Σύστημα Κοινωνικής Πίστωσης: Η νέα ολοκληρωτική διαχείριση με τεχνολογικό κλειδί και ο πειραματισμός της Κοινωνικής Πίστωσης ξεκίνησε στην Ιταλία

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ

“Η πιο αποτελεσματική δύναμη είναι αυτή που δεν φαίνεται. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αναγωγή του υποκειμένου σε ένα απλό οικονομικό “ζώο laborans” και την αποσυγκεντρωτικοποίηση και αποπολιτικοποίηση της κοινωνίας, τείνει προς την κατασκευή ενός πλαισίου στο οποίο οι κανόνες και αυτοί που τους αποφασίζουν δύσκολα μπορούν να αμφισβητηθούν.”

“Η αποπολιτικοποίηση και η οικονομική επιτυχία είναι τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία για την ειρήνευση της κοινωνίας και τη διατήρηση του ελέγχου της, και το σύστημα κοινωνικής πίστωσης κινείται προς αυτή την κατεύθυνση”.

Από το 2013 η Rongcheng, κινεζική πόλη στην επαρχία Shandong, άρχισε να πειραματίζεται με το σύστημα “κοινωνικής πίστωσης”, αλλά ο στόχος είναι να επεκταθεί σε όλη τη χώρα μέχρι το 2023.

Στη Rongcheng, σε κάθε πολίτη αντιστοιχούν 1.000 αρχικοί πόντοι και κάθε πόντος αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο γράμμα: Το γράμμα “Α” (που αντιστοιχεί σε 1.000 βαθμούς) είναι η βασική βαθμολογία και συνεπάγεται πρόσβαση σε ορισμένα οφέλη, όπως προνομιακή βοήθεια στην απασχόληση και προτεραιότητα στην εγγραφή στο σχολείο. Μπορεί κανείς να επιδιώξει να αυξήσει τη βαθμολογία του με συμπεριφορές που θεωρούνται από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα ως “ενάρετες”: πληρωμή φόρων και λογαριασμών στην ώρα τους, πραγματοποίηση συγκεκριμένων αγορών, ανταλλαγή και διάδοση των ιδεών του κόμματος κ.λπ. ένας μακρύς κατάλογος συμπεριφορών με βάση τον οποίο κρίνεται η “αξιοπιστία” και η “ενάρετη συμπεριφορά” των πολιτών. Φυσικά, το να καταγγέλλει κανείς ανθρώπους των οποίων οι συμπεριφορές κρίνονται ανάρμοστες οδηγεί σε αύξηση της βαθμολογίας του. Τα οφέλη για το υψηλότερο επίπεδο (ΑΑΑ, προσβάσιμο σε όσους έχουν πάνω από 1.050 βαθμούς) περιλαμβάνουν: υψηλότερη συνταξιοδοτική ασφάλιση, επιδοτήσεις για τις δημόσιες συγκοινωνίες, δυνατότητα υποβολής αίτησης για άτοκα δάνεια, δυνατότητα ενοικίασης οχημάτων χωρίς να χρειάζεται να κατατεθεί εγγύηση, απαίτηση λιγότερων εγγράφων για την έκδοση ταξιδιωτικής βίζας κ.λπ.

Η βαθμολογία ενός ατόμου γίνεται επίσης ένα σύμβολο κύρους που μπορεί να εμφανίζεται στο διαδίκτυο, όπως ήδη συμβαίνει στον ιστότοπο Baihe, ο οποίος επιτρέπει ήδη στους χρήστες του να δημοσιεύουν τη βαθμολογία τους. Από την άλλη πλευρά, όσοι βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση και ως εκ τούτου πληρώνουν καθυστερημένα τους λογαριασμούς, το ενοίκιο ή τους φόρους τους, αναπόφευκτα θα τους αφαιρούνται βαθμοί- το ίδιο ισχύει και για όσους δεν περνούν σε μια διάβαση πεζών, πετούν χαρτιά στο έδαφος, εκφράζουν πολιτικές απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με το κόμμα κ.λπ. Ο κατάλογος των συμπεριφορών που θεωρούνται “ανήθικες” είναι πολύ μακρύς.

Εάν η βαθμολογία κάποιου πέσει κάτω από 600 βαθμούς, μπαίνει στη “μαύρη λίστα” και χαρακτηρίζεται ως “D”, γεγονός που οδηγεί σε πραγματικές τιμωρίες. Σε περίπτωση που αυτό συμβεί στους γονείς, τα παιδιά τους θα αποκλείονται από τα σχολεία που θεωρούνται τα καλύτερα της περιοχής. Άλλες τιμωρίες περιλαμβάνουν: την υποβολή σε επαναλαμβανόμενες επιθεωρήσεις, τη μη δυνατότητα αγοράς αεροπορικών εισιτηρίων για να φύγουν από τη χώρα, την απαγόρευση διαμονής σε ορισμένες περιοχές της πόλης, τη δημοσιοποίηση των προσωπικών στοιχείων του ατόμου, την απαγόρευση να γίνει κάποιος δημόσιος υπάλληλος, και επειδή οι εταιρείες μπορούν να γνωρίζουν ποιος βρίσκεται σε αυτή τη “μαύρη λίστα”, η εύρεση οποιασδήποτε εργασίας γίνεται πιο δύσκολη, διευκολύνοντας την εκμετάλλευση όσων βρίσκονται σε αυτή τη λίστα. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα πρόσωπά τους προβάλλονται σε γιγαντοοθόνες σε εμπορικά κέντρα και άλλους δημόσιους χώρους, σε ένα είδος σύγχρονου στηθαίου, και ο ήχος κλήσης των κινητών τους τηλεφώνων αλλάζει ώστε να ακούγεται σαν σειρήνα, καθιστώντας τους αναγνωρίσιμους και κρίσιμους από οποιονδήποτε. Το κινεζικό σύστημα κοινωνικής πίστωσης δεν περιορίζεται στην ανάλυση της συμπεριφοράς ενός ατόμου. Στην πραγματικότητα, η βαθμολογία ενός ατόμου υποτίθεται ότι επηρεάζεται επίσης από τη συμπεριφορά των πιο κοντινών του ανθρώπων: το να βγαίνει κανείς ραντεβού ή να έχει σχέση με άτομα που βρίσκονται στη “μαύρη λίστα”, δηλαδή με άτομα που δεν σέβονται τους νόμους ή που επικρίνουν το κόμμα, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της βαθμολογίας του.

Η ΝΕΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ

Αυτό το πειραματικό εργαλείο, που πλασάρεται ως ένας τρόπος για να αυξηθεί το επίπεδο της ηθικής ακεραιότητας των πολιτών, είναι στην πραγματικότητα ένας τρόπος καταγραφής, αξιολόγησης και ελέγχου των ανθρώπων με βάση την υπακοή, την οικονομική, κοινωνική και νομική αξιοπιστία.Αυτό γίνεται με τη χρήση άπειρων δεδομένων (Big Data) που συλλέγονται από τράπεζες, εφαρμογές, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και φυσικά μέσω των διαφόρων “ψαχτών”, οι οποίοι, προκειμένου να αυξήσουν τη βαθμολογία τους, μπορούν να αναφέρουν τη συμπεριφορά άλλων πολιτών. Το μοντέλο αυτό ωθεί προς μια τυποποιημένη ζωή και καταστρέφει τις κοινωνικές σχέσεις προς όφελος ενός πλήρως ψηφιοποιημένου και αυθαίρετου συστήματος, το οποίο στοχεύει να καταστήσει τους πολίτες πλήρως ομογενοποιημένους και υποταγμένους σε ένα απάνθρωπο μοντέλο κοινωνίας, στο οποίο οι αλγόριθμοι θα καθορίζουν αν ένα άτομο αξίζει να είναι μέλος της ή όχι. Ένα σύστημα που βασίζεται στην κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του πολιτικού προσανατολισμού και οποιασδήποτε καθημερινής δραστηριότητας, δεν είναι ουδέτερο, αλλά επηρεάζει μαζικά όσους ζουν υπό συνεχή αξιολόγηση. Η επιβράβευση όσων συγκεντρώνουν υψηλότερη βαθμολογία και ο στιγματισμός όσων συγκεντρώνουν χαμηλότερη, είναι η επικαιροποιημένη εκδοχή του περίφημου συνθήματος “διαίρει και βασίλευε”, τα μέλη του οποίου έχουν ως μοναδική αξία να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και τη δική τους κατάσταση και θεωρούν το άτομο που βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ως τεμπέλη, που δεν προσπαθεί αρκετά ώστε να είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την κατάστασή του, με άλλα λόγια, ως κατώτερο άτομο. Το σύστημα κοινωνικής πίστωσης είναι ένα εργαλείο για τον εντοπισμό και την εκ των προτέρων αξιολόγηση των ανθρώπων. Μια νέα μορφή ολοκληρωτισμού που λειτουργεί σε οικείο και ψυχολογικό επίπεδο στα μεμονωμένα υποκείμενα, τροποποιώντας τις αξίες τους, και που σταδιακά, μέσω της προπαγάνδας, κατασκευάζει νέα καθολικά μοντέλα συμπεριφοράς, αλλάζοντας βαθιά τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους άλλους και την ίδια την αίσθηση της κοινότητας. Το δυνατό σημείο αυτής της νέας μορφής διαχείρισης και καταστολής είναι ότι γίνεται αντιληπτό ότι φέρνει οφέλη για την κοινότητα, ενώ στην πραγματικότητα βασίζεται στις διακρίσεις και την τυποποίηση της σκέψης, στην εκμηδένιση της κοινωνικής συγκρουσιακότητας, και η οποία ωθεί τα άτομα σε συνεχή ανταγωνισμό με τον εαυτό τους και σε αναγκαστική ομογενοποίηση.

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Η Δύση δεν εξαιρείται από τη χρήση παρόμοιων συστημάτων, και πρόσφατα, ακόμη και η Ιταλία άρχισε να πειραματίζεται με την κοινωνική πίστωση σε ορισμένους δήμους, τώρα σε εθελοντική βάση, αλλά στο μέλλον θα αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος του αναδυόμενου κοινωνικού μοντέλου.

Η πόλη Fidenza, στην Emilia Romagna, ενεργοποίησε μια κάρτα μορίων για τους ενοικιαστές κοινωνικών κατοικιών, προκειμένου να αξιολογείται η συμπεριφορά κάθε οικογένειας και να αποφασίζεται αν αξίζει ή όχι να διαμένουν εκεί.

Οι ενοικιαστές υποχρεούνται να τηρούν έναν μακρύ κατάλογο κανόνων που μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει τους αρχικούς 50 πόντους που αντιστοιχούν σε κάθε νοικοκυριό. Οι σχέσεις με τους γείτονες θα τεθούν σε δοκιμασία, καθώς η αναφορά συμπεριφοράς που θεωρείται ανάρμοστη θα αυξήσει τη βαθμολογία κάποιου.

Όσοι καταγγέλλονται θα υποβάλλονται σε επιθεώρηση του διαμερίσματός τους από υπαλλήλους για να εξακριβωθεί η αλήθεια των ισχυρισμών. Ένα απλό φυτό στο κεφαλόσκαλο που ενοχλεί λόγω ποτίσματος ή που βρίσκεται στο δρόμο θα κοστίζει στον ενοικιαστή 20 πόντους. Ακόμα και η διατήρηση της ψησταριάς στο μπαλκόνι ή η φιλοξενία ατόμων εκτός σπιτιού χωρίς ενημέρωση του δήμου θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια 10 βαθμών στην πρώτη περίπτωση και 25 βαθμών και την καταβολή προστίμου στη δεύτερη. Η απώλεια βαθμών είναι εξαιρετικά εύκολη και αν η βαθμολογία πέσει στο μηδέν το δικαίωμα στέγασης παύει να ισχύει και αναγκάζεστε να εγκαταλείψετε το σπίτι σας.

Αντίθετα, η ανάκτηση των βαθμών είναι δύσκολη, καθώς θα λαμβάνετε 5 επιπλέον βαθμούς κάθε 3 χρόνια μόνο εάν έχετε συμπεριφερθεί ως “υπόδειγμα ενοικιαστή” και έναν βαθμό εάν συμμετέχετε σε ορισμένου τύπου πρωτοβουλίες ή εάν επισκευάσετε μια ζημιά. Πώς θα είναι δυνατόν να έχει κανείς “ανθρώπινες” σχέσεις με τους γείτονές του σε ένα σύστημα που επιβραβεύει τους πληροφοριοδότες; Πώς μπορείς να οικοδομήσεις σχέσεις σε ένα πλαίσιο όπου οι γύρω σου θα επωφεληθούν αν αναφέρετε συμπεριφορές που θεωρούνται ανάρμοστες;

Στην Μπολόνια και τη Ρώμη ξεκίνησε ένα έργο με την ονομασία “Citizen Wallet”, δηλαδή “μια πλατφόρμα επιβράβευσης” που δίνει κίνητρα για “ενάρετη” συμπεριφορά.

Πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό πορτοφόλι στο οποίο μπορείτε να συγκεντρώσετε πόντους αν απορρίπτετε σωστά τα απορρίμματα, αν προτιμάτε τα “πράσινα” από τα παραδοσιακά μέσα μεταφοράς, αν δεν σας επιβάλλονται πρόστιμα κ.λπ. Αυτοί οι πόντοι θα επιτρέπουν εκπτώσεις στις δημόσιες συγκοινωνίες, στα τέλη απορριμμάτων και στις πολιτιστικές δραστηριότητες. Προκειμένου να αξιολογηθεί ο βαθμός επιμέλειας ενός πολίτη, ο δήμος ή όποιος άλλος θα χρειαστεί πρόσβαση σε μια ολόκληρη σειρά προσωπικών δεδομένων και θα το κάνει μέσω ψηφιακών πλατφορμών, τσιπ στις σακούλες απορριμμάτων (RFID) και εφαρμογών εντοπισμού. Το όλο θέμα, όπως η κοινωνική πίστωση στην Κίνα, πλασάρεται ως ένας τρόπος για να δοθούν κίνητρα στους πολίτες να έχουν “ενάρετη συμπεριφορά με στόχο τη βελτίωση της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής βιωσιμότητας της πόλης”.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΟΛΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΒΗΣΗ, ΑΛΛΑ ΧΑΡΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΗΡΥΧΘΟΥΝ, ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΔΡΑΙΩΘΕΙ ΜΟΝΙΜΑ ΠΑΝΤΟΥ. ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΗΔΗ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ “GREEN PASS”, ΤΟ ΟΠΟΙΟ, ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΜΕΣΟ ΛΟΓΩ “ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ”, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΙΜΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΣΟ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ, ΕΧΕΙ ΧΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ “ΕΝΑΡΕΤΟΙ”, ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΣΚΕΨΗ, ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ.

Πηγή: DarkNights

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Γαλλία/Ιταλία: Έξω ο Alfredo Cospito απ’ το καθεστώς 41-bis – Αλληλεγγύη απ’ το Bure

Η επαναστατική αλληλεγγύη είναι ένα καράβι δίχως σύνορα, που σκίζει τα κύματα της φουρτουνιασμένης θάλασσας!

