Προπαγάνδα και αγκιτάτσια την 29η Μάρτη, σε αλληλεγγύη με τους αιχμαλώτους για την επίθεση στην Εθνική Διεύθυνση Χωροφυλακής + Πανό από την εταιρική φυλακή Σαντιάγο 1

Πηγή: Dark Nights

Στις 27 Δεκεμβρίου 2021, η ομάδα «Μαύρη Εκδίκηση» ανέλαβε την ευθύνη για την εκρηκτική επίθεση κατά της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής στο Σαντιάγο της Χιλής. Στις 22 Δεκεμβρίου 2022, μπάτσοι και εισαγγελείς πραγματοποιούν μπούκες σε σπίτια και προσαγωγές, γυρεύοντας τους υπευθύνους για την προαναφερθείσα επίθεση. Στα πλαίσια αυτής της κατασταλτικής επιχείρησης, οι αναρχικοί σύντροφοι Aldo Hernández Valdés και Lucas Hernández Valdés συλλαμβάνονται και φυλακίζονται στη φυλακή “La Gonzalina” στη Ρανκάγουα και στην εταιρική φυλακή Santiago 1 αντίστοιχα. Ακολουθούν οι ανακοινώσεις τους.

*

Ανακοίνωση του αναρχικού κρατουμένου Aldo Hernández Valdés από κελί της πτέρυγας 12 στη φυλακή “La Gonzalina” στη Ρανκάγουα

Αποφάσισα να γράψω μερικές αράδες με τις οποίες θα ήθελα να ευχαριστήσω απ’ τα βάθη της ψυχής μου για την ανώνυμη και πολύτιμη στήριξη που έχω λάβει μέσα σ’ αυτά τα τσιμεντένια τείχη, τα οποία σήμερα με κρατούν έγκλειστο.

Περισσότερο από μια δεκαετία πριν, αποφάσισα να πάρω τις ιδέες μου και να προσπαθήσω να μετουσιώσω σε δράσεις όσα κουβαλώ σ’ αυτήν τη μαύρη καρδιά. Το ήξερα πως ήταν μια μονομαχία μέχρι θανάτου ο αγώνας ενάντια σε τούτη την κοινωνία-φυλακή και σε όλους όσους συντηρούν αυτό το μοντέλο της δυστυχίας.

Η ιστορία έχει βαφτεί με το αλύγιστο και πολεμικό αίμα μας. Η διαρκής ανησυχία των όμορφων μυαλών μας βοηθά να μένουμε παρόντες, όπως και οι πεσόντες μας, και την ίδια στιγμή μάς καθιστά σαφές για ποιους αξίζει η εξεγερτική μας αποφασιστικότητα. Φουντώνει την αιώνια απέχθειά μας για την εξουσία και για οποιονδήποτε μας αποστερεί την ομορφιά της ελευθερίας. Μια ελευθερία που σα θησαυρό βαστάμε στις μαύρες μας καρδιές.

Τις ευχαριστίες μου για το ενδιαφέρον των πολιτικών κρατουμένων που στάθηκαν στο πλευρό μου από τη στιγμή που έφτασα στο συγκεκριμένο κέντρο εξόντωσης.

Στον Juan Aliste και τον Marcelo Villarroel που, από την πρώτη στιγμή, επικοινώνησαν για να μάθουν για την κατάστασή μου.

Στη σφιχτή αγκαλιά με τον Comandante Ramiro, που μου έδωσε κουράγιο και δύναμη.

Στον Francisco Solar και τον Juan Flores που μου έσφιξαν το χέρι εγκάρδια. Η χειρονομία αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη στους υπόλοιπους κρατουμένους. Σ’ εκείνους που, με θαυμασμό, έδειξαν τον σεβασμό τους γι’ αυτήν την έκφραση αλληλεγγύης μεταξύ των επαναστατών, ανατρεπτικών, αυτόνομων, αναρχικών και μαχητών. Μια έκφραση που αντανακλά πως η αλληλεγγύη δεν αποτελεί απλώς μια γραπτή λέξη.

«Στο σημείο αυτό δεν υφίσταται δισταγμός, η απόφαση έχει ληφθεί και δεν υπάρχει επιστροφή. Αφήνω πίσω τη βολή των καθιερωμένων κι εφορμώ στο αβέβαιο της σύγκρουσης.»

Kalinov Most

«Στη ζωή είναι αναγκαίο να χαρίζεις την υπέροχη εξύψωση και του όπλου και του μυαλού. Αντιμετωπίζω την κοινωνία με τα ίδια της τα όπλα, δίχως να σκύβω το κεφάλι, και γι’ αυτό είμαι αποφασισμένος και είμαι επικίνδυνος.»

Severino Di Giovanni

Έναν αδελφικό χαιρετισμό στους φίλους και τις φίλες μου και στα κοντινά μου συντρόφια. Στον αδερφό μου και πολυαγαπημένο μου σύντροφο (Lucas Hernández), που βρίσκεται υπό ανάκριση για την ίδια υπόθεση και κρατείται στη φυλακή Santiago 1.

Στα συντρόφια στους δρόμους που, από τη στιγμή που οι μπάτσοι μπούκαραν σε 6 σπίτια για να με βρουν, έχουν περάσει μερόνυχτα να μας δείχνουν αγάπη και στήριξη.

Σφιχτές αγκαλιές στις οικογένειες, στις ομάδες, στα συντρόφια, στους δικηγόρους, στους φίλους και στις φίλες, στους ομοϊδεάτες και τους συνωμότες ανά τον κόσμο.

Ο πόλεμος συνεχίζεται… τίποτα δεν τελείωσε

Να χτυπήσουμε με ακρίβεια το κεφάλι του εχθρού

Ζήτω η αναρχία

Aldo Hernández Valdés – Αναρχικός κρατούμενος
Πτέρυγα 12 / Φυλακή Εξόντωσης La Gonzalina

Πηγή: Dark Nights

*

Κείμενο του αναρχικού κρατουμένου Lucas Hernández από την εταιρική φυλακή Santiago 1

Νωρίς το πρωί της 22ας Δεκεμβρίου 2022, έπειτα από μια σειρά από μπούκες σε σπίτια που διατάχθηκαν από τη Νότια Μητροπολιτική Εισαγγελία Υψηλής Πολυπλοκότητας, ως κομμάτι των ερευνών για εκρηκτική επίθεση στην Εθνική Διεύθυνση της Χιλιάνικης Χωροφυλακής…

Δύο σύντροφοι συνελήφθησαν, ο αδερφός/σύντροφός μου (Aldo Hernández) και εγώ.

Εκείνη την 22α, ο καθεστωτικός τύπος δημοσίευσε τα πρόσωπά μας ως τρόπαιο, κάνοντάς μας θέαμα. Και, ως συνήθως, καταδικάζοντας εκ των προτέρων όλους όσους αποφασίζουν να επαναστατήσουν ενάντια σ’ αυτόν τον κόσμο της επιτήρησης και της τιμωρίας.

Εκείνοι που υπαγορεύουν κι ελέγχουν τη φυλάκισή μας δε λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την αναρχική αλληλεγγύη, μια αλληλεγγύη που υπερβαίνει τα τείχη και τον εγκλεισμό, τις σφαίρες και τις χειροπέδες. Μια αλληλεγγύη που τη βιώσαμε από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στις πτέρυγες όπου κρατούμαστε. Με γεμάτα κι αδελφικά χέρια με υποδέχθηκαν οι σύντροφοι που διώκονται για την υπόθεση Susaron.

Σε τούτες τις αράδες θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες και όλους όσους μας έχουν στο μυαλό τους: την οικογένεια, τα συντρόφια, τις φίλες και τους φίλους, το ανωνυμάτο και όλους εκείνους κι εκείνες που μοιραζόμαστε τις ίδιες ιδέες που ξεχειλίζουν την καρδιά μου και την ατομική συνείδηση. Μια αγκαλιά για όλους και όλες.

Στα συντρόφια μου στη φυλακή του Σαν Μιγκέλ, στα συντρόφια στη φυλακή La Gonzalina: στον Juan Aliste, στον Francisco Solar, στον Marcelo Villaroel, στον Juan Flores και στον Joaquin Garcia, οι οποίοι, από την πρώτη στιγμή, υποδέχθηκαν και στάθηκαν στο πλευρό του αδερφού μου. Του έδωσαν μια χειραψία αλληλεγγύης, διαρρηγνύοντας έτσι την απομόνωση και την απόσταση μεταξύ των ψυχρών αυτών τειχών.

Μια αγκαλιά για όλους τους Επαναστάτες, τις Αναρχικές, τους Μηδενιστές, τις Ανατρεπτικές και τους συνωμότες. Ατομικότητες ή συλλογικότητες που οξύνουν τη σύγκρουση εντός κι εκτός των φυλακών ανά τον κόσμο.

Από δαύτα τα μπουντρούμια, μπορώ μονάχα να δηλώσω πως: Θα συνεχίσω να στέκω ακλόνητος και δυνατός. Μήτε ο εγκλεισμός μήτε καμιά τιμωρία δε θα με λυγίσει. Οι ιδέες μου παραμένουν ακλόνητες ως ατομικιστής αναρχικός, παραμένω σε σύγκρουση με την κοινωνία που διαιωνίζει και συντηρεί τη δυστυχία μου.

Η φυλακή είναι ένα μέρος όπου κανείς δε θέλει να βρεθεί, όμως αυτό θ’ αποτελέσει κομμάτι της προσωπικής και πολιτικής μου διαδικασίας ωρίμανσης. Υπάρχει το παράδειγμα του αγώνα, της αντίστασης και της συνεκτικότητας όλων των συντρόφων και των συντροφισσών μας που, ανά την ιστορία, έπρεπε να υπομείνουν μακροχρόνιες ποινές · μια συνεκτικότητα που για εμένα είναι πολύ πιο παραδειγματική από οποιαδήποτε τιμωρία προσπαθούν να μου επιβάλουν.

Απ’ αυτόν τον τσιμεντένιο τάφο, στέλνω μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη και περηφάνεια σε όλες και όλους όσους έρχονται αντιμέτωποι με τη φυλακή σε καθημερινή βάση: Στα συντρόφια στη φυλακή Santiago 1, στη φυλακή του Σαν Μιγκέλ, στη La Gonzalina, και σε όσους/ες βρίσκονται διάσπαρτοι/ες ανά τον κόσμο.

Ιδιαιτέρως στον αδερφό μου, που βρίσκεται αιχμάλωτος στη Ρανκάγουα, του στέλνω δύναμη και αγάπη, εγώ εδώ θα συνεχίσω με το κεφάλι ψηλά.

Να μη μείνουμε ποτέ απαθείς απέναντι στον εχθρό.

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.

Η αιχμαλωσία μου δε θα είναι μάταιη.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Εταιρική φυλακή Santiago 1
Πτέρυγα 1
Lucas Hernández
Αναρχικός κρατούμενος

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση