Ελαχιστοποιώντας τα ίχνη DNA σε συγκρουσιακές στιγμές

Ελαχιστοποιώντας τα ίχνη DNA σε συγκρουσιακές στιγμές

Σύμφωνα με την εμπειρία μας, οι περισσότεροι/ες από εμάς στη Βόρεια Αμερική δεν έχουμε συνηθίσει να μεριμνούμε πολύ για τα ίχνη DNA. Οι πληροφορίες σχετικά με το πώς αφήνονται ή αποτρέπονται τα ίχνη DNA περιορίζονται σε κάμποσους μύθους που κυκλοφορούν. Τούτου λεχθέντος, μπορείτε να είστε αρκετά βέβαιοι/ες ότι όποτε γίνεται ένας εμπρησμός, θα εμπλέκεται και μια εγκληματολογική ομάδα ανάλυσης DNA. Για παράδειγμα, πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μια σύλληψη για έναν εμπρησμό στα πλαίσια της Jane’s Revenge, αφότου περισυλλέχθηκε DNA απ’ τον τόπο του εγκλήματος. Θέλουμε να συνοψίσουμε μερικές πρακτικές σκέψεις. Οπλίζοντας τους εαυτούς μας με υποτυπώδη προετοιμασία και ακριβή κατανόηση του τρόπου μεταφοράς του DNA, έχουμε τη δυνατότητα να περιορίσουμε δραστικά την ποσότητα του DNA που αφήνουμε πίσω.

Αν και το DNA είναι κάτι που πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου όταν σχεδιάζουμε τη συμμετοχή μας σε μια συγκρουσιακή στιγμή, δε θέλουμε οι άνθρωποι να αισθάνονται καταβεβλημένοι απ’ αυτές τις πληροφορίες. Η πρακτική γνώση μάς δίνει τη δυνατότητα να αποφύγουμε τη διττή παγίδα της απερισκεψίας (να ενεργούμε σα να μην υφίσταται το DNA) και της αδράνειας (λες και είναι αναπόφευκτο το να αφήνουμε ίχνη και να αναλύονται σε εργαστήρια).

Όπως σημειώνεται στα Πρωτόκολλα Ελαχιστοποίησης του DNA στη Βιβλιοθήκη Απειλών του CSRC: «Αποβάλλουμε συνεχώς DNA σε διάφορες μορφές. Τα κύτταρα του δέρματος, τα μαλλιά, το σάλιο, το αίμα και ο ιδρώτας, είναι όλα πηγές DNA και, σε αντίθεση με τα δακτυλικά αποτυπώματα, δεν μπορούν ποτέ να αφαιρεθούν αξιόπιστα από ένα αντικείμενο μόλις επιμολυνθεί. Τα Πρωτόκολλα Ελαχιστοποίησης DNA προορίζονται να επιτρέπουν τον χειρισμό αντικειμένων χωρίς να αφήνονται πάνω τους ίχνη DNA. Όπως θα περίμενε κανείς, αυτά τα πρωτόκολλα στοχεύουν στην εξάλειψη των κυττάρων του δέρματος, των μαλλιών, των σωματιδίων του σάλιου που γεννιούνται στον αέρα, του αίματος και του ιδρώτα που έρχονται σε επαφή με τα αντικείμενα. Συχνά εμπλέκεται και η χημική καταστροφή του DNA». Για να αποτρέψετε ή τουλάχιστον να περιορίσετε σημαντικά τα ίχνη DNA, είναι απαραίτητο να φοράτε καινούρια γάντια, μάσκα προσώπου, δίχτυ μαλλιών ή, ακόμη καλύτερα, κλειστό κάλυμμα κεφαλής (π.χ. κολυμβητικό σκουφάκι), και καθαρά ρούχα με μακριά μανίκια και παντελόνι, ώστε να καλύπτεται όσο το δυνατόν περισσότερο δέρμα.

Στο πλαίσιο μιας συγκρουσιακής στιγμής, υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να προετοιμαστείτε:

  • Ή σπάστε το ή κάψτε το – όχι και τα δύο. Το να σπάτε κάτι, μπορεί μερικές φορές να περιλαμβάνει πολλή επαφή με το αντικείμενο, η οποία ενέχει κίνδυνο να μεταφερθούν ίχνη DNA στο εν λόγω αντικείμενο (ειδικά αν πρέπει να σκαρφαλώσετε σε αυτό). Μια παρατεταμένη φωτιά θα καταστρέψει τα ίχνη DNA, αλλά για ένα αντικείμενο που πρώτα θρυμματίζεται και στη συνέχεια καίγεται, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί εγγύηση · τα σημεία του αντικειμένου που έχει αγγιχθεί μπορεί να μη θερμαίνονται επαρκώς από τις φλόγες ώστε να καταστραφούν όλα τα ίχνη. Στο πλαίσιο μιας σύγκρουσης, αυτό σημαίνει πως τα άτομα με εμπρηστικές προθέσεις θα πρέπει να προσπαθήσουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες νωρίς, προτού άτομα με σπασιματικές προθέσεις χτυπήσουν έναν συγκεκριμένο στόχο. Ένα λιγότερο ιδανικό σενάριο: Ένα πλήθος σπάει ένα αυτοκίνητο, ίσως κάποιος αγγίξει το αυτοκίνητο με γάντια που έχουν φορεθεί πολλές φορές (και έτσι έχουν συσσωρευτεί ίχνη DNA πάνω τους) ή κόβεται από σπασμένο τζάμι, και λίγα λεπτά αργότερα κάποιος πυρπολεί το αυτοκίνητο. Ένα ιδανικό σενάριο: Το αυτοκίνητο καίγεται πρώτα, κάτι που δεν απαιτεί σπάσιμο – είτε τοποθετείται ένα μπουκάλι με εύφλεκτο υγρό στο μπροστινό ελαστικό (πιο γρήγορο, κάτω από ένα λεπτό), είτε τοποθετούνται προσανάμματα παραφήνης στο μπροστινό ελαστικό (πιο αργό, περίπου πέντε λεπτά). Μερικές φορές, για ν’ αποκτήσετε πρόσβαση σε ένα κτίριο, είναι απαραίτητο να σπάσετε είτε ένα παράθυρο είτε μια πόρτα, αλλά μηχανήματα και οχήματα μπορούν να καούν χωρίς να σπαστούν τοποθετώντας το εμπρηστικό υλικό στο σωστό σημείο.
  • Φορέστε καινούργια αδιαπέραστα γάντια που δεν έχετε αγγίξει ποτέ στο παρελθόν, και φορέστε τα τελευταία, μόλις έχετε ήδη αλλάξει αμφίεση στο μαύρο μπλοκ. Αυτό επειδή θέλετε ν’ αποφύγετε τυχόν δέρμα, τρίχες ή ιδρώτα στο εξωτερικό των γαντιών, τα οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταφερθούν σε οποιοδήποτε αντικείμενο αγγίξετε. Τα εργαλεία που φέρνετε να τα πιάνετε πάντα με ένα τέτοιο καινούργιο ζευγάρι γάντια, ακόμα κι αν δεν σκοπεύετε να τα πετάξετε. Φροντίστε τα εργαλεία που χρησιμοποιείτε, και ειδικά τους μηχανισμούς που αφήνετε στο σημείο, να είναι από την αρχή απαλλαγμένα από το DNA σας και να τα έχετε μεταφέρει προσεκτικά. Τα γάντια πλυσίματος πιάτων είναι εξαιρετικά κατά την προετοιμασία της δράσης (όπου δεν έχει σημασία να ξεχωρίζετε). Για κατά τη διάρκεια μιας σύκγρουσης, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γάντια εργασίας που έχουν μια παχιά αδιαπέραστη επίστρωση στις παλάμες και τα δάχτυλα. Έχετε ένα επιπλέον ζευγάρι που μπορείτε να το αλλάξετε σε περίπτωση που αγγίξετε κατά λάθος το πρόσωπό σας ή κάτι αντίστοιχο.
  • Εάν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε σφυρί, εξασκηθείτε στο σπάσιμο τζαμιών σε ελεγχόμενο περιβάλλον πριν τη θέρμη της στιγμής. Το αίμα είναι μια πολύ ξεκάθαρη πηγή DNA ακόμα και για τον πιο ανίκανο ερευνητή. Το βασικό είναι να βεβαιωθείτε ότι το χέρι ή ο καρπός σας δεν περνά ποτέ μέσα απ’ το τζάμι, κάτι που απαιτεί να βάζετε δύναμη απ’ τον καρπό και όχι απ’ τον αγκώνα ή τον ώμο. Μια γρήγορη κίνηση του καρπού παράγει επαρκή δύναμη με ένα σωστά ζυγισμένο σφυρί.
  • Προσέξτε να μην έχετε κάτι που μπορεί να πέσει κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης – τα κλειστά φερμουάρ είναι φίλοι σας. Να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν ψάχνετε μέσα σε τσάντες ή σακίδια.
  • Ό,τι ρουχισμός χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, δε θα πρέπει να ανακτηθεί από την ομάδα ιατροδικαστών, εάν αυτό μπορεί να αποφευχθεί. Οι μέρες που αφήναμε έναν τεράστιο σωρό από μαύρα φούτερ στη μέση του δρόμου πρέπει να τελειώσουν – τα ρούχα κατά κανόνα θα έχουν ίχνη DNA πάνω τους. Στην ιδανική περίπτωση, πρέπει να παίρνετε τα ρούχα μαζί σας αρκετά μακριά, ώστε να μπορείτε να τα ξεφορτωθείτε σωστά (είτε να τα κάψετε, είτε να τα βάλετε κάπου όπου αν βρεθούν, δε θα μπορεί να θεωρηθεί ότι σχετίζονται με τη σύγκρουση). Επαφίεται στην κρίση σας να αποφασίσετε εάν θα προσπαθήσετε να μεταφέρετε τα ρούχα μακριά ή αν θα τα κρύψετε κάπου στη διαδρομή της διαφυγής σας. Σε περίπτωση ψαχτικής μετά, τα μαύρα ρούχα μπορεί να είναι αρκετά για να σας απαγγελθούν κατηγορίες, αλλά είναι σχεδόν απίθανο να καταλήξουν σε καταδίκη από μόνα τους. Όμως, οποιοσδήποτε χαρακτηριστικός ρουχισμός ή άλλα αντικείμενα στην τσάντα μπορεί να είναι πιο ενοχοποιητικά, επομένως θα πρέπει να αξιολογήσετε τον κίνδυνο ψαχτικής στην τσάντα σας και να τον σταθμίσετε σε σχέση με τον στόχο να μείνουν τα επιχειρησιακά σας ρούχα μακριά από τα χέρια της αστυνομίας. Αντικείμενα που δεν μπορούν να κρυφτούν σε ένα σακίδιο πλάτης (όπως μεγάλες ασπίδες), μπορούν να καβατζωθούν ή να επικαλυφθούν με χλωρίνη (το οποίο έχει περίπου 10% υποχλωριώδες νάτριο – διαβάστε περαιτέρω πληροφορίες) ή να καούν με εύφλεκτο υλικό που τοποθετείται αμέσως κατά τη διαδρομή της διαφυγής σας (σε πλαστικά μπουκάλια τα οποία θα καούν, όχι σε μπιτόνι).
  • Μη χρησιμοποιείτε ταινία για την κατασκευή εκρηκτικών μολότοφ. Η ταινία αποτελεί μαγνήτη DNA. Αντιθέτως, χρησιμοποιήστε πλαστικά zip-tie (tire-up), για να δέσετε τα εκρηκτικά/πυροτεχνήματα στο μπουκάλι με το εύφλεκτο υγρό. Ιδανικά, για περαιτέρω σιγουριά, τοποθετήστε δύο εκρηκτικά μασούρια (π.χ. κινέζους), ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες να μη σκάσει η μολότοφ και να μπορεί μετά να ανακτηθεί (ξανά, διαβάστε περαιτέρω πληροφορίες). Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό αν πρέπει να καβατζωθούν προτού χρησιμοποιηθούν. Οι κινέζοι και τα πυροτεχνήματα από μόνα τους έχουν σχεδόν αντίστοιχη αποτελεσματικότητα στο να κρατούν σε απόσταση τους μπάτσους, χωρίς συνάμα να εμπεριέχουν τους ίδιους κατασταλτικούς κινδύνους με μια μολότοφ – πρέπει επίσης να φροντίσετε να μην αφήσετε ίχνη DNA στο περίβλημα του υλικού σας. Οι παραδοσιακές μολότοφ (με γυάλινο μπουκάλι) χρειάζεται να πέσουν σε σκληρή επιφάνεια προκειμένου να σπάσουν, επομένως είναι αναξιόπιστες όταν ρίχνονται στο εσωτερικό κτιρίων. Για παράδειγμα, στο σημείο του πρώτου εμπρησμού στα πλαίσια της Jane’s Revenge, βρέθηκε DNA τριών ατόμων σε μολότοφ που δεν έσκασε, στο τζάμι του παραθύρου, καθώς και σε έναν αναπτήρα (η εγκληματολογική ανάλυση είναι εδώ, χρησιμοποιήστε Tor Browser).