Από το Bure, θα θέλαμε να στείλουμε όλη μας την αλληλεγγύη στον σύντροφό μας, Alfredo Cospito, ο οποίος αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε καθεστώς απομόνωσης (με την ονομασία “41-bis”), στη φυλακή του Σάσσαρι, στη Σαρδηνία (της Ιταλίας). Αυτό επειδή είχε πυροβολήσει τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της Ansaldo Nucleare, εταιρεία που σχεδίαζε και κατασκεύαζε μονάδες παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, επειδή είχε αναλάβει την ευθύνη της δράσης, και επειδή έχει μεγάλη συνεισφορά μέσα απ’ τη φυλακή στον διάλογο για τους τρόπους δράσης μας, για την πολυμορφία των τακτικών, για τον διεθνισμό και για το επαναστατικό πρίσμα του κινήματος κατά των πυρηνικών.

Κάθε προσπάθεια να βρεθεί στην απομόνωση ένας σύντροφός μας, θα πυροδοτεί την οργή μας και θα αναζωπυρώνει τις σπίθες που μας ωθούν στη δράση. Ο αγώνας του Alfredo Cospito είναι και δικός μας αγώνας: Ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και τους τεχνοκράτες που κυβερνούν τον κόσμο.

Καθώς η εξαγωγή ουρανίου και σπάνιων γαιών εξακολουθεί να ρημάζει εδάφη και να διαλύει κορμιά, καθώς οι πυρηνικές “δοκιμές” ή η εκπαίδευση στις βόμβες μολύνει τα εδάφη και τους κατοίκους της Quirra στη Σαρδηνία, τα βουνά Hoggae στην Αλγερία, τα νησιά Moruroa και Fangataufa στην Πολυνησία, καθώς περεταίρω περιοχές καταλαμβάνονται απ’ τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, καθώς στον πόλεμο ενάντια στην Ουκρανία η Ρωσία χρησιμοποιεί τις πυρηνικές εγκαταστάσεις σα δαμόκλειο σπάθη, την ίδια στιγμή η Ευρώπη επικροτεί την πυρηνική ενέργεια ως “πράσινη” ενέργεια, η Γαλλία βιάζεται να κατασκευάσει πρώτη νέους πυρηνικούς αντιδραστήρες, και η Ιταλία έχει αμφιβολίες για την παύση της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας (στο κάτω-κάτω, δε νοιάστηκε και κανείς που συνέχισαν να κατασκευάζονται πυρηνικές εγκαταστάσεις σε άλλες χώρες, άρα γιατί να συνεχίζουμε να υποκρινόμαστε κι εμείς πως έχουμε σταματήσει, σωστά;). Το εγχείρημα της ταφής ραδιενεργών αποβλήτων στο Bure (στη Γαλλία), και τώρα επίσης και στην Ιταλία, δεν εντάσσεται στην αναζήτηση λύσεων για τις μολύνσεις που έχει επιφέρει η πυρηνική ενέργεια, αλλά στην αναζήτηση τρόπων ώστε να αναπτυχθεί όλο και περισσότερο η πυρηνική ισχύς.

Το ιταλικό κράτος, πρωτοστάτης στην καταστολή τον αγώνων μας, υιοθετεί -χωρίς να προκαλεί ιδιαίτερες εκπλήξεις- τη στρατηγική της απομόνωσης. Ολοένα και περισσότερη απομόνωση: Σε ένα νησί μακριά απ’ τα αγαπημένα του πρόσωπα, μόνος στη φυλακή, σ’ ένα κελί στο υπόγειο. Η Σαρδηνία, ένα νησί στρατιωτικοποιημένο, πεδίο εκπαίδευσης για τις ειδικές δυνάμεις, με βάσεις του ΝΑΤΟ, αποτελεί κομβικό σημείο για τον πόλεμο. Για πολλά χρόνια, έχει χρησιμοποιηθεί ως τόπος απομόνωσης των πιο “προβληματικών” πολιτικών κρατουμένων, όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες και οι Ένοπλοι Προλεταριακοί Πυρήνες, οι οποίοι κρατούνταν στη φυλακή Fornelli στην Αζινάρα, και των οποίων η εξέγερση στις 2 Οκτωβρίου 1979 είναι αξιομνημόνευτη. Η φυλακή Fornelli έχει γίνει πλέον μουσείο, αλλά δεν έχει αφήσει μαζί της στο παρελθόν την ύπαρξη των άλλων φυλακών, δεν έχει εξαλείψει τον εγκλεισμό υπό το ειδικό καθεστώς 41-bis, και κατ’ επέκταση δε θα βάλει στο αρχείο και τους αγώνες μας. Μέχρι και σήμερα, η Σαρδηνία χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας των εχθρών της άρχουσας τάξης.

Σε αυτό, απαντάμε πως πρέπει να προχωρήσουμε σε δυνατό και αποφασιστικό αγώνα κατά των πυρηνικών, έναν αγώνα έμπλεο πολυμορφίας και αλληλεγγύης.

Ας κινητοποιηθούμε παντού ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και τον καπιταλιστικό, αποικιοκρατικό, δολοφονικό της κόσμο, για την οριζόντια οργάνωση των κοινωνιών, η οποία θα θεμελιώνεται στην αλληλεγγύη και την ελευθερία όλων!

Για έναν επαναστατικό και διεθνιστικό έμπρακτο αγώνα!

Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση · Ας υπερβούμε σύνορα, ωκεανούς και κάγκελα!

Ας βγάλουμε τον Alfredo απ’ το καθεστώς 41-bis με την εξεγερτική μας δύναμη!

ΕΞΩ Ο ALFREDO ΑΠ’ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ 41-bis!

Λευτεριά στην Anna, τον Alfredo και τον Juan!

Αλληλεγγύη με τον Boris που πυρπόλησε δύο κεραίες τηλεπικοινωνιών ενάντια στον τεχνολογικό ολοκληρωτισμό!

Ζήτω η αναρχία!

Συντρόφια από το Bure

Πηγή: Bure Bure Bure

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Ο χειμώνας του κεφαλαίου

“Ο χειμώνας του κεφαλαίου”

Οι εκλογές αυτού του σαββατοκύριακου ήταν ιδιαίτερα σημαντικές για το μέλλον της Ευρώπης. Όχι, δε μιλάμε για τη μίζερη διεξαγωγή του γύρου των ιταλικών εκλογών, αλλά για τα δημοψηφίσματα που πραγματοποιήθηκαν σε κάποιες κατειλημμένες περιοχές της Ουκρανίας για την προσάρτησή τους στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Λόγω αυτών, ο -δι’ αντιπροσώπων (proxy) και τοπικού χαρακτήρα- “παγκόσμιος πόλεμος” που συντελείται μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ λαμβάνει πλέον επίσημο χαρακτήρα με σημαντικές υλικές συνέπειες. Απ’ τη στιγμή που το Ντονμπάς, η Χερσώνα και η Ζαπορίζια γίνουν επίσημα κομμάτι της Ρωσίας, το καθεστώς Πούτιν θα δύναται να ισχυριστεί πως κάθε ουκρανική επίθεση στις συγκεκριμένες περιοχές θα εκλαμβάνεται ως επίθεση στην ίδια τη Ρωσία. Το αποτέλεσμα είναι η εντολή γενικής επιστράτευσης, η κήρυξη στρατιωτικού νόμου, καθώς και η μετατροπή της βιομηχανίας του σε πολεμική οικονομία με στόχο την υπεράσπιση της πατρίδας.

Με αυτή τη στρατηγική μετατόπιση, η ρωσική κυβέρνηση απομακρύνεται απ’ τη ρητορική της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης -νεολογισμός εμπνευσμένος από τις “διεθνείς αστυνομικές επιχειρήσεις”, τις “ειρηνευτικές αποστολές”, τους “ανθρωπιστικούς πολέμους” και λοιπά γελοία ευφυολογήματα της πολυμίσητης Δύσης εμπνευσμένα απ’ το Dr. Strangelove- προς την κήρυξη ανοιχτού πολέμου. Αναδεικνύοντας τη φαιδρότητα κάθε εκλογικού μηχανισμού, ο οποίος πάντα αντιπροσωπεύει τις ισορροπίες ισχύος μεταξύ των κυρίαρχων και ποτέ την πολυδιασπασμένη -έως και ανύπαρκτη- “λαϊκή θέληση”, ο Πούτιν διέταξε μερική επιστράτευση πριν ακόμα γνωστοποιηθούν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, στρατολογώντας τους πρώτους τριακόσιες χιλιάδες εφέδρους.

Από εδώ και στο εξής, όλα τα κράτη που έχουν εδώ και μήνες προσφέρει εξοπλισμό στο καθεστώς του Κιέβου και που του έχουν δώσει τη δυνατότητα να αντισταθεί τόσο αποτελεσματικά και να αντεπιτεθεί με απροσδόκητη επιτυχία, καθίστανται εχθρικά. Όσοι εξοπλίζουν ένα κράτος στο οποίο κηρύσσεται πόλεμος επίσημα, βρίσκονται επίσης (σχεδόν) σε εμπόλεμη κατάσταση. Η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει τώρα να αναλάβουν την ευθύνη μιας σύγκρουσης την οποία οι ίδιες έχουν πυροδοτήσει με κάθε τρόπο, στοχεύοντας να εκμηδενίσουν οικονομικά τον ρωσικό εχθρό, προσδοκώντας τα μεγαλύτερα αποτελέσματα με τον ελάχιστο κόπο, π.χ. στέλνοντας Ουκρανούς μισθοφόρους (1) να θυσιαστούν.

Αντί να αναλωθούμε στις μεροληπτικές αφηγήσεις των επίσημων γραφιάδων και των υποστηρικτών της αντιπολίτευσης (στμ.: υπέρ μιας φιλο-αμερικανικής θέσης), κάτι που, ως διεθνιστές και εχθροί παντός κράτους δεν μπορούμε παρά να αρνηθούμε, αφού δηλώσουμε ξανά την εχθρότητά μας προς κάθε πλευρά του πολέμου, αξίζει να αναλύσουμε ορισμένες σκέψεις.

Η πρώτη: Η ρωσική κυβέρνηση σίγουρα τζόγαρε επικίνδυνα. Η απόπειρα προσάρτισης των συγκεκριμένων περιοχών θα καθιστούσε ακόμα πιο δραματική μια πιθανή ήττα (φέρνοντας ένα σαφώς τραβηγμένο παράδειγμα, ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε τη γεωπολιτική τραγωδία τού να έχαναν ξανά οι Η.Π.Α το Τέξας σε έναν πόλεμο με το Μεξικό). Αυτό σημαίνει πως θα ρισκάρει τα πάντα για να αποφύγει μια τέτοια ήττα. Αντιλαμβανόμαστε τους κινδύνους που φέρει μια τέτοια εξέλιξη όταν κάνουμε λόγο για την παγκοσμίως κυρίαρχη πυρηνική δύναμη. Η ίδια η επιλογή της γενικής επιστράτευσης έχει ως άμεση συνέπεια την έλευση του πολέμου στα σπίτια εκατομμυρίων Ρώσων πολιτών. Ως τώρα, ο Πούτιν τό ‘παιζε “Αμερικάνος”, διεξάγοντας απομακρυσμένο πόλεμο, ενόσω επιδίωκε να διατηρήσει μια κανονική, ήσυχη ζωή για τους κατοίκους στις μεγαλουπόλεις · ενώ τώρα, το να στέλνουν καρτ-ποστάλ στο σπίτι τους και να παίρνονται μακριά -πιθανώς δίχως ποτέ να επιστρέψουν- εκατομμύρια γιοι, σύζυγοι και αδέρφια, διαρρηγνύει ριζικά το υπάρχον φαντασιακό. Αυτό επίσης έχει ως αποτέλεσμα τη ριζοσπαστικοποίηση του εσωτερικού εχθρού και της εναντίωσης στον πόλεμο, τα οποία -καθώς μαθαίνουμε για τεράστιες πορείες και δεκάδες άμεσες δράσεις σαμποτάζ και εχθρότητας- θεριεύουν στη χώρα.

Η δεύτερη σκέψη: Παρότι αυτό αποτελεί ένα επιπλέον σημαντικό βήμα προς έναν πιθανό πυρηνικό πόλεμο, υπάρχει ακόμα ένας ισχυρός αντισταθμιστικός παράγοντας για τούτο το σενάριο. Αν υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο έχει δύναμη η Ρωσία στο σήμερα, αυτό είναι το ενεργειακό μέτωπο. Ο επερχόμενος χειμώνας θα της προσδώσει περαιτέρω ισχύ. Σαφώς κάτι τέτοιο δε συμβαδίζει με έναν πυρηνικό πόλεμο: Ένας πυρηνικός πόλεμος εξ ορισμού θα διαρκούσε μόλις μερικές μέρες, στο πέρας των οποίων θα είχε αφανίσει, αν όχι το ανθρώπινο είδος, τουλάχιστον τον υπάρχοντα πολιτισμό του. Αντιθέτως, ο ενεργειακός μοχλός πίεσης θα είναι αποτελεσματικός αν επιδιωχθεί η παράταση της τρέχουσας συνθήκης κατά τη διάρκεια του χειμώνα, με την ελπίδα της κατάρρευσης της ευρωπαϊκής οικονομίας. Για να συμβεί όμως αυτό, είναι πρωτίστως αναγκαίο να σταματήσει η ουκρανική αντεπίθεση προτού καταφέρει να σημειώσει επιτυχίες, και να επιστρατευτούν άμεσα εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες.

Απ’ τις δυο παραπάνω σκέψεις, μπορούμε να εξάγουμε συμπεράσματα για την πιθανή εξέλιξη της τρέχουσας σύγκρουσης τους ερχόμενους μήνες: Επίσημη κήρυξη πολέμου κατά της Ουκρανίας, έπειτα επιστράτευση εκατομμυρίων στρατιωτών ώστε να επανδρωθεί πλήρως το μέτωπο · ταυτόχρονα, κήρυξη μποϊκοτάζ πάσης βιομηχανικής αλληλεπίδρασης με όλα τα κράτη που στηρίζουν στρατιωτικά το καθεστώς του Κιέβου. Οι Ρώσοι στρατηγοί θα ποντάρουν ξανά στον Ρωσικό Χειμώνα, όπως έπραξαν και στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα και του Χίτλερ.

Πώς πρέπει να κινηθεί ο επαναστατικός αναρχισμός στη δεδομένη συγκυρία; Όπως έχουμε πει απ’ την απαρχή των εχθροπραξιών, είμαστε εχθροί κάθε κράτους, κάθε κυβέρνησης, ενάντια στους πολέμους τους όπου στέλνουν προλετάριους να σκοτωθούν και να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο για τα συμφέροντα των μεγάλων ολιγαρχών. Η ντεφετιστική μας δράση οφείλει πρωτίστως να στοχεύει ενάντια στο “δικό μας” κράτος, ενάντια στη “δική μας” κυβέρνηση. Κάθε άλλη στάση θα κατέληγε αναπόφευκτα σε οπορτουνισμό. Οι Ρώσοι αναρχικοί/ές, και μαζί τους μια σιωπηλή μειοψηφία αλλά και ένα ολοένα πιο αποφασιστικό και ποσοτικά αναπτυσσόμενο κομμάτι της ρωσικής κοινωνίας, δίνουν το παράδειγμα με δεκάδες δράσεις εχθρότητας: σαμποτάζ σιδηροδρομικών γραμμών, εμπρησμοί κέντρων στρατολόγησης, λιποταξία και μαζική φυγή από τη χώρα. Πρέπει να παραδειγματιζόμαστε απ’ το σθένος τους, και σίγουρα να μην επιτιθόμαστε στα ρωσικά συμφέροντα στη Δύση, το οποίο θα σήμαινε πως προσφέρουμε αρωγή στον ευρω-ατλαντικό άξονα, αλλά να εναντιωνόμαστε στις κυβερνήσεις μας, εμποδίζοντας τη στρατιωτική τους προετοιμασία.

