρίζω πως κάπου εκεί έξω άλλα συντρόφια συνεχίζουν τον αγώνα.
Μόλις λάβω περαιτέρω πληροφορίες για τη συγκεκριμένη υπόθεση, θα γράψω περισσότερα (δεν έχω και πολλά άλλα πράγματα να κάνω!).
Η σκέψη μου ταξιδεύει στις αναρχικές και τους αναρχικούς που βρίσκονται αιχμάλωτοι παντού ανά τον κόσμο: στον Damien (στη φυλακή του Draguignan), στον Alfredo, στην Anna, στον Juan, στον Toby, στον Γιάννη Μιχαηλίδη που βρίσκεται σε απεργία πείνας… σε όλες και όλους εσάς εκεί έξω!
Δεύτερο γράμμα του Ivan, από τη φυλακή του Villepinte
Ακολουθεί το δεύτερο γράμμα του αναρχικού Ivan Alocco, ο οποίος συνελήφθη στις 11 Ιουνίου και βρίσκεται προφυλακισμένος στη φυλακή του Villepinte, στη Γαλλία.
Να σπάσουμε την απομόνωση! Για την άμεση επαναστατική αλληλεγγύη με τον Ivan και όλους τους έγκλειστους αναρχικούς και αναρχικές!
Γράφω για να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις και μερικές ενημερώσεις.
Θα ήθελα να ξεκινήσω με κάτι που αποτυπώνει γλαφυρά τις μεθοδεύσεις του δικαστικού συστήματος.
Λίγες μέρες μετά τη σύλληψή μου, η εισαγγελέας που διέταξε την έρευνα, η Stéphanie Lahaye, έστειλε δυο μπάτσους της Αντιτρομοκρατικής (SDAT), μαζί με υπάλληλο της δικαστικής αστυνομίας ονόματι “RIO 1237232” (που, όπως τα μηχανήματα, έχει αριθμό αντί για όνομα), για να ανακρίνουν την κόρη μου και τη μητέρα της. Υπάκουοι στις εντολές, οι ανακριτές της κρατικής δικαιοσύνης προσπάθησαν ν’ ασκήσουν πίεση σε ένα 12χρονο κορίτσι. Αφότου την ανάγκασαν να περιμένει στο προαύλιο του τοπικού αστυνομικού τμήματος ενόσω ανακρινόταν η μητέρα της, έμαθα πως πήγαν να την ανακρίνουν μόνη της. Προφανώς η μητέρα της αρνήθηκε να την αφήσει.
Μια τυπική, κοινότυπη διαδικασία, μια αναγκαία κίνηση για να μάθουν την αλήθεια, όπως ισχυρίζονται δικαστές και μπάτσοι. Κατά τη δική μου γνώμη, ένα μέσο για να προσπαθήσουν να σπείρουν τον φόβο. Μια προειδοποίηση στους αγαπημένους μου ανθρώπους, αλλά και σε όλους/ες, καθώς, στην ανακριτική λογική της Δικαιοσύνης, οι άνθρωποι που βρίσκονται στο πλευρό ενός αναρχικού που κατηγορείται για άμεση δράση είναι και αυτοί ύποπτοι και πρέπει να δέχονται παρενοχλήσεις.
Κατά κάποιον τρόπο, αυτή είναι η ίδια λογική που επιστρατεύτηκε και εναντίον μου. Καθώς η ίδια υπάλληλος της δικαστικής αστυνομίας με ανέκρινε ενώ βρισκόμουν υπό κράτηση, με ρώτησε για τη στήριξή μου προς αιχμάλωτους αναρχικούς/ές, στη Γαλλία και σε άλλες χώρες. Με ρώτησε για τα γράμματα και τα χρήματα που περιστασιακά τους έστελνα. Φυσικά, συχνά έστελνα γράμματα σε πολλά έγκλειστα συντρόφια, και έβαζα τα δυνατά μου να τους εκφράζω την αλληλεγγύη μου. Αυτό διότι είναι αναρχικές/οί, καθώς και επειδή είμαι πεπεισμένος για την ορθότητα και την αναγκαιότητα των δράσεων για τις οποίες κατηγορούνται μερικοί εξ αυτών.
Θεωρώ θεμελιώδη την αλληλεγγύη, με κάθε μέσο, προς τα συντρόφια που βάλλονται απ’ την καταστολή. Το να αποφεύγουμε την ανοιχτή έκφραση της αλληλεγγύης μας, υπό τον φόβο πως θα διαχυθεί η καταστολή, θα σήμαινε πως παίζουμε το παιχνίδι της Δικαιοσύνης, πως αποδεχόμαστε τη λογική της. Μια λογική που μας θέλει να υποχωρούμε όλο και περισσότερο, μέχρις ότου να παρατήσουμε, ή σχεδόν να παρατήσουμε μόνους τους έγκλειστους επαναστάτες και επαναστάτριες.
Ας έρθουμε όμως τώρα στα γεγονότα για τα οποία βρίσκομαι προς το παρόν προφυλακισμένος. Ακολουθεί η λίστα των εμπρησμών:
22 Ιανουαρίου 2022, ένα αμάξι της Enedis (στο Παρίσι) και ένα αμάξι της SFR (στο Μοντρέιγ)
20 Φεβρουαρίου, ένα αμάξι της Est Républicain (στο Μοντρέιγ)
4 Μαρτίου, ένα αμάξι με διπλωματικές πινακίδες και μια Aston Martin (στο Παρίσι)
24 Απριλίου, ένα αμάξι της Enedis (στο Παρίσι)
11 Ιουνίου, ένα αμάξι με διπλωματικές πινακίδες (στο Παρίσι)
Όπως ανέφερα και στο πρώτο μου γράμμα, βρίσκομαι επίσης υπό καθεστώς “témoin assisté” (μια κατάσταση μεταξύ απλού μάρτυρα και κατηγορουμένου) για μια άλλη έρευνα, η οποία ξεκίνησε απ’ τη δικαστική αστυνομία του Παρισίου. Η συγκεκριμένη επικεντρώνεται σε 54 εμπρησμούς οχημάτων, οι οποίοι ανελήφθησαν από αναρχικούς/ές, στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2017 και 2021. Δε γνωρίζω περισσότερα για το συγκεκριμένο κομμάτι της έρευνας.
Στη λίστα αυτή βρίσκονται αμάξια ξένων κρατικών θεσμών (ή των υψηλόβαθμων λειτουργών τους), σε πλούσιες γειτονιές του Παρισίου. Εμπρησμοί που δείχνουν μια “έτσι-κι-έτσι” εικόνα της Γαλλίας στα μάτια των διπλωματικών σωμάτων των διεθνών ετέρων της. Όσον αφορά εμένα (και γνωρίζω πως δεν είμαι ο μόνος), θεωρώ πως όλα τα κράτη είναι άμεσα υπεύθυνα για τους πολέμους, την εκμετάλλευση και την καταστολή που βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι. Μπορούμε να δούμε τις φωτιές αυτές ως μια μικρή επιστροφή πυρών. Αναμένοντας τα καλύτερα.
Υπάρχουν επίσης οχήματα πλουσίων και μεγαλοεταιρειών, απ’ τον ενεργειακό τομέα για παράδειγμα (όπως της Enedis, θυγατρική της EDF). Εταιρείες οι οποίες, με την πρόφαση της “ενεργειακής αυτονομίας”, προκαλούν τους πυρηνικούς κινδύνους του σήμερα, και τις πιθανές πυρηνικές καταστροφές του αύριο. Υπάρχουν εταιρείες που μας κάνουν πλύση εγκεφάλου προπαγανδίζοντας τις καπιταλιστικές και κρατικές αξίες (όπως η εφημερίδα l’Est Républicain), ή που μας παγιδεύουν στον ψηφιακό ιστό της αράχνης (όπως η SFR).
Κάθε μία από τις δράσεις αυτές έχει επεξηγηθεί μέσω ανάληψης ευθύνης, και δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Από την πλευρά μου, μπορώ μονάχα να στηρίξω ολόκαρδα την πρακτική της καταστρεπτικής άμεσης δράσης. Στηρίζω την επιλογή των στόχων τέτοιων επιθέσεων, τα κίνητρά τους, καθώς και το γεγονός πως αναλαμβάνεται ανοιχτά η ευθύνη τους ως συνεισφορά στον αναρχικό αγώνα ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα. Το ίδιο και σε σχέση με την πρακτική της διεθνιστικής αλληλεγγύης προς τους αιχμάλωτους αναρχικούς/ές, η οποία συχνά εκφράζεται μέσω αντίστοιχων δράσεων.
Σχετικά με τις ενημερώσεις:
Στις 5 Οκτωβρίου, θα βρεθώ ενώπιον του Δικαστηρίου Αποφυλάκισης και Κράτησης, το οποίο θα αποφασίσει αν θα παραταθεί η προφυλάκισή μου ή αν θα αφεθώ ελεύθερος.
Η καινούργια ανακρίτρια που έχει αναλάβει την υπόθεσή μου (καθώς η προηγούμενη μετατέθηκε) είναι η Anne Grandjean, επίσης στο δικαστήριο του Μπομπινί.
Η αλληλογραφία μου (εισερχόμενη και εξερχόμενη) είναι μονίμως μπλοκαρισμένη από τις 19 Ιουλίου. Φαίνεται πως πρόκειται να ξεμπλοκαριστεί σύντομα (θετικό, αν λάβει κανείς υπόψιν την αργοπορία της δικαστικής γραφειοκρατίας). Σε κάθε περίπτωση, μόλις μπορέσω να παραλάβω τα γράμματα, θα προσπαθήσω να απαντήσω σε κάθε άτομο που μου έγραψε, και το οποίο ευχαριστώ προκαταβολικά.
Η δικογραφία βρίσκεται στο αρχείο της υπηρεσίας της φυλακής, οπότε θα έχω τη δυνατότητα (λαμβάνοντας πάντα υπόψιν τους αργούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας της φυλακής) να γνωρίζω λίγο περισσότερα πράγματα για τους ισχυρισμούς των μπάτσων.
Τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου στα αγαπημένα μου πρόσωπα, στα συντρόφια του Anarchist Bure Cross, στο Αντικατασταλτικό Ταμείο των Δυτικών Άλπεων (επίσης και για την ευγενική τους οικονομική υποστήριξη). Και σε όλους και όλες εσάς που μου στείλατε γράμματα!
Κλείνω το μάτι σε εκείνες και εκείνους που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους μέσω δράσεων, όπως το όμορφο πανό στο Bure και εκείνο κοντά στο Caen, τα πλακάτ στην τερματική γραμμή του Γύρου της Γαλλίας, ο εμπρησμός ενός βαν της Vinci στο l’Hay-les-Roses, ενός αμαξιού της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Cosmote στην Αθήνα, μιας κεραίας τηλεπικοινωνιών στη Βαρκελώνη, και η καταστροφή κεραιών στο Gers. Σας ευχαριστώ!
Μια αδερφική αγκαλιά στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που βρίσκονται έγκλειστες στις φυλακές όλου του κόσμου, και ιδιαίτερα στον Alfredo, ο οποίος μάχεται ενάντια στο καθεστώς 41-bis.
