Ιταλία: Ενημέρωση για την κατάσταση της υγείας του Alfredo Cospito την 78η ημέρα απεργίας πείνας (5 Ιανουαρίου 2023)

Posted on by

Στις 5 Ιανουαρίου, την 78η ημέρα της απεργίας πείνας μέχρι τέλους ενάντια στο καθεστώς των φυλακών 41 bis και την ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αναστολής, ο ανταγωνιστικός ραδιοφωνικός σταθμός Radio Onda d’Urto μετέδωσε μια δεύτερη ομιλία της γιατρού που επισκέπτεται τακτικά τον αναρχικό σύντροφο Alfredo Cospito, φυλακισμένο στη φυλακή Bancali, στο Sassari. Όσον αφορά την ενημέρωση για την 71η ημέρα της απεργίας πείνας (29 Δεκεμβρίου), αναφέρουμε το κείμενο της ομιλίας και την ηχογράφηση της εκπομπής (στην ιταλική γλώσσα):

“[…] Συνολικά, η κατάσταση του Αλφρέντο είναι καλή. Κρατάει την απεργία πείνας με απροσδόκητο τρόπο, ίσως επειδή ξεκίνησε από υψηλό βάρος, στην αρχή ζύγιζε 115 κιλά, ενώ σήμερα είναι 2 κιλά κάτω από την τελευταία φορά που τον είδα, οπότε μιλάμε για 83,5 κιλά. Συνολικά, είναι απόλυτα διαυγής, καλά προσανατολισμένος στο χώρο και στο χρόνο, αναφέρει μόνο κάποιες πτώσεις πίεσης, ειδικά όταν σηκώνεται, και αυτό συμβαίνει επειδή διατηρεί μια ελαφρώς χαμηλή πίεση- ωστόσο, όχι ιδιαίτερα, σήμερα είχε μέγιστο 105, ελάχιστο 70, άρα συνολικά μια καλή πίεση. Όσον αφορά τις αιματοχημικές εξετάσεις – οι τελευταίες από τις οποίες δεν έχουν φθάσει ακόμη – η κατάσταση από τις προτελευταίες ήταν σταθερή όπως και οι προηγούμενες, οπότε υπάρχει μια μικρή πτώση στα λευκά αιμοσφαίρια, αλλά όσον αφορά τα υπόλοιπα […] οι ζωτικοί παράμετροι είναι καλές. Όσον αφορά το κάλιο, δεν μπορώ να σας πω τίποτα, διότι, όπως σας είπα στην προηγούμενη συνέντευξη, το κάλιο ήταν λίγο χαμηλό, αλλά φαίνεται – από το ηλεκτροκαρδιογράφημα όπου μπορείτε έμμεσα να δείτε μια πιθανή πτώση του καλίου – ότι δεν υπάρχουν πλέον αυτές οι τυπικές μεταβολές από την υποκαλιαιμία. Παίρνει μέλι κατά διαστήματα, και αυτό του κάνει καλό και σε σχέση με ένα είδος χηλίωσης που είχε στη γλώσσα του, με πατίνα κ.λ.π. Βασικά, το μέλι είναι ένα φυσικό αντιβιοτικό. Σήμερα του έφερα λίγο curaseptic, το οποίο είναι ένα πολύ απολυμαντικό στοματικό διάλυμα […], οι δεσμοφύλακες δεν ήθελαν, μετά κατάφερα να τον κάνω να ξεπλύνει, και αυτό τον έκανε να αισθανθεί καλά- μετά χρησιμοποίησε αυτή τη “βούρτσα” που του έφερα επίσης για να αφαιρέσει την πλάκα από τη γλώσσα του, και συνολικά ήταν πολύ ευχαριστημένος με την αίσθηση που είχε, με την αίσθηση που είχε το στόμα του. Οπότε βασικά η κατάσταση είναι σταθερή […]”.

Η Ηχογράφηση: https://www.radiondadurto.org/wp-content/uploads/2023/01/Angelica-Milia-visita-ad-Alfredo.mp3?_=1

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή στα αγγλικά: La Nemesi

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Χιλή: Ανακοινώσεις των αιχμαλώτων Aldo και Lucas Hernández Valdés

Posted on by

Στις 27 Δεκεμβρίου 2021, η ομάδα «Μαύρη Εκδίκηση» ανέλαβε την ευθύνη για την εκρηκτική επίθεση κατά της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής στο Σαντιάγο της Χιλής. Στις 22 Δεκεμβρίου 2022, μπάτσοι και εισαγγελείς πραγματοποιούν μπούκες σε σπίτια και προσαγωγές, γυρεύοντας τους υπευθύνους για την προαναφερθείσα επίθεση. Στα πλαίσια αυτής της κατασταλτικής επιχείρησης, οι αναρχικοί σύντροφοι Aldo Hernández Valdés και Lucas Hernández Valdés συλλαμβάνονται και φυλακίζονται στη φυλακή “La Gonzalina” στη Ρανκάγουα και στην εταιρική φυλακή Santiago 1 αντίστοιχα. Ακολουθούν οι ανακοινώσεις τους.

*

Ανακοίνωση του αναρχικού κρατουμένου Aldo Hernández Valdés από κελί της πτέρυγας 12 στη φυλακή “La Gonzalina” στη Ρανκάγουα

Αποφάσισα να γράψω μερικές αράδες με τις οποίες θα ήθελα να ευχαριστήσω απ’ τα βάθη της ψυχής μου για την ανώνυμη και πολύτιμη στήριξη που έχω λάβει μέσα σ’ αυτά τα τσιμεντένια τείχη, τα οποία σήμερα με κρατούν έγκλειστο.

Περισσότερο από μια δεκαετία πριν, αποφάσισα να πάρω τις ιδέες μου και να προσπαθήσω να μετουσιώσω σε δράσεις όσα κουβαλώ σ’ αυτήν τη μαύρη καρδιά. Το ήξερα πως ήταν μια μονομαχία μέχρι θανάτου ο αγώνας ενάντια σε τούτη την κοινωνία-φυλακή και σε όλους όσους συντηρούν αυτό το μοντέλο της δυστυχίας.

Η ιστορία έχει βαφτεί με το αλύγιστο και πολεμικό αίμα μας. Η διαρκής ανησυχία των όμορφων μυαλών μας βοηθά να μένουμε παρόντες, όπως και οι πεσόντες μας, και την ίδια στιγμή μάς καθιστά σαφές για ποιους αξίζει η εξεγερτική μας αποφασιστικότητα. Φουντώνει την αιώνια απέχθειά μας για την εξουσία και για οποιονδήποτε μας αποστερεί την ομορφιά της ελευθερίας. Μια ελευθερία που σα θησαυρό βαστάμε στις μαύρες μας καρδιές.

Τις ευχαριστίες μου για το ενδιαφέρον των πολιτικών κρατουμένων που στάθηκαν στο πλευρό μου από τη στιγμή που έφτασα στο συγκεκριμένο κέντρο εξόντωσης.

Στον Juan Aliste και τον Marcelo Villarroel που, από την πρώτη στιγμή, επικοινώνησαν για να μάθουν για την κατάστασή μου.

Στη σφιχτή αγκαλιά με τον Comandante Ramiro, που μου έδωσε κουράγιο και δύναμη.

Στον Francisco Solar και τον Juan Flores που μου έσφιξαν το χέρι εγκάρδια. Η χειρονομία αυτή δεν πέρασε απαρατήρητη στους υπόλοιπους κρατουμένους. Σ’ εκείνους που, με θαυμασμό, έδειξαν τον σεβασμό τους γι’ αυτήν την έκφραση αλληλεγγύης μεταξύ των επαναστατών, ανατρεπτικών, αυτόνομων, αναρχικών και μαχητών. Μια έκφραση που αντανακλά πως η αλληλεγγύη δεν αποτελεί απλώς μια γραπτή λέξη.

«Στο σημείο αυτό δεν υφίσταται δισταγμός, η απόφαση έχει ληφθεί και δεν υπάρχει επιστροφή. Αφήνω πίσω τη βολή των καθιερωμένων κι εφορμώ στο αβέβαιο της σύγκρουσης.»

Kalinov Most

«Στη ζωή είναι αναγκαίο να χαρίζεις την υπέροχη εξύψωση και του όπλου και του μυαλού. Αντιμετωπίζω την κοινωνία με τα ίδια της τα όπλα, δίχως να σκύβω το κεφάλι, και γι’ αυτό είμαι αποφασισμένος και είμαι επικίνδυνος.»

Severino Di Giovanni

Έναν αδελφικό χαιρετισμό στους φίλους και τις φίλες μου και στα κοντινά μου συντρόφια. Στον αδερφό μου και πολυαγαπημένο μου σύντροφο (Lucas Hernández), που βρίσκεται υπό ανάκριση για την ίδια υπόθεση και κρατείται στη φυλακή Santiago 1.

Στα συντρόφια στους δρόμους που, από τη στιγμή που οι μπάτσοι μπούκαραν σε 6 σπίτια για να με βρουν, έχουν περάσει μερόνυχτα να μας δείχνουν αγάπη και στήριξη.

Σφιχτές αγκαλιές στις οικογένειες, στις ομάδες, στα συντρόφια, στους δικηγόρους, στους φίλους και στις φίλες, στους ομοϊδεάτες και τους συνωμότες ανά τον κόσμο.

Ο πόλεμος συνεχίζεται… τίποτα δεν τελείωσε

Να χτυπήσουμε με ακρίβεια το κεφάλι του εχθρού

Ζήτω η αναρχία

Aldo Hernández Valdés – Αναρχικός κρατούμενος
Πτέρυγα 12 / Φυλακή Εξόντωσης La Gonzalina

Πηγή: Dark Nights

*

Κείμενο του αναρχικού κρατουμένου Lucas Hernández από την εταιρική φυλακή Santiago 1

Νωρίς το πρωί της 22ας Δεκεμβρίου 2022, έπειτα από μια σειρά από μπούκες σε σπίτια που διατάχθηκαν από τη Νότια Μητροπολιτική Εισαγγελία Υψηλής Πολυπλοκότητας, ως κομμάτι των ερευνών για εκρηκτική επίθεση στην Εθνική Διεύθυνση της Χιλιάνικης Χωροφυλακής…

Δύο σύντροφοι συνελήφθησαν, ο αδερφός/σύντροφός μου (Aldo Hernández) και εγώ.

Εκείνη την 22α, ο καθεστωτικός τύπος δημοσίευσε τα πρόσωπά μας ως τρόπαιο, κάνοντάς μας θέαμα. Και, ως συνήθως, καταδικάζοντας εκ των προτέρων όλους όσους αποφασίζουν να επαναστατήσουν ενάντια σ’ αυτόν τον κόσμο της επιτήρησης και της τιμωρίας.

Εκείνοι που υπαγορεύουν κι ελέγχουν τη φυλάκισή μας δε λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την αναρχική αλληλεγγύη, μια αλληλεγγύη που υπερβαίνει τα τείχη και τον εγκλεισμό, τις σφαίρες και τις χειροπέδες. Μια αλληλεγγύη που τη βιώσαμε από την πρώτη στιγμή που φτάσαμε στις πτέρυγες όπου κρατούμαστε. Με γεμάτα κι αδελφικά χέρια με υποδέχθηκαν οι σύντροφοι που διώκονται για την υπόθεση Susaron.

Σε τούτες τις αράδες θα ήθελα να ευχαριστήσω όλες και όλους όσους μας έχουν στο μυαλό τους: την οικογένεια, τα συντρόφια, τις φίλες και τους φίλους, το ανωνυμάτο και όλους εκείνους κι εκείνες που μοιραζόμαστε τις ίδιες ιδέες που ξεχειλίζουν την καρδιά μου και την ατομική συνείδηση. Μια αγκαλιά για όλους και όλες.

Στα συντρόφια μου στη φυλακή του Σαν Μιγκέλ, στα συντρόφια στη φυλακή La Gonzalina: στον Juan Aliste, στον Francisco Solar, στον Marcelo Villaroel, στον Juan Flores και στον Joaquin Garcia, οι οποίοι, από την πρώτη στιγμή, υποδέχθηκαν και στάθηκαν στο πλευρό του αδερφού μου. Του έδωσαν μια χειραψία αλληλεγγύης, διαρρηγνύοντας έτσι την απομόνωση και την απόσταση μεταξύ των ψυχρών αυτών τειχών.

Μια αγκαλιά για όλους τους Επαναστάτες, τις Αναρχικές, τους Μηδενιστές, τις Ανατρεπτικές και τους συνωμότες. Ατομικότητες ή συλλογικότητες που οξύνουν τη σύγκρουση εντός κι εκτός των φυλακών ανά τον κόσμο.

Από δαύτα τα μπουντρούμια, μπορώ μονάχα να δηλώσω πως: Θα συνεχίσω να στέκω ακλόνητος και δυνατός. Μήτε ο εγκλεισμός μήτε καμιά τιμωρία δε θα με λυγίσει. Οι ιδέες μου παραμένουν ακλόνητες ως ατομικιστής αναρχικός, παραμένω σε σύγκρουση με την κοινωνία που διαιωνίζει και συντηρεί τη δυστυχία μου.

Η φυλακή είναι ένα μέρος όπου κανείς δε θέλει να βρεθεί, όμως αυτό θ’ αποτελέσει κομμάτι της προσωπικής και πολιτικής μου διαδικασίας ωρίμανσης. Υπάρχει το παράδειγμα του αγώνα, της αντίστασης και της συνεκτικότητας όλων των συντρόφων και των συντροφισσών μας που, ανά την ιστορία, έπρεπε να υπομείνουν μακροχρόνιες ποινές · μια συνεκτικότητα που για εμένα είναι πολύ πιο παραδειγματική από οποιαδήποτε τιμωρία προσπαθούν να μου επιβάλουν.

Απ’ αυτόν τον τσιμεντένιο τάφο, στέλνω μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη και περηφάνεια σε όλες και όλους όσους έρχονται αντιμέτωποι με τη φυλακή σε καθημερινή βάση: Στα συντρόφια στη φυλακή Santiago 1, στη φυλακή του Σαν Μιγκέλ, στη La Gonzalina, και σε όσους/ες βρίσκονται διάσπαρτοι/ες ανά τον κόσμο.

Ιδιαιτέρως στον αδερφό μου, που βρίσκεται αιχμάλωτος στη Ρανκάγουα, του στέλνω δύναμη και αγάπη, εγώ εδώ θα συνεχίσω με το κεφάλι ψηλά.

Να μη μείνουμε ποτέ απαθείς απέναντι στον εχθρό.

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται.

Η αιχμαλωσία μου δε θα είναι μάταιη.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Εταιρική φυλακή Santiago 1
Πτέρυγα 1
Lucas Hernández
Αναρχικός κρατούμενος

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία, Ρώμη: “Από αυτούς που την Πρωτοχρονιά πυρπολούν” – Εμπρηστική επίθεση σε 4 βαν της Hertz

Posted on by

Ιταλία, Ρώμη: Από αυτούς που την Πρωτοχρονιά πυρπολούν… Εμπρηστική επίθεση σε τέσσερα βαν της Hertz σε αλληλεγγύη με τον Θάνο Χατζηαγγέλου, τον Alfredo Cospito, τον Ivan Alocco, την Anna Beniamino και τον Juan Sorroche

Από αυτούς που την Πρωτοχρονιά πυρπολούν.

Ρώμη. Την Πρωτοχρονιά δεν είχαμε καμία διάθεση να γιορτάσουμε. Ξεχυθήκαμε στους δρόμους γεμάτοι οργή. Με σύμμαχο μια ασυνήθιστα πυκνή ομίχλη, επιτεθήκαμε με φωτιά στην πολυεθνική Hertz, πυρπολώντας 4 βαν. Αυτοί οι καριόληδες στην Ελλάδα κλείνουν συμφωνίες για να παρέχουν οχήματα στους μπάτσους.

Αφιερώνουμε τη δράση αυτή στον Θάνο, σύντροφος στην Ελλάδα που βρίσκεται σε απεργία πείνας και δίψας.

Στον Alfredo, σε απεργία πείνας για περισσότερες από 70 μέρες.

Στον Ivan, την Anna, τον Juan και όλους τους αναρχικούς κρατουμένους και κρατούμενες.

Εμπρός σύντροφοι. Οι καρδιές μας χτυπούν στο πλευρό σας.

Για την Άμεση Δράση.

Για την Αναρχία.

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Κωμικοτραγωδία

Posted on by

Η κυρία που δηλώνει ιδιαιτέρως “κλονισμένη”, αποτελεί σύμβουλο του βασικού απεσταλμένου που έχει σταλεί πέρα απ’ τα σύνορα. Χάρη στις ευγενείς της υπηρεσίες, θεωρούσε πως θα άξιζε μονάχα επαίνους, τιμές, συνεντεύξεις, χειροκροτήματα. Ποτέ της δε θεώρησε πως θα ξυπνούσε άξαφνα καταμεσής της νύχτας επειδή ένα απ’ τα αμάξια της θα παραδινόταν στις φλόγες. Ποτέ της δε θα είχε σκεφτεί πως αναλαμβάνει τέτοιο “απρόσμενο ρίσκο”. Στο κάτω-κάτω, αυτή είναι μια απλή διπλωμάτης, η εξωτερική εκπρόσωπος ενός Κράτους. Ποιος άραγε θα μπορούσε ποτέ να τη στοχοποιήσει μονάχα γι’ αυτό;

Σαφέστατα υπάρχουν –στην Αθήνα, μα όχι μόνο– κάποιοι/ες που αποδίδουν ευθύνες σε κάθε υψηλόβαθμο εντεταλμένο του Κράτους, ο οποίος είναι υπόλογος για τα αίσχη που διαπράττει το Κράτος το οποίο ο ίδιος εκπροσωπεί. Ένα αμάξι τυλιγμένο στις φλόγες αρκεί για να ενοχλήσει και να αναστατώσει τους διπλωματικούς ακολούθους, σε σημείο να αναπαράγουν όρους ελληνικής τραγωδίας γι’ αυτό (δίχως όμως κάποιο μοιραίο φινάλε, προς το παρόν τουλάχιστον). Ανάμεσά τους, υπάρχουν εκείνοι που δηλώνουν “εμβρόντητοι” μπρος στην έλλειψη σεβασμού για τους θεσμούς, και εκείνοι που είναι “ανήσυχοι” αφότου ανακάλυψαν πως δεν είναι και τόσο απροσπέλαστοι. Μήπως τελικά η εθελοδουλία δεν αποτελεί καθολικό φαινόμενο; Μήπως οι γειτονιές που οικοδομούνται απ’ τα φασιστικά καθεστώτα δεν είναι και τόσο απόρθητες;

Σε κάθε περίπτωση, ας καταστεί σαφές: Η φθορά ενός αμαξιού διπλωμάτη είναι “εκφοβιστική” δράση · όμως το να θάβεις ζωντανό στη φυλακή έναν αναρχικό για τις ιδέες του δεν είναι. Το να κατασκευάσεις και να ρίξεις μερικές μολότωφ είναι “απαράδεκτη” ενέργεια · όμως το να παράγεις και να πουλάς εξοπλισμούς δεν είναι. Το να αψηφάς την εξουσία είναι “αδικαιολόγητη” χειρονομία · το να καταστρέφεις το περιβάλλον, να μολύνεις τον αέρα, να δηλητηριάζεις τη γη, δεν είναι… Μετά τα θύματα που γίνονται αρωγοί των εκτελεστών, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι εκτελεστές να ποζάρουν ως θύματα!

Αν λοιπόν η αστυνομία δεν έχει καμία αμφιβολία για την “αναρχική προέλευση” της επίθεσης αυτής, έτσι κι εμείς δεν έχουμε καμία αμφιβολία για την “προέλευση” της κοινωνικής καταπίεσης, της οικονομικής εκμετάλλευσης, της ανθρώπινης αλλοτρίωσης, της συναισθηματικής μιζέριας.

Ab Irato

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία, Ρώμη: “Ας βρεθούμε εκεί που δε μας περιμένουν” – Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστική επίθεση σε 25 οχήματα της Hertz

Posted on by

Ιταλία, Ρώμη: “Ας βρεθούμε εκεί που δε μας περιμένουν” – Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση σε 25 οχήματα της Hertz, συνεργατών της ελληνικής αστυνομίας, σε αλληλεγγύη με τους αναρχικούς που βρίσκονται σε απεργία πείνας και με όλους τους αναρχικούς και επαναστάτριες αιχμάλωτες ανά τον κόσμο

ΑΣ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ – ΡΩΜΗ, 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ – 25 ΟΧΗΜΑΤΑ ΤΗΣ HERTZ ΤΥΛΙΧΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ

Κατά τη διάρκεια της 1ης νύχτας της χρονιάς, αφήσαμε εύφλεκτο υλικό και ανάψαμε τους πυροκροτητές σε δέκα οχήματα της εταιρείας διαμοιρασμού αμαξιών HERTZ, τα οποία βρίσκονταν παρκαρισμένα δίπλα στην Appia Nuova. Σύμφωνα με τα καθεστωτικά, συνολικά 25 οχήματα -συμπεριλαμβανομένων αμαξιών και βαν- παραδόθηκαν στις φλόγες.

Η Hertz συνεργάζεται με την ελληνική αστυνομία παρέχοντάς της οχήματα σε τιμές ευκαιρίας, καθιστώντας τον εαυτό της συνένοχο στη συχνά δολοφονική αστυνομική βία που ασκείται σε καθημερινή βάση προς υπεράσπιση των οικονομικών και πολιτικών ελίτ που κυριαρχούν μέσω του ελληνικού κράτους. Την 5η του Δεκέμβρη που μόλις πέρασε, μία μέρα ακριβώς πριν την επέταιο της δολοφονίας του νεαρού αναρχικού Αλέξη Γρηγορόπουλου, ένας μπάτσος πυροβόλησε και σκότωσε τον 16χρονο, μέλος της τοπικής κοινότητας Ρομά στη Θεσσαλονίκη, Κώστα Φραγκούλη. Το ίδιο είχε συμβεί και την περασμένη χρονιά.

Η ελληνική αστυνομία ευθύνεται όχι μόνο για την καταστολή του αναρχικού κινήματος, που είναι ενεργό στη χώρα αυτή, αλλά και για την ασταμάτητη βία μέσω κακοποιήσεων, ξυλοδαρμών, βιασμών (πρόσφατα προέκυψε τέτοια υπόθεση σε ένα αστυνομικό τμήμα στην Αθήνα) και δολοφονιών απέναντι στα πιο φτωχά και περιθωριοποιημένα κομμάτια του πληθυσμού, καθώς επίσης και απέναντι σε κάθε άνθρωπο που προσπαθεί να οργανωθεί και να αμυνθεί κόντρα στη συστημική βία του καπιταλισμού, καθιστώντας εαυτούς ως κρατικό όργανο με στόχο την πειθάρχηση των εκμεταλλευομένων και των καταπιεσμένων.

Να λοιπόν γιατί οποιοσδήποτε συνεργάζεται με τον συγκεκριμένο θεσμό θα θεωρείται εχθρός κάθε ανθρώπου που μάχεται για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών από διεθνιστική σκοπιά, και να γιατί θα δέχεται την ανάλογη αντιμετώπιση. Για τους λόγους αυτούς λοιπόν επιτεθήκαμε στη Hertz στη Ρώμη, και θα συνεχίσουμε να το πράττουμε με κάθε ευκαιρία. Μέσω της παρούσας δράσης, καλούμε τη Hertz -εφόσον δεν έχουμε τη δυνατότητα να επικαλεστούμε κάποιο επιχείρημα ή ηθική, καθώς η μόνη λογική αρχή και το μόνο επιχείρημα για τη συγκεκριμένη εταιρεία είναι προφανώς το κέρδος και η οικονομική ανάπτυξη- να παύσει κάθε συνεργασία με την ελληνική αστυνομία, ειδάλλως οι απώλειες που θα προκαλούνται από τη διεθνιστική αναρχική αλληλεγγύη θα είναι μεγαλύτερες απ’ τα κέρδη της…

Με τη χειρονομία αυτή, θα θέλαμε να στείλουμε ένα μήνυμα εγγύτητας και αλληλεγγύης:

  • στον Θάνο Χατζηαγγέλου, που βρίσκεται σε απεργία πείνας και δίψας από τις 19 Δεκεμβρίου στις φυλακές Νιγρίτας, απαιτώντας εξηγήσεις για την εκδικητική μεταγωγή του απ’ τις φυλακές Κορυδαλλού ·
  • στον Alfredo Cospito, που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 20 Οκτωβρίου, ενάντια στο καθεστώς 41bis που του έχει επιβληθεί από τις 22 Μάη, καθώς και ενάντια στην εξοντωτική ποινή ισόβιας κάθειρξης ·
  • στον Ivan Alocco, που βρίσκεται ξανά σε απεργία πείνας από τις 22 Δεκεμβρίου, σε αλληλεγγύη με τον Alfredo, και είναι αιχμάλωτος στη Γαλλία κατηγορούμενος για διάφορες εμπρηστικές επιθέσεις σε διπλωματικά και εταιρικά οχήματα ·
  • στον Juan και την Anna · στον Rupert που συνελήφθη πρόσφατα με συγχώνευση ποινών · και στον Massimo, στον οποίον επικυρώθηκε ο κατ’ οίκον περιορισμός ·
  • στον Toby Shone, έγκλειστος στα βρετανικά κελιά, ο οποίος θα υποβληθεί επίσης σε περιοριστικούς όρους επειδή ανέλαβε την ευθύνη για το ότι είναι αναρχικός ·
  • σε όλες και όλους τους αναρχικούς και τις επαναστάτριες κρατούμενες ανά τον κόσμο ·
  • σε όλους τους αναρχικούς και τις αναρχικές της πράξης, που επιμένουν ανένδοτα να ρισκάρουν την ελευθερία τους κυνηγώντας το πιο τρελό όνειρο. Εμπρός σύντροφοι/ισσες! Οι καρδιές μας πάλλονται μαζί με τις δικές σας, παρά τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν!

Οι σύντροφοι που βρίσκονται σε απεργία πείνας μας μεταδίδουν την αποφασιστικότητά τους. Δεν είναι στιγμή να απελπιζόμαστε και να παραιτούμαστε, είναι στιγμή για την ενσυνείδητη οργή που οπλίζει τη θέλησή μας να δράσουμε.

ΝΑ ΞΟΡΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΣΤΑΓΜΟ – ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΜΕ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ – ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ 10 100 1000 ΟΜΑΔΕΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ!

ΑΣ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ – ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ/ΟΙ!

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΖΕΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΔΡΑΣΗ! ΑΙΩΝΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ!

ΕΙΘΕ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕΙ ΜΑΥΡΟΣ ΓΕΝΑΡΗΣ!

ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!

 

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Βερολίνο: Εμπρηστική επίθεση σε βαν της Hertz για τον Θάνο Χατζηαγγέλου

Posted on by

“Το κράτος δεν είναι κάτι που μπορεί να καταστραφεί με μια επανάσταση, αλλά είναι μια συνθήκη, μια συγκεκριμένη σχέση μεταξύ των ανθρώπων, μια τροπικότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς · μπορούμε να το καταστρέψουμε εισερχόμενοι σε διαφορετικές σχέσεις, έχοντας διαφορετικές συμπεριφορές.”

– Gustav Landauer

Τη στιγμή όπου μεταφέραμε το πνεύμα της αλληλεγγύης στο Neukölln του Βερολίνου, τις πρώτες ώρες της 3ης Ιανουαρίου, ο Θάνος Χατζηαγγέλου βρισκόταν στη 15η μέρα απεργίας πείνας και δίψας. Στόχος μας αποτέλεσε ένα βαν της εταιρείας διαμοιρασμού οχημάτων Hertz, το οποίο και πυρπολήσαμε ολοσχερώς, καθώς η Hertz -όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά κυρίως εκεί- παρέχει οχήματα στον εχθρό (αστυνομία, στρατός, ιδιωτικές δυνάμεις ασφαλείας) σε μειωμένες τιμές. Στις ΗΠΑ, τον Δεκέμβρη, η Hertz αναγκάστηκε να πληρώσει 170$ αποζημίωση σε πρώην πελάτες της, τους οποίους είχε η ίδια ψευδώς κατηγορήσει πως είχαν κλέψει ενοικιαζόμενα οχήματά της, ενώ κάποιοι εξ αυτών οδηγήθηκαν στη φυλακή για τον λόγο αυτό.

Ως ένα μέρος πρόσφορο για τον εμπρησμό, βρήκαμε το Sonnenallee στο Neukölln, μια γειτονιά όπου συχνά ξεσπούν συγκρούσεις με την αστυνομία. Έπειτα από ταραχές που συνέβησαν εκεί κατά τη διάρκεια της αλλαγής της χρονιάς, το αμάλγαμα πολιτικών και καθεστωτικού τύπου μαίνεται οργισμένο ενάντια στη “μεταναστευτική νεολαία”. Εμείς, από την άλλη, καλωσορίζουμε κάθε φωτοβολίδα και κάθε πυροτέχνημα που χρησιμοποιήθηκε ενάντια στους μπάτσους, και δείχνουμε την αλληλεγγύη μας στους ταραξίες.

Άμεση εκπλήρωση των αιτημάτων του Θάνου Χατζηαγγέλου!

Αλληλεγγύη με τους 11 Τούρκους κρατουμένους και κρατούμενες που βρίσκονται επίσης σε απεργία πείνας στην Ελλάδα!

Λευτεριά στον Alfredo Cospito, που βρίσκεται σε απεργία πείνας στην Ιταλία!

Δύναμη σε όλους τους αντιστεκόμενους κρατουμένους και κρατούμενες, τα ονόματα των οποίων θα καθιστούσαν κάθε κείμενο ατελείωτο!

Πηγή: Athens Indymedia

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Omar Nioi – Scripta Manent: Μια πολιτική δίκη ενάντια σε 20 χρόνια ιστορίας του επαναστατικού αναρχισμού

Posted on by

Επιστολή – Παρέμβαση του αναρχικού συντρόφου απο τη Σαρδηνία Omar Nioi (που καταδικάστηκε στη δίκη της επιχείρησης “Scripta Manent”) στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) στις 19 Δεκέμβρη 2022 σχετικά με τον αναρχομηδενιστή απεργό πείνας Alfredo Cospito.

Διοργάνωση:
Αναρχικό Στέκι Ναδίρ(Θεσσαλονίκη),
Μεταφραστικό εγχείρημα blessed-is-the-flame.espivblogs.net,
Σύντροφοι-Συντρόφισσες.
Την μετάφραση από τα ιταλικά έκανε η Ομάδα Αντιπληροφόρησης Ραδιοφράγματα. (radiofragmata.nostate.net)

Πρώτα απ‘ όλα, ένας χαιρετισμός σε όλους/ες τους/ις συντρόφους/ισσες που ήταν παρόντες/ούσες σε αυτή την πρωτοβουλία, ένας χαιρετισμός και ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στους/ις συντρόφους/ισσες που την προώθησαν. Μέχρι σήμερα, η ύφανση των διεθνών σχέσεων, ανταλλαγών και συγκρίσεων, εξακολουθεί να αποτελεί, όπως και στο παρελθόν, απαραίτητο στοιχείο και πάντα ζωντανό κομμάτι του επαναστατικού αναρχισμού, ώστε να ενδυναμώνουμε τις προθέσεις μας.

Scripta Manent:

Μια πολιτική δίκη ενάντια σε 20 χρόνια ιστορίας του επαναστατικού  αναρχισμού

Τα γεγονότα:

Κατά την αυγή της 6ης Σεπτεμβρίου 2016, 32 σύντροφοι/ισσες σε όλη την επικράτεια του ιταλικού κράτους αφυπνίζονται από την πολιτική αστυνομία (DIGOS). Το αποτέλεσμα του πρώτου μέρους της αστυνομικής επιχείρησης με την ονομασία «Scripta Manent», που διέταξε η Εισαγγελία του Τορίνο μέσω του ανακριτή της Roberto Maria Sparagna, είναι 15 ύποπτοι/ες και 7 συλλήψεις. Από την άλλη, ένας όγδοος αναρχικός, υπεύθυνος του εκδοτικού έργου του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού (που έχει πλέον κλείσει), συλλαμβάνεται μετά από κατ’ οίκον έρευνα εναντίον του, στην οποία βρέθηκαν μπαταρίες και ένα εγχειρίδιο ηλεκτρολόγου. Εκτός από τους συντρόφους Alfredo Cospito και Nicola Gai, οι οποίοι βρίσκονται ήδη στη φυλακή από το 2012 έχοντας δικαστεί και καταδικαστεί για τον τραυματισμό του Roberto Adinolfi, (Διευθύνοντος Συμβούλου της Ansaldo Nucleare) δράση που ανελήφθη από τον “Nucleo Olga της FAI / FRI”, οι σύντροφοι/ισσες Alessandro, Marco, Danilo, Valentina και Anna συλλαμβάνονται. Για τους συντρόφους/ισσες, ενεργοποιούνται για διάφορους λόγους τα άρθρα 270 bis (περί σύνδεσης με τρομοκρατικούς σκοπούς), 280 bis (περί τρομοκρατικής ενέργειας με θανατηφόρους ή εκρηκτικούς μηχανισμούς) και 285 (περί Σφαγής), τα οποία είναι υπό αμφισβήτηση ξεκινώντας από το μακρινό 2003 και όντας όλα σχετικά με μια σειρά επιθέσεων που υπογράφηκαν συγκεκριμένα από την “Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία” μέσω των πυρήνων FAI/Narodnaya Volya(FAI/Λαϊκή Θέληση), την “Cooperativa Artigiana Fuoco e Affini( FAI/Συνεργασία Πυρός και Τεχνουργημάτων (Περιστασιακά Θεαματική),)”, την “FAI/RAT (FAI/Ανώνυμη Χαοτική Ανταρσία)” και την “Nucleo Olga FAI/FRI”( FAI/IRF Πυρήνας Όλγα).

Έτσι, γίνεται η πολλοστή έρευνα για την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία, μια ακόμα προσπάθεια ψαρέματος στο σκοτάδι μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν έναν μισθό, ο οποίος μεταξύ της περιόδου της έρευνας και της δίκης, κάνει όσο το δυνατόν περισσότερους υπηρέτες του Κράτους να παχαίνουν τις τσέπες τους. Κατά τους πρώτους μήνες αυτής της επιχείρησης, στους/ις συλληφθέντες/είσες συντρόφους/ισσες έχουν επιβληθεί απαγορεύσεις συνάντησης μεταξύ τους, λογοκρισία αλληλογραφίας, πλήρης απομόνωση και αρκετές μεταφορές. Τον Απρίλιο του 2017, με την ανακοίνωση περάτωσης των ερευνών – για όσους/ες συνελήφθησαν και βρίσκονταν υπό έρευνα τον Σεπτέμβριο του 2016 – προστίθεται, εκτός από τα εγκλήματα που είχαν αμφισβητηθεί προηγουμένως, σε 12 από τους/ις 17 αρχικούς/ές κατηγορούμενους/ες το άρθρο 414 του ποινικού κώδικα (περί υποκίνησης σε διάπραξη εγκληματικής ενέργειας με τρομοκρατικούς σκοπούς) ως δημιουργούς ή/και διακινητές του έργου του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού, της εφημερίδας και του ιστολογίου, κάνοντας ρητή αναφορά σε ορισμένα άρθρα γνώμης και άλλα άρθρα από το Νο0 έως το Νο3. Όσον αφορά το αδίκημα της υποκίνησης σε έγκλημα, αναφέρεται, επίσης, η επιβαρυντική περίσταση για «τέλεση της πράξης μέσω υπολογιστή και τηλεματικών εργαλείων».

Στις 2 Ιουνίου του 2017 έφτασε το δεύτερο μέρος της έρευνας για την υπόθεση Scripta Manent. Άλλοι 7 αναρχικοί ερευνηθήκαμε με βάση το 270 bis και το άρθρο 414 του ποινικού κώδικα με την υποψία της σύνταξης (και όχι μόνο) του εγχειρήματος του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού και των ιστολογίων του RadioAzione και Anarhija.info, όπου όλες οι κατηγορίες αφορούν το 270 bis (περί ανατρεπτικής σύνδεσης με τρομοκρατικούς σκοπούς) – σε αντιδιαστολή με τους αναρχικούς συντρόφους που ερευνήθηκαν στο πρώτο μέρος της Scripta Manent σε σχέση με τη FAI – κι εκτός από το άρθρο 414 (περί υποκίνησης σε εγκληματική ενέργεια πάντα με σκοπό την τρομοκρατία) για μεταφράσεις ανακοινώσεων, προετοιμασία, υποκίνηση, ηθική αυτουργία, σύλληψη και διάδοση πάντα μέσω ιστότοπων και εφημερίδων αναρχικού ιδεολογικού προπαγανδιστικού υλικού που έγκειται σε πλαίσια“αγωνιστών της εξέγερσης” και συλλογή χρημάτων για την υποστήριξη φυλακισμένων συντρόφων/ισσών. Πέραν της περαιτέρω κατηγορίας, οι 2 από τους 7 που αναφέρονται παραπάνω κατηγορούνται και σε σχέση με το άρθρο 280 του ποινικού κώδικα για την εύρεση έντυπου υλικού, κατά τη διάρκεια των ερευνών το Σεπτέμβριο του 2016, μαζί με άλλο υλικό που δημοσιεύθηκε στον Αναρχικό Μαύρο Σταυρό και για αντίγραφο της ανάληψης ευθύνης της επίθεσης στο δικαστήριο της Civitavecchia τον Ιανουάριο του 2016, υπογεγραμμένο από την F.A.I / F.R.I. /Πυροτεχνική επιτροπή για μια αξιοσημείωτη χρονιά.

Λίγες ημέρες αργότερα, στην προκαταρκτική ακρόαση της 5ης Ιουνίου 2017, τα δύο μέρη της έρευνας ενώθηκαν, στέλνοντας τους/ις πάντες/πάσες σε δίκη, χωρίς να αλλάξει καμία από τις διάφορες κατηγορίες. Πρακτικά, μετά από ένα χρόνο ελέγχου, λογοκρισίας (μέσω συστηματικών αποκλεισμών και κατασχέσεων της αλληλογραφίας των συλληφθέντων/εισών συντρόφων/ισσών, η οποία εισήλθε απευθείας στους φακέλους του Εισαγγελέα και προστέθηκε στα έγγραφα κατά την προκαταρκτική ακρόαση) και παρακολούθησης του κόσμου της αλληλεγγύης, ο Εισαγγελέας και η αστυνομία κατάφεραν να εντάξουν στην έρευνα ακόμη και εκείνους/ες που συνέχισαν να διατηρούν επαφή με τους/ις κρατούμενους/ες και συνέχισαν τη συντακτική δραστηριότητα.

Η δίκη σε πρώτο βαθμό:

Κατά τη διάρκεια του Ιουλίου του 2017 πραγματοποιήθηκε η προκαταρκτική ακρόαση. Η δίκη για όλους/ες ξεκίνησε στις 16 Νοεμβρίου 2017 στην ειδική δικαστική αίθουσα της φυλακής του Τορίνο. Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο ατελείωτων ακροάσεων, στις οποίες η εισαγγελία πήγε να ψαρέψει ακόμη και από παλιές αντι-αναρχικές έρευνες (μεταξύ της δεκαετίας του 90’ και τις αρχές του 2000) ανακαλώντας τα τελευταία τριάντα χρόνια επαναστατικού αναρχισμού στην Ιταλία, με το ιστορικό των επιθέσεων που υπέγραψε η FAI, τη διαδοχή μαρτύρων κατηγορίας, με τεχνικούς εμπειρογνώμονες της εισαγγελίας και της υπεράσπισης, το Μάρτιο του 2019 έφθασαν οι αποφάσεις καταδίκης από τον Εισαγγελέα και τον Απρίλιο του ίδιου έτους οι καταδίκες σε πρώτο βαθμό .Ο Alfredo καταδικάστηκε σε 20 χρόνια, κρίθηκε υπεύθυνος για την κατοχή και τη μεταφορά εκρηκτικών υλών σε σχέση με τη βόμβα στο Parco Ducale στο RIS της Πάρμας το 2005 (αθωώθηκε για την κατηγορία της επίθεσης, λόγω «αδύνατου εγκλήματος» επειδή ο διακόπτης της βόμβας ήταν απενεργοποιημένος), του ταχυδρομικού πακέτου βομβών που στάλθηκε στον τότε δήμαρχο της Μπολόνια Cofferati το 2005 (καταδικάστηκε για την επίθεση συν την κατοχή και τη μεταφορά εκρηκτικών υλών), των επιθέσεων με πολλαπλούς εκρηκτικούς μηχανισμούς στη σχολή των Carabinieri στο Fossano το 2006 και στην περιοχή Crocetta στο Τορίνο το 2007 (έγκλημα που επισύρει την κατηγορία της σφαγής και επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι ο στόχος ήταν η αστυνομία· η επιβαρυντική περίσταση των πολιτικών κινήτρων έχει μειωθεί), της αποστολής δεμάτων-βομβών στον τότε δήμαρχο του Τορίνο, Chiamparino, στον διευθυντή της εφημερίδας Torino Cronaca, Giuseppe Fossati, και στην εταιρεία COEMA Edilità το 2006. Αναφέρεται, επίσης, ως υποστηρικτής της FAI, αναγνωρισμένης ως ανατρεπτικής οργάνωσης με σκοπό την τρομοκρατία. Η επιβαρυντική περίσταση του διεθνισμού έχει μειωθεί. Η Anna καταδικάστηκε σε 17 χρόνια για τις βόμβες σε Crocetta και Fossano και για την ταχυδρομική βόμβα του 2006, καθώς και για ανατρεπτική σύνδεση με σκοπό την τρομοκρατία, όπως η υποστήριξη της FAI. Ο Nicola καταδικάστηκε σε 9 χρόνια για ανατρεπτική σχέση με σκοπό την τρομοκρατία. Ο Marco και ο Sandro καταδικάστηκαν σε 5 χρόνια για συμμετοχή σε ανατρεπτική οργάνωση με σκοπό την τρομοκρατία. Όλοι/ες οι άλλοι/ες κατηγορούμενοι/ες αθωώθηκαν. Όλοι/ες οι καταδικασθέντες/είσες παραμένουν στη φυλακή, ενώ ο Danilo αποφυλακίζεται και η Valentina είναι σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Διαδικασία ένστασης:

Η πρώτη ακρόαση της έφεσης της δίκης Scripta Manent είχε οριστεί για την 1η Ιουλίου 2020 στο καταφύγιο της φυλακής του Τορίνο. Οι κρατούμενοι/ες κατηγορούμενοι/ες θα βρίσκονταν εκεί μέσω τηλεδιάσκεψης, όπως και σε όλες τις τελευταίες ακροάσεις πρώτου βαθμού. Στην πραγματικότητα, κατά την περίοδο των προκαταρκτικών ακροάσεων δεν υπήρχε ακόμη νομοθεσία που να επιβάλλει την σύνδεση μέσω τηλεδιάσκεψης. Στην συνέχεια, κατά την αρχή των ακροάσεων πρώτου βαθμού, πέρασε ο νόμος, αλλά έδωσε ένα χρόνο περιθώριο στις φυλακές και στα δικαστήρια για να προσαρμοστούν, επιβάλλοντας εκείνη τη χρονιά προσαρμογή της τηλεδιάσκεψης μόνο στους/ις κατηγορούμενους/ες που κατηγορούνται ότι βρίσκονται στην κορυφή των «οργανώσεων». Μετά την περίοδο του ενός έτους, η σύνδεση μέσω τηλεδιάσκεψης εφαρμόστηκε σε όλους/ες, όπως είχε προβλεφθεί. Το μεγαλύτερο μέρος της ακροαματικής διαδικασίας μονοπωλήθηκε από την συζήτηση επί των διαφόρων ενστάσεων που παρουσίασαν οι συνήγοροι υπεράσπισης επί της έφεσης για τους/ις συντρόφους/ισσες που αθωώθηκαν σε πρώτο βαθμό, την οποία παρουσίασε ο P.M. Sparagna. Ειδικότερα, ήταν προφανές ότι ο ίδιος δεν είχε τηρήσει τις προθεσμίες για την υποβολή της προσφυγής του, αλλά διαπιστώθηκε ο εκ νέου υπολογισμός από τους δικαστές αργά το απόγευμα που η προσφυγή ήταν ακόμα έγκυρη… η διαδικασία συνεχίστηκε επομένως και για τους/ις κατηγορούμενους/ες που αθωώθηκαν πρωτοδίκως. Κατά τις επόμενες ακροάσεις, ζήτησε την καταδίκη για όλους/ες, αρνούμενος την αναγνώριση του “ne bis in idem” (δηλαδή το ότι έχουν ήδη δικαστεί για τα ίδια εγκλήματα)· απαίτησε, επίσης, τη μη αναγνώριση γενικών ελαφρυντικών για όλους/ες και, συγκεκριμένα, την συνέχιση του αδικήματος όσον αφορά τη ζημιά στον Adinolfi. Απαίτησε, ακόμη, την αναγνώριση του εγκλήματος περί σφαγής για την επίθεση στο RIS στην Πάρμα.

Στις 24 Νοεμβρίου 2020 εκδόθηκε η απόφαση του εφετείου.

  • Anna: 16 έτη και 6 μήνες (πρωτοβάθμιο: 17 έτη)
  • Alfredo: 20 έτη (όπως και στο πρωτοβάθμιο)
  • Nicola: 1 έτος και 1 μήνας (πρωτοβάθμιο: 9 έτη), σε συνέχεια της ποινής του με δικαίωμα αναίρεσης σε 8 χρόνια, 8 μήνες και 20 ημέρες για την επίθεση κατά του Adinolfi.
  • Alessandro: αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες (πρωτοβάθμιο: 5 χρόνια).
  • Marco: απαλλάχθηκε από την κατηγορία της «ανατρεπτικής σχέσης με σκοπό την τρομοκρατία και ανατροπή της δημοκρατικής τάξης» (πρωτοβάθμιο: 5 έτη), αλλά καταδικάστηκε σε 1 έτος και 9 μήνες για «υποκίνηση σε εγκληματική ενέργεια» σε σχέση με τον «Αναρχικό Μαύρο Σταυρό».

Η καταδίκη για «ανατρεπτική σχέση με σκοπό την τρομοκρατία και την ανατροπή της δημοκρατικής τάξης» επιβεβαιώθηκε μόνο για την Anna, τον Alfredo και το Nicola. Οι σύντροφοι Nicola, Alessandro και Marco αποφυλακίστηκαν.

Επιπρόσθετα με το δικαστήριο σε πρώτο βαθμό, εκδόθηκαν εννέα άλλες ποινές, που αφορούσαν επίσης όσους συντρόφους κατηγορήθηκαν για «υποκίνηση σε εγκληματικές ενέργειες». Καταδίκες που αφορούν, για διάφορους λόγους, την έκδοση του “Αναρχικού Μαύρου Σταυρού”, του περιοδικού και της ιστοσελίδας και τη διαχείριση ορισμένων άλλων ιστοτόπων, για τους οποίους είχαν κατηγορηθεί στην αρχική διαδικασία. Οι ποινές, αυτές, κυμαίνονται μεταξύ 2 ετών και 6 μηνών για τον Gioachino Somma έως 1 έτους και 9 μηνών για την/ους Erika, Omar, Alessandro και Lello. Εκτός από τον Alessandro, εννέα άλλοι/ες αναρχικοί/ές σύντροφοι/ισσες απαλλάχθηκαν από όλες τις κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένου του Danilo που βρισκόταν στη φυλακή από τις 6 Σεπτεμβρίου του 2016 και αποφυλακίστηκε με αθώωση στο πρωτοβάθμιο στις 24 Απριλίου 2019 και της Βαλεντίνας που βρισκόταν στη φυλακή και στη συνέχεια σε κατ’ οίκον περιορισμό την ίδια περίοδο, η οποία επίσης αποφυλακίστηκε με αθώωση στο πρωτοβάθμιο. Οι άλλοι/ες σύντροφοι/ισσες που κατηγορήθηκαν αφέθηκαν ελεύθεροι/ες.

Το Ανώτατο Δικαστήριο:

Τον περασμένο Ιούλιο το Ανώτατο Δικαστήριο αναδιαμόρφωσε την κατηγορία της εκρηκτικής επίθεσης εναντίον της σχολής των Καραμπινιέρων στο Fossano (Cuneo), η οποία πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουνίου του 2006 και ανελήφθη από την “FAI/Ανώνυμη Χαοτική Ανταρσία”, σε κατηγορία περί «πολιτικής σφαγής» (άρθρο 285 του ποινικού κώδικα), παραπέμποντας στο ελεγκτικό δικαστήριο του Τορίνο τον σύντροφο Alfredo Cospito και την συντρόφισσα Anna Beniamino για τον επανυπολογισμό  της ποινής με κίνδυνο ισόβιας κάθειρξης. Η ισόβια κάθειρξη είναι η βασική ποινή που επιβάλλει ο ποινικός κώδικας όσον αφορά τις προβλέψεις περί πολιτικής σφαγής στην Ιταλία. Μετά την επανεκδίκαση του εγκλήματος, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέβαλε το Εφετείο ακριβώς για να επανακαθορίσει τις ποινές. Η ακροαματική διαδικασία που θα κρίνει το μέγεθος της καταδίκης έχει οριστεί στο Τορίνο για τις 5 Δεκεμβρίου του 2022.

Στις 5 Δεκεμβρίου, που μόλις πέρασε, πραγματοποιήθηκε η ακροαματική διαδικασία της έφεσης της δίκης Scripta Manent εναντίον του Alfredo Cospito και της Anna Beniamino. Ο γενικός εισαγγελέας ζήτησε 27 χρόνια και ένα μήνα για την Anna και ισόβια κάθειρξη με 12 μήνες ημερήσιας απομόνωσης για τον Alfredo, ξεπερνώντας ακόμη και τα προηγούμενα αιτήματα του P.M. Sparagna, τα οποία σήμαιναν για τον Alfredo 30 χρόνια.

Το Εφετείο του Τορίνο παρέλειψε να εκδώσει την καταδικαστική απόφαση και επόμενος στόχος είναι το Συνταγματικό Δικαστήριο: Οι δικαστές του Τορίνο ρωτούν αν είναι νόμιμο να υποχρεωθούν να μην αναγνωρίζουν ελαφρυντικά στον Alfredo Cospito λόγω του ποινικού του μητρώου. Αυτό είναι που στην πραγματικότητα, θα υποχρέωνε να καταδικάσουν τον Alfredo σε ισόβια κάθειρξη, ακόμη και για μια πράξη που δεν προκάλεσε ούτε θανάτους ούτε τραυματισμούς.

Στις 19 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε νέα ακρόαση στο Τορίνο, μια επίσημη ακρόαση με στόχο να γίνει επεξεργασία της ερώτησης που είχε υποβληθεί προς διαβούλευση.

Ο Alfredo και η Anna παρενέβησαν με αυθόρμητες δηλώσεις που μέχρι σήμερα θα είστε σε θέση να διαβάσετε, καθώς μεταφράζονται και διαδίδονται διεθνώς. Ο Alfredo επανέλαβε ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας που ξεκίνησε στις 20 Οκτωβρίου 2022 μέχρι την τελευταία του πνοή ενάντια στο 41 bis και την ισόβια κάθειρξη και η Anna επεσήμανε ότι όποιος/α έχει τουλάχιστον κριτική σκέψη θα είναι σε θέση να εντοπίσει τους υποκινητές και τους εκτελεστές της εξόντωσης του Alfredo. Οι παρευρισκόμενοι/ες στην αίθουσα του δικαστηρίου υποδέχτηκαν τον/ην κατηγορούμενο/η σύντροφο/ισσα με συνθήματα και φωνές.

Τελειώνοντας με αυτό τη σύντομη περίληψη και ανάλυση σχετικά με το ποια ήταν η διαδικασία της υπόθεσης Srcipta Manent, θα προσπαθήσω να αναφερθώ στην ουσία της διάταξης του καθεστώτος 41 bis στον σύντροφο μας Alfredo, στην απεργία πείνας του και στη διεθνή κινητοποίηση σε αντιστοιχία με όποιο προηγούμενο έχει δημιουργηθεί. Αναφέρω μια πρόσφατη συμβολή μου στη συζήτηση, με τις απαραίτητες αλλαγές για την περίσταση. Αν και θα υπάρξουν περισσότερες διευκρινίσεις σχετικά με αυτό από τους συντρόφους της αναρχικής εφημερίδας Vetriolo, σε σχέση με το τι σήμανε η “Επιχείρηση Sibilla” για τους ίδιους και ιδίως για τον Alfredo.

Η σημασία της επαναστατικής αλληλεγγύης.
Με τον αναρχικό Alfredo Cospito, την πορεία του και τις θέσεις του.

“Θέλουμε ένα παρόν που ν’ αξίζει να βιώνεται, κι όχι απλώς να θυσιάζεται στη μεσσιανική προσδοκία ενός μελλοντικού επίγειου παραδείσου. Γι’ αυτό βαλθήκαμε να μιλάμε στην πράξη για μιαν αναρχία που πραγματώνεται τώρα, όχι αύριο. Το “όλα με τη μία” είναι ένα στοίχημα, ένα παιχνίδι στο οποίο έχουμε ριχτεί, όπου το διακύβευμα είναι η δική μας η ζωή, η ζωή ολωνών, ο δικός μας ο θάνατος, ο θάνατος ολωνών»…»

– Pierleone Mario Porcu

Εκείνο το πρωινό της 7ης Μαΐου του 2012 στη Γένοβα, οπότε συμπληρώθηκε ο γεμιστήρας ενός παλιού πιστολιού Tokarev, το οποίο στη συνέχεια αφού σφίχτηκε σε μια γροθιά, πυροβόλησε στα πόδια του Διευθύνοντος Συμβούλου της Ansaldo Nucleare, Roberto Adinolfi, δεν υπήρχαν μόνο δύο αναρχικοί της δράσης, ο Nicola Gai και o Alfredo Cospito, αλλά υπήρχε το πιο ζωντανό και πραγματικό κομμάτι του επαναστατικού αναρχισμού που μετουσιώνεται σε δράση. Ο «Πυρήνας Όλγα» μέσω της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, εκείνη την ημέρα έκοψε τις γέφυρες με το παρόν και, στην συνέχεια, με την ακινησία του πραγματικού, όπου ο αναρχισμός και η υποχώρησή του τείνει προς όλο και πιο καθοδικούς τόνους. Μετά τη Φουκουσίμα εμφανίζεται η επιστροφή του πυρηνικού φαντάσματος στην Ευρώπη, όπως η πίσω όψη της τραγωδίας που βασανίζει τον πλανήτη, τη φύση, τον άνθρωπο, των ίδιων τραγωδιών που πυροδοτούν έντονα συναισθήματα στις καρδιές μας. Δεν υπάρχουν αφαιρέσεις, δεν υπάρχουν έννοιες: αλλά υπάρχουν άνδρες που συνεχίζουν aμείλικτα την τρελή και αυτοκαταστροφική πορεία τους, υπάρχουν δομές που καθιστούν δυνατή την πρόοδο του θανάτου, υπάρχουν σκλάβοι που προστατεύουν ο ένας τον άλλον με όπλα. Και αυτοί οι άνδρες, αυτές οι δομές, έχουν όνομα και διεύθυνση.

Μετά από αυτή την ενέργεια, ο Nicola και ο Alfredo συνελήφθησαν, δικάστηκαν και ανέλαβαν την ευθύνη της πράξης τους με υπερηφάνια στη δικαστική αίθουσα. Επισημαίνοντας πως η καταστροφική άμεση δράση και η ένοπλη υπόθεση ήταν ακόμα γεγονότα τόσο αληθινά όσο απαραίτητη ήταν κι η υπεράσπισή τους από τους/ις αναρχικούς/ές. Μετά από δέκα χρόνια φυλάκισης, στις 5 Μαΐου του 2022, ο Alfredo έλαβε ειδοποίηση για τη μεταφορά του από το καθεστώς “Υψίστης Ασφαλείας 2” στο “41 bis”. Στις 6 Ιουλίου του 2022, το Ελεγκτικό Δικαστήριο επαπροσδιόρισε την εκρηκτική επίθεση εναντίον της σχολής των Καραμπινιέρων στο Fossano τον Ιουνίο του 2006, της οποίας η ευθύνη ανελήφθη από τον πυρήνα FAI/Ανώνυμη Χαοτική Ανταρσία, για την οποία κατηγορήθηκαν η συντρόφισσα Anna Beniamino και ο σύντροφος Alfredo Cospito, σε «Πολιτική Σφαγή», αναφερόμενοι σε έναν επανυπολογισμό  της ποινής που θα μπορούσε να προβλέπει και ισόβια κάθειρξη.

Σήμερα, για άλλη μια φορά, ο Alfredo βρίσκεται να δίνει τόσα πολλά στον αναρχισμό και σε όλους/ες μας, τοποθετώντας την αξιοπρέπεια και τις αδιάλλακτες θέσεις του ακόμα και πριν από τη φυσική του κατάσταση με μια απεργία πείνας από τις 20 Οκτωβρίου του 2022 κατά του καθεστώτος 41 bis και την ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αναστολής, την οποία θα συνεχίσει μέχρι το πικρό τέλος, χρησιμοποιώντας το σώμα του ως οδόφραγμα, έτσι ώστε να μην περάσει η χρήση του καθεστώτος 41 bis εναντίον των αναρχικών. Απεργία πείνας, στην οποία έχουν ενταχθεί με την πάροδο του χρόνου οι αναρχικοί Juan Sorroche, Ivan Alocco και η αναρχική Anna Beniamino (οι/η οποίοι/α αυτή την στιγμή έχουν σταματήσει).

Η παρούσα κατάσταση δίνει χώρο σε διάφορους προβληματισμούς, έντονα συναισθήματα και πολλές ποικίλες πρωτοβουλίες αυτούς τους δύο μήνες, πρωτοβουλίες πάντα σε αυτά τα πολύ σημαντικά πλαίσια, έγκυρες και θεμελιώδους σημασίας για να έχει αυτή η μάχη τη μεγαλύτερη δυνατή απήχηση, αλλά ο αγώνας του Alfredo αυτή τη στιγμή γίνεται, επίσης, εργαλείο κριτικής στο καθεστώς 41 bis και την κοινωνία των φυλακών γενικότερα. Αυτή την στιγμή πρέπει να επικρατήσουν, κατά τη γνώμη μου, ως επαναστατικά αναρχικά στοιχεία (διεθνώς), η ψυχραιμία, η διαύγεια και η σταθερότητα που απαιτεί η κατάσταση.

Κατανοήστε τι πρέπει να κάνετε και πώς να το κάνουμε, ποια επιχειρήματα να υποστηρίξουμε, αλλά πάνω απ ‘όλα την συγκεκριμένη στιγμή, κι όπως απαιτεί μια επ’ αόριστον απεργία πείνας, να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που έχουμε να κάνουμε, αυτό που έγινε μέχρι χθες και την ευκαιρία να το κάνουμε και αύριο. Μια σκέψη σε αρμονία με όσα έχουν γραφτεί παραπάνω είναι σίγουρα η ανάγκη να βγούμε από το πλέγμα ενός περιορισμένου συγκεκριμένου αγώνα κατά των φυλακών, να βγούμε από το αδιέξοδο μιας γενικευμένης κινητοποίησης που ευαισθητοποιημένα κοιτάζει μόνο το καθεστώς 41 bis, γνωρίζοντας πώς να διαβάσει τη φάση και να κατανοήσει μέσα στο χρόνο το πραγματικό αντικείμενο της διαμάχης ξεκινώντας από την οικοδόμηση μιας διεθνιστικής, ειδικής, ατομικιστικής αλληλεγγύης στην κινητοποίηση για την αποτροπή της δολοφονίας τού συντρόφου μας Alfredo Cospito σε έναν τάφο από σίδερο και σκυρόδεμα, σε συνθήκες μοναξιάς.

Μια επαναστατική αλληλεγγύη που ξεκινά πάνω απ’ όλα από την ανοιχτή διεκδίκηση πως δεν είναι μόνο οι γενικές πρακτικές, οι οποίες τελικά προσλαμβάνουν αποκλειστικά τον χαρακτήρα εκείνων που τις ασκούν, αλλά είναι η ιστορία, οι ιδέες, οι θέσεις, οι συγκεκριμένες ενέργειες που αμφισβητήθηκαν από τον σύντροφό μας και οι συνακόλουθοι λόγοι που τις συνόδευσαν. Και πρέπει αυτό να το φωνάξουμε, πρέπει να είναι αυτή η πρακτική που ισχύει και για άλλες διαδικασίες άμεσων καταστροφικών ενεργειών, επειδή είναι ένα από τα θεμελιώδη βήματα που αποσκοπούν στην άρση της απομόνωσης γύρω από τους/ις συλληφθέντες/είσες, αποδεικνύοντας στην εξουσία ότι αυτές οι ενέργειες ανήκουν σε όλους/ες τους/ις αναρχικούς/ές.

Γιατί αν είμαστε στο πλευρό του Alfredo, δεν είναι μόνο επειδή η τωρινή του κατάσταση βασανίζει τις καρδιές μας, αλλά γιατί ξέρουμε κυρίως πως είναι ένας σύντροφος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην αναρχική ιδέα, που είναι και δική μας. Και είναι προφανές ότι αν δεν είμαστε σε θέση να αμυνθούμε εμείς, ο μηδενιστικός επαναστατικός αναρχισμός και ο λόγος του, κανείς άλλος δεν θα μπορέσει να το κάνει ποτέ.

Σε αυτό το σημείο, οποιοσδήποτε λόγος, περισσότερο ή λιγότερο αποδεκτός, είναι πιθανό να εγκλωβιστεί σε αυτή τη συνθήκη, να προορίζεται αποκλειστικά για το επίπεδο της ανθρώπινης αλληλεγγύης, αραιωμένο σε έναν αγώνα αμβλύ και γενικότερα κατά της φυλακής. Στο παρελθόν, έχουμε ασχοληθεί με το ζήτημα 41 bis αρκετές φορές, βάζοντας μπροστά το πρόσωπό μας, ακόμα και όταν δεν είχαμε έναν αναρχικό σύντροφο σε αυτό το καθεστώς, ενώ με τις εν συνεχεία ξαφνικές αλλαγές θα συνεχίσουμε να το αντιμετωπίζουμε και στο μέλλον πιο άμεσα, έχοντας τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε έναν ευρύτερο συλλογισμό, σαν προοπτική, σχετικά με το πώς ένα τέτοιο καθεστώς κράτησης μπορεί να εφαρμοστεί σε άλλες μπάντες και σε όλο και πιο εκτεταμένες κοινωνικές συγκρούσεις.

Αλλά αυτό που έχει σημασία στο σήμερα, σε αυτόν τον αγώνα ενάντια στο χρόνο, είναι να βγάλουμε τον Αlfredo από αυτό το καθεστώς, να επιτύχει άμεσο αποχαρακτηρισμό χωρίς άλλους όρους.

Ο Alfredo όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε ποτέ θύμα και αν σήμερα υποβάλλεται σε αυτό καθεστώς είναι αποκλειστικά εξαιτίας της βούλησης της εξουσίας να τον συντρίψει αφαιρώντας τις σχέσεις με αυτό που ο ίδιος πρώτος πάντα όριζε ως την κοινότητά του.

Εξάλλου, δεν μπορεί διόλου να αποκλειστεί η περίπτωση το κράτος να προσπαθεί να δοκιμάσει το έδαφος του «αναρχικού κινήματος», πιθανώς για να μπορέσει να διαθέσει αυτό το όργανο εξόντωσης εναντίον μας στο μέλλον περισσότερο για αυτό που είμαστε, παρά για αυτό που κάνουμε. Μπορούμε ακόμη και να υποθέσουμε ότι αυτό το καθεστώς θα μπορούσε να αντικαταστήσει οριστικά την πρακτική της Υψηλής Επιτήρησης στη δημιουργία υποθέσεων με την πάροδο του χρόνου.

Φαίνεται ξεκάθαρο ότι ο σκοπός που το κρατικό – πολιτειακό σύστημα επιδιώκει, μέσω της εξουσίας της δικαστικής αστυνομίας με δίκες, καταδίκες για τρομοκρατία και επιβολή ενός καθεστώτος εκμηδένισης όπως το 41 bis, της εξάλειψης όσο και της απομόνωσης του εχθρού του είναι η δεδηλωμένη τάξη, όπως μας δείχνει και η κατάσταση των επαναστατών/τριας κομμουνιστών/ριας Nadia Lioce, Roberto Morandi και Marco Mezzasalma που αντιστέκονται με υποδειγματική αξιοπρέπεια για 17 χρόνια στο σκοτάδι του 41 bis. Όλα αυτά μας υπενθυμίζουν έντονα πως η μάχη του Alfredo πρέπει, επίσης, να υποστηριχθεί και για αυτούς/ές. Όλα αυτά, εφόσον είναι μέρος της εγγενούς ύπαρξης του συστήματος της δικαστικής αστυνομίας και του δικαίου της, δεν μπορούν να προεκταθούν από μια ευρύτερη ομιλία σε διαλεκτική αντίθεσης, του κράτους ενάντια στην επαναστατική πάλη, του αναρχικού εναντίον του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος που περιλαμβάνει τη χρήση του 41 bis ως όργανο εξαναγκασμού και εκβιασμού της μετάνοιας, όταν δεν υπάρχουν στοιχεία ντόμινο μέσω των οποίων μπορούμε να ανακτήσουμε την ατομικότητα και τις επαναστατικές ενέργειες, γιατί ακριβώς είναι μια θέληση δική μας, επαναστατική, η οποία ξεπερνά το γρήγορο και αποπροσανατολιστικό της αναμονής. Μια βούληση που έχει την αποφασιστικότητα και την αισιόδοξη έπαρση να μεταμορφώνει την πραγματικότητα, διατηρώντας αναλλοίωτη την αναρχική μηδενιστική ένταση στην οποία πιστεύουμε, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε αφήσει ποτέ στην άκρη την ιδέα της κοινωνικής επανάστασης, ότι αυτός ο κόσμος, ως έχει σήμερα, πρέπει να κατεδαφιστεί.

Δεν είναι τυχαίο ότι με αυτούς τους όρους διατυπώνονται πλήρως και οι κατηγορίες για υποκίνηση που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια εναντίον του “Αναρχικού Μαύρου Σταυρού” και του “RadioAzione”· η επιχείρηση Sibilla εναντίον της αναρχικής εφημερίδας “Vetriolo” και της δημοσίευσης της συνέντευξης του Alfredo Cospito “Ποια διεθνής;”. Με αυτή την έννοια, μάλιστα, μπορούμε να πούμε ότι αυτό που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια με τις εκδόσεις μας συνεχίζει να είναι ανεκτίμητης αξίας επειδή επιτρέπει, στο σήμερα, στους /ις αναρχικούς/ές να ανακτήσουν την κατοχή των ιδεών τους, να τους δώσουν χώρο, με το θράσος του πάντα αμετάβλητου, με την ίδια τάση για δράση στην σφαίρα της επαναστατικής συνειδητοποίησης, χτίζοντας τη Διεθνή.

Έξω ο Alfredo από το 41bis!

Ενάντια στη χρήση του 41 bis σε επαναστάτες/τριες κρατούμενους/ες!

Πάντα για την αναρχία.

Κλείνω αυτό το γραπτό εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία να στείλω τους πιο ειλικρινείςκαι θερμούς χαιρετισμούς μου στους υποστηρικτές αυτής της πρωτοβουλίας, σε όλους/ες τους/ις συντρόφους/ισσες στην Ελλάδα που συνεχίζουν να αγωνίζονται εδώ και χρόνια μέσα και έξω από τις φυλακές, ελπίζοντας ότι η πρωτοβουλία θα εξελιχθεί και πέρα από τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες και ότι αποτελεί ερέθισμα για περαιτέρω βελτίωση των συζητήσεων, οπλίζοντας αυτή την ανάγκη για ελευθερία που μας διακρίνει.

Omar Nioi,
17/12/2022,
Σαρδηνία

Πηγή: Αναρχικό Στέκι Ναδίρ

Ιταλία: Ενημέρωση σχετικά με την κατάσταση της υγείας του Alfredo Cospito την 71η ημέρα απεργίας πείνας (29 Δεκεμβρίου 2022)

Posted on by

Στις 29 Δεκεμβρίου, την 71η ημέρα της απεργίας πείνας μέχρι τέλους ενάντια στο 41 bis και την ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αναστολής, ο ανταγωνιστικός ραδιοφωνικός σταθμός Radio Onda d’Urto μετέδωσε μια ομιλία του γιατρού που επισκέπτεται τακτικά τον αναρχικό σύντροφο Alfredo Cospito, φυλακισμένο στις φυλακές Bancali στο Sassari. Αναφέρουμε ένα μέρος της απομαγνητοφώνησης της ομιλίας και, στο τέλος της ενημέρωσης, την ηχογράφηση της εκπομπής (στην ιταλική γλώσσα).

“[…] Ας αναλογιστούμε λοιπόν ότι ο Αλφρέντο έχει ξεκινήσει απεργία πείνας εδώ και 70 ημέρες. Ξεκίνησε από ένα βάρος 115 κιλών και σήμερα βρίσκεται στα 84 κιλά. Σίγουρα έχει ισχυρή σωματική διάπλαση, ξεκίνησε από ένα αρκετά υψηλό βάρος, οπότε έχει περισσότερες πιθανότητες από άλλους να μπορέσει να αντέξει αυτή την απεργία πείνας. Είναι σαφές, ωστόσο, ότι όλα έχουν ένα τέλος κάποια στιγμή- με την έννοια ότι σήμερα οι αιματοχημικές του παράμετροι είναι αρκετά καλές, εκτός από το γεγονός ότι πέφτουν λίγο οι ηλεκτρολύτες.Σήμερα μου μίλησε για να μειώσει την αγωνία του, με την έννοια ότι θέλει να την κάνει να επιταχυνθεί λίγο, ώστε να μετατοπιστεί το έδαφος λίγο, λίγο περισσότερο, έτσι ώστε να μπορέσει τελικά να μεταφερθεί από το 41 bis. Του είπα, όμως, ότι όσον αφορά το κάλιο, το οποίο είναι μέρος των ηλεκτρολυτών, όπως το νάτριο και το χλώριο, είναι απαραίτητο για τη συστολή, ειδικά για την καρδιακή συστολή – είμαι καρδιολόγος -, μάλιστα, με το ηλεκτροκαρδιογράφημα που κάναμε σήμερα υπάρχουν αλλοιώσεις που εντοπίζονται στη φάση της κοιλιακής ανάκαμψης και οι οποίες εμφανίζουν συγκεκριμένα κύματα που προκύπτουν από την έλλειψη καλίου. Προφανώς θύμωσα λίγο επειδή, πριν από λίγες ημέρες, σταμάτησε να παίρνει τα συμπληρώματα [εξαιρετικά ήπια, ελαφριά, τα οποία έπαιρνε εδώ και αρκετό καιρό], οπότε αυτό είναι επίσης η αιτία της μείωσης του καλίου […].Είναι λίγο πεπεισμένος [να συνεχίσει να τα παίρνει, για λίγες ακόμη ημέρες], οπότε μου υποσχέθηκε ότι σήμερα και αύριο, περιμένοντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων [οι οποίες γίνονται περίπου κάθε τέσσερις ημέρες], θα παίρνει τα συμπληρώματα. Στη συνέχεια, όσον αφορά τα υπόλοιπα, ψυχολογικά είναι ευδιάθετος, χαμογελαστός- πριν από μερικές ημέρες τον μετέφεραν από το κελί του σε ένα άλλο, οπότε έχει διαθέσιμο χρόνο στον αέρα με τρεις άλλους κρατούμενους, και αυτό τον ευχαριστεί πολύ, διότι μιλάει με αυτούς τους άλλους τρεις κρατούμενους κατά τη διάρκεια του διαθέσιμου χρόνου στον αέρα. Ως προς την επιδερμίδα του τότε, στην πραγματικότητα, είναι λίγο καλύτερα, διότι ήταν πολύ, πολύ χλωμός, αλλά όχι χλωμός επειδή είχε έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων- χλωμός ακριβώς επειδή δεν έπαιρνε φως. Και προφανώς η ασβεστιαιμία που έχει ακόμα καλή καταρρέει λίγο από τα οστά- κάπου, αν δεν παίρνεις τροφή, το σώμα αφαιρεί και προσπαθεί να βοηθήσει με κάποιο τρόπο.Ας πούμε ότι και ως συλλογισμός, ως διαύγεια, είναι μια χαρά- δεν υπάρχει τίποτα να πούμε για τις απαντήσεις που δίνει, δεν είναι καθόλου μπερδεμένες. Διαβάζει, πού και πού έχει λίγο θολή όραση, μου είπε ότι έχει λίγο πρόβλημα όρασης, και αυτό πάει με την έλλειψη βιταμινών, φυσικά.Κάθε τόσο, επίσης επειδή θέλει να έχει συνείδηση, παίρνει λίγο μέλι, το οποίο είναι λίγο καλύτερο από τη ζάχαρη […], όταν είχε υπογλυκαιμία, του έδιναν λίγη ζάχαρη, αλλά τώρα παίρνει μέλι, οπότε δεν έχει πια αυτές τις γλυκαιμικές σταγόνες. Στη συνέχεια, κατά τα άλλα, είναι αρκετά καλά- προφανώς έχει χάσει πολύ, πολύ, πολύ βάρος, ακόμη και από την πρώτη φορά που τον είδα, αλλά τίποτα καταστροφικό από τις αιματοχημικές αναλύσεις […]”.

Μπροστά στην απόπειρα εξόντωσης του Αλφρέντο, είναι υψίστης σημασίας να μην ξεχαστούν οι ιδέες, οι πράξεις και η συμβολή του συντρόφου, να μην καταδικαστούν στη λήθη, όπως επιθυμεί ο κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους με τη δίκη του Scripta Manent, την επιχείρηση Sibilla και τη μετάβαση στο καθεστώς 41 bis.

Το πρόσφατο διάταγμα του Δικαστηρίου Εποπτείας της Ρώμης που επιβεβαιώνει την κράτηση στο 41 bis τοποθετείται στην ίδια προοπτική -την εξόντωση του συντρόφου- και είναι ενδεικτικό της ανταπόδοσης που το κράτος σκοπεύει να δώσει στο αναρχικό κίνημα. Η καταστολή, οι καταδίκες, οι δεκαετίες φυλάκισης, ωστόσο, δεν θα είναι αρκετές ούτε μπορούν ποτέ να οδηγήσουν στην παραίτηση: αναπόφευκτα, το πάθος μας για ελευθερία είναι ισχυρότερο από κάθε εξουσία.

Συνεχίζουμε τον αγώνα με αποφασιστικότητα, υποστηρίζουμε όλες τις αναρχικές και επαναστατικές πρωτοβουλίες σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito που βρίσκεται σε απεργία πείνας για πάνω από 70 ημέρες, με τον Ivan Alocco από τις 22 Δεκεμβρίου που βρίσκεται και πάλι σε απεργία πείνας μαζί με τον Alfredo, και με όλους/ες τους/ις φυλακισμένους/ες αναρχικούς/ες και επαναστάτες/τριες.

Η ηχογράφηση της εκπομπής του Radio Onda d’Urto (στην ιταλική γλώσσα)

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή στα αγγλικά: La Nemesi

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Γερμανία: Ανακοίνωση του επαναστάτη κρατουμένου Thomas Meyer-Falk σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito

Posted on by

Αλληλεγγύη με τον Alfredo – πέρα απ’ όλα τα τείχη!

Ο Alfredo Cospito βρίσκεται έγκλειστος στη Σικελία υπό το καθεστώς κράτησης “41-bis”, και κρατείται σε αυστηρή απομόνωση. Υπερασπίζεται τον εαυτό του ενάντια στις συνθήκες κράτησης διεξάγοντας απεργία πείνας, ρισκάροντας τη ζωή του στον αγώνα αυτόν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες εγκλεισμού.

Μηδέν επισκεπτήρια (με εξαίρεση μόνο συγγενείς), δεν μπορούν να του σταλούν βιβλία, δεν έχει πρόσβαση σε εφημερίδες – και ίσως να μην μπορεί πλέον να γράφει άρθρα. Υποβιβασμένος σε μία καθαρά σωματική ύπαρξη, παραδομένος απόλυτα στο έλεος του πνευματικού θανάτου.

Αυξήθηκαν οι περιοριστικοί όροι του εγκλεισμού του λόγω απόφασης του Εποπτικού Δικαστηρίου, το οποίο συμπέρανε πως μια βομβιστική επίθεση το 2006, όπου κανείς δε σκοτώθηκε ούτε τραυματίστηκε, αποτέλεσε τετελεσμένο πολιτικό μακελειό και, επειδή ο Alfredo δεν επέδειξε καμία μετάνοια, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη υπό το διαβόητο άρθρο “41-bis” του ποινικού κώδικα.

Είναι πασιφανές πως το κράτος εκδηκείται έναν αμετανόητο αναρχικό της πράξης, ο οποίος δε λύγισε ακόμα και κατά τη διάρκεια των τόσων ετών εγκλεισμού. Ο Φρίντριχ Νίτσε κάποτε έγραψε αρκετά ξεκάθαρα: “Η τιμωρία είναι ένα άλλο όνομα της ίδιας της εκδίκησης: με μια ψευδή λέξη παριστάνει μια θετική συνείδηση” (από το Τάδε έφη Ζαρατούστρα).

Η ισόβια κάθειρξη αποτελεί υπόρρητα μια μορφή θανατικής καταδίκης, όμως η υποβολή των ανθρώπων σε επιπλέον απομόνωση επεκτείνει το φάσμα της εκδικητικότητας στο ψυχολογικό, πνευματικό επίπεδο. Οι άνθρωποι για να ζήσουν χρειάζονται παραπάνω πράγματα από φαγητό και νερό! Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αναγκαίες ώστε να μείνουν ζωντανοί. Όμως, κλειδωμένοι σ’ ένα άδειο κελί, πρακτικά χωρίς ανθρώπινη επαφή, χωρίς πρόσβαση σε βιβλία και λοιπά πράγματα, όλα αυτά μπορούν και πρέπει -σύμφωνα με τη λογική της δικαιοσύνης- να λυγίσουν τους ανθρώπους. Η εκδίκηση στην πιο αγνή της μορφή!

Ο Alfredo παλεύει ενάντια σ’ αυτό με όλα τα μέσα και τις δυνατότητες που διαθέτει. Δεν επιτίθεται σωματικά στο προσωπικό της φυλακής, όχι, ρισκάρει την ίδια του τη ζωή! Πεινάει! Και πεινάει! Και πεινάει!

Αλληλεγγύη με τον Alfredo!

Κατάργηση του “41-bis”!

Thomas Meyer-Falk

– ο ίδιος σε καθεστώς απομόνωσης από το 1996 ως το 2007 –

προς το παρόν στη φυλακή JVA (SV)

Hermann-Herder-Str.8, 79104 Freiburg

https://freedomforthomas.wordpress.com

http://www.freedom-for-thomas.de

Γερμανική πηγή: De.Indymedia

Αγγλική μετάφραση από: Nae Midion

Αγγλική πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: Συλλήψεις και έφοδοι στο πλαίσιο της εκρηκτικής επίθεσης κατά της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής

Posted on by

Στις 27 Δεκεμβρίου 2021, η ομάδα «Μαύρη Εκδίκηση» ανέλαβε την ευθύνη για την εκρηκτική επίθεση κατά της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής, προκαλώντας σημαντικές ζημιές στα γραφεία και τα κτίριά της μετά την έκρηξη βιομηχανικού μηχανισμού στις εγκαταστάσεις της.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την επίθεση, οι δυνάμεις καταστολής πραγματοποίησαν σημαντικές επιδρομές και συλλήψεις, αναζητώντας να βρουν τους υπεύθυνους. Στις 22 Δεκεμβρίου 2022, η αστυνομία εισέβαλε σε διάφορα σπίτια στο Σαντιάγο και στο Βαλπαραΐσο, συλλαμβάνοντας περίπου 7 άτομα.

5 κρατούμενοι διώκονται για διάφορα παράνομα στοιχεία που βρέθηκαν στα σπίτια τους, ένας έκτος κατηγορείται ευθέως για την εκρηκτική επίθεση κατά της χωροφυλακής και ένας έβδομος βρέθηκε με μαύρη σκόνη στο σπίτι του.

Μέχρι στιγμής θα επισημοποιηθούν 4 από τους συλληφθέντες και θα υπάρξει μεγαλύτερη σαφήνεια για τη νομική κατάσταση. Αλληλεγγύη στους κατηγορούμενους για την επίθεση στη χωροφυλακή!

Ενημέρωση: Το αποτέλεσμα της επιχείρησης έληξε μόλις στις 23 Δεκεμβρίου με την επισημοποίηση 4 κρατουμένων:

Τρία άτομα επισημοποιήθηκαν για κατοχή διαφόρων παράνομων αντικειμένων που βρέθηκαν στα σπίτια τους και τέθηκαν υπό κράτηση. Ο Aldo Hernandez κατηγορήθηκε για την επίθεση εναντίον της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής, για 16 εγκλήματα απρόκλητης σωματικής βλάβης (από τους δεσμοφύλακες που βρίσκονταν μέσα) και για μεταφορά όπλων και πυρομαχικών.

Το 10ο Εγγυητικό Δικαστήριο δέχθηκε την προθεσμία των 120 ημερών έρευνας, μεταφερόμενος στη φυλακή/εταιρεία Santiago 1 και στη φυλακή “La Gonzalina” στη Rancagua.

Αλληλεγγύη σε εκείνους που οπλίζονται στην άρνησή τους και επιτίθενται στους δεσμοφύλακες!

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή: Publicacion Refractario

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Ιταλία, Τρέντο: Επιβεβαιώθηκε ο κατ’ οίκον περιορισμός του Massimo Passamani

Posted on by

Την Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στο δικαστήριο του Τρέντο η επανεξέταση της προφυλάκισης του Massimo Passamani. Έξω από το δικαστήριο πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης και ακολούθησε σύντομη πορεία στους δρόμους του κέντρου.

Από την πλευρά τους:

Η επιτροπή δικαστών επιβεβαίωσε τον κατ’ οίκον περιορισμό του Massimo. Εκτός από το συνηθισμένο επιχείρημα του ποινικού μητρώου και της τάσης υποτροπής, υπάρχουν δύο αξιοσημείωτοι λόγοι για την απόφαση αυτή. Το πρώτο είναι το ανακοινωθέν αλληλεγγύης που θα μεταδοθεί ραδιοφωνικά «περιέχει στήριξη και υποστήριξη για επαναστατικές και εξεγερσιακές δραστηριότητες των κρατούμενων και μάλιστα εκτός των δημοκρατικά καθιερωμένων μέσων και μορφών δικαιοσύνης» (καμία αναφορά εδώ από τους δικαστές για τις δολοφονίες, τους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια που διαπράττουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι με την εντολή και την κάλυψη της DAP). Το δεύτερο είναι η αποτυχία του κατηγορούμενου να «επανεξετάσει κριτικά» την δική του συμπεριφορά. Τώρα, το γεγονός ότι η λογική της ανταμοιβής αναδύεται όλο και πιο απορκάλυπτα – στην φυλακή όπως και στις δικαστικές αίθουσες, στην εργασία όπως και στο σχολείο – είναι μια καθιερωμένη τάση. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο η αποκήρυξη – μια λέξη που κάποτε ανήκε στο λεξιλόγιο των επαναστατών και σήμερα ενσωματώνεται χωρίς αμηχανία στο δικαστικό λεξιλόγιο – ζητήθηκε για αδικήματα που είχαν ήδη εκδικαστεί, όχι για εκείνα που βρίσκονταν ακόμη σε δίκη. Σύμφωνα με αυτήν την λογική, προκειμένου να ανακληθούν τα προληπτικά μέτρα, οι κατηγορούμενοι θα πρέπει να επανεξετάσουν τον εαυτό τους σε σχέση με γεγονότα για τα οποία θα μπορούσαν αργότερα να αθωωθούν… Εν ολίγοις, πρόκειται για προλητπική αποποίηση.

Από την πλευρά μας:

Η συμμετοχή στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης έγινε αισθητή και διευρύνθηκε. Πέρα από τους αριθμούς (περίπου εβδομήντα άτομα), η σύνθεση των αλληλέγγυων ατόμων ήταν σημαντική. Από τους “fratte” του Mori μέχρι το no tav, από τους εργάτες της Orvea μέχρι τους αχθοφόρους της BRT, έως και τους συνδικαλιστές βάσης που ήταν πιο ενεργοί στην κινητοποίηση ενάντια στο “green pass”, στην πλατεία υπήρχε ένα είδος αποστάγματος των αγώνων και των διαμαρτυριών των τελευταίων ετών στο Τρεντίνο. Υπήρξαν πολλές ομιλίες και αναγνώσεις κειμένων αλληλεγγύης. Στο προσκήνιο, φυσικά, ήταν η υποστήριξη της απεργίας πείνας του Alfredo Cospito, η οποία διανύει την 64η ημέρα της. Εν όψει της έναρξης της πραγματικής δίκης – η οποία θα διεξαχθεί στο Τρέντο στις 13 Ιανουαρίου του επόμενου έτους και στην οποία οι κατηγορούμενοι, εκτός από τον Massimo, είναι οι Agnese, Stecco και Juan – η κινητοποίηση συνεχίζεται. Ως μέρος ενός τοπικού δικτύου ενάντια στην καταστολή και ως «σφόνδυλος» να μιλήσουμε για αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία αυτήν την στιγμή: να βγάλουμε τον Alfredo από το 41 bis!

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή: Inferno Urbano

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Alfredo Cospito: “Είτε έχουμε προετοιμαστεί, είτε όχι” (2017)

Posted on by

Alfredo Cospito (2017)

Είτε έχουμε προετοιμαστεί, είτε όχι.

Αυτά τα τρία χρόνια βρέθηκα αντιμέτωπος με επιλογές που με οδήγησαν σε ένα μονοπάτι γεμάτο σταυροδρόμια και διλήμματα.

Σαν να βρίσκομαι σε ναρκοπέδιο, έπρεπε να αποφασίσω προσεκτικά πού να πατήσω, διακυβεύοντας την περηφάνια και τον αυτοσεβασμό μου. Η πρώτη επιλογή που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν αν έπρεπε να συνεχίσω να συνεισφέρω ή να αφήσω τη φυλακή να με καταπνίξει, περιμένοντας υπομονετικά να βγω έξω. Όσο περιορισμένη κι αν είναι η κατάστασή μου, επέλεξα να συνεχίσω να συνεισφέρω μέσω του γραπτού λόγου. Μόλις πήρα αυτή την απόφαση, αντιμετώπισα ένα άλλο σταυροδρόμι: αν θα περιοριστώ — οικουμενικά — από αυτό το «κρίσιμο σημείο» της κατάστασής μου (sic.) ενός δηλαδή «επαναστάτη» κρατουμένου —δίνοντας «ευλογίες» προς κάθε κατεύθυνση, επικροτώντας κάθε αναρχική πρακτική, προσέχοντας να μη κάνω εχθρούς ∙ ή αν θα χρησιμοποιήσω το όπλο της κριτικής, όλο και πιο σκληρά, προσπαθώντας να αναλύσω κάποια πράγματα και να επιχειρηματολογήσω. Επέλεξα τον ευκολότερο τρόπο (τουλάχιστον για μένα): να εξωθήσω την κριτική μου στα άκρα, με τίμημα την απομόνωση (λιγότερα γράμματα, λιγότερες πληροφορίες, λιγότερη αλληλεγγύη γενικά).

Έχοντας πάντα όμως την επίγνωση ότι υπάρχει μία άβυσσος μεταξύ σκέψης και πράξης.

Οι λέξεις, όσο δυνατές κι αν είναι, φέρουν πάντα κάτι που ακούγεται ψεύτικο, ακόμα κι όταν θέτουν πραγματικούς, συγκεκριμένους κινδύνους, οι οποίοι μπορεί να πραγματοποιηθούν στα χρόνια φυλάκισης για απολογία ή υποκίνηση.

Στο «δικό μου» κελί, οι λέξεις που ακούω πιο προσεκτικά είναι αυτές που ακολουθούν τις πράξεις, αυτές που γίνονται σάρκα και οστά. Είναι ζωντανές, αληθινές και δεν κάνουν λάθος. Διαφέρουν από τη συνεχή φλυαρία στο παρασκήνιο ενός αναρχικού κινήματος αποτραβηγμένο στον εαυτό του, επηρεασμένο από μια ντροπιαστική έλλειψη θάρρους και φαντασίας. Ένα κίνημα που τρέφεται με την εμφάνιση, τη ρητορική και ενίοτε τη δημαγωγία, με τις διαδηλώσεις, τις συνελεύσεις, τις επικοινωνιακές πορείες, τις εκστρατείες ενημέρωσης και το ρίζωμα σε μια περιοχή, ένα συνεχές μπλα μπλα. Δεν χρειάζεται να υποστηρίξετε αναλήψεις ευθύνης, αλλά ξέρετε σίγουρα ότι είναι ειλικρινείς επειδή είναι προϊόντα μιας δράσης, επειδή έχουν γραφτεί από την αληθινή συμμετοχή κάποιου ατόμου στο παιχνίδι, θέτοντας τη ζωή του σε κίνδυνο. Σε αυτούς τους καιρούς της εικονικής πραγματικότητας δεν είναι μικρό πράγμα, και όταν αυτές οι αναλήψεις γίνονται εκστρατείες δράσης, ο θόρυβος του παρασκηνίου, η φλυαρία, σίγουρα εξαφανίζεται και όλα γίνονται πιο σοβαρά, πιο επικίνδυνα, πιο αληθινά.

Οι περισσότεροι–ες από τους αναρχικούς–ες εδώ στην Ιταλία σήμερα φαίνεται να επηρεάζονται από μια συλλογικότητα και από μια υπνωτική σύνεση. Μας περιορίζουν χιλιάδες φόβοι: ο φόβος ότι θα θαφτούμε ζωντανοί–ές σε κάποια φυλακή, φόβος μήπως πεθάνουμε σε μια δράση, φόβος ότι θα μείνουμε μόνοι χωρίς τη συναίνεση των άλλων ή, ότι θα μας παραμερίσουν οι ίδιοι οι σύντροφοί μας. Το να ξεπεράσουμε αυτούς τους φόβους θα μας έκανε πιο συνειδητοποιημένα άτομα. Πολλοί «αγώνες» χτίζονται πάνω σε αυτούς τους φόβους, είναι προϊόν αυτών των φόβων. Ο φόβος μας δηλητηριάζει, οι συμβιβασμοί είναι οι δηλητηριασμένοι καρποί του. Μετά, με ωραία λόγια, ωραίες θεωρίες, ωραίες μακροπρόθεσμες στρατηγικές, φροντίζουν να βάψουν όλα τα σκατά ροζ, ωθώντας μας στη σύνεση, στον πολιτικό «ρεαλισμό». Αλλά, δυστυχώς, ακόμα κι αν είναι βαμμένα ροζ, το σκατά παραμένουν πάντα σκατά. Γι‘ αυτό ακριβώς τα ημίμετρα δεν πρέπει να έχουν νόημα για έναν αναρχικό. Με την πρόοδο της τεχνολογίας (η ένοπλη πτέρυγα του πολιτισμού) ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας περιορίζεται. Ο πολιτισμός τρέφεται με τα πάντα και εναντίον όλων. Για τις δημοκρατίες και τις δικτατορίες, την επιστήμη και τη θρησκεία, τις πολιτικές ελευθερίες και την ελεύθερη αγορά, τη συναίνεση και τον καταναγκασμό, τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό, τα οικολογικά συμβατά εμπορεύματα και τα πυρηνικά εργοστάσια… Χίλιες πτυχές ενός μόνο φαινομένου, αυτό του πολιτισμού, που συγκρατείται με κόλλα φτιαγμένη από μια τεχνολογία όλο και πιο επεμβατική, που καταστρέφει όχι μόνο τον άνθρωπο, αλλά ανατρέπει ολόκληρη τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη. Με ένα τέτοιο διακύβευμα, κάθε ημίμετρο, οποιαδήποτε μη καταστροφική ενέργεια είναι ένα άχρηστο καταπραϋντικό, ένα ασυγχώρητο χάσιμο χρόνου. Δεν χρειάζεται πια να ακούμε τα καλύτερα πνεύματα της «επανάστασης», που βρίσκουν πάντα μια δικαιολογία να αναβάλλουν, να περιπλέκουν τα πράγματα. Όλο και πιο συχνά η πολιτική αναμονής δικαιολογείται με το επιχείρημα του να γίνονται κατανοητές κάποιες πράξεις από τους ανθρώπους και της ανάγκης να είναι ριζωμένοι σε μια περιοχή. Η επιδίωξη της λεγόμενης «αναπαραγωγής» μικρών ενεργειών οδηγεί σε ολοένα και πιο ασήμαντες πρακτικές που καταλήγουν σε παθητική αντίσταση ή εμπόδια, πάντα σύμφωνα με το μέτρο, ποτέ υπερβολικά, αναβάλλοντας τη βίαιη σύγκρουση με το σύστημα για ένα αύριο που δεν θα έρθει ποτέ . Δεν υπάρχει ανάγκη για προσηλυτισμό ∙ η υπερβολική σκέψη και ο δισταγμός, μας κάνουν άδειους, ανίκανους.

Οι υπερβολικές πληροφορίες ισοδυναμούν με καμία πληροφορία. Η επιρροή των ακαδημαϊκών, της πολιτικής, του φόβου είναι πολύ έντονη εδώ γύρω. Τι να κάνετε; Αναζητήστε συντρόφους-ισσες (“affinity comrades”), ενθαρρύνοντας τη δράση, τις πραγματικές, ζωντανές δυνάμεις. «Πετάξτε την καρδιά πάνω από το εμπόδιο», χωρίς να λογαριάζετε τις συνέπειες και τις «επαναστατικές» στρατηγικές χωρίς τη σπασμωδική και εμμονική επιδίωξη της συναίνεσης. Υποστηρίξτε θέσεις που θέτουν σε κίνδυνο την ήρεμη ζωή όσων επιδίδονται μόνο στα λόγια ή μόνο στους σχηματισμούς θεωρητικών συνελεύσεων. Δίνουμε στον εαυτό μας τα εργαλεία για να επικοινωνούμε μεταξύ μας, χωρίς εξουσία, χωρίς να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον προσωπικά, μέσα από λόγια που ακολουθούν τις πράξεις, παρακάμπτοντας τα φερέφωνα, ξεφορτώνοντας οριστικά τους μεσάζοντες της ιδεολογίας και των ειδικών της διαμεσολάβησης. Οι ήδη δοκιμασμένες και αποτελεσματικές εκστρατείες δράσης είναι το μεγαλύτερο αποτέλεσμα αυτής της επικοινωνίας χωρίς εξουσία, μακριά από οποιαδήποτε οργάνωση ή συντονισμό.

Ας βασιστούμε στα πιο παράλογα, στα πιο φυσικά ένστικτά μας: την οργή, το μίσος, την αγάπη, την αδελφοσύνη, την εκδίκηση.

Αφήστε τη θέληση της καταστροφής να μην γίνει ποτέ ξανά δημιουργός. Τίποτα δεν «χρειάζεται» να οικοδομηθεί.

Αφήστε τη δράση να μιλήσει, ευθύς τώρα, αμέσως.

Είτε έχουμε προετοιμαστεί είτε όχι.

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή: The Anarchist Library

Μετάφραση: Το μαύρο ρόδο

Ιταλία: Ανακοίνωση για τη νεότερη εξέλιξη που αφορά την απεργία πείνας του αναρχικού Alfredo Cospito & Ενημέρωση για την κατάστασή του

Posted on by

Ανακοίνωση για την νεότερη εξέλιξη που αφορά την απεργία πείνας του αναρχικού Alfredo Cospito

Σήμερα, 19 Δεκεμβρίου του 2022, έφτασε η απάντηση στην ένσταση που υπέβαλε στο εποπτικό δικαστήριο ο Alfredo Cospito. Η ακρόαση πραγματοποιήθηκε την 1η Δεκεμβρίου στη Ρώμη. Το αποτέλεσμα της απάντησης είναι αρνητικό, δηλαδή απορρίπτεται η πιθανότητα απομάκρυνσης του Alfredo από το καθεστώς 41 bis. Ο Alfredo θα παραμείνει στο 41bis τουλάχιστον για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ημερομηνία κατά την οποία μπορεί να συζητηθεί εκ νέου η συνέχιση ή όχι της εφαρμογής του καθεστώτος 41bis στον ίδιο.

Δεν γνωρίζουμε ακόμη τους λόγους αυτής της αρνητικής απόφασης, οι οποίοι θα γνωστοποιηθούν με την κοινοποίηση της ετυμηγορίας. Ο Alfredo διανύει σήμερα στην 60η ημέρα της απεργίας πείνας του. Προς το παρόν δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι προθέσεις του για τη συνέχιση της απεργίας, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι θα συνεχίσουμε να τον στηρίζουμε στον αγώνα του όποια επιλογή κι αν κάνει. Και ότι ανεξάρτητα από την κατάσταση του Alfredo, ο αγώνας ενάντια στη φυλακή και την καπιταλιστική κοινωνία που την τροφοδοτεί συνεχίζεται.

Παρά τα άσχημα νέα, δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε, ποτέ δεν είχαμε ελπίδα για δικαιοσύνη, τώρα περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητο να αντεπιτεθούμε, για την απελευθέρωση του Alfredo και όλων των ομήρων του κράτους.

Δίπλα στον Alfredo, για την άναρχη και καταστροφική σύγκρουση.

Θάνατος στο κράτος και ζήτω η αναρχία!

Πηγή: Ραδιοφράγματα

*

Νεότερα για τον Alfredo Cospito

Ο Alfredo είναι σε καλή κατάσταση, παραμένει πολύ διαυγής και ανέμενε την απορριπτική απόφαση από το εποπτικό δικαστήριο της Ρώμης. Δεν απελπίζεται ούτως ή άλλως όσον αφορά την έκβαση του αγώνα του. Σε κάθε περίπτωση, επιθυμεί να γίνει γνωστό ότι σκοπεύει να συνεχίσει μέχρι θανάτου. Δεδομένου πως προς το παρόν η προοπτική της ισόβιας κάθειρξης έχει αποφευχθεί – τουλάχιστον έχει αναβληθεί – με την απόφαση του εφετείου του Τορίνο στις 5 Δεκεμβρίου, ο Alfredo επαναλαμβάνει ότι θα τερματίσει την απεργία πείνας μόνο εάν αποχαρακτηριστεί από το 41 bis.

Έχει επίγνωση της κινητοποίησης μέσω των δελτίων στις ειδήσεις, όταν οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες επιβάλλουν αυτό το επίπεδο κάλυψης από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. Οι εφημερίδες, από την άλλη, φτάνουν με κομμένες σελίδες, με τρύπες (στην ενημέρωση) που είναι όλο και πιο συχνές τις τελευταίες εβδομάδες.

Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι καταφέρνουν να περάσουν μερικά γράμματα, τηλεγραφήματα και καρτ ποστάλ, σε αντίθεση με τους μήνες που προηγήθηκαν του αγώνα του, όταν οτιδήποτε του έγραφε κανείς κατέληγε να κατάσχεται. Ειδικότερα, όσον αφορά τα τηλεγραφήματα, τα οποία φαίνεται να είναι οι επικοινωνίες που περνούν συχνότερα από τους μηχανισμούς λογοκρισίας, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι αυτά πρέπει να είναι ατομικά και να περιέχουν το όνομα, το επώνυμο και τη διεύθυνση του αποστολέα.

Υπενθύμιση της διεύθυνσης:

Alfredo Cospito
C. C. “G. Bacchiddu”
strada provinciale 56 n. 4
Località Bancali
07100 Sassari

Ας τους κάνουμε να νιώσουν την αγάπη μας!!!

Πηγή: Ραδιοφράγματα

Βολιβία, Λα Πας: Επίθεση με εκρηκτικό μηχανισμό στην ιταλική πρεσβεία

Posted on by

Κάτω το βασανιστικό καθεστώς του 41 bis!

…Περίμενα μια πρόταση, ένα ξεκίνημα από τους ειδήμονες συντρόφους. Συχνά, σε αντάλλαγμα για τον ενθουσιασμό μου, λάμβανα μια γερή δόση «ρεαλισμού», η οποία εξασθένιζε ή απειλούσε να περιορίσει κάθε «φιλοδοξία». «Ρεαλισμός» που αποσόβησε ή απείλησε να περιορίσει κάθε επαναστατική «φιλοδοξία, κάθε παρόρμηση για δράση. (…) Βγήκα από αυτού του είδους τα «αδιέξοδα» μόνο όταν αποφάσισα με έναν αδέξιο, απερίσκεπτο, τρελό, άγαρμπο, προκλητικό τρόπο, να οπλίσω τα χέρια μου. Τότε έγιναν όλα εύκολα, η μία αποτυχία μετά την άλλη, βήμα προς βήμα, τα πράγματα άρχισαν να «δουλεύουν». Έψαξα τους συντρόφους μου και τους βρήκα, αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλον, κάνοντας την απόρριψη της ανάθεσης και της αναμονής πυξίδα μας. Έχουν περάσει πολλά (ίσως πάρα πολλά) χρόνια από τότε (…) και αυτό που θέλω να πω είναι απλά να ακολουθεί κανείς το ένστικτό του και να μην δίνει μεγάλη σημασία στην σύνεση εκείνων που, από τα ύψη της δικής τους «βιωμένης» ζωής, πιέζουν για μετριοπάθεια. Γιατί δεν είναι και τόσο τραβηγμένη η λαϊκή ρήση που λέει ότι «γεννιέσαι εμπρηστής και πεθαίνεις πυροσβέσης».

Alfredo Cóspito

Ψιχαλίζει ακατάπαυστα γύρω απο την πόλη Λα Πας, η οροσειρά είναι καλυμμένη με χιόνι. Εδώ, οι πλούσιοι ζουν αρκετές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω, σε μια ζεστή και πράσινη κοιλάδα, όπου έχουν παρακολούθηση και ιδιωτικούς φρουρούς σε κάθε γωνιά. Κατεβαίνουμε από τους παγωμένους λόφους για να διακόψουμε την βίαιη ηρεμία των αφεντικών με τον δυνατό και καταστροφικό βόμβο μιας αυτοσχέδιας βόμβας. Κάτι γίνεται φανερό και ξεκάθαρο: οι διαχειριστές της τοξικότητας, της μιζέριας και της φιλανθρωπίας δεν είναι ανέγγιχτοι. Καμία ειρηήνη για εμάς, καμία ειρήνη γι’ αυτούς!

Περίπου στις 3 τα ξημερώματα της Δευτέρας, 12 Δεκεμβρίου, τοποθετήσαμε και πυροδοτήσαμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό στην είσοδο του κτιρίου Torre Pacifico, στην λεωφόρο Sanchez Bustamante 977, στην καρδιά της αστικής συνοικίας Calacoto, όπου βρίσκεται η Ιταλική πρεσβεία.

Από αυτήν την πλευρά του κόσμου, εκφράζουμε με την επίθεσή μας στον σύντροφο Alfredo Cóspito, που αυτή την στιγμή βρίσκεται σε απεργία πείνας για σχεδόν 2 μήνες στις φυλακές του Sadari, στην Σαρδηνία, αποφασισμένος να την συνεχίζει μέχρι τις τελευταίες της συνέπειες. Ο Alfredo είναι ένας σύντροφος που έχει φυλακιστεί το 2012 και κατηγορείται από τότε για εκγλήματα που κυμαίνονται από τον πυροβολισμό στο πόδι του Roberto Adinolfi (επιχειρηματίας στον τομέα της πυρηνικής ενέργειας και διευθυντής της Ansaldo Nucleare), στις ανατρεπτικές συνεργασίες για τρομοκρατικούς σκοπούς και εκρηκτικές επιθέσεις (επιχείρηση Scripta Manent), μέχρι την «πολιτική σφαγή» για την οποία θέλουν να τον καταδικάσουν σε ισόβια κάθειρξη, μαζί με την Anna Beniamino (για δύο επιθέσεις όπου δεν υπήρξαν και δεν υπήρχε σκοπός να υπάρξουν θάνατοι ή τραυματισμοί). Κατηγορείται επίσης, μαζί με άλλους συντρόφους, για υποκίνηση σε έγκλημα (επιχείρηση Sibyl), για την συμβολή του στην αναρχική συζήτηση.

Απαιτούμε την ακύρωση του βασανιστικού και απομονωτικού καθεστώτος 41 bis. Το καθεστώς αυτό εφαρμόζεται από το Ιταλικό κράτος στους επαναστάτες κρατούμενους προκειμένου να αποφευχθεί η επαφή τους με τον έξω κόσμο, με το επιχείρημα ότι η επαφή θα ενθαρρύνει τις επαναστατικές ενέργειες. Υπό το 41 bis, παραμένουν εντελώς απομονωμένοι, χωρίς αλληλογραφία ή επισκέψεις, σε ένα υπόγειο με τεχνητό αέρα και φως. Πνιγμένοι από το τσιμέντο και αποκομμένοι από τους αγαπημένους τους, οι κρατούμενοι βασανίζονται 24 ώρες το 24ωρο για να επιτύχουν την συνεργασία τους με την εξουσία και την μετάνοιά τους. Κάτι άλλο γίνεται φανερό: το δίκιο τους είναι ένα ψέμα, ένα τείχος που υπάρχει μόνο για να προστατεύει τα προνόμιά τους.

Το καθεστώς 41 bis έχει πολιτικό σκοπό, σε ένα πλαίσιο όπου η δράση έχει γίνει πραγματική απειλή για την κανονική συνέχιση αυτών των προνομίων. Αλλά το Κράτος συνεχίζει και θα συνεχίσει να μην κατανοεί την αναρχική ατυπικότητα. Εδώ δεν υπάρχουν αφεντικά, οι δράσεις συνεχίζονται και δεν απαιτούν κατευθυντήριες γραμμές. Αντιθέτως, τα μέτρα αυτά απλώς επιτείνουν την οργή μας και στοχεύουν στον στόχο. Προειδοποιούμε ότι δεν θα σταματήσουμε μέχρι ο σύντροφος να βγει από το 41 bis, αυτό είναι μόνο η αρχή.

Ένα τέτοιο καθεστώς δεν είναι μια μεμονωμένη στρατηγική, αλλά μέρος της κατασταλτικής κλιμάκωσης των Ευρωπαϊκών κρατών ενάντια στους αναρχικούς χώρους. Η υποκριτική Ευρώπη, που παριστάνει τον φάρο των καλών δημοκρατικών ηθών και της ανάπτυξης, δημιουργεί κατασταλτικά προηγούμενα που μπορεί να εξαπλωθούν και σε άλλα γεωγραφικά πλάτη, όπως ήδη συμβαίνει με τις μακροχρόνιες ποινές. Αυτό δεν θα συμβεί χωρίς απάντηση. Ας επιτεθούμε δυναμικά. Ούτε ένα βήμα πίσω!

Χαιρετίζουμε την Anna, τον Toby και τον Ivan που συνόδευσαν και συνοδεύουν αυτήν την απεργία πείνας.

Ελευθερία σε όλους τους φυλακισμένους!

Κάτω τα τείχη των φυλακών!

Τέλος στο καθεστώς 41 bis!

Έξω ο Alfredo Cóspito από το 41 bis!

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή στα αγγλικά: Anarquia.info

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Τουρκία/Κουρδιστάν: Ενέδρα με παγιδευμένο όχημα σε κλούβα των ΜΑΤ

Posted on by

Με ενέδρα χτυπήθηκε τεθωρακισμένη κλούβα των (αντίστοιχων) ΜΑΤ στην αγορά Hayvan, στον δρόμο προς το Amed (Diyarbakır) και το Merdîn, γύρω στις 5:00 το πρωί. Ένα παγιδευμένο όχημα εξερράγη στον δρόμο της κλούβας των ΜΑΤ στη γειτονιά Çarıklı, στην περιοχή Sur.

Και οι 9 μπάτσοι που επέβαιναν στο όχημα είναι τραυματίες. Οι δυνάμεις ασφαλείας και ιατροφαρμακευτικές μονάδες έσπευσαν στην περιοχή.

Πηγή: Aboliton Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Η Anna Beniamino σταματά την απεργία πείνας (14 Δεκεμβρίου 2022)

Posted on by

Η Anna Beniamino σταματά την απεργία πείνας (Ιταλία, 14 Δεκεμβρίου 2022)

Ενημερωθήκαμε από τηλεφωνική κλήση πως το απόγευμα της Τετάρτης 14 Δεκεμβρίου η Anna σταμάτησε την απεργία πείνας που ξεκίνησε πριν 38 μέρες, στο πλευρό του Alfredo, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος υπό το καθεστώς 41 bis.

Στη λήξη της απεργίας πείνας, η Anna έχει χάσει 13 κιλά, με την πίεσή της να είναι στο 5 η μικρή και στο 8 η μεγάλη. Κάποιοι δείκτες στις μετρήσεις για το συκώτι της βρίσκονται έξω απ’ τα όρια που είναι αποδεκτά από άποψη υγείας. Τις τελευταίες μέρες, βρισκόταν αρκετές φορές υπό νοσηλεία από τη φυλακή, κάτι το οποίο η ίδια αρνούνταν.

Διακυβεύονται οι ζωές των αιχμάλωτων συντρόφων και συντροφισσών μας στον αγώνα αυτόν. Είναι στο χέρι όλων εμάς των αναρχικών και των επαναστατών να διασφαλίσουμε πως θα προφυλαχθούν. Αυτό σημαίνει ακόμα περισσότερα για τον Alfredo, ο οποίος βρίσκεται τώρα στην 56η ημέρα απεργίας πείνας, και του οποίου η κατάσταση γίνεται ολοένα πιο κρίσιμη ενόψει της απόφασης του Δικαστηρίου Επανεξέτασης στη Ρώμη (την 1η Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε ακρόαση στο Δικαστήριο Επανεξέτασης στη Ρώμη, στα πλαίσια της έφεσης ενάντια στο καθεστώς κράτησης 41 bis που έχει επιβληθεί στον Alfredo Cospito, για την οποία δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα επίσημη απόφαση απ’ το δικαστήριο).

Πηγή: La Nemesi

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία, Καράσκο: Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση σε οχήματα και αποθήκη της MARR

Posted on by

Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση σε οχήματα και αποθήκη της MARR, σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito, την Anna Beniamino, τον Juan Sorroche, τον Ivan Alocco, τον Toby Shone, τον Γιάννη Μιχαηλίδη και τους 11 Τούρκους επαναστάτες και επαναστάτριες που βρίσκονται σε απεργία πείνας (Καράσκο, Ιταλία, 26 Νοεμβρίου 2022)

Chiavari: Φωτιά σε οχήματα και αποθήκη της MARR

Το δείπνο σερβιρίστηκε, απόψε ήταν φλαμπέ.

Το Σάββατο 26 Νοεμβρίου, σερβιρίστηκε ένα ελαφρώς παραψημένο δείπνο. Πυρπολήσαμε καμιά ντουζίνα οχήματα, την αποθήκη και το σύστημα εξαερισμού της MARR στο Καράσκο (κοντά στο Chiavari, στη Λιγυρία), μια εταιρεία που κερδοσκοπεί απ’ τον διαμοιρασμό φαγητού σε κρατικές φυλακές. Τη νύχτα αυτή ήταν που τα αφεντικά της κατάπιαν ένα πικρό χάπι. Με τη χειρονομία αυτή θα θέλαμε να στείλουμε όλη μας την αλληλεγγύη στον Alfredo, ο οποίος αυτήν τη στιγμή βρίσκεται σε απεργία πείνας μέχρι τέλους λόγω του εγκλεισμού του υπό το καθεστώς 41 bis.

Προφανώς -δεδομένης της φύσης τους ως υπηρέτες, αλλά και της ανικανότητάς τους να δρουν δίχως να δέχονται εντολές από κάποιον ανώτερο- είναι αδύνατον για τους δεσμοφύλακες και τους κρατικούς φορείς να το κατανοήσουν, αλλά το καθεστώς 41 bis δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα απέναντί μας. Εμείς δε χρειαζόμαστε κουκλοπαίκτες να κατευθύνουν τις κινήσεις μας, και αν νομίζουν πως με το να θάψουν ζωντανό τον σύντροφό μας μπορούν να σταματήσουν τις τάσεις μας, κάνουν ένα θλιβερό λάθος. Αυτό θα εξαπολύσει μονάχα περισσότερη οργή και αλληλεγγύη.

Δε θα σταματήσουμε μέχρι ο Alfredo να βγει απ’ το καθεστώς 41 bis.

Αλληλεγγύη με την Anna, τον Juan, τον Ivan και τον Toby, που μάχονται εντός των τειχών στο πλευρό του, αλληλεγγύη με τον Γιάννη Μιχαηλίδη και τους 11 Τούρκους συντρόφους και συντρόφισσες που βρίσκονται έκλειστοι απ’ το ελληνικό κράτος και διεξάγουν επίσης απεργία πείνας μέχρι τέλους.

Στεκόμαστε πλάι στα συντρόφια που πλήττονται από την επιχείρηση Diamante.

Ζήτω η Αναρχία

Πηγή: La Nemesi

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Σύντομη περιγραφή της προκαταρκτικής ακροαματικής διαδικασίας στη δίκη της Γένοβας κατά του Gianluca και της Evelin

Posted on by

Κατά την προκαταρκτική ακρόαση που πραγματοποιήθηκε στο δικαστήριο της Γένοβας στις 7 Δεκεμβρίου, και οι δύο κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν σε δίκη για τα εγκλήματα που τους καταλογίζονται, εξαιρουμένης της επιβαρυντικής περίστασης που τους καταλογίζεται βάσει του άρθρου 1 του Ποινικού Κώδικα. 270 bis 1 c. p.

Ως εκ τούτου, η δίκη θα ξεκινήσει με την ακρόαση φίλτρου στις 7 Μαρτίου και σύμφωνα με την τακτική διαδικασία παραπέμπονται και οι δύο με τις κατηγορίες της κατοχής και μεταφοράς εκρηκτικών υλών, απόπειρας κατασκευής εκρηκτικών/εκρηκτικών μηχανισμών. Τεχνικά επαναλαμβάνοντας το νομικό κίνητρο, όσον αφορά τον αποκλεισμό του σκοπού της τρομοκρατίας, γίνεται αναφορά στην πιο πρόσφατη νομολογία επί του θέματος και ειδικότερα στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου υπ’ αριθ. 36816/2020, σύμφωνα με την οποία “δεν αρκεί η πραγματοποίηση οποιασδήποτε βίαιης πολιτικής δράσης, καθώς απαιτείται η συμπεριφορά να είναι δυνητικά ικανή να δημιουργήσει πανικό, τρόμο και διάχυτο αίσθημα ανασφάλειας στην κοινότητα και να στρέφεται κατά οργάνων θεσμικής ηγεσίας ή συνταγματικής σημασίας, ως συνάρτηση της απόπειρας ανατροπής της συνταγματικής τάξης ή ανατροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος”. Στην προκειμένη περίπτωση, η δικαστική αρχή έκρινε, σύμφωνα με την προηγούμενη εκτίμηση του δικαστή προκαταρκτικής εξέτασης, ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση μεταξύ του κατασχεθέντος υλικού και των βίαιων ενεργειών που προκάλεσε η εισαγγελία, οπότε οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται σε δίκη για τις κατηγορίες που περιγράφονται παραπάνω, με την επιφύλαξη της άσκησης έφεσης από τον εισαγγελέα.

Εκτός από αυτή τη μικρή τεχνική περιγραφή της ακρόασης, παρακάτω παρατίθενται ορισμένοι προβληματισμοί σχετικά με την καταστολή ως γενική και συνεχή δραστηριότητα του κράτους κατά των εκμεταλλευόμενων. Πίσω από κάθε νομική επιλογή, συλλογικού οργάνου ή μεμονωμένου δικαστή, υπάρχει μια πολιτική επιλογή που χαρακτηρίζει την καταδίκη. Η κατασταλτική δραστηριότητα δεν σχετίζεται πάντοτε με έναν ευθέως ανάλογο και γραμμικό τρόπο με την ένταση της σύγκρουσης που θέτουν οι κοινωνικές και αγωνιστικές τάξεις. Η δραστηριότητα της αποτροπής της υπόθεσης της σύγκρουσης και εκείνη της εξόντωσης του εσωτερικού εχθρού είναι συνεχής από την πλευρά του κράτους και αποσκοπεί στη διατήρηση της τάξης και των ταξικών προνομίων. Δεν υπάρχουν ευτυχισμένες νησίδες ή όροι δράσης και σκέψης εντός των οποίων μπορεί να αποφευχθεί η κατασταλτική απάντηση, αν και η απουσία ριζοσπαστικότητας στον αγώνα, αφαιρώντας δύναμη από την επαναστατική δυνατότητα, καθορίζει στην κοινωνική σφαίρα και στους συσχετισμούς δύναμης μόνο σημεία υπέρ της άλλης πλευράς. Αυτές τις μέρες, με αναφορά στον αγώνα του συντρόφου Alfredo Cospito, επισημαίνεται ότι είναι πάντα έτοιμοι για την εξόντωση των επαναστατών, μέσω του εργαλείου των βασανιστηρίων, το οποίο εφαρμόζεται άμεσα, περισσότερο ή λιγότερο συστηματικά σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, τείνει να ελέγχει και να καταστέλλει κάθε επαναστατική έκφραση και αγώνα, θέτοντας στο επίκεντρο το μονοπώλιο της βίας που χαρακτηρίζει την εξουσία της και μαστιγώνει όποιον τολμά να το αμφισβητήσει. Η εκδικητική τάση του κράτους στοχεύει στην εκμηδένιση των επαναστατικών ταυτοτήτων και λειτουργεί ως προειδοποίηση προς τους κοινωνικούς εταίρους που αγωνίζονται ενάντια στις φαύλες συνθήκες που επιβάλλει η καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Σε αυτόν τον ανοιχτό αγώνα περιλαμβάνεται και η εφαρμογή των ειδικών καθεστώτων φυλάκισης στα οποία υπόκεινται οι σύντροφοι, όπως το παράδειγμα της εφαρμογής του άρθρου 90 για τους μη αναγώγιμους κρατούμενους. Η απαίτηση για συνεργασία και η ρητή απαίτηση για πολιτική αποκήρυξη, δηλαδή ο εκβιασμός που επιβάλλουν τα ειδικά καθεστώτα φυλάκισης, όπως το 41 bis, πάνε να εδραιώσουν τους συσχετισμούς δύναμης στον αγώνα μεταξύ των πλευρών, όπου οριοθετείται το ακριβές όριο ένταξης. Μέσω της πρότασης συνεργασίας που χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για τον τερματισμό των βασανιστηρίων κατά του ίδιου του κρατουμένου, το κράτος γενικότερα επιτυγχάνει ένα χρήσιμο αποτέλεσμα ενσωματώνοντας την αποδυνάμωση του αγώνα μέσω της διαφοροποίησης και μέσω της διχοτόμησης φίλος/εχθρός, καλοί και κακοί, η οποία τίθεται στη βάση της λογικής των νόμων περί μετανοίας και αποστασιοποίησης.

Από τη στιγμή που αποφασίζει κανείς να αγωνιστεί, πρέπει να είναι σαφές ότι οι όποιες προσπάθειές μας, ή η έλλειψη προσπαθειών, εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Στην Ιταλία, η κατασταλτική φουρτούνα τον τελευταίο καιρό είχε τον επίλογο της με υψηλές ποινές κατά αναρχικών κρατουμένων για τα εγκλήματα που τους καταλογίστηκαν, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως προειδοποίηση προς τα κινήματα αγώνα και εκδίκησης κατά των ίδιων των κρατουμένων και της υπόθεσης του ριζοσπαστικού αγώνα. Η ιμπεριαλιστική κυριαρχία τροφοδοτεί τον πόλεμο της ενάντια στους εκμεταλλευόμενους διεθνώς με αυξημένες ποινές στο εσωτερικό και συντονισμό της αστυνομίας διεθνώς με αποτέλεσμα την απέλαση πολιτικών κρατουμένων. Αυτό επισφραγίζει τον πόλεμο και τις οικονομικές συμφωνίες, όπου πέρα από τις ρυθμίσεις των νομικών συστημάτων, οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται ως διαπραγματευτικά χαρτιά σε συμφωνίες, στην εδραίωση κοινών συμφερόντων κρατών και τάξεων. Πάνω από τη ρητορική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κερδίζει η πρακτική των οικονομικών και εξουσιαστικών συμφερόντων.

Σήμερα οι σκέψεις μας και η αλληλεγγύη μας πηγαίνουν στον Alfredo Cospito και τη μάχη του ενάντια στο 41 bis, στην Άννα, τον Χουάν και τον Ιβάν που με τις απεργίες πείνας τους συνέβαλαν στον αγώνα βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές τους που ήδη στερούνται προσωπικής ελευθερίας, σε όλους τους επαναστάτες κρατούμενους σε όλο τον κόσμο που έχουν ενωθεί και αλληλέγγυοι με τον αγώνα του Alfredo. Στη Nadia Lioce, τον Marco Mezzasalma και τον Roberto Morandi που αντιστέκονται στο καθεστώς 41 bis εδώ και 17 χρόνια.

Ένας από τους κατηγορούμενους

Σημείωση από τη La Nemesi: Η προκαταρκτική εξέταση που πραγματοποιήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου στη Γένοβα προέκυψε από την έρευνα Diamante, η οποία στις 16 Μαρτίου οδήγησε στη σύλληψη των αναρχικών Gianluca και Evelin, οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν, στο τέλος του μήνα, σε κατ’ οίκον περιορισμό με όλους τους περιορισμούς, από τον οποίο η συντρόφισσα απελευθερώθηκε στις 8 Απριλίου και στον οποίο παραμένει ο σύντροφος, οι περιορισμοί του οποίου παραμένουν αμετάβλητοι μέχρι σήμερα. Για περισσότερες σκέψεις σχετικά με αυτή τη διαδικασία, μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο “You will find us in our place, that in yours we do not know how to be. About the Diamante Investigation.“.

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή στα αγγλικά: Dark Nights

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

The Blast: Η αστυνομική βία και η γενεαλογία του “Πήγαινες γυρεύοντας” – Τρία σημεία με αφορμή τη δολοφονική επίθεση της αστυνομίας στο 16χρονο Ρομά Κώστα Φραγκούλη

Posted on by

i) Η τεχνοκρατική προσέγγιση

Η αστυνομική εκπαίδευση στις επίσημες ακαδημίες και τα διάφορα σεμινάρια, ημερίδες, προγράμματα που γίνονται κατά καιρούς και τα επίσημα αστυνομικά εγχειρίδια και εγκυκλίους που κυκλοφορούν, καθορίζουν και τα διάφορα επιχειρησιακά motus operandi.
Όσον αφορά τις καταδιώξεις για αρχή ενημερώνεται το κέντρο για το είδος του περιστατικού: ληστεία, ανθρωποκτονία, αγνόηση αστυνομικού σήματος κτλ. Συνήθως κάθε περιστατικό έχει ένα συγκεκριμένο κωδικό για τη διευκόλυνση των μεταβιβάσεων. Οι καταδιώξεις διαφέρουν για αρχή:

1) ως προς το όχημα, αν πρόκειται δηλαδή για δίκυκλο, αμάξι κτλ

2) ως προς τη σοβαρότητα ενός περιστατικού

3) ως προς τις συνθήκες καταδίωξης (φωτισμός, καιρικές συνθήκες, κυκλοφοριακές συνθήκες κ.α

4) ως προς το αν στο όχημα υπάρχει οπλισμός και τι οπλισμός είναι αυτός

5) ως προς το αν υπάρχουν όμηροι

Σε κάθε μια εκ των περιπτώσεων προφανώς και το επιχειρησιακό πλάνο θα είναι διαφορετικό αλλά κατά κανόνα όλες οι αστυνομικές σχολές σχεδόν πλέον καθορίζουν ότι οι καταδιώξεις σκοπό έχουν τον εγκλωβισμό και αδρανοποίηση του οχήματος, για αυτό και σε πολλές περιπτώσεις καταδιώξεων στήνονται μπλόκα με οχήματα της αστυνομίας, με οδοφράγματα, με καρφιά ακινητοποίησης οχημάτων κτλ και σε κάποιες εκ των περιπτώσεων αυτών συμμετέχουν στις καταδιώξεις ακόμα και εναέρια μέσα.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι αυτό το επιχειρησιακό μοντέλο δεν έχει προκύψει τυχαία καθώς οι πρώτοι που μπορεί να κινδυνέψουν σε μια καταδίωξη, ειδικά αν το όχημα φέρει οπλισμό, είναι οι ίδιοι αστυνομικοί. Για αυτό και υπάρχουν δυνάμεις που ακολουθούν το όχημα σε απόσταση ασφαλείας μέχρι αυτό να περικυκλωθεί και να οδηγηθεί σε μπλόκα όπου και αναγκαστικά θα σταματήσει. Αυτό το έδειξε η περιβόητη καταδίωξη στο Ρέντι πριν δέκα χρόνια που κατέληξε με δύο αστυνομικούς της ΔΙΑΣ νεκρούς από πυρά καλάσνικοφ, γεγονός που για αρκετό καιρό αναδιαμόρφωσε τα επιχειρησιακά πλάνα της αστυνομίας σε τέτοιου τύπου περιστατικά, οδηγώντας στο προφανές συμπέρασμα ότι δεν είναι πολύ καλή ιδέα να έχουν οι μηχανοκίνητες δυνάμεις κοντινή απόσταση με το υπό καταδίωξη όχημα – ιδίως αν έχει αναφερθεί οπλισμός- αλλά να ακολουθούν και να δίνουν σήμα στις υπόλοιπες.

Γεγονός είναι ότι οι μηχανοκίνητες δυνάμεις της έχουν κριθεί ως αποτελεσματικές καθότι είναι πολλές, ευκίνητες και ευέλικτες όμως δεν προσφέρονται για το μπλοκάρισμα καταδιωκόμενων οχημάτων καθώς μπορούν εύκολα να εμβολιστούν και να προκύψει θανάσιμος κίνδυνος των ίδιων των αστυνομικών. Επομένως πουθενά το πρωτόκολλο δε προβλέπει οι καταδιώξεις να ενέχουν τέτοια ρίσκα. Χρειάζεται επομένως κάτι παραπάνω από απλή αίσθηση καθήκοντος για τόσο ζήλο.

ii) Ιδεολογία και θέαμα

Ο ζήλος αυτός σε μεγάλο βαθμό εμπνέεται από το πρότυπο του σκληροτράχηλου μπάτσου, με τις ανορθόδοξες μεθόδους, που είναι χρόνια στην πιάτσα, έχουν δει πολλά τα μάτια του, δεν παίζει με τους κανόνες γιατί του «τη σπάνε» , σιχαίνεται τους χαρτογιακάδες των εσωτερικών υποθέσεων, που είναι πρόθυμος να κάνει αυτό που χρειάζεται κάθε φορά ακόμα κι αν κανείς δεν του το αναγνωρίζει, αν και στο τέλος θα δικαιωθεί ηθικά και το σύστημα θα αναγνωρίσει πως τελικά είναι απαραίτητος και θα κλείσει το μάτι σε οτιδήποτε έχει κάνει παράτυπα.

Αυτή η τυπολογία έχει αποτελέσει τη βάση εκατοντάδων ταινιών- σειρών του αστυνομικού genre της ποπ κουλτούρας και μαζί με το ξαδερφάκι του το υπέρ-ηρωικό genre, έχουν διαμορφώσει ένα ισχυρότατο φαντασιακό φασίζουσας απόχρωσης ως προς την πάταξη του λεγόμενου εγκλήματος, εκεί όπου όλα επιτρέπονται, προκειμένου να καταπολεμηθεί το «κακό». Η συγκεκριμένη μυθοπλασία (της οποίας δεν είναι ότι όλοι οι δημιουργικοί συντελεστές συνειδητά θέλουν να παράξουν το αυτό προϊόν, εν τούτοις και παρά τις όποιες επιθυμίες τους, αυτό ακριβώς παράγεται) επενδύει πάρα πολύ στο κομμάτι της δράσης κατά την οποία είτε ο αστυνομικός είτε κάποιος μασκοφόρος υπέρ ήρωας με μπέρτα, θα κυνηγήσει τον κακοποιό μέρα ή νύχτα, με κόσμο ή χωρίς, μην υπολογίζοντας καμία παράπλευρη απώλεια έμψυχου δυναμικού ή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Για την ακρίβεια όσο περισσότερες οι παράπλευρες απώλειες, τόσο πιο γαργαλιστική η δράση, τόσο πιο καλό θεωρείται το προϊόν και τόσο πιο ήρωας εν τέλει αναδεικνύεται ο βασικός πρωταγωνιστής.

Η σύνδεση του θεάματος με την πραγματικότητα ξεφεύγει από τα όρια του φαντασιακού καταλήγοντας στη δυστοπία, στην καρδιά του κράτους με την ίσως μεγαλύτερη ιστορία αστυνομικής βίας: τις ΗΠΑ, όπου δύο από τις πιο δημοφιλής reality εκπομπές στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης αφορούσαν αστυνομικές καταδιώξεις και συλλήψεις σε υποτίθεται live σύνδεση. Πρόκειται για τις πολύ διάσημες εκπομπές COPS και LIVE PD , εκπομπές που αναγκάστηκαν σε διακοπή μετά τις εξεγέρσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του George Floyd και που σήμερα μεγάλα studio της τηλεοπτικής βιομηχανίας εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο της επιστροφής τους, ή έστω κάποιας εκδοχής τους.

Οι εκπομπές αυτές, αυτό που στην ουσία έκαναν ήταν να πουλούν σαν τηλεοπτικό προϊόν τη δράση της πραγματικής αστυνομίας στο πραγματικό πεδίο σε ένα κοινό που διψούσε να βλέπει περιπολικά και ελικόπτερα να καταδιώκουν οχήματα, ανθρώπους να συλλαμβάνονται από αστυνομικούς ή κυνηγούς κεφαλών, στα σπίτια τους επειδή δεν είχαν πληρώσει κάποια δικαστική εγγύηση. Φυσικά δεν επρόκειτο για πραγματικές απευθείας συνδέσεις, αλλά για μονταρισμένο υλικό που είχε περάσει από την εξέταση των αρχών και είχε τύχει έγκρισης με οτιδήποτε ανεπιθύμητο να κόβεται.

Στην Ελλάδα μπορεί να μην έχουμε τέτοιες εκπομπές – ακόμα τουλάχιστον- έχουμε όμως ένα πρόθυμο στρατό δημοσιολογούντων που σε κάθε περιστατικό ενός –ή και περισσοτέρων- μπάτσων καουμπόηδων, θα σπεύσουν να δώσουν πλήρη κάλυψη ακόμα κι αν το πλαίσιο δράσης του συγκεκριμένου αστυνομικού ήταν εκτός και πέρα από κάθε νόμιμο προβλεπόμενο πρωτόκολλο (βλ Πρωτοσάλτε: «τους ΔΙΑΣ τους θέλουμε να πίνουνε καφέ;»). Αυτού του τύπου η κάλυψη συνοδεύει την πολιτική κάλυψη που τους παρέχεται από την πολιτική τους ηγεσία για να φτάσουμε στο τελικό στάδιο που είναι η θεσμική κάλυψη της δικαιοσύνης που τους αθωώνει ή τους ρίχνει στα μαλακά.

Με λίγα λόγια το πλαίσιο ώστε η αστυνομική βία να μην θεωρείται ούτε καν μια παρεκτροπή, ούτε καν μια υπηρεσιακή ατασθαλία εκεί βρίσκεται. Στη διεκδίκηση του να μπορεί ανά πάσα στιγμή οποιοσδήποτε μπάτσος, να δράσει όπως θέλει χωρίς καμία απολύτως συνέπεια και στο να είναι κάτι ευρέως αποδεκτό αυτό, να είναι όπως θα λέγαμε και σήμερα legit.

Είναι κάτι που το παρακολουθούμε και στον ευρύτερο δημόσιο διάλογο μετά τον σχεδόν θανάσιμο τραυματισμό του 16χρονου Ρομά Κώστα Φραγκούλη που χαροπαλεύει για σχεδόν έξι μέρες, επειδή πυροβολήθηκε στο κεφάλι μετά από καταδίωξη του για 20 ευρώ απλήρωτης βενζίνης. Θα περίμενε κανείς τα νομιμόφρων αντανακλαστικά να θέλουν την τιμωρία του ας πούμε νεαρού παραβάτη, όπως ορίζει ο νόμος σε τέτοιες περιπτώσεις. Μόνο που αυτό δεν περιλαμβάνει μια κινηματογραφικού τύπου καταδίωξη μέσα στην πόλη με πυροβολισμούς και θανάσιμους τραυματισμούς. Τα βενζινάδικα έχουν συστήματα παρακολούθησης, επομένως θα μπορούσε να διαπιστωθεί η κυριότητα του οχήματος και να υπάρξει η προβλεπόμενη μήνυση, ή αν ήθελαν να κάνουν κάτι παραπάνω τα όργανα του νόμου να εξακριβώσουν αν το όχημα έχει κλαπεί, ελέγχοντας τις πινακίδες του. Όλο το υπόλοιπο, πέρα από τη δολοφονική διάθεση που μάλλον είχε και ρατσιστικό υπόβαθρο, έχει να κάνει με σύνδρομο σερίφη που μπορεί να αφορά στην ιδιοσυγκρασία του κάθε μπάτσου ξεχωριστά, σχετίζεται άμεσα όμως και με το δόγμα μηδενικής ανοχής που προωθείται κεντρικά από τα πάνω.

Το συγκεκριμένο δόγμα ειδικά σε ότι αφορά τις καταδιώξεις και τη συμμόρφωση με τα αστυνομικά σήματα για έλεγχο αποτελεί όπως φαίνεται κεντρικό χαρτί στο νέο εσωτερικό δόγμα αστυνόμευσης που σε συνδυασμό με το ρατσισμό εναντίον συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων έχει αφήσει πίσω του και μια καταδίωξη ανήλικων ρομά με το αμάξι του πατέρα του ενός, η οποία καταδίωξη κατέληξε με παραλίγο θανάσιμους τραυματισμούς έξω από το ίδιο τους το σπίτι σε καταυλισμό στο Βόλο. Επομένως το ζητούμενο δεν είναι προφανώς η αξία του κλαπέντος προϊόντος, δεν είναι καν τόσο η πράξη αυτή κάθε αυτή. Το ζητούμενο είναι η τιμή της αστυνομίας.

Μια παρανομία που διαπράχθηκε με την αστυνομία παρούσα κι ένας παραβάτης που επιχείρησε να διαφύγει της σύλληψης του είναι από μόνο του είναι αρκετό ώστε να στηθεί μια τέτοιου τύπου καταδίωξη μέσα σε κατοικημένη ζώνη, κάτι εξ΄ορισμού επικίνδυνο για τους διώκτες, για τον παραβάτη αλλά και για άσχετους με την όλη υπόθεση πολίτες. Αλλά και χωρίς παρανομία αν η αστυνομία θέλει να σε ελέγξει, να σε ψάξει, να σε προσαγάγει και εσύ δε ψήνεσαι για οποιοδήποτε λόγο, μπορείς να καταλήξεις με μια σφαίρα στο κεφάλι. Κι αυτό είναι κάτι διαχρονικό και οικουμενικό. Δεν πάνε ούτε δύο χρόνια από την εκτέλεση του 25χρονου Klodian Rasha από αστυνομικό στην Αλβανία επειδή δε σταμάτησε σε έλεγχο σε ώρα απαγόρευσης κυκλοφορίας λόγω covid. Και ήταν πεζός. Αυτή λοιπόν είναι η ουσία ενός κανονικοποιημένου αστυνομικού κράτους. Ένα σώμα ενόπλων που θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν χρήση των όπλων τους και να αφαιρούν ζωές ή να σακατεύουν ανθρώπους οι οποίοι δεν πειθαρχούν, κι ένα σώμα πολιτών που αυτό το θεωρεί νορμάλ. Κι αυτό είναι κάτι διαχρονικό και οικουμενικό.

iii) Καθεστώς Εξαίρεσης

Όταν έχει επιτευχθεί αυτή η σύζευξη τότε μπορούμε να είμαστε σε θέση να πούμε, πως τα πράγματα είναι πραγματικά πολύ άσχημα… Κι αυτό γιατί η λογική δε μπορεί να σταθεί πουθενά σε μια τέτοια συζήτηση. Τι να πεις πραγματικά φερ’ ειπείν με έναν άνθρωπο που θεωρεί πρακτικό και συμφέρον για την πολιτεία, να καταναλώνονται περισσότεροι πόροι δημόσιου χρήματος για τη σύλληψη ενός ανθρώπου που έκλεψε από ιδιώτη 20 ευρώ και που και ο ίδιος δεν επιθυμεί καν να ασκήσει μήνυση εναντίον του; Δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης, γιατί δεν είναι επιχειρήματα αυτά που καλούνται να αναμετρηθούν αλλά φαντασιακές αναπαραστάσεις, και η αναπαράσταση του σκληρού μπάτσου με την καπνισμένη κάνη δυστυχώς είναι σε μεγάλο βαθμό mainstream.

Θα ήταν πολύ πιο εύκολο αν την ηθική υπεράσπιση τέτοιων πράξεων τη σήκωνε αποκλειστικά ένα κομμάτι ανθρώπων με ακροδεξιές και φασίζουσες απόψεις. Θα ταν και αναμενόμενο. Είναι πολύ πιο δύσκολο να διαχειριστείς, ακόμα και σε ένα στάδιο αποδοχής, ότι κόσμος εκτός των προαναφερόμενων target group θεωρεί φυσιολογικό το να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο η αστυνομία και ακόμα περισσότερο επιθυμεί κιόλας αυτή τη συμπεριφορά ή αδιαφορεί πλήρως. Δυστυχώς αυτές οι κοινωνικές τάσεις υπάρχουν εκεί έξω.

Ένας δείκτης της εξάπλωσης τους είναι στην εποχή μας τα social media αλλά δεν είναι μόνο τα σχόλια στο διαδίκτυο για κάποια από τα οποία μπορεί να πει κανείς ότι προέρχονται από ύποπτα προφίλ. Είναι γενικότερα η ατμόσφαιρα μιας συνολικής απαξίωσης του ίδιου του ενδιαφέροντος για τα κοινωνικά δρώμενα που τη βιώνουμε διαρκώς γύρω μας, στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, σε άσχετες με μας παρέες, στα πράγματα που βλέπουμε να συγκεντρώνουν μαζικό κοινωνικό ενδιαφέρον, στα πολιτισμικά προϊόντα που γίνονται δημοφιλή κτλ. Είναι μια αδιαφορία που αποτελεί όμως παθητική υποστήριξη στην ουσία, διότι για να μη σε αφορά κάτι, δεν πάει κόντρα προφανώς στις ηθικές σου προσλαμβάνουσες, δε σε ενοχλεί, δε σου ταράζει την ηρεμία, δε σου γεννά την εντύπωση πως κάτι μάλλον πάει στραβά. Και προφανώς αδιαφορείς όταν θεωρείς ότι αυτά συμβαίνουν πάντα σε κάποιο άλλο κόσμο που ενδεχομένως και να γύρευε μπλεξίματα και ότι την πλειοψηφία, στην οποία θεωρείς ότι ανήκεις, δε θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Εν μέρει αυτό είναι σωστό. Γιατί αποτελεί τη βάση του καθεστώτος εξαίρεσης. Στατιστικά οι περισσότεροι άνθρωποι που θα δεχτούν πυροβολισμούς από μπάτσους επειδή δε σταμάτησαν σε κάποιο σήμα για έλεγχο ή επειδή προσπάθησαν να διαφύγουν θα είναι άνθρωποι που είτε φοβήθηκαν την αστυνομία είτε θέλησαν αν αποφύγουν κάποια σύλληψη. Επειδή στατιστικά λοιπόν ο περισσότερος κόσμος σταματάει και δέχεται τον έλεγχο και αυτή η συμπεριφορά θεωρείται η κανονική, και η μόνη που η αστυνομία θεωρεί ότι εντάξει δεν αξίζει να ρίξει και πυροβολισμούς, οι άλλες συμπεριφορές συγκαταλέγονται σε αυτό το «πήγαινες γυρεύοντας».

Το ίδιο μοτίβο είναι παρών σε κάθε περιστατικό αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας από την αστυνομία και γενικά τις δυνάμεις ασφαλείας. Δολοφονήθηκες στα σύνορα; Αν αυτό είναι ατράνταχτο γεγονός και δεν αμφισβητείται τότε «ποιος σου πε να περάσεις τα σύνορα;». Αν δολοφονηθείς σε κάποια φυλακή ή αστυνομικό τμήμα, τότεφυσικά φταις εξαρχής που βρέθηκες εκεί. Αν ξυλοκοπηθείς σε κάποια διαδήλωση σίγουρα προκαλούσες. Βλέπετε η πλειοψηφία των ανθρώπων δε περνά τα σύνορα, δεν καταλήγει σε αστυνομικά τμήματα και φυλακές, δεν συμμετέχει σε διαδηλώσεις. Ακόμα όμως και στην περίπτωση ενός στατιστικού λάθους, αν πχ η αστυνομία θέλει να μπουκάρει στο σπίτι σου και εσένα παρόλο που είσαι ένας μετριοπαθής φιλήσυχος πολίτης που δε μπλέκει πουθενά και ποτέ δε σε πολυψήνει, μπορεί να βρεθείς να βασανίζεσαι εσύ και τα παιδιά σου μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και να συλλαμβάνεστε. Φυσικά και τότε για κάποιους άλλους θα πήγαινες γυρεύοντας (περίπτωση Ινδαρέ).

Η ίδια αλληλουχία συνεχίζεται και συνεχίζεται και αυτή είναι που αποτελεί τη βάση κάθε καθεστώτος εξαίρεσης. Η αίσθηση ότι εφόσον δεν σε αφορά η κρατική βία, η αθλιότητα και η συμφορά που υπομένουν άλλοι, που μάλλον δεν είναι η πλειοψηφία στην οποία νιώθεις ότι ανήκεις, τότε δεν έχεις κανένα απολύτως λόγο για να χολοσκάς.

Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα, είναι ότι αυτή η αλληλουχία υπό συνθήκες κανονικότητας και ομαλότητας συνεχίζει να αναπαράγει τον εαυτό της και να διαιωνίζεται διαμορφώνοντας ποιες στάσεις ηθικής ευθύνης μένουν στο προσκήνιο ως mainstream και ποιες ορίζονται ως περιθωριακές, όροι που μπορούν να διαπραγματευτούν μόνο σε συνθήκες κοινωνικής εντροπίας και πόλωσης. Διότι καλώς ή κακώς, δεν βράζουν όλες οι κοινωνικές πραγματικότητες στο ίδιο καζάνι.

ΥΓ: στη φωτογραφία απεικονίζεται ο βασανισμός του συλληφθέντα από την αστυνομία των ΗΠΑ αφροαμερικανού Ντάνιελ Προυτ , τον οποίο ξεγύμνωσαν στη μέση του δρόμου όντας δεμένος με χειροπεδες και του φόρεσαν μαύρη σακούλα σκουπιδιών στο κεφάλι με αποτέλεσμα να υποστεί εγκεφαλικό από την ασφυξία και να καταλήξει μια εβδομάδα αργότερα.

Πηγή: The Blast

Γερμανία, Αμβούργο: Επίθεση αλληλεγγύης στην HERTZ

Posted on by

Η πρόσφατη ρατιστική απόπειρα δολοφονίας από τους Έλληνες μπάτσους, αλλά και η συνεχιζόμενη απεργία πείνας των αναρχικών στην Ιταλία μας παρακίνησαν να επιτεθούμε στην HERTZ ως υποστηρικτή των Ελλήνων μπάτσων και συνεπώς του ρατσιστικού νεοφιλελεύθερου καθεστώτος της Νέας Δημοκρατίας. Στο υποκατάστημα που βρίσκεται στο Wandsbek του Αμβούργου βάλαμε φωτιά στο κτίριο.

Η HERTZ προσφέρει ευνοϊκές συνθήκες για τους ένστολους εκτελεστές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και, για παράδειγμα, στις ΗΠΑ.

Δεν είναι μόνο ο πυροβολισμός στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Κώστα Φραγκούλη στην Θεσσαλονίκη που αποτελεί έκφραση της ρατσιστικής βίας που είναι καθημερινότητα στην Ελλάδα. Καθημερινά σημειώνονται απωθήσεις και επιθέσεις εναντίον ανθρώπων που διαφεύγουν από τα σύνορα. Στους καταυλισμούς και τις φυλακές απέλασης, γίνεται ξανά και ξανά σαφές τι σημαίνει το κλείσιμο της Ευρώπης απέναντι στους πρόσφυγες: βάναυση, απάνθρωπη βία που το ελληνικό κράτος και άλλες ευρωπαϊκές αρχές ασφαλείας χρησιμοποιούν χωρίς ενδοιασμούς.

Ταυτόχρονα, χώροι εξέγερσης και αυτο-οργάνωσης των μεταναστών δέχονται επανειλημμένα επιθέσεις στην Ελλάδα: πρόσφατα η κατάληψη Προσφυγικά στην Αθήνα, αλλά και πολλές άλλες καταλήψεις και εγχειρήματα αντιμετωπίζουν επίσης συνεχείς επιθέσεις.

Αλληλεγγύη σε όσους κρατούνται για την υπεράσπιση στα Προσφυγικά!

Δύναμη στην εξέγερση των Ρομά και άλλων που ξεσηκώνονται ως αποτέλεσμα του πυροβολισμού του Κώστα!

Μαχητικοί χαιρετισμοί στους απεργούς πείνας στις Ιταλικές φυλακές που αγωνίζονται ενάντια στο σύστημα απομόνωσης 41 bis – ελευθερία για τον Alfredo και όλους τους άλλους!

Νίκη για την επανάσταση στο Ιράν!

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή στα γερμανικά: de.indymedia

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