Από την άλλη, οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές κυβερνήσεις έχουν σοβαρές ευθύνες για την παρούσα κατάσταση. Όχι μόνο στη γενική εικόνα, με την επέκταση του ΝΑΤΟ να αποτελεί εν γένει τον κύριο παράγοντα που προπαρασκευάζει το σκηνικό του ολέθρου, αλλά και πιο συγκεκριμένα στην περίπτωση της Ουκρανίας: Στήριξη αντι-ρωσικών δυνάμεων στη χώρα αυτή, εξοπλισμός και εκπαίδευση τοπικών ναζιστικών ομάδων, ενσωμάτωση της ουκρανικής οικονομίας στη σφαίρα του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού, συγκάλυψη και στήριξη επεισοδίων όπως το λυντσάρισμα συνδικαλιστών (Οδησσός, 2014) ή οι δολοφονίες αντιφρονούντων δημοσιογράφων και πολιτικών, καταπίεση των ρωσόφωνων πληθυσμών στα ανατολικά. Απ’ τον περασμένο Φεβρουάριο, έχουν στηρίξει (την Ουκρανία) με όλο και πιο ισχυρά όπλα, μυστικές υπηρεσίες, δορυφόρους και κυρώσεις προς την άλλη πλευρά της σύγκρουσης. Επί της ουσίας λοιπόν, έχουν μετατρέψει τον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας σε παγκόσμιο πόλεμο, όπου η Ουκρανία λειτουργεί ως μεσολαβητής/proxy για τον Δυτικό ιμπεριαλισμό.

Το να είσαι διεθνιστής σε μια Δυτική χώρα, σημαίνει να μάχεσαι για την ήττα του ΝΑΤΟ. Πλέον θα κινούμαστε σ’ ένα πλαίσιο όπου η πολεμική οικονομία θα μετασχηματίσει τις ζωές μας. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξαγγέλλουν “μέτρα λιτότητας” για τον επερχόμενο χειμώνα, ευελπιστώντας πως οι οικονομίες τους θα επιβιώσουν απ’ την παύση εισαγωγών φυσικού αερίου και πετρελαίου απ’ τη Ρωσία. Τα μέτρα περιλαμβάνουν αναγκαστική μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης, περιορισμό των πηγών παροχής ηλεκτρισμού για ολάκερο τον πληθυσμό. Αυτό συμβαίνει λόγω του πληθωρισμού, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι ανεξέλεγκτος. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε πως ο αγώνας ενάντια στο αβάσταχτο κόστος διαβίωσης είναι και αγώνας κατά του πολέμου. Το ίδιο ισχύει και για τους τοπικούς αγώνες ενάντια σε έργα όπως οι εγκαταστάσεις επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου στο Πιομπίνο, ή οι αγωγοί φυσικού αερίου TAP και Snam (2).

Όσον αφορά την Ιταλία, ο πόλεμος ήδη έχει εκτροχιάσει την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Ο Μάριο Ντράγκι, ο οποίος προσφάτως πήρε τον τίτλο του “πολιτικού της χρονιάς”, προτίμησε να παραιτηθεί απ’ το να συνεχίσει να παρατείνει τον κοινωνικό και πολιτικό πονοκέφαλο που είχε ξεκινήσει να προκαλεί όλο και πιο έντονα η πολεμική στρατηγική του. Όμως, η καινούργια κυβέρνηση που βγήκε απ’ τις εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου, μπορεί μονάχα να συνεχίσει την ίδια στρατηγική. Η Τζόρτζια Μελόνι στην προεκλογική της καμπάνια διαβεβαίωνε την αφοσίωσή της στο ΝΑΤΟ και τις κυρώσεις που έχει επιβάλλει στη Ρωσία. Έχοντας αναλάβει την εξουσία στον απόηχο κοινωνικών αναταραχών, με τον χειμώνα να πλησιάζει παγερός και με το κόστος διαβίωσης στα ύψη, η νέα ακρο-δεξιά κυβέρνηση έχει ήδη σκάψει τον λάκκο της στον βωμό της πολεμικής οικονομίας: Ας τη ρίξουμε μέσα!

Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο πως καμιά συμμαχία, κανένα λαϊκό μέτωπο δεν μπορεί να υπάρξει με την αντιπολίτευση της αριστεράς. Η μόνη κριτική που έχει ασκήσει τους τελευταίους μήνες η ιταλική δημοκρατική αριστερά απέναντι στη δεξιά, έχει κεντροβαρήσει στην αμφισημία της, στην εγγύτητά της προς τον Πούτιν, στα υποτιθέμενα ρωσικά συμφέροντα που φαίνεται να εξυπηρετούν οι δεξιοί ανά τα χρόνια. Με άλλα λόγια, η αντιπολίτευση του Δημοκρατικού Κόμματος (3) θα αναλωθεί πλήρως στο να κατηγορεί τη νέα κυβέρνηση πως δεν είναι αρκετά “φιλο-αμερικανική”, πως δε δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στον πόλεμο. Όσον αφορά το ζήτημα του πολέμου, μια πιθανή διακυβέρνηση του Δημοκρατικού Κόμματος στο σήμερα θα αντιπροσώπευε ένα ακόμη χειρότερο σενάριο από την ακροδεξιά. Οι επαναστάτες/ριες λοιπόν θα μπορούν να βασιστούν αποκλειστικά και μόνο στις δικές τους δυνάμεις, όπως πάντα. Ενώ το να “συνδράμαμε” στον πόλεμο θ’ αποτελούσε μια ολότελα δραματική αντικειμενική συνθήκη, απ’ την άλλη, η πολεμική προετοιμασία ανέκαθεν σήμαινε επίσης και την εντατικοποίηση της καταστολής του εσωτερικού εχθρού. Η εξουσία φοβάται ιδιαιτέρως τους αναρχικούς/ές · γνωρίζει πως αποτελούν το πιο επικίνδυνο κομμάτι της ριζοσπαστικής εναντίωσης απέναντί της, και στο επίπεδο των ιδεών, και κυρίως στο επίπεδο της πρακτικής. Η σφοδρή καταστολή των πρόσφατων μηνών πρέπει να γίνει αντιληπτή εντός αυτού του πλαισίου. Αναφέροντας μονάχα την απόφαση να μεταφέρουν τον Alfredo Cospito σε καθεστώς 41-bis, γίνεται φανερή με κάθε τρόπο η επιδίωξη της εξουσίας να τσακίσει τους αναρχικούς/ές. Μια επιδίωξη που έχει πάρει σάρκα και οστά τους τελευταίους μήνες με τις πολυάριθμες έρευνες που στοχοποιούν κι αποσκοπούν να κλείσουν εκδοτικά εγχειρήματα, εφημερίδες και sites αντι-πληροφόρησης. Πόσο παράδοξο που, ενώ μας ζητούν να κάνουμε θυσίες, ενώ μας χρεώνουν 2 ευρώ το λίτρο της βενζίνης, ενώ έχουν αυξήσει την τιμή του φυσικού αερίου κατά 1000%, ενώ μας λένε πως όλα αυτά τα υφιστάμεθα διότι επιβάλλουμε κυρώσεις σε έναν μοχθηρό τύραννο ο οποίος φυλακίζει πολιτικούς του αντιπάλους, την ίδια στιγμή στην Ιταλία κλείνουν εφημερίδες, sites και βιβλία που δεν τους βολεύουν, ενώ αναρχικοί/ές θάβονται ζωντανοί υπό το καθεστώς 41-bis!

Αυτές είναι αντιφάσεις που πρέπει να αναδείξουμε ενάντια στους εχθρούς μας. Στο σημείο αυτό της γενικευμένης σύγκρουσης, μπορούμε να πετύχουμε κάποια μερικά αποτελέσματα. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο.

Αναρχικοί/ές στο Φολίνιο

30 Σεπτέμβρη 2022

e-mail: circoloanarchicolafaglia[at]inventati[dot]org

telegram: t.me/circoloanarchicolafaglia

PDF στα ιταλικά

Σημειώσεις του Dark Nights:

(1) Ascari, πληθυντικός του ascaro, προέρχεται απ’ τα λέξη “askari” (που στα Σουαχίλι σημαίνει “στρατιώτης”), και συναντάται ως πληθυντικός στα Αραβικά. Σημαίνει μισθοφόρος στρατιώτης ή εκτελεστής. Η κοντινότερη μετάφραση είναι “μισθοφόρος”, το άτομο που προσλαμβάνεται επί πληρωμή για να εκτελέσει, να εκβιάσει ή να επιτεθεί.

(2) Το Λιμάνι του Πιομπίνο είναι το σημείο όπου θα ανεγερθεί μία από τις νέες εγκαταστάσεις επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG). Το λιμάνι βρίσκεται στα σύνορα Λιγυρικής και Τυρρηνικής Θάλασσας στη Δυτική Ιταλία, στο Λιβόρνο. Έπειτα απ’ τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Ιταλία έλαβε επείγοντα μέτρα για να μειώσει τις εισαγωγές ενέργειας απ’ τη Ρωσία. Ο TAP (Trans Adriatic Pipeline / Διαδριατικός Αγωγός) είναι ένας υπό κατασκευή αγωγός, μήκους 878 χιλιομέτρων, ο οποίος θα μεταφέρει φυσικό αέριο από την περιοχή της Κασπίας προς την Ευρώπη, μέσω Ελλάδας, Αλβανίας και Ιταλίας. Η Snam είναι ένας απ’ τους βασικούς μετόχους του αγωγού. (https://en-contrainfo.espiv.net/2017/06/14/greece-albania-italy-the-struggle-against-the-construction-of-the-trans-adriatic-pipeline/)

(3) Δημοκρατικό Κόμμα (Partito Democratico, PD), σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στην Ιταλία.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση