Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση του συντρόφου μας δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Ακολουθεί μια σύνοψη των λίγων νέων εξελίξεων που προέκυψαν από την τελευταία φορά που δημοσιεύτηκε ενημέρωση, τον περασμένο Απρίλιο. Ως τώρα, επισημαίναμε πάντα πως ένα νομικό πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί έχει να κάνει με την εσκεμμένη ασάφεια ως προς την εφαρμογή ενός συγκεκριμένου Ποινικού Κώδικα. Είτε εκείνου του 1973 (που προέβλεπε ποινή έως 30 έτη κάθειρξης, συνυπολογίζοντας τις διάφορες συγχωνεύσεις που ίσχυαν εκείνες τις δεκαετίες), ο οποίος ήταν σε ισχύ όταν καταδικάστηκε για τα γεγονότα του 1990. Είτε εκείνος του 1995 (που προέβλεπε ποινή έως 20 έτη, δίχως να συνυπολογίζονται και οι προαναφερθείσες συγχωνεύσεις), ο οποίος ήταν εμφανώς ευνοϊκότερος με όρους υπολογισμού της ποινής.

Υπενθυμίζουμε πως, θεωρητικά τουλάχιστον, οφείλουν πάντα να εφαρμόζουν τον ευνοϊκότερο Ποινικό Κώδικα, αλλά γνωρίζουμε πως το “πάντα” διαφέρει αναλόγως του ποιος είσαι… Ο Gabriel είναι ακόμα αυτός που είναι, και η αποφασιστικότητα, η αφοσίωση και η διαύγειά του σίγουρα δε συνυπολογίζονται υπέρ του για τον χρόνο έκτισης της ποινής του. Σε κάθε περίπτωση, είτε με τον Ποινικό Κώδικα του 1973 είτε με αυτόν του 1995, θα έπρεπε να αποφυλακιστεί καθώς έχει ήδη εκτίσει πολύ περισσότερα χρόνια απ’ όσα του αναλογούσαν.

Έπειτα από μια βιβλική αργοπορία, στις 5 Ιουλίου είχαμε καλά νέα: Η ποινή του θα συγχωνευτεί στα 20 έτη (του χρωστάνε πολλά χρόνια ζωής). Όπως πάντα όμως, τα πράγματα δεν είναι εύκολα, οι χρόνοι που χρειάζεται η κρατική δικαιοσύνη είναι απ’ τη φύση τους μεγάλοι, και πρέπει να συνυπολογίσουμε την επιπρόσθετη αργοπορία λόγω πολιτικού ρεβανσισμού. Και έτσι κι έγινε: Αυτά τα καλά νέα ανταποκρίνονται στην πρόταση του Εισαγγελέα, αλλά η τελευταία λέξη ανήκει στον πρόεδρο, ο οποίος μένει απλώς να επικυρώσει την πρόταση του συνεργάτη του, εφαρμόζοντας έπειτα τη συγχώνευση και στις λοιπές εκκρεμούσες δίκες του. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως ο πρόεδρος παίρνει όσο παραπάνω χρόνο μπορεί (καθώς δεν έχει κάποια τυπική χρονική δέσμευση), και πως δεν έχει επικοινωνήσει τίποτα ως τώρα. Αναμφίβολα: Αν ήθελαν να εφαρμόσουν τους ίδιους τους τους νόμους, ο Gabriel θα ήταν ήδη ελεύθερος!

Πώς θα μπορούσε επίσης να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι την περασμένη 6η Ιούλη, μία μέρα μετά τα καλά νέα, η ιταλική δίκη για την υπόθεση “Scripta Manent” (σας προσκαλούμε να διαβάσετε περαιτέρω λεπτομέρειες “online”) αποφάνθηκε εξωφρενικές ποινές για αρκετούς συντρόφους και συντρόφισσες; Για τον Gabriel Pombo Da Silva: 2 έτη για υποκίνηση σε έγκλημα! Αυτή ήταν η οριστική ποινή, δίχως δυνατότητα έφεσης, και προς το παρόν η απόφαση αυτή δεν έχει φτάσει στο ισπανικό κράτος με τη μορφή Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης… η έκδοση του οποίου βρίσκεται στην ευχέρεια της Ιταλίας (έχει την απόλυτη δυνατότητα επιλογής -αν θα εκδόσει ένταλμα ή όχι- για ποινές από 1 έως 4 έτη). Κατά συνέπεια: Μία ακόμη δικαστική αναμονή.

Παρά την κατασταλτική συνθήκη, ο Gabriel είναι σε καλή κατάσταση και συνεχίζει να διατηρείται σωματικά και πνευματικά ακμαίος, ταγμένος πάντα στην πλευρά εκείνων που αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, δίχως να ξεπουλιούνται στον εχθρό.

Ίσως περάσουν μήνες ή ακόμα και χρόνια μέχρι να δούμε τον σύντροφό μας ξανά ελεύθερο · είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να του δείχνουμε την αλληλεγγύη μας έμπρακτα.

Λευτεριά στον Gabriel Pombo Da Silva! Λευτεριά σε όλες και όλους!

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση