Η επικύρωση από το Ανώτατο Δικαστήριο ως προς την προδικαστική καταδίκη στα πλαίσια της επιχείρησης Sibilla, εκδόθηκε μέσα στις μέρες αυτές. Υπενθυμίζουμε τα γεγονότα εν συντομία. Τον Σεπτέμβριο του 2021, έπειτα από χρόνια ερευνών ενορχηστρωμένων από τους διευθύνοντες της Ειδικής Επιχειρησιακής Μονάδας (ROS) των καραμπινιέρι στο Μιλάνο και στην Περούτζια, διατάχθηκε η σύλληψη επτά συντρόφων και μίας συντρόφισσας από την εισαγγελία της Περούτζια. Η εντολή αυτή εν μέρει απορρίφθηκε και υποβαθμίστηκε από τον ανακριτή της προκαταρκτικής εξέτασης. Όμως, στις 11 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες έρευνες από τη ROS των καραμπινιέρι στα πλαίσια της έρευνας για την υπόθεση Sibilla, όπου κλήθηκαν για ανάκριση 15 αναρχικοί και αναρχικές, ενώ επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι σε έξι εξ αυτών λόγω της κατηγορίας περί “υποκίνησης σε διάπραξη εγκληματος”, με την επιβαρυντική συνθήκη του “τρομοκρατικού σκοπού”: Εκδόθηκε ένταλμα στη φυλακή για τον Alfredo Cospito (ο οποίος τότε βρισκόταν ήδη έγκλειστος στη φυλακή του Τέρνι) · κατ’ οίκον εγκλεισμός με όλους τους περιοριστικούς όρους για έναν αναρχικό απ’ το Σπολέτο · και τέλος, η εντολή σε τέσσερα συντρόφια να παραμείνουν εντός του δήμου κατοικίας τους και να δίνουν παρόν τρεις φορές την εβδομάδα. Την ίδια μέρα της επιχείρησης, έκλεισαν δύο ιστότοποι, το roundrobin.info και το malacoda.noblogs.org. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, κατασχέθηκαν όλα τα αντίτυπα της αναρχικής εφημερίδας “Vetriolo”, καθώς και τα βιβλία “Ποια Διεθνής;” και “Αγαπητό μου αφεντικό, αύριο θα σε πυροβολήσω” των Εκδόσεων Monte Bove.
Μόλις πέντε εβδομάδες μετά, το Δικαστήριο Επανεξέτασης της Περούτζια ανέστειλε το ένταλμα σύλληψης, ξεφτιλίζοντας επί της ουσίας την έρευνα. Ασκήθηκε έφεση ενάντια στην απόφαση της Προέδρου Manuela Comodi, αλλά και στην άποψη του Δικηγορικού Συλλόγου, και επετεύχθη η αναστήλωση της έρευνας. Με λίγη καθυστέρηση, έγιναν κατανοητοί οι λόγοι της απόφασης αυτής. Δυστυχώς, η ενασχόληση με τεχνικές λεπτομέρειες είναι απαραίτητη σε αυτήν την περίπτωση για την κατανόηση των νομικών ακροβασιών, με τις οποίες το ιταλικό δικαστικό σύστημα επιδιώκει τη διατήρηση της Επιχείρησης Sibilla και, μαζί με αυτήν, την προφανή απόφαση να κρατήσει τον σύντροφό μας, Alfredo Cospito, έγκλειστο υπό το καθεστώς 41 bis. Στην πραγματικότητα, το Ανώτατο Δικαστήριο είδε πως υπήρχε ένα παραθυράκι αναφορικά με την προανακριτική απόφαση, στο οποίο δε στάθηκε ενδελεχώς το Δικαστήριο Απελευθέρωσης στην Περούτζια. Το παραθυράκι αυτό, συμπτωματικά, αφορά ένα πολύ συγκεκριμένο άρθρο του Alfredo στην εφημερίδα “Vetriolo”, το οποίο αργότερα μπήκε και στο “Ποια Διεθνής;”. Κατά συνέπεια, το δικαστήριο στο οποίο αθωωθήκαμε ακυρώθηκε, και έχει διαταχθεί νέα έρευνα προκειμένου να εξεταστεί διεξοδικότερα το κεντρικό ζήτημα της υπόθεσης. Επομένως, πρόκειται για μια ξεκάθαρη μεθόδευση που αποκλείει το ενδεχόμενο μιας νέας “αθώωσης”, καθώς απλά εξετάζει αντιφατικά στοιχεία προς περαιτέρω αποσαφήνιση.
Παίρνουμε το πάτημα γιατί θέλουμε να εκθέσουμε το πολιτικό σκεπτικό πίσω απ’ το συγκεκριμένο ζήτημα. Η έρευνα αυτή παίζει ρόλο στην εντολή κράτησης υπό το καθεστώς 41 bis για τον σύντροφό μας. Ισχυριζόμενοι πως ο Alfredo μέσα απ’ τη φυλακή “υποκινούσε” σε διάπραξη επαναστατικών ενεργειών, κατασκευάζουν έναν καλό λόγο για να υποστηρίξουν την ανάγκη να του απαγορεύσουν κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Το παίρνουμε πάνω μας και εκφράζουμε σθεναρά το τι πιστεύουμε πως έχει συμβεί. Είναι σαφές πως το Ανώτατο Δικαστήριο έλαβε τα αντίστοιχα ανταλλάγματα προκειμένου να διατηρήσει την Επιχείρηση Sibilla ζωντανή, παρότι στην εντατική. Η απόφαση που ελήφθη πέρα και πάνω από τα αιτήματα του Δικηγορικού Συλλόγου, η καθυστέρηση λόγω απουσίας στοιχείων, η σχολαστικότητά τους, όλα αυτά μάς μαρτυρούν την ανάγκη τους να κρατήσουν ακμαία -βγάζοντας απ’ τη μύγα ξίγκι- μια συγκεκριμένη κατηγορία ενάντια στον Alfredo, αυτήν της “υποκίνησης”.
Την 1η Δεκέμβρη, θα λάβει χώρα δικαστική ακρόαση για την επικύρωση ή μη της επιβολής του καθεστώτος 41 bis στον σύντροφό μας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Τη μέρα αυτή, οι κρατικοί δήμιοι θα μπορούν να εμφανιστούν στο δικαστήριο πλασάροντας και αυτήν την κατηγορία. Ας είναι δημόσια ξεκάθαρο πως κάτι τέτοιο δε στέκει (αναβολή λόγω έλλειψης αιτιάσεων για την ακύρωση της προηγούμενης απόφασης, ερειδόμενοι σε ένα και μοναδικό άρθρο που δημοσιεύτηκε σε μια αναρχική εφημερίδα), παρ’ όλα αυτά μπορεί ν’ αποτελέσει, μεταξύ άλλων, έναν επιπλέον λόγο να μείνει ο Alfredo στο καθεστώς εξόντωσης και, κατ’ επέκταση, να καταδικαστεί σε θάνατο.
Ο Alfredo, στην πραγματικότητα, έχει ξεκινήσει έναν πολύ σκληρό αγώνα που δεν αφήνει χώρο για δικαστικές ακροβασίες. Αντιμέτωπος με την προοπτική να περάσει μια ζωή υπό το καθεστώς 41 bis, προτίμησε, με τη συνήθη του συνέπεια κι αποφασιστικότητα, να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο σε μια απεργία πείνας μέχρι τέλους. Απ’ τη μία, ο βυζαντινισμός πάνω στον οποίο χτίζονται έρευνες και φυλακίσεις, και απ’ την άλλη, η περήφανη και αδιάλλακτη στάση του αναρχισμού. Ακριβώς όπως των συντρόφων και της συντρόφισσας που ξεκίνησαν επίσης απεργία πείνας, αποδεικνύοντας το βαθύτερο νόημα της λέξης “αλληλεγγύη”. Στη δικιά μας μικρή πόλη, συμμετέχουμε κι εμείς σ’ αυτό και υποσχόμαστε πως δε θ’ αφήσουμε να βυθιστούν στη σιωπή τα όσα κάνετε.
Adriano, Federica, Francesco, Matteo, Michele, Paolo, Sara
Από τις 20 Οκτωβρίου, ο αναρχικός Alfredo Cospito βρίσκεται σε απεργία πείνας ενάντια στην κράτησή του σε πλήρη απομόνωση και βασανισμό, καθώς και ενάντια στον εγκλεισμό του δίχως τη δυνατότητα περιοριστικών όρων. Κάποια άλλα έγκλειστα συντρόφια μας (η Anna Beniamino, ο Ivan Alocco, ο Juan Sorroche και ο Toby Shone), ως ένδειξη αλληλεγγύης και για να δώσουν δύναμη στον αγώνα του Alfredo, έχουν επίσης ξεκινήσει απεργία πείνας.
Ο Alfredo βρίσκεται αδιάλλειπτα στη φυλακή εδώ και δέκα χρόνια, έγκλειστος στην πτέρυγα Αυξημένης Επιτήρησης, μέχρι που μεταφέρθηκε στο καθεστώς 41 bis. Το 41 bis αποτελεί καθεστώς εξόντωσης, αισθητηριακής απομόνωσης · είναι πολιτική και κοινωνική θανατική καταδίκη, που στοχεύει στην πλήρη εξάλειψη κάθε επαφής με τον έξω κόσμο.
Ο σύντροφός μας μεταφέρθηκε σε αυτούς τους θαλάμους βασανηστηρίου διότι, παρά τον εγκλεισμό του, δεν έπαψε ποτέ να συνεισφέρει στον διεθνή αναρχικό διάλογο μέσω άρθρων, περιοδικών και προτάσεων.
Η επανεξέταση των μέτρων του καθεστώτος 41 bis για τον Alfredo ορίστηκε για την 1η Δεκέμβρη. Η δικαστική αυτή ακρόαση θα είναι πολύ σημαντική, καθώς θα αποφανθεί για την επικύρωση ή μη της απόφασης της τέως Υπουργού Δικαιοσύνης, Marta Cartabia, που επέβαλε το καθεστώς αιχμαλωσίας 41 bis στον σύντροφό μας.
Ο Alfredo καταδικάστηκε, μαζί με την Anna Beniamino και άλλους/ες αναρχικούς/ές, στην τεράστια δίκη για την υπόθεση Scripta Manent, μια δίκη που αποσκοπούσε στην εγκληματοποίηση των αναρχικών ιδεών και των εχθροπραξιών ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και κυριαρχίας. Συγκεκριμένα, ο Alfredo και η Anna κατηγορήθηκαν ως υπεύθυνοι για τη διπλή επίθεση στη σχολή των καραμπινιέρι (Scuola Allievi Carabinieri) στο Fossano, στις 2 Ιουνίου 2006, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η FAI-RAT (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία / Ανώνυμη και Εκκωφαντική Εξέγερση). Για την επίθεση αυτή, στις 6 Ιουλίου 2022, το Δικαστήριο Επανεξέτασης επανακαθόρισε την ποινή σε “πολιτικό μακελειό”. Η ισόβια κάθειρξη είναι η μόνη ποινή που επισύρει ο ιταλικός ποινικός κώδικας για το πολιτικό μακελειό. Αφότου επανακαθόρισε την ποινή, το Δικαστήριο Επανεξέτασης έστειλε την υπόθεση πίσω στο Εφετείο για να επανεξετάσει τις ποινές. Η ακρόαση στην οποία θα αποφασιστεί το εύρος των ποινών αυτών θα λάβει χώρα στις 5 Δεκεμβρίου στο Τορίνο.
Το ιταλικό κράτος, το οποίο ανέκαθεν υπέθαλπτε τη φασιστική τακτική των μαζικών δολοφονιών, θέλει τώρα να κατηγορήσει δυο αναρχικούς για μακελειό, εξαιτίας μιας εκρηκτικής επίθεσης που δεν προκάλεσε ούτε θύματα, ούτε καν τραυματίες.
Η συγκεκριμένη υπόθεση επαφίεται στο ολοένα σκοτεινότερο κατασταλτικό σκηνικό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε όλες και όλοι: Να γιατί ο αγώνας του Alfredo, του Juan, του Ivan, της Anna και του Toby βρίσκεται στην καρδιά όσων δε θέλουν να δείξουν ίχνος μετάνοιας σε έναν κόσμο που μετεξελίσσεται όλο και περισσότερο σε ανοιχτή φυλακή.
Καλούμε στις 30 Νοέμβρη (τη μέρα πριν την επανεξέταση του καθεστώτος 41 bis για τον Alfredo), ημέρα δράσης σε αλληλεγγύη με τον Alfredo και με τα υπόλοιπα συντρόφια που βρίσκονται σε απεργία πείνας.
Ας τους κάνουμε να νιώσουν την αλληλεγγύη μας να διαρρηγνύει την απομόνωση, υπερβαίνοντας κάθε σύνορο και κάθε κελί. Ας καταλύσουμε την εκκωφαντική σιωπή στην οποία θέλουν να θάψουν ζωντανό τον σύντροφό μας. Ας δώσουμε φωνή στον αγώνα των συντρόφων μας μέσω των δράσεών μας.
Ας κάνουμε τα σύμβολα καταπίεσης και εκμετάλλευσης στόχους των δράσεών μας. Στόχοι υπάρχουν παντού. Κάθε δράση είναι αναγκαία: είτε πρόκειται για διάχυση των ιδεών των αναρχικών απεργών πείνας, είτε για σαμποτάζ και ρηγμάτωση της εύρυθμης λειτουργίας κράτους και κεφαλαίου. Ας στοχοποιήσουμε το ιταλικό, το γερμανικό ή οποιοδήποτε άλλο κράτος και τα σύμβολα κυριαρχίας, ας γκρεμίσουμε το σύστημα εγκλεισμού!
Ενάντια στο καθεστώς 41 bis, από τη φυλακή της Αλεσάντρια: Ανακοίνωση του Nicola De Maria σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito, τη Nadia Lioce, τον Marco Mezzasalma και τον Roberto Morandi (Ιταλία)
Δημοσιεύουμε την ακόλουθη ανακοίνωση του Nicola De Maria –μαχητής των Ερυθρών Ταξιαρχιών – Φάλαγγα Walter Alasia, αιχμάλωτος από τον Φεβρουάριο του 1982, ο οποίος προς το παρόν βρίσκεται στην πτέρυγα “Αυξημένης Ασφαλείας” στη φυλακή της Αλεσάντρια– για την πρωτοβουλία που ανέλαβε απ’ τις 9 Νοέμβρη να μένει για περισσότερη ώρα έξω απ’ το κελί, κόντρα στις αυστηρές διατάξεις των κανονισμών της φυλακής, σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito, αναρχικός σύντροφος που βρίσκεται σε απεργία πείνας μέχρι τέλους από τις 20 Οκτωβρίου, ενάντια στο καθεστώς 41 bis που του έχει επιβληθεί από τον Μάιο του τρέχοντος έτους, καθώς και (σε αλληλεγγύη με) τη Nadia Lioce, τον Marco Mezzasalma και τον Roberto Morandi, μαχητές των Ερυθρών Ταξιαρχιών για την οικοδόμηση του Μαχητικού Κομμουνιστικού Κόμματος (Brigate Rosse per la costruzione del Partito Comunista Combattente / BR-PCC), που βρίσκονται έγκλειστοι υπό το καθεστώς 41 bis για 17 χρόνια.
“Κρίση, πόλεμος, καταστολή ενάντια στους εργάτες, τις άνεργες, τους μαθητές και τις μαθήτριες”
Στα πλαίσια αυτά, το καθεστώς 41 bis για τους επαναστάτες και τις επαναστάτριες κρατούμενες προσφάτως επεκτάθηκε · ένα καθεστώς που αποσκοπεί στην καταπάτηση της ταυτότητάς τους και της ψυχο-σωματικής τους ακεραιότητας.
Στις 9 Νοεμβρίου 2022, παρέτεινα τον χρόνο μου έξω απ’ το κελί, σε:
– αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito, αναρχικός σύντροφος που βρίσκεται σε απεργία πείνας μέχρι τέλους στη φυλακή του Μπανκάλι, στο Σάσσαρι, ενάντια στο καθεστώς 41 bis ·
– αλληλεγγύη με τους αιχμαλώτους των Ερυθρών Ταξιαρχιών για την οικοδόμηση του Μαχητικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Nadia Lioce, Marco Mezzasalma, Roberto Morandi, που αντιστέκονται στο καθεστώς 41 bis για περισσότερα από 17 χρόνια.
Nicola De Maria, αιχμάλωτος μαχητής των Ερυθρών Ταξιαρχιών – Φάλαγγα Walter Alasia
15 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕΝΗ “ΥΠΟΘΕΣΗ SECURITY”: Ο MARCELO VILLARROEL ΚΑΙ Ο JUAN ALISTE ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΓΡΟΘΙΕΣ ΤΟΥΣ ΥΨΩΜΕΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΕΒΑΛΕ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Στις 18 Οκτώβρη 2007, μια ομάδα ατόμων πραγματοποίησε ληστεία σε υποκατάστημα της Τράπεζας Security στο κέντρο του Σαντιάγο, στη Χιλή. Κατά τη διαφυγή τους, δύο μπάτσοι-μοτοσυκλετιστές που ειδοποιήθηκαν και έσπευσαν στην περιοχή προσπάθησαν να σταματήσουν κάποιους απ’ τους μαχητές και κατέληξαν σε συμπλοκή, με τους τελευταίους να πυροβολούν θανάσιμα τον έναν αστυνομικό και να τραυματίζουν τον άλλο, με αποτέλεσμα οι απαλλοτριωτές να ξεφύγουν απ’ τον κλοιό των μπάτσων.
Έπειτα απ’ το γεγονός του θανάτου του αστυνομικού, ήταν υπόθεση εβδομάδων οι κρατικές υπηρεσίες να στοχοποιήσουν μερικούς ανατρεπτικούς-αυτόνομους συντρόφους, οι οποίοι θα εκτίθονταν στα καθεστωτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης: Ο Freddy Fuentevilla (στους δρόμους πλέον), ο Carlos Gutiérrez (στους δρόμους πλέον), ο Juan Aliste και Marcelo Villarroel (έγκλειστοι ακόμα) καταδικάστηκαν αμέσως απ’ τα καθεστωτικά, την κατασκευασμένη κοινή γνώμη και τους κυβερνώντες, ενώ εξαπολύθηκε απ’ τους μπάτσους ανθρωποκυνηγητό εναντίον τους, καθώς βρίσκονταν ήδη στην παρανομία · μπούκαραν στα σπίτια των συγγενών τους στο Σαντιάγο, στο Βαλπαραΐσο, στο Ικίκε, και πραγματοποίησαν διάφορες επιχειρήσεις στα εδάφη των Μαπούτσε.
Μήνες αργότερα (το 2008), θα συλλαμβάνονταν στην αργεντίνικη επικράτεια ο Freddy και ο Marcelo, με την κατηγορία της οπλοκατοχής, και αφότου πέρασαν 22 μήνες στη φυλακή εκεί εκδόθηκαν στη Χιλή. Έπειτα, συνελήφθη και ο Juan στην Αργεντινή (το 2010), και εκδόθηκε άμεσα στη Χιλή. Έτσι, ενώ πλέον βρίσκονταν στη χιλιάνικη επικράτεια, οι σύντροφοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια πολιτική δίκη, όπου κατέληξε τον Σεπτέμβριο του 2014 με καταδίκη του Marcelo σε 14 έτη κάθειρξης για 2 ληστείες τραπεζών, και τον Juan σε 42 έτη για τον θάνατο του αστυνομικού, την απόπειρα φόνου του άλλου αστυνομικού, καθώς και 2 ληστείες τραπεζών. Είναι λοιπόν σαφείς οι αριθμοί και οι λόγοι για τους οποίους οι σύντροφοί μας βρίσκονται σήμερα ακόμα αιχμάλωτοι του κράτους στις φυλακές της δημοκρατίας του.
15 χρόνια μετά, οι σύντροφοι συνεχίζουν να στέκουν αλύγιστοι και περήφανοι για την επιλογή τους να ζήσουν μια ζωή αγώνα ενάντια στο Κράτος, τη Φυλακή και το Κεφάλαιο, ενώ, για μία ακόμα φορά, η εξουσία συντηρεί την εκστρατεία δαιμονοποίησής τους, στοχεύοντας να διαιωνίσει τον κρατικό ρεβανσισμό για το γεγονός ότι διατηρούν τις ανατρεπτικές τους πεποιθήσεις και την εξεγερσιακή συνενοχή τους, η οποία τους συνδέει με τις διάφορες γενιές επαναστατών κι επαναστατριών που συνεχίζουν σήμερα τη σύγκρουση μέσω της μάχης και του κοινωνικού πολέμου στην περιοχή αυτή, αλλά και στα διάφορα σημεία του πλανήτη όπου ανθίζουν και πολλαπλασιάζονται οι πρακτικές ανταγωνιστικής αντίστασης στο Κεφάλαιο, ως άμεση αναγκαιότητα για να διατηρηθεί η ζωή.
15 χρόνια μετά την έναρξη του αστυνομικού-νομικού-δικαστικού-δημοσιογραφικού κυνηγιού μαγισσών, το οποίο κρατάει ακόμα τους συντρόφους μας έγκλειστους, εκφράζουμε την ακλόνητη προσήλωσή μας στο μονοπάτι που χτίστηκε για την επέκταση της στήριξής μας στις διάφορες πρωτοβουλίες “Για την Κατάργηση των Ποινών του Στρατιωτικού Νόμου για τον Marcelo Villarroel”, ο οποίος θα έπρεπε ήδη να βρίσκεται στους δρόμους αν ίσχυε η τελική ποινή των 14 ετών κάθειρξης για τις ληστείες τραπεζών. Όμως, η ασαφής και παράνομη τροποποίηση του υπολογισμού των ποινών μέσω του Νόμου 321, άφησε τον σύντροφο με ογκωδέστατες ποινές που προκύπτουν από τον φασιστικό, παράτυπο και αναχρονιστικό Στρατιωτικό Νόμο Πινοσέτ.
15 χρόνια μετά από εκείνη την 18η Οκτώβρη του 2007, απευθύνουμε ανοικτό κάλεσμα σε όλους τους αυτόνομους και συγγενικούς χώρους, σε συλλογικότητες, μπάντες και ομάδες, στα επαναστατημένα άτομα κάθε περιοχής, στα αδέρφια μας στον αγώνα, στους πυρήνες αγκιτάτσιας και τις εστίες αγώνα για τη γη και ενάντια στο κεφάλαιο, να ενισχύσουμε τη διεκδίκηση για την απελευθέρωση του συντρόφου Marcelo Villarroel ως ένα άμεσο και δίχως επιστροφή βήμα στον μακρύ δρόμο της αντίστασης ενάντια στις φυλακές, που οικοδομείται μεταξύ όλων όσων έχουν προσφέρει έστω κι έναν κόκκο άμμου σ’ αυτόν τον διαρκή αγώνα, στον οποίο μας είναι αδύνατον να καταθέσουμε τα όπλα επιτρέποντας στην κυριαρχία να συνεχίσει την αιχμαλωσία των συντρόφων μας.
Στη γραμμή αυτή, στηρίζουμε αδιαπραγμάτευτα την πρωτοβουλία των ανατρεπτικών κρατουμένων και των μαχόμενων αναρχικών στις φυλακές της Χιλής, οι οποίοι έχουν χαράξει μια ξεκάθαρη συλλογική ατραπό, ανέγγιχτη απ’ τους παντός είδους περιορισμούς του εγκλεισμού · έχουν δυναμώσει ένα συνεχές και από κοινού έργο, το οποίο έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί ως αυθεντική μορφή αγώνα ενάντια στην κυριαρχία, την εξουσία και την κοινωνία-φυλακή.
Καλούμε σε συνέχιση -με όλα τα μέσα- της επαναστατικής, αυτόνομης, ανατρεπτικής και αναρχικής αλληλεγγύης με τον Marcelo, τον Juan, τον Joaquín, τη Mónica και τον Francisco, αλλά και με όλες και όλους τους επαναστάτες και αντι-κρατιστές εξεγερσιακούς/ές που αντιστέκονται με αξιοπρέπεια στις φυλακές ανά τον κόσμο.
Ο MARCELO VILLARROEL ΑΜΕΣΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!!!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΠΙΝΟΣΕΤ ΠΟΥ ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΕΡΓΟΣ!!!
ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΙ/ΕΣ, ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ/ΕΣ ΚΑΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ/ΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΜΑΠΟΥΤΣΕ: ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΩΡΑ!!!!
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ, ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!!!!
Δίκτυο Ενάντια στις Φυλακές και σε Αλληλεγγύη με τον Juan και τον Marcelo. -RSAJM- Από διάφορα μέρη της περιοχής που κυριαρχείται απ’ το κράτος της Χιλής. Τρίτη 18 Οκτώβρη 2022.
Σε γενικές γραμμές, η κατάσταση του συντρόφου μας δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Ακολουθεί μια σύνοψη των λίγων νέων εξελίξεων που προέκυψαν από την τελευταία φορά που δημοσιεύτηκε ενημέρωση, τον περασμένο Απρίλιο. Ως τώρα, επισημαίναμε πάντα πως ένα νομικό πρόβλημα που πρέπει να ξεπεραστεί έχει να κάνει με την εσκεμμένη ασάφεια ως προς την εφαρμογή ενός συγκεκριμένου Ποινικού Κώδικα. Είτε εκείνου του 1973 (που προέβλεπε ποινή έως 30 έτη κάθειρξης, συνυπολογίζοντας τις διάφορες συγχωνεύσεις που ίσχυαν εκείνες τις δεκαετίες), ο οποίος ήταν σε ισχύ όταν καταδικάστηκε για τα γεγονότα του 1990. Είτε εκείνος του 1995 (που προέβλεπε ποινή έως 20 έτη, δίχως να συνυπολογίζονται και οι προαναφερθείσες συγχωνεύσεις), ο οποίος ήταν εμφανώς ευνοϊκότερος με όρους υπολογισμού της ποινής.
Υπενθυμίζουμε πως, θεωρητικά τουλάχιστον, οφείλουν πάντα να εφαρμόζουν τον ευνοϊκότερο Ποινικό Κώδικα, αλλά γνωρίζουμε πως το “πάντα” διαφέρει αναλόγως του ποιος είσαι… Ο Gabriel είναι ακόμα αυτός που είναι, και η αποφασιστικότητα, η αφοσίωση και η διαύγειά του σίγουρα δε συνυπολογίζονται υπέρ του για τον χρόνο έκτισης της ποινής του. Σε κάθε περίπτωση, είτε με τον Ποινικό Κώδικα του 1973 είτε με αυτόν του 1995, θα έπρεπε να αποφυλακιστεί καθώς έχει ήδη εκτίσει πολύ περισσότερα χρόνια απ’ όσα του αναλογούσαν.
Έπειτα από μια βιβλική αργοπορία, στις 5 Ιουλίου είχαμε καλά νέα: Η ποινή του θα συγχωνευτεί στα 20 έτη (του χρωστάνε πολλά χρόνια ζωής). Όπως πάντα όμως, τα πράγματα δεν είναι εύκολα, οι χρόνοι που χρειάζεται η κρατική δικαιοσύνη είναι απ’ τη φύση τους μεγάλοι, και πρέπει να συνυπολογίσουμε την επιπρόσθετη αργοπορία λόγω πολιτικού ρεβανσισμού. Και έτσι κι έγινε: Αυτά τα καλά νέα ανταποκρίνονται στην πρόταση του Εισαγγελέα, αλλά η τελευταία λέξη ανήκει στον πρόεδρο, ο οποίος μένει απλώς να επικυρώσει την πρόταση του συνεργάτη του, εφαρμόζοντας έπειτα τη συγχώνευση και στις λοιπές εκκρεμούσες δίκες του. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως ο πρόεδρος παίρνει όσο παραπάνω χρόνο μπορεί (καθώς δεν έχει κάποια τυπική χρονική δέσμευση), και πως δεν έχει επικοινωνήσει τίποτα ως τώρα. Αναμφίβολα: Αν ήθελαν να εφαρμόσουν τους ίδιους τους τους νόμους, ο Gabriel θα ήταν ήδη ελεύθερος!
Πώς θα μπορούσε επίσης να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι την περασμένη 6η Ιούλη, μία μέρα μετά τα καλά νέα, η ιταλική δίκη για την υπόθεση “Scripta Manent” (σας προσκαλούμε να διαβάσετε περαιτέρω λεπτομέρειες “online”) αποφάνθηκε εξωφρενικές ποινές για αρκετούς συντρόφους και συντρόφισσες; Για τον Gabriel Pombo Da Silva: 2 έτη για υποκίνηση σε έγκλημα! Αυτή ήταν η οριστική ποινή, δίχως δυνατότητα έφεσης, και προς το παρόν η απόφαση αυτή δεν έχει φτάσει στο ισπανικό κράτος με τη μορφή Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης… η έκδοση του οποίου βρίσκεται στην ευχέρεια της Ιταλίας (έχει την απόλυτη δυνατότητα επιλογής -αν θα εκδόσει ένταλμα ή όχι- για ποινές από 1 έως 4 έτη). Κατά συνέπεια: Μία ακόμη δικαστική αναμονή.
Παρά την κατασταλτική συνθήκη, ο Gabriel είναι σε καλή κατάσταση και συνεχίζει να διατηρείται σωματικά και πνευματικά ακμαίος, ταγμένος πάντα στην πλευρά εκείνων που αγωνίζονται με αξιοπρέπεια, δίχως να ξεπουλιούνται στον εχθρό.
Ίσως περάσουν μήνες ή ακόμα και χρόνια μέχρι να δούμε τον σύντροφό μας ξανά ελεύθερο · είναι σημαντικό να συνεχίσουμε να του δείχνουμε την αλληλεγγύη μας έμπρακτα.
Λευτεριά στον Gabriel Pombo Da Silva! Λευτεριά σε όλες και όλους!
Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστική επίθεση σε φορτηγά της εταιρείας MARR, σε αλληλεγγύη με τους αναρχικούς Alfredo Cospito, Juan Sorroche, Ivan Alocco, και την αναρχική Anna Beniamino, που βρίσκονται σε απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς 41 bis και στην ισόβια κάθειρξη δίχως δυνατότητα αποφυλάκισης με περιοριστικούς όρους
(Anzola dell’Emilia, Ιταλία, 5 Νοεμβρίου 2022)
Anzola dell’Emilia (Μπολόνια).
Τη νύχτα της 5ης Νοεμβρίου 2022, πυρπολήσαμε μερικά φορτηγά της εταιρείας MARR. Η MARR είναι μια εταιρεία που μετέχει στην προμήθεια γευμάτων στις φυλακές και στα κέντρα κράτησης/απέλασης μεταναστών εδώ και χρόνια. Τα κέρδη της βασίζονται στον εγκλεισμό χιλιάδων ανθρώπων. Αυτό που πράξαμε είναι για όλα τα σκατένια γεύματα που μοιράζουν.
Είναι για όλους τους ανθρώπους που αρρωσταίνουν εξαιτίας του ανθυγιεινού φαγητού στις εγκαταστάσεις που προμηθεύει η συγκεκριμένη εταιρεία.
Και, κυρίως, είναι για όσες και όσους επέλεξαν να αγωνιστούν στις φυλακές, ιδίως αρνούμενοι να φάνε.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ALFREDO COSPITO, ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΤΕΡΥΓΑ 41 BIS ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΜΠΑΝΚΑΛΙ ΣΤΗ ΣΑΡΔΗΝΙΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΗΣ 20 ΟΚΤΩΒΡΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ 41 BIS ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΟΒΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗ ΔΙΧΩΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ IVAN ALOCCO, ΤΟΥ JUAN SORROCHE ΚΑΙ ΤΗΣ ANNA BENIAMINO, ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ALFREDO (για την επιλογή της Anna να ξεκινήσει απεργία πείνας ενημερωθήκαμε μετά τη δράση μας).
Ο αγώνας τους είναι και δικός μας. Ο δικός μας είναι και δικός τους.
Για την απελευθέρωση όλων, ενάντια στις φυλακές και σε όσους κερδοσκοπούν από την ύπαρξή τους! Ενάντια στο καθεστώς 41 bis και στην ισόβια κάθειρξη δίχως δυνατότητα αποφυλάκισης με περιοριστικούς όρους!
ΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ Σ’ ΟΛΑΚΕΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.
Ενημέρωση για την κατάσταση του Alfredo Cospito, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 20 Οκτωβρίου ενάντια στο καθεστώς 41 bis και στην ισόβια κάθειρξη δίχως δυνατότητα περιοριστικών όρων.
Ο Alfredo μέχρι σήμερα έχει χάσει 16 κιλά και είναι καλά στην υγεία του γενικώς. Ως τώρα δεν καταναλώνει συμπληρώματα/υποκατάστατα τροφής. Ενημερώνουμε επίσης πως η δικαστική επανεξέταση για το καθεστώς 41 bis που του έχει επιβληθεί προγραμματίστηκε για την 1η Δεκεμβρίου. Η συγκεκριμένη ακρόαση είναι πολύ σημαντική, καθώς θα κρίνει την εγκυρότητα ή μη της απόφασης της τέως Υπουργού Δικαιοσύνης, Marta Cartabia, να επιβληθεί το καθεστώς 41 bis στον σύντροφό μας.
Σημείωση του “La Nemesi”: Η ακρόαση σχεδόν σίγουρα θα λάβει χώρα στο Δικαστήριο Επιτήρησης στη Ρώμη, το οποίο έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα της επικύρωσης ή του τερματισμού της κράτησης υπό το καθεστώς 41 bis.
“Παρατηρώντας τη δύναμη της βροχής, μπορεί κανείς να μετρήσει τη δύναμη του δράκου, και παρατηρώντας την άνθιση των λουλουδιών, μπορεί ν’ αναγνωρίσει το βάθος της λίμνης.” – Παραδοσιακή παροιμία
Έφτασαν στ’ αυτιά μου τα νέα για το βασανιστήριο της απομόνωσης που έχει επιβληθεί στον Alfredo Cospito, ο οποίος πλήττεται από το καθεστώς 41 bis του ιταλικού κράτους και έχει μπει στο κολαστήριο των Λευκών Κελιών.
Η καρδιά μου πονάει στο άκουσμα των συνθηκών που υφίσταται, και στέκομαι αλληλέγγυος με την επ’ αόριστον απεργία πείνας που διεξάγει.
Ακούγοντας τη συμβουλή των συντρόφων και των συντροφισσών μου, εξαιτίας της κατάστασης της υγείας μου, θα αρνούμαι την τροφή κάθε Τετάρτη και Κυριακή, συμμετέχοντας στην καμπάνια αλληλεγγύης. Αν επιλέξω να επεκτείνω την απεργία πείνας, θα το πράξω. Επιπλέον, καθώς η εταιρεία G4S προσπαθεί να μου επιβάλει να γίνω μισθωτός σκλάβος στα εργαστήρια των άθλιων καπιταλιστών που υπογράφουν συμβόλαια για τέτοιες εκμεταλλευτικές υπηρεσίες όπου το κόστος βαραίνει τους ίδιους τους εργαζομένους, αρνούμαι να συμμορφωθώ. Αφιερώνω αυτήν την προσπάθεια, παρότι μικρή, στον αγαπητό Alfredo.
Μια αγκαλιά σε όλους και όλες, εντός και εκτός τειχών…
Με το ελάφι, τον αγριόχοιρο, την κουκουβάγια και το τζάγκουαρ…
ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΑΥΡΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ
Toby Shone G4S Parc, ΗΒ 9 Νοέμβρη 2022
ΥΓ: Χαιρετισμούς στα συντρόφια που φώτισαν τη φυλακή Parc με τα καπνογόνα τους στις 20/10. Αντίστοιχα και σε όλες και όλους όσους συμμετείχαν στην πορεία στο Μπρίστολ για την υπόθεσή μου στις 30/10.
Ανακοίνωση έναρξης απεργίας πείνας από την αναρχική Anna Beniamino
7 Νοεμβρίου 2022
Στις 20 Οκτωβρίου, στη φυλακή του Bancali (στη Σαρδηνία), ο Alfredo Cospito ξεκίνησε απεργία πείνας μέχρι τέλους ενάντια στο καθεστώς 41 bis και στην ποινή ισόβιας κάθειρξης χωρίς τη δυνατότηα περιοριστικών όρων που του επιβλήθηκε. Το καθεστώς 41 bis του επιβλήθηκε από τον Μάιο του τρέχοντος έτους, επειδή κατηγορήθηκε πως διατηρεί σχέσεις δι’ αλληλογραφίας και εκδοτικής δραστηριότητας με το αναρχικό κίνημα, μέσω δημόσιων γραπτών και παρεμβάσεων από την πτέρυγα Υψίστης Ασφαλείας όπου βρισκόταν έγκλειστος για χρόνια.
Η ποινή ισόβιας κάθειρξης χωρίς τη δυνατότητα περιοριστικών όρων θα είναι μάλλον η τελική απόφαση του εφετείου –έπειτα από τη διακοπή που πήρε τον Ιούλιο του 2022 η δίκη για την υπόθεση Scripta Manent– λόγω του επανακαθορισμού της ποινής που επικυρώθηκε μέσω του άρ. 285 του Π.Κ. ως “πολιτικό μακελειό”, για τη διπλή επίθεση στη σχολή των καραμπινιέρι στο Fossano, με την υπογραφή της FAI-RAT (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία – Ανώνυμη και Εκκωφαντική Εξέγερση). Η ποινή που επισύρει το άρθρο 285 του Ποινικού Κώδικα συνιστά τον θεμέλιο λίθο της αρχιτεκτονικής του κατηγορητηρίου, ώστε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη “ανατρεπτικής οργάνωσης με σκοπό την τρομοκρατία” (συσταθείσα από μόλις τρεις υποστηρικτές και με σποραδική εμφάνιση, ώστε να ξεπεραστούν οι αντιφάσεις των πορισμάτων των προηγούμενων δικών), και τη δραστηριότητα της “υποκίνησης” μέσω αναρχικών blogs και εφημερίδων που δημοσιεύονταν τα τελευταία 20 χρόνια από τους κατηγορουμένους.
Εν ολίγοις, μια τεράστια ποινή, όπου ένας είναι το κεφάλι / έκανε όλες τις δουλειές για μια “οργάνωση” με αβέβαιη μορφή, και όλοι είναι υποκινητές και δράστες ενός “μακελειού” που ποτέ δε συνέβη και, πάνω απόλα, ποτέ δε στηρίχτηκε ως τέτοιο. Όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένα στο παρελθόν, αυτό το οποίο στηρίζουν οι αναρχικοί, μεταξύ των οποίων κι εγώ, είναι η επαναστατική βία · όχι το μακελειό.
Αυτό που η δικαστική χαρτούρα και οι ντιρεκτίβες των μυστικών υπηρεσιών και τα συστήματα πρόληψης αποκαλούν συνήθως “ανατροπή στο εσωτερικό της χώρας” ή “τρομοκρατία”, και το οποίο περιβάλλεται από μια πληθώρα κατηγοριών (ανατρεπτική οργάνωση, μακελειό, φθορές και λεηλασία…) που δανείζονται αυτολεξεί απ’ τον εν ενεργεία Κώδικα Rocco, είναι στην πραγματικότητα κομμάτια της επαναστατικής τάσης και η αναζήτηση για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Το ότι η τελευταία (η κοινωνική δικαιοσύνη) και η δικαιοσύνη των δικαστηρίων είναι λέξεις αντίθετες, δεν αποτελεί νέο για κανέναν που έχει στοιχειώδη γνώση της ιστορίας και του πολιτικού παρελθόντος των κινημάτων, των ιδεών και των πρακτικών που αντιπαλεύουν το στάτους κβο: όσο πιο μεγάλο και σύνθετο το κατηγορητήριο, τόσο πιο δύσκολο να γίνει λόγος για τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση. Με τούτες τις αράδες, μπορεί κανείς να βρεθεί υπόδικος για κατασκευασμένες “αλήθειες”, όπου είναι η πολιτική ταυτότητα -και όχι τα γεγονότα- που συνθέτει το έγκλημα με βάση το οποίο θα θαφτεί ζωντανός.
Το καθεστώς 41 bis είναι η πιο εκλεπτυσμένη μορφή ψυχο-σωματικής εξόντωσης, αναμεταξύ των ποικίλων διαβαθμίσεων που προσφέρει η φυλακή. Είναι βασανισμός “με το γάντι”, που βασίζεται στη σωματική, αισθητηριακή και διανοητική απομόνωση, στην αποκοπή από τους φιλικούς και συναισθηματικούς δεσμούς: μία ώρα επισκεπτήριο τον μήνα, με διαχωριστικό τζάμι, με τα μέλη της οικογένειας να αναγκάζονται συχνά να ταξιδέψουν εκατοντάδες χιλιόμετρα για το επισκεπτήριο, με τους συγγενείς και τους αγαπημένους σου να αντιμετωπίζονται συχνά ως συνεργοί της “οργάνωσης”, και με όλα όσα συνεπάγονται αυτά για την αποξένωσή σου · αβάσταχτοι περιορισμοί στη μελέτη και στο διάβασμα, που απο μόνα τους θα μπορούσαν να προστατεύσουν το άτομο από διανοητική “κατάρρευση”, η οποία έχει ξεκάθαρα δοκιμαστεί ήδη με την έλλειψη δυνατότητας αντίστασης αλλά και στοιχειώδους κοινωνικοποίησης, σε μια σχεδόν-απομόνωση που παρατείνεται για χρόνια, συχνά και ισοβίως · ολική ή μερική λογοκρισία εφημερίδων, 10 τηλεοπτικά κανάλια και ψυχοτρόπες ουσίες ως πιθανά “καταπραϋντικά” για την τέλεια θεραπεία. Απ’ την άλλη, η τηλεόραση και οι ψυχοτρόπες ουσίες αποτελούν το κύριο θεμέλιο για τη διατήρηση του ελέγχου της φυλακής στην ολότητά της: υπερπληθυσμένες κοινές πτέρυγες, χωματερές ψυχών, στις οποίες βασιλεύει η ιατρικοποίηση και η αντιμετώπιση των κρατουμένων σαν παιδιά.
Λόγω της εγγενούς βαρβαρότητάς του (του 41 bis), που στοχεύει να λυγίσει την ατομικότητα, οι ίδιοι οι νομοθέτες έθεσαν στο καθεστώς 41 bis τον περιορισμό ισχύος ως τέσσερα έτη (ακόμη και ο πνιγμός στο νερό απαιτεί παύσεις… λόγω του πόνου που νιώθει ο άτυχος που πνίγεται), το οποίο στη συνέχεια -μέσω γραφειοκρατικών διαδικασιών, τυπικό παράδειγμα της χαμηλής-έντασης δημοκρατικής βαρβαρότητας- από τη μια αναθεώρηση στην άλλη, από εξαίρεση κατέστη κανονικότητα. Καθαγιασμένη από την άθλια κουλτούρα της αγχόνης και της χειροπέδας, η “σκληρή φυλακή” είναι το φετίχ/σκιάχτρο μιας κοινωνίας που, σύμφωνα με τη ρητορική των media, θέλουν να τρομοκρατείται ολοένα και περισσότερο από καταστάσεις “έκτακτης ανάγκης” και να χρειάζεται “ασφάλεια”, ώστε να καθησυχάζεται από μια αυξανόμενη και καταφανέστατη αυστηροποίηση των ποινών και από την υπερ-προβολή του αφηγήματος της εξάπλωσης της εγκληματικότητας. Το φετίχ της “ασφάλειας” επιστρατεύεται για να εκτρέψει το ενδιαφέρον της κοινωνίας από την πολιτική, οικονομική, κοινωνική κατάρρευση.
Έχω μοιραστεί χρόνια ζωής, ιδέες, κουβέντες, οργή, χαμόγελα και αγάπη για τη λευτεριά με έναν αναρχικό σύντροφο, με τους αναρχικούς και τις αναρχικές… τα διάφορα καθεστώτα εγκλεισμού και οι δικαστικές συκοφαντίες δε θα επιτύχουν να τους αμαυρώσουν.
Γι’ αυτούς τους λόγους, και επειδή η αλληλεγγύη και η δικαιοσύνη αποτελούν ένα πτώμα στο στόμα των νομοθετών, αλλά ένα λουλούδι σφιγμένο στα δόντια των ελεύθερων ατόμων. Επειδή για όσους και όσες αγαπούν τη ζωή, το να αντιδρούν όταν τίθεται ζήτημα ζωής και θανάτου είναι πράξη καθήκοντος, από τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου ξεκινάω απεργία πείνας.
Ενάντια στο καθεστώς 41 bis.
Σε αλληλεγγύη με τον Alfredo που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 20 Οκτωβρίου, με τον Juan που βρίσκεται σε απεργία πείνας στη φυλακή του Terni από τις 25 Οκτωβρίου, και με τον Ivan που βρίσκεται σε απεργία πείνας στη φυλακή του Villepinte στη Γαλλία από τις 27 Οκτωβρίου, και οι δυο τους για τους ίδιους λόγους.
Με αγάπη και σεβασμό για όλα τα συντρόφια που πάλεψαν, παλεύουν και θα παλεύουν για τα ουτοπικά μονοπάτια της ελευθερίας και της άρνησης της εξουσίας, δίχως να ξεπουλάνε τα όνειρά τους για ένα ξεροκόμματο.
Ο JUAN SORROCHE FERNANDEZ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΡΝΙ, ΣΤΗΝ ΠΤΕΡΥΓΑ ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (AS2), ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΕΠ’ ΑΟΡΙΣΤΟΝ ΑΠΟ ΤΙΣ 25/10/2022 – ΣΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
1ον, ΑΠΑΙΤΩ: ΤΗ ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ 41BIS ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ALFREDO COSPITO.
– Την περασμένη 5η Μάη, ο Alfredo Cospito υποβλήθηκε στο καθεστώς 41bis και έπειτα μεταφέρθηκε στη φυλακή Μπάνκαλι (στο Σάσσαρι). Αυτό συνέβη για τη φυσική του αποτροπή από την επικοινωνία και τη συνεισφορά στον αναρχικό διάλογο, ενώ έχει ήδη εκτίσει 10 έτη κάθειρξης σε πτέρυγα AS2, και ενώ έχει ήδη δεχθεί λογοκρισία στην αλληλογραφία του, αλλά και ανακρίσεις και δίκες λόγω των γραπτών του. Το κράτος θέλει να τον κάνει να σιωπήσει και να τον εξοντώσει με το καθεστώς 41bis, μια φυλακή μέσα στη φυλακή, μια φυλακή πλήρους διάλυσης, μια επιστημονικά μελετημένη τεχνική βασανισμού, τελεία: μια τεχνική που βασίζεται στις στερήσεις, με στόχο να εξαναγκάσει τους κρατουμένους ν’ απαρνηθούν τα πιστεύω τους. Το καθεστώς 41bis δε σχεδιάστηκε μονάχα για όσους κατηγορούνται για συμμετοχή στη μαφία, αλλά χρησιμοποιούνταν και εξακολουθεί να χρησιμοποιείται με στόχο την καταστολή των επαναστατριών και των ανατρεπτικών. Για 17 χρόνια έχουν υπάρξει κομμουνιστές επαναστάτες και επαναστάτριες που έχουν υποβληθεί στο συγκεκριμένο καθεστώς.
2ον, ΩΣ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ:
– Καθώς δε θεωρώ πως είμαι απομονωμένος, θα ήθελα να δώσω συνέχεια στην αλληλεγγύη και τον διεθνιστικό αγώνα, καθώς αυτά που μας συμβαίνουν δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις κρατικού ρεβανσισμού απέναντί μας, ειδικά ως κοινωνικούς κρατουμένους.
Δε συμφωνώ με την αντίληψη του “πολιτικού κρατουμένου”, την οποία και θεωρώ αρκετά αναχρονιστική και στάσιμη στις εμπειρίες των αγώνων του παρελθόντος, και πιστεύτω πως αναπαράγει διαχωρισμό, απομόνωση, τονίζοντας τον διαχωρισμό μεταξύ πολιτικών και κοινών κρατουμένων, έναν διαχωρισμό πίσω απ’ τον οποίο υποβόσκει ένα αίσθημα ανωτερότητας και περιφρόνησης προς τους υπόλοιπους κρατουμένους. Επαναφέρω την “παλιά” διατύπωση, που λέει πως όλες και όλοι εμείς είμαστε κοινωνικοί κρατούμενοι.
Είναι αλήθεια όμως πως, σε πολλά μέρη ανά τον κόσμο, οι κοινωνικοί κρατούμενοι που αγωνίζονται, οι ανατρεπτικοί, οι επαναστάτριες, υποβάλλονται σε ειδικές συνθήκες κράτησης, επειδή αγωνίζονται εντός των φυλακών. Στη Χιλή, στην Ελλάδα, στην Ισπανία, στην Τουρκία, στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ, κλπ., το να παραμένουμε αμετανόητοι ακόμα και πίσω απ’ τα τείχη, το να συνεχίζουμε τους αγώνες μας, παρότι με περιορισμούς, και να το διατρανώνουμε τις ρηξιακές μας θέσεις απέναντι στο Κράτος μέσα απ’ τις φυλακές, μας θέτει στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών του Κράτους ενάντια στο οποίο έχουμε παλέψει και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε. Όπως συνέβη και στην περίπτωση του Alfredo Cospito που του επιβλήθηκε το 41bis, ένας γενναιόδωρος και αμετανόητος αναρχικός σύντροφος, ο οποίος έχει δόσει τόσα πολλά στον επαναστατικό διάλογο και την εξέλιξη του αναρχισμού με την πάροδο των χρόνων.
Γι’ αυτό, θα ήθελα να συμπεριλάβω και τον εαυτό μου -ως κρατούμενος- στον αγώνα, και συνάμα να στείλω την επαναστατική και διεθνιστική αλληλεγγύη μου σε όσες και όσους συνεχίζουν πεισματικά να μάχονται, παρά τις δυσμενείς συνθήκες. Κρατούμενοι όπως εκείνοι που, εδώ στην Ιταλία, βρίσκονται υπόδικοι για “καταστροφές και λεηλασία” επειδή αγωνίστηκαν στις εξεγέρσεις στις φυλακές τον Μάρτιο του 2020. Ή όπως οι κρατούμενοι που εξεγέρθηκαν εδώ, στη φυλακή του Τέρνι. Όπως οι ανατρεπτικοί, επαναστάτες αιχμάλωτοι και αιχμάλωτες που, παρότι έχουν εκτίσει τόσα πολλά χρόνια κάθειρξης, παρότι πληρούν τους όρους για την αποφυλάκισή τους, παραμένουν έγκλειστοι/ες, λόγω μιας σειράς ειδικών νόμων, νομικών ερμηνειών και πολιτικών χειρισμών ανά τον κόσμο. Όπως, για παράδειγμα: Στη Γερμανία ο Tomas Mayer, στις ΗΠΑ ο Mumia Abu-Jamal, στη Γαλλία ο Claudio Lavazza, στην Ισπανία ο Gabriel Pombo Da Silva, στη Χιλή ο Marcelo Villarroel, στην Ελλάδα ο Δημήτρης Κουφοντίνας, η Πόλα Ρούπα, ο Γιάννης Μιχαηλίδης, στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ οι Παλαιστίνιοι αιχμάλωτοι που παλεύουν διαρκώς, και που πρόσφατα ξεκίνησαν διαμαρτυρίες και απεργίες πείνας, καθώς και τόσοι άλλοι μαχόμενοι κοινωνικοί κρατούμενοι, επαναστάτριες, ανατρεπτικοί, που δεν αναφέρθηκαν · λευτεριά σε όλες και όλους!
Αλληλεγγύη με τον Boris στη Γαλλία, δύναμη και κουράγιο στον Ivan και τον Toby.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΡΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΡΝΙ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΑ ΕΥΑΛΩΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, ΜΕ ΤΙΣ ΓΙΑΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΛΗΣΜΟΝΗΘΕΙ ΣΕ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ, ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΟ ΤΖΑΜΑΚΙ ΣΤΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΑ -ΟΠΩΣ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ 41BIS- ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΕ ΦΥΣΙΚΑ-ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΑ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ-ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΚΛΟΥΒΙΑ, ΟΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΑΧΡΗΣΤΑ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΤΑΧΤΟΥΝ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ!
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΥΣ, ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ, ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ!
ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ 41BIS ΓΙΑ ΤΟΝ ALFREDO COSPITO.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ 41BIS ΠΟΥ ΕΞΟΝΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ!
ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ!
Στις 29 Σεπτεμβρίου εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση της δίκης που ακολούθησε την αποκαλούμενη “Επιχείρηση Bialystok”, βάσει της οποίας 6 αναρχικές/οί αντιμετώπισαν διάφορες κατηγορίες · από οργάνωση με σκοπό την τρομοκρατία (άρ. 270bis του Π.Κ.) μέχρι τρομοκρατική επίθεση (άρ. 280 του Π.Κ.), από φθορές μέχρι εμπρησμό, από υποκίνηση σε διάπραξη εγκλημάτων μέχρι κάποια πλημμελήματα, όπως συγκεντρώσεις χωρίς άδεια και βανδαλισμοί, και όλα αυτά με την επιβαρυντική συνθήκη του τρομοκρατικού σκοπού. Έπειτα από σχεδόν εννέα ώρες διαβουλεύσεων στην αίθουσα του συμβουλίου, η ετυμηγορία εκδόθηκε λίγο μετά τις 7 μ.μ.
Αθώοι κρίθηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι/ες για συνωμοσία με σκοπό την τρομοκρατία, για τον σκοπό της τρομοκρατίας αναφορικά με συγκεκριμένες επιθέσεις, όπως επίσης και για την υποκίνηση επιθέσεων (άρ. 302 και 414 του Π.Κ.).
Ο κατηγορούμενος για την εμπρησμό οχημάτων συλλογικής χρήσης της Enjoy, ιδιοκτησία της πολυεθνικής ENI, καταδικάστηκε σε ένα έτος κάθειρξης. Η κατηγορία του εμπρησμού έπεσε σε φθορά που προκλήθηκε από φωτιά, και ο σκοπός της τρομοκρατίας αφαιρέθηκε από τη συγκεκριμένη δράση. Η ποινή του έχει ανασταλτικό χαρακτήρα, αλλά διατάχθηκε να πληρώσει αποζημίωση στους διάδικους (ENI Fuel Spa και ENI Spa).
Ο κατηγορούμενος για εκρηκτική επίθεση με σκοπό την τρομοκρατία -για την επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα του Σαν Τζιοβάννι- αθωώθηκε για τη συμμετοχή στη συγκεκριμένη ενέργεια. Από την άλλη, καταδικάστηκε σε 45 μέρες για συμμετοχή σε συγκέντρωση χωρίς άδεια στη φυλακή Σολιτσιάνο στη Φλωρεντία, το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου 2018, σε αλληλεγγύη με τους αιχμαλώτους της “Επιχείρησης Panico”, που τότε βρίσκονταν στη φυλακή.
Οι άλλοι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε επτά ως εννέα μήνες για πλημμελήματα.
Καλωσορίζουμε τα νέα αυτά, καθώς φαίνεται πως το διωκτικό πλαίσιο υποβαθμίζεται αρκετά, και αυτό αποτελεί θετικό σημάδι εν όψει του εφετείου.
Αρπάζουμε αυτή την ευκαιρία για να στείλουμε έναν δυνατό χαιρετισμό αλληλεγγύης και ζεστασιάς στον Alfredo, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος υπό το καθεστώς 41bis από τον Μάη και διεξάγει απεργία πείνας από τις 20 Οκτώβρη, και στην Anna, η οποία βρίσκεται έγκλειστη στη φυλακή της Ρεμπίμπια με ποινή 16 ετών, και τώρα κινδυνεύει με ισόβια κάθειρξη λόγω της πρόσφατης αναβάθμισης της κατηγορίας της σφαγής (άρ. 422 του Π.Κ.) σε “πολιτική σφαγή” (άρ. 285 του Π.Κ.), στα πλαίσια της δίκης για τη Scripta Manent · επίσης, στον Juan Sorroche, καταδικασμένος σε 28 έτη για την επίθεση στα γραφεία του ρατσιστικού, μισογύνικου και ξενοφοβικού κόμματος της Λέγκας του Βορρά στο Τρεβιζό, στον Davide Delogu, στον Davyd, στον Stefano, στον Ivan που πρόσφατα συνελήφθη στη Γαλλία, και σε όλους τους αναρχικούς και τις επαναστάτριες αιχμάλωτες ανά τον κόσμο.
Για την ολική απελευθέρωση!
Για την κατάρρευση κάθε εξουσίας, ζήτω η αναρχία!
25/10/22
*Μπροσούρα που είχε δημοσιευθεί και περιέχει αναλυτικές πληροφορίες για την “Επιχείρηση Bialystok”
Ο φυλακισμένος αναρχικός Toby Shone δίνει μια νέα μάχη καθώς μετράει αντίστροφα τις εβδομάδες για τη μισή αποφυλάκισή του στις 28 Δεκεμβρίου 2022.
Καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο καταρρέει σε κάτι που θυμίζει τενεκεδένια δικτατορία και βικτωριανό πτωχοκομείο, ο Toby συνεχίζει να βρίσκεται στο στόχαστρο της Υπηρεσίας Αναστολών και των συναδέλφων τους στο Τμήμα Εθνικής Ασφάλειας της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και της MAPPA (Multi-Agency Public Protection Arrangements) για τα “σκεπτόμενα εγκλήματα”, τον “αναρχισμό” και τον “εναλλακτικό τρόπο ζωής” του.
Τον Σεπτέμβριο, ο Toby ενημερώθηκε ότι ο αξιωματικός επιτήρησης με έδρα το Κάρντιφ, Paul Smith, είχε κλείσει μια σειρά συνεντεύξεων για αυτόν (χωρίς να τις κοινοποιήσει στους δικηγόρους του, όπως είχε οριστεί) με την ιατροδικαστική ψυχολόγο Dr Harriet Chapman από το Κέντρο Ιατροδικαστικής και Εγκληματολογικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ. Πρόθεση της Dr Chapman ήταν να ανακρίνει τον Toby βάσει του εργαλείου διατύπωσης των κατευθυντήριων γραμμών για τον κίνδυνο εξτρεμισμού, ERG22+. Η αξιολόγηση αυτή, η οποία “προορίζεται για χρήση με άτομα που έχουν καταδικαστεί για οποιοδήποτε εξτρεμιστικό ή σχετιζόμενο με εξτρεμισμό αδίκημα” (κάτι που δεν έχει γίνει), εξετάζει τουλάχιστον 22 παράγοντες βάσει των οποίων ένα άτομο μπορεί να θεωρηθεί εξτρεμιστής και, συνεπώς, να υποβληθεί σε μέτρα αποριζοσπαστικοποίησης. Δεν μπορέσαμε να βρούμε κανένα δημόσιο έγγραφο που να περιγράφει λεπτομερώς αυτούς τους 22 παράγοντες ή τη μορφή της συνέντευξης.
Αυτά τα σε μεγάλο βαθμό πειραματικά και βαθιά αυταρχικά μέτρα αποριζοσπαστικοποίησης, τα οποία φαίνεται να αναπτύσσονται σε ατομική βάση, περιλαμβάνουν την Παρέμβαση για την Υγιή Ταυτότητα, το Πρόγραμμα Αποχής και Αποδέσμευσης, την Παρέμβαση για την Παρακίνηση και τη Δέσμευση και την Ανάπτυξη Διαλόγων. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά παρεμβατικά, εντατικά προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί για να διερευνήσουν και να διαλύσουν την προσωπική αφήγηση, την παιδική ηλικία και τις επιρροές ενός ατόμου-στόχου, να επιχειρήσουν να υπονομεύσουν την κριτική του στο υπάρχον, να το απομονώσουν από τις σχέσεις και τις συγγένειές του και να το αναμορφώσουν σε τέλειο πολίτη υπό συνθήκες εξαναγκασμού. Σκεφτείτε τα στρατόπεδα αναμόρφωσης και την πολιτική κατήχηση. Στην πραγματικότητα επιδιώκουν να “παθολογικοποιήσουν” την υιοθέτηση αναρχικών πεποιθήσεων: ο αναρχισμός ως ψυχολογική ασθένεια. Αυτή η τακτική της “τιμωρητικής ψυχιατρικής” έχει χρησιμοποιηθεί από άλλα αυταρχικά κράτη, κυρίως από τη Σοβιετική Ρωσία, την Κίνα και τις ΗΠΑ.
Φυσικά, ο Toby αρνήθηκε να συνεργαστεί, οπότε έλαβε επιστολή από τον υπεύθυνο επιτήρησης κ. Smith, ο οποίος τον απειλούσε ότι “ενώ έχεις κάθε δικαίωμα να μην συμμετάσχεις σε αυτό το έργο, η αξιολόγηση θα διεξαχθεί είτε αναλάβεις ενεργό ρόλο σε αυτό είτε όχι. Για το δικό σας καλό όμως, θα πρότεινα ότι θα ήταν προτιμότερο να περιλαμβάνει τη φωνή σας παρά να είναι μια αξιολόγηση που βασίζεται σε χαρτί”.
Παρά το γεγονός ότι κρίθηκε αθώος για οποιοδήποτε τρομοκρατικό αδίκημα τον Οκτώβριο του 2021 και την επακόλουθη απόρριψη από δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου της αίτησης της εισαγγελίας για έκδοση διαταγής πρόληψης του σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος κατά του Toby με την αιτιολογία ότι “δεν υπάρχει ανάγκη”, οι αστυνομικοί βρήκαν πρόθυμους συνεργάτες στην υπηρεσία επιτήρησης. Παρόλο που σε αυτό το στάδιο δεν φαίνεται να υπάρχει νομική βάση για τα αιτήματά τους, οι μπάτσοι και η υπηρεσία επιτήρησης συνεχίζουν να προβάλλουν τις ίδιες κατηγορίες και στοιχεία που δεν κατάφεραν καν να φτάσουν σε δίκη τον Οκτώβριο του 2021, αλλά αυτή τη φορά σε διαφορετικό δικαστή.
Οι περιορισμοί αδειοδότησης που εξετάζονται από την Υπηρεσία Επιμελητών, την Αντιτρομοκρατική και την MAPPA είναι ακόμη πιο ακραίοι και εκτεταμένοι από εκείνους που εφαρμόζονται στο πλαίσιο του διατάγματος πρόληψης του σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο ο Toby καταπολέμησε τον Μάιο του 2022. Ο Paul Smith, με τον οποίο έχει συναντηθεί συνολικά 15 λεπτά, τον έχει κατηγοριοποιήσει εκ νέου ως Υψηλού Κινδύνου σε μια νέα έκθεση OASIS (ο προηγούμενος υπεύθυνος αναστολών του δήλωσε ότι ο Toby ήταν Χαμηλού Κινδύνου) και έχει τεθεί σε MAPPA 4, Επίπεδο 3 – την υψηλότερη κατηγορία κινδύνου στο πλαίσιο αυτής της κοινής υπηρεσίας. Όλα αυτά χωρίς δίκη ή καταδίκη.
Είναι σαφές ότι το αστυνομικό κράτος του Ηνωμένου Βασιλείου προσπαθεί να θέσει τις βάσεις για την LASIT (Αριστερή, Αναρχική και Μονοθεματική Τρομοκρατία). Ο Toby είναι μια δοκιμαστική περίπτωση.
Το σχέδιο των όρων περιλαμβάνει:
Καμία επαφή με εξτρεμιστές ή οποιονδήποτε έχει συλληφθεί για εξτρεμισμό,
Καμία συζήτηση (η ανταλλαγή απόψεων θα θεωρηθεί ως “προετοιμασία” “ριζοσπαστικοποίηση” και “κήρυγμα”),
Καμία συμμετοχή σε οποιαδήποτε συνάντηση ή συγκέντρωση εκτός από το σκοπό της λατρείας,
Μόνο ένα τηλέφωνο, το οποίο πρέπει να παραδίδεται στην αστυνομία όποτε της ζητηθεί – τίποτα δεν πρέπει να διαγραφεί ποτέ από αυτό το τηλέφωνο- και,
Ο Toby πρέπει να ζήσει σε εγκεκριμένο ξενώνα για ένα έτος.
Οι δύο πρώτοι όροι (επαφή και συζητήσεις) δεν μπορούν να ισχύσουν χωρίς τον ορισμό του ποιος και τι είναι εξτρεμιστής και θέτουν το ερώτημα αν θα υποβάλουν όλους τους συντρόφους του Toby στο ERG22+ προκειμένου να καταλήξουν σε ένα εφαρμόσιμο σχέδιο. Εξίσου ενδιαφέρον και διαφωτιστικό θα είναι να μάθουμε ποια ακριβώς θέματα συζήτησης και ποιες απόψεις είναι πλέον απαγορευμένες στη σύγχρονη Βρετανία: τις τελευταίες εβδομάδες είδαμε ήδη ότι το να κρατάς σιωπηλά και ειρηνικά ένα πλακάτ κατά της μοναρχίας αποτελεί αδίκημα που μπορεί να συλληφθεί.
Επιπλέον, ένα έτος σε εγκεκριμένο ξενώνα είναι πρωτοφανές και περιττό. Οι AP είναι για εκείνους που θα δυσκολευτούν να “επανενταχθούν στην κοινωνία”: άτομα χωρίς κοινωνική υποστήριξη, σεξουαλικοί παραβάτες, τοξικομανείς και βίαιοι παραβάτες.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν σήμερα περισσότεροι πολιτικοί κρατούμενοι απ’ ό,τι στη μνήμη όλων των ανθρώπων. Η υπόθεση του Toby Shone – περισσότερο από κάθε άλλη – είναι υψίστης σημασίας, καθώς πρόκειται για μια σχεδόν εξωδικαστική προσπάθεια ποινικοποίησης και καταστροφής όχι μόνο ενός θεωρούμενου αντιπάλου, αλλά και του συνόλου των αναρχικών και ελευθεριακών ιδεωδών και ιδεών, σε μια εποχή που οι συντριπτικές και απροκάλυπτες επιθέσεις κατά των φτωχών δίνουν στις ιδέες αυτές μεγαλύτερη επιρροή και δυναμική από ποτέ άλλοτε.
Ήρθε η ώρα να καταργήσουμε τις όποιες διαχωριστικές γραμμές μπορεί να τραβούν ακόμη οι άνθρωποι μεταξύ τους με την ελπίδα να φανούν πιο νόμιμοι στο κράτος. Ιδιαίτερα, σε αυτούς τους καιρούς, όταν ο πολιτισμός όπως τον ξέραμε βρίσκεται υπό κατάρρευση και οι υποδομές της τέταρτης και πέμπτης βιομηχανικής επανάστασης εγκαθίστανται, οποιοσδήποτε από εμάς που έχει μέσα του έστω και μια ικμάδα ελεύθερης σκέψης αποτελεί απειλή και στόχο. Αυτή η επίθεση στον Toby Shone δεν είναι μεμονωμένη. Σε όλο τον κόσμο, αναρχικοί και ακτιβιστές συλλαμβάνονται και ρίχνονται στη φυλακή. Είμαστε υπεύθυνοι για τη διατήρηση αυτών των ιδεών ζωντανές και πρέπει να δώσουμε προσοχή, να σταθούμε ενωμένοι, να υποστηρίξουμε αυτούς που είναι παγιδευμένοι στο δικαστικό σύστημα και να επιτεθούμε όπου μπορούμε.
Σημείωση απο DN:
Από τις 20 Οκτωβρίου ο Toby βρίσκεται σε απομόνωση ως τιμωρία λόγω μιας διαμαρτυρίας έξω από τη φυλακή Parc όπου κρατείται, κατά την οποία οι διαδηλωτές διάβασαν αιτήματα των άλλων κρατουμένων μέσα.
Εδώ και λίγες ημέρες, στην Ιταλία, ο αναρχικός σύντροφος Alfredo Cospito κάνει απεργία πείνας ενάντια στην κράτησή του στο 41 bis, την «ειδική φυλακή».
Για άλλη μια φορά, ο Alfredo αγωνίζεται επίσης για όλους/ες μας. Για να μην αποδεχόμαστε την αυξανόμενη καταστολή ως μοιραία και παραιτούμαστε.
Αν και η κατάστασή μου δεν είναι διόλου συγκρίσιμη με τη δική σου, είμαι στο πλευρό σου.
Όντας κλειδωμένος, τα περιθώρια ελιγμών μου είναι περιορισμένα. Την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου ξεκινάω απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον αγώνα του.
Γνωρίζω ότι η χειρονομία μου είναι μόνο συμβολική και δεν ξέρω πόσο καιρό θα μπορέσω να την κρατήσω. Ελπίζω, όμως, ότι το μικρό αυτό σινιάλο θα τον βοηθήσει στην αποφασιστικότητά του.
Και είθε η αποφασιστικότητα όλων μας να μετατραπεί σε δράση.
“Το κατεπείγον απαιτεί δύναμη: Να βγάλουμε τον Alfredo Cospito από την απομόνωση”
Μετάφραση της δήλωσης αλληλεγγύης του αναρχικού συντρόφου Francisco Solar (Χιλή) προς τον αναρχικό σύντροφο και απεργό πείνας από 20/10 Alfredo Cospito (Ιταλία).
Η απεργία πείνας, ως εργαλείο αγώνα, είναι το τελευταίο εφόδιο που έχει ο/η κρατούμενος/η για να καταπολεμήσει την ασφυκτική ζωή στη φυλακή. Είναι ένα ακραίο μέτρο, όπου το σώμα τοποθετείται ως η εσχάτη πολεμική τάφρος. Το κατεπείγον καθορίζει την απόφαση να διεξαχθεί ένας αγώνας με αυτά τα χαρακτηριστικά. Μια επείγουσα ανάγκη που, χωρίς αμφιβολία, διαφαίνεται σήμερα στην κατάσταση του συντρόφου Alfredo Cοspito, τον οποίο η Εξουσία προσπαθεί να φιμώσει μέσω της στυγνής απομόνωσης.
[Η Εξουσία] Αντιλήφθηκε τις ενέργειές του ως σκληρά χτυπήματα που, αν επαναλαμβάνονταν και πολλαπλασιάζονταν, θα έθεταν σε κίνδυνο την επιβαλλόμενη τάξη. Είδε στα γραπτά και τις προτάσεις του σημαντικές συνεισφορές σε ανατρεπτικές ιδέες και πρακτικές που αποτελούν κίνδυνο για κάθε έκφρασή της.
Και δεν έχει άδικο.
Για αυτούς τους λόγους αποφάσισαν να εφαρμόσουν το καθεστώς 41bis στον Alfredo. Όντας αντιμέτωποι/ες με αυτήν την επίθεση, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να απαντήσουμε δυναμικά, αποφασιστικά, έχοντας ξεκάθαρο ότι αυτός είναι ένας αγώνας τόσο για τον Alfredo όσο και για όλους/ες εμάς που στεκόμαστε ενάντια στην Εξουσία. Κατανοώντας τη σημασία αυτής καθεαυτής της μάχης, βλέποντάς την ως ευκαιρία ενίσχυσης των δεσμών και της συνενοχής στο διεθνιστικό πεδίο δράσης.
Δεν είναι ώρα για προβληματισμό ή συζήτηση. Είναι καιρός για πόλεμο, για βίαιη αναταραχή, για να δώσουμε ζωή και να ενισχύσουμε την επαναστατική αλληλεγγύη που είναι μέρος του πρακτικού μας οπλοστασίου, το οποίο ξέρουμε να χρησιμοποιούμε.
Ας γαλουχήσουμε τους/ις εαυτούς/ές μας από τις προηγούμενες εμπειρίες μας, ώστε να πάρουμε το καλύτερο δυνατό από αυτό που είναι δικό μας και ας σπάσουμε αυτή την κανονικότητα των πολιτών με δυνατά χτυπήματα που αποδεικνύουν τον κίνδυνο της άναρχης/χαοτικής αλληλεγγύης.
Ας αφήσουμε στην άκρη τις θυματοποιητικές ομιλίες και ας επιτεθούμε στην Εξουσία όπου κι αν βρίσκεται, αφού μόνο έτσι θα καταφέρουμε να βγάλουμε τον Alfredo από την απομόνωση και να τελειώσουμε το 41bis. Και όσο πιο σφοδρές θα είναι αυτές οι επιθέσεις, ο αντίκτυπός τους θα είναι μεγαλύτερος και, ως εκ τούτου, θα αυξηθεί η προοπτική για συγκρούσεις και αναταραχές, κάτι που σίγουρα θα ενισχύσει τις εκφράσεις της αναρχικής αλληλεγγύης.
Να βγάλουμε τον Alfredo Cospito από την απομόνωση!
Σήμερα, 20 Οκτωβρίου 2022, στο Εποπτικό Δικαστήριο Sassari (Ιταλία), κατά τη διάρκεια ακρόασης σχετικά με την κατάσχεση αλληλογραφίας, ο αναρχικός σύντροφος Alfredo Cospito κήρυξε την έναρξη απεργίας πείνας κατά του καθεστώτος των φυλακών 41 bis, στο οποίο μεταφέρθηκε στις 5 Μαΐου. Ο σύντροφος, ο οποίος έκανε δήλωση, δεν ήταν παρών στην αίθουσα του δικαστηρίου αλλά συνδέθηκε με τηλεδιάσκεψη από τη φυλακή Μπανκάλι, Σαρδηνία/Ιταλία. Θα ακολουθήσουν ενημερώσεις.
ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟΝ JUAN ΣΕ 28 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΘΕΙΡΞΗΣ
Στις 9 Ιουλίου, ο σύντροφός μας Juan καταδικάστηκε σε 28 χρόνια κάθειρξης, με 3 επιπλέον χρόνια περιοριστικών όρων, κατηγορούμενος για εκρηκτική επίθεση με τρομοκρατική πρόθεση στα γραφεία της Λέγκας του Βορρά, στο Τρεβιζό (στην Ιταλία).
Λίγες μέρες νωρίτερα, το δικαστήριο επανακατηγοριοποίησε την επίθεση στο τμήμα των Καραμπινιέρων στο Φοζάνο (στην Ιταλία) υπό την κατηγορία του “πολιτικού μακελειού” (κακούργημα που τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη) για τη συντρόφισσα Anna και τον σύντροφο Alfredo, που καταδικάστηκαν γι’ αυτή στο εφετείο. Στο μεταξύ, ο Alfredo μεταφέρθηκε σε καθεστώς 41 bis στο Σάσσαρι, στη Σαρδηνία (στην Ιταλία): ένα καθεστώς εγκλεισμού πλήρους απομόνωσης, μια μορφή βασανισμού που στοχεύει να λυγίσει τον κρατούμενο ώστε να απαρνηθεί, να μετανοήσει, να απομακρυνθεί και να αποκηρύξει την ίδια του την ταυτότητα και το επαναστατικό του μονοπάτι.
Οι δυσανάλογες ποινές (ειδικά της ισόβιας κάθειρξης) και η εφαρμογή του καθεστώτος 41 bis, συνιστούν μια πρωτοφανή επίθεση στο αναρχικό κίνημα.
Αντανακλούν την προσπάθεια του κράτους να τελειώνει μια και καλή με έναν χώρο που έχει παραμείνει ανατρεπτικός κι επαναστατικός, και τον οποίον έχουν αποτύχει να διαλύσουν ολάκερες δεκαετίες ερευνών και συλλήψεων.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ JUAN, ΤΗΝ ANNA, ΤΟΝ ALFREDO
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ 41 BIS, ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Γνωρίζοντας την οδύνη των συντρόφων και των συντροφισσών μας, και βλέποντας πως η τιμωρητική στάση απέναντί τους δεν έχει τελειωμό, πονάμε και οργιζόμαστε, μα όλα αυτά μονάχα θεριεύουν τις πεποιθήσεις μας:
Όπως πάντα, θα συνεχίσουμε στον δρόμο του αγώνα, της διαρκούς σύγκρουσης, της άμεσης δράσης, αλλά από σήμερα με έναν λόγο παραπάνω.
Από τις 5 Μάη, ο σύντροφός μας, Alfredo Cospito, βρίσκεται έγκλειστος υπό το καθεστώς 41 bis. Το μέτρο αυτό επιβλήθηκε έπειτα από μήνες λογοκρισίας στην αλληλογραφία του, και έπειτα απ’ την κατασταλτική επιχείρηση Sibilla τον Νοέμβρη του 2021, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψή του ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Πίσω απ’ την αυστηροποίηση των όρων του εγκλεισμού του Alfredo, δεσπόζει η κατάφωρη επιθυμία του κράτους να βουλώσει το στόμα ενός συντρόφου που, κατά τη διάρκεια των ετών του εγκλεισμού του, έχει συνεισφέρει τόσο πολύ στον αναρχικό διάλογο, μέσω άρθρων και παρεμβάσεων.
Το 41 bis είναι ένα σκληρό καθεστώς εγκλεισμού, δημιουργημένο ώστε να απομονώνει, να αποσιωπεί και να εκμηδενίζει τον κρατούμενο, πασχίζοντας να τον αναγκάσει να “συνεργαστεί” με τη Δικαιοσύνη. Καθιερώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80, και εφαρμόστηκε άμεσα σε καταστάσεις εξαίρεσης που αφορούσαν ταραχές και σοβαρά επείγοντα περιστατικά εντός των καταστημάτων σωφρονισμού. Το 1992, έπειτα απ’ το μακελειό του Capaci, επεκτάθηκε σε κατάδικους της Μαφίας. Από το 2002, έχει επίσης εφαρμοστεί σε όσες και όσους κατηγορούνται για τρομοκρατία και ανατροπή, ως εργαλείο πολιτικής καταστολής. Επιπλέον, αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό αυτό το καθεστώς εγκλεισμού και κάποιοι αιχμάλωτοι που ανήκουν στην κομμουνιστική οργάνωση των Ερυθρών Ταξιαρχιών – Μαχόμενου Κομμουνιστικού Κόμματος (BR-PCC). Ενώ αρχικά θεσπίστηκε ως καθεστώς κράτησης με προσωρινό χαρακτήρα, από έκτακτη ανάγκη σε έκτακτη ανάγκη, αυτή η εξαίρεση κατέστη ο κανόνας. Και ο μηχανισμός αυτός έχει αποτελέσει πλέον βούτυρο στο ψωμί για την πλειονότητα του πληθυσμού, έπειτα απ’ την κήρυξη της αποκαλούμενης πανδημίας. Είναι πλέον αποδεδειγμένο: Όταν επιβάλλονται μέτρα εκτάκτου ανάγκης, δεν υπάρχει επιστροφή.
Η μεταφορά του Alfredo σε καθεστώς 41 bis, όπως και οι πρόσφατες καταδίκες του Juan, ο οποίος καταδικάστηκε σε 28 έτη κάθειρξης για εκρηκτική επίθεση στα γραφεία της Λέγκας του Βορρά, και της Anna, η οποία καταδικάστηκε από κοινού με τον Alfredo για πολιτικό μακελειό, αποτελούν πραγματική απειλή από πλευράς του κράτους: Όσες και όσοι εξαπλώνουν τις αναρχικές κι επαναστατικές πρακτικές και ιδέες, θάβονται ζωντανοί. Οι αντι-αναρχικές επιχειρήσεις των τελευταίων χρόνων αποτελούν επίσης παραδείγματα της κατασταλτικής αυστηροποίησης που βιώνουμε. Μπροστά σ’ όλο αυτό, δεν μπορούμε να περιοριστούμε στο να αντέχουμε όσο μπορούμε τα χτυπήματα του κράτους, καρτερώντας τους καλύτερους καιρούς.
Επείγει να θέσουμε τα θεμέλια μιας συνεκτικής επαναστατικής, διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Τα μόνα αντισώματα για ν’ αντιμετωπίσουμε την καταστροφή στην οποία μας εξωθούν μέρα με τη μέρα κράτος και αφεντικά, είναι η προπαγάνδα και η δράση, που γνωρίζουν πώς να φράσουν στη ρίζα, εκφράζοντας το βαθύτερο νόημα του αγώνα: την καταστροφή του υπάρχοντος δίχως καμιά διαμεσολάβηση.
Ο Ihar Alinevich / Igor Olinevich, αναρχικός-αντάρτης που έχει καταδικαστεί σε 20 χρόνια κάθειρξης επειδή στήριξε την εξέγερση στη Λευκορωσία, βρίσκεται σε απεργία πείνας. Μέλη του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Λευκορωσίας συνέλεξαν τις πιο πρόσφατες ενημερώσεις για τον Igor από το Facebook της μητέρας του, Valentina Alinevich, και απ’ τους κοντινούς του φίλους. Παραθέτουμε όσα καταφέραμε να μάθουμε.
Στις 5 Οκτώβρη, ο δικηγόρος του Ihar προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του, αλλά δεν τα κατάφερε. Θα ξαναπροσπαθήσει την επόμενη εβδομάδα. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο Ihar βρίσκεται ακόμα στο σωφρονιστικό κελί όπου τον επισκέφθηκε ο εισαγγελέας. Είναι δύσκολο να λάβουμε οποιαδήποτε πληροφορία για τον Ihar. Ακόμα και η μητέρα του δεν έχει κατορθώσει εδώ και χρόνια να δει τον γιο της · δεν υπάρχει δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας μαζί του · όλα τα γράμματα λογοκρίνονται και, συνήθως, δε φτάνουν καθόλου στον ίδιον. Είναι δύσκολο ίσως να το καταλάβουν αυτό άνθρωποι που μένουν σ’ άλλες χώρες, αλλά όταν μια χώρα “δεν έχει σχέση με νόμους”, τότε οι ενημερώσεις μπορούν να είναι ελάχιστες.
Η απεργία πείνας του Ihar και τα αιτήματά του
Ο Ihar ξεκίνησε απεργία πείνας στις 19 Σεπτέμβρη. Τα ακριβή αιτήματα δεν είναι γνωστά με βεβαιότητα, αλλά προφανώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η μεταφορά του σε σωφρονιστικό κελί. Πριν από αυτό, είχε στείλει παράπονα στις ανώτερες αρχές για τις αυθαιρεσίες της διοίκησης, αλλά δεν έλαβε απάντηση. Έπειτα, ο Ihar ισχυρίστηκε πως καθόλου δεν έλειψαν τα παράπονα στη φυλακή.
Μεταφορά σε καθεστώς φυλακής
Από το στρατόπεδο όπου ο Ihar εξέτιε την ποινή του, μεταφέρθηκε σε καθεστώς φυλακής. Δε γνωρίζουμε με ποιο πρόσχημα συνέβη αυτό, αλλά ήταν κάτι που υπολόγιζε πως μπορεί να συνέβαινε. Αυτό αποτελεί συχνό φαινόμενο για τους Λευκορώσους πολιτικούς κρατουμένους. Όταν ένας άνθρωπος έχει αξιοπρέπεια και θέληση, αυτό αποτελεί φυσικό επακόλουθο.
Η υπόθεση του 2010
Ανασύρεται η υπόθεση του εμπρησμού οχήματος της ρωσικής πρεσβείας του 2010. Ο σύντροφος του Ihar, ο αναρχικός-αντάρτης Dmitri Dubovsky, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε καταφέρει να διαφύγει, θα δικαστεί. Ο Ihar είχε συλληφθεί τότε, και καταδικάστηκε για πρώτη φορά. Πιθανώς να θελήσουν να φέρουν τον Ihar ως μάρτυρα. Ο Ihar περιέγραψε λεπτομερώς τη στάση του σε σχέση με τη συγκεκριμένη υπόθεση στο βιβλίο του “Ο δρόμος για το Μαγκαντάν”, και στην τελευταία του δήλωση στη δίκη του 2011, όπου και ήταν προσβεβλημένος που καταδίκασαν τον Dmitri ερήμην του.
Πρόστιμο για εμπρησμό οχημάτων
Αφότου καταδικάστηκαν σε τεράστιες ποινές κάθειρξης, ο Ihar και οι σύντροφοί του δέχτηκαν πρόστιμο για τον εμπρησμό αστυνομικών οχημάτων, αλλά τώρα, όπου η ζωή κρέμεται σε τεντωμένο σκοινί, αυτό δε μετράει καθόλου.
Η αντιμετώπιση των αναρχικών-ανταρτών στη Λευκορωσία
Και τα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης και οι καθημερινοί άνθρωποι δείχνουν μεγάλη συμπάθεια στους αναρχικούς-αντάρτες, οι αρχές έχουν αποτύχει να πείσουν τον κόσμο ότι πρόκειται για επικίνδυνους τρομοκράτες.
Το νέο βιβλίο του Igor
Στη φυλακή, ο Ihar ξεκίνησε να γράφει ένα φουτουριστικό τεχνο-θρίλερ, την Κόκκινη Κούνια. Δεν τό ‘χει τελειώσει ακόμα. Έχει πολλές ακόμα ιδέες, και για την τεχνολογία και για την ιστορία. Πιστεύει στο μέλλον της ανθρωπότητας.
Η κατάσταση του Ihar στο τώρα
Δεν υπάρχει επικοινωνία με τον Ihar, αλλά και η μητέρα του και οι φίλοι του πιστεύουν πως έχει ακμαίο ηθικό. Για τον Ihar, το να αγωνίζεται είναι συνήθεια και αναγκαιότητα. Στον αντίποδα, θα έπρεπει κανείς ν’ ανησυχεί αν δεν πάλευε ν’ αγωνιστεί με κάποιον τρόπο.
Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε
Θα μπορούσατε να γράψετε στον Igor με τα εξής στοιχεία: Igor Vladimirovich Olesinov Prison №8, ul. Sovetskaya 22A, 22163 g. Zhodino Belarus. Θα μπορούσατε επίσης να του γράψετε διαδικτυακά, μέσω του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Λευκορωσίας. Μπορείτε, επιπλέον, να συνεισφέρετε οικονομικά στον ΑΜΣ Λευκορωσίας για να στηρίξετε τους έγκλειστους αναρχικούς κι αντιφασίστες.
Και, γενικώς, να αγωνίζεστε για τη λευτεριά στη Λευκορωσία και στις άλλες χώρες.
Μια ενημέρωση για την κατάσταση του αναρχικού Ivan Alocco
Οκτώβριος: Ο αναρχικός σύντροφος Ivan, που συνελήφθη στις 11 Ιουνίου και κατηγορείται για έξι εμπρηστικές επιθέσεις σε οχήματα, οδηγήθηκε ενώπιον του δικαστή ελευθεριών στο δικαστήριο του Bobigny. Η αντιπρόεδρος Claire Vettier, η ίδια που είχε επικυρώσει τη φυλάκισή του στις 13 Ιουνίου, ανανέωσε την προληπτική κράτηση του συντρόφου για τέσσερις ακόμη μήνες.
Παράλληλα, η αλληλογραφία του φαίνεται να έχει ξεμπλοκαριστεί. Αν και οι παλιές επιστολές συνεχίζουν να σκονίζονται στο γραφείο του ανακριτή, ο σύντροφος έλαβε δύο καρτ ποστάλ και μια επιστολή, που στάλθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Του έδωσαν μεγάλη χαρά και ευχαριστεί όσους τον σκέφτηκαν.
Ας μην ξεχνάμε τους φυλακισμένους επαναστάτες.
Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση!
Η διεύθυνση του συντρόφου:
Ivan Alocco
N. d’ecrou 46355
Maison d’Arrêt de Villepinte
40, Avenue Vauban
93420 Villepinte
France
Το ότι κάθε μητρόπολη πληρεί όλα τα κριτήρια ενός πανοπτικού, ε λοιπόν, δεν είναι δα και κάτι το πρωτάκουστο. Το ερώτημα είναι το εξής: Ποια πόλη έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα τεχνολογίας επιτήρησης στη διάθεσή της, και πόσο εντατικά τη χρησιμοποιεί;
Συνεπώς, είναι προφανές πως οι ιδέες του Όργουελ για μια πλήρως επιτηρούμενη κοινωνία ήταν ακριβείς, αλλά όχι στη διάσταση που τις φανταζόταν, ή με τα ίδια θεμέλια. Συγκεκριμένα, δεν είναι αναγκαία μια δικτατορία -που για εκείνον θ’ αποτελούσε θεμέλιο λίθο της απόλυτης επιτήρησης- για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Άρα, η απόλυτη επιτήρηση δεν αποτελεί έκφραση κάποιου μεμονωμένου (υπο)συστήματος του καπιταλισμού, αλλά είναι εγγενής στην πολιτική του διαχείριση και διάρθρωση, που ακούει στο όνομα “Κράτος”. Είναι λοιπόν επίπλαστος ο διαχωρισμός που ορίζει πως η απόλυτη επιτήρηση είναι προϊόν κάποιου πιο “αυταρχικού” συστήματος. Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης θρέφει μονάχα την επιθυμία και την ιδεολογία ότι αν το κράτος έπεφτε σε καλύτερα χέρια, θα μπορούσε να έχει πιο φιλικό προσωπείο. Το είδαμε αυτό και στον διάλογο σχετικά με τον κορωνοϊό, όπου αριστερές ομάδες, καθώς και μερικοί αναρχικοί/ές, αντιλήφθηκαν την απειλή της καταστολής, την επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας, την καραντίνα κλπ., ως τα πρώτα βήματα μιας φασιστικής εξέλιξης, και δε θέλουν να καταλάβουν πως το κράτος -ασχέτως ποιο είναι, είτε δημοκρατικό, είτε οτιδήποτε άλλο- πάντα είναι φορέας τέτοιων μηχανισμών και εξουσιών (έχοντας το μονοπώλιο), ώστε να εγγυηθεί την επιβίωσή του. Η πολιτική διάρθρωση και η οργάνωση του Κράτους παραμένει πάντα ίδια, αλλάζουν μόνο τα επί μέρους κριτήρια κι οι ιδεολογίες των πολιτικών δυνάμεων που καταλαμβάνουν την εξουσία, οπότε δεν πρέπει πλέον να υποπέφτουμε σε επίπλαστους διαχωρισμούς. Το Κράτος, ιστορικά, έχει χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που είχε στη διάθεσή του για να εξασφαλίσει την ομαλή λειτουργία της μπίζνας του. Το έθνος-κράτος λοιπόν είναι η λογική συνέπεια -όπως επίσης και η ταξική κοινωνία- του καπιταλισμού, και όχι το αντίστροφο.
Θεωρούμε σημαντικό να το επαναλάβουμε, καθώς ποτέ δεν κουραζόμαστε να θέλουμε να κατανοήσουμε τα θεμέλια του κράτους και του καπιταλισμού, προκειμένου να έχουμε τη δυνατότητα να τα καταστρέψουμε με υλικούς όρους. Υπάρχουν τόσα και τόσα χαζά ιστορικά παραδείγματα που μας δείχνουν τι δρόμους παίρνουμε όταν αυτό δεν είναι ξεκάθαρο εξ αρχής.
Τώρα, στην υπόθεση της Mónica και του Francisco
Στις 24 Ιούλη (του 2020), η Mónica Caballero και ο Francisco Solar συνελήφθησαν στη Χιλή. Έχουμε αναφερθεί εκτενώς στην προανάκρισή τους, η οποία είχε ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση. Η προανακριτική τους εξέταση επ’ ουδενί δεν μπορεί να συγκριθεί με αντίστοιχες στη Γερμανία ή σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Αν σκεφτούμε το γεγονός πως μια τέτοια δικαστική διαδικασία εδώ θα διαρκούσε σχεδόν 10 λεπτά, ίσα να ξεκαθαριστεί αν το άτομο που κατηγορείται θα προφυλακιστεί -διότι, για παράδειγμα, υπάρχει ρίσκο να αποδράσει ή να έχει οργανώσει κάποια συνωμοσία-, στη Χιλή τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δε μας είναι σαφές αν υπάρχει πάντα ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση, ή αν αυτό συνέβαινε λόγω των μέτρων για τον Covid.
Εν συντομία, θα θέλαμε να σας πούμε ποιοι είναι η Mónica και ο Francisco. Η Monica και ο Francisco είναι δύο αναρχικοί που συνελήφθησαν από κοινού στη Χιλή το 2010, κατηγορούμενοι πως έχουν διαπράξει διάφορες βομβιστικές επιθέσεις. Η υπόθεση έγινε γνωστή ως “Υπόθεση Βόμβες”, στην οποία κατηγορούνταν καμιά δωδεκαριά άνθρωποι. Και οι δύο αποφυλακίστηκαν έπειτα από οκτώ μήνες προφυλάκισης και η υπόθεση κατέρρευσε. Το 2013, συνελήφθησαν από κοινού στη Βαρκελώνη και καταδικάστηκαν σε 12 χρόνια κάθειρξης -τα οποία έπειτα μειώθηκαν σε 4 χρόνια και 6 μήνες- κατηγορούμενοι για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στον καθεδρικό ναό “El Pilar” στη Σαραγόσα, ο οποίος και εξερράγη. Έπειτα από 3 χρόνια και 6 μήνες, εκδόθηκαν στη Χιλή, ενώ έλαβαν και απαγόρευση εισόδου στην Ισπανία για τα επόμενα οκτώ χρόνια.
Για να πάρετε μια εικόνα, θα προσπαθήσουμε να περιγράψουμε τι συνέβη στα πλαίσια της παρούσας κράτησης.
Όπως εν συντομία αναφέρθηκε ήδη, η Mónica και ο Francisco συνελήφθησαν στις 24 Ιουλίου, και στις 26 Ιουλίου ξεκίνησε η προανακριτική εξέταση, η οποία διήρκεσε σχεδόν 4 ώρες. Οι άνθρωποι που ήταν παρόντες ή εκπροσωπούσαν διάφορους θεσμούς και βρίσκονταν εκεί ως ενάγοντες ήταν: ο πρόεδρος, η εισαγγελία, το Υπουργείο Εσωτερικών, το Χιλιάνικο Ταχυδρομείο, το Δημαρχείο του Σαντιάγο της Χιλής, ενώ επίσης παρευρίσκονταν και οι συνήγοροι των δύο κατηγορουμένων.
Ο πρόεδρος ξεκίνησε ρωτώντας αν κατά τη σύλληψη τους ασκήθηκε βία ή όχι. Και οι δύο απάντησαν πως τους έριξαν στο έδαφος αλλά δεν ασκήθηκε βία, τους ανακοινώθηκε ο λόγος της σύλληψής τους και τους επιδείχθηκε το ένταλμα. Έγινε αμέσως έρευνα στα διαμερίσματά τους. Αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο μίλησαν η Mónica και ο Francisco.
Η εισαγγελία εξήγησε με λεπτομέρειες για τι κατηγορούνται οι δυο τους.
Στις 25 Ιουλίου 2019, ένα δέμα-βόμβα έφτασε στο αστυνομικό τμήμα της Huechuraba, το οποίο το έφερε ένας ταχυδρόμος. Αυτό εξερράγη στο γραφείο ενός υπαλλήλου, με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό δύο μπάτσων, τον ελαφρύτερο τραυματισμό ακόμα ενός, και τον ελαφρύ τραυματισμό άλλων πέντε. Αυτό που μας εξέπληξε ήταν ότι εκείνη τη στιγμή έδειξαν τα ονόματα και τις φωτογραφίες όλων των μπάτσων που πλήχθηκαν απ’ την επίθεση. Έπειτα η εισαγγελία ξεκίνησε να δείχνει βιντεοληπτικό υλικό από διαφορετικά σημεία μια μέρα πριν, όπου ισχυρίζονται πως φαίνεται ο ένας κατηγορούμενος να αφήνει δυο δέματα στο ταχυδρομείο. Περιγράφηκαν τα ρούχα και το προφίλ της κίνησής του, όπως προέκυψε απ’ τους πολλούς ταρίφες που είχε χρησιμοποιήσει. Όλες οι πινακίδες κυκλοφορίας, τα ονόματα, οι διαδρομές που ακολούθησαν και οι ανάλογες τιμές που πληρώθηκαν συνυπολογίστηκαν, και αναφέρθηκε επιπλέον πως όλοι οι οδηγοί των ταξί ανακρίθηκαν ως μάρτυρες.
Καθώς στο δέμα που εξερράγη δεν καταστράφηκε το γραμματόσημο, μπορούσε να ανιχνευθεί γρήγορα το από πού και πότε στάλθηκε ο φάκελος. Το όνομα του αποστολέα λέγαται πως ήταν το όνομα κάποιου μπάτσου. Αυτός είναι και ο λόγος που η μία εκ των κατηγοριών είναι η πλαστοπροσωπία. Έγινε επίσης σύγκριση γραφικού χαρακτήρα, και είπαν πως υπάρχει θετική ταύτιση με τον γραφικό χαρακτήρα του Francisco.
Σε ένα βίντεο, ισχυρίζονται πως μπαίνει σε ένα ταξί και πηγαίνει προς την πόλη. Ο οδηγός του ταξί εντοπίστηκε και έδωσε την περιγραφή του κατηγορουμένου. Επειδή ο συγκεκριμένος ταρίφας οδηγεί πάντα με Google Maps, όλες οι διαδρομές ήταν αποθηκευμένες. Σε ένα βίντεο υποτίθεται πως φαίνεται ν’ αλλάζει ρούχα και να προχωρά κρατώντας μια τσάντα. Εν συνεχεία, αναζητήθηκαν τα ρούχα, και λένε πως βρέθηκαν σε έναν κάδο απορριμάτων στις 28 Ιουλίου 2019. Οι εργαζόμενοι που μαζεύουν τα απορρίματα, καθώς και κάποιοι γείτονες, διαβεβαίωσαν πως ο συγκεκριμένος κάδος δεν αδειάζει ποτέ. Εκεί βρέθηκε και ένα καπέλο, το οποίο επίσης φαίνεται στις κάμερες του ταχυδρομείου, ενώ σε αυτό βρέθηκε αρσενικό DNA, όπως επίσης και στα υπόλοιπα ρούχα, τα οποία όμως είχαν και διαφορετικά δείγματα DNA.
Την ίδια μέρα, στάλθηκε ένα επιπλέον δέμα-βόμβα στον πρώην Υπουργό Εσωτερικών, το οποίο πέρασε από ακτίνες-Χ και μεταφέρθηκε στην υποδοχή. Εξουδετερώθηκε, και υποτίθεται πως πάνω του εντοπίστηκε δείγμα DNA του Francisco.
Όπως εισηγήθηκε η εισαγγελία, η δεύτερη δράση έλαβε χώρα στις 27 Φεβρουαρίου 2020 · δύο βόμβες τοποθετήθηκαν σε ένα πάρκο και εξερράγησαν με χρονοκαθυστέρηση. Και οι δυο τους κατηγορούνται πως ενεργοποίησαν τη βόμβα αυτή ώστε να προσελκύσουν την αστυνομία, με σκοπό μια δεύτερη βόμβα -η οποία επρόκειτο να εκραγεί 25 λεπτά αργότερα- να σκοτώσει μπάτσους. Αυτό προκύπτει και από την ανάληψη ευθύνης για τη συγκεκριμένη ενέργεια.
Τώρα, όπως περιγράφηκε και πιο πάνω, ταρίφες δέχονται ερωτήσεις, αμέτρητες καταγραφές καμερών αναλύονται, και προφίλ κίνησης χαρτογραφούνται. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς κινείται η αστυνομική έρευνα. Η Mónica, για παράδειγμα, κατηγορείται πως έχει κάνει τέσσερα προειδοποιητικά τηλεφωνήματα για τις βόμβες. Όμως, σύμφωνα με την αστυνομία, δε γινόταν να έχουν κάποια άμεση αντίδραση έπειτα απ’ τα συγκεκριμένα τηλεφωνήματα, καθώς οι πληροφορίες που δίνονταν δεν ήταν επαρκείς. Εν πάσει περιπτώσει, ισχυρίζονται πως αυτά τα τηλεφωνήματα γίνονταν απ’ το ίδιο κινητό, και πως το σήμα του λαμβανόταν απ’ την ίδια κεραία τηλεπικοινωνιών, που έχει εμβέλεια 1400 μέτρα. Λένε επίσης πως έχουν αμέτρητες καταγραφές από κάμερες όπου φαίνεται αυτή. Σύμφωνα με την εισαγγελία, αν κάποιες στιγμές δεν ήταν ορατή, ερευνούσαν σε ποιο λεωφορείο επιβιβαζόταν και πόσο μακριά πήγαινε. Καθώς όλα τα εισιτήρια που επικυρώνονται αποθηκεύονται σε εσωτερικό μητρώο του λεωφορείου, αυτό δίνει τη δυνατότητα να εντοπιστεί το από πού αγοράστηκαν. Και έτσι υποτίθεται πως μπορούν να ανιχνεύσουν από πού μέχρι πού κινήθηκε η Mónica. Στην όλη την υπόθεση, παίζουν πρωτεύοντα ρόλο τα ρούχα των κατηγορουμένων, τα οποία ισχυρίζονται πως τα άλλαξαν αρκετές φορές. Στο κομμάτι της προανακριτικής εξέτασης, η εισαγγελία έδωσε πολλές φορές έμφαση σε αυτό, όπως επίσης και στο ότι οι κατηγορούμενοι υποτίθεται πως παράλλασσαν την εμφάνισή τους με περούκες, μουστάκια, μεταμφιέσεις (όπως π.χ. ψεύτικες κοιλιές, ψεύτικες μύτες) και make-up.
Επιπροσθέτως, ως στοιχεία παρουσιάστηκαν και οι ιστότοποι όπου δημοσιεύτηκαν οι αναλήψεις ευθύνης των συγκεκριμένων ενεργειών, ιδίως το πολύγλωσσο αναρχικό site του Contra Info, στο οποίο είχε επίσης δημοσιευτεί η δράση στην Ισπανία το 2013.
Όσον αφορά τη χρήση κινητών, έπαιξε σημαντικό ρόλο η στιγμή της αγοράς τους, καθώς η πωλήτρια στο μαγαζί έδωσε την περιγραφή ενός ατόμου το οποίο υποτίθεται πως είναι η Mónica.
Οι αρχές χρησιμοποίησαν φωτογραφίες και των δυο τους, τις οποίες βρήκαν αναρτημένες στα social media, και με τις οποίες έκαναν βιομετρικές συγκρίσεις. Σκοπός αυτού ήταν να αποδείξουν πως τα δύο άτομα που φαίνονται στις κάμερες παρακολούθησης είναι οι δύο κατηγορούμενοι. Συγκρίθηκαν η απόσταση των ματιών, οι ρυτίδες, οι ελιές, τα γενετήσια σημάδια, ουλές από piercing, το μέγεθος των αυτιών, το στόμα, η μύτη, και λοιπά χαρακτηριστικά.
Το ίδιο συνέβη και με τα tattoo, τα κοσμήματα και τα παπούτσια της Mónica, τα οποία υποτίθεται πως συμπίπτουν με το υλικό των καμερών στο μετρό, όπου φαίνεται ένα άτομο να έχει tattoo.
Στη διάρκεια των κατ’ οίκον ερευνών, βρέθηκαν ρούχα τα οποία φαίνονται και στα βίντεο.
Στη διάρκεια των ερευνών, όπου και οι δύο βρίσκονταν υπό παρακολούθηση, ψάχτηκαν επιπλέον και τα απορρίμματά τους, ώστε -μεταξύ άλλων- να ανακτηθεί DNA τους.
Έπειτα από ένα χρόνο έρευνας, η οποία τρέχει ακόμα, έχουν αναλυθεί σχεδόν 20.000 ώρες βιντεοληπτικού υλικού, και έχουν γίνει ερωτήσεις σε αμέτρητους μάρτυρες. Και οι δυο τους κατηγορούνται για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε διάφορες περιπτώσεις, όπως επίσης και για τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών.
Ο Francisco εκτίει την ποινή του σε φυλακή υψίστης ασφαλείας, και η Mónica υπό “κανονικές” συνθήκες.
Προς το παρόν, η προφυλάκιση ορίστηκε στους έξι μήνες.
Φυσικά όμως υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν ν’ αναφερθούν για τις τέσσερις ώρες της προανακριτικής εξέτασης, αλλά τα οποία θα ήταν περιττά ή θα έμπαιναν σε πολλές λεπτομέρειες, όπως τα ταξί, τα εισιτήρια, ο ρουχισμός και το προφίλ κίνησης.
Για εμάς, είναι εντυπωσιακό το πώς έλαβε χώρα μια τέτοια προανακριτική εξέταση γι’ αυτήν την υπόθεση στη Χιλή, καθώς και το πόσα “στοιχεία” έχουν ήδη πέσει στο τραπέζι σε αυτό το σημείο (της δίκης). Δίχως να είμαστε -με οποιονδήποτε τρόπο- ειδικοί περί της πραγματικότητας στη Χιλή, σκεφτόμαστε πως, για διάφορους λόγους, πρόκειται για μια προσπάθεια να ξεμπερδεύουν. Τι εννοούμε με αυτό;
Λόγω των πρόσφατων συνθηκών στη Χιλή, δεδομένης της εξέγερσης που πραγματοποιείται από τον Οκτώβρη του 2019, και δεδομένης της άθλιας πολιτικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας, θέλουν να παραδειγματίσουν και, πάνω απ’ όλα, να προβούν σε ένα προσωπικό ξακαθάρισμα λογαριασμών με τη Mónica και τον Francisco, τους οποίους δεν μπόρεσαν να κρατήσουν στη φυλακή το 2010.
Αυτές, προφανώς, είναι εικασίες και υποθέσεις που εκφράζουμε, οι οποίες όμως δε φαίνονται εξωπραγματικές. Θα συνεχίσουμε να ενημερώνουμε για τη συγκεκριμένη υπόθεση και να εκφράζουμε τις σκέψεις μας γι’ αυτήν, όπως επίσης και για άλλες υποθέσεις που σχετίζονται με την καταστολή.
Ευχόμαστε και στους δυο τους πολλή δύναμη
Λευτεριά σε όλους τους κρατούμενους/ες
Ζήτω η αναρχία
Ακολουθούν τα βίντεο απ’ την προανακριτική εξέταση: Τα πρώτα δύο είναι οι καταγραφές από την όλη διαδικασία, και το τρίτο είναι τα στοιχεία που κατέθεσε η εισαγγελία.
Ντοκυμαντέρ για την “Υπόθεση Βόμβες”: https://www.youtube.com/watch?v=WiFzI6yTTHw