Για περαιτέρω πληροφορίες, διαβάστε τις Στρατηγικές Αποτροπής της Πρόσβασης της Αστυνομίας σε Δεδομένα DNA, και τη θεματική DNA στο CSRC (Κέντρο Πληροφοριών περί Αντι-Παρακολούθησης).

– Στάλθηκε ανώνυμα με email

Πηγή: Scenes from the Atlanta Forest

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Εξεγερσιακή Παρανομία

Σε συνθήκες πολιτικής σύγκρουσης, υπόγεια είναι η ονομασία μιας κοινωνικής δομής που επιτρέπει σε πολιτικούς δρώντες (πολιτικοποιημένος κόσμος, από ατομικότητες μέχρι και μαζικές οργανώσεις) να λειτουργούν μυστικά – δίχως να είναι δημοσίως γνωστές οι μέθοδοί τους.

Αυτό συνήθως είναι αναγκαίο για πολιτικούς δρώντες που αποτελούν απειλή για την καθεστηκυία τάξη, για έναν πολύ απλό λόγο: τυπικά, η δουλειά της εκάστοτε κυβέρνησης είναι να διασφαλίζει την καθεστηκυία τάξη. Καθώς η κυβέρνηση επιστρατεύει τον νόμο και την επιβολή του γι’ αυτό, θα καταστήσει εν τη γενέσει της παράνομη οποιαδήποτε απειλή προς την καθεστηκυία τάξη – αν δεν το έχει κάνει ήδη.

Οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν ως “πασπαρτού” μέθοδο το να καθιστούν παράνομο τον αγώνα εναντίον τους, αλλά συνήθως υιοθετούν πιο συγκεκριμενοποιημένες μεθόδους, συναρτώμενες από το γενικό πλαίσιο (τι είδους καθεστηκυία τάξη υπερασπίζονται;), αλλά και από το ειδικό πλαίσιο (ποιος πιστεύουν ότι αποτελεί -ή ότι ίσως σύντομα αποτελέσει- απειλή για την εξουσία τους;).

Αν μια ομαδοποίηση προτίθεται ν’ αντιπαρατεθεί με την καθεστηκυία τάξη και εννοεί πραγματικά τα όσα λέει, τότε θα πρέπει να κάνει κάποια βήματα ώστε να έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί ακόμα και όταν αυτό δεν της είναι επιτρεπτό. Οφείλει να αναπτύξει μια υπόγεια δομή. Μια άλλη μορφή λειτουργίας στα πλαίσια της υπόγειας δομής, είναι η παρανομία.

Παραδείγματα αντι-εξουσιαστικών υπόγειων δομών

Στις Η.Π.Α., ένα πασίγνωστο παράδειγμα είναι ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος, που βοήθησε πολλούς νόμιμα υποδουλωμένους Μαύρους ανθρώπους να διαφύγουν της αιχμαλωσίας, και στον οποίον ήταν αισθητά μικρότερο το ρίσκο να πιαστούν και να τιμωρηθούν. Προφανώς και ήταν ένα εγχείρημα εξαιρετικά παράνομο. Όμως, κατά κύριο λόγο, δεν ήταν εξεγερσιακό · σκοπός του “σιδηροδρόμου” δεν ήταν να οργανώσει μια ένοπλη εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση των Η.Π.Α.

Ένα ακόμη καλά μελετημένο παράδειγμα, πηγάζει από τη ρωσική αυτοκρατορία στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα. Ως το 1917, κυρίως όλη η αριστερά -ναροντνικοί, μπολσεβίκοι, μενσεβίκοι, αναρχικοί, και ούτω καθεξής- ήταν παράνομη. Όλες οι οργανώσεις της ήταν απαγορευμένες, δεν τους επιτρεπόταν να έχουν δημόσια παρουσία εντός της αυτοκρατορίας. Εξ ανάγκης, λοιπόν, οι πολιτικές δομές των οργανώσεών τους βρίσκονταν στην παρανομία: προκειμένου να πραγματοποιήσουν εργατικές απεργίες, προπαγάνδα, εκτελέσεις και, εν τέλει, επανάσταση, έπρεπε να μάθουν να λειτουργούν ενόσω τους απαγορευόταν να έχουν επίσημη υπόσταση.

Στις πιο πρόσφατες εποχές, σχεδόν κάθε σημαίνουσα αντι-αποικιοκρατική οργάνωση -ακόμα κι εκείνες που χρησιμοποιούν “ειρηνικές” μεθόδους- είχε καταστεί παράνομη εντός των αποικιών τις οποίες μάχονταν να απελευθερώσουν. Τα κομμουνιστικά κόμματα ήταν επίσης παράνομα σε πολλές χώρες (και εξακολουθούν να είναι σε μερικές). Σε πολλά μέρη του κόσμου, το να είσαι απλώς ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομο είναι παράνομο, πόσο μάλλον να δημιουργείς μαχητικές ΛΟΑΤΚΙΑ+ οργανώσεις. Παρ’ όλα αυτά, όλες αυτές οι ομαδοποιήσεις υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν. Σήμερα, αυτή τη στιγμή, τα έθνη-κράτη παγκοσμίως έχουν απαγορεύσει αντι-εξουσιαστικές οργανώσεις, και με χαρά εφευρίσκουν δικαιολογίες για ν’ απαγορεύσουν ακόμα περισσότερες. Πολλές εξ αυτών των οργανώσεων δε σταματούν τη λειτουργία τους περιμένοντας απλώς πότε θ’ αποφασίσει η κυβέρνηση να τις νομιμοποιήσει ξανά – μια “ριζική αλλαγή” που ίσως να μην έρθει ποτέ. Κινούνται υπόγεια.

Πρακτικά ζητήματα της παρανομίας

Τι κάνει η οργάνωσή σας; Πώς θα το έκανε αν ήταν παράνομη; Μπορούμε να αναλογιστούμε πάνω σ’ αυτά τα ερωτήματα σπάζοντάς τα σε μικρότερα:

  • Χρειάζεται μια ομαδοποίηση να κάνει συναντήσεις; Πώς θα πραγματοποιούσε μια συνάντηση χωρίς να το ανακαλύψει κάποιος που δε θα έπρεπε;
  • Οι άνθρωποί της χρειάζονται τροφή, στέγη, ρουχισμό; Μεταμφιέσεις; Πώς αγοράζεις, δανείζεσαι, κατασκευάζεις ή παίρνεις πράγματα δίχως να τραβήξεις ανεπιθύμητη προσοχή; Πώς μετακινείς πράγματα μυστικά;
  • Χρειάζονται κάποια πράγματα να λέγονται δημοσίως; Πώς διαδίδεις ένα μήνυμα χωρίς να δίνεις στίγμα της τοποθεσίας σου;

Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να επεξεργαστούν αυτά τα ζητήματα ευκολότερα από κάποιους άλλους · κι εδώ τίθεται το ζήτημα της αμοιβαιότηας. Μπορείς να βασίζεσαι στις δυνάμεις σου όταν οι άλλοι βασίζονται στις δικές τους. Η φαντασία είναι τόσο σημαντική όσο και η τεχνογνωσία · με εξάσκηση κι εκπαίδευση, πολλοί από εμάς μπορούν να γίνουν αρκετά καλοί σε πράγματα στα οποία δεν ήταν τόσο καλοί “εκ φύσεως”. Κάποιες φορές βοηθά η ευελιξία · κάποιες άλλες βοηθά η ρουτίνα. Εξαρτάται απ’ τους στόχους και τις συγκυρίες.

Τα ατυχήματα, οι κακές επιλογές, και απλά η κακή τύχη, είναι όλα -λίγο ή πολύ- αναπόφευκτα. Καίριας σημασίας είναι το να έχουμε εναλλακτικά πλάνα και να προετοιμαζόμαστε για σενάρια τύπου “και αν γίνει αυτό;”. Οι δυσκολίες είναι εγγυημένες, όμως οι υπόγειες οργανώσεις μπορούν να κερδίσουν και κερδίζουν μάχες ενάντια στις θεσμοθετημένες εξουσίες – διότι οι υφιστάμενοι εξουσιαστές έχουν τουλάχιστον τόσες αδυναμίες όσες και οι αντίπαλοί τους.

Το να είμαστε έτοιμοι να εκθέσουμε και να εκμεταλλευτούμε τις αδυναμίες των διακηρυγμένων αντιπάλων μας, είναι κρίσιμο για μια επιτυχημένη εξεγερσιακή στρατηγική, και ελάχιστες εξεγέρσεις έχουν επιβιώσει στα πρώτα τους στάδια χωρίς τουλάχιστον μερικούς μυστικούς συνωμότες – με άλλα λόγια, χωρίς υπόγεια δομή.

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γαλλία: Ανακοίνωση για τον Σ., σύντροφο σε κρίσιμη κατάσταση υγείας μετά τη διαδήλωση στο Σεν-Σολίν

Ανακοίνωση για τον Σ., σύντροφο σε κρίσιμη κατάσταση υγείας μετά τη διαδήλωση στο Σεν-Σολίν της Γαλλίας (Sainte-Soline)

Το Σάββατο 25 Μαρτίου στο Σεν-Σολίν, ο σύντροφός μας Σ. τραυματίστηκε από μια χειροβομβίδα της αστυνομίας, κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης ενάντια στις δεξαμενές νερού. Παρά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρέθηκε, οι αρχές εμπόδισαν συνειδητά τους διασώστες να παρέμβουν, σε πρώτο χρόνο, και να τον μεταφέρουν σε ειδικευμένη μονάδα, σε δεύτερο χρόνο. Αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στη νευροχειρουργική ενταντική. Διατρέχει ακόμα σημαντικό κίνδυνο για τη ζωή του.

Η κλιμακούμενη βία που δέχτηκαν οι διαδηλωτές άφησε εκατοντάδες τραυματίες, με πολλές βαριές σωματικές βλάβες, όπως αναφέρεται στις διάφορες ανακοινώσεις που έχουν βγει. Οι 30.000 διαδηλωτές είχαν συγκεντρωθεί με στόχο να μπλοκάρουν την κατασκευή μιας μεγαδεξαμενής νερού στο Σαν-Σολίν, ένα έργο αρπαγής του νερού από μια μειοψηφία προς όφελος ενός καπιταλιστικού μοντέλου που δεν έχει πλέον τίποτα να υπερασπιστεί εκτός από τον θάνατο. Η βία της ένοπλης πτέρυγας του δημοκρατικού κράτους είναι η πιο ξεκάθαρη έκφραση αυτού του μοντέλου.

Στην αλληλουχία γεγονότων που άνοιξε το κίνημα ενάντια στη μεταρρύθμιση των συντάξεων, η αστυνομία ακρωτηριάζει και επιχειρεί να δολοφονήσει για να αποτρέψει την εξέγερση και να υπερασπιστεί την αστική τάξη και τον κόσμο της. Τίποτα δεν θα κάμψει την αποφασιστικότητά μας να βάλουμε τέλος στην κυριαρχία τους. Την Τρίτη 28 Μάρτη και τις επόμενες μέρες ενισχύουμε τις απεργίες και τα μπλόκα, βγαίνουμε στους δρόμους, για τον Σ. και όλους τους τραυματίες και φυλακισμένους των κινημάτων μας.

Vive la révolution.

Σύντροφοι και συντρόφισσες του Σ.

Θέλουμε αυτή ανακοίνωση να κυκλοφορήσει όσο το δυνατόν ευρύτερα.

Πηγή: Athens Indymedia

Alfredo Cospito: “Είτε έχουμε προετοιμαστεί, είτε όχι” (2017)

Alfredo Cospito (2017)

Είτε έχουμε προετοιμαστεί, είτε όχι.

Αυτά τα τρία χρόνια βρέθηκα αντιμέτωπος με επιλογές που με οδήγησαν σε ένα μονοπάτι γεμάτο σταυροδρόμια και διλήμματα.

Σαν να βρίσκομαι σε ναρκοπέδιο, έπρεπε να αποφασίσω προσεκτικά πού να πατήσω, διακυβεύοντας την περηφάνια και τον αυτοσεβασμό μου. Η πρώτη επιλογή που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν αν έπρεπε να συνεχίσω να συνεισφέρω ή να αφήσω τη φυλακή να με καταπνίξει, περιμένοντας υπομονετικά να βγω έξω. Όσο περιορισμένη κι αν είναι η κατάστασή μου, επέλεξα να συνεχίσω να συνεισφέρω μέσω του γραπτού λόγου. Μόλις πήρα αυτή την απόφαση, αντιμετώπισα ένα άλλο σταυροδρόμι: αν θα περιοριστώ — οικουμενικά — από αυτό το «κρίσιμο σημείο» της κατάστασής μου (sic.) ενός δηλαδή «επαναστάτη» κρατουμένου —δίνοντας «ευλογίες» προς κάθε κατεύθυνση, επικροτώντας κάθε αναρχική πρακτική, προσέχοντας να μη κάνω εχθρούς ∙ ή αν θα χρησιμοποιήσω το όπλο της κριτικής, όλο και πιο σκληρά, προσπαθώντας να αναλύσω κάποια πράγματα και να επιχειρηματολογήσω. Επέλεξα τον ευκολότερο τρόπο (τουλάχιστον για μένα): να εξωθήσω την κριτική μου στα άκρα, με τίμημα την απομόνωση (λιγότερα γράμματα, λιγότερες πληροφορίες, λιγότερη αλληλεγγύη γενικά).

Έχοντας πάντα όμως την επίγνωση ότι υπάρχει μία άβυσσος μεταξύ σκέψης και πράξης.

Οι λέξεις, όσο δυνατές κι αν είναι, φέρουν πάντα κάτι που ακούγεται ψεύτικο, ακόμα κι όταν θέτουν πραγματικούς, συγκεκριμένους κινδύνους, οι οποίοι μπορεί να πραγματοποιηθούν στα χρόνια φυλάκισης για απολογία ή υποκίνηση.

Στο «δικό μου» κελί, οι λέξεις που ακούω πιο προσεκτικά είναι αυτές που ακολουθούν τις πράξεις, αυτές που γίνονται σάρκα και οστά. Είναι ζωντανές, αληθινές και δεν κάνουν λάθος. Διαφέρουν από τη συνεχή φλυαρία στο παρασκήνιο ενός αναρχικού κινήματος αποτραβηγμένο στον εαυτό του, επηρεασμένο από μια ντροπιαστική έλλειψη θάρρους και φαντασίας. Ένα κίνημα που τρέφεται με την εμφάνιση, τη ρητορική και ενίοτε τη δημαγωγία, με τις διαδηλώσεις, τις συνελεύσεις, τις επικοινωνιακές πορείες, τις εκστρατείες ενημέρωσης και το ρίζωμα σε μια περιοχή, ένα συνεχές μπλα μπλα. Δεν χρειάζεται να υποστηρίξετε αναλήψεις ευθύνης, αλλά ξέρετε σίγουρα ότι είναι ειλικρινείς επειδή είναι προϊόντα μιας δράσης, επειδή έχουν γραφτεί από την αληθινή συμμετοχή κάποιου ατόμου στο παιχνίδι, θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Σε αυτούς τους καιρούς της εικονικής πραγματικότητας δεν είναι μικρό πράγμα, και όταν αυτές οι αναλήψεις γίνονται εκστρατείες δράσης, ο θόρυβος του παρασκηνίου, η φλυαρία, σίγουρα εξαφανίζεται και όλα γίνονται πιο σοβαρά, πιο επικίνδυνα, πιο αληθινά.

Οι περισσότεροι–ες από τους αναρχικούς–ες εδώ στην Ιταλία σήμερα φαίνεται να επηρεάζονται από μια συλλογικότητα και από μια υπνωτική σύνεση. Μας περιορίζουν χιλιάδες φόβοι: ο φόβος ότι θα θαφτούμε ζωντανοί–ές σε κάποια φυλακή, φόβος μήπως πεθάνουμε σε μια δράση, φόβος ότι θα μείνουμε μόνοι χωρίς τη συναίνεση των άλλων ή, ότι θα μας παραμερίσουν οι ίδιοι οι σύντροφοί μας. Το να ξεπεράσουμε αυτούς τους φόβους θα μας έκανε πιο συνειδητοποιημένα άτομα. Πολλοί «αγώνες» χτίζονται πάνω σε αυτούς τους φόβους, είναι προϊόν αυτών των φόβων. Ο φόβος μας δηλητηριάζει, οι συμβιβασμοί είναι οι δηλητηριασμένοι καρποί του. Μετά, με ωραία λόγια, ωραίες θεωρίες, ωραίες μακροπρόθεσμες στρατηγικές, φροντίζουν να βάψουν όλα τα σκατά ροζ, ωθώντας μας στη σύνεση, στον πολιτικό «ρεαλισμό». Αλλά, δυστυχώς, ακόμα κι αν είναι βαμμένα ροζ, το σκατά παραμένουν πάντα σκατά. Γι‘ αυτό ακριβώς τα ημίμετρα δεν πρέπει να έχουν νόημα για έναν αναρχικό. Με την πρόοδο της τεχνολογίας (η ένοπλη πτέρυγα του πολιτισμού) ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας περιορίζεται. Ο πολιτισμός τρέφεται με τα πάντα και εναντίον όλων. Για τις δημοκρατίες και τις δικτατορίες, την επιστήμη και τη θρησκεία, τις πολιτικές ελευθερίες και την ελεύθερη αγορά, τη συναίνεση και τον καταναγκασμό, τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, τα οικολογικά συμβατά εμπορεύματα και τα πυρηνικά εργοστάσια… Χίλιες πτυχές ενός μόνο φαινομένου, αυτό του πολιτισμού, που συγκρατείται με κόλλα φτιαγμένη από μια τεχνολογία όλο και πιο επεμβατική, που καταστρέφει όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά ανατρέπει ολόκληρη τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Με ένα τέτοιο διακύβευμα, κάθε ημίμετρο, οποιαδήποτε μη καταστροφική ενέργεια είναι ένα άχρηστο καταπραϋντικό, ένα ασυγχώρητο χάσιμο χρόνου. Δεν χρειάζεται πια να ακούμε τα καλύτερα πνεύματα της «επανάστασης», που βρίσκουν πάντα μια δικαιολογία να αναβάλλουν, να περιπλέκουν τα πράγματα. Όλο και πιο συχνά η πολιτική αναμονής δικαιολογείται με το επιχείρημα του να γίνονται κατανοητές κάποιες πράξεις από τους ανθρώπους και της ανάγκης να είναι ριζωμένοι σε μια περιοχή. Η επιδίωξη της λεγόμενης «αναπαραγωγής» μικρών ενεργειών οδηγεί σε ολοένα και πιο ασήμαντες πρακτικές που καταλήγουν σε παθητική αντίσταση ή εμπόδια, πάντα σύμφωνα με το μέτρο, ποτέ υπερβολικά, αναβάλλοντας τη βίαιη σύγκρουση με το σύστημα για ένα αύριο που δεν θα έρθει ποτέ . Δεν υπάρχει ανάγκη για προσηλυτισμό ∙ η υπερβολική σκέψη και ο δισταγμός, μας κάνουν άδειους, ανίκανους.

Οι υπερβολικές πληροφορίες ισοδυναμούν με καμία πληροφορία. Η επιρροή των ακαδημαϊκών, της πολιτικής, του φόβου είναι πολύ έντονη εδώ γύρω. Τι να κάνετε; Αναζητήστε συντρόφους-ισσες (“affinity comrades”), ενθαρρύνοντας τη δράση, τις πραγματικές, ζωντανές δυνάμεις. «Πετάξτε την καρδιά πάνω από το εμπόδιο», χωρίς να λογαριάζετε τις συνέπειες και τις «επαναστατικές» στρατηγικές χωρίς τη σπασμωδική και εμμονική επιδίωξη της συναίνεσης. Υποστηρίξτε θέσεις που θέτουν σε κίνδυνο την ήρεμη ζωή όσων επιδίδονται μόνο στα λόγια ή μόνο στους σχηματισμούς θεωρητικών συνελεύσεων. Δίνουμε στον εαυτό μας τα εργαλεία για να επικοινωνούμε μεταξύ μας, χωρίς εξουσία, χωρίς να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον προσωπικά, μέσα από λόγια που ακολουθούν τις πράξεις, παρακάμπτοντας τα φερέφωνα, ξεφορτώνοντας οριστικά τους μεσάζοντες της ιδεολογίας και των ειδικών της διαμεσολάβησης. Οι ήδη δοκιμασμένες και αποτελεσματικές εκστρατείες δράσης είναι το μεγαλύτερο αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνίας χωρίς εξουσία, μακριά από οποιαδήποτε οργάνωση ή συντονισμό.

Ας βασιστούμε στα πιο παράλογα, στα πιο φυσικά ένστικτά μας: την οργή, το μίσος, την αγάπη, την αδελφοσύνη, την εκδίκηση.

Αφήστε τη θέληση της καταστροφής να μην γίνει ποτέ ξανά δημιουργός. Τίποτα δεν «χρειάζεται» να οικοδομηθεί.

Αφήστε τη δράση να μιλήσει, ευθύς τώρα, αμέσως.

Είτε έχουμε προετοιμαστεί είτε όχι.

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή: The Anarchist Library

Μετάφραση: Το μαύρο ρόδο

Χιλή, Σαντιάγο: Ανάληψη ευθύνης για εκρηκτική επίθεση στην εταιρεία SerCor, θυγατρική της AntarChile

Το βράδυ της 19ης Οκτωβρίου, τρία χρόνια μετά την Εξέγερση, επιτεθήκαμε με δυναμίτη στην εταιρεία SerCor, στην περιοχή Las Condes, και συγκεκριμένα στο κτίριο στον αριθμό 150 της Λεωφόρου El Golf.

Η SerCor S.A. είναι μια εταιρεία του επιχειρηματικού ομίλου Angelini, που παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες και υποστήριξη σε εταιρείες για τη διοικητική ανάπτυξη των καπιταλιστικών τους επιχειρήσεων. Η SerCor βρίσκεται υπό τον έλεγχο της AntarChile, μιας τεράστιας επενδυτικής εταιρείας, που επίσης ανήκει στον Όμιλο Angelini, και διαχειρίζεται περιουσίες που η αξία τους ξεπερνά τα 20 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Η AntarChile κατέχει περισσότερο από το 70% των μετοχών της Forestal Arauco, εταιρεία με 1,6 εκατομμύρια εκτάρια με φυτείες μονοκαλλιεργειών, υπεύθυνη για την υποβάθμιση και την καταστροφή εδαφών, και για τον σοβαρό αντίκτυπο που έχει απέναντι στις υποτυπώδεις συνθήκες διαβίωσης μιας κοινότητας, όπως η πρόσβαση σε νερό και  καλλιεργήσιμη γη. Επιπλέον, η Arauco προωθεί το έργο MAPA, σχεδιάζοντας τον εκσυγχρονισμό της βιομηχανίας πολτοποιήσεων στη νότια Χιλή, ενισχύοντας τις διεθνείς εξαγωγές σε Αργεντινή, Βραζιλία, Περού, Εκουαδόρ, Κολομβία, Ουρουγουάη, Καναδά, Ηνωμένες Πολιτείες, Παναμά, μεταξύ άλλων χωρών.

Η Antar επίσης κατέχει της εταιρείες αλιείας Corpesca, Igemar και Orizon, ελέγχοντας τις περιουσίες τους κατά το 80%. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αλιευτική εταιρεία Corpesca έδωσε μίζα πάνω από 200 εκατομμύρια στον πρώην βουλευτή Jaime Orpis (UDI) και στην πρώην βουλευτή Marta Isasi (πρώην UDI), προκειμένου να υπερασπιστεί τα βιομηχανικά αλιευτικά της συμφέροντα στη βουλή. Ο Longueira ήταν ένας ακόμη πολιτικός που κερδοσκόπησε απ’ την κομπίνα που έμεινε γνωστή ως “Αλιευτικός Νόμος” ή “Νόμος Longueira”, ευνοώντας τη μεγάλη αλιευτική βιομηχανία εις βάρος των αυτόνομων ψαράδων. Μέσω διάφορων προμηθευτών, ο πολιτικός αυτός έλαβε συνολικά 730 εκατομμύρια πέσος από την εταιρεία Corpesca, μεταξύ Σεπτεμβρίου του 2009 και Μαρτίου του 2015. Η μίζα αυτή είχε στόχο να επηρεάσει ώστε το νέο νομοσχέδιο να είναι ευνοϊκότερο για τις μεγάλες βιομηχανικές αλιευτικές εταιρείες.

Και σα να μην έφταναν αυτά, η Antar κατέχει το 90% των εταιρειών διανομής πετρελαίου και φυσικού αερίου, όπως οι Copec, Abastible, Metrogas και Agesa, και λοιπές επιχειρήσεις των εξορυκτικών εταιρειών Camino Nevado και Alxar. Η συντριπτική πλειοψηφία των προαναφερθεισών εταιρειών έχουν τον δικό τους ξεχωριστό όροφο στο κτίριο στο οποίο επιτεθήκαμε. Αποτελούν δομικούς παράγοντες για την εδραίωση του νεοφιλελεύθερου συστήματος που λεηλατεί τη φύση, από πριν τη δικτατορία και μέχρι και σήμερα.

Στο σήμερα, παρατηρούμε πώς η κυβέρνηση του Boric καθίσταται συνένοχη για την επικύρωση του Συμφώνου Συνεργασίας των Δύο Πλευρών του Ειρηνικού (TPP-11), το οποίο αδιαμφισβήτητα παρέχει περισσότερες νομικές δυνατότητες στις εταιρείες της AntarChile. Η παρούσα κυβέρνηση αποτελεί κομμάτι των συμφωνιών που έχουν συνυπογραφεί από τα κόμματα της αριστεράς (FA, PS, PPD, PC), τα οποία τότε, παρέα με τη δεξιά, έστησαν ένα τείχος προστασίας απέναντι στην Εξέγερση του Οκτώβρη, συνάπτοντας μια συνταγματική συνθήκη που τώρα επανέρχεται με την ίδια γραμμή, με τη νέα διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης από τα κυβερνώντα κόμματα των Δημοκρατικών. Εμείς αρνούμαστε αυτή τη διαδικασία, η οποία ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε αποτυχημένα, κεντρικοποιώντας τους αγώνες και γραφειοκρατικοποιώντας τα επίπεδα του δημόσιου διαλόγου, όπου η διαρκής αναμονή και η οικονομική αναπροσαρμογή αναδείχθηκαν τα πιο δελεαστικά δολώματα.

Προς τα συντρόφια που δρουν, προς όσους και όσες συνέχισαν με συνέπεια και επιμονή το εξεγερτικό μονοπάτι που άνοιξε μετά την Εξέγερση · τους χαιρετισμούς μας και την αδιαπραγμάτευτη στήριξή μας.

Προς όσους “αποδέχονται” την ψήφο σε πρώην “αναρχικούς”, οι οποίοι επιλέγουν να υποκρύπτουν τον κοινωνικό πόλεμο πίσω από ειρηνικές πρακτικές και λογύδρια, ούτε κουβέντα! Κανένα κράτος με τακτικές plural-policing δε θα ξεριζώσει τις προοπτικές μας για έναν καινούργιο κόσμο, και έτσι η εξέγερση συνεχίζεται ανανεωμένη, μαζί με όσους και όσες δεν τυφλώθηκαν από τη συνταγματική όαση που ορθώθηκε στο αίμα των νεκρών μας, και ολοκληρώθηκε με την προδοσία του δημοψηφίσματος.

Ξεκαθαρίζουμε πως δεν είμαστε “μοναχικοί λύκοι”, όπως τείνουν να χαρακτηρίζουν τα καθεστωτικά μέσα τις πρόσφατες εκρηκτικές επιθέσεις. Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι φορτισμένος με φονταμενταλισμό και έναν θρησκευτικό φανατισμό που κολλάει τη στάμπα του μπροστάρη ή του ήρωα, λογική που επ’ ουδενί δε συμμεριζόμαστε. Η δράση μας, είτε ατομική είτε συλλογική, έχει εικονοκλαστική χροιά. Αυτή τη φορά δε δράσαμε ατομικά. Είμαστε πολλοί, και θα γίνουμε ακόμα περισσότεροι.

Επαναστατική αλληλεγγύη με τους Juan Aliste, Marcelo Villarroel, Mónica Caballero, Francisco Solar, Joaquín García, Mawünhko, Tomás, Mattias Jordano, Lechuga, Felipe Ríos, και τους αιχμάλωτους Mapuche!

Για την καταστροφή του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού, συντρόφισσα και σύντροφε, μένει μόνο νά ‘ρθεις κι εσύ για να πολλαπλασιάσουμε την αυτόνομη δράση!

Αυτόνομη Φράξια Cristian Valdebenito Autonomous Faction – Νέα Ανατροπή

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση