ΗΒ: Ο φυλακισμένος αναρχικός Toby Shone δίνει νέα μάχη ενάντια στο φασιστικό βρετανικό κράτος

Posted on 30/10/2022 by revconsciousness

Ο φυλακισμένος αναρχικός Toby Shone δίνει μια νέα μάχη καθώς μετράει αντίστροφα τις εβδομάδες για τη μισή αποφυλάκισή του στις 28 Δεκεμβρίου 2022.

Καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο καταρρέει σε κάτι που θυμίζει τενεκεδένια δικτατορία και βικτωριανό πτωχοκομείο, ο Toby συνεχίζει να βρίσκεται στο στόχαστρο της Υπηρεσίας Αναστολών και των συναδέλφων τους στο Τμήμα Εθνικής Ασφάλειας της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και της MAPPA (Multi-Agency Public Protection Arrangements) για τα “σκεπτόμενα εγκλήματα”, τον “αναρχισμό” και τον “εναλλακτικό τρόπο ζωής” του.

Τον Σεπτέμβριο, ο Toby ενημερώθηκε ότι ο αξιωματικός επιτήρησης με έδρα το Κάρντιφ, Paul Smith, είχε κλείσει μια σειρά συνεντεύξεων για αυτόν (χωρίς να τις κοινοποιήσει στους δικηγόρους του, όπως είχε οριστεί) με την ιατροδικαστική ψυχολόγο Dr Harriet Chapman από το Κέντρο Ιατροδικαστικής και Εγκληματολογικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ. Πρόθεση της Dr Chapman ήταν να ανακρίνει τον Toby βάσει του εργαλείου διατύπωσης των κατευθυντήριων γραμμών για τον κίνδυνο εξτρεμισμού, ERG22+. Η αξιολόγηση αυτή, η οποία “προορίζεται για χρήση με άτομα που έχουν καταδικαστεί για οποιοδήποτε εξτρεμιστικό ή σχετιζόμενο με εξτρεμισμό αδίκημα” (κάτι που δεν έχει γίνει), εξετάζει τουλάχιστον 22 παράγοντες βάσει των οποίων ένα άτομο μπορεί να θεωρηθεί εξτρεμιστής και, συνεπώς, να υποβληθεί σε μέτρα αποριζοσπαστικοποίησης. Δεν μπορέσαμε να βρούμε κανένα δημόσιο έγγραφο που να περιγράφει λεπτομερώς αυτούς τους 22 παράγοντες ή τη μορφή της συνέντευξης.

Αυτά τα σε μεγάλο βαθμό πειραματικά και βαθιά αυταρχικά μέτρα αποριζοσπαστικοποίησης, τα οποία φαίνεται να αναπτύσσονται σε ατομική βάση, περιλαμβάνουν την Παρέμβαση για την Υγιή Ταυτότητα, το Πρόγραμμα Αποχής και Αποδέσμευσης, την Παρέμβαση για την Παρακίνηση και τη Δέσμευση και την Ανάπτυξη Διαλόγων. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά παρεμβατικά, εντατικά προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί για να διερευνήσουν και να διαλύσουν την προσωπική αφήγηση, την παιδική ηλικία και τις επιρροές ενός ατόμου-στόχου, να επιχειρήσουν να υπονομεύσουν την κριτική του στο υπάρχον, να το απομονώσουν από τις σχέσεις και τις συγγένειές του και να το αναμορφώσουν σε τέλειο πολίτη υπό συνθήκες εξαναγκασμού. Σκεφτείτε τα στρατόπεδα αναμόρφωσης και την πολιτική κατήχηση. Στην πραγματικότητα επιδιώκουν να “παθολογικοποιήσουν” την υιοθέτηση αναρχικών πεποιθήσεων: ο αναρχισμός ως ψυχολογική ασθένεια. Αυτή η τακτική της “τιμωρητικής ψυχιατρικής” έχει χρησιμοποιηθεί από άλλα αυταρχικά κράτη, κυρίως από τη Σοβιετική Ρωσία, την Κίνα και τις ΗΠΑ.

Φυσικά, ο Toby αρνήθηκε να συνεργαστεί, οπότε έλαβε επιστολή από τον υπεύθυνο επιτήρησης κ. Smith, ο οποίος τον απειλούσε ότι “ενώ έχεις κάθε δικαίωμα να μην συμμετάσχεις σε αυτό το έργο, η αξιολόγηση θα διεξαχθεί είτε αναλάβεις ενεργό ρόλο σε αυτό είτε όχι. Για το δικό σας καλό όμως, θα πρότεινα ότι θα ήταν προτιμότερο να περιλαμβάνει τη φωνή σας παρά να είναι μια αξιολόγηση που βασίζεται σε χαρτί”.

Παρά το γεγονός ότι κρίθηκε αθώος για οποιοδήποτε τρομοκρατικό αδίκημα τον Οκτώβριο του 2021 και την επακόλουθη απόρριψη από δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου της αίτησης της εισαγγελίας για έκδοση διαταγής πρόληψης του σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος κατά του Toby με την αιτιολογία ότι “δεν υπάρχει ανάγκη”, οι αστυνομικοί βρήκαν πρόθυμους συνεργάτες στην υπηρεσία επιτήρησης. Παρόλο που σε αυτό το στάδιο δεν φαίνεται να υπάρχει νομική βάση για τα αιτήματά τους, οι μπάτσοι και η υπηρεσία επιτήρησης συνεχίζουν να προβάλλουν τις ίδιες κατηγορίες και στοιχεία που δεν κατάφεραν καν να φτάσουν σε δίκη τον Οκτώβριο του 2021, αλλά αυτή τη φορά σε διαφορετικό δικαστή.

Οι περιορισμοί αδειοδότησης που εξετάζονται από την Υπηρεσία Επιμελητών, την Αντιτρομοκρατική και την MAPPA είναι ακόμη πιο ακραίοι και εκτεταμένοι από εκείνους που εφαρμόζονται στο πλαίσιο του διατάγματος πρόληψης του σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο ο Toby καταπολέμησε τον Μάιο του 2022. Ο Paul Smith, με τον οποίο έχει συναντηθεί συνολικά 15 λεπτά, τον έχει κατηγοριοποιήσει εκ νέου ως Υψηλού Κινδύνου σε μια νέα έκθεση OASIS (ο προηγούμενος υπεύθυνος αναστολών του δήλωσε ότι ο Toby ήταν Χαμηλού Κινδύνου) και έχει τεθεί σε MAPPA 4, Επίπεδο 3 – την υψηλότερη κατηγορία κινδύνου στο πλαίσιο αυτής της κοινής υπηρεσίας. Όλα αυτά χωρίς δίκη ή καταδίκη.

Είναι σαφές ότι το αστυνομικό κράτος του Ηνωμένου Βασιλείου προσπαθεί να θέσει τις βάσεις για την LASIT (Αριστερή, Αναρχική και Μονοθεματική Τρομοκρατία). Ο Toby είναι μια δοκιμαστική περίπτωση.

Το σχέδιο των όρων περιλαμβάνει:

Καμία επαφή με εξτρεμιστές ή οποιονδήποτε έχει συλληφθεί για εξτρεμισμό,
Καμία συζήτηση (η ανταλλαγή απόψεων θα θεωρηθεί ως “προετοιμασία” “ριζοσπαστικοποίηση” και “κήρυγμα”),
Καμία συμμετοχή σε οποιαδήποτε συνάντηση ή συγκέντρωση εκτός από το σκοπό της λατρείας,
Μόνο ένα τηλέφωνο, το οποίο πρέπει να παραδίδεται στην αστυνομία όποτε της ζητηθεί – τίποτα δεν πρέπει να διαγραφεί ποτέ από αυτό το τηλέφωνο- και,
Ο Toby πρέπει να ζήσει σε εγκεκριμένο ξενώνα για ένα έτος.

Οι δύο πρώτοι όροι (επαφή και συζητήσεις) δεν μπορούν να ισχύσουν χωρίς τον ορισμό του ποιος και τι είναι εξτρεμιστής και θέτουν το ερώτημα αν θα υποβάλουν όλους τους συντρόφους του Toby στο ERG22+ προκειμένου να καταλήξουν σε ένα εφαρμόσιμο σχέδιο. Εξίσου ενδιαφέρον και διαφωτιστικό θα είναι να μάθουμε ποια ακριβώς θέματα συζήτησης και ποιες απόψεις είναι πλέον απαγορευμένες στη σύγχρονη Βρετανία: τις τελευταίες εβδομάδες είδαμε ήδη ότι το να κρατάς σιωπηλά και ειρηνικά ένα πλακάτ κατά της μοναρχίας αποτελεί αδίκημα που μπορεί να συλληφθεί.

Επιπλέον, ένα έτος σε εγκεκριμένο ξενώνα είναι πρωτοφανές και περιττό. Οι AP είναι για εκείνους που θα δυσκολευτούν να “επανενταχθούν στην κοινωνία”: άτομα χωρίς κοινωνική υποστήριξη, σεξουαλικοί παραβάτες, τοξικομανείς και βίαιοι παραβάτες.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν σήμερα περισσότεροι πολιτικοί κρατούμενοι απ’ ό,τι στη μνήμη όλων των ανθρώπων. Η υπόθεση του Toby Shone – περισσότερο από κάθε άλλη – είναι υψίστης σημασίας, καθώς πρόκειται για μια σχεδόν εξωδικαστική προσπάθεια ποινικοποίησης και καταστροφής όχι μόνο ενός θεωρούμενου αντιπάλου, αλλά και του συνόλου των αναρχικών και ελευθεριακών ιδεωδών και ιδεών, σε μια εποχή που οι συντριπτικές και απροκάλυπτες επιθέσεις κατά των φτωχών δίνουν στις ιδέες αυτές μεγαλύτερη επιρροή και δυναμική από ποτέ άλλοτε.

Ήρθε η ώρα να καταργήσουμε τις όποιες διαχωριστικές γραμμές μπορεί να τραβούν ακόμη οι άνθρωποι μεταξύ τους με την ελπίδα να φανούν πιο νόμιμοι στο κράτος. Ιδιαίτερα, σε αυτούς τους καιρούς, όταν ο πολιτισμός όπως τον ξέραμε βρίσκεται υπό κατάρρευση και οι υποδομές της τέταρτης και πέμπτης βιομηχανικής επανάστασης εγκαθίστανται, οποιοσδήποτε από εμάς που έχει μέσα του έστω και μια ικμάδα ελεύθερης σκέψης αποτελεί απειλή και στόχο. Αυτή η επίθεση στον Toby Shone δεν είναι μεμονωμένη. Σε όλο τον κόσμο, αναρχικοί και ακτιβιστές συλλαμβάνονται και ρίχνονται στη φυλακή. Είμαστε υπεύθυνοι για τη διατήρηση αυτών των ιδεών ζωντανές και πρέπει να δώσουμε προσοχή, να σταθούμε ενωμένοι, να υποστηρίξουμε αυτούς που είναι παγιδευμένοι στο δικαστικό σύστημα και να επιτεθούμε όπου μπορούμε.

Σημείωση απο DN:

Από τις 20 Οκτωβρίου ο Toby βρίσκεται σε απομόνωση ως τιμωρία λόγω μιας διαμαρτυρίας έξω από τη φυλακή Parc όπου κρατείται, κατά την οποία οι διαδηλωτές διάβασαν αιτήματα των άλλων κρατουμένων μέσα.

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Πηγή: Dark Nights

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Γαλλία: Ανακοίνωση έναρξης απεργίας πείνας από τον αναρχικό Ivan Alocco

Posted on 28/10/2022 by revconsciousness

Εδώ και λίγες ημέρες, στην Ιταλία, ο αναρχικός σύντροφος Alfredo Cospito κάνει απεργία πείνας ενάντια στην κράτησή του στο 41 bis, την «ειδική φυλακή».

Για άλλη μια φορά, ο Alfredo αγωνίζεται επίσης για όλους/ες μας. Για να μην αποδεχόμαστε την αυξανόμενη καταστολή ως μοιραία και παραιτούμαστε.

Αν και η κατάστασή μου δεν είναι διόλου συγκρίσιμη με τη δική σου, είμαι στο πλευρό σου.

Όντας κλειδωμένος, τα περιθώρια ελιγμών μου είναι περιορισμένα. Την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου ξεκινάω απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον αγώνα του.

Γνωρίζω ότι η χειρονομία μου είναι μόνο συμβολική και δεν ξέρω πόσο καιρό θα μπορέσω να την κρατήσω. Ελπίζω, όμως, ότι το μικρό αυτό σινιάλο θα τον βοηθήσει στην αποφασιστικότητά του.

Και είθε η αποφασιστικότητα όλων μας να μετατραπεί σε δράση.

Κεφάλια ψηλά!

Ζήτω η αναρχία!

Πηγή: Athens Indymedia

Μετάφραση: Ραδιοφράγματα

Χιλή: Το κατεπείγον απαιτεί δύναμη – Να βγάλουμε τον Alfredo Cospito από την απομόνωση – Δήλωση του συντρόφου Francisco Solar

Posted on 26/10/2022 by revconsciousness

“Το κατεπείγον απαιτεί δύναμη: Να βγάλουμε τον Alfredo Cospito από την απομόνωση”

Μετάφραση της δήλωσης αλληλεγγύης του αναρχικού συντρόφου Francisco Solar (Χιλή) προς τον αναρχικό σύντροφο και απεργό πείνας από 20/10 Alfredo Cospito (Ιταλία).

Η απεργία πείνας, ως εργαλείο αγώνα, είναι το τελευταίο εφόδιο που έχει ο/η κρατούμενος/η για να καταπολεμήσει την ασφυκτική ζωή στη φυλακή. Είναι ένα ακραίο μέτρο, όπου το σώμα τοποθετείται ως η εσχάτη πολεμική τάφρος. Το κατεπείγον καθορίζει την απόφαση να διεξαχθεί ένας αγώνας με αυτά τα χαρακτηριστικά. Μια επείγουσα ανάγκη που, χωρίς αμφιβολία, διαφαίνεται σήμερα στην κατάσταση του συντρόφου Alfredo Cοspito, τον οποίο η Εξουσία προσπαθεί να φιμώσει μέσω της στυγνής απομόνωσης.

[Η Εξουσία] Αντιλήφθηκε τις ενέργειές του ως σκληρά χτυπήματα που, αν επαναλαμβάνονταν και πολλαπλασιάζονταν, θα έθεταν σε κίνδυνο την επιβαλλόμενη τάξη. Είδε στα γραπτά και τις προτάσεις του σημαντικές συνεισφορές σε ανατρεπτικές ιδέες και πρακτικές που αποτελούν κίνδυνο για κάθε έκφρασή της.

Και δεν έχει άδικο.

Για αυτούς τους λόγους αποφάσισαν να εφαρμόσουν το καθεστώς 41bis στον Alfredo. Όντας αντιμέτωποι/ες με αυτήν την επίθεση, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να απαντήσουμε δυναμικά, αποφασιστικά, έχοντας ξεκάθαρο ότι αυτός είναι ένας αγώνας τόσο για τον Alfredo όσο και για όλους/ες εμάς που στεκόμαστε ενάντια στην Εξουσία. Κατανοώντας τη σημασία αυτής καθεαυτής της μάχης, βλέποντάς την ως ευκαιρία ενίσχυσης των δεσμών και της συνενοχής στο διεθνιστικό πεδίο δράσης.

Δεν είναι ώρα για προβληματισμό ή συζήτηση. Είναι καιρός για πόλεμο, για βίαιη αναταραχή, για να δώσουμε ζωή και να ενισχύσουμε την επαναστατική αλληλεγγύη που είναι μέρος του πρακτικού μας οπλοστασίου, το οποίο ξέρουμε να χρησιμοποιούμε.

Ας γαλουχήσουμε τους/ις εαυτούς/ές μας από τις προηγούμενες εμπειρίες μας, ώστε να πάρουμε το καλύτερο δυνατό από αυτό που είναι δικό μας και ας σπάσουμε αυτή την κανονικότητα των πολιτών με δυνατά χτυπήματα που αποδεικνύουν τον κίνδυνο της άναρχης/χαοτικής αλληλεγγύης.

Ας αφήσουμε στην άκρη τις θυματοποιητικές ομιλίες και ας επιτεθούμε στην Εξουσία όπου κι αν βρίσκεται, αφού μόνο έτσι θα καταφέρουμε να βγάλουμε τον Alfredo από την απομόνωση και να τελειώσουμε το 41bis. Και όσο πιο σφοδρές θα είναι αυτές οι επιθέσεις, ο αντίκτυπός τους θα είναι μεγαλύτερος και, ως εκ τούτου, θα αυξηθεί η προοπτική για συγκρούσεις και αναταραχές, κάτι που σίγουρα θα ενισχύσει τις εκφράσεις της αναρχικής αλληλεγγύης.

Να βγάλουμε τον Alfredo Cospito από την απομόνωση!

Να τελειώνουμε με το καθεστώς 41bis!

Ζήτω η αναρχία!

Francisco Solar

Φυλακή La Gonzalina – Rancagua

Οκτώβριος 2022

Πηγή

Μετάφραση: Ραδιοφράγματα

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Athens Indymedia

Χιλή, Σαντιάγο: Ανάληψη ευθύνης για εκρηκτική επίθεση στην εταιρεία SerCor, θυγατρική της AntarChile

Posted on 24/10/2022 by revconsciousness

Το βράδυ της 19ης Οκτωβρίου, τρία χρόνια μετά την Εξέγερση, επιτεθήκαμε με δυναμίτη στην εταιρεία SerCor, στην περιοχή Las Condes, και συγκεκριμένα στο κτίριο στον αριθμό 150 της Λεωφόρου El Golf.

Η SerCor S.A. είναι μια εταιρεία του επιχειρηματικού ομίλου Angelini, που παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες και υποστήριξη σε εταιρείες για τη διοικητική ανάπτυξη των καπιταλιστικών τους επιχειρήσεων. Η SerCor βρίσκεται υπό τον έλεγχο της AntarChile, μιας τεράστιας επενδυτικής εταιρείας, που επίσης ανήκει στον Όμιλο Angelini, και διαχειρίζεται περιουσίες που η αξία τους ξεπερνά τα 20 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Η AntarChile κατέχει περισσότερο από το 70% των μετοχών της Forestal Arauco, εταιρεία με 1,6 εκατομμύρια εκτάρια με φυτείες μονοκαλλιεργειών, υπεύθυνη για την υποβάθμιση και την καταστροφή εδαφών, και για τον σοβαρό αντίκτυπο που έχει απέναντι στις υποτυπώδεις συνθήκες διαβίωσης μιας κοινότητας, όπως η πρόσβαση σε νερό και καλλιεργήσιμη γη. Επιπλέον, η Arauco προωθεί το έργο MAPA, σχεδιάζοντας τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας πολτοποιήσεων στη νότια Χιλή, ενισχύοντας τις διεθνείς εξαγωγές σε Αργεντινή, Βραζιλία, Περού, Εκουαδόρ, Κολομβία, Ουρουγουάη, Καναδά, Ηνωμένες Πολιτείες, Παναμά, μεταξύ άλλων χωρών.

Η Antar επίσης κατέχει της εταιρείες αλιείας Corpesca, Igemar και Orizon, ελέγχοντας τις περιουσίες τους κατά το 80%. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αλιευτική εταιρεία Corpesca έδωσε μίζα πάνω από 200 εκατομμύρια στον πρώην βουλευτή Jaime Orpis (UDI) και στην πρώην βουλευτή Marta Isasi (πρώην UDI), προκειμένου να υπερασπιστεί τα βιομηχανικά αλιευτικά της συμφέροντα στη βουλή. Ο Longueira ήταν ένας ακόμη πολιτικός που κερδοσκόπησε απ’ την κομπίνα που έμεινε γνωστή ως “Αλιευτικός Νόμος” ή “Νόμος Longueira”, ευνοώντας τη μεγάλη αλιευτική βιομηχανία εις βάρος των αυτόνομων ψαράδων. Μέσω διάφορων προμηθευτών, ο πολιτικός αυτός έλαβε συνολικά 730 εκατομμύρια πέσος από την εταιρεία Corpesca, μεταξύ Σεπτεμβρίου του 2009 και Μαρτίου του 2015. Η μίζα αυτή είχε στόχο να επηρεάσει ώστε το νέο νομοσχέδιο να είναι ευνοϊκότερο για τις μεγάλες βιομηχανικές αλιευτικές εταιρείες.

Και σα να μην έφταναν αυτά, η Antar κατέχει το 90% των εταιρειών διανομής πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως οι Copec, Abastible, Metrogas και Agesa, και λοιπές επιχειρήσεις των εξορυκτικών εταιρειών Camino Nevado και Alxar. Η συντριπτική πλειοψηφία των προαναφερθεισών εταιρειών έχουν τον δικό τους ξεχωριστό όροφο στο κτίριο στο οποίο επιτεθήκαμε. Αποτελούν δομικούς παράγοντες για την εδραίωση του νεοφιλελεύθερου συστήματος που λεηλατεί τη φύση, από πριν τη δικτατορία και μέχρι και σήμερα.

Στο σήμερα, παρατηρούμε πώς η κυβέρνηση του Boric καθίσταται συνένοχη για την επικύρωση του Συμφώνου Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού (TPP-11), το οποίο αδιαμφισβήτητα παρέχει περισσότερες νομικές δυνατότητες στις εταιρείες της AntarChile. Η παρούσα κυβέρνηση αποτελεί κομμάτι των συμφωνιών που έχουν συνυπογραφεί από τα κόμματα της αριστεράς (FA, PS, PPD, PC), τα οποία τότε, παρέα με τη δεξιά, έστησαν ένα τείχος προστασίας απέναντι στην Εξέγερση του Οκτώβρη, συνάπτοντας μια συνταγματική συνθήκη που τώρα επανέρχεται με την ίδια γραμμή, με τη νέα διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης από τα κυβερνώντα κόμματα των Δημοκρατικών. Εμείς αρνούμαστε αυτή τη διαδικασία, η οποία ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε αποτυχημένα, κεντρικοποιώντας τους αγώνες και γραφειοκρατικοποιώντας τα επίπεδα του δημόσιου διαλόγου, όπου η διαρκής αναμονή και η οικονομική αναπροσαρμογή αναδείχθηκαν τα πιο δελεαστικά δολώματα.

Προς τα συντρόφια που δρουν, προς όσους και όσες συνέχισαν με συνέπεια και επιμονή το εξεγερτικό μονοπάτι που άνοιξε μετά την Εξέγερση · τους χαιρετισμούς μας και την αδιαπραγμάτευτη στήριξή μας.

Προς όσους “αποδέχονται” την ψήφο σε πρώην “αναρχικούς”, οι οποίοι επιλέγουν να υποκρύπτουν τον κοινωνικό πόλεμο πίσω από ειρηνικές πρακτικές και λογύδρια, ούτε κουβέντα! Κανένα κράτος με τακτικές plural-policing δε θα ξεριζώσει τις προοπτικές μας για έναν καινούργιο κόσμο, και έτσι η εξέγερση συνεχίζεται ανανεωμένη, μαζί με όσους και όσες δεν τυφλώθηκαν από τη συνταγματική όαση που ορθώθηκε στο αίμα των νεκρών μας, και ολοκληρώθηκε με την προδοσία του δημοψηφίσματος.

Ξεκαθαρίζουμε πως δεν είμαστε “μοναχικοί λύκοι”, όπως τείνουν να χαρακτηρίζουν τα καθεστωτικά μέσα τις πρόσφατες εκρηκτικές επιθέσεις. Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι φορτισμένος με φονταμενταλισμό και έναν θρησκευτικό φανατισμό που κολλάει τη στάμπα του μπροστάρη ή του ήρωα, λογική που επ’ ουδενί δε συμμεριζόμαστε. Η δράση μας, είτε ατομική είτε συλλογική, έχει εικονοκλαστική χροιά. Αυτή τη φορά δε δράσαμε ατομικά. Είμαστε πολλοί, και θα γίνουμε ακόμα περισσότεροι.

Επαναστατική αλληλεγγύη με τους Juan Aliste, Marcelo Villarroel, Mónica Caballero, Francisco Solar, Joaquín García, Mawünhko, Tomás, Mattias Jordano, Lechuga, Felipe Ríos, και τους αιχμάλωτους Mapuche!

Για την καταστροφή του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού, συντρόφισσα και σύντροφε, μένει μόνο νά ‘ρθεις κι εσύ για να πολλαπλασιάσουμε την αυτόνομη δράση!

Αυτόνομη Φράξια Cristian Valdebenito Autonomous Faction – Νέα Ανατροπή

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Ο αναρχικός Alfredo Cospito ξεκίνησε απεργία πείνας (20 Οκτωβρίου 2022)

Posted on 20/10/2022 by revconsciousness

Σήμερα, 20 Οκτωβρίου 2022, στο Εποπτικό Δικαστήριο Sassari (Ιταλία), κατά τη διάρκεια ακρόασης σχετικά με την κατάσχεση αλληλογραφίας, ο αναρχικός σύντροφος Alfredo Cospito κήρυξε την έναρξη απεργίας πείνας κατά του καθεστώτος των φυλακών 41 bis, στο οποίο μεταφέρθηκε στις 5 Μαΐου. Ο σύντροφος, ο οποίος έκανε δήλωση, δεν ήταν παρών στην αίθουσα του δικαστηρίου αλλά συνδέθηκε με τηλεδιάσκεψη από τη φυλακή Μπανκάλι, Σαρδηνία/Ιταλία. Θα ακολουθήσουν ενημερώσεις.

Θάνατος στο κράτος,

Ζήτω η αναρχία!

Πηγή: Athens Indymedia

Μετάφραση: Ραδιοφράγματα

Γερμανία/Ιταλία: Αφίσα για τις κατασταλτικές κινήσεις του ιταλικού κράτους

Posted on 17/10/2022 by revconsciousness

ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟΝ JUAN ΣΕ 28 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗΣ

Στις 9 Ιουλίου, ο σύντροφός μας Juan καταδικάστηκε σε 28 χρόνια κάθειρξης, με 3 επιπλέον χρόνια περιοριστικών όρων, κατηγορούμενος για εκρηκτική επίθεση με τρομοκρατική πρόθεση στα γραφεία της Λέγκας του Βορρά, στο Τρεβιζό (στην Ιταλία).

Λίγες μέρες νωρίτερα, το δικαστήριο επανακατηγοριοποίησε την επίθεση στο τμήμα των Καραμπινιέρων στο Φοζάνο (στην Ιταλία) υπό την κατηγορία του “πολιτικού μακελειού” (κακούργημα που τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη) για τη συντρόφισσα Anna και τον σύντροφο Alfredo, που καταδικάστηκαν γι’ αυτή στο εφετείο. Στο μεταξύ, ο Alfredo μεταφέρθηκε σε καθεστώς 41 bis στο Σάσσαρι, στη Σαρδηνία (στην Ιταλία): ένα καθεστώς εγκλεισμού πλήρους απομόνωσης, μια μορφή βασανισμού που στοχεύει να λυγίσει τον κρατούμενο ώστε να απαρνηθεί, να μετανοήσει, να απομακρυνθεί και να αποκηρύξει την ίδια του την ταυτότητα και το επαναστατικό του μονοπάτι.

Οι δυσανάλογες ποινές (ειδικά της ισόβιας κάθειρξης) και η εφαρμογή του καθεστώτος 41 bis, συνιστούν μια πρωτοφανή επίθεση στο αναρχικό κίνημα.

Αντανακλούν την προσπάθεια του κράτους να τελειώνει μια και καλή με έναν χώρο που έχει παραμείνει ανατρεπτικός κι επαναστατικός, και τον οποίον έχουν αποτύχει να διαλύσουν ολάκερες δεκαετίες ερευνών και συλλήψεων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ JUAN, ΤΗΝ ANNA, ΤΟΝ ALFREDO

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ 41 BIS, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Γνωρίζοντας την οδύνη των συντρόφων και των συντροφισσών μας, και βλέποντας πως η τιμωρητική στάση απέναντί τους δεν έχει τελειωμό, πονάμε και οργιζόμαστε, μα όλα αυτά μονάχα θεριεύουν τις πεποιθήσεις μας:

Όπως πάντα, θα συνεχίσουμε στον δρόμο του αγώνα, της διαρκούς σύγκρουσης, της άμεσης δράσης, αλλά από σήμερα με έναν λόγο παραπάνω.

Αναρχικές και αναρχικοί

Πηγή: Kontrapolis

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία, Ρώμη: “10 αμάξια δεν είναι αρκετά…” – Εμπρησμός οχημάτων της Enjoy-ENI

Posted on 17/10/2022 by revconsciousness

Ρώμη, 10 αμάξια δεν είναι αρκετά…

Ξημέρωμα 27ης Μαΐου, πραγματοποιήσαμε εμπρηστική επίθεση σε οχήματα συλλογικής χρήσης (carpool) που ανήκουν στην πολυεθνική ENI S.P.A. (National Hydrocarbon Company / Εθνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων), στην περιοχή της Tuscolana-Cinecittà, στη Ρώμη. Σύμφωνα με τοπικές εφημερίδες, 10 αμάξια καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ σε άλλα 4 προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές.

Η ENI ανέκαθεν αποτελούσε πυλώνα του ιταλικού καπιταλισμού, και τα συμφέροντά της ταυτίζονται με αυτά του κράτους και, κατά συνέπεια, των κυβερνήσεων που η μία μετά την άλλη επιτυγχάνουν στη διαχείρισή της, είτε είναι δεξιές είτε αριστερές, καθώς τα κέρδη της και οι υποδομές της είναι -όσο τους αναλογεί- στρατηγικής σημασίας, καθώς ενισχύουν το κράτος στο οποίο η εταιρεία εδράζεται, έχοντας θεμελιώδη ρόλο στη διατήρηση της οικονομικής κυριαρχίας και στη σύγχρονη διαμόρφωση του καπιταλιστικού παραγωγικού συστήματος.

Η ENI είναι παρούσα σε πολλές χώρες όπου λαμβάνουν χώρα τοπικές και διεθνείς συγκρούσεις για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων: Λιβύη, Μάλι, Νιγηρία, Καζακστάν (ας σημειωθεί πως ούτε μια λέξη δεν ξεστόμισε ενάντια στον ολιγάρχη Πούτιν όταν εκείνος έστειλε τον στρατό του να καταπνίξει την εξέγερση που είχε ξεσπάσει στη συγκεκριμένη χώρα), για να αναφερθούμε σε μόλις λίγες. Στα μέρη αυτά, υπάρχει ενέργεια στη μορφή ορυκτών καυσίμων, για τα οποία γίνονται εδώ και δεκαετίες εξορύξεις από τη γη προκειμένου να θρέψουμε τις ενεργειακές ανάγκες της Δυτικής Βιομηχανίας, ακολουθώντας ένα μοντέλο που λαμβάνει τη μορφή Νεο-αποικιοκρατίας. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως οι συγκεκριμένες εξορυκτικές δραστηριότητες συνεπάγονται τεράστιο κίνδυνο για το περιβάλλον και τους γηγενείς πληθυσμούς, ιδίως σε χώρες όπου οι έλεγχοι και τα συστήματα ασφαλείας ελαχιστοποιούνται προκειμένου να αυξηθούν τα κέρδη, όπως στην περίπτωση του Δέλτα του Νίγηρα, μια περιοχή βαρύτατα ρημαγμένη από τις συνεχείς διαρροές ακατέργαστου πετρελαίου και τη διασπορά αερίων και υπολειμμάτων καύσεως που σκορπούνται στον αέρα, ως αποτέλεσμα των εξορυκτικών δραστηριοτήτων.

Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει σε διάφορες μορφές αντίστασης ανά τα χρόνια, περιλαμβάνοντας απαγωγές τεχνοκρατών, σαμποτάζ και άμεσες επιθέσεις στις εγκαταστάσεις εξόρυξης πετρελαίου. Οι επιθέσεις αυτές έχουν εξαναγκάσει τα κράτη σε στρατιωτική κινητοποίηση προκειμένου να υπεραμυνθούν των συμφερόντων τους στη συγκεκριμένη περιοχή, όπως επίσης και σε άλλες αντίστοιχες όπου εδράζονται εξορυκτικές υποδομές και εργάτες. Τέτοια είναι η υπόθεση των στρατιωτικών επεμβάσεων της Ιταλίας στη Λιβύη (από το 2015), στην Ανγκόλα, στην Γκάνα, στη Νιγηρία, στο Ιράκ, ή η υπόρρητη πρόθεσή της να συνδράμει στη διεθνή αποστολή στη Μοζαμβίκη -η οποία πλήττεται από βίαιες ταραχές-, προσβλέποντας να γραπώσει ένα κομμάτι απ’ τις πηγές ορυκτών καυσίμων που βρίσκονται εκεί. Οι “ανθρωπιστικές αποστολές” υποκρύπτουν τη -συνηθισμένη πλέον- μέθοδο της υφαρπαγής πόρων σε αναπτυσσόμενες χώρες, ακριβώς όπως η “εξαγωγή δημοκρατίας” αποδείχθηκε πως δεν ήταν κάτι άλλο πέρα από κούφια ρητορεία ώστε να προσαρτηθούν κράτη στη Δυτική σφαίρα επιρροής, ωθώντας μας να αναρωτηθούμε για τις πραγματικές αιτίες πίσω απ’ την τρέχουσα αστάθεια σε κάποιες περιοχές. Υπάρχουν αναρίθμητες υποθέσεις διαφθοράς τοπικών πολιτικών και κυβερνώντων, σε πολλές από αυτές τις χώρες υπάρχουν ιδιωτικοί παραστρατιωτικοί μηχανισμοί που χρηματοδοτούνται από τα Δυτικά κράτη, έχουν υπάρξει περιπτώσεις εμφύλιων συγκρούσεων υποκινούμενων από ξένες δυνάμεις, οι οποίες παρείχαν εξοπλισμό και διέσπειραν ψευδείς ειδήσεις προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν ολόκληρες περιοχές και να ωθήσουν τους ντόπιους πληθυσμούς σε μετανάστευση.

Για τουλάχιστον δύο δεκαετίες, τα Δυτικά κράτη χρηματοδοτούν πολέμους και υποδαυλίζουν συγκρούσεις, με μοναδικό σκοπό να κερδίσουν τον έλεγχο των τοπικών πηγών, αποσταθεροποιώντας περιοχές στρατηγικού χαρακτήρα, και χτυπώντας τα συμφέροντα εχθρικών κρατών. Με τον ίδιο τρόπο μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τους πολέμους και τις εισβολές στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, ή και τις πιο πρόσφατες συγκρούσεις στην Ουκρανία, στη Λιβύη, στη Συρία και στην Υεμένη, όπου η Δύση -είτε με στρατιώτες είτε με χρηματοδοτούμενες ειδικές παραστρατιωτικές μονάδες- έχει πολεμήσει για τη λεηλασία των πόρων και για τη δική της απόλυτη παγκόσμια υπεροχή.

Η πολιτική και το διεθνές δίκαιο έχουν αποδειχθεί ανέκαθεν άχρηστα για τη διευθέτηση τέτοιων γεγονότων, καθώς δεν υπάρχει καμία πραγματική θέληση ν’ αλλάξει η παρούσα τάξη πραγμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα, επαναφέρουμε στη μνήμη μας την πρόσφατη αθωωτική απόφαση για τα κορυφαία στελέχη της ENI, που ήταν μπλεγμένοι σε διεθνές σκάνδαλο για δικαιώματα ερευνών στη Νιγηρία, ή για την υπόθεση SAIPEM στην Αλγερία.

Η καταστροφή και η μόλυνση που προκαλεί η εταιρεία αυτή δεν επηρεάζει μονάχα μακρινές περιοχές, αλλά επίσης συντελείται και εδώ, πίσω απ’ τα σπίτια μας. Στην ιταλική περιοχή της Μπαζιλικάτα, για παράδειγμα, επί σειρά ετών εξαγγέλλονταν προειδοποιήσεις λόγω της παρουσίας ρύπων στις περιοχές γύρω από τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Το ίδιο ισχύει οπουδήποτε υπάρχουν εγκαταστάσεις εξαγωγής ή διύλισης πετρελαίου · στην περιοχή της Ραβέννα, όπως επίσης και δίπλα στο Κάλιαρι. Μια μόνιμη απειλή για τα οικοσυστήματα και τους ντόπιους πληθυσμούς, η οποία ενισχύεται απ’ το γεγονός πως στις δομές αυτές συχνά προκύπτουν βλάβες και ατυχήματα που -όπως στην περίπτωση της πυρκαγιάς στο διυλιστήριο της Τζέλα τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους ή στο Λιβόρνο στις 30 Νοεμβρίου 2021- προκαλούν πελώρια διασπορά ρύπων.

Όλα αυτά υπό την πλήρη αδιαφορία των θεσμών, τοπικών ή μη, οι οποίοι -είτε ενεργητικά (εμπιστευόμενοι, για παράδειγμα, στην ίδια την εταιρεία το έργο της παρακολούθησης των επιπέδων μόλυνσης στην περιοχή), είτε παθητικά (αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των τοπικών πληθυσμών, μη διεξάγοντας τους απαραίτητους ελέγχους, …)- προστατεύουν τα συμφέροντά τους και την εικόνα τους.

Η ENI, λόγω της ηγετικής θέσης της στην αγορά των υδρογονανθράκων, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αναδιαμόρφωσης των παγκόσμιων γεωπολιτικών ισορροπιών. Σε αυτήν τη φάση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, περιστρέφονται κυρίως γύρω τις εφοδιαστικές αλυσίδες πρώτων υλών και ενέργειας, οι οποίες όλο και περισσότερο καθίστανται μοχλός πίεσης στις διάφορες περιπτώσεις σύγκρουσης μεταξύ κρατών. Για τον λόγο αυτόν, ο Διευθύνων Σύμβουλός (CEO) της ENI, Claudio Descalzi, συνοδεύει τους υπουργούς Di Maio και Cingolani στα ταξίδια τους στο εξωτερικό σε αναζήτηση νέων παρόχων αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου, για να ξεφύγει η Ιταλία από την εξάρτηση απ’ το ρωσικό πετρέλαιο, στόχος ο οποίος παρουσιάζεται ως επιτακτικός στην Ευρώπη από την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, στα πλαίσια του διαρκούς πολέμου της για τον καταμερισμό των διεθνών ζωνών επιρροής, στο λυκαυγές μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Αυτά τα ταξίδια οδήγησαν την ηγεσία και το κράτος της Ιταλίας σε υπογραφή συμφωνιών με τις κυβερνήσεις του Κονγκό, της Αλγερίας και της Τουρκίας, αποδεικνύοντας την υποκρισία της Δύσης που κατηγορεί το δικτατορικό καθεστώς του Putin. Η “έλλειψη δημοκρατίας”, όπως προείπαμε, αποτελεί φτηνή δικαιολογία που επιστρατεύει η Δύση για να ρίξει μια κυβέρνηση όταν το κρίνει αναγκαίο, γεγονός που δεν αποτελεί πρόβλημα όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, όπως συνέβη στις χώρες που προαναφέρθηκαν, ή και στη Σαουδική Αραβία και στην Αίγυπτο.

Τη συγκεκριμένη στιγμή, μπαίνουμε σε μια νέα φάση της διαδικασίας διαμοιρασμού του κόσμου, δεδομένων των ολοένα αυξανόμενων απαιτήσεων για ενέργεια -ιδιαιτέρως για ηλεκτρισμό- που έχει η Δύση εξαιτίας των ολοκαίνουργιων τεχνολογικών συσκευών που εξαπλώνονται ραγδαία, απαιτήσεις οι οποίες έχουν προξενήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σήμερα. Με τον τρόπο αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες στοχεύουν να αποσπάσουν την ευρωπαϊκή αγορά από τη Ρωσία, ασκώντας πίεση στους συμμάχους τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αφότου τους είχαν αφήσει να κάνουν μπίζνες με τους ιστορικούς τους αντιπάλους, οι οποίοι ήταν κυρίαρχοι στην περιοχή για πολύ καιρό.

Στην περίπτωση αυτή, οι πετρελαϊκές εταιρείες διαδραματίζουν εξέχοντα ρόλο, καθώς πρακτικά είναι αυτές που έχουν το δικαίωμα να αγοράζουν και να αναδιανέμουν ενεργειακά προϊόντα σε εθνικό επίπεδο. Με το να επιτιθόμαστε στην ENI εδώ και τώρα, κατά συνέπεια, συνεισφέρουμε στην επιθετική εναντίωση στον πόλεμο απ’ τον δικό μας τόπο, με τον ανάλογο αντίκτυπο, χτυπώντας τον δικό μας καπιταλισμό, ο οποίος επίσης συμμετέχει στην ατελεύτητη σύγκρουση μεταξύ των αντιτιθέμενων μπλοκ εξουσίας για την επέκταση των ζωνών επιρροής τους.

Στο σημείο αυτό -στο οποίο θεωρούμε πως έχουμε περιγράψει επαρκώς τον ρόλο της ENI στη λεηλασία των πόρων, στην περιβαλλοντική καταστροφή και στην ανθρώπινη εκμετάλλευση που αυτά συνεπάγονται, καθώς επίσης και στο πολύπλοκο παιχνίδι γεωπολιτικών συμφερόντων, του οποίου η Ουκρανία αποτελεί μοναχά το τελευταίο και πιο ορατό επεισόδιο-, εγείρονται προβληματισμοί περί της “οικολογικής μετάβασης” που φαντασιώνονται οι πολιτικές ελίτ προκειμένου να απαλλαχθούν απ’ την ευθύνη του εν εξελίξει οικολογικού και κλιματικού ολέθρου. Αυτό υποτίθεται πως πρόκειται να επιτευχθεί μέσω επενδύσεων στην τεχνολογική ανάπτυξη και στην αποκαλούμενη “πράσινη” ενέργεια, ή και με μέτρα τόσο παράλογα όσο και εμβληματικά, όπως η συμπερίληψη της πυρηνικής ενέργειας και του φυσικού αερίου στην πράσινη ταξινόμηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον περασμένο Φεβρουάριο. Το πραγματικό διακύβευμα είναι να κρατήσουν στη ζωή μια οικονομία που βρίσκεται σε διαρκή κρίση, κάνοντας νέες ενέσεις ρευστότητας και αναπτύσσοντας νέους παραγωγικούς τομείς, ή εκσυγχρονίζοντάς τους, ανοίγοντας συνεχώς νέες θυγατρικές εταιρείες. Η ENI συμμετέχει ξεκάθαρα στη διαδικασία αυτή, προσπαθώντας να καρπωθεί όσα περισσότερα απ’ τα δισεκατομμύρια που διέθεσε στην Ιταλία ο Μηχανισμός Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (NextGenerationEU / NGEU), κυρίως προωθώντας τις δουλειές της στα πλαίσια του PNRR (επένδυση δισεκατομμυρίων ευρώ απ’ το “Ιταλικό Ταμείο Ανάκαμψης”, σχέδιο μετασχηματισμού και ανάκαμψης από την “έκτακτη συνθήκη του Covid-19”), που αποτελεί τη νέα μεγάλη μπίζνα των πολιτικών και των διάφορων ηγετών. Τους τελευταίους μήνες, έχουν γίνει πολλές συναντήσεις μεταξύ αντιπροσώπων της βιομηχανίας ενέργειας και ορυκτών καυσίμων, και των θεσμών που ευθύνονται για τη διανομή των χρηματικών κονδυλίων.

Τα εταιρικά/θεσμικά ταξίδια για να αυξήσουν τα εξορυκτικά πρότζεκτ και τις προμήθειες ορυκτών καυσίμων, όπως επίσης και οι οικονομικές εισφορές που θα παρέχονται για την “οικολογική μετάβαση” της βιομηχανίας, αποδεικνύουν ξεκάθαρα τις βλέψεις των θεσμών να προστατεύσουν τις εταιρείες, με τις οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι (υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις Ιταλών πολιτικών που απέκτησαν διοικητικές θέσεις σε εταιρείες που συνδέονται με τα κρατικά συμφέροντα, και το αντίστροφο), και την άρνησή τους να λάβουν δραστικά μέτρα για τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της βιομηχανίας. Αντιθέτως, πρόκειται για μια τερατώδη διαδικασία “πράσινου ξεπλύματος” από πλευράς των θεσμών και των πολυεθνικών που -μετά από τόσα χρόνια όπου προωθούσαν, οργάνωναν και στήριζαν τη λεηλασία και την καταστροφή περιοχών για το κέρδος, με όλη τη ζημιά που συνεπάγονται αυτά για το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων- καλούνται τώρα να αντιμετωπίσουν μια συνθήκη που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, διαδίδοντας την ψευδαίσθηση πως προτίθενται να αντιστρέψουν τη συνθήκη αυτή. Τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει εταιρεία που να μην παρουσιάζεται δημοσίως ότι έχει “περιβαλλοντικές ευαισθησίες”. Να γιατί η ENI επίσης προσπαθεί να δώσει μια “πράσινη” εικόνα μέσω παραπλανητικών διαφημήσεων και δήθεν οικολογικών πρότζεκτ.

Για εμάς είναι απολύτως σαφές πως η οικολογική μετάβαση αποτελεί φενάκη, και μόνος της σκοπός είναι να τιθασεύσει την αυξανόμενη κοινωνική συνείδηση για το κλιματικό ζήτημα. Ως πρωταρχικό αίτιο της μόλυνσης που καταστρέφει την ατμόσφαιρα και το οικοσύστημα, εμείς αντιλαμβανόμαστε αυτό το ενεργοβόρο βιομηχανικό παραγωγικό σύστημα, για το οποίο κανείς δεν προτίθεται να προβληματιστεί, αλλά αντιθέτως κινείται προς την ανανέωσή του, που σημαίνει την ανάπτυξή του μέσω της παραγωγής νέων τεχνολογιών και νέων παραγωγικών μονάδων που θα απαιτούν την εξαγωγή νέων πρώτων υλών, ωθώντας σε ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή κατανάλωση. Παρ’ όλα αυτά, αναπαράγεται ακόμα η δήθεν αισιόδοξη λογική που νοεί την τεχνολογική πρόοδο και την καπιταλιστική ανάπτυξη ως τον μόνο πιθανό δρόμο για την ανθρώπινη κοινωνία. Η οικολογική μετάβαση, όπως επίσης και ο πόλεμος, αποτελούν αποκλειστικά και μόνο τεράστιες ευκαιρίες για την αύξηση των κερδών, για την αναδιάρθρωση των γεωπολιτικών ισορροπιών και την αναδιανομή των πρώτων υλών. Είναι κοινή γνώση, για παράδειγμα, πως οι πολυεθνικές των ορυκτών καυσίμων μεγιστοποίησαν τα κέρδη τους μέσω της οικονομικής κερδοσκοπίας που επέφερε ο πόλεμος, ενώ, αντιθέτως, είχαν καταγράψει μείωση στα κέρδη τους απ’ την έναρξη της πανδημίας.

Για τους λόγους αυτούς, και παρά τη θεσμική στήριξη και συγκάλυψη που δέχεται, η ENI συχνά αποτελεί επίκεντρο σκληρής κριτικής, σκανδάλων και περισσότερο ή λιγότερο ανεξάρτητων ερευνών, που έχουν ωθήσει διάφορους κοινωνικούς φορείς, καθώς και τους αναρχικούς/ές, να μιλήσουν ανοιχτά ενάντια στις βρωμοδουλειές της, πραγματοποιώντας διαδηλώσεις, πορείες, όπως επίσης και άμεσες δράσεις και σαμποτάζ. Οι κινήσεις αυτές συνεχώς μαγνητίζουν τα βλέμματα του κατασταλτικού μηχανισμού, ο οποίος έχει την ευθύνη για την προστασία των συμφερόντων της εταιρείας. Η τελευταία υπόθεση είναι η επιχείρηση Bialystok, στα πλαίσια της οποίας ένας αναρχικός κατηγορήθηκε για την πυρπόληση τριών οχημάτων συλλογικής χρήσης της Enjoy, τα οποία ανήκουν στην προαναφερθείσα πολυεθνική. Στην εισαγγελική πρόταση καταδίκης, προτάθηκαν ιδιαιτέρως υψηλές ποινές: οκτώ χρόνια κάθειρξης και καταβολή εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ αποζημίωσης για υλικές ζημιές και πλήγμα στην εικόνα της εταιρείας. Προτάθηκε επίσης η επιβαρυντική συνθήκη της τρομοκρατίας, γεγονός πρωτοφανές για τέτοιου τύπου δράση, τοποθετώντας τις επιθέσεις στο πλαίσο μιας “καμπάνιας εκφοβισμού”. Αυτό αποσκοπεί να αυξήσει την ποινή σε περίπτωση καταδίκης, οικοδομώντας ένα επικίνδυνο δικαστικό προηγούμενο προκειμένου να σπείρουν τον φόβο για τις πρακτικές άμεσης δράσης. Επιπροσθέτως, αποσκοπεί να επιβάλει σε ένα άτομο να πληρώσει για το κύμα επιθέσεων ενάντια στην ENI στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια.

Δεν πρόκειται να σταθούμε αδρανείς μπροστά σε μία ακόμη κατασταλτική κίνηση που προσδοκεί να μας τρομοκρατήσει. Δε μας φοβίζουν οι αυξήσεις των ποινών, οι περιοριστικοί όροι, ούτε η απειλή του καθεστώτος 41-bis · ένα καθεστώς εξοντωτικό, το οποίο έχει νομιμοποιηθεί στην παρούσα κατάσταση εξαίρεσης που εντέχνως έχει κατασκευάσει το ιταλικό σύστημα, και στο οποίο μεταφέρθηκε πρόσφατα ο αναρχικός σύντοφός μας, Alfredo Cospito. Και αυτό όχι γιατί το συναίσθημα του φόβου μάς είναι άγνωστο, αλλά επειδή αυτό που πραγματικά μας τρομάζει είναι η παθητική αποδοχή μιας κανονικότητας που συντίθεται από περιβαλλοντική καταστροφή, ενδημική λεηλασία των φυσικών πόρων, ολέθρια εκμετάλλευση των οικοσυστημάτων και των ζώντων οργανισμών, πολέμους, κοινωνική επιτήρηση, μαζικές μεταναστεύσεις που έχουν ως συνέπεια χιλιάδες θανάτους στα σύνορα της Δύσης. Αυτό είναι το σκηνικό τρόμου στο οποίο έχουμε γεννηθεί και γαλουχηθεί, και λόγω αυτού ο φόβος μετατρέπεται σε θέληση να δράσουμε και σε αποφασιστικότητα για να επιτεθούμε. Τον τελευταίο καιρό, το ιταλικό κράτος έχει κλιμακώσει την καταστολή του αναρχικού κινήματος σε πρωτόφαντα επίπεδα, επιστρατεύοντας κατηγορίες που ποτέ ως τώρα δεν είχε χρησιμοποιήσει στην ιστορία αυτού του τόπου (η κατηγορία του “πολιτικού μακελειού”, η οποία επισύρει ποινή ισόβιας κάθειρξης για την Anna και τον Alfredo, για την υπόθεση Scripta Manent), και επιβάλλει ακραία βαριές ποινές κάθειρξης (όπως στην υπόθεση του Juan που καταδικάστηκε σε 28 έτη κάθειρξης). Μάλλον το κράτος δεν έχει κατανοήσει πως πλέον είμαστε εμβολιασμένοι ενάντια στον φόβο που πασχίζει να μας επιβάλει, και πως η καταστολή του δε μας αγγίζει.

Μέσω της δράσης αυτής, θα θέλαμε πρωτίστως να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον σύντροφο που κατηγορείται -στα πλαίσια της επιχείρησης Bialystok- για τον εμπρησμό οχημάτων που ανήκουν στην ENI, διότι πιστεύουμε πως η αλληλεγγύη συνίσταται πρωτίστως στη συνέχιση των επιθετικών πρακτικών, τις οποίες το κράτος επιχειρεί να αποθαρρύνει μέσω του κατασταλτικού του ζήλου. Ο αγώνας ενάντια στην ENI δεν πρέπει να σταματήσει, ιδιαιτέρως τώρα, όπου οι αντιφάσεις τις οποίες έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός λόγω της κλιματικής αλλαγής φέρουν τη συγκεκριμένη εταιρεία προ των ευθυνών της απέναντι στον λαό, και όπου η εταιρεία αυτή αποτελεί παράγοντα-υποστηρικτή των συμφερόντων του τριπολικού καπιταλισμού στη σύγκρουση στην Ουκρανία και στην αναδιάρθρωση των δομών της παγκόσμιας κυριαρχίας. Το να χτυπάει κανείς την ENI στο σήμερα, σημαίνει πως σαμποτάρει τον πόλεμο που μαίνεται, και πως δρα έμπρακτα, κάνοντας τους άμεσα υπεύθυνους για τη συνθήκη της κλιματικής και περιβαλλοντικής αστάθειας που ζούμε να πληρώσουν.

Για όλα τα συντρόφια που διώκονται για την επιχείρηση Bialystok και βρίσκονται ενώπιον της καταδίκης τους τον Σεπτέμβριο.

Για τον Alfredo, την Anna και τον Juan, απέναντι στους οποίους έχει εξαπολυθεί η κρατική εκδικητικότητα. Αυτή η κατασταλτική αυθαιρεσία δεν πρέπει να περάσει! Τα συμφέροντα του ιταλικού κράτους πρέπει να χτυπηθούν παντού!

Για τον Γιάννη Μιχαηλίδη, αιχμάλωτος αναρχικός στην Ελλάδα, ο οποίος βρισκόταν σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου από τις 23 Μαΐου, διεκδικώντας την υφ’ όρων αποφυλάκισή του, όπως δικαιούται από τους ελλαδικούς νόμους. Δύναμη, σύντροφε!

Για την απελευθέρωση του Claudio Lavazza και όλων των μακροχρόνια αιχμαλώτων.

Για όλες τις έγκλειστες αναρχικές και τους φυλακισμένους επαναστάτες ανά τον κόσμο.

Για τους 13 πεσόντες στις ιταλικές φυλακές, κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων του Μαρτίου του 2020. Εκδίκηση!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Επαναστάτες για την εξάλειψη κράτους και κεφαλαίου

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ρωσία, Ιρκούτσκ: Κάνοντας τον δικό μας πόλεμο

Posted on 16/10/2022 by revconsciousness

“Κάνοντας τον δικό μας πόλεμο”

Τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2022, λίγες μέρες μετά τη μερική επιστράτευση που διέταξε ο Ρώσος πρόεδρος, ένας 25χρονος άνεργος, με χαρούμενο βάδισμα, πήγε στο στρατολογικό διαμέρισμα της περιοχής του. Πιο συγκεκριμένα, στο Oust-Ilimsk, 600 χιλιόμετρα βόρεια του Ιρκούτσκ, καταμεσής της Σιβηρίας. Γύρω στο μεσημέρι, ανέβηκε στον τέταρτο όροφο του κτιρίου, ώστε να πάει στο δωμάτιο όπου ήδη συγκεντρώνονταν οι μέλλοντες έφερδροι.

Μπροστά τους στεκόταν ο αξιωματικός του στρατολογικού διαμερίσματος, ο Alexander Eliseev, ο οποίος γέμιζε το δωμάτιο με τα πολεμικά του κηρύγματα και γκαρίζοντας τις πρώτες του εντολές. Έπειτα, ο Ruslan Zinin είπε στους νεολαίους γύρω του: “Κανείς δε θα πολεμήσει” και “Τώρα όλοι θα πάμε σπίτια μας!”. Εν συνεχεία, οπλισμένος με τις πεποιθήσεις του, τράβηξε ένα αυτοσχέδιο όπλο απ’ το μπουφάν του και πυροβόλησε τον αξιωματικό στο πρόσωπο. Περιττό να αναφέρουμε πως ο αξιωματικός αμέσως βούλωσε το μεγάλο του στόμα και γκρεμίστηκε στο πάτωμα, προτού πέσει σε κώμα και μεταφερθεί στο νοσοκομείο σε επείγουσα κατάσταση.

Ο Ruslan Zinin δεν είχε λάβει εντολή επιστράτευσης για να πάει να πολεμήσει μακριά στην Ουκρανία, σε αντίθεση όμως με τον ξάδερφό του και με τον καλύτερό του φίλο. Πήγε στο στρατολογικό διαμέρισμα από μόνος του, για να κάνει τον δικό του πόλεμο, με το δικό του αυτοσχέδιο όπλο, προτού πέσει δυστυχώς στα χέρια του εχθρού ενώ προσπαθούσε να διαφύγει. Επιπλέον, από την έναρξη του πολέμου μέχρι και σήμερα, 54 στρατολογικά διαμερίσματα ή στρατιωτικά διοιηκητικά κτίρια έχουν πυρποληθεί σε όλη την επικράτεια της Ρωσίας.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Ο μόνος βιώσιμος δρόμος – Αφίσα αλληλεγγύης για τον αναρχικό Alfredo Cospito

Posted on 13/10/2022 by revconsciousness

Ο ΜΟΝΟΣ ΒΙΩΣΙΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Από τις 5 Μάη, ο σύντροφός μας, Alfredo Cospito, βρίσκεται έγκλειστος υπό το καθεστώς 41 bis. Το μέτρο αυτό επιβλήθηκε έπειτα από μήνες λογοκρισίας στην αλληλογραφία του, και έπειτα απ’ την κατασταλτική επιχείρηση Sibilla τον Νοέμβρη του 2021, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψή του ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Πίσω απ’ την αυστηροποίηση των όρων του εγκλεισμού του Alfredo, δεσπόζει η κατάφωρη επιθυμία του κράτους να βουλώσει το στόμα ενός συντρόφου που, κατά τη διάρκεια των ετών του εγκλεισμού του, έχει συνεισφέρει τόσο πολύ στον αναρχικό διάλογο, μέσω άρθρων και παρεμβάσεων.

Το 41 bis είναι ένα σκληρό καθεστώς εγκλεισμού, δημιουργημένο ώστε να απομονώνει, να αποσιωπεί και να εκμηδενίζει τον κρατούμενο, πασχίζοντας να τον αναγκάσει να “συνεργαστεί” με τη Δικαιοσύνη. Καθιερώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80, και εφαρμόστηκε άμεσα σε καταστάσεις εξαίρεσης που αφορούσαν ταραχές και σοβαρά επείγοντα περιστατικά εντός των καταστημάτων σωφρονισμού. Το 1992, έπειτα απ’ το μακελειό του Capaci, επεκτάθηκε σε κατάδικους της Μαφίας. Από το 2002, έχει επίσης εφαρμοστεί σε όσες και όσους κατηγορούνται για τρομοκρατία και ανατροπή, ως εργαλείο πολιτικής καταστολής. Επιπλέον, αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό αυτό το καθεστώς εγκλεισμού και κάποιοι αιχμάλωτοι που ανήκουν στην κομμουνιστική οργάνωση των Ερυθρών Ταξιαρχιών – Μαχόμενου Κομμουνιστικού Κόμματος (BR-PCC). Ενώ αρχικά θεσπίστηκε ως καθεστώς κράτησης με προσωρινό χαρακτήρα, από έκτακτη ανάγκη σε έκτακτη ανάγκη, αυτή η εξαίρεση κατέστη ο κανόνας. Και ο μηχανισμός αυτός έχει αποτελέσει πλέον βούτυρο στο ψωμί για την πλειονότητα του πληθυσμού, έπειτα απ’ την κήρυξη της αποκαλούμενης πανδημίας. Είναι πλέον αποδεδειγμένο: Όταν επιβάλλονται μέτρα εκτάκτου ανάγκης, δεν υπάρχει επιστροφή.

Η μεταφορά του Alfredo σε καθεστώς 41 bis, όπως και οι πρόσφατες καταδίκες του Juan, ο οποίος καταδικάστηκε σε 28 έτη κάθειρξης για εκρηκτική επίθεση στα γραφεία της Λέγκας του Βορρά, και της Anna, η οποία καταδικάστηκε από κοινού με τον Alfredo για πολιτικό μακελειό, αποτελούν πραγματική απειλή από πλευράς του κράτους: Όσες και όσοι εξαπλώνουν τις αναρχικές κι επαναστατικές πρακτικές και ιδέες, θάβονται ζωντανοί. Οι αντι-αναρχικές επιχειρήσεις των τελευταίων χρόνων αποτελούν επίσης παραδείγματα της κατασταλτικής αυστηροποίησης που βιώνουμε. Μπροστά σ’ όλο αυτό, δεν μπορούμε να περιοριστούμε στο να αντέχουμε όσο μπορούμε τα χτυπήματα του κράτους, καρτερώντας τους καλύτερους καιρούς.

Επείγει να θέσουμε τα θεμέλια μιας συνεκτικής επαναστατικής, διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Τα μόνα αντισώματα για ν’ αντιμετωπίσουμε την καταστροφή στην οποία μας εξωθούν μέρα με τη μέρα κράτος και αφεντικά, είναι η προπαγάνδα και η δράση, που γνωρίζουν πώς να φράσουν στη ρίζα, εκφράζοντας το βαθύτερο νόημα του αγώνα: την καταστροφή του υπάρχοντος δίχως καμιά διαμεσολάβηση.

ΕΞΩ Ο ALFREDO ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ 41 BIS.

ΟΛΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ, ΟΛΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

αναρχικές/οί

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Αμβούργο: “Εσείς είστε η κρίση” – Ανάληψη ευθύνης για εμπρησμό κυβερνητικού οχήματος

Posted on 13/10/2022 by revconsciousness

“Εσείς είστε η κρίση” – Ανάληψη ευθύνης για εμπρησμό κυβερνητικού οχήματος στη γειτονιά του St. Pauli

Οι κρίσεις αυτού του κόσμου προφανώς κλιμακώνονται.

Σαφέστατα δεν πρόκειται για ψευδαίσθηση το ότι έρχονται ζόρικοι καιροί. Ακόμη κι αν θεωρούμε καταστροφική την κατάσταση των περασμένων δεκαετιών, οι νέες εξελίξεις φαίνονται πολύ πιο ανησυχητικές. Αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι ο κορωνοϊός, η κλιματική αλλαγή και ο πόλεμος στην Ουκρανία μάς ανάγκασαν να κοιτάξουμε πέρα απ’ την Κεντρική Ευρώπη. Τα προβλήματα έρχονται πιο κοντά μας, και αυτή τη στιγμή βιώνουμε ωμά τις συνέπειες και εδώ πέρα.

Παρ’ όλα αυτά, οι συνέπειες του κορωνοϊού, της φτώχειας και του πολέμου δεν επηρεάζουν τους πάντες εξίσου σε μια πόλη όπως το Αμβούργο.

Όπως και παντού ανά τον κόσμο, οι περιθωριοποιημένοι και φτωχοί άνθρωποι επηρεάζονται άμεσα και καταδικάζονται στη μετανάστευση, στην πείνα και στην αστεγία · καμία σχέση με τους πλουσίους. Η κατάσταση αυτή θα γίνει ολοένα χειρότερη την ερχόμενη περίοδο. Αν λιγοστέψουν οι πλούσιοι, θα γίνουν ακόμα πιο αδίστακτοι για την υπεράσπιση της ιδιοκτησίας “τους”, και θα χρησιμοποιούν όλο και περισσότερη βία για να προστατεύσουν τα προνόμιά τους.

Σε μια πόλη όπως το Αμβούργο, όπου το ποσοστό των εκατομμυριούχων είναι το υψηλότερο στη χώρα, οι κοινωνικές ανισότητες είναι πολύ πιο αισθητές.

Λίγο παραπάνω από ένας στους χίλιους βγάζει περισσότερο από ένα εκατομμύριο ευρώ τον χρόνο. Την ίδια στιγμή, ένα στα πέντε παιδιά ζει σε συνθήκες ανέχειας. Στα πλούσια προάστια του Έλβα (μπουρζουάδικη περιοχή του Αμβούργου), ούτε ένα στα τέσσερα παιδιά δε ζει σε οικογενειακή κατάσταση “Hartz 4 family” (οικογένεια που παίρνει επίδομα λόγω ιδιαίτερα χαμηλού εισοδήματος), ενώ στις φτωχογειτονιές σχεδόν ένα στα δύο.

Τίποτα το πρωτάκουστο · ο κόσμος είναι άδικος.

Κι όμως, παραμένει σημαντικό να παρατηρούμε τις χαμηλές και τις υψηλές ταχύτητες της καπιταλιστικής μηχανής και να εκθέτουμε τις κινήσεις της.

Ας μας επιτραπεί να παραθέσουμε κάποια δεδομένα απ’ το κοινοβούλιο του Αμβούργου, τα οποία δημοσιεύτηκαν προσφάτως, έπειτα από ερωτήματα που κατέθεσε το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα “die Linke” (το μόνο που καταφέρνουν να κάνουν):

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, σχεδόν 19.000 άνθρωποι στο Αμβούργο ζουν στους δρόμους.

Το 2021, 29 άστεγοι άνθρωποι ξεψύχησαν στο Αμβούργο · όχι 13, όπως αναφερόταν στον τύπο.

Μία ακόμη ερώτηση αποκάλυψε πως, τους πρώτους έξι μήνες της χρονιάς, οι δημοτικές αρχές του Αμβούργου έδωσαν εντολή στην αστυνομία να ξηλώσει 63 παραπήγματα αστέγων, π.χ. κρεβάτια στους δρόμους.

Το 2021, πραγματοποιήθηκαν 107 εξώσεις, και το 2020, πραγματοποιήθηκαν 100 εξώσεις.

Την ίδια στιγμή, το Αμβούργο έδωσε άδεια σε ένα στεγαστικό project στις γέφυρες του Έλβα, με σκοπό να στεγαστούν πλούσιοι πελάτες και επενδυτές που έρχονται στην πόλη. Το κόστος του “Elbtower” project ανέρχεται περίπου στα 950 εκατομμύρια ευρώ. Κόστος που υπερβαίνει ακόμα και εκείνο της ανέγερσης της Elbphilharmonie (η Φιλαρμονική του Αμβούργου, που εγκαινιάστηκε το 2017). Θά ‘πρεπε να είναι σαφές πως τα χρήματα για το έργο αυτό δε θα πληρωθούν απ’ τους μεγαλοκαρχαρίες που θα ζουν και θα δουλεύουν εκεί.

Είτε πρόκειται για το σκάνδαλο Warburg, για τις συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολλαρίων των ναυτηλιακών εταιρειών, για το λιμάνι του Αμβούργου -πρωτοστάτη των οπλικών εξαγωγών, ασφαλή παράδεισο για την καταστροφική-για-το-περιβάλλον ταξιδιωτική βιομηχανία-, είτε απλά για μια πόλη τόσο αηδιαστικά πλούσια και μισανθρωπική.

Γαμημένο Αμβούργο, διαολεμένο Αμβούργο.

Οι “Αυτόνομες Ομάδες” έχουν ήδη μιλήσει γι’ αυτό το θέμα στις 8 Μαρτίου 2021, και έχουν πει πολλά.

Αναφερόμαστε στη δράση τους και αποδεχόμαστε την πρότασή τους να επιτεθούμε σε όσους λαμβάνουν αποφάσεις και έχουν θέση στη διαχείριση του Αμβούργου: “Ευελπιστούμε πως θα διαδοθεί το σκεπτικό της στοχοποίησης των αρχών του Αμβούργου και των αντιπροσώπων τους. Από τα πάσης χρήσεως γραφεία τους, μέχρι τα οχήματα καθαρισμού της πόλης.” (Αναφορά σε εμπρηστική επίθεση στο Δημαρχείο της περιοχής της Altona στο Αμβούργο, που πραγματοποιήθηκε και αναλήφθηκε από τις “Αυτόνομες Ομάδες”).

Είναι καιρός να πάρουμε τον χώρο που μας αναλογεί στους επερχόμενους αγώνες μέσω κοινού διαλόγου και ανάλυσης. Είναι καιρός να ξεκινήσουμε να κάνουμε πράξη όσα λέμε.

Θέλοντας να επιτεθούμε σε κάποιον άμεσα υπεύθυνο για τη διαχείριση της φτώχειας και των διακρίσεων, προβήκαμε σε εμπρησμό οχήματος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, που ανήκει στο “υψηλότερο επίπεδο διαχείρισης” (με αριθμό πινακίδας HH:110) της πόλης του Αμβούργου, στην περιοχή του St. Pauli. Αυτές οι “ανώτερες κρατικές αρχές” περιλαμβάνουν υπουργεία, όπως για παράδειγμα, το Υπουργείο Αστικής Ανάπτυξης και Στέγασης, η Οικονομική Αρχή, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Προστασίας Καταναλωτή, το Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης. Και φυσικά το Υπουργείο Εσωτερικών και Αθλητισμού, υπό τον Ανώτερο Αξιωματικό της Αστυνομίας, Pimmel Andy Grote. Μαζί με τους υπουργούς, συνθέτουν την κυβέρνηση. Στο Αμβούργο: τη Γερουσία. Αυτή κυβερνά την Ελεύθερη και Χανσεατική πόλη του Αμβούργου, παρέα με τον δήμαρχο. Κατά συνέπεια, αποτελούν έγκυρους στόχους για την έκφραση της οργής μας.

Εσείς είστε οι πόλεμοι, εσείς είστε οι κρίσεις, εσείς είστε οι φονιάδες.

Εσείς θα πληρώσετε τον λογαριασμό.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Λευκορωσία: Απεργία πείνας του αναρχικού Ihar Alinevich – Τι γνωρίζουμε ως τώρα

Posted on 13/10/2022 by revconsciousness

Ο Ihar Alinevich / Igor Olinevich, αναρχικός-αντάρτης που έχει καταδικαστεί σε 20 χρόνια κάθειρξης επειδή στήριξε την εξέγερση στη Λευκορωσία, βρίσκεται σε απεργία πείνας. Μέλη του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Λευκορωσίας συνέλεξαν τις πιο πρόσφατες ενημερώσεις για τον Igor από το Facebook της μητέρας του, Valentina Alinevich, και απ’ τους κοντινούς του φίλους. Παραθέτουμε όσα καταφέραμε να μάθουμε.

Στις 5 Οκτώβρη, ο δικηγόρος του Ihar προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του, αλλά δεν τα κατάφερε. Θα ξαναπροσπαθήσει την επόμενη εβδομάδα. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο Ihar βρίσκεται ακόμα στο σωφρονιστικό κελί όπου τον επισκέφθηκε ο εισαγγελέας. Είναι δύσκολο να λάβουμε οποιαδήποτε πληροφορία για τον Ihar. Ακόμα και η μητέρα του δεν έχει κατορθώσει εδώ και χρόνια να δει τον γιο της · δεν υπάρχει δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας μαζί του · όλα τα γράμματα λογοκρίνονται και, συνήθως, δε φτάνουν καθόλου στον ίδιον. Είναι δύσκολο ίσως να το καταλάβουν αυτό άνθρωποι που μένουν σ’ άλλες χώρες, αλλά όταν μια χώρα “δεν έχει σχέση με νόμους”, τότε οι ενημερώσεις μπορούν να είναι ελάχιστες.

Η απεργία πείνας του Ihar και τα αιτήματά του

Ο Ihar ξεκίνησε απεργία πείνας στις 19 Σεπτέμβρη. Τα ακριβή αιτήματα δεν είναι γνωστά με βεβαιότητα, αλλά προφανώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η μεταφορά του σε σωφρονιστικό κελί. Πριν από αυτό, είχε στείλει παράπονα στις ανώτερες αρχές για τις αυθαιρεσίες της διοίκησης, αλλά δεν έλαβε απάντηση. Έπειτα, ο Ihar ισχυρίστηκε πως καθόλου δεν έλειψαν τα παράπονα στη φυλακή.

Μεταφορά σε καθεστώς φυλακής

Από το στρατόπεδο όπου ο Ihar εξέτιε την ποινή του, μεταφέρθηκε σε καθεστώς φυλακής. Δε γνωρίζουμε με ποιο πρόσχημα συνέβη αυτό, αλλά ήταν κάτι που υπολόγιζε πως μπορεί να συνέβαινε. Αυτό αποτελεί συχνό φαινόμενο για τους Λευκορώσους πολιτικούς κρατουμένους. Όταν ένας άνθρωπος έχει αξιοπρέπεια και θέληση, αυτό αποτελεί φυσικό επακόλουθο.

Η υπόθεση του 2010

Ανασύρεται η υπόθεση του εμπρησμού οχήματος της ρωσικής πρεσβείας του 2010. Ο σύντροφος του Ihar, ο αναρχικός-αντάρτης Dmitri Dubovsky, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε καταφέρει να διαφύγει, θα δικαστεί. Ο Ihar είχε συλληφθεί τότε, και καταδικάστηκε για πρώτη φορά. Πιθανώς να θελήσουν να φέρουν τον Ihar ως μάρτυρα. Ο Ihar περιέγραψε λεπτομερώς τη στάση του σε σχέση με τη συγκεκριμένη υπόθεση στο βιβλίο του “Ο δρόμος για το Μαγκαντάν”, και στην τελευταία του δήλωση στη δίκη του 2011, όπου και ήταν προσβεβλημένος που καταδίκασαν τον Dmitri ερήμην του.

Πρόστιμο για εμπρησμό οχημάτων

Αφότου καταδικάστηκαν σε τεράστιες ποινές κάθειρξης, ο Ihar και οι σύντροφοί του δέχτηκαν πρόστιμο για τον εμπρησμό αστυνομικών οχημάτων, αλλά τώρα, όπου η ζωή κρέμεται σε τεντωμένο σκοινί, αυτό δε μετράει καθόλου.

Η αντιμετώπιση των αναρχικών-ανταρτών στη Λευκορωσία

Και τα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης και οι καθημερινοί άνθρωποι δείχνουν μεγάλη συμπάθεια στους αναρχικούς-αντάρτες, οι αρχές έχουν αποτύχει να πείσουν τον κόσμο ότι πρόκειται για επικίνδυνους τρομοκράτες.

Το νέο βιβλίο του Igor

Στη φυλακή, ο Ihar ξεκίνησε να γράφει ένα φουτουριστικό τεχνο-θρίλερ, την Κόκκινη Κούνια. Δεν τό ‘χει τελειώσει ακόμα. Έχει πολλές ακόμα ιδέες, και για την τεχνολογία και για την ιστορία. Πιστεύει στο μέλλον της ανθρωπότητας.

Η κατάσταση του Ihar στο τώρα

Δεν υπάρχει επικοινωνία με τον Ihar, αλλά και η μητέρα του και οι φίλοι του πιστεύουν πως έχει ακμαίο ηθικό. Για τον Ihar, το να αγωνίζεται είναι συνήθεια και αναγκαιότητα. Στον αντίποδα, θα έπρεπει κανείς ν’ ανησυχεί αν δεν πάλευε ν’ αγωνιστεί με κάποιον τρόπο.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε

Θα μπορούσατε να γράψετε στον Igor με τα εξής στοιχεία: Igor Vladimirovich Olesinov Prison №8, ul. Sovetskaya 22A, 22163 g. Zhodino Belarus. Θα μπορούσατε επίσης να του γράψετε διαδικτυακά, μέσω του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Λευκορωσίας. Μπορείτε, επιπλέον, να συνεισφέρετε οικονομικά στον ΑΜΣ Λευκορωσίας για να στηρίξετε τους έγκλειστους αναρχικούς κι αντιφασίστες.

Και, γενικώς, να αγωνίζεστε για τη λευτεριά στη Λευκορωσία και στις άλλες χώρες.

Πηγή: Avtonom

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Σύστημα Κοινωνικής Πίστωσης: Η νέα ολοκληρωτική διαχείριση με τεχνολογικό κλειδί και ο πειραματισμός της Κοινωνικής Πίστωσης ξεκίνησε στην Ιταλία

Posted on 12/10/2022 by revconsciousness

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ

“Η πιο αποτελεσματική δύναμη είναι αυτή που δεν φαίνεται. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αναγωγή του υποκειμένου σε ένα απλό οικονομικό “ζώο laborans” και την αποσυγκεντρωτικοποίηση και αποπολιτικοποίηση της κοινωνίας, τείνει προς την κατασκευή ενός πλαισίου στο οποίο οι κανόνες και αυτοί που τους αποφασίζουν δύσκολα μπορούν να αμφισβητηθούν.”

“Η αποπολιτικοποίηση και η οικονομική επιτυχία είναι τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία για την ειρήνευση της κοινωνίας και τη διατήρηση του ελέγχου της, και το σύστημα κοινωνικής πίστωσης κινείται προς αυτή την κατεύθυνση”.

Από το 2013 η Rongcheng, κινεζική πόλη στην επαρχία Shandong, άρχισε να πειραματίζεται με το σύστημα “κοινωνικής πίστωσης”, αλλά ο στόχος είναι να επεκταθεί σε όλη τη χώρα μέχρι το 2023.

Στη Rongcheng, σε κάθε πολίτη αντιστοιχούν 1.000 αρχικοί πόντοι και κάθε πόντος αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο γράμμα: Το γράμμα “Α” (που αντιστοιχεί σε 1.000 βαθμούς) είναι η βασική βαθμολογία και συνεπάγεται πρόσβαση σε ορισμένα οφέλη, όπως προνομιακή βοήθεια στην απασχόληση και προτεραιότητα στην εγγραφή στο σχολείο. Μπορεί κανείς να επιδιώξει να αυξήσει τη βαθμολογία του με συμπεριφορές που θεωρούνται από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα ως “ενάρετες”: πληρωμή φόρων και λογαριασμών στην ώρα τους, πραγματοποίηση συγκεκριμένων αγορών, ανταλλαγή και διάδοση των ιδεών του κόμματος κ.λπ. ένας μακρύς κατάλογος συμπεριφορών με βάση τον οποίο κρίνεται η “αξιοπιστία” και η “ενάρετη συμπεριφορά” των πολιτών. Φυσικά, το να καταγγέλλει κανείς ανθρώπους των οποίων οι συμπεριφορές κρίνονται ανάρμοστες οδηγεί σε αύξηση της βαθμολογίας του. Τα οφέλη για το υψηλότερο επίπεδο (ΑΑΑ, προσβάσιμο σε όσους έχουν πάνω από 1.050 βαθμούς) περιλαμβάνουν: υψηλότερη συνταξιοδοτική ασφάλιση, επιδοτήσεις για τις δημόσιες συγκοινωνίες, δυνατότητα υποβολής αίτησης για άτοκα δάνεια, δυνατότητα ενοικίασης οχημάτων χωρίς να χρειάζεται να κατατεθεί εγγύηση, απαίτηση λιγότερων εγγράφων για την έκδοση ταξιδιωτικής βίζας κ.λπ.

Η βαθμολογία ενός ατόμου γίνεται επίσης ένα σύμβολο κύρους που μπορεί να εμφανίζεται στο διαδίκτυο, όπως ήδη συμβαίνει στον ιστότοπο Baihe, ο οποίος επιτρέπει ήδη στους χρήστες του να δημοσιεύουν τη βαθμολογία τους. Από την άλλη πλευρά, όσοι βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση και ως εκ τούτου πληρώνουν καθυστερημένα τους λογαριασμούς, το ενοίκιο ή τους φόρους τους, αναπόφευκτα θα τους αφαιρούνται βαθμοί- το ίδιο ισχύει και για όσους δεν περνούν σε μια διάβαση πεζών, πετούν χαρτιά στο έδαφος, εκφράζουν πολιτικές απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με το κόμμα κ.λπ. Ο κατάλογος των συμπεριφορών που θεωρούνται “ανήθικες” είναι πολύ μακρύς.

Εάν η βαθμολογία κάποιου πέσει κάτω από 600 βαθμούς, μπαίνει στη “μαύρη λίστα” και χαρακτηρίζεται ως “D”, γεγονός που οδηγεί σε πραγματικές τιμωρίες. Σε περίπτωση που αυτό συμβεί στους γονείς, τα παιδιά τους θα αποκλείονται από τα σχολεία που θεωρούνται τα καλύτερα της περιοχής. Άλλες τιμωρίες περιλαμβάνουν: την υποβολή σε επαναλαμβανόμενες επιθεωρήσεις, τη μη δυνατότητα αγοράς αεροπορικών εισιτηρίων για να φύγουν από τη χώρα, την απαγόρευση διαμονής σε ορισμένες περιοχές της πόλης, τη δημοσιοποίηση των προσωπικών στοιχείων του ατόμου, την απαγόρευση να γίνει κάποιος δημόσιος υπάλληλος, και επειδή οι εταιρείες μπορούν να γνωρίζουν ποιος βρίσκεται σε αυτή τη “μαύρη λίστα”, η εύρεση οποιασδήποτε εργασίας γίνεται πιο δύσκολη, διευκολύνοντας την εκμετάλλευση όσων βρίσκονται σε αυτή τη λίστα. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα πρόσωπά τους προβάλλονται σε γιγαντοοθόνες σε εμπορικά κέντρα και άλλους δημόσιους χώρους, σε ένα είδος σύγχρονου στηθαίου, και ο ήχος κλήσης των κινητών τους τηλεφώνων αλλάζει ώστε να ακούγεται σαν σειρήνα, καθιστώντας τους αναγνωρίσιμους και κρίσιμους από οποιονδήποτε. Το κινεζικό σύστημα κοινωνικής πίστωσης δεν περιορίζεται στην ανάλυση της συμπεριφοράς ενός ατόμου. Στην πραγματικότητα, η βαθμολογία ενός ατόμου υποτίθεται ότι επηρεάζεται επίσης από τη συμπεριφορά των πιο κοντινών του ανθρώπων: το να βγαίνει κανείς ραντεβού ή να έχει σχέση με άτομα που βρίσκονται στη “μαύρη λίστα”, δηλαδή με άτομα που δεν σέβονται τους νόμους ή που επικρίνουν το κόμμα, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της βαθμολογίας του.

Η ΝΕΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ

Αυτό το πειραματικό εργαλείο, που πλασάρεται ως ένας τρόπος για να αυξηθεί το επίπεδο της ηθικής ακεραιότητας των πολιτών, είναι στην πραγματικότητα ένας τρόπος καταγραφής, αξιολόγησης και ελέγχου των ανθρώπων με βάση την υπακοή, την οικονομική, κοινωνική και νομική αξιοπιστία.Αυτό γίνεται με τη χρήση άπειρων δεδομένων (Big Data) που συλλέγονται από τράπεζες, εφαρμογές, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και φυσικά μέσω των διαφόρων “ψαχτών”, οι οποίοι, προκειμένου να αυξήσουν τη βαθμολογία τους, μπορούν να αναφέρουν τη συμπεριφορά άλλων πολιτών. Το μοντέλο αυτό ωθεί προς μια τυποποιημένη ζωή και καταστρέφει τις κοινωνικές σχέσεις προς όφελος ενός πλήρως ψηφιοποιημένου και αυθαίρετου συστήματος, το οποίο στοχεύει να καταστήσει τους πολίτες πλήρως ομογενοποιημένους και υποταγμένους σε ένα απάνθρωπο μοντέλο κοινωνίας, στο οποίο οι αλγόριθμοι θα καθορίζουν αν ένα άτομο αξίζει να είναι μέλος της ή όχι. Ένα σύστημα που βασίζεται στην κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του πολιτικού προσανατολισμού και οποιασδήποτε καθημερινής δραστηριότητας, δεν είναι ουδέτερο, αλλά επηρεάζει μαζικά όσους ζουν υπό συνεχή αξιολόγηση. Η επιβράβευση όσων συγκεντρώνουν υψηλότερη βαθμολογία και ο στιγματισμός όσων συγκεντρώνουν χαμηλότερη, είναι η επικαιροποιημένη εκδοχή του περίφημου συνθήματος “διαίρει και βασίλευε”, τα μέλη του οποίου έχουν ως μοναδική αξία να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και τη δική τους κατάσταση και θεωρούν το άτομο που βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ως τεμπέλη, που δεν προσπαθεί αρκετά ώστε να είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την κατάστασή του, με άλλα λόγια, ως κατώτερο άτομο. Το σύστημα κοινωνικής πίστωσης είναι ένα εργαλείο για τον εντοπισμό και την εκ των προτέρων αξιολόγηση των ανθρώπων. Μια νέα μορφή ολοκληρωτισμού που λειτουργεί σε οικείο και ψυχολογικό επίπεδο στα μεμονωμένα υποκείμενα, τροποποιώντας τις αξίες τους, και που σταδιακά, μέσω της προπαγάνδας, κατασκευάζει νέα καθολικά μοντέλα συμπεριφοράς, αλλάζοντας βαθιά τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους άλλους και την ίδια την αίσθηση της κοινότητας. Το δυνατό σημείο αυτής της νέας μορφής διαχείρισης και καταστολής είναι ότι γίνεται αντιληπτό ότι φέρνει οφέλη για την κοινότητα, ενώ στην πραγματικότητα βασίζεται στις διακρίσεις και την τυποποίηση της σκέψης, στην εκμηδένιση της κοινωνικής συγκρουσιακότητας, και η οποία ωθεί τα άτομα σε συνεχή ανταγωνισμό με τον εαυτό τους και σε αναγκαστική ομογενοποίηση.

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Η Δύση δεν εξαιρείται από τη χρήση παρόμοιων συστημάτων, και πρόσφατα, ακόμη και η Ιταλία άρχισε να πειραματίζεται με την κοινωνική πίστωση σε ορισμένους δήμους, τώρα σε εθελοντική βάση, αλλά στο μέλλον θα αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος του αναδυόμενου κοινωνικού μοντέλου.

Η πόλη Fidenza, στην Emilia Romagna, ενεργοποίησε μια κάρτα μορίων για τους ενοικιαστές κοινωνικών κατοικιών, προκειμένου να αξιολογείται η συμπεριφορά κάθε οικογένειας και να αποφασίζεται αν αξίζει ή όχι να διαμένουν εκεί.

Οι ενοικιαστές υποχρεούνται να τηρούν έναν μακρύ κατάλογο κανόνων που μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει τους αρχικούς 50 πόντους που αντιστοιχούν σε κάθε νοικοκυριό. Οι σχέσεις με τους γείτονες θα τεθούν σε δοκιμασία, καθώς η αναφορά συμπεριφοράς που θεωρείται ανάρμοστη θα αυξήσει τη βαθμολογία κάποιου.

Όσοι καταγγέλλονται θα υποβάλλονται σε επιθεώρηση του διαμερίσματός τους από υπαλλήλους για να εξακριβωθεί η αλήθεια των ισχυρισμών. Ένα απλό φυτό στο κεφαλόσκαλο που ενοχλεί λόγω ποτίσματος ή που βρίσκεται στο δρόμο θα κοστίζει στον ενοικιαστή 20 πόντους. Ακόμα και η διατήρηση της ψησταριάς στο μπαλκόνι ή η φιλοξενία ατόμων εκτός σπιτιού χωρίς ενημέρωση του δήμου θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια 10 βαθμών στην πρώτη περίπτωση και 25 βαθμών και την καταβολή προστίμου στη δεύτερη. Η απώλεια βαθμών είναι εξαιρετικά εύκολη και αν η βαθμολογία πέσει στο μηδέν το δικαίωμα στέγασης παύει να ισχύει και αναγκάζεστε να εγκαταλείψετε το σπίτι σας.

Αντίθετα, η ανάκτηση των βαθμών είναι δύσκολη, καθώς θα λαμβάνετε 5 επιπλέον βαθμούς κάθε 3 χρόνια μόνο εάν έχετε συμπεριφερθεί ως “υπόδειγμα ενοικιαστή” και έναν βαθμό εάν συμμετέχετε σε ορισμένου τύπου πρωτοβουλίες ή εάν επισκευάσετε μια ζημιά. Πώς θα είναι δυνατόν να έχει κανείς “ανθρώπινες” σχέσεις με τους γείτονές του σε ένα σύστημα που επιβραβεύει τους πληροφοριοδότες; Πώς μπορείς να οικοδομήσεις σχέσεις σε ένα πλαίσιο όπου οι γύρω σου θα επωφεληθούν αν αναφέρετε συμπεριφορές που θεωρούνται ανάρμοστες;

Στην Μπολόνια και τη Ρώμη ξεκίνησε ένα έργο με την ονομασία “Citizen Wallet”, δηλαδή “μια πλατφόρμα επιβράβευσης” που δίνει κίνητρα για “ενάρετη” συμπεριφορά.

Πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό πορτοφόλι στο οποίο μπορείτε να συγκεντρώσετε πόντους αν απορρίπτετε σωστά τα απορρίμματα, αν προτιμάτε τα “πράσινα” από τα παραδοσιακά μέσα μεταφοράς, αν δεν σας επιβάλλονται πρόστιμα κ.λπ. Αυτοί οι πόντοι θα επιτρέπουν εκπτώσεις στις δημόσιες συγκοινωνίες, στα τέλη απορριμμάτων και στις πολιτιστικές δραστηριότητες. Προκειμένου να αξιολογηθεί ο βαθμός επιμέλειας ενός πολίτη, ο δήμος ή όποιος άλλος θα χρειαστεί πρόσβαση σε μια ολόκληρη σειρά προσωπικών δεδομένων και θα το κάνει μέσω ψηφιακών πλατφορμών, τσιπ στις σακούλες απορριμμάτων (RFID) και εφαρμογών εντοπισμού. Το όλο θέμα, όπως η κοινωνική πίστωση στην Κίνα, πλασάρεται ως ένας τρόπος για να δοθούν κίνητρα στους πολίτες να έχουν “ενάρετη συμπεριφορά με στόχο τη βελτίωση της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής βιωσιμότητας της πόλης”.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΟΛΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΒΗΣΗ, ΑΛΛΑ ΧΑΡΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΗΡΥΧΘΟΥΝ, ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΔΡΑΙΩΘΕΙ ΜΟΝΙΜΑ ΠΑΝΤΟΥ. ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΗΔΗ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ “GREEN PASS”, ΤΟ ΟΠΟΙΟ, ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΜΕΣΟ ΛΟΓΩ “ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ”, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΙΜΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΣΟ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ, ΕΧΕΙ ΧΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ “ΕΝΑΡΕΤΟΙ”, ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΣΚΕΨΗ, ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ.

Πηγή: DarkNights

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Γαλλία: Ενημέρωση για την κατάσταση του αναρχικού Ivan Alocco (5 Οκτωβρίου 2022)

Posted on 09/10/2022 by revconsciousness

Μια ενημέρωση για την κατάσταση του αναρχικού Ivan Alocco

Οκτώβριος: Ο αναρχικός σύντροφος Ivan, που συνελήφθη στις 11 Ιουνίου και κατηγορείται για έξι εμπρηστικές επιθέσεις σε οχήματα, οδηγήθηκε ενώπιον του δικαστή ελευθεριών στο δικαστήριο του Bobigny. Η αντιπρόεδρος Claire Vettier, η ίδια που είχε επικυρώσει τη φυλάκισή του στις 13 Ιουνίου, ανανέωσε την προληπτική κράτηση του συντρόφου για τέσσερις ακόμη μήνες.

Παράλληλα, η αλληλογραφία του φαίνεται να έχει ξεμπλοκαριστεί. Αν και οι παλιές επιστολές συνεχίζουν να σκονίζονται στο γραφείο του ανακριτή, ο σύντροφος έλαβε δύο καρτ ποστάλ και μια επιστολή, που στάλθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Του έδωσαν μεγάλη χαρά και ευχαριστεί όσους τον σκέφτηκαν.

Ας μην ξεχνάμε τους φυλακισμένους επαναστάτες.

Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση!

Η διεύθυνση του συντρόφου:

Ivan Alocco
N. d’ecrou 46355
Maison d’Arrêt de Villepinte
40, Avenue Vauban
93420 Villepinte
France

Πηγή: ActForFreedom

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Ο Όργουελ και η υπόθεση της Mónica και του Francisco

Posted on 08/10/2022 by revconsciousness

Το ότι κάθε μητρόπολη πληρεί όλα τα κριτήρια ενός πανοπτικού, ε λοιπόν, δεν είναι δα και κάτι το πρωτάκουστο. Το ερώτημα είναι το εξής: Ποια πόλη έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα τεχνολογίας επιτήρησης στη διάθεσή της, και πόσο εντατικά τη χρησιμοποιεί;

Συνεπώς, είναι προφανές πως οι ιδέες του Όργουελ για μια πλήρως επιτηρούμενη κοινωνία ήταν ακριβείς, αλλά όχι στη διάσταση που τις φανταζόταν, ή με τα ίδια θεμέλια. Συγκεκριμένα, δεν είναι αναγκαία μια δικτατορία -που για εκείνον θ’ αποτελούσε θεμέλιο λίθο της απόλυτης επιτήρησης- για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Άρα, η απόλυτη επιτήρηση δεν αποτελεί έκφραση κάποιου μεμονωμένου (υπο)συστήματος του καπιταλισμού, αλλά είναι εγγενής στην πολιτική του διαχείριση και διάρθρωση, που ακούει στο όνομα “Κράτος”. Είναι λοιπόν επίπλαστος ο διαχωρισμός που ορίζει πως η απόλυτη επιτήρηση είναι προϊόν κάποιου πιο “αυταρχικού” συστήματος. Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης θρέφει μονάχα την επιθυμία και την ιδεολογία ότι αν το κράτος έπεφτε σε καλύτερα χέρια, θα μπορούσε να έχει πιο φιλικό προσωπείο. Το είδαμε αυτό και στον διάλογο σχετικά με τον κορωνοϊό, όπου αριστερές ομάδες, καθώς και μερικοί αναρχικοί/ές, αντιλήφθηκαν την απειλή της καταστολής, την επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας, την καραντίνα κλπ., ως τα πρώτα βήματα μιας φασιστικής εξέλιξης, και δε θέλουν να καταλάβουν πως το κράτος -ασχέτως ποιο είναι, είτε δημοκρατικό, είτε οτιδήποτε άλλο- πάντα είναι φορέας τέτοιων μηχανισμών και εξουσιών (έχοντας το μονοπώλιο), ώστε να εγγυηθεί την επιβίωσή του. Η πολιτική διάρθρωση και η οργάνωση του Κράτους παραμένει πάντα ίδια, αλλάζουν μόνο τα επί μέρους κριτήρια κι οι ιδεολογίες των πολιτικών δυνάμεων που καταλαμβάνουν την εξουσία, οπότε δεν πρέπει πλέον να υποπέφτουμε σε επίπλαστους διαχωρισμούς. Το Κράτος, ιστορικά, έχει χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που είχε στη διάθεσή του για να εξασφαλίσει την ομαλή λειτουργία της μπίζνας του. Το έθνος-κράτος λοιπόν είναι η λογική συνέπεια -όπως επίσης και η ταξική κοινωνία- του καπιταλισμού, και όχι το αντίστροφο.

Θεωρούμε σημαντικό να το επαναλάβουμε, καθώς ποτέ δεν κουραζόμαστε να θέλουμε να κατανοήσουμε τα θεμέλια του κράτους και του καπιταλισμού, προκειμένου να έχουμε τη δυνατότητα να τα καταστρέψουμε με υλικούς όρους. Υπάρχουν τόσα και τόσα χαζά ιστορικά παραδείγματα που μας δείχνουν τι δρόμους παίρνουμε όταν αυτό δεν είναι ξεκάθαρο εξ αρχής.

Τώρα, στην υπόθεση της Mónica και του Francisco

Στις 24 Ιούλη (του 2020), η Mónica Caballero και ο Francisco Solar συνελήφθησαν στη Χιλή. Έχουμε αναφερθεί εκτενώς στην προανάκρισή τους, η οποία είχε ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση. Η προανακριτική τους εξέταση επ’ ουδενί δεν μπορεί να συγκριθεί με αντίστοιχες στη Γερμανία ή σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Αν σκεφτούμε το γεγονός πως μια τέτοια δικαστική διαδικασία εδώ θα διαρκούσε σχεδόν 10 λεπτά, ίσα να ξεκαθαριστεί αν το άτομο που κατηγορείται θα προφυλακιστεί -διότι, για παράδειγμα, υπάρχει ρίσκο να αποδράσει ή να έχει οργανώσει κάποια συνωμοσία-, στη Χιλή τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δε μας είναι σαφές αν υπάρχει πάντα ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση, ή αν αυτό συνέβαινε λόγω των μέτρων για τον Covid.

Εν συντομία, θα θέλαμε να σας πούμε ποιοι είναι η Mónica και ο Francisco. Η Monica και ο Francisco είναι δύο αναρχικοί που συνελήφθησαν από κοινού στη Χιλή το 2010, κατηγορούμενοι πως έχουν διαπράξει διάφορες βομβιστικές επιθέσεις. Η υπόθεση έγινε γνωστή ως “Υπόθεση Βόμβες”, στην οποία κατηγορούνταν καμιά δωδεκαριά άνθρωποι. Και οι δύο αποφυλακίστηκαν έπειτα από οκτώ μήνες προφυλάκισης και η υπόθεση κατέρρευσε. Το 2013, συνελήφθησαν από κοινού στη Βαρκελώνη και καταδικάστηκαν σε 12 χρόνια κάθειρξης -τα οποία έπειτα μειώθηκαν σε 4 χρόνια και 6 μήνες- κατηγορούμενοι για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στον καθεδρικό ναό “El Pilar” στη Σαραγόσα, ο οποίος και εξερράγη. Έπειτα από 3 χρόνια και 6 μήνες, εκδόθηκαν στη Χιλή, ενώ έλαβαν και απαγόρευση εισόδου στην Ισπανία για τα επόμενα οκτώ χρόνια.

Για να πάρετε μια εικόνα, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τι συνέβη στα πλαίσια της παρούσας κράτησης.

Όπως εν συντομία αναφέρθηκε ήδη, η Mónica και ο Francisco συνελήφθησαν στις 24 Ιουλίου, και στις 26 Ιουλίου ξεκίνησε η προανακριτική εξέταση, η οποία διήρκεσε σχεδόν 4 ώρες. Οι άνθρωποι που ήταν παρόντες ή εκπροσωπούσαν διάφορους θεσμούς και βρίσκονταν εκεί ως ενάγοντες ήταν: ο πρόεδρος, η εισαγγελία, το Υπουργείο Εσωτερικών, το Χιλιάνικο Ταχυδρομείο, το Δημαρχείο του Σαντιάγο της Χιλής, ενώ επίσης παρευρίσκονταν και οι συνήγοροι των δύο κατηγορουμένων.

Ο πρόεδρος ξεκίνησε ρωτώντας αν κατά τη σύλληψη τους ασκήθηκε βία ή όχι. Και οι δύο απάντησαν πως τους έριξαν στο έδαφος αλλά δεν ασκήθηκε βία, τους ανακοινώθηκε ο λόγος της σύλληψής τους και τους επιδείχθηκε το ένταλμα. Έγινε αμέσως έρευνα στα διαμερίσματά τους. Αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο μίλησαν η Mónica και ο Francisco.

Η εισαγγελία εξήγησε με λεπτομέρειες για τι κατηγορούνται οι δυο τους.

Στις 25 Ιουλίου 2019, ένα δέμα-βόμβα έφτασε στο αστυνομικό τμήμα της Huechuraba, το οποίο το έφερε ένας ταχυδρόμος. Αυτό εξερράγη στο γραφείο ενός υπαλλήλου, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό δύο μπάτσων, τον ελαφρύτερο τραυματισμό ακόμα ενός, και τον ελαφρύ τραυματισμό άλλων πέντε. Αυτό που μας εξέπληξε ήταν ότι εκείνη τη στιγμή έδειξαν τα ονόματα και τις φωτογραφίες όλων των μπάτσων που πλήχθηκαν απ’ την επίθεση. Έπειτα η εισαγγελία ξεκίνησε να δείχνει βιντεοληπτικό υλικό από διαφορετικά σημεία μια μέρα πριν, όπου ισχυρίζονται πως φαίνεται ο ένας κατηγορούμενος να αφήνει δυο δέματα στο ταχυδρομείο. Περιγράφηκαν τα ρούχα και το προφίλ της κίνησής του, όπως προέκυψε απ’ τους πολλούς ταρίφες που είχε χρησιμοποιήσει. Όλες οι πινακίδες κυκλοφορίας, τα ονόματα, οι διαδρομές που ακολούθησαν και οι ανάλογες τιμές που πληρώθηκαν συνυπολογίστηκαν, και αναφέρθηκε επιπλέον πως όλοι οι οδηγοί των ταξί ανακρίθηκαν ως μάρτυρες.

Καθώς στο δέμα που εξερράγη δεν καταστράφηκε το γραμματόσημο, μπορούσε να ανιχνευθεί γρήγορα το από πού και πότε στάλθηκε ο φάκελος. Το όνομα του αποστολέα λέγαται πως ήταν το όνομα κάποιου μπάτσου. Αυτός είναι και ο λόγος που η μία εκ των κατηγοριών είναι η πλαστοπροσωπία. Έγινε επίσης σύγκριση γραφικού χαρακτήρα, και είπαν πως υπάρχει θετική ταύτιση με τον γραφικό χαρακτήρα του Francisco.

Σε ένα βίντεο, ισχυρίζονται πως μπαίνει σε ένα ταξί και πηγαίνει προς την πόλη. Ο οδηγός του ταξί εντοπίστηκε και έδωσε την περιγραφή του κατηγορουμένου. Επειδή ο συγκεκριμένος ταρίφας οδηγεί πάντα με Google Maps, όλες οι διαδρομές ήταν αποθηκευμένες. Σε ένα βίντεο υποτίθεται πως φαίνεται ν’ αλλάζει ρούχα και να προχωρά κρατώντας μια τσάντα. Εν συνεχεία, αναζητήθηκαν τα ρούχα, και λένε πως βρέθηκαν σε έναν κάδο απορριμάτων στις 28 Ιουλίου 2019. Οι εργαζόμενοι που μαζεύουν τα απορρίματα, καθώς και κάποιοι γείτονες, διαβεβαίωσαν πως ο συγκεκριμένος κάδος δεν αδειάζει ποτέ. Εκεί βρέθηκε και ένα καπέλο, το οποίο επίσης φαίνεται στις κάμερες του ταχυδρομείου, ενώ σε αυτό βρέθηκε αρσενικό DNA, όπως επίσης και στα υπόλοιπα ρούχα, τα οποία όμως είχαν και διαφορετικά δείγματα DNA.

Την ίδια μέρα, στάλθηκε ένα επιπλέον δέμα-βόμβα στον πρώην Υπουργό Εσωτερικών, το οποίο πέρασε από ακτίνες-Χ και μεταφέρθηκε στην υποδοχή. Εξουδετερώθηκε, και υποτίθεται πως πάνω του εντοπίστηκε δείγμα DNA του Francisco.

Όπως εισηγήθηκε η εισαγγελία, η δεύτερη δράση έλαβε χώρα στις 27 Φεβρουαρίου 2020 · δύο βόμβες τοποθετήθηκαν σε ένα πάρκο και εξερράγησαν με χρονοκαθυστέρηση. Και οι δυο τους κατηγορούνται πως ενεργοποίησαν τη βόμβα αυτή ώστε να προσελκύσουν την αστυνομία, με σκοπό μια δεύτερη βόμβα -η οποία επρόκειτο να εκραγεί 25 λεπτά αργότερα- να σκοτώσει μπάτσους. Αυτό προκύπτει και από την ανάληψη ευθύνης για τη συγκεκριμένη ενέργεια.

Τώρα, όπως περιγράφηκε και πιο πάνω, ταρίφες δέχονται ερωτήσεις, αμέτρητες καταγραφές καμερών αναλύονται, και προφίλ κίνησης χαρτογραφούνται. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς κινείται η αστυνομική έρευνα. Η Mónica, για παράδειγμα, κατηγορείται πως έχει κάνει τέσσερα προειδοποιητικά τηλεφωνήματα για τις βόμβες. Όμως, σύμφωνα με την αστυνομία, δε γινόταν να έχουν κάποια άμεση αντίδραση έπειτα απ’ τα συγκεκριμένα τηλεφωνήματα, καθώς οι πληροφορίες που δίνονταν δεν ήταν επαρκείς. Εν πάσει περιπτώσει, ισχυρίζονται πως αυτά τα τηλεφωνήματα γίνονταν απ’ το ίδιο κινητό, και πως το σήμα του λαμβανόταν απ’ την ίδια κεραία τηλεπικοινωνιών, που έχει εμβέλεια 1400 μέτρα. Λένε επίσης πως έχουν αμέτρητες καταγραφές από κάμερες όπου φαίνεται αυτή. Σύμφωνα με την εισαγγελία, αν κάποιες στιγμές δεν ήταν ορατή, ερευνούσαν σε ποιο λεωφορείο επιβιβαζόταν και πόσο μακριά πήγαινε. Καθώς όλα τα εισιτήρια που επικυρώνονται αποθηκεύονται σε εσωτερικό μητρώο του λεωφορείου, αυτό δίνει τη δυνατότητα να εντοπιστεί το από πού αγοράστηκαν. Και έτσι υποτίθεται πως μπορούν να ανιχνεύσουν από πού μέχρι πού κινήθηκε η Mónica. Στην όλη την υπόθεση, παίζουν πρωτεύοντα ρόλο τα ρούχα των κατηγορουμένων, τα οποία ισχυρίζονται πως τα άλλαξαν αρκετές φορές. Στο κομμάτι της προανακριτικής εξέτασης, η εισαγγελία έδωσε πολλές φορές έμφαση σε αυτό, όπως επίσης και στο ότι οι κατηγορούμενοι υποτίθεται πως παράλλασσαν την εμφάνισή τους με περούκες, μουστάκια, μεταμφιέσεις (όπως π.χ. ψεύτικες κοιλιές, ψεύτικες μύτες) και make-up.

Επιπροσθέτως, ως στοιχεία παρουσιάστηκαν και οι ιστότοποι όπου δημοσιεύτηκαν οι αναλήψεις ευθύνης των συγκεκριμένων ενεργειών, ιδίως το πολύγλωσσο αναρχικό site του Contra Info, στο οποίο είχε επίσης δημοσιευτεί η δράση στην Ισπανία το 2013.

Όσον αφορά τη χρήση κινητών, έπαιξε σημαντικό ρόλο η στιγμή της αγοράς τους, καθώς η πωλήτρια στο μαγαζί έδωσε την περιγραφή ενός ατόμου το οποίο υποτίθεται πως είναι η Mónica.

Οι αρχές χρησιμοποίησαν φωτογραφίες και των δυο τους, τις οποίες βρήκαν αναρτημένες στα social media, και με τις οποίες έκαναν βιομετρικές συγκρίσεις. Σκοπός αυτού ήταν να αποδείξουν πως τα δύο άτομα που φαίνονται στις κάμερες παρακολούθησης είναι οι δύο κατηγορούμενοι. Συγκρίθηκαν η απόσταση των ματιών, οι ρυτίδες, οι ελιές, τα γενετήσια σημάδια, ουλές από piercing, το μέγεθος των αυτιών, το στόμα, η μύτη, και λοιπά χαρακτηριστικά.

Το ίδιο συνέβη και με τα tattoo, τα κοσμήματα και τα παπούτσια της Mónica, τα οποία υποτίθεται πως συμπίπτουν με το υλικό των καμερών στο μετρό, όπου φαίνεται ένα άτομο να έχει tattoo.

Στη διάρκεια των κατ’ οίκον ερευνών, βρέθηκαν ρούχα τα οποία φαίνονται και στα βίντεο.

Στη διάρκεια των ερευνών, όπου και οι δύο βρίσκονταν υπό παρακολούθηση, ψάχτηκαν επιπλέον και τα απορρίμματά τους, ώστε -μεταξύ άλλων- να ανακτηθεί DNA τους.

Έπειτα από ένα χρόνο έρευνας, η οποία τρέχει ακόμα, έχουν αναλυθεί σχεδόν 20.000 ώρες βιντεοληπτικού υλικού, και έχουν γίνει ερωτήσεις σε αμέτρητους μάρτυρες. Και οι δυο τους κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε διάφορες περιπτώσεις, όπως επίσης και για τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών.

Ο Francisco εκτίει την ποινή του σε φυλακή υψίστης ασφαλείας, και η Mónica υπό “κανονικές” συνθήκες.

Προς το παρόν, η προφυλάκιση ορίστηκε στους έξι μήνες.

Φυσικά όμως υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν για τις τέσσερις ώρες της προανακριτικής εξέτασης, αλλά τα οποία θα ήταν περιττά ή θα έμπαιναν σε πολλές λεπτομέρειες, όπως τα ταξί, τα εισιτήρια, ο ρουχισμός και το προφίλ κίνησης.

Για εμάς, είναι εντυπωσιακό το πώς έλαβε χώρα μια τέτοια προανακριτική εξέταση γι’ αυτήν την υπόθεση στη Χιλή, καθώς και το πόσα “στοιχεία” έχουν ήδη πέσει στο τραπέζι σε αυτό το σημείο (της δίκης). Δίχως να είμαστε -με οποιονδήποτε τρόπο- ειδικοί περί της πραγματικότητας στη Χιλή, σκεφτόμαστε πως, για διάφορους λόγους, πρόκειται για μια προσπάθεια να ξεμπερδεύουν. Τι εννοούμε με αυτό;

Λόγω των πρόσφατων συνθηκών στη Χιλή, δεδομένης της εξέγερσης που πραγματοποιείται από τον Οκτώβρη του 2019, και δεδομένης της άθλιας πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, θέλουν να παραδειγματίσουν και, πάνω απ’ όλα, να προβούν σε ένα προσωπικό ξακαθάρισμα λογαριασμών με τη Mónica και τον Francisco, τους οποίους δεν μπόρεσαν να κρατήσουν στη φυλακή το 2010.

Αυτές, προφανώς, είναι εικασίες και υποθέσεις που εκφράζουμε, οι οποίες όμως δε φαίνονται εξωπραγματικές. Θα συνεχίσουμε να ενημερώνουμε για τη συγκεκριμένη υπόθεση και να εκφράζουμε τις σκέψεις μας γι’ αυτήν, όπως επίσης και για άλλες υποθέσεις που σχετίζονται με την καταστολή.

Ευχόμαστε και στους δυο τους πολλή δύναμη

Λευτεριά σε όλους τους κρατούμενους/ες

Ζήτω η αναρχία

Ακολουθούν τα βίντεο απ’ την προανακριτική εξέταση: Τα πρώτα δύο είναι οι καταγραφές από την όλη διαδικασία, και το τρίτο είναι τα στοιχεία που κατέθεσε η εισαγγελία.

Ντοκυμαντέρ για την “Υπόθεση Βόμβες”: https://www.youtube.com/watch?v=WiFzI6yTTHw

https://aka3xvhiygnchpsbrilphkzbdxtvr6j6pc7hluf6mf2ddruttsikswad.onion/read/about-orwell-and-the-case-of-monica-and-francisco.html

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Kassel: Εμπρηστική επίθεση σε οχήματα του γερμανικού στρατού

Posted on 06/10/2022 by revconsciousness

Εμπρηστική επίθεση σε οχήματα του γερμανικού στρατού στο Kassel

Δημοσιεύτηκε αρχικά στο γερμανικό indymedia, στις 17 Αυγούστου 2022

Το βράδυ της Πέμπτης προς Παρασκευή την περασμένη εβδομάδα, δύο οχήματα καταστράφηκαν ολοσχερώς στην περιοχή του Bad Willhelmshöhe στο Kassel (στο ομόσπονδο κρατίδιο της Έσσης). Τα δύο οχήματα που καταστράφηκαν ολοσχερώς απ’ τις φλόγες ήταν δύο πολιτικά οχήματα, τα οποία ανήκαν στον στόλο οχημάτων του γερμανικού στρατού, και βρίσκονταν σταθμευμένα κοντά στο κέντρο εκπαίδευσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι μπάτσοι ισχυρίζονται πως το κόστος της ζημιάς ανέρχεται σε 5ψήφιο αριθμό. Μια μικρή σταγόνα στον ωκεανό, σε σύγκριση με τα τεράστια ποσά που ξοδεύονται αυτή τη στιγμή στον επανεξοπλισμό.

Από όταν όλες οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ έπρεπε να ξοδεύουν τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ τους σε πολεμικές προετοιμασίες, εκτινάχθηκαν στην Ευρώπη οι δαπάνες σε στρατιωτικά και εξοπλιστικά προϊόντα. Έκτοτε, ο γερμανικός στρατός μάς παρουσιάζεται ύπουλα ως “ξεπερασμένα στρατεύματα, υποβαθμισμένα σε εξευτελιστικό βαθμό λόγω της μείωσης των δαπανών”, και ως “ανέτοιμος για μάχη”. Στόχος είναι να πειστεί η κοινή γνώμη πως οι τεράστιες επενδύσεις στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα είναι δικαιολογημένες και εξυπηρετούν την ασφάλεια της Ευρώπης. Όταν στην αρχή αυτής της χρονιάς κλιμακώθηκε ξανά ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ρωσική άρχουσα τάξη έστειλε τον στρατό της να ολοκληρώσει την προσάρτηση των περιοχών της ανατολικής Ουκρανίας, για τις οποίες εκτυλίσσονται χρόνιες διενέξεις, οι εκκλήσεις για τον αναγκαίο επανεξοπλισμό της Ευρώπης βρήκαν τελικώς ευήκοα ώτα.

Σε μια ταχύρρυθμη βουλευτική διαδικασία, 100 δισεκατομμύρια ευρώ από “ειδικά ταμεία” διατέθηκαν στον γερμανικό στρατό, ξέχωρα απ’ τις εξοπλιστικές δαπάνες, οι οποίες ανέρχονταν ήδη στα 56 δισεκατομμύρια δολλάρια από το 2021. Οι γερμανικές εταιρείες όπλων, των οποίων το πολεμικό υλικό πωλείται μαζικά πλέον στην Ουκρανία και παράγεται για τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ, τρίβουν τα αιματοβαμμένα χέρια τους και μπορούν να διακηρύξουν με τη συνείδησή τους καθαρή: “Αυτή τη φορά βρισκόμαστε στη σωστή πλευρά”. Επηρμένος από αυτό το κλίμα, ο Διευθύνων Σύμβουλος της Rheinmetall, Armin Papperger, ο οποίος συνήθως απέφευγε τα φώτα της δημοσιότητας ως είθισται για τη συγκεκριμένη βιομηχανία, πλέον δε χάνει ευκαιρία να προμοτάρει την εταιρεία του, της οποίας οι τιμές μετοχής έχουν διπλασιαστεί απ’ την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία. Το γεγονός πως η γερμανική βιομηχανία όπλων ενδιαφέρεται μόνο για τα κέρδη και δεν έχει καμιά ηθική, επιβεβαιώνεται με το εμπόριο όπλων με το φασιστικό καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία ή με τη Σαουδική Αραβία, της οποίας ο στρατός συνέβαλε να καταπνιγούν οι διαδηλώσεις της Αραβικής Άνοιξης στο Μπαχρέιν το 2011. Οι μεγάλες γερμανικές εταιρείες όπλων έχουν επίσης πουλήσει τα μηχανήματά τους στη Ρωσία, ωστόσο, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας, επιβλήθηκε εμπάργκο όπλων απ’ την Ε.Ε. Προκειμένου να συνεχίσουν όμως, οι έμποροι όπλων εκμεταλλεύτηκαν -όπως άλλωστε συνηθίζουν στον τομέα αυτόν- ένα νομικό παραθυράκι ώστε να παρακάμψουν το εμπάργκο.

Επί της ουσίας, ο στρατιωτικός επανεξοπλισμός δεν καθιστά τον κόσμο πιο ασφαλή. Το αντίθετο: Κανένα κράτος στον κόσμο δεν αγοράζει τανκς και τα αφήνει να σκουριάζουν σ’ ένα γκαράζ. Η λεγόμενη “αποτρεπτική ισχύς” του ανταγωνισμού εξοπλισμών είναι επίσης μια φενάκη. Στη μιλιταριστική λογική, η σκέψη θα ήταν η ακριβώς αντίθετη: Αν ο εχθρός πρόκειται να επανεξοπλιστεί, είναι καλύτερα εμείς να δράσουμε σήμερα, και όχι αύριο, ώστε να βρεθούμε ένα βήμα μπροστά του. Είδαμε λοιπόν πως η επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ανατολή, οι πάμπολλοι ελιγμοί και οι εξοπλιστικές δαπάνες που υπερβαίνουν κατά πολύ αυτές της Ρωσίας, δεν απέτρεψαν την επίθεση κατά της Ουκρανίας. Αντιθέτως: Μόλις πριν την εισβολή των Ρώσων στρατιωτών στην Ουκρανία, οι εξοπλιστικές δαπάνες του ΝΑΤΟ ανέρχονταν στα 1175 δισεκατομμύρια δολλάρια, ενώ της Ρωσίας στα 66 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Έχουμε δει πώς μοιάζει ένας πόλεμος όπου συμμετέχει το ΝΑΤΟ, προσφάτως στο Αφγανιστάν και μέχρι σήμερα στο Κουρδιστάν. Αφότου ο γερμανικός πληθυσμός είχε βεβαιωθεί για χρόνια πως οι στρατιώτες στο Αφγανιστάν θα έκαναν ανασκαφές, θα έφερναν τη δημοκρατία και θα άφηναν τα κορίτσια να πηγαίνουν σχολείο, πήρε μόλις 14 μέρες μετά τη λήξη της στρατιωτικής επέμβασης για να ξαναπέσει όλη η χώρα στα χέρια των Ταλιμπάν. Νωπή παραμένει η μνήμη των πολιτών που σκοτώθηκαν από επιθέσεις ντρόουν, των εγκλημάτων πολέμου (τα οποία διέπραξε μεταξύ άλλων και ο γερμανικός στρατός), και τέλος των τοπικών δυνάμεων που αφέθηκαν στη μοίρα τους. Στο μεταξύ, τουρκικά στρατεύματα -ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός στο ΝΑΤΟ- πολεμούν το Κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα εδώ και χρόνια, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων και γερμανικά όπλα. Πιο συγκεκριμένα, στο σήμερα αυτό σημαίνει: Συνεχείς βομβαρδισμοί στο Ιράκ και τη Βόρεια Συρία, κατάληψη περιοχών που προηγουμένως οι Κούρδοι είχαν απελευθερώσει απ’ τον έλεγχο του Ισλαμικού Κράτους στη Βόρεια Συρία/Rojava, χρήση δηλητηριωδών αερίων για τη μάχη ενάντια στο αντάρτικο μέτωπο στα κουρδικά βουνά, καταστολή κάθε αντίστασης στην Τουρκία.

Είναι πρωτίστως οι εταιρείες όπλων που κερδοσκοπούν απ’ τον επανεξοπλισμό και τις πολεμικές προετοιμασίες στην Ευρώπη. Ο κόσμος δε γίνεται πιο ασφαλής · το αντίθετο. Συνεπώς, οφείλουμε να παλέψουμε με αποφασιστικότητα ενάντια στη στρατιωτικοποίηση, τον επανεξοπλισμό και τις πολεμικές προετοιμασίες στη Γερμανία. Για τον λόγο αυτό, επιλέξαμε να μειώσουμε -έστω και ελάχιστα- τον στόλο οχημάτων του γερμανικού στρατού στο Kassel.

Για έναν κόσμο ειρήνης και ελευθερίας,

ας τσακίσουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γαλλία/Ιταλία: Έξω ο Alfredo Cospito απ’ το καθεστώς 41-bis – Αλληλεγγύη απ’ το Bure

Posted on 06/10/2022 by revconsciousness

Η επαναστατική αλληλεγγύη είναι ένα καράβι δίχως σύνορα, που σκίζει τα κύματα της φουρτουνιασμένης θάλασσας!

Από το Bure, θα θέλαμε να στείλουμε όλη μας την αλληλεγγύη στον σύντροφό μας, Alfredo Cospito, ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε καθεστώς απομόνωσης (με την ονομασία “41-bis”), στη φυλακή του Σάσσαρι, στη Σαρδηνία (της Ιταλίας). Αυτό επειδή είχε πυροβολήσει τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Ansaldo Nucleare, εταιρεία που σχεδίαζε και κατασκεύαζε μονάδες παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, επειδή είχε αναλάβει την ευθύνη της δράσης, και επειδή έχει μεγάλη συνεισφορά μέσα απ’ τη φυλακή στον διάλογο για τους τρόπους δράσης μας, για την πολυμορφία των τακτικών, για τον διεθνισμό και για το επαναστατικό πρίσμα του κινήματος κατά των πυρηνικών.

Κάθε προσπάθεια να βρεθεί στην απομόνωση ένας σύντροφός μας, θα πυροδοτεί την οργή μας και θα αναζωπυρώνει τις σπίθες που μας ωθούν στη δράση. Ο αγώνας του Alfredo Cospito είναι και δικός μας αγώνας: Ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και τους τεχνοκράτες που κυβερνούν τον κόσμο.

Καθώς η εξαγωγή ουρανίου και σπάνιων γαιών εξακολουθεί να ρημάζει εδάφη και να διαλύει κορμιά, καθώς οι πυρηνικές “δοκιμές” ή η εκπαίδευση στις βόμβες μολύνει τα εδάφη και τους κατοίκους της Quirra στη Σαρδηνία, τα βουνά Hoggae στην Αλγερία, τα νησιά Moruroa και Fangataufa στην Πολυνησία, καθώς περεταίρω περιοχές καταλαμβάνονται απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, καθώς στον πόλεμο ενάντια στην Ουκρανία η Ρωσία χρησιμοποιεί τις πυρηνικές εγκαταστάσεις σα δαμόκλειο σπάθη, την ίδια στιγμή η Ευρώπη επικροτεί την πυρηνική ενέργεια ως “πράσινη” ενέργεια, η Γαλλία βιάζεται να κατασκευάσει πρώτη νέους πυρηνικούς αντιδραστήρες, και η Ιταλία έχει αμφιβολίες για την παύση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας (στο κάτω-κάτω, δε νοιάστηκε και κανείς που συνέχισαν να κατασκευάζονται πυρηνικές εγκαταστάσεις σε άλλες χώρες, άρα γιατί να συνεχίζουμε να υποκρινόμαστε κι εμείς πως έχουμε σταματήσει, σωστά;). Το εγχείρημα της ταφής ραδιενεργών αποβλήτων στο Bure (στη Γαλλία), και τώρα επίσης και στην Ιταλία, δεν εντάσσεται στην αναζήτηση λύσεων για τις μολύνσεις που έχει επιφέρει η πυρηνική ενέργεια, αλλά στην αναζήτηση τρόπων ώστε να αναπτυχθεί όλο και περισσότερο η πυρηνική ισχύς.

Το ιταλικό κράτος, πρωτοστάτης στην καταστολή τον αγώνων μας, υιοθετεί -χωρίς να προκαλεί ιδιαίτερες εκπλήξεις- τη στρατηγική της απομόνωσης. Ολοένα και περισσότερη απομόνωση: Σε ένα νησί μακριά απ’ τα αγαπημένα του πρόσωπα, μόνος στη φυλακή, σ’ ένα κελί στο υπόγειο. Η Σαρδηνία, ένα νησί στρατιωτικοποιημένο, πεδίο εκπαίδευσης για τις ειδικές δυνάμεις, με βάσεις του ΝΑΤΟ, αποτελεί κομβικό σημείο για τον πόλεμο. Για πολλά χρόνια, έχει χρησιμοποιηθεί ως τόπος απομόνωσης των πιο “προβληματικών” πολιτικών κρατουμένων, όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και οι Ένοπλοι Προλεταριακοί Πυρήνες, οι οποίοι κρατούνταν στη φυλακή Fornelli στην Αζινάρα, και των οποίων η εξέγερση στις 2 Οκτωβρίου 1979 είναι αξιομνημόνευτη. Η φυλακή Fornelli έχει γίνει πλέον μουσείο, αλλά δεν έχει αφήσει μαζί της στο παρελθόν την ύπαρξη των άλλων φυλακών, δεν έχει εξαλείψει τον εγκλεισμό υπό το ειδικό καθεστώς 41-bis, και κατ’ επέκταση δε θα βάλει στο αρχείο και τους αγώνες μας. Μέχρι και σήμερα, η Σαρδηνία χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας των εχθρών της άρχουσας τάξης.

Σε αυτό, απαντάμε πως πρέπει να προχωρήσουμε σε δυνατό και αποφασιστικό αγώνα κατά των πυρηνικών, έναν αγώνα έμπλεο πολυμορφίας και αλληλεγγύης.

Ας κινητοποιηθούμε παντού ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και τον καπιταλιστικό, αποικιοκρατικό, δολοφονικό της κόσμο, για την οριζόντια οργάνωση των κοινωνιών, η οποία θα θεμελιώνεται στην αλληλεγγύη και την ελευθερία όλων!

Για έναν επαναστατικό και διεθνιστικό έμπρακτο αγώνα!

Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση · Ας υπερβούμε σύνορα, ωκεανούς και κάγκελα!

Ας βγάλουμε τον Alfredo απ’ το καθεστώς 41-bis με την εξεγερτική μας δύναμη!

ΕΞΩ Ο ALFREDO ΑΠ’ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ 41-bis!

Λευτεριά στην Anna, τον Alfredo και τον Juan!

Αλληλεγγύη με τον Boris που πυρπόλησε δύο κεραίες τηλεπικοινωνιών ενάντια στον τεχνολογικό ολοκληρωτισμό!

Ζήτω η αναρχία!

Συντρόφια από το Bure

Πηγή: Bure Bure Bure

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία: Γράμμα του αναρχικού αιχμαλώτου Thomas Meyer-Falk

Posted on 05/10/2022 by revconsciousness

Να δώσουμε χώρο στους ανθρώπους δίχως όνομα, μήτε πρόσωπο και φωνή!

Τρόμος, θλίψη, οργή, θυμός και ένα αίσθημα ανημποριάς κι ανικανότητας. Πρόσκαιρη αναζωπύρωση συγκινήσεων και ανάμικτων συναισθημάτων απ’ τη μία, σταθερά και μόνιμα συναισθήματα απ’ την άλλη, και όλα αυτά συνθέτουν αυτό που αποκαλούμε διάθεση, δίνουν χρώμα στο εμπειρικό μας υπόβαθρο, αποτελούν -ας πούμε- το αρχέγονο ένστικτο, το θεμέλιο των αισθήσεων.

Είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου -αυτό που αποκαλείται “κλιματική κρίση”, λες και πρόκειται για κάποια προσωρινή, διαχειρίσιμη κρίση, και όχι για την αλλαγή του κόσμου που εκτυλίσσεται από γενιά σε γενιά- μπροστά στο οποίο θα όφειλαν να εκλείψουν όλες οι άλλες συγκρούσεις, καθώς είναι αναγκαία μια παγκόσμια συνεργασία και συσπείρωση.

Αντιθέτως, μαίνονται φρικαλέοι πόλεμοι. Αυτός ο οποίος για πολλούς και διάφορους λόγους αγγίζει εμάς στην Κεντρική Ευρώπη εκτυλίσσεται στην περιοχή της Ουκρανίας. Πόλεμοι όμως συμβαίνουν και στο Κουρδιστάν, στη Συρία, στην Υεμένη και σε πολλές περιοχές της Αφρικής. Συγκρούσεις στη Νότια Αμερική, στην Ασία – βασικά, δεν υπάρχει περιοχή ανά τον κόσμο όπου δε διεξάγονται στρατιωτικές διενέξεις, κάτι που με τη σειρά του οδηγεί σε ακόμα περισσότερο τρόμο, θλίψη, θυμό και οργή.

Ας μην ξεχνάμε και τους οικονομικούς ανταγωνισμούς. Τόσο τετριμμένοι, αλλά και τόσο υπαρκτοί: Πλούσιοι εναντίον φτωχών! Πλούσιοι που γίνονται πλουσιότεροι, εναντίον φτωχών που γίνονται φτωχότεροι. Όλο και περισσότερο, εκμεταλλευτές εναντίον εκμεταλλευομένων.

Οι φυλακές επίσης έχουν γεμίσει εξαιτίας αυτού. Οι άνθρωποι φυλακίζονται αν δε θέλουν πια ν’ ανήκουν στους πάμφτωχους. Ή επιπλέον φυλακίζονται αν ξεφεύγουν απ’ τον πολύ στενό διάδρομο που αφήνουν τα κυβερνώντα συστήματα στους διαδηλωτές ώστε να εκφράσουν τον φόβο τους, αλλά και την οργή τους για τις υπάρχουσες συνθήκες. Όταν οι άνθρωποι εκφράζουν αντισυμβατικές απόψεις, όπως συνέβη προσφάτως στην περίπτωση της Ρωσίας, για παράδειγμα, μπορεί να καταλήξουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φυλακίζονται ακόμη οι άνθρωποι που δεν μπορούν άλλο ν’ αντέξουν το αβάσταχτο παρόν στέκοντας άναυδοι, είτε όσοι καταναλώνουν ουσίες για να ξεφύγουν σ’ έναν κόσμο πολύχρωμων ψευδαισθήσεων. Αναλόγως τη χώρα, μπορεί να επιβάλλεται μέχρι και θανατική ποινή. Και οι άνθρωποι που προσπαθούν να διαφύγουν της εξαθλίωσης ή μιας -ούτως ή άλλως- αδιέξοδης συνθήκης επιβίωσης, κλείνονται κι αυτοί σε φυλακές, αν δε σκοτωθούν, ενώ ορθώνονται απέναντί τους απάνθρωπα συνοριακά καθεστώτα, με αποτέλεσμα αμέτρητους θανάτους.

Οι Εβδομάδες Αλληλεγγύης όπως αυτή του Αυγούστου του 2022 γεμίζουν κουράγιο όσες και όσους κρατούνται στις φυλακές, καθώς και τα άτομα που βρίσκονται υπό την απειλή του εγκλεισμού. Διότι πρόκειται για μια μάχη ενάντια στη λήθη. Κατά κανόνα, το ενδιαφέρον για τους ανθρώπους ελαττώνεται όταν ολοκληρώνονται τα ποινικά δικαστήρια. Όμως, οι Εβδομάδες Αλληλεγγύης επαναφέρουν τα ονόματα, τα πρόσωπα και τη φωνή τους στην προσοχή όσων τους έχουν έγνοια.

Αυτό αποτελεί σισύφεια αποστολή, καθώς ο αριθμός των κρατουμένων αυξάνεται αντί να μειώνεται, και όλο αυτό συμβαίνει ως αντιπαράδειγμα στο σκηνικό των υπαρχουσών συγκρούσεων και διενέξεων που μαγνητίζουν όλη την προσοχή.

Τι πιο όμορφο απ’ τους ανθρώπους έξω απ’ τα τείχη που γεμίζουν ζωή και κρατούν ζωντανή αυτή την Εβδομάδα Αλληλεγγύης τον Αύγουστο.

Τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου.

Thomas Meyer-Falk

JVA(SV)

Hermann-Herder-Str.8

D-79104 Freiburg

https://freedom-for-thomas.de

Πηγή: Solidarity International

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γαλλία: Δύο γράμματα του αναρχικού Ivan που συνελήφθη στις 11 Ιούνη στο Παρίσι

Posted on 05/10/2022 by revconsciousness

“Γνωρίζω πως κάπου εκεί έξω άλλα συντρόφια συνεχίζουν τον αγώνα.”

Γράμμα του Ivan, αναρχικού συντρόφου που συνελήφθη στις 11 Ιούνη στα προάστια του Παρισίου

15 Ιούνη 2022

Ονομάζομαι Ivan, είμαι αναρχικός.

Συνελήφθησα από την Αντιτρομοκρατική υπηρεσία (SDAT) της γαλλικής αστυνομίας το Σάββατο 11 Ιούνη, στις 3.30 το ξημέρωμα, κοντά στο σπίτι μου (στα προάστια του Παρισίου), καθώς επέστρεφα.

Κατηγορούμαι για έξι εμπρησμούς οχημάτων, στο Παρίσι και το Μοντρέιγ, στο χρονικό διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου, κυρίως σε αλληλεγγύη με αναρχικούς/ές κρατουμένους/ες (το τελευταίο χρονικά ήταν ένα αμάξι με διπλωματικές πινακίδες, το οποίο πυρπολήθηκε στο 17ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισίου τη νύχτα της σύλληψής μου).

Οι μπάτσοι με παρακολουθούσαν για μήνες, άκουγαν τις τηλεφωνικές μου κλήσεις, φύτεψαν κάμερα στην είσοδο του κτιρίου όπου διέμενα, υπέκλεψαν την αλληλογραφία μου (ειδικά τα γράμματα από έγκλειστους αναρχικούς) και ήλεγξαν τον τραπεζικό μου λογαριασμό.

Ένα ακόμη άτομο (με το οποίο γνωριζόμαστε μόνο φατσικά, αλλά έχει όλη μου την εκτίμηση) βρισκόταν υπό καθεστώς πλήρους παρακολούθησης, αλλά δεν τον συνέλαβαν. Κουράγιο φίλε!

Η έρευνα της Αντιτρομοκρατικής ξεκίνησε τέλη Φεβρουαρίου του 2022, κατ’ εντολή της εισαγγελέως Louise-Anne Belanger, της εισαγγελίας του Μπομπινί. Ανέσυραν επίσης απ’ τα συρτάρια τους μία ακόμη έρευνα που είχε μπει στο αρχείο, η οποία είχε γίνει από άλλους μπάτσους και αφορούσε καμιά 50αριά εμπρηστικές επιθέσεις σε οχήματα, όλες στο Παρίσι και στα πέριξ, στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2017 και 2021. Η Αντιτρομοκρατική “συγχώνευσε” τις δύο έρευνες, αλλά η ανακρίτρια (Stéphanie Labarge (;), του δικαστηρίου του Μπομπινί) κράτησε μόνο τις τελευταίες έξι επιθέσεις. Για τις υπόλοιπες, θεωρούμαι “témoin assisté” (αντίστοιχο του ανθρώπου που ίσως “έχει γνώση για κάποια γεγονότα” – στμ.: γαλλικός όρος που περιγράφει ένα ενδιάμεσο καθεστώς μεταξύ κατηγορουμένου και απλού μάρτυρα, όπου ανακρίνεσαι σχετικά με ένα γεγονός, αλλά μπορεί με βάση τις απαντήσεις σου να κατηγορηθείς για το γεγονός αυτό, οπότε έχεις δικαίωμα και για νομική υπεράσπιση την ώρα της ανάκρισής σου).

Πέρα από την “καταστροφή με επικίνδυνα μέσα”, κατηγορούμαι επίσης για πρόκληση κινδύνου για τη ζωή άλλων, άρνηση λήψης του DNA μου, άρνηση φωτογράφισης, άρνηση λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων, άρνηση λήψης των κωδικών απ’ τους υπολογιστές και τα τηλέφωνά μου.

Αυτή τη στιγμή, βρίσκομαι προφυλακισμένος στη φυλακή του Villepinte. Είμαι σε καλή κατάσταση, είμαι μια χαρά, παρότι μου λείπουν πολύ οι αγαπημένοι μου άνθρωποι.

Λογικό, είναι φυλακή, και είναι κάτι που πρέπει να υπολογίζεις όταν είσαι εχθρός αυτής της κοινωνίας.

Εδώ πέρα, η δυσκολότερη στιγμή είναι όταν γυρνάμε απ’ τον προαυλισμό. Η πόρτα κλείνει και μένουμε μέσα μέχρι την επόμενη μέρα. Γυρνώ όμως στο παράθυρο και ατενίζω έξω. Γνωρίζω πως κάπου εκεί έξω άλλα συντρόφια συνεχίζουν τον αγώνα.

Μόλις λάβω περαιτέρω πληροφορίες για τη συγκεκριμένη υπόθεση, θα γράψω περισσότερα (δεν έχω και πολλά άλλα πράγματα να κάνω!).

Η σκέψη μου ταξιδεύει στις αναρχικές και τους αναρχικούς που βρίσκονται αιχμάλωτοι παντού ανά τον κόσμο: στον Damien (στη φυλακή του Draguignan), στον Alfredo, στην Anna, στον Juan, στον Toby, στον Γιάννη Μιχαηλίδη που βρίσκεται σε απεργία πείνας… σε όλες και όλους εσάς εκεί έξω!

Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση!

Ζήτω η αναρχία!

Ivan

15/6/2022

Πηγή: Dark Nights

Δεύτερο γράμμα του Ivan, από τη φυλακή του Villepinte

Ακολουθεί το δεύτερο γράμμα του αναρχικού Ivan Alocco, ο οποίος συνελήφθη στις 11 Ιουνίου και βρίσκεται προφυλακισμένος στη φυλακή του Villepinte, στη Γαλλία.

Να σπάσουμε την απομόνωση! Για την άμεση επαναστατική αλληλεγγύη με τον Ivan και όλους τους έγκλειστους αναρχικούς και αναρχικές!

Γράφω για να μοιραστώ ορισμένες σκέψεις και μερικές ενημερώσεις.

Θα ήθελα να ξεκινήσω με κάτι που αποτυπώνει γλαφυρά τις μεθοδεύσεις του δικαστικού συστήματος.

Λίγες μέρες μετά τη σύλληψή μου, η εισαγγελέας που διέταξε την έρευνα, η Stéphanie Lahaye, έστειλε δυο μπάτσους της Αντιτρομοκρατικής (SDAT), μαζί με υπάλληλο της δικαστικής αστυνομίας ονόματι “RIO 1237232” (που, όπως τα μηχανήματα, έχει αριθμό αντί για όνομα), για να ανακρίνουν την κόρη μου και τη μητέρα της. Υπάκουοι στις εντολές, οι ανακριτές της κρατικής δικαιοσύνης προσπάθησαν ν’ ασκήσουν πίεση σε ένα 12χρονο κορίτσι. Αφότου την ανάγκασαν να περιμένει στο προαύλιο του τοπικού αστυνομικού τμήματος ενόσω ανακρινόταν η μητέρα της, έμαθα πως πήγαν να την ανακρίνουν μόνη της. Προφανώς η μητέρα της αρνήθηκε να την αφήσει.

Μια τυπική, κοινότυπη διαδικασία, μια αναγκαία κίνηση για να μάθουν την αλήθεια, όπως ισχυρίζονται δικαστές και μπάτσοι. Κατά τη δική μου γνώμη, ένα μέσο για να προσπαθήσουν να σπείρουν τον φόβο. Μια προειδοποίηση στους αγαπημένους μου ανθρώπους, αλλά και σε όλους/ες, καθώς, στην ανακριτική λογική της Δικαιοσύνης, οι άνθρωποι που βρίσκονται στο πλευρό ενός αναρχικού που κατηγορείται για άμεση δράση είναι και αυτοί ύποπτοι και πρέπει να δέχονται παρενοχλήσεις.

Κατά κάποιον τρόπο, αυτή είναι η ίδια λογική που επιστρατεύτηκε και εναντίον μου. Καθώς η ίδια υπάλληλος της δικαστικής αστυνομίας με ανέκρινε ενώ βρισκόμουν υπό κράτηση, με ρώτησε για τη στήριξή μου προς αιχμάλωτους αναρχικούς/ές, στη Γαλλία και σε άλλες χώρες. Με ρώτησε για τα γράμματα και τα χρήματα που περιστασιακά τους έστελνα. Φυσικά, συχνά έστελνα γράμματα σε πολλά έγκλειστα συντρόφια, και έβαζα τα δυνατά μου να τους εκφράζω την αλληλεγγύη μου. Αυτό διότι είναι αναρχικές/οί, καθώς και επειδή είμαι πεπεισμένος για την ορθότητα και την αναγκαιότητα των δράσεων για τις οποίες κατηγορούνται μερικοί εξ αυτών.

Θεωρώ θεμελιώδη την αλληλεγγύη, με κάθε μέσο, προς τα συντρόφια που βάλλονται απ’ την καταστολή. Το να αποφεύγουμε την ανοιχτή έκφραση της αλληλεγγύης μας, υπό τον φόβο πως θα διαχυθεί η καταστολή, θα σήμαινε πως παίζουμε το παιχνίδι της Δικαιοσύνης, πως αποδεχόμαστε τη λογική της. Μια λογική που μας θέλει να υποχωρούμε όλο και περισσότερο, μέχρις ότου να παρατήσουμε, ή σχεδόν να παρατήσουμε μόνους τους έγκλειστους επαναστάτες και επαναστάτριες.

Ας έρθουμε όμως τώρα στα γεγονότα για τα οποία βρίσκομαι προς το παρόν προφυλακισμένος. Ακολουθεί η λίστα των εμπρησμών:

22 Ιανουαρίου 2022, ένα αμάξι της Enedis (στο Παρίσι) και ένα αμάξι της SFR (στο Μοντρέιγ)
20 Φεβρουαρίου, ένα αμάξι της Est Républicain (στο Μοντρέιγ)
4 Μαρτίου, ένα αμάξι με διπλωματικές πινακίδες και μια Aston Martin (στο Παρίσι)
24 Απριλίου, ένα αμάξι της Enedis (στο Παρίσι)
11 Ιουνίου, ένα αμάξι με διπλωματικές πινακίδες (στο Παρίσι)

Όπως ανέφερα και στο πρώτο μου γράμμα, βρίσκομαι επίσης υπό καθεστώς “témoin assisté” (μια κατάσταση μεταξύ απλού μάρτυρα και κατηγορουμένου) για μια άλλη έρευνα, η οποία ξεκίνησε απ’ τη δικαστική αστυνομία του Παρισίου. Η συγκεκριμένη επικεντρώνεται σε 54 εμπρησμούς οχημάτων, οι οποίοι ανελήφθησαν από αναρχικούς/ές, στο χρονικό διάστημα μεταξύ 2017 και 2021. Δε γνωρίζω περισσότερα για το συγκεκριμένο κομμάτι της έρευνας.

Στη λίστα αυτή βρίσκονται αμάξια ξένων κρατικών θεσμών (ή των υψηλόβαθμων λειτουργών τους), σε πλούσιες γειτονιές του Παρισίου. Εμπρησμοί που δείχνουν μια “έτσι-κι-έτσι” εικόνα της Γαλλίας στα μάτια των διπλωματικών σωμάτων των διεθνών ετέρων της. Όσον αφορά εμένα (και γνωρίζω πως δεν είμαι ο μόνος), θεωρώ πως όλα τα κράτη είναι άμεσα υπεύθυνα για τους πολέμους, την εκμετάλλευση και την καταστολή που βιώνουν δισεκατομμύρια άνθρωποι. Μπορούμε να δούμε τις φωτιές αυτές ως μια μικρή επιστροφή πυρών. Αναμένοντας τα καλύτερα.

Υπάρχουν επίσης οχήματα πλουσίων και μεγαλοεταιρειών, απ’ τον ενεργειακό τομέα για παράδειγμα (όπως της Enedis, θυγατρική της EDF). Εταιρείες οι οποίες, με την πρόφαση της “ενεργειακής αυτονομίας”, προκαλούν τους πυρηνικούς κινδύνους του σήμερα, και τις πιθανές πυρηνικές καταστροφές του αύριο. Υπάρχουν εταιρείες που μας κάνουν πλύση εγκεφάλου προπαγανδίζοντας τις καπιταλιστικές και κρατικές αξίες (όπως η εφημερίδα l’Est Républicain), ή που μας παγιδεύουν στον ψηφιακό ιστό της αράχνης (όπως η SFR).

Κάθε μία από τις δράσεις αυτές έχει επεξηγηθεί μέσω ανάληψης ευθύνης, και δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Από την πλευρά μου, μπορώ μονάχα να στηρίξω ολόκαρδα την πρακτική της καταστρεπτικής άμεσης δράσης. Στηρίζω την επιλογή των στόχων τέτοιων επιθέσεων, τα κίνητρά τους, καθώς και το γεγονός πως αναλαμβάνεται ανοιχτά η ευθύνη τους ως συνεισφορά στον αναρχικό αγώνα ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα. Το ίδιο και σε σχέση με την πρακτική της διεθνιστικής αλληλεγγύης προς τους αιχμάλωτους αναρχικούς/ές, η οποία συχνά εκφράζεται μέσω αντίστοιχων δράσεων.

Σχετικά με τις ενημερώσεις:

Στις 5 Οκτωβρίου, θα βρεθώ ενώπιον του Δικαστηρίου Αποφυλάκισης και Κράτησης, το οποίο θα αποφασίσει αν θα παραταθεί η προφυλάκισή μου ή αν θα αφεθώ ελεύθερος.

Η καινούργια ανακρίτρια που έχει αναλάβει την υπόθεσή μου (καθώς η προηγούμενη μετατέθηκε) είναι η Anne Grandjean, επίσης στο δικαστήριο του Μπομπινί.

Η αλληλογραφία μου (εισερχόμενη και εξερχόμενη) είναι μονίμως μπλοκαρισμένη από τις 19 Ιουλίου. Φαίνεται πως πρόκειται να ξεμπλοκαριστεί σύντομα (θετικό, αν λάβει κανείς υπόψιν την αργοπορία της δικαστικής γραφειοκρατίας). Σε κάθε περίπτωση, μόλις μπορέσω να παραλάβω τα γράμματα, θα προσπαθήσω να απαντήσω σε κάθε άτομο που μου έγραψε, και το οποίο ευχαριστώ προκαταβολικά.

Η δικογραφία βρίσκεται στο αρχείο της υπηρεσίας της φυλακής, οπότε θα έχω τη δυνατότητα (λαμβάνοντας πάντα υπόψιν τους αργούς ρυθμούς της γραφειοκρατίας της φυλακής) να γνωρίζω λίγο περισσότερα πράγματα για τους ισχυρισμούς των μπάτσων.

Τις εγκάρδιες ευχαριστίες μου στα αγαπημένα μου πρόσωπα, στα συντρόφια του Anarchist Bure Cross, στο Αντικατασταλτικό Ταμείο των Δυτικών Άλπεων (επίσης και για την ευγενική τους οικονομική υποστήριξη). Και σε όλους και όλες εσάς που μου στείλατε γράμματα!

Κλείνω το μάτι σε εκείνες και εκείνους που εκφράζουν την αλληλεγγύη τους μέσω δράσεων, όπως το όμορφο πανό στο Bure και εκείνο κοντά στο Caen, τα πλακάτ στην τερματική γραμμή του Γύρου της Γαλλίας, ο εμπρησμός ενός βαν της Vinci στο l’Hay-les-Roses, ενός αμαξιού της εταιρείας τηλεπικοινωνιών Cosmote στην Αθήνα, μιας κεραίας τηλεπικοινωνιών στη Βαρκελώνη, και η καταστροφή κεραιών στο Gers. Σας ευχαριστώ!

Μια αδερφική αγκαλιά στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που βρίσκονται έγκλειστες στις φυλακές όλου του κόσμου, και ιδιαίτερα στον Alfredo, ο οποίος μάχεται ενάντια στο καθεστώς 41-bis.

Ζήτω η αναρχία!

Ivan

Villepinte, 25 Σεπτέμβρη 2022

Για να στείλετε γράμματα:

Ivan Alocco

n. d’écrou 46355

M. A. de Villepinte

40, avenue Vauban

93420 – Villepinte

France

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Ο χειμώνας του κεφαλαίου

Posted on 05/10/2022 by revconsciousness

“Ο χειμώνας του κεφαλαίου”

Οι εκλογές αυτού του σαββατοκύριακου ήταν ιδιαίτερα σημαντικές για το μέλλον της Ευρώπης. Όχι, δε μιλάμε για τη μίζερη διεξαγωγή του γύρου των ιταλικών εκλογών, αλλά για τα δημοψηφίσματα που πραγματοποιήθηκαν σε κάποιες κατειλημμένες περιοχές της Ουκρανίας για την προσάρτησή τους στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Λόγω αυτών, ο -δι’ αντιπροσώπων (proxy) και τοπικού χαρακτήρα- “παγκόσμιος πόλεμος” που συντελείται μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ λαμβάνει πλέον επίσημο χαρακτήρα με σημαντικές υλικές συνέπειες. Απ’ τη στιγμή που το Ντονμπάς, η Χερσώνα και η Ζαπορίζια γίνουν επίσημα κομμάτι της Ρωσίας, το καθεστώς Πούτιν θα δύναται να ισχυριστεί πως κάθε ουκρανική επίθεση στις συγκεκριμένες περιοχές θα εκλαμβάνεται ως επίθεση στην ίδια τη Ρωσία. Το αποτέλεσμα είναι η εντολή γενικής επιστράτευσης, η κήρυξη στρατιωτικού νόμου, καθώς και η μετατροπή της βιομηχανίας του σε πολεμική οικονομία με στόχο την υπεράσπιση της πατρίδας.

Με αυτή τη στρατηγική μετατόπιση, η ρωσική κυβέρνηση απομακρύνεται απ’ τη ρητορική της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης -νεολογισμός εμπνευσμένος από τις “διεθνείς αστυνομικές επιχειρήσεις”, τις “ειρηνευτικές αποστολές”, τους “ανθρωπιστικούς πολέμους” και λοιπά γελοία ευφυολογήματα της πολυμίσητης Δύσης εμπνευσμένα απ’ το Dr. Strangelove- προς την κήρυξη ανοιχτού πολέμου. Αναδεικνύοντας τη φαιδρότητα κάθε εκλογικού μηχανισμού, ο οποίος πάντα αντιπροσωπεύει τις ισορροπίες ισχύος μεταξύ των κυρίαρχων και ποτέ την πολυδιασπασμένη -έως και ανύπαρκτη- “λαϊκή θέληση”, ο Πούτιν διέταξε μερική επιστράτευση πριν ακόμα γνωστοποιηθούν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, στρατολογώντας τους πρώτους τριακόσιες χιλιάδες εφέδρους.

Από εδώ και στο εξής, όλα τα κράτη που έχουν εδώ και μήνες προσφέρει εξοπλισμό στο καθεστώς του Κιέβου και που του έχουν δώσει τη δυνατότητα να αντισταθεί τόσο αποτελεσματικά και να αντεπιτεθεί με απροσδόκητη επιτυχία, καθίστανται εχθρικά. Όσοι εξοπλίζουν ένα κράτος στο οποίο κηρύσσεται πόλεμος επίσημα, βρίσκονται επίσης (σχεδόν) σε εμπόλεμη κατάσταση. Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει τώρα να αναλάβουν την ευθύνη μιας σύγκρουσης την οποία οι ίδιες έχουν πυροδοτήσει με κάθε τρόπο, στοχεύοντας να εκμηδενίσουν οικονομικά τον ρωσικό εχθρό, προσδοκώντας τα μεγαλύτερα αποτελέσματα με τον ελάχιστο κόπο, π.χ. στέλνοντας Ουκρανούς μισθοφόρους (1) να θυσιαστούν.

Αντί να αναλωθούμε στις μεροληπτικές αφηγήσεις των επίσημων γραφιάδων και των υποστηρικτών της αντιπολίτευσης (στμ.: υπέρ μιας φιλο-αμερικανικής θέσης), κάτι που, ως διεθνιστές και εχθροί παντός κράτους δεν μπορούμε παρά να αρνηθούμε, αφού δηλώσουμε ξανά την εχθρότητά μας προς κάθε πλευρά του πολέμου, αξίζει να αναλύσουμε ορισμένες σκέψεις.

Η πρώτη: Η ρωσική κυβέρνηση σίγουρα τζόγαρε επικίνδυνα. Η απόπειρα προσάρτισης των συγκεκριμένων περιοχών θα καθιστούσε ακόμα πιο δραματική μια πιθανή ήττα (φέρνοντας ένα σαφώς τραβηγμένο παράδειγμα, ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε τη γεωπολιτική τραγωδία τού να έχαναν ξανά οι Η.Π.Α το Τέξας σε έναν πόλεμο με το Μεξικό). Αυτό σημαίνει πως θα ρισκάρει τα πάντα για να αποφύγει μια τέτοια ήττα. Αντιλαμβανόμαστε τους κινδύνους που φέρει μια τέτοια εξέλιξη όταν κάνουμε λόγο για την παγκοσμίως κυρίαρχη πυρηνική δύναμη. Η ίδια η επιλογή της γενικής επιστράτευσης έχει ως άμεση συνέπεια την έλευση του πολέμου στα σπίτια εκατομμυρίων Ρώσων πολιτών. Ως τώρα, ο Πούτιν τό ‘παιζε “Αμερικάνος”, διεξάγοντας απομακρυσμένο πόλεμο, ενόσω επιδίωκε να διατηρήσει μια κανονική, ήσυχη ζωή για τους κατοίκους στις μεγαλουπόλεις · ενώ τώρα, το να στέλνουν καρτ-ποστάλ στο σπίτι τους και να παίρνονται μακριά -πιθανώς δίχως ποτέ να επιστρέψουν- εκατομμύρια γιοι, σύζυγοι και αδέρφια, διαρρηγνύει ριζικά το υπάρχον φαντασιακό. Αυτό επίσης έχει ως αποτέλεσμα τη ριζοσπαστικοποίηση του εσωτερικού εχθρού και της εναντίωσης στον πόλεμο, τα οποία -καθώς μαθαίνουμε για τεράστιες πορείες και δεκάδες άμεσες δράσεις σαμποτάζ και εχθρότητας- θεριεύουν στη χώρα.

Η δεύτερη σκέψη: Παρότι αυτό αποτελεί ένα επιπλέον σημαντικό βήμα προς έναν πιθανό πυρηνικό πόλεμο, υπάρχει ακόμα ένας ισχυρός αντισταθμιστικός παράγοντας για τούτο το σενάριο. Αν υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο έχει δύναμη η Ρωσία στο σήμερα, αυτό είναι το ενεργειακό μέτωπο. Ο επερχόμενος χειμώνας θα της προσδώσει περαιτέρω ισχύ. Σαφώς κάτι τέτοιο δε συμβαδίζει με έναν πυρηνικό πόλεμο: Ένας πυρηνικός πόλεμος εξ ορισμού θα διαρκούσε μόλις μερικές μέρες, στο πέρας των οποίων θα είχε αφανίσει, αν όχι το ανθρώπινο είδος, τουλάχιστον τον υπάρχοντα πολιτισμό του. Αντιθέτως, ο ενεργειακός μοχλός πίεσης θα είναι αποτελεσματικός αν επιδιωχθεί η παράταση της τρέχουσας συνθήκης κατά τη διάρκεια του χειμώνα, με την ελπίδα της κατάρρευσης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Για να συμβεί όμως αυτό, είναι πρωτίστως αναγκαίο να σταματήσει η ουκρανική αντεπίθεση προτού καταφέρει να σημειώσει επιτυχίες, και να επιστρατευτούν άμεσα εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες.

Απ’ τις δυο παραπάνω σκέψεις, μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα για την πιθανή εξέλιξη της τρέχουσας σύγκρουσης τους ερχόμενους μήνες: Επίσημη κήρυξη πολέμου κατά της Ουκρανίας, έπειτα επιστράτευση εκατομμυρίων στρατιωτών ώστε να επανδρωθεί πλήρως το μέτωπο · ταυτόχρονα, κήρυξη μποϊκοτάζ πάσης βιομηχανικής αλληλεπίδρασης με όλα τα κράτη που στηρίζουν στρατιωτικά το καθεστώς του Κιέβου. Οι Ρώσοι στρατηγοί θα ποντάρουν ξανά στον Ρωσικό Χειμώνα, όπως έπραξαν και στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα και του Χίτλερ.

Πώς πρέπει να κινηθεί ο επαναστατικός αναρχισμός στη δεδομένη συγκυρία; Όπως έχουμε πει απ’ την απαρχή των εχθροπραξιών, είμαστε εχθροί κάθε κράτους, κάθε κυβέρνησης, ενάντια στους πολέμους τους όπου στέλνουν προλετάριους να σκοτωθούν και να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο για τα συμφέροντα των μεγάλων ολιγαρχών. Η ντεφετιστική μας δράση οφείλει πρωτίστως να στοχεύει ενάντια στο “δικό μας” κράτος, ενάντια στη “δική μας” κυβέρνηση. Κάθε άλλη στάση θα κατέληγε αναπόφευκτα σε οπορτουνισμό. Οι Ρώσοι αναρχικοί/ές, και μαζί τους μια σιωπηλή μειοψηφία αλλά και ένα ολοένα πιο αποφασιστικό και ποσοτικά αναπτυσσόμενο κομμάτι της ρωσικής κοινωνίας, δίνουν το παράδειγμα με δεκάδες δράσεις εχθρότητας: σαμποτάζ σιδηροδρομικών γραμμών, εμπρησμοί κέντρων στρατολόγησης, λιποταξία και μαζική φυγή από τη χώρα. Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε απ’ το σθένος τους, και σίγουρα να μην επιτιθόμαστε στα ρωσικά συμφέροντα στη Δύση, το οποίο θα σήμαινε πως προσφέρουμε αρωγή στον ευρω-ατλαντικό άξονα, αλλά να εναντιωνόμαστε στις κυβερνήσεις μας, εμποδίζοντας τη στρατιωτική τους προετοιμασία.

Από την άλλη, οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές κυβερνήσεις έχουν σοβαρές ευθύνες για την παρούσα κατάσταση. Όχι μόνο στη γενική εικόνα, με την επέκταση του ΝΑΤΟ να αποτελεί εν γένει τον κύριο παράγοντα που προπαρασκευάζει το σκηνικό του ολέθρου, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην περίπτωση της Ουκρανίας: Στήριξη αντι-ρωσικών δυνάμεων στη χώρα αυτή, εξοπλισμός και εκπαίδευση τοπικών ναζιστικών ομάδων, ενσωμάτωση της ουκρανικής οικονομίας στη σφαίρα του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, συγκάλυψη και στήριξη επεισοδίων όπως το λυντσάρισμα συνδικαλιστών (Οδησσός, 2014) ή οι δολοφονίες αντιφρονούντων δημοσιογράφων και πολιτικών, καταπίεση των ρωσόφωνων πληθυσμών στα ανατολικά. Απ’ τον περασμένο Φεβρουάριο, έχουν στηρίξει (την Ουκρανία) με όλο και πιο ισχυρά όπλα, μυστικές υπηρεσίες, δορυφόρους και κυρώσεις προς την άλλη πλευρά της σύγκρουσης. Επί της ουσίας λοιπόν, έχουν μετατρέψει τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας σε παγκόσμιο πόλεμο, όπου η Ουκρανία λειτουργεί ως μεσολαβητής/proxy για τον Δυτικό ιμπεριαλισμό.

Το να είσαι διεθνιστής σε μια Δυτική χώρα, σημαίνει να μάχεσαι για την ήττα του ΝΑΤΟ. Πλέον θα κινούμαστε σ’ ένα πλαίσιο όπου η πολεμική οικονομία θα μετασχηματίσει τις ζωές μας. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξαγγέλλουν “μέτρα λιτότητας” για τον επερχόμενο χειμώνα, ευελπιστώντας πως οι οικονομίες τους θα επιβιώσουν απ’ την παύση εισαγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου απ’ τη Ρωσία. Τα μέτρα περιλαμβάνουν αναγκαστική μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης, περιορισμό των πηγών παροχής ηλεκτρισμού για ολάκερο τον πληθυσμό. Αυτό συμβαίνει λόγω του πληθωρισμού, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι ανεξέλεγκτος. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως ο αγώνας ενάντια στο αβάσταχτο κόστος διαβίωσης είναι και αγώνας κατά του πολέμου. Το ίδιο ισχύει και για τους τοπικούς αγώνες ενάντια σε έργα όπως οι εγκαταστάσεις επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Πιομπίνο, ή οι αγωγοί φυσικού αερίου TAP και Snam (2).

Όσον αφορά την Ιταλία, ο πόλεμος ήδη έχει εκτροχιάσει την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Ο Μάριο Ντράγκι, ο οποίος προσφάτως πήρε τον τίτλο του “πολιτικού της χρονιάς”, προτίμησε να παραιτηθεί απ’ το να συνεχίσει να παρατείνει τον κοινωνικό και πολιτικό πονοκέφαλο που είχε ξεκινήσει να προκαλεί όλο και πιο έντονα η πολεμική στρατηγική του. Όμως, η καινούργια κυβέρνηση που βγήκε απ’ τις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου, μπορεί μονάχα να συνεχίσει την ίδια στρατηγική. Η Τζόρτζια Μελόνι στην προεκλογική της καμπάνια διαβεβαίωνε την αφοσίωσή της στο ΝΑΤΟ και τις κυρώσεις που έχει επιβάλλει στη Ρωσία. Έχοντας αναλάβει την εξουσία στον απόηχο κοινωνικών αναταραχών, με τον χειμώνα να πλησιάζει παγερός και με το κόστος διαβίωσης στα ύψη, η νέα ακρο-δεξιά κυβέρνηση έχει ήδη σκάψει τον λάκκο της στον βωμό της πολεμικής οικονομίας: Ας τη ρίξουμε μέσα!

Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο πως καμιά συμμαχία, κανένα λαϊκό μέτωπο δεν μπορεί να υπάρξει με την αντιπολίτευση της αριστεράς. Η μόνη κριτική που έχει ασκήσει τους τελευταίους μήνες η ιταλική δημοκρατική αριστερά απέναντι στη δεξιά, έχει κεντροβαρήσει στην αμφισημία της, στην εγγύτητά της προς τον Πούτιν, στα υποτιθέμενα ρωσικά συμφέροντα που φαίνεται να εξυπηρετούν οι δεξιοί ανά τα χρόνια. Με άλλα λόγια, η αντιπολίτευση του Δημοκρατικού Κόμματος (3) θα αναλωθεί πλήρως στο να κατηγορεί τη νέα κυβέρνηση πως δεν είναι αρκετά “φιλο-αμερικανική”, πως δε δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στον πόλεμο. Όσον αφορά το ζήτημα του πολέμου, μια πιθανή διακυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος στο σήμερα θα αντιπροσώπευε ένα ακόμη χειρότερο σενάριο από την ακροδεξιά. Οι επαναστάτες/ριες λοιπόν θα μπορούν να βασιστούν αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους δυνάμεις, όπως πάντα. Ενώ το να “συνδράμαμε” στον πόλεμο θ’ αποτελούσε μια ολότελα δραματική αντικειμενική συνθήκη, απ’ την άλλη, η πολεμική προετοιμασία ανέκαθεν σήμαινε επίσης και την εντατικοποίηση της καταστολής του εσωτερικού εχθρού. Η εξουσία φοβάται ιδιαιτέρως τους αναρχικούς/ές · γνωρίζει πως αποτελούν το πιο επικίνδυνο κομμάτι της ριζοσπαστικής εναντίωσης απέναντί της, και στο επίπεδο των ιδεών, και κυρίως στο επίπεδο της πρακτικής. Η σφοδρή καταστολή των πρόσφατων μηνών πρέπει να γίνει αντιληπτή εντός αυτού του πλαισίου. Αναφέροντας μονάχα την απόφαση να μεταφέρουν τον Alfredo Cospito σε καθεστώς 41-bis, γίνεται φανερή με κάθε τρόπο η επιδίωξη της εξουσίας να τσακίσει τους αναρχικούς/ές. Μια επιδίωξη που έχει πάρει σάρκα και οστά τους τελευταίους μήνες με τις πολυάριθμες έρευνες που στοχοποιούν κι αποσκοπούν να κλείσουν εκδοτικά εγχειρήματα, εφημερίδες και sites αντι-πληροφόρησης. Πόσο παράδοξο που, ενώ μας ζητούν να κάνουμε θυσίες, ενώ μας χρεώνουν 2 ευρώ το λίτρο της βενζίνης, ενώ έχουν αυξήσει την τιμή του φυσικού αερίου κατά 1000%, ενώ μας λένε πως όλα αυτά τα υφιστάμεθα διότι επιβάλλουμε κυρώσεις σε έναν μοχθηρό τύραννο ο οποίος φυλακίζει πολιτικούς του αντιπάλους, την ίδια στιγμή στην Ιταλία κλείνουν εφημερίδες, sites και βιβλία που δεν τους βολεύουν, ενώ αναρχικοί/ές θάβονται ζωντανοί υπό το καθεστώς 41-bis!

Αυτές είναι αντιφάσεις που πρέπει να αναδείξουμε ενάντια στους εχθρούς μας. Στο σημείο αυτό της γενικευμένης σύγκρουσης, μπορούμε να πετύχουμε κάποια μερικά αποτελέσματα. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο.

Αναρχικοί/ές στο Φολίνιο

30 Σεπτέμβρη 2022

e-mail: circoloanarchicolafaglia[at]inventati[dot]org

telegram: t.me/circoloanarchicolafaglia

PDF στα ιταλικά

Σημειώσεις του Dark Nights:

(1) Ascari, πληθυντικός του ascaro, προέρχεται απ’ τα λέξη “askari” (που στα Σουαχίλι σημαίνει “στρατιώτης”), και συναντάται ως πληθυντικός στα Αραβικά. Σημαίνει μισθοφόρος στρατιώτης ή εκτελεστής. Η κοντινότερη μετάφραση είναι “μισθοφόρος”, το άτομο που προσλαμβάνεται επί πληρωμή για να εκτελέσει, να εκβιάσει ή να επιτεθεί.

(2) Το Λιμάνι του Πιομπίνο είναι το σημείο όπου θα ανεγερθεί μία από τις νέες εγκαταστάσεις επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Το λιμάνι βρίσκεται στα σύνορα Λιγυρικής και Τυρρηνικής Θάλασσας στη Δυτική Ιταλία, στο Λιβόρνο. Έπειτα απ’ τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Ιταλία έλαβε επείγοντα μέτρα για να μειώσει τις εισαγωγές ενέργειας απ’ τη Ρωσία. Ο TAP (Trans Adriatic Pipeline / Διαδριατικός Αγωγός) είναι ένας υπό κατασκευή αγωγός, μήκους 878 χιλιομέτρων, ο οποίος θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την περιοχή της Κασπίας προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας. Η Snam είναι ένας απ’ τους βασικούς μετόχους του αγωγού. (https://en-contrainfo.espiv.net/2017/06/14/greece-albania-italy-the-struggle-against-the-construction-of-the-trans-adriatic-pipeline/)

(3) Δημοκρατικό Κόμμα (Partito Democratico, PD), σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Ιταλία.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση