Omar Nioi – Scripta Manent: Μια πολιτική δίκη ενάντια σε 20 χρόνια ιστορίας του επαναστατικού αναρχισμού

Posted on 02/01/2023 by revconsciousness

Επιστολή – Παρέμβαση του αναρχικού συντρόφου απο τη Σαρδηνία Omar Nioi (που καταδικάστηκε στη δίκη της επιχείρησης “Scripta Manent”) στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) στις 19 Δεκέμβρη 2022 σχετικά με τον αναρχομηδενιστή απεργό πείνας Alfredo Cospito.

Διοργάνωση:
Αναρχικό Στέκι Ναδίρ(Θεσσαλονίκη),
Μεταφραστικό εγχείρημα blessed-is-the-flame.espivblogs.net,
Σύντροφοι-Συντρόφισσες.
Την μετάφραση από τα ιταλικά έκανε η Ομάδα Αντιπληροφόρησης Ραδιοφράγματα. (radiofragmata.nostate.net)

Πρώτα απ‘ όλα, ένας χαιρετισμός σε όλους/ες τους/ις συντρόφους/ισσες που ήταν παρόντες/ούσες σε αυτή την πρωτοβουλία, ένας χαιρετισμός και ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ στους/ις συντρόφους/ισσες που την προώθησαν. Μέχρι σήμερα, η ύφανση των διεθνών σχέσεων, ανταλλαγών και συγκρίσεων, εξακολουθεί να αποτελεί, όπως και στο παρελθόν, απαραίτητο στοιχείο και πάντα ζωντανό κομμάτι του επαναστατικού αναρχισμού, ώστε να ενδυναμώνουμε τις προθέσεις μας.

Scripta Manent:

Μια πολιτική δίκη ενάντια σε 20 χρόνια ιστορίας του επαναστατικού αναρχισμού

Τα γεγονότα:

Κατά την αυγή της 6ης Σεπτεμβρίου 2016, 32 σύντροφοι/ισσες σε όλη την επικράτεια του ιταλικού κράτους αφυπνίζονται από την πολιτική αστυνομία (DIGOS). Το αποτέλεσμα του πρώτου μέρους της αστυνομικής επιχείρησης με την ονομασία «Scripta Manent», που διέταξε η Εισαγγελία του Τορίνο μέσω του ανακριτή της Roberto Maria Sparagna, είναι 15 ύποπτοι/ες και 7 συλλήψεις. Από την άλλη, ένας όγδοος αναρχικός, υπεύθυνος του εκδοτικού έργου του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού (που έχει πλέον κλείσει), συλλαμβάνεται μετά από κατ’ οίκον έρευνα εναντίον του, στην οποία βρέθηκαν μπαταρίες και ένα εγχειρίδιο ηλεκτρολόγου. Εκτός από τους συντρόφους Alfredo Cospito και Nicola Gai, οι οποίοι βρίσκονται ήδη στη φυλακή από το 2012 έχοντας δικαστεί και καταδικαστεί για τον τραυματισμό του Roberto Adinolfi, (Διευθύνοντος Συμβούλου της Ansaldo Nucleare) δράση που ανελήφθη από τον “Nucleo Olga της FAI / FRI”, οι σύντροφοι/ισσες Alessandro, Marco, Danilo, Valentina και Anna συλλαμβάνονται. Για τους συντρόφους/ισσες, ενεργοποιούνται για διάφορους λόγους τα άρθρα 270 bis (περί σύνδεσης με τρομοκρατικούς σκοπούς), 280 bis (περί τρομοκρατικής ενέργειας με θανατηφόρους ή εκρηκτικούς μηχανισμούς) και 285 (περί Σφαγής), τα οποία είναι υπό αμφισβήτηση ξεκινώντας από το μακρινό 2003 και όντας όλα σχετικά με μια σειρά επιθέσεων που υπογράφηκαν συγκεκριμένα από την “Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία” μέσω των πυρήνων FAI/Narodnaya Volya(FAI/Λαϊκή Θέληση), την “Cooperativa Artigiana Fuoco e Affini( FAI/Συνεργασία Πυρός και Τεχνουργημάτων (Περιστασιακά Θεαματική),)”, την “FAI/RAT (FAI/Ανώνυμη Χαοτική Ανταρσία)” και την “Nucleo Olga FAI/FRI”( FAI/IRF Πυρήνας Όλγα).

Έτσι, γίνεται η πολλοστή έρευνα για την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία, μια ακόμα προσπάθεια ψαρέματος στο σκοτάδι μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν έναν μισθό, ο οποίος μεταξύ της περιόδου της έρευνας και της δίκης, κάνει όσο το δυνατόν περισσότερους υπηρέτες του Κράτους να παχαίνουν τις τσέπες τους. Κατά τους πρώτους μήνες αυτής της επιχείρησης, στους/ις συλληφθέντες/είσες συντρόφους/ισσες έχουν επιβληθεί απαγορεύσεις συνάντησης μεταξύ τους, λογοκρισία αλληλογραφίας, πλήρης απομόνωση και αρκετές μεταφορές. Τον Απρίλιο του 2017, με την ανακοίνωση περάτωσης των ερευνών – για όσους/ες συνελήφθησαν και βρίσκονταν υπό έρευνα τον Σεπτέμβριο του 2016 – προστίθεται, εκτός από τα εγκλήματα που είχαν αμφισβητηθεί προηγουμένως, σε 12 από τους/ις 17 αρχικούς/ές κατηγορούμενους/ες το άρθρο 414 του ποινικού κώδικα (περί υποκίνησης σε διάπραξη εγκληματικής ενέργειας με τρομοκρατικούς σκοπούς) ως δημιουργούς ή/και διακινητές του έργου του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού, της εφημερίδας και του ιστολογίου, κάνοντας ρητή αναφορά σε ορισμένα άρθρα γνώμης και άλλα άρθρα από το Νο0 έως το Νο3. Όσον αφορά το αδίκημα της υποκίνησης σε έγκλημα, αναφέρεται, επίσης, η επιβαρυντική περίσταση για «τέλεση της πράξης μέσω υπολογιστή και τηλεματικών εργαλείων».

Στις 2 Ιουνίου του 2017 έφτασε το δεύτερο μέρος της έρευνας για την υπόθεση Scripta Manent. Άλλοι 7 αναρχικοί ερευνηθήκαμε με βάση το 270 bis και το άρθρο 414 του ποινικού κώδικα με την υποψία της σύνταξης (και όχι μόνο) του εγχειρήματος του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού και των ιστολογίων του RadioAzione και Anarhija.info, όπου όλες οι κατηγορίες αφορούν το 270 bis (περί ανατρεπτικής σύνδεσης με τρομοκρατικούς σκοπούς) – σε αντιδιαστολή με τους αναρχικούς συντρόφους που ερευνήθηκαν στο πρώτο μέρος της Scripta Manent σε σχέση με τη FAI – κι εκτός από το άρθρο 414 (περί υποκίνησης σε εγκληματική ενέργεια πάντα με σκοπό την τρομοκρατία) για μεταφράσεις ανακοινώσεων, προετοιμασία, υποκίνηση, ηθική αυτουργία, σύλληψη και διάδοση πάντα μέσω ιστότοπων και εφημερίδων αναρχικού ιδεολογικού προπαγανδιστικού υλικού που έγκειται σε πλαίσια“αγωνιστών της εξέγερσης” και συλλογή χρημάτων για την υποστήριξη φυλακισμένων συντρόφων/ισσών. Πέραν της περαιτέρω κατηγορίας, οι 2 από τους 7 που αναφέρονται παραπάνω κατηγορούνται και σε σχέση με το άρθρο 280 του ποινικού κώδικα για την εύρεση έντυπου υλικού, κατά τη διάρκεια των ερευνών το Σεπτέμβριο του 2016, μαζί με άλλο υλικό που δημοσιεύθηκε στον Αναρχικό Μαύρο Σταυρό και για αντίγραφο της ανάληψης ευθύνης της επίθεσης στο δικαστήριο της Civitavecchia τον Ιανουάριο του 2016, υπογεγραμμένο από την F.A.I / F.R.I. /Πυροτεχνική επιτροπή για μια αξιοσημείωτη χρονιά.

Λίγες ημέρες αργότερα, στην προκαταρκτική ακρόαση της 5ης Ιουνίου 2017, τα δύο μέρη της έρευνας ενώθηκαν, στέλνοντας τους/ις πάντες/πάσες σε δίκη, χωρίς να αλλάξει καμία από τις διάφορες κατηγορίες. Πρακτικά, μετά από ένα χρόνο ελέγχου, λογοκρισίας (μέσω συστηματικών αποκλεισμών και κατασχέσεων της αλληλογραφίας των συλληφθέντων/εισών συντρόφων/ισσών, η οποία εισήλθε απευθείας στους φακέλους του Εισαγγελέα και προστέθηκε στα έγγραφα κατά την προκαταρκτική ακρόαση) και παρακολούθησης του κόσμου της αλληλεγγύης, ο Εισαγγελέας και η αστυνομία κατάφεραν να εντάξουν στην έρευνα ακόμη και εκείνους/ες που συνέχισαν να διατηρούν επαφή με τους/ις κρατούμενους/ες και συνέχισαν τη συντακτική δραστηριότητα.

Η δίκη σε πρώτο βαθμό:

Κατά τη διάρκεια του Ιουλίου του 2017 πραγματοποιήθηκε η προκαταρκτική ακρόαση. Η δίκη για όλους/ες ξεκίνησε στις 16 Νοεμβρίου 2017 στην ειδική δικαστική αίθουσα της φυλακής του Τορίνο. Μετά από περισσότερο από ένα χρόνο ατελείωτων ακροάσεων, στις οποίες η εισαγγελία πήγε να ψαρέψει ακόμη και από παλιές αντι-αναρχικές έρευνες (μεταξύ της δεκαετίας του 90’ και τις αρχές του 2000) ανακαλώντας τα τελευταία τριάντα χρόνια επαναστατικού αναρχισμού στην Ιταλία, με το ιστορικό των επιθέσεων που υπέγραψε η FAI, τη διαδοχή μαρτύρων κατηγορίας, με τεχνικούς εμπειρογνώμονες της εισαγγελίας και της υπεράσπισης, το Μάρτιο του 2019 έφθασαν οι αποφάσεις καταδίκης από τον Εισαγγελέα και τον Απρίλιο του ίδιου έτους οι καταδίκες σε πρώτο βαθμό .Ο Alfredo καταδικάστηκε σε 20 χρόνια, κρίθηκε υπεύθυνος για την κατοχή και τη μεταφορά εκρηκτικών υλών σε σχέση με τη βόμβα στο Parco Ducale στο RIS της Πάρμας το 2005 (αθωώθηκε για την κατηγορία της επίθεσης, λόγω «αδύνατου εγκλήματος» επειδή ο διακόπτης της βόμβας ήταν απενεργοποιημένος), του ταχυδρομικού πακέτου βομβών που στάλθηκε στον τότε δήμαρχο της Μπολόνια Cofferati το 2005 (καταδικάστηκε για την επίθεση συν την κατοχή και τη μεταφορά εκρηκτικών υλών), των επιθέσεων με πολλαπλούς εκρηκτικούς μηχανισμούς στη σχολή των Carabinieri στο Fossano το 2006 και στην περιοχή Crocetta στο Τορίνο το 2007 (έγκλημα που επισύρει την κατηγορία της σφαγής και επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι ο στόχος ήταν η αστυνομία· η επιβαρυντική περίσταση των πολιτικών κινήτρων έχει μειωθεί), της αποστολής δεμάτων-βομβών στον τότε δήμαρχο του Τορίνο, Chiamparino, στον διευθυντή της εφημερίδας Torino Cronaca, Giuseppe Fossati, και στην εταιρεία COEMA Edilità το 2006. Αναφέρεται, επίσης, ως υποστηρικτής της FAI, αναγνωρισμένης ως ανατρεπτικής οργάνωσης με σκοπό την τρομοκρατία. Η επιβαρυντική περίσταση του διεθνισμού έχει μειωθεί. Η Anna καταδικάστηκε σε 17 χρόνια για τις βόμβες σε Crocetta και Fossano και για την ταχυδρομική βόμβα του 2006, καθώς και για ανατρεπτική σύνδεση με σκοπό την τρομοκρατία, όπως η υποστήριξη της FAI. Ο Nicola καταδικάστηκε σε 9 χρόνια για ανατρεπτική σχέση με σκοπό την τρομοκρατία. Ο Marco και ο Sandro καταδικάστηκαν σε 5 χρόνια για συμμετοχή σε ανατρεπτική οργάνωση με σκοπό την τρομοκρατία. Όλοι/ες οι άλλοι/ες κατηγορούμενοι/ες αθωώθηκαν. Όλοι/ες οι καταδικασθέντες/είσες παραμένουν στη φυλακή, ενώ ο Danilo αποφυλακίζεται και η Valentina είναι σε κατ’ οίκον περιορισμό.

Διαδικασία ένστασης:

Η πρώτη ακρόαση της έφεσης της δίκης Scripta Manent είχε οριστεί για την 1η Ιουλίου 2020 στο καταφύγιο της φυλακής του Τορίνο. Οι κρατούμενοι/ες κατηγορούμενοι/ες θα βρίσκονταν εκεί μέσω τηλεδιάσκεψης, όπως και σε όλες τις τελευταίες ακροάσεις πρώτου βαθμού. Στην πραγματικότητα, κατά την περίοδο των προκαταρκτικών ακροάσεων δεν υπήρχε ακόμη νομοθεσία που να επιβάλλει την σύνδεση μέσω τηλεδιάσκεψης. Στην συνέχεια, κατά την αρχή των ακροάσεων πρώτου βαθμού, πέρασε ο νόμος, αλλά έδωσε ένα χρόνο περιθώριο στις φυλακές και στα δικαστήρια για να προσαρμοστούν, επιβάλλοντας εκείνη τη χρονιά προσαρμογή της τηλεδιάσκεψης μόνο στους/ις κατηγορούμενους/ες που κατηγορούνται ότι βρίσκονται στην κορυφή των «οργανώσεων». Μετά την περίοδο του ενός έτους, η σύνδεση μέσω τηλεδιάσκεψης εφαρμόστηκε σε όλους/ες, όπως είχε προβλεφθεί. Το μεγαλύτερο μέρος της ακροαματικής διαδικασίας μονοπωλήθηκε από την συζήτηση επί των διαφόρων ενστάσεων που παρουσίασαν οι συνήγοροι υπεράσπισης επί της έφεσης για τους/ις συντρόφους/ισσες που αθωώθηκαν σε πρώτο βαθμό, την οποία παρουσίασε ο P.M. Sparagna. Ειδικότερα, ήταν προφανές ότι ο ίδιος δεν είχε τηρήσει τις προθεσμίες για την υποβολή της προσφυγής του, αλλά διαπιστώθηκε ο εκ νέου υπολογισμός από τους δικαστές αργά το απόγευμα που η προσφυγή ήταν ακόμα έγκυρη… η διαδικασία συνεχίστηκε επομένως και για τους/ις κατηγορούμενους/ες που αθωώθηκαν πρωτοδίκως. Κατά τις επόμενες ακροάσεις, ζήτησε την καταδίκη για όλους/ες, αρνούμενος την αναγνώριση του “ne bis in idem” (δηλαδή το ότι έχουν ήδη δικαστεί για τα ίδια εγκλήματα)· απαίτησε, επίσης, τη μη αναγνώριση γενικών ελαφρυντικών για όλους/ες και, συγκεκριμένα, την συνέχιση του αδικήματος όσον αφορά τη ζημιά στον Adinolfi. Απαίτησε, ακόμη, την αναγνώριση του εγκλήματος περί σφαγής για την επίθεση στο RIS στην Πάρμα.

Στις 24 Νοεμβρίου 2020 εκδόθηκε η απόφαση του εφετείου.

Anna: 16 έτη και 6 μήνες (πρωτοβάθμιο: 17 έτη)
Alfredo: 20 έτη (όπως και στο πρωτοβάθμιο)
Nicola: 1 έτος και 1 μήνας (πρωτοβάθμιο: 9 έτη), σε συνέχεια της ποινής του με δικαίωμα αναίρεσης σε 8 χρόνια, 8 μήνες και 20 ημέρες για την επίθεση κατά του Adinolfi.
Alessandro: αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες (πρωτοβάθμιο: 5 χρόνια).
Marco: απαλλάχθηκε από την κατηγορία της «ανατρεπτικής σχέσης με σκοπό την τρομοκρατία και ανατροπή της δημοκρατικής τάξης» (πρωτοβάθμιο: 5 έτη), αλλά καταδικάστηκε σε 1 έτος και 9 μήνες για «υποκίνηση σε εγκληματική ενέργεια» σε σχέση με τον «Αναρχικό Μαύρο Σταυρό».

Η καταδίκη για «ανατρεπτική σχέση με σκοπό την τρομοκρατία και την ανατροπή της δημοκρατικής τάξης» επιβεβαιώθηκε μόνο για την Anna, τον Alfredo και το Nicola. Οι σύντροφοι Nicola, Alessandro και Marco αποφυλακίστηκαν.

Επιπρόσθετα με το δικαστήριο σε πρώτο βαθμό, εκδόθηκαν εννέα άλλες ποινές, που αφορούσαν επίσης όσους συντρόφους κατηγορήθηκαν για «υποκίνηση σε εγκληματικές ενέργειες». Καταδίκες που αφορούν, για διάφορους λόγους, την έκδοση του “Αναρχικού Μαύρου Σταυρού”, του περιοδικού και της ιστοσελίδας και τη διαχείριση ορισμένων άλλων ιστοτόπων, για τους οποίους είχαν κατηγορηθεί στην αρχική διαδικασία. Οι ποινές, αυτές, κυμαίνονται μεταξύ 2 ετών και 6 μηνών για τον Gioachino Somma έως 1 έτους και 9 μηνών για την/ους Erika, Omar, Alessandro και Lello. Εκτός από τον Alessandro, εννέα άλλοι/ες αναρχικοί/ές σύντροφοι/ισσες απαλλάχθηκαν από όλες τις κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένου του Danilo που βρισκόταν στη φυλακή από τις 6 Σεπτεμβρίου του 2016 και αποφυλακίστηκε με αθώωση στο πρωτοβάθμιο στις 24 Απριλίου 2019 και της Βαλεντίνας που βρισκόταν στη φυλακή και στη συνέχεια σε κατ’ οίκον περιορισμό την ίδια περίοδο, η οποία επίσης αποφυλακίστηκε με αθώωση στο πρωτοβάθμιο. Οι άλλοι/ες σύντροφοι/ισσες που κατηγορήθηκαν αφέθηκαν ελεύθεροι/ες.

Το Ανώτατο Δικαστήριο:

Τον περασμένο Ιούλιο το Ανώτατο Δικαστήριο αναδιαμόρφωσε την κατηγορία της εκρηκτικής επίθεσης εναντίον της σχολής των Καραμπινιέρων στο Fossano (Cuneo), η οποία πραγματοποιήθηκε στις 2 Ιουνίου του 2006 και ανελήφθη από την “FAI/Ανώνυμη Χαοτική Ανταρσία”, σε κατηγορία περί «πολιτικής σφαγής» (άρθρο 285 του ποινικού κώδικα), παραπέμποντας στο ελεγκτικό δικαστήριο του Τορίνο τον σύντροφο Alfredo Cospito και την συντρόφισσα Anna Beniamino για τον επανυπολογισμό της ποινής με κίνδυνο ισόβιας κάθειρξης. Η ισόβια κάθειρξη είναι η βασική ποινή που επιβάλλει ο ποινικός κώδικας όσον αφορά τις προβλέψεις περί πολιτικής σφαγής στην Ιταλία. Μετά την επανεκδίκαση του εγκλήματος, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέβαλε το Εφετείο ακριβώς για να επανακαθορίσει τις ποινές. Η ακροαματική διαδικασία που θα κρίνει το μέγεθος της καταδίκης έχει οριστεί στο Τορίνο για τις 5 Δεκεμβρίου του 2022.

Στις 5 Δεκεμβρίου, που μόλις πέρασε, πραγματοποιήθηκε η ακροαματική διαδικασία της έφεσης της δίκης Scripta Manent εναντίον του Alfredo Cospito και της Anna Beniamino. Ο γενικός εισαγγελέας ζήτησε 27 χρόνια και ένα μήνα για την Anna και ισόβια κάθειρξη με 12 μήνες ημερήσιας απομόνωσης για τον Alfredo, ξεπερνώντας ακόμη και τα προηγούμενα αιτήματα του P.M. Sparagna, τα οποία σήμαιναν για τον Alfredo 30 χρόνια.

Το Εφετείο του Τορίνο παρέλειψε να εκδώσει την καταδικαστική απόφαση και επόμενος στόχος είναι το Συνταγματικό Δικαστήριο: Οι δικαστές του Τορίνο ρωτούν αν είναι νόμιμο να υποχρεωθούν να μην αναγνωρίζουν ελαφρυντικά στον Alfredo Cospito λόγω του ποινικού του μητρώου. Αυτό είναι που στην πραγματικότητα, θα υποχρέωνε να καταδικάσουν τον Alfredo σε ισόβια κάθειρξη, ακόμη και για μια πράξη που δεν προκάλεσε ούτε θανάτους ούτε τραυματισμούς.

Στις 19 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε νέα ακρόαση στο Τορίνο, μια επίσημη ακρόαση με στόχο να γίνει επεξεργασία της ερώτησης που είχε υποβληθεί προς διαβούλευση.

Ο Alfredo και η Anna παρενέβησαν με αυθόρμητες δηλώσεις που μέχρι σήμερα θα είστε σε θέση να διαβάσετε, καθώς μεταφράζονται και διαδίδονται διεθνώς. Ο Alfredo επανέλαβε ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας που ξεκίνησε στις 20 Οκτωβρίου 2022 μέχρι την τελευταία του πνοή ενάντια στο 41 bis και την ισόβια κάθειρξη και η Anna επεσήμανε ότι όποιος/α έχει τουλάχιστον κριτική σκέψη θα είναι σε θέση να εντοπίσει τους υποκινητές και τους εκτελεστές της εξόντωσης του Alfredo. Οι παρευρισκόμενοι/ες στην αίθουσα του δικαστηρίου υποδέχτηκαν τον/ην κατηγορούμενο/η σύντροφο/ισσα με συνθήματα και φωνές.

Τελειώνοντας με αυτό τη σύντομη περίληψη και ανάλυση σχετικά με το ποια ήταν η διαδικασία της υπόθεσης Srcipta Manent, θα προσπαθήσω να αναφερθώ στην ουσία της διάταξης του καθεστώτος 41 bis στον σύντροφο μας Alfredo, στην απεργία πείνας του και στη διεθνή κινητοποίηση σε αντιστοιχία με όποιο προηγούμενο έχει δημιουργηθεί. Αναφέρω μια πρόσφατη συμβολή μου στη συζήτηση, με τις απαραίτητες αλλαγές για την περίσταση. Αν και θα υπάρξουν περισσότερες διευκρινίσεις σχετικά με αυτό από τους συντρόφους της αναρχικής εφημερίδας Vetriolo, σε σχέση με το τι σήμανε η “Επιχείρηση Sibilla” για τους ίδιους και ιδίως για τον Alfredo.

Η σημασία της επαναστατικής αλληλεγγύης.
Με τον αναρχικό Alfredo Cospito, την πορεία του και τις θέσεις του.

“Θέλουμε ένα παρόν που ν’ αξίζει να βιώνεται, κι όχι απλώς να θυσιάζεται στη μεσσιανική προσδοκία ενός μελλοντικού επίγειου παραδείσου. Γι’ αυτό βαλθήκαμε να μιλάμε στην πράξη για μιαν αναρχία που πραγματώνεται τώρα, όχι αύριο. Το “όλα με τη μία” είναι ένα στοίχημα, ένα παιχνίδι στο οποίο έχουμε ριχτεί, όπου το διακύβευμα είναι η δική μας η ζωή, η ζωή ολωνών, ο δικός μας ο θάνατος, ο θάνατος ολωνών»…»

– Pierleone Mario Porcu

Εκείνο το πρωινό της 7ης Μαΐου του 2012 στη Γένοβα, οπότε συμπληρώθηκε ο γεμιστήρας ενός παλιού πιστολιού Tokarev, το οποίο στη συνέχεια αφού σφίχτηκε σε μια γροθιά, πυροβόλησε στα πόδια του Διευθύνοντος Συμβούλου της Ansaldo Nucleare, Roberto Adinolfi, δεν υπήρχαν μόνο δύο αναρχικοί της δράσης, ο Nicola Gai και o Alfredo Cospito, αλλά υπήρχε το πιο ζωντανό και πραγματικό κομμάτι του επαναστατικού αναρχισμού που μετουσιώνεται σε δράση. Ο «Πυρήνας Όλγα» μέσω της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας, εκείνη την ημέρα έκοψε τις γέφυρες με το παρόν και, στην συνέχεια, με την ακινησία του πραγματικού, όπου ο αναρχισμός και η υποχώρησή του τείνει προς όλο και πιο καθοδικούς τόνους. Μετά τη Φουκουσίμα εμφανίζεται η επιστροφή του πυρηνικού φαντάσματος στην Ευρώπη, όπως η πίσω όψη της τραγωδίας που βασανίζει τον πλανήτη, τη φύση, τον άνθρωπο, των ίδιων τραγωδιών που πυροδοτούν έντονα συναισθήματα στις καρδιές μας. Δεν υπάρχουν αφαιρέσεις, δεν υπάρχουν έννοιες: αλλά υπάρχουν άνδρες που συνεχίζουν aμείλικτα την τρελή και αυτοκαταστροφική πορεία τους, υπάρχουν δομές που καθιστούν δυνατή την πρόοδο του θανάτου, υπάρχουν σκλάβοι που προστατεύουν ο ένας τον άλλον με όπλα. Και αυτοί οι άνδρες, αυτές οι δομές, έχουν όνομα και διεύθυνση.

Μετά από αυτή την ενέργεια, ο Nicola και ο Alfredo συνελήφθησαν, δικάστηκαν και ανέλαβαν την ευθύνη της πράξης τους με υπερηφάνια στη δικαστική αίθουσα. Επισημαίνοντας πως η καταστροφική άμεση δράση και η ένοπλη υπόθεση ήταν ακόμα γεγονότα τόσο αληθινά όσο απαραίτητη ήταν κι η υπεράσπισή τους από τους/ις αναρχικούς/ές. Μετά από δέκα χρόνια φυλάκισης, στις 5 Μαΐου του 2022, ο Alfredo έλαβε ειδοποίηση για τη μεταφορά του από το καθεστώς “Υψίστης Ασφαλείας 2” στο “41 bis”. Στις 6 Ιουλίου του 2022, το Ελεγκτικό Δικαστήριο επαπροσδιόρισε την εκρηκτική επίθεση εναντίον της σχολής των Καραμπινιέρων στο Fossano τον Ιουνίο του 2006, της οποίας η ευθύνη ανελήφθη από τον πυρήνα FAI/Ανώνυμη Χαοτική Ανταρσία, για την οποία κατηγορήθηκαν η συντρόφισσα Anna Beniamino και ο σύντροφος Alfredo Cospito, σε «Πολιτική Σφαγή», αναφερόμενοι σε έναν επανυπολογισμό της ποινής που θα μπορούσε να προβλέπει και ισόβια κάθειρξη.

Σήμερα, για άλλη μια φορά, ο Alfredo βρίσκεται να δίνει τόσα πολλά στον αναρχισμό και σε όλους/ες μας, τοποθετώντας την αξιοπρέπεια και τις αδιάλλακτες θέσεις του ακόμα και πριν από τη φυσική του κατάσταση με μια απεργία πείνας από τις 20 Οκτωβρίου του 2022 κατά του καθεστώτος 41 bis και την ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αναστολής, την οποία θα συνεχίσει μέχρι το πικρό τέλος, χρησιμοποιώντας το σώμα του ως οδόφραγμα, έτσι ώστε να μην περάσει η χρήση του καθεστώτος 41 bis εναντίον των αναρχικών. Απεργία πείνας, στην οποία έχουν ενταχθεί με την πάροδο του χρόνου οι αναρχικοί Juan Sorroche, Ivan Alocco και η αναρχική Anna Beniamino (οι/η οποίοι/α αυτή την στιγμή έχουν σταματήσει).

Η παρούσα κατάσταση δίνει χώρο σε διάφορους προβληματισμούς, έντονα συναισθήματα και πολλές ποικίλες πρωτοβουλίες αυτούς τους δύο μήνες, πρωτοβουλίες πάντα σε αυτά τα πολύ σημαντικά πλαίσια, έγκυρες και θεμελιώδους σημασίας για να έχει αυτή η μάχη τη μεγαλύτερη δυνατή απήχηση, αλλά ο αγώνας του Alfredo αυτή τη στιγμή γίνεται, επίσης, εργαλείο κριτικής στο καθεστώς 41 bis και την κοινωνία των φυλακών γενικότερα. Αυτή την στιγμή πρέπει να επικρατήσουν, κατά τη γνώμη μου, ως επαναστατικά αναρχικά στοιχεία (διεθνώς), η ψυχραιμία, η διαύγεια και η σταθερότητα που απαιτεί η κατάσταση.

Κατανοήστε τι πρέπει να κάνετε και πώς να το κάνουμε, ποια επιχειρήματα να υποστηρίξουμε, αλλά πάνω απ ‘όλα την συγκεκριμένη στιγμή, κι όπως απαιτεί μια επ’ αόριστον απεργία πείνας, να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που έχουμε να κάνουμε, αυτό που έγινε μέχρι χθες και την ευκαιρία να το κάνουμε και αύριο. Μια σκέψη σε αρμονία με όσα έχουν γραφτεί παραπάνω είναι σίγουρα η ανάγκη να βγούμε από το πλέγμα ενός περιορισμένου συγκεκριμένου αγώνα κατά των φυλακών, να βγούμε από το αδιέξοδο μιας γενικευμένης κινητοποίησης που ευαισθητοποιημένα κοιτάζει μόνο το καθεστώς 41 bis, γνωρίζοντας πώς να διαβάσει τη φάση και να κατανοήσει μέσα στο χρόνο το πραγματικό αντικείμενο της διαμάχης ξεκινώντας από την οικοδόμηση μιας διεθνιστικής, ειδικής, ατομικιστικής αλληλεγγύης στην κινητοποίηση για την αποτροπή της δολοφονίας τού συντρόφου μας Alfredo Cospito σε έναν τάφο από σίδερο και σκυρόδεμα, σε συνθήκες μοναξιάς.

Μια επαναστατική αλληλεγγύη που ξεκινά πάνω απ’ όλα από την ανοιχτή διεκδίκηση πως δεν είναι μόνο οι γενικές πρακτικές, οι οποίες τελικά προσλαμβάνουν αποκλειστικά τον χαρακτήρα εκείνων που τις ασκούν, αλλά είναι η ιστορία, οι ιδέες, οι θέσεις, οι συγκεκριμένες ενέργειες που αμφισβητήθηκαν από τον σύντροφό μας και οι συνακόλουθοι λόγοι που τις συνόδευσαν. Και πρέπει αυτό να το φωνάξουμε, πρέπει να είναι αυτή η πρακτική που ισχύει και για άλλες διαδικασίες άμεσων καταστροφικών ενεργειών, επειδή είναι ένα από τα θεμελιώδη βήματα που αποσκοπούν στην άρση της απομόνωσης γύρω από τους/ις συλληφθέντες/είσες, αποδεικνύοντας στην εξουσία ότι αυτές οι ενέργειες ανήκουν σε όλους/ες τους/ις αναρχικούς/ές.

Γιατί αν είμαστε στο πλευρό του Alfredo, δεν είναι μόνο επειδή η τωρινή του κατάσταση βασανίζει τις καρδιές μας, αλλά γιατί ξέρουμε κυρίως πως είναι ένας σύντροφος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην αναρχική ιδέα, που είναι και δική μας. Και είναι προφανές ότι αν δεν είμαστε σε θέση να αμυνθούμε εμείς, ο μηδενιστικός επαναστατικός αναρχισμός και ο λόγος του, κανείς άλλος δεν θα μπορέσει να το κάνει ποτέ.

Σε αυτό το σημείο, οποιοσδήποτε λόγος, περισσότερο ή λιγότερο αποδεκτός, είναι πιθανό να εγκλωβιστεί σε αυτή τη συνθήκη, να προορίζεται αποκλειστικά για το επίπεδο της ανθρώπινης αλληλεγγύης, αραιωμένο σε έναν αγώνα αμβλύ και γενικότερα κατά της φυλακής. Στο παρελθόν, έχουμε ασχοληθεί με το ζήτημα 41 bis αρκετές φορές, βάζοντας μπροστά το πρόσωπό μας, ακόμα και όταν δεν είχαμε έναν αναρχικό σύντροφο σε αυτό το καθεστώς, ενώ με τις εν συνεχεία ξαφνικές αλλαγές θα συνεχίσουμε να το αντιμετωπίζουμε και στο μέλλον πιο άμεσα, έχοντας τη δυνατότητα να επεξεργαστούμε έναν ευρύτερο συλλογισμό, σαν προοπτική, σχετικά με το πώς ένα τέτοιο καθεστώς κράτησης μπορεί να εφαρμοστεί σε άλλες μπάντες και σε όλο και πιο εκτεταμένες κοινωνικές συγκρούσεις.

Αλλά αυτό που έχει σημασία στο σήμερα, σε αυτόν τον αγώνα ενάντια στο χρόνο, είναι να βγάλουμε τον Αlfredo από αυτό το καθεστώς, να επιτύχει άμεσο αποχαρακτηρισμό χωρίς άλλους όρους.

Ο Alfredo όλα αυτά τα χρόνια δεν υπήρξε ποτέ θύμα και αν σήμερα υποβάλλεται σε αυτό καθεστώς είναι αποκλειστικά εξαιτίας της βούλησης της εξουσίας να τον συντρίψει αφαιρώντας τις σχέσεις με αυτό που ο ίδιος πρώτος πάντα όριζε ως την κοινότητά του.

Εξάλλου, δεν μπορεί διόλου να αποκλειστεί η περίπτωση το κράτος να προσπαθεί να δοκιμάσει το έδαφος του «αναρχικού κινήματος», πιθανώς για να μπορέσει να διαθέσει αυτό το όργανο εξόντωσης εναντίον μας στο μέλλον περισσότερο για αυτό που είμαστε, παρά για αυτό που κάνουμε. Μπορούμε ακόμη και να υποθέσουμε ότι αυτό το καθεστώς θα μπορούσε να αντικαταστήσει οριστικά την πρακτική της Υψηλής Επιτήρησης στη δημιουργία υποθέσεων με την πάροδο του χρόνου.

Φαίνεται ξεκάθαρο ότι ο σκοπός που το κρατικό – πολιτειακό σύστημα επιδιώκει, μέσω της εξουσίας της δικαστικής αστυνομίας με δίκες, καταδίκες για τρομοκρατία και επιβολή ενός καθεστώτος εκμηδένισης όπως το 41 bis, της εξάλειψης όσο και της απομόνωσης του εχθρού του είναι η δεδηλωμένη τάξη, όπως μας δείχνει και η κατάσταση των επαναστατών/τριας κομμουνιστών/ριας Nadia Lioce, Roberto Morandi και Marco Mezzasalma που αντιστέκονται με υποδειγματική αξιοπρέπεια για 17 χρόνια στο σκοτάδι του 41 bis. Όλα αυτά μας υπενθυμίζουν έντονα πως η μάχη του Alfredo πρέπει, επίσης, να υποστηριχθεί και για αυτούς/ές. Όλα αυτά, εφόσον είναι μέρος της εγγενούς ύπαρξης του συστήματος της δικαστικής αστυνομίας και του δικαίου της, δεν μπορούν να προεκταθούν από μια ευρύτερη ομιλία σε διαλεκτική αντίθεσης, του κράτους ενάντια στην επαναστατική πάλη, του αναρχικού εναντίον του παγκόσμιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος που περιλαμβάνει τη χρήση του 41 bis ως όργανο εξαναγκασμού και εκβιασμού της μετάνοιας, όταν δεν υπάρχουν στοιχεία ντόμινο μέσω των οποίων μπορούμε να ανακτήσουμε την ατομικότητα και τις επαναστατικές ενέργειες, γιατί ακριβώς είναι μια θέληση δική μας, επαναστατική, η οποία ξεπερνά το γρήγορο και αποπροσανατολιστικό της αναμονής. Μια βούληση που έχει την αποφασιστικότητα και την αισιόδοξη έπαρση να μεταμορφώνει την πραγματικότητα, διατηρώντας αναλλοίωτη την αναρχική μηδενιστική ένταση στην οποία πιστεύουμε, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε αφήσει ποτέ στην άκρη την ιδέα της κοινωνικής επανάστασης, ότι αυτός ο κόσμος, ως έχει σήμερα, πρέπει να κατεδαφιστεί.

Δεν είναι τυχαίο ότι με αυτούς τους όρους διατυπώνονται πλήρως και οι κατηγορίες για υποκίνηση που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια εναντίον του “Αναρχικού Μαύρου Σταυρού” και του “RadioAzione”· η επιχείρηση Sibilla εναντίον της αναρχικής εφημερίδας “Vetriolo” και της δημοσίευσης της συνέντευξης του Alfredo Cospito “Ποια διεθνής;”. Με αυτή την έννοια, μάλιστα, μπορούμε να πούμε ότι αυτό που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια με τις εκδόσεις μας συνεχίζει να είναι ανεκτίμητης αξίας επειδή επιτρέπει, στο σήμερα, στους /ις αναρχικούς/ές να ανακτήσουν την κατοχή των ιδεών τους, να τους δώσουν χώρο, με το θράσος του πάντα αμετάβλητου, με την ίδια τάση για δράση στην σφαίρα της επαναστατικής συνειδητοποίησης, χτίζοντας τη Διεθνή.

Έξω ο Alfredo από το 41bis!

Ενάντια στη χρήση του 41 bis σε επαναστάτες/τριες κρατούμενους/ες!

Πάντα για την αναρχία.

Κλείνω αυτό το γραπτό εκμεταλλευόμενος την ευκαιρία να στείλω τους πιο ειλικρινείςκαι θερμούς χαιρετισμούς μου στους υποστηρικτές αυτής της πρωτοβουλίας, σε όλους/ες τους/ις συντρόφους/ισσες στην Ελλάδα που συνεχίζουν να αγωνίζονται εδώ και χρόνια μέσα και έξω από τις φυλακές, ελπίζοντας ότι η πρωτοβουλία θα εξελιχθεί και πέρα από τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες και ότι αποτελεί ερέθισμα για περαιτέρω βελτίωση των συζητήσεων, οπλίζοντας αυτή την ανάγκη για ελευθερία που μας διακρίνει.

Omar Nioi,
17/12/2022,
Σαρδηνία

Πηγή: Αναρχικό Στέκι Ναδίρ

Χιλή: Συλλήψεις και έφοδοι στο πλαίσιο της εκρηκτικής επίθεσης κατά της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής

Posted on 25/12/2022 by revconsciousness

Στις 27 Δεκεμβρίου 2021, η ομάδα «Μαύρη Εκδίκηση» ανέλαβε την ευθύνη για την εκρηκτική επίθεση κατά της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής, προκαλώντας σημαντικές ζημιές στα γραφεία και τα κτίριά της μετά την έκρηξη βιομηχανικού μηχανισμού στις εγκαταστάσεις της.

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την επίθεση, οι δυνάμεις καταστολής πραγματοποίησαν σημαντικές επιδρομές και συλλήψεις, αναζητώντας να βρουν τους υπεύθυνους. Στις 22 Δεκεμβρίου 2022, η αστυνομία εισέβαλε σε διάφορα σπίτια στο Σαντιάγο και στο Βαλπαραΐσο, συλλαμβάνοντας περίπου 7 άτομα.

5 κρατούμενοι διώκονται για διάφορα παράνομα στοιχεία που βρέθηκαν στα σπίτια τους, ένας έκτος κατηγορείται ευθέως για την εκρηκτική επίθεση κατά της χωροφυλακής και ένας έβδομος βρέθηκε με μαύρη σκόνη στο σπίτι του.

Μέχρι στιγμής θα επισημοποιηθούν 4 από τους συλληφθέντες και θα υπάρξει μεγαλύτερη σαφήνεια για τη νομική κατάσταση. Αλληλεγγύη στους κατηγορούμενους για την επίθεση στη χωροφυλακή!

Ενημέρωση: Το αποτέλεσμα της επιχείρησης έληξε μόλις στις 23 Δεκεμβρίου με την επισημοποίηση 4 κρατουμένων:

Τρία άτομα επισημοποιήθηκαν για κατοχή διαφόρων παράνομων αντικειμένων που βρέθηκαν στα σπίτια τους και τέθηκαν υπό κράτηση. Ο Aldo Hernandez κατηγορήθηκε για την επίθεση εναντίον της Εθνικής Διεύθυνσης Χωροφυλακής, για 16 εγκλήματα απρόκλητης σωματικής βλάβης (από τους δεσμοφύλακες που βρίσκονταν μέσα) και για μεταφορά όπλων και πυρομαχικών.

Το 10ο Εγγυητικό Δικαστήριο δέχθηκε την προθεσμία των 120 ημερών έρευνας, μεταφερόμενος στη φυλακή/εταιρεία Santiago 1 και στη φυλακή “La Gonzalina” στη Rancagua.

Αλληλεγγύη σε εκείνους που οπλίζονται στην άρνησή τους και επιτίθενται στους δεσμοφύλακες!

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή: Publicacion Refractario

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Ιταλία: Ανακοίνωση για τη νεότερη εξέλιξη που αφορά την απεργία πείνας του αναρχικού Alfredo Cospito & Ενημέρωση για την κατάστασή του

Posted on 20/12/2022 by revconsciousness

Ανακοίνωση για την νεότερη εξέλιξη που αφορά την απεργία πείνας του αναρχικού Alfredo Cospito

Σήμερα, 19 Δεκεμβρίου του 2022, έφτασε η απάντηση στην ένσταση που υπέβαλε στο εποπτικό δικαστήριο ο Alfredo Cospito. Η ακρόαση πραγματοποιήθηκε την 1η Δεκεμβρίου στη Ρώμη. Το αποτέλεσμα της απάντησης είναι αρνητικό, δηλαδή απορρίπτεται η πιθανότητα απομάκρυνσης του Alfredo από το καθεστώς 41 bis. Ο Alfredo θα παραμείνει στο 41bis τουλάχιστον για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ημερομηνία κατά την οποία μπορεί να συζητηθεί εκ νέου η συνέχιση ή όχι της εφαρμογής του καθεστώτος 41bis στον ίδιο.

Δεν γνωρίζουμε ακόμη τους λόγους αυτής της αρνητικής απόφασης, οι οποίοι θα γνωστοποιηθούν με την κοινοποίηση της ετυμηγορίας. Ο Alfredo διανύει σήμερα στην 60η ημέρα της απεργίας πείνας του. Προς το παρόν δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι προθέσεις του για τη συνέχιση της απεργίας, αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι θα συνεχίσουμε να τον στηρίζουμε στον αγώνα του όποια επιλογή κι αν κάνει. Και ότι ανεξάρτητα από την κατάσταση του Alfredo, ο αγώνας ενάντια στη φυλακή και την καπιταλιστική κοινωνία που την τροφοδοτεί συνεχίζεται.

Παρά τα άσχημα νέα, δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε, ποτέ δεν είχαμε ελπίδα για δικαιοσύνη, τώρα περισσότερο από ποτέ είναι απαραίτητο να αντεπιτεθούμε, για την απελευθέρωση του Alfredo και όλων των ομήρων του κράτους.

Δίπλα στον Alfredo, για την άναρχη και καταστροφική σύγκρουση.

Θάνατος στο κράτος και ζήτω η αναρχία!

Πηγή: Ραδιοφράγματα

Νεότερα για τον Alfredo Cospito

Ο Alfredo είναι σε καλή κατάσταση, παραμένει πολύ διαυγής και ανέμενε την απορριπτική απόφαση από το εποπτικό δικαστήριο της Ρώμης. Δεν απελπίζεται ούτως ή άλλως όσον αφορά την έκβαση του αγώνα του. Σε κάθε περίπτωση, επιθυμεί να γίνει γνωστό ότι σκοπεύει να συνεχίσει μέχρι θανάτου. Δεδομένου πως προς το παρόν η προοπτική της ισόβιας κάθειρξης έχει αποφευχθεί – τουλάχιστον έχει αναβληθεί – με την απόφαση του εφετείου του Τορίνο στις 5 Δεκεμβρίου, ο Alfredo επαναλαμβάνει ότι θα τερματίσει την απεργία πείνας μόνο εάν αποχαρακτηριστεί από το 41 bis.

Έχει επίγνωση της κινητοποίησης μέσω των δελτίων στις ειδήσεις, όταν οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες επιβάλλουν αυτό το επίπεδο κάλυψης από τα καθεστωτικά Μ.Μ.Ε. Οι εφημερίδες, από την άλλη, φτάνουν με κομμένες σελίδες, με τρύπες (στην ενημέρωση) που είναι όλο και πιο συχνές τις τελευταίες εβδομάδες.

Αυτή τη στιγμή φαίνεται ότι καταφέρνουν να περάσουν μερικά γράμματα, τηλεγραφήματα και καρτ ποστάλ, σε αντίθεση με τους μήνες που προηγήθηκαν του αγώνα του, όταν οτιδήποτε του έγραφε κανείς κατέληγε να κατάσχεται. Ειδικότερα, όσον αφορά τα τηλεγραφήματα, τα οποία φαίνεται να είναι οι επικοινωνίες που περνούν συχνότερα από τους μηχανισμούς λογοκρισίας, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι αυτά πρέπει να είναι ατομικά και να περιέχουν το όνομα, το επώνυμο και τη διεύθυνση του αποστολέα.

Υπενθύμιση της διεύθυνσης:

Alfredo Cospito
C. C. “G. Bacchiddu”
strada provinciale 56 n. 4
Località Bancali
07100 Sassari

Ας τους κάνουμε να νιώσουν την αγάπη μας!!!

Πηγή: Ραδιοφράγματα

Ιταλία: Σύντομη περιγραφή της προκαταρκτικής ακροαματικής διαδικασίας στη δίκη της Γένοβας κατά του Gianluca και της Evelin

Posted on 15/12/2022 by revconsciousness

Κατά την προκαταρκτική ακρόαση που πραγματοποιήθηκε στο δικαστήριο της Γένοβας στις 7 Δεκεμβρίου, και οι δύο κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν σε δίκη για τα εγκλήματα που τους καταλογίζονται, εξαιρουμένης της επιβαρυντικής περίστασης που τους καταλογίζεται βάσει του άρθρου 1 του Ποινικού Κώδικα. 270 bis 1 c. p.

Ως εκ τούτου, η δίκη θα ξεκινήσει με την ακρόαση φίλτρου στις 7 Μαρτίου και σύμφωνα με την τακτική διαδικασία παραπέμπονται και οι δύο με τις κατηγορίες της κατοχής και μεταφοράς εκρηκτικών υλών, απόπειρας κατασκευής εκρηκτικών/εκρηκτικών μηχανισμών. Τεχνικά επαναλαμβάνοντας το νομικό κίνητρο, όσον αφορά τον αποκλεισμό του σκοπού της τρομοκρατίας, γίνεται αναφορά στην πιο πρόσφατη νομολογία επί του θέματος και ειδικότερα στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου υπ’ αριθ. 36816/2020, σύμφωνα με την οποία “δεν αρκεί η πραγματοποίηση οποιασδήποτε βίαιης πολιτικής δράσης, καθώς απαιτείται η συμπεριφορά να είναι δυνητικά ικανή να δημιουργήσει πανικό, τρόμο και διάχυτο αίσθημα ανασφάλειας στην κοινότητα και να στρέφεται κατά οργάνων θεσμικής ηγεσίας ή συνταγματικής σημασίας, ως συνάρτηση της απόπειρας ανατροπής της συνταγματικής τάξης ή ανατροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος”. Στην προκειμένη περίπτωση, η δικαστική αρχή έκρινε, σύμφωνα με την προηγούμενη εκτίμηση του δικαστή προκαταρκτικής εξέτασης, ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση μεταξύ του κατασχεθέντος υλικού και των βίαιων ενεργειών που προκάλεσε η εισαγγελία, οπότε οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται σε δίκη για τις κατηγορίες που περιγράφονται παραπάνω, με την επιφύλαξη της άσκησης έφεσης από τον εισαγγελέα.

Εκτός από αυτή τη μικρή τεχνική περιγραφή της ακρόασης, παρακάτω παρατίθενται ορισμένοι προβληματισμοί σχετικά με την καταστολή ως γενική και συνεχή δραστηριότητα του κράτους κατά των εκμεταλλευόμενων. Πίσω από κάθε νομική επιλογή, συλλογικού οργάνου ή μεμονωμένου δικαστή, υπάρχει μια πολιτική επιλογή που χαρακτηρίζει την καταδίκη. Η κατασταλτική δραστηριότητα δεν σχετίζεται πάντοτε με έναν ευθέως ανάλογο και γραμμικό τρόπο με την ένταση της σύγκρουσης που θέτουν οι κοινωνικές και αγωνιστικές τάξεις. Η δραστηριότητα της αποτροπής της υπόθεσης της σύγκρουσης και εκείνη της εξόντωσης του εσωτερικού εχθρού είναι συνεχής από την πλευρά του κράτους και αποσκοπεί στη διατήρηση της τάξης και των ταξικών προνομίων. Δεν υπάρχουν ευτυχισμένες νησίδες ή όροι δράσης και σκέψης εντός των οποίων μπορεί να αποφευχθεί η κατασταλτική απάντηση, αν και η απουσία ριζοσπαστικότητας στον αγώνα, αφαιρώντας δύναμη από την επαναστατική δυνατότητα, καθορίζει στην κοινωνική σφαίρα και στους συσχετισμούς δύναμης μόνο σημεία υπέρ της άλλης πλευράς. Αυτές τις μέρες, με αναφορά στον αγώνα του συντρόφου Alfredo Cospito, επισημαίνεται ότι είναι πάντα έτοιμοι για την εξόντωση των επαναστατών, μέσω του εργαλείου των βασανιστηρίων, το οποίο εφαρμόζεται άμεσα, περισσότερο ή λιγότερο συστηματικά σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, τείνει να ελέγχει και να καταστέλλει κάθε επαναστατική έκφραση και αγώνα, θέτοντας στο επίκεντρο το μονοπώλιο της βίας που χαρακτηρίζει την εξουσία της και μαστιγώνει όποιον τολμά να το αμφισβητήσει. Η εκδικητική τάση του κράτους στοχεύει στην εκμηδένιση των επαναστατικών ταυτοτήτων και λειτουργεί ως προειδοποίηση προς τους κοινωνικούς εταίρους που αγωνίζονται ενάντια στις φαύλες συνθήκες που επιβάλλει η καπιταλιστική εκμετάλλευση.

Σε αυτόν τον ανοιχτό αγώνα περιλαμβάνεται και η εφαρμογή των ειδικών καθεστώτων φυλάκισης στα οποία υπόκεινται οι σύντροφοι, όπως το παράδειγμα της εφαρμογής του άρθρου 90 για τους μη αναγώγιμους κρατούμενους. Η απαίτηση για συνεργασία και η ρητή απαίτηση για πολιτική αποκήρυξη, δηλαδή ο εκβιασμός που επιβάλλουν τα ειδικά καθεστώτα φυλάκισης, όπως το 41 bis, πάνε να εδραιώσουν τους συσχετισμούς δύναμης στον αγώνα μεταξύ των πλευρών, όπου οριοθετείται το ακριβές όριο ένταξης. Μέσω της πρότασης συνεργασίας που χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για τον τερματισμό των βασανιστηρίων κατά του ίδιου του κρατουμένου, το κράτος γενικότερα επιτυγχάνει ένα χρήσιμο αποτέλεσμα ενσωματώνοντας την αποδυνάμωση του αγώνα μέσω της διαφοροποίησης και μέσω της διχοτόμησης φίλος/εχθρός, καλοί και κακοί, η οποία τίθεται στη βάση της λογικής των νόμων περί μετανοίας και αποστασιοποίησης.

Από τη στιγμή που αποφασίζει κανείς να αγωνιστεί, πρέπει να είναι σαφές ότι οι όποιες προσπάθειές μας, ή η έλλειψη προσπαθειών, εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Στην Ιταλία, η κατασταλτική φουρτούνα τον τελευταίο καιρό είχε τον επίλογο της με υψηλές ποινές κατά αναρχικών κρατουμένων για τα εγκλήματα που τους καταλογίστηκαν, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως προειδοποίηση προς τα κινήματα αγώνα και εκδίκησης κατά των ίδιων των κρατουμένων και της υπόθεσης του ριζοσπαστικού αγώνα. Η ιμπεριαλιστική κυριαρχία τροφοδοτεί τον πόλεμο της ενάντια στους εκμεταλλευόμενους διεθνώς με αυξημένες ποινές στο εσωτερικό και συντονισμό της αστυνομίας διεθνώς με αποτέλεσμα την απέλαση πολιτικών κρατουμένων. Αυτό επισφραγίζει τον πόλεμο και τις οικονομικές συμφωνίες, όπου πέρα από τις ρυθμίσεις των νομικών συστημάτων, οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται ως διαπραγματευτικά χαρτιά σε συμφωνίες, στην εδραίωση κοινών συμφερόντων κρατών και τάξεων. Πάνω από τη ρητορική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κερδίζει η πρακτική των οικονομικών και εξουσιαστικών συμφερόντων.

Σήμερα οι σκέψεις μας και η αλληλεγγύη μας πηγαίνουν στον Alfredo Cospito και τη μάχη του ενάντια στο 41 bis, στην Άννα, τον Χουάν και τον Ιβάν που με τις απεργίες πείνας τους συνέβαλαν στον αγώνα βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές τους που ήδη στερούνται προσωπικής ελευθερίας, σε όλους τους επαναστάτες κρατούμενους σε όλο τον κόσμο που έχουν ενωθεί και αλληλέγγυοι με τον αγώνα του Alfredo. Στη Nadia Lioce, τον Marco Mezzasalma και τον Roberto Morandi που αντιστέκονται στο καθεστώς 41 bis εδώ και 17 χρόνια.

Ένας από τους κατηγορούμενους

Σημείωση από τη La Nemesi: Η προκαταρκτική εξέταση που πραγματοποιήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου στη Γένοβα προέκυψε από την έρευνα Diamante, η οποία στις 16 Μαρτίου οδήγησε στη σύλληψη των αναρχικών Gianluca και Evelin, οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν, στο τέλος του μήνα, σε κατ’ οίκον περιορισμό με όλους τους περιορισμούς, από τον οποίο η συντρόφισσα απελευθερώθηκε στις 8 Απριλίου και στον οποίο παραμένει ο σύντροφος, οι περιορισμοί του οποίου παραμένουν αμετάβλητοι μέχρι σήμερα. Για περισσότερες σκέψεις σχετικά με αυτή τη διαδικασία, μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο “You will find us in our place, that in yours we do not know how to be. About the Diamante Investigation.“.

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή στα αγγλικά: Dark Nights

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

The Blast: Η αστυνομική βία και η γενεαλογία του “Πήγαινες γυρεύοντας” – Τρία σημεία με αφορμή τη δολοφονική επίθεση της αστυνομίας στο 16χρονο Ρομά Κώστα Φραγκούλη

Posted on 12/12/2022 by revconsciousness

i) Η τεχνοκρατική προσέγγιση

Η αστυνομική εκπαίδευση στις επίσημες ακαδημίες και τα διάφορα σεμινάρια, ημερίδες, προγράμματα που γίνονται κατά καιρούς και τα επίσημα αστυνομικά εγχειρίδια και εγκυκλίους που κυκλοφορούν, καθορίζουν και τα διάφορα επιχειρησιακά motus operandi.
Όσον αφορά τις καταδιώξεις για αρχή ενημερώνεται το κέντρο για το είδος του περιστατικού: ληστεία, ανθρωποκτονία, αγνόηση αστυνομικού σήματος κτλ. Συνήθως κάθε περιστατικό έχει ένα συγκεκριμένο κωδικό για τη διευκόλυνση των μεταβιβάσεων. Οι καταδιώξεις διαφέρουν για αρχή:

1) ως προς το όχημα, αν πρόκειται δηλαδή για δίκυκλο, αμάξι κτλ

2) ως προς τη σοβαρότητα ενός περιστατικού

3) ως προς τις συνθήκες καταδίωξης (φωτισμός, καιρικές συνθήκες, κυκλοφοριακές συνθήκες κ.α

4) ως προς το αν στο όχημα υπάρχει οπλισμός και τι οπλισμός είναι αυτός

5) ως προς το αν υπάρχουν όμηροι

Σε κάθε μια εκ των περιπτώσεων προφανώς και το επιχειρησιακό πλάνο θα είναι διαφορετικό αλλά κατά κανόνα όλες οι αστυνομικές σχολές σχεδόν πλέον καθορίζουν ότι οι καταδιώξεις σκοπό έχουν τον εγκλωβισμό και αδρανοποίηση του οχήματος, για αυτό και σε πολλές περιπτώσεις καταδιώξεων στήνονται μπλόκα με οχήματα της αστυνομίας, με οδοφράγματα, με καρφιά ακινητοποίησης οχημάτων κτλ και σε κάποιες εκ των περιπτώσεων αυτών συμμετέχουν στις καταδιώξεις ακόμα και εναέρια μέσα.

Θα πρέπει να επισημανθεί ότι αυτό το επιχειρησιακό μοντέλο δεν έχει προκύψει τυχαία καθώς οι πρώτοι που μπορεί να κινδυνέψουν σε μια καταδίωξη, ειδικά αν το όχημα φέρει οπλισμό, είναι οι ίδιοι αστυνομικοί. Για αυτό και υπάρχουν δυνάμεις που ακολουθούν το όχημα σε απόσταση ασφαλείας μέχρι αυτό να περικυκλωθεί και να οδηγηθεί σε μπλόκα όπου και αναγκαστικά θα σταματήσει. Αυτό το έδειξε η περιβόητη καταδίωξη στο Ρέντι πριν δέκα χρόνια που κατέληξε με δύο αστυνομικούς της ΔΙΑΣ νεκρούς από πυρά καλάσνικοφ, γεγονός που για αρκετό καιρό αναδιαμόρφωσε τα επιχειρησιακά πλάνα της αστυνομίας σε τέτοιου τύπου περιστατικά, οδηγώντας στο προφανές συμπέρασμα ότι δεν είναι πολύ καλή ιδέα να έχουν οι μηχανοκίνητες δυνάμεις κοντινή απόσταση με το υπό καταδίωξη όχημα – ιδίως αν έχει αναφερθεί οπλισμός- αλλά να ακολουθούν και να δίνουν σήμα στις υπόλοιπες.

Γεγονός είναι ότι οι μηχανοκίνητες δυνάμεις της έχουν κριθεί ως αποτελεσματικές καθότι είναι πολλές, ευκίνητες και ευέλικτες όμως δεν προσφέρονται για το μπλοκάρισμα καταδιωκόμενων οχημάτων καθώς μπορούν εύκολα να εμβολιστούν και να προκύψει θανάσιμος κίνδυνος των ίδιων των αστυνομικών. Επομένως πουθενά το πρωτόκολλο δε προβλέπει οι καταδιώξεις να ενέχουν τέτοια ρίσκα. Χρειάζεται επομένως κάτι παραπάνω από απλή αίσθηση καθήκοντος για τόσο ζήλο.

ii) Ιδεολογία και θέαμα

Ο ζήλος αυτός σε μεγάλο βαθμό εμπνέεται από το πρότυπο του σκληροτράχηλου μπάτσου, με τις ανορθόδοξες μεθόδους, που είναι χρόνια στην πιάτσα, έχουν δει πολλά τα μάτια του, δεν παίζει με τους κανόνες γιατί του «τη σπάνε» , σιχαίνεται τους χαρτογιακάδες των εσωτερικών υποθέσεων, που είναι πρόθυμος να κάνει αυτό που χρειάζεται κάθε φορά ακόμα κι αν κανείς δεν του το αναγνωρίζει, αν και στο τέλος θα δικαιωθεί ηθικά και το σύστημα θα αναγνωρίσει πως τελικά είναι απαραίτητος και θα κλείσει το μάτι σε οτιδήποτε έχει κάνει παράτυπα.

Αυτή η τυπολογία έχει αποτελέσει τη βάση εκατοντάδων ταινιών- σειρών του αστυνομικού genre της ποπ κουλτούρας και μαζί με το ξαδερφάκι του το υπέρ-ηρωικό genre, έχουν διαμορφώσει ένα ισχυρότατο φαντασιακό φασίζουσας απόχρωσης ως προς την πάταξη του λεγόμενου εγκλήματος, εκεί όπου όλα επιτρέπονται, προκειμένου να καταπολεμηθεί το «κακό». Η συγκεκριμένη μυθοπλασία (της οποίας δεν είναι ότι όλοι οι δημιουργικοί συντελεστές συνειδητά θέλουν να παράξουν το αυτό προϊόν, εν τούτοις και παρά τις όποιες επιθυμίες τους, αυτό ακριβώς παράγεται) επενδύει πάρα πολύ στο κομμάτι της δράσης κατά την οποία είτε ο αστυνομικός είτε κάποιος μασκοφόρος υπέρ ήρωας με μπέρτα, θα κυνηγήσει τον κακοποιό μέρα ή νύχτα, με κόσμο ή χωρίς, μην υπολογίζοντας καμία παράπλευρη απώλεια έμψυχου δυναμικού ή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Για την ακρίβεια όσο περισσότερες οι παράπλευρες απώλειες, τόσο πιο γαργαλιστική η δράση, τόσο πιο καλό θεωρείται το προϊόν και τόσο πιο ήρωας εν τέλει αναδεικνύεται ο βασικός πρωταγωνιστής.

Η σύνδεση του θεάματος με την πραγματικότητα ξεφεύγει από τα όρια του φαντασιακού καταλήγοντας στη δυστοπία, στην καρδιά του κράτους με την ίσως μεγαλύτερη ιστορία αστυνομικής βίας: τις ΗΠΑ, όπου δύο από τις πιο δημοφιλής reality εκπομπές στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης αφορούσαν αστυνομικές καταδιώξεις και συλλήψεις σε υποτίθεται live σύνδεση. Πρόκειται για τις πολύ διάσημες εκπομπές COPS και LIVE PD , εκπομπές που αναγκάστηκαν σε διακοπή μετά τις εξεγέρσεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του George Floyd και που σήμερα μεγάλα studio της τηλεοπτικής βιομηχανίας εξετάζουν σοβαρά το ενδεχόμενο της επιστροφής τους, ή έστω κάποιας εκδοχής τους.

Οι εκπομπές αυτές, αυτό που στην ουσία έκαναν ήταν να πουλούν σαν τηλεοπτικό προϊόν τη δράση της πραγματικής αστυνομίας στο πραγματικό πεδίο σε ένα κοινό που διψούσε να βλέπει περιπολικά και ελικόπτερα να καταδιώκουν οχήματα, ανθρώπους να συλλαμβάνονται από αστυνομικούς ή κυνηγούς κεφαλών, στα σπίτια τους επειδή δεν είχαν πληρώσει κάποια δικαστική εγγύηση. Φυσικά δεν επρόκειτο για πραγματικές απευθείας συνδέσεις, αλλά για μονταρισμένο υλικό που είχε περάσει από την εξέταση των αρχών και είχε τύχει έγκρισης με οτιδήποτε ανεπιθύμητο να κόβεται.

Στην Ελλάδα μπορεί να μην έχουμε τέτοιες εκπομπές – ακόμα τουλάχιστον- έχουμε όμως ένα πρόθυμο στρατό δημοσιολογούντων που σε κάθε περιστατικό ενός –ή και περισσοτέρων- μπάτσων καουμπόηδων, θα σπεύσουν να δώσουν πλήρη κάλυψη ακόμα κι αν το πλαίσιο δράσης του συγκεκριμένου αστυνομικού ήταν εκτός και πέρα από κάθε νόμιμο προβλεπόμενο πρωτόκολλο (βλ Πρωτοσάλτε: «τους ΔΙΑΣ τους θέλουμε να πίνουνε καφέ;»). Αυτού του τύπου η κάλυψη συνοδεύει την πολιτική κάλυψη που τους παρέχεται από την πολιτική τους ηγεσία για να φτάσουμε στο τελικό στάδιο που είναι η θεσμική κάλυψη της δικαιοσύνης που τους αθωώνει ή τους ρίχνει στα μαλακά.

Με λίγα λόγια το πλαίσιο ώστε η αστυνομική βία να μην θεωρείται ούτε καν μια παρεκτροπή, ούτε καν μια υπηρεσιακή ατασθαλία εκεί βρίσκεται. Στη διεκδίκηση του να μπορεί ανά πάσα στιγμή οποιοσδήποτε μπάτσος, να δράσει όπως θέλει χωρίς καμία απολύτως συνέπεια και στο να είναι κάτι ευρέως αποδεκτό αυτό, να είναι όπως θα λέγαμε και σήμερα legit.

Είναι κάτι που το παρακολουθούμε και στον ευρύτερο δημόσιο διάλογο μετά τον σχεδόν θανάσιμο τραυματισμό του 16χρονου Ρομά Κώστα Φραγκούλη που χαροπαλεύει για σχεδόν έξι μέρες, επειδή πυροβολήθηκε στο κεφάλι μετά από καταδίωξη του για 20 ευρώ απλήρωτης βενζίνης. Θα περίμενε κανείς τα νομιμόφρων αντανακλαστικά να θέλουν την τιμωρία του ας πούμε νεαρού παραβάτη, όπως ορίζει ο νόμος σε τέτοιες περιπτώσεις. Μόνο που αυτό δεν περιλαμβάνει μια κινηματογραφικού τύπου καταδίωξη μέσα στην πόλη με πυροβολισμούς και θανάσιμους τραυματισμούς. Τα βενζινάδικα έχουν συστήματα παρακολούθησης, επομένως θα μπορούσε να διαπιστωθεί η κυριότητα του οχήματος και να υπάρξει η προβλεπόμενη μήνυση, ή αν ήθελαν να κάνουν κάτι παραπάνω τα όργανα του νόμου να εξακριβώσουν αν το όχημα έχει κλαπεί, ελέγχοντας τις πινακίδες του. Όλο το υπόλοιπο, πέρα από τη δολοφονική διάθεση που μάλλον είχε και ρατσιστικό υπόβαθρο, έχει να κάνει με σύνδρομο σερίφη που μπορεί να αφορά στην ιδιοσυγκρασία του κάθε μπάτσου ξεχωριστά, σχετίζεται άμεσα όμως και με το δόγμα μηδενικής ανοχής που προωθείται κεντρικά από τα πάνω.

Το συγκεκριμένο δόγμα ειδικά σε ότι αφορά τις καταδιώξεις και τη συμμόρφωση με τα αστυνομικά σήματα για έλεγχο αποτελεί όπως φαίνεται κεντρικό χαρτί στο νέο εσωτερικό δόγμα αστυνόμευσης που σε συνδυασμό με το ρατσισμό εναντίον συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων έχει αφήσει πίσω του και μια καταδίωξη ανήλικων ρομά με το αμάξι του πατέρα του ενός, η οποία καταδίωξη κατέληξε με παραλίγο θανάσιμους τραυματισμούς έξω από το ίδιο τους το σπίτι σε καταυλισμό στο Βόλο. Επομένως το ζητούμενο δεν είναι προφανώς η αξία του κλαπέντος προϊόντος, δεν είναι καν τόσο η πράξη αυτή κάθε αυτή. Το ζητούμενο είναι η τιμή της αστυνομίας.

Μια παρανομία που διαπράχθηκε με την αστυνομία παρούσα κι ένας παραβάτης που επιχείρησε να διαφύγει της σύλληψης του είναι από μόνο του είναι αρκετό ώστε να στηθεί μια τέτοιου τύπου καταδίωξη μέσα σε κατοικημένη ζώνη, κάτι εξ΄ορισμού επικίνδυνο για τους διώκτες, για τον παραβάτη αλλά και για άσχετους με την όλη υπόθεση πολίτες. Αλλά και χωρίς παρανομία αν η αστυνομία θέλει να σε ελέγξει, να σε ψάξει, να σε προσαγάγει και εσύ δε ψήνεσαι για οποιοδήποτε λόγο, μπορείς να καταλήξεις με μια σφαίρα στο κεφάλι. Κι αυτό είναι κάτι διαχρονικό και οικουμενικό. Δεν πάνε ούτε δύο χρόνια από την εκτέλεση του 25χρονου Klodian Rasha από αστυνομικό στην Αλβανία επειδή δε σταμάτησε σε έλεγχο σε ώρα απαγόρευσης κυκλοφορίας λόγω covid. Και ήταν πεζός. Αυτή λοιπόν είναι η ουσία ενός κανονικοποιημένου αστυνομικού κράτους. Ένα σώμα ενόπλων που θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν χρήση των όπλων τους και να αφαιρούν ζωές ή να σακατεύουν ανθρώπους οι οποίοι δεν πειθαρχούν, κι ένα σώμα πολιτών που αυτό το θεωρεί νορμάλ. Κι αυτό είναι κάτι διαχρονικό και οικουμενικό.

iii) Καθεστώς Εξαίρεσης

Όταν έχει επιτευχθεί αυτή η σύζευξη τότε μπορούμε να είμαστε σε θέση να πούμε, πως τα πράγματα είναι πραγματικά πολύ άσχημα… Κι αυτό γιατί η λογική δε μπορεί να σταθεί πουθενά σε μια τέτοια συζήτηση. Τι να πεις πραγματικά φερ’ ειπείν με έναν άνθρωπο που θεωρεί πρακτικό και συμφέρον για την πολιτεία, να καταναλώνονται περισσότεροι πόροι δημόσιου χρήματος για τη σύλληψη ενός ανθρώπου που έκλεψε από ιδιώτη 20 ευρώ και που και ο ίδιος δεν επιθυμεί καν να ασκήσει μήνυση εναντίον του; Δεν υπάρχει πεδίο συνεννόησης, γιατί δεν είναι επιχειρήματα αυτά που καλούνται να αναμετρηθούν αλλά φαντασιακές αναπαραστάσεις, και η αναπαράσταση του σκληρού μπάτσου με την καπνισμένη κάνη δυστυχώς είναι σε μεγάλο βαθμό mainstream.

Θα ήταν πολύ πιο εύκολο αν την ηθική υπεράσπιση τέτοιων πράξεων τη σήκωνε αποκλειστικά ένα κομμάτι ανθρώπων με ακροδεξιές και φασίζουσες απόψεις. Θα ταν και αναμενόμενο. Είναι πολύ πιο δύσκολο να διαχειριστείς, ακόμα και σε ένα στάδιο αποδοχής, ότι κόσμος εκτός των προαναφερόμενων target group θεωρεί φυσιολογικό το να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο η αστυνομία και ακόμα περισσότερο επιθυμεί κιόλας αυτή τη συμπεριφορά ή αδιαφορεί πλήρως. Δυστυχώς αυτές οι κοινωνικές τάσεις υπάρχουν εκεί έξω.

Ένας δείκτης της εξάπλωσης τους είναι στην εποχή μας τα social media αλλά δεν είναι μόνο τα σχόλια στο διαδίκτυο για κάποια από τα οποία μπορεί να πει κανείς ότι προέρχονται από ύποπτα προφίλ. Είναι γενικότερα η ατμόσφαιρα μιας συνολικής απαξίωσης του ίδιου του ενδιαφέροντος για τα κοινωνικά δρώμενα που τη βιώνουμε διαρκώς γύρω μας, στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, σε άσχετες με μας παρέες, στα πράγματα που βλέπουμε να συγκεντρώνουν μαζικό κοινωνικό ενδιαφέρον, στα πολιτισμικά προϊόντα που γίνονται δημοφιλή κτλ. Είναι μια αδιαφορία που αποτελεί όμως παθητική υποστήριξη στην ουσία, διότι για να μη σε αφορά κάτι, δεν πάει κόντρα προφανώς στις ηθικές σου προσλαμβάνουσες, δε σε ενοχλεί, δε σου ταράζει την ηρεμία, δε σου γεννά την εντύπωση πως κάτι μάλλον πάει στραβά. Και προφανώς αδιαφορείς όταν θεωρείς ότι αυτά συμβαίνουν πάντα σε κάποιο άλλο κόσμο που ενδεχομένως και να γύρευε μπλεξίματα και ότι την πλειοψηφία, στην οποία θεωρείς ότι ανήκεις, δε θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Εν μέρει αυτό είναι σωστό. Γιατί αποτελεί τη βάση του καθεστώτος εξαίρεσης. Στατιστικά οι περισσότεροι άνθρωποι που θα δεχτούν πυροβολισμούς από μπάτσους επειδή δε σταμάτησαν σε κάποιο σήμα για έλεγχο ή επειδή προσπάθησαν να διαφύγουν θα είναι άνθρωποι που είτε φοβήθηκαν την αστυνομία είτε θέλησαν αν αποφύγουν κάποια σύλληψη. Επειδή στατιστικά λοιπόν ο περισσότερος κόσμος σταματάει και δέχεται τον έλεγχο και αυτή η συμπεριφορά θεωρείται η κανονική, και η μόνη που η αστυνομία θεωρεί ότι εντάξει δεν αξίζει να ρίξει και πυροβολισμούς, οι άλλες συμπεριφορές συγκαταλέγονται σε αυτό το «πήγαινες γυρεύοντας».

Το ίδιο μοτίβο είναι παρών σε κάθε περιστατικό αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας από την αστυνομία και γενικά τις δυνάμεις ασφαλείας. Δολοφονήθηκες στα σύνορα; Αν αυτό είναι ατράνταχτο γεγονός και δεν αμφισβητείται τότε «ποιος σου πε να περάσεις τα σύνορα;». Αν δολοφονηθείς σε κάποια φυλακή ή αστυνομικό τμήμα, τότεφυσικά φταις εξαρχής που βρέθηκες εκεί. Αν ξυλοκοπηθείς σε κάποια διαδήλωση σίγουρα προκαλούσες. Βλέπετε η πλειοψηφία των ανθρώπων δε περνά τα σύνορα, δεν καταλήγει σε αστυνομικά τμήματα και φυλακές, δεν συμμετέχει σε διαδηλώσεις. Ακόμα όμως και στην περίπτωση ενός στατιστικού λάθους, αν πχ η αστυνομία θέλει να μπουκάρει στο σπίτι σου και εσένα παρόλο που είσαι ένας μετριοπαθής φιλήσυχος πολίτης που δε μπλέκει πουθενά και ποτέ δε σε πολυψήνει, μπορεί να βρεθείς να βασανίζεσαι εσύ και τα παιδιά σου μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και να συλλαμβάνεστε. Φυσικά και τότε για κάποιους άλλους θα πήγαινες γυρεύοντας (περίπτωση Ινδαρέ).

Η ίδια αλληλουχία συνεχίζεται και συνεχίζεται και αυτή είναι που αποτελεί τη βάση κάθε καθεστώτος εξαίρεσης. Η αίσθηση ότι εφόσον δεν σε αφορά η κρατική βία, η αθλιότητα και η συμφορά που υπομένουν άλλοι, που μάλλον δεν είναι η πλειοψηφία στην οποία νιώθεις ότι ανήκεις, τότε δεν έχεις κανένα απολύτως λόγο για να χολοσκάς.

Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα, είναι ότι αυτή η αλληλουχία υπό συνθήκες κανονικότητας και ομαλότητας συνεχίζει να αναπαράγει τον εαυτό της και να διαιωνίζεται διαμορφώνοντας ποιες στάσεις ηθικής ευθύνης μένουν στο προσκήνιο ως mainstream και ποιες ορίζονται ως περιθωριακές, όροι που μπορούν να διαπραγματευτούν μόνο σε συνθήκες κοινωνικής εντροπίας και πόλωσης. Διότι καλώς ή κακώς, δεν βράζουν όλες οι κοινωνικές πραγματικότητες στο ίδιο καζάνι.

ΥΓ: στη φωτογραφία απεικονίζεται ο βασανισμός του συλληφθέντα από την αστυνομία των ΗΠΑ αφροαμερικανού Ντάνιελ Προυτ , τον οποίο ξεγύμνωσαν στη μέση του δρόμου όντας δεμένος με χειροπεδες και του φόρεσαν μαύρη σακούλα σκουπιδιών στο κεφάλι με αποτέλεσμα να υποστεί εγκεφαλικό από την ασφυξία και να καταλήξει μια εβδομάδα αργότερα.

Πηγή: The Blast

Γερμανία, Αμβούργο: Επίθεση αλληλεγγύης στην HERTZ

Posted on 10/12/2022 by revconsciousness

Η πρόσφατη ρατιστική απόπειρα δολοφονίας από τους Έλληνες μπάτσους, αλλά και η συνεχιζόμενη απεργία πείνας των αναρχικών στην Ιταλία μας παρακίνησαν να επιτεθούμε στην HERTZ ως υποστηρικτή των Ελλήνων μπάτσων και συνεπώς του ρατσιστικού νεοφιλελεύθερου καθεστώτος της Νέας Δημοκρατίας. Στο υποκατάστημα που βρίσκεται στο Wandsbek του Αμβούργου βάλαμε φωτιά στο κτίριο.

Η HERTZ προσφέρει ευνοϊκές συνθήκες για τους ένστολους εκτελεστές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και, για παράδειγμα, στις ΗΠΑ.

Δεν είναι μόνο ο πυροβολισμός στο πίσω μέρος του κεφαλιού του Κώστα Φραγκούλη στην Θεσσαλονίκη που αποτελεί έκφραση της ρατσιστικής βίας που είναι καθημερινότητα στην Ελλάδα. Καθημερινά σημειώνονται απωθήσεις και επιθέσεις εναντίον ανθρώπων που διαφεύγουν από τα σύνορα. Στους καταυλισμούς και τις φυλακές απέλασης, γίνεται ξανά και ξανά σαφές τι σημαίνει το κλείσιμο της Ευρώπης απέναντι στους πρόσφυγες: βάναυση, απάνθρωπη βία που το ελληνικό κράτος και άλλες ευρωπαϊκές αρχές ασφαλείας χρησιμοποιούν χωρίς ενδοιασμούς.

Ταυτόχρονα, χώροι εξέγερσης και αυτο-οργάνωσης των μεταναστών δέχονται επανειλημμένα επιθέσεις στην Ελλάδα: πρόσφατα η κατάληψη Προσφυγικά στην Αθήνα, αλλά και πολλές άλλες καταλήψεις και εγχειρήματα αντιμετωπίζουν επίσης συνεχείς επιθέσεις.

Αλληλεγγύη σε όσους κρατούνται για την υπεράσπιση στα Προσφυγικά!

Δύναμη στην εξέγερση των Ρομά και άλλων που ξεσηκώνονται ως αποτέλεσμα του πυροβολισμού του Κώστα!

Μαχητικοί χαιρετισμοί στους απεργούς πείνας στις Ιταλικές φυλακές που αγωνίζονται ενάντια στο σύστημα απομόνωσης 41 bis – ελευθερία για τον Alfredo και όλους τους άλλους!

Νίκη για την επανάσταση στο Ιράν!

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή στα γερμανικά: de.indymedia

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Ιταλία, Fivizzano: Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση εναντίον τεσσάρων μηχανημάτων CAT

Posted on 10/12/2022 by revconsciousness

“Ο καπιταλισμός είναι αδηφάγος, η οργή μας άγρια”

Ανάληψη ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση εναντίον τεσσάρων μηχανημάτων CAT, από την Άτυπη Αναρχική Συνωμοσία

Η Άτυπη Αναρχική Συνωμοσία είναι αναρχική και άτυπη, επομένως χωρίς οργανωτικά προγράμματα ή ηγέτες, αποτέλεσμα της ελεύθερης ένωσης ατόμων που κινούνται από τη θέλησή τους και την αμοιβαία αισθητή ανάγκη να χτυπήσουν τους υπεύθυνους για τη δυστυχία.

Τον Νοέμβριο, ένα χρόνο μετά την πυρπόληση δύο οχημάτων στο λατομείο Boccanaglia Alta, η Άτυπη Αναρχική Συνωμοσία γιόρτασε τα γενέθλιά της διπλασιάζοντας την εκδικητική φωτιά. Τέσσερα CAT από το λατομείο Walton στην Castelbaita (Fivizzano – MS) κάηκαν ολοσχερώς.

Δυστυχώς, εκτός από τα γενέθλια, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα για να γιορτάσουμε. Κάθε χρόνο αφαιρούνται τόνοι ορεινών όγκων, με τρομερές συνέπειες για τη φύση σε όλη της την πολυπλοκότητα. Το τίμημα πληρώνουν επίσης οι κάτοικοι που βρίσκονται χωρίς πόσιμο νερό ή με πλημμύρες που θα συνεχίσουν να πλήττουν την περιοχή.

Η εξόρυξη μαρμάρων αποτελεί μέρος του καπιταλιστικού συστήματος εκμετάλλευσης, σε σημείο εξάντλησης κάθε εκατοστού του εδάφους, του νερού, του υπεδάφους και των λεγόμενων πόρων. Η εξορυκτική οικονομία συνδέεται άμεσα με τους πολέμους που από την Υεμένη μέχρι την Ουκρανία παχαίνουν τα αφεντικά. Ο κάθε βιομήχανος είναι υπεύθυνος για την κλιματική αλλαγή, καθώς και για την ύπαρξη συνόρων και για τους χιλιάδες ανθρώπους που σφαγιάζονται στη Μεσόγειο και στις λιμνοθάλασσες υπερασπιζόμενοι τα σύνορα.

Είναι γνωστό ότι τα αφεντικά είναι υποκριτές και γεμίζουν το στόμα τους με απατηλά λόγια. Μεγάλοι λόγοι για ενεργειακή μετάβαση, μείωση εκπομπών και άλλες πράσινες μάσκες βρίσκονται στα χείλη πολιτικών, αφεντικών και ψευτοπεριβαλλοντιστών. Προτείνουν και υπόσχονται ανασυγκρότηση. Πραγματεύονται την καταστροφή αυτού του πλανήτη, του φεγγαριού, του σύμπαντος και των πάντων. Μιλούν πολύ για εναλλακτικές μορφές ενέργειας αλλά ποτέ για εναλλακτικές λύσεις στον καπιταλισμό. Γιατί σύμφωνα με αυτούς, αυτός είναι ο καλύτερος από όλους τους δυνατούς κόσμους. Θυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι η εκμετάλλευση και η καταστροφή γίνεται στο πετσί των πολλών για το κέρδος λίγων δειλών.

Πέρυσι οι περιβαλλοντολόγοι έκραξαν σκάνδαλο για τη βία κατά των αφεντικών. Φέτος φωνάζουν για το δικαίωμα στην εργασία. Αυτά τα βλήματα το μόνο που θέλουν είναι να διατηρήσουν τον κόσμο ως έχει. Κάθε συμβιβασμός με τους καταστροφείς της γης είναι συνενοχή. Κάθε ποτάμι, κάθε δάσος και κάθε βουνό στον κόσμο το φωνάζει αυτό.

Αφήνοντας τα αφεντικά να βγάλουν τα κέρδη τους, χάνουμε όλοι (ζώα και άνθρωποι). Χάνουμε φέτες βουνών που θρυμματίζονται και μασιούνται για κατασκευές, καλλυντικά για τις τουαλέτες και τα γιοτ των πλουσίων. Χάνουμε κομμάτια από τη δυνατότητα ενός καλύτερου και όμορφου κόσμου για να ζήσουμε. Είναι ο χειρότερος κόσμος που μπορεί να ζήσει κανείς. Και έτσι με λύπη παραδεχόμαστε ότι η βία που αναπτύσσουμε είναι ακόμα πολύ αδύναμη απάντηση. Συνωμοτούμε και θα συνεχίσουμε να συνωμοτούμε γνωρίζοντας ότι αν ένας βίαιος αγώνας ενάντια στην κοινωνία δεν ανοίξει το παρόν, τότε το μέλλον θα είναι σάπιο και δηλητηριώδες.

Άμεσο κλείσιμο κάθε λατομείου και κάθε βιομηχανίας. Εναντίον της εργασίας και της κοινωνίας καμία ανασυγκρότηση ή αναμονή. Άμεση δράση και κοινωνικός πόλεμος.

Προς αφεντικά και λακέδες: Αυτή τη φορά χτυπάμε τα μέσα που χρησιμοποιείτε για τις βρωμοδουλειές σας, αλλά είμαστε ξεκάθαροι ότι τα χέρια σας είναι αυτά που τα κινούν.

Με αυτή την ενέργεια χαιρετίζουμε όλους τους φυλακισμένους συντρόφους μας. Ιδιαίτερα τον Alfredo, την Anna, τον Juan και τον Ivan.

Άμεσος απεγκλωβισμός του Alfredo από το 41 bis.

Χαιρετίζουμε με χαρά τον αυτόνομο πυρήνα Anna Maria Mantini στη Γερμανία – την Negra Venganza στη Χιλή – την Ταξιαρχία Augusto Masetti FAI/FRI στην Ιταλία.

Εμπρός σύντροφοι!

ΖΉΤΩ Η FAI/FRI.

ΖΉΤΩ Η ΜΑΎΡΗ ΔΙΕΘΝΉΣ!

Άτυπη Αναρχική Συνομωσία

Πηγή στα ελληνικά: Ευλογημένη Η Φλόγα

Πηγή στα αγγλικά: Dark Nights

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Ιταλία: Ενημέρωση από τις 5 Δεκέμβρη για την επανεξέταση των ποινών του Alfredo Cospito και της Anna Beniamino

Posted on 07/12/2022 by revconsciousness

Ενημέρωση από τη δικαστική ακρόαση της 5ης Δεκέμβρη σχετικά με την επανεξέταση των ποινών για τον αναρχικό Alfredo Cospito και την αναρχική Anna Beniamino, στα πλαίσια της δίκης για την υπόθεση Scripta Manent (Τορίνο, Ιταλία, 5 Δεκέμβρη 2022)

Στις 5 Δεκέμβρη, έλαβε χώρα η δεύτερη ακρόαση του εφετείου στα πλαίσια της υπόθεσης Scripta Manent, ενάντια στον σύντροφο Alfredo Cospito και τη συντρόφισσα Anna Beniamino. Ο εισαγγελέας πρότεινε 27 έτη και 1 μήνα για την Anna, και ισόβια κάθειρξη δίχως δυνατότητα υφ’ όρων αποφυλάκισης, με 12 μήνες ημερίσιας απομόνωσης για τον Alfredo, πηγαίνοντας ακόμα πιο πάνω απ’ τις προτάσεις του προηγούμενου εισαγγελέα, του Sparagna, οι οποίες ήταν για 30 έτη κάθειρξης στον Alfredo.

Το εφετείο του Τορίνο δεν κατόρθωσε να ανακοινώσει κάποια απόφαση και απευθύνθηκε στο Συνταγματικό Δικαστήριο: οι δικαστές του Τορίνο αναρωτιούνταν αν είναι νόμιμο να αναγκάζονται να απορρίψουν οποιαδήποτε ελαφρυντικά για τον Alfredo Cospito λόγω του ποινικού του παρελθόντος. Πράγματι, κάτι τέτοιο θα τους ανάγκαζε να καταδικάσουν τον Alfredo σε ισόβια κάθειρξη, μολονότι για μια δράση που δεν προκάλεσε ούτε θανάτους ούτε τραυματισμούς.

Την ερχόμενη 19η Δεκέμβρη θα λάβει χώρα νέα ακρόαση στο Τορίνο, μια ακρόαση τυπικού χαρακτήρα, η οποία θα επεξεργαστεί το ζήτημα της υποβολής της υπόθεσης στο Συνταγματικό Δικαστήριο.

Ο Alfredo και Anna παρενέβησαν με άμεσες τοποθετήσεις. Ο Alfredo επανέλαβε πως θα συνεχίσει ως την τελευταία του ανάσα την απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς 41 bis και την ισόβια κάθειρξη δίχως δυνατότητα υφ’ όρων αποφυλάκισης, ενώ η Anna επεσήμανε πως κάθε άτομο με κριτική σκέψη θα έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει ποιοι είναι οι υποκινητές και οι εκτελεστές της εξόντωσης του συντρόφου. Ο αλληλέγγυος κόσμος μέσα στην αίθουσα χαιρέτισε τους κατηγορούμενους συντρόφους με συνθήματα και χειροκροτήματα.

Λίγο μετά, πραγματοποιήθηκε διαδήλωση στους δρόμους του Τορίνο, η οποία, παρά τη μαζική επιστράτευση κατασταλτικών δυνάμεων, κατάφερε να προσεγγίσει το κέντρο της πόλης, περνώντας μέσα από κάποιες γειτονιές της πόλης.

Να απελευθερωθεί ο Alfredo από το 41 bis.

Να λήξει το καθεστώς 41 bis και ισόβιας κάθειρξης δίχως δυνατότητα υφ’ όρων αποφυλάκισης.

Λευτεριά σε όλους και όλες!

Πηγή: La Nemesi

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Βερολίνο: Εμπρησμός μπατσικών σε αλληλεγγύη με τον Alfredo

Posted on 02/12/2022 by revconsciousness

Εμπρησμός για τον Alfredo (30 Νοέμβρη)

Το περασμένο βράδυ, πυρπολήσαμε οχήματα των γουρουνιών μπροστά από αστυνομικό τμήμα στο Βερολίνο.

Αφιερώνουμε τη δράση μας στον Alfredo, στην Anna, στον Juan και στον Ivan. Βρίσκονται όλοι σε απεργία πείνας ενάντια στην αδυσώπητη καταστολή από το ιταλικό κράτος. Ένα βράδυ πριν τη δικαστική ακρόαση για την επανεξέταση του καθεστώτος 41-bis εναντίον του (Alfredo), στείλαμε ένα μήνυμα αλληλεγγύης. Εμείς, οι φίλοι κι οι συνένοχοί σου ανά τον κόσμο, βαδίζουμε πλάι σου στο μονοπάτι της άρνησης και της επίθεσης.

Με την καταδίκη του, το ιταλικό κράτος θέλει να φιμώσει τον Alfredo και να τον αποτρέψει από τη διάδοση της αναρχικής ιδέας της ολικής απελευθέρωσης, της ανατροπής και της αυτονομίας. Ξεχνούν όμως πως υπάρχουν πολλές και πολλοί από εμάς, και πως βρισκόμαστε παντού.

Το καθεστώς 41-bis χρησιμοποιείται ως εργαλείο ελέγχου απέναντι στον σύντροφό μας. Ο αριθμός των εγκληματικών πράξεων που τιμωρούνται με κάθειρξη αυξάνεται, το ίδιο και η δριμύτητα των ποινών. Όμως δε θα μας φιμώσετε, δε θα καταπνίξετε την εξέγερσή μας.

Στο στόχαστρό μας βρίσκονται όλοι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί των εθνικών κρατών, όπως η αστυνομία, οι φυλακές, η απομόνωση, το άρθρο §129α, το καθεστώς 41-bis. Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας, δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε όλες τις αποκαλούμενες “δημοκρατίες”. Εχθρός μας είναι αυτό το βάναυσο σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε, καθώς και όλοι όσοι επιδιώκουν τη διαιώνισή του.

Ο εμπρησμός αυτός αποτελεί επίσης έκφραση της οργισμένης φλόγας που καίει κάτω απ’ το δέρμα μας μετά τις ρατσιστικές δολοφονίες που διέπραξαν τα γουρούνια τους τελευταίους μήνες. Προς όσους συμμετείχαν στη δολοφονία του Mouhamed Lamine Dramé υποστηρίζοντας τους δολοφόνους: Ας νιώσουν το μίσος μας και ας μας περιμένουν, είμαστε έτοιμοι να εκδικηθούμε, παρακολουθούμε κάθε σας κίνηση.

Με τη δράση αυτή, θέλουμε επίσης να δείξουμε την αλληλεγγύη μας με τα συντρόφια της Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών στην Αθήνα, και να κάνουμε σαφές πως δε θα δεχθούμε καμία επίθεση στις δομές μας δίχως αντίσταση.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ALFREDO, ΣΤΗΝ ANNA, ΣΤΟΝ IVAN ΚΑΙ ΣΤΟΝ JUAN!

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ!

Πηγή: Athens Indymedia

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Καναδάς: Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστική επίθεση σε μπατσικά της C-IRG στην περιοχή των Wet’suwet’en

Posted on 30/11/2022 by revconsciousness

Ξημερώματα της 26ης Οκτωβρίου, κάμποσα μπατσικά οχήματα της C-IRG τυλίχθηκαν στις φλόγες στον χώρο στάθμευσης Smithers Sunshine Inn.

Όσο διαβάζετε αυτό εδώ, η Coastal GasLink κάνει ανασκαφές κάτω απ’ τις ιερές πηγές του ποταμού Wedzin Kwa. Το έδαφος σείεται στις περιοχές των Wet’suwet’en. Για κάθε κρότο που προκαλείται στη γη ενόσω οδηγούν τους υπόγειους εκσκαφείς τους και πυροδοτούν τα εκρηκτικά τους στην κοίτη και στα πετρώματα του ποταμού, κάτω ακριβώς απ’ τον τόπο αναπαραγωγής των σολωμών, κρότοι πόνου κι οργής θ’ αντηχούν στις καρδιές όσων έχουν ακόμα τη δυνατότητα να τους αισθάνονται.

Ο θάνατος μας περιβάλλει. Οι σολωμοί πεθαίνουν μαζικά καθώς οι κολπίσκοι στεγνώνουν. Τεράστιες περιοχές όπου άλλοτε ευημερούσαν τροπικά δάση καίγονται. Δισεκατομμύρια καβούρια του χιονιού εξαφανίζονται και πεθαίνουν στην Αλάσκα. Το κλιματικό χάος καλπάζει ανεξέλεγκτο, ενόσω γιγάντια επενδυτικά έργα μετατρέπουν τον ζωντανό κόσμο σε ζωντανό εφιάλτη. Τόσοι άνθρωποι αφήνουν πίσω τους τον κόσμο πολύ νωρίς. Είτε αυτό λέγεται αυτοκτονία. Είτε υπερβολική δόση. Είτε εγκεφαλικό επεισόδιο. Ίσως να είναι κι οι σφαίρες των μπάτσων που τρυπούν τη σάρκα και τα όργανα. Όλα αυτά αποτελούν εκφάνσεις του αβάσταχτου πόνου, της οδύνης και της βίας που επιφέρει η αποικιοκρατία και το κράτος.

Στη “Βρετανική Κολομβία”, είναι η RCMP (Royal Canadian Mounted Police / Βασιλική Καναδική Έφιππη Αστυνομία) που υπερασπίζεται και ενισχύει τη βία αυτή. Και εκεί όπου οι εξορυκτικές βιομηχανίες συναντούν την αντίσταση των ιθαγενών πληθυσμών, η RCMP επιστρατεύει μια εξειδικευμένη μονάδα ονόματι Community-Industry Response Group (C-IRG). Είναι οι μπάτσοι της C-IRG αυτοί οι οποίοι εθελούσια επιτίθενται, επιτηρούν, κακοποιούν και βασανίζουν τους υπερασπιστές της γης, εκ μέρους των εταιρικών αφεντάδων τους.

Το ξημέρωμα της 26ης Οκτωβρίου, τέσσερα οχήματα της C-IRG στο Smithers τυλίχθηκαν στις φλόγες, ενώ οι μπάτσοι της C-IRG κοιμόντουσαν μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα. Οι φλόγες προκάλεσαν ζημιές ή κατέστρεψαν ολοσχερώς και τα τέσσερα οχήματα, και εξαπλώθηκαν σε διάφορα υπηρεσιακά οχήματα και σε ένα ασθενοφόρο που βρίσκονταν στον ίδιο χώρο στάθμευσης. Δε θα μπορούσαμε να μετανιώσουμε για τα βανάκια των εταιρειών CGL και BC Hydro που κάηκαν. Όμως, οι φθορές που προκλήθηκαν στο ασθενοφόρο ήταν ατυχείς και έξω απ’ τις προθέσεις μας. Κανείς δεν τραυματίστηκε απ’ τη δράση αυτή, καθώς είχαν ληφθεί μέτρα ώστε να διαβεβαιώσουμε πως δε θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Τα οχήματα πυρπολήθηκαν μόνο όταν είχαμε σιγουρέψει πως η φωτιά δε θα εξαπλωνόταν σε κτίρια ή θα διακινδύνευε ζωές.

Η βία που παγιώνεται απ’ τη βιομηχανία και που ενισχύεται απ’ την αστυνομία καταδικάζει ολάκερο τον πλανήτη σ’ ένα μέλλον φλεγόμενο κι ερημοποιημένο. Η κατανόηση πως ο αγώνας αυτός μας αφορά όλες και όλους, σημαίνει κατανόηση της σημασίας τού να δρούμε με τη δική μας αυτενέργεια και αυτονομία, στον δικό μας χρόνο. Πρέπει όλες και όλοι να μετατρέψουμε τον πόνο σε αποφασιστικότητα, την αποφασιστικότητα που είναι αναγκαία ώστε να δράσουμε ενάντια σ’ όσους ευθύνονται για τα δεινά μας.

Με την κυβέρνηση ή τη βιομηχανία δεν υπάρχει κουβέντα ικανή ν’ αλλάξει τον πυρήνα της φύσης τους. Οι θεσμοί αυτοί δεν είναι άνθρωποι. Δεν έχουν ψυχή, μήτε ηθική, ούτε και συνείδηση. Κινητήριος δύναμή τους είναι το κέρδος με κάθε κόστος, και δεν υπάρχει διαπραγμάτευση, ούτε μπορούμε να τους αλλάξουμε τα μυαλά.

Οι φιλελεύθεροι και οι κεντρώοι θέλουν την πολιτική φτιασιδωμένη κι αμόλυντη, εντός των ορίων της ευταξίας. Η κατονομασία των δράσεων που υπερβαίνουν τα όρια αυτά ως “προβοκατόρικες” ενέργειες, περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητά μας να διευρύνουμε το φάσμα του αγώνα και να αναμετρηθούμε άμεσα με την κρατική βία. Τα επιτυχημένα κινήματα αξιοποιούν ένα μεγάλο εύρος τακτικών προκειμένου να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Οι κατηγορίες περί “προβοκάτσιας” χρησιμεύουν μονάχα στο να απομονώσουν τον κόσμο που επιλέγει ν’ αγκαλιάσει πιο συγκρουσιακές πρακτικές από την ευρύτερη στήριξη, γεγονός επικίνδυνο και περιοριστικό. Αν υπάρχει κάποια συνωμοσία εδώ, είναι η απροκάλυπτη συμπαιγνία ανάμεσα στις εταιρείες και τις κρατικές δυνάμεις, που δίνουν συνέχεια στη δυναστεία της γενοκτονικής βίας ενάντια στους ιθαγενείς λαούς και στα εδάφη τους.

Το να πυρπολείς μπατσικά είναι εύκολο. Το να λαμβάνεις μέτρα όμως για ν’ αποφύγεις τη σύλληψη είναι λιγότερο εύκολο. Κάνε έρευνα σε μεθόδους που δουλεύουν · το warriorup.noblogs.org είναι ένα καλό σημείο να ξεκινήσεις. Γι’ αυτό χρησιμοποίησε τεχνολογικά εργαλεία που βασίζονται στην ασφάλεια και σε ανοιχτό κώδικα, συνδεδεμένος σε κάποιο δημόσιο Wi-Fi, ή ακόμα καλύτερα κάν’ το παλιομοδίτικα και βρες βιβλία. Τέσταρε τις μεθόδους σου. Σκέψου προσεκτικά το πώς μπορεί να εξαπλωθεί μια φωτιά, ώστε να σιγουρέψεις πως δε θα κάψεις ακούσια κάποιο κτίριο ή πως δε θα προκαλέσεις τραυματισμό. Μάθε πώς να αποφεύγεις ν’ αφήνεις ίχνη. Σκέψου σοβαρά τις συνέπειες της δράσης, αλλά επίσης και της απραξίας. Εμπιστεύσου τα επαναστατικά σου ένστικτα και προχώρα με θάρρος.

Πάντα ήταν η κατάλληλη στιγμή ν’ αγωνιστούμε. Ακόμα είναι.

Πηγή: MTL Counter-Info

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Οι νέοι κανόνες της Europol διευρύνουν μαζικά τις αστυνομικές εξουσίες και μειώνουν την προστασία των δικαιωμάτων

Posted on 29/11/2022 by revconsciousness

Δεδομένου του ρόλου της Europol ως «κόμβου» για την επεξεργασία και την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ και άλλων οντοτήτων, οι νέοι κανόνες αυξάνουν έτσι τις εξουσίες όλων των αστυνομικών δυνάμεων και άλλων υπηρεσιών που συνεργάζονται με την Europol, υποστηρίζει η έκθεση, Ενδυνάμωση της αστυνομίας, κατάργηση προστασίας .

Τα νέα καθήκοντα που ανατέθηκαν στην Ευρωπόλ περιλαμβάνουν την υποστήριξη του δικτύου αστυνομικών «ειδικών μονάδων επέμβασης» της ΕΕ και τη διαχείριση μιας πλατφόρμας συνεργασίας για τον συντονισμό κοινών αστυνομικών επιχειρήσεων, γνωστής ως EMPACT. Ωστόσο, οι πιο σημαντικές αλλαγές είναι οι κανόνες που διέπουν την επεξεργασία και την ανταλλαγή δεδομένων.

Η Ευρωπόλ έχει πλέον τη δυνατότητα να επεξεργάζεται τεράστιες ποσότητες δεδομένων που της διαβιβάζονται από τα κράτη μέλη για άτομα που μπορεί να είναι εντελώς αθώα και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με οποιαδήποτε εγκληματική δραστηριότητα , μια κίνηση που νομιμοποιεί μια προηγουμένως παράνομη δραστηριότητα για την οποία η Ευρωπόλ είχε προειδοποιηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επόπτης Προστασίας Δεδομένων.

Ο οργανισμός μπορεί πλέον να επεξεργάζεται «δεδομένα διερεύνησης» τα οποία, εφόσον σχετίζονται με «συγκεκριμένη ποινική έρευνα», θα μπορούσαν να καλύπτουν οποιονδήποτε, οπουδήποτε , και έχει την εξουσία να διεξάγει έργα «έρευνας και καινοτομίας». Αυτά θα προσανατολιστούν στη χρήση τεχνικών μεγάλων δεδομένων, μηχανικής μάθησης και «τεχνητής νοημοσύνης», για τις οποίες μπορεί να επεξεργάζεται ευαίσθητα δεδομένα, όπως γενετικά δεδομένα ή εθνικό υπόβαθρο.

Η Ευρωπόλ μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί δεδομένα που λαμβάνονται από κράτη εκτός ΕΕ για να εισάγει «πληροφοριακές ειδοποιήσεις» στη βάση δεδομένων του Συστήματος Πληροφοριών Σένγκεν και να παρέχει «βιομετρικά δεδομένα από τρίτες χώρες» στις εθνικές αστυνομικές δυνάμεις, αυξάνοντας την πιθανότητα λήψης δεδομένων κατά παράβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «ξεπλένεται» στην ευρωπαϊκή αστυνόμευση και αυξάνει την πιθανότητα τρίτων κρατών να χρησιμοποιούν την Europol ως αγωγό παρενόχλησης πολιτικών αντιπάλων και αντιφρονούντων.

Οι νέοι κανόνες χαλαρώνουν ουσιαστικά τους περιορισμούς στις διεθνείς διαβιβάσεις δεδομένων , επιτρέποντας στο διοικητικό συμβούλιο του οργανισμού να εγκρίνει διαβιβάσεις προσωπικών δεδομένων σε τρίτα κράτη και διεθνείς οργανισμούς χωρίς νομική συμφωνία – ενώ τα κράτη προτεραιότητας για διεθνή συνεργασία περιλαμβάνουν δικτατορίες και αυταρχικά κράτη όπως η Αλγερία. Αίγυπτος, Τουρκία και Μαρόκο.

Ταυτόχρονα, η ανεξάρτητη εξωτερική εποπτεία της επεξεργασίας δεδομένων του οργανισμού έχει μειωθεί σημαντικά. Το όριο για την παραπομπή νέων δραστηριοτήτων επεξεργασίας δεδομένων στον Ευρωπαίο Επόπτη Προστασίας Δεδομένων (ΕΕΠΔ) για εξωτερικό έλεγχο έχει αυξηθεί και εάν η Ευρωπόλ αποφασίσει ότι οι νέες εργασίες επεξεργασίας δεδομένων «είναι ιδιαίτερα επείγουσες και απαραίτητες για την πρόληψη και την καταπολέμηση μιας άμεσης απειλής» , μπορεί απλώς συμβουλευτείτε τον ΕΕΠΔ και, στη συνέχεια, ξεκινήστε την επεξεργασία δεδομένων χωρίς να περιμένετε απάντηση.

Ο οργανισμός καλείται τώρα να απασχολήσει έναν Υπεύθυνο Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (FRO), αλλά ο ρόλος στερείται σαφώς ανεξαρτησίας: ο FRO θα διοριστεί από το διοικητικό συμβούλιο «μετά από πρόταση του εκτελεστικού διευθυντή» και «θα αναφέρεται απευθείας στον εκτελεστικό διευθυντή “.

Ο Chris Jones, διευθυντής του Statewatch , δήλωσε:

«Οι προτάσεις για την αύξηση των εξουσιών της Europol δημοσιεύθηκαν έξι μήνες μετά την έκρηξη του κινήματος Black Lives Matter σε όλο τον κόσμο, ζητώντας νέους τρόπους για τη διασφάλιση της δημόσιας ασφάλειας που έβλεπαν πέρα από το αποτυχημένο, παραδοσιακό μοντέλο αστυνόμευσης.

Με τους νέους κανόνες που συμφωνήθηκαν τον Ιούνιο, η ΕΕ αποφάσισε να ενισχύσει αυτό το μοντέλο, ενθαρρύνοντας την Europol και τα κράτη μέλη να συγκεντρώσουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων, να αναπτύξουν τεχνολογίες «τεχνητής νοημοσύνης» για την εξέτασή τους και να αυξήσουν τη συνεργασία με κράτη με αποκρουστικά ανθρώπινα δικαιώματα ρεκόρ.”

Ο Yasha Maccanico, ερευνητής στο Statewatch, είπε:

«Η Europol προσγειώθηκε σε ζεστό νερό με τον Ευρωπαίο Επόπτη Προστασίας Δεδομένων τρεις φορές τον τελευταίο χρόνο για παραβίαση των κανόνων προστασίας δεδομένων – ωστόσο οι νομοθέτες της ΕΕ αποφάσισαν να μειώσουν τις εποπτικές εξουσίες του ΕΕΠΔ. Ο ανεξάρτητος, κριτικός έλεγχος και η εποπτεία του αστυνομικού οργανισμού της ΕΕ δεν χρειάστηκε ποτέ περισσότερο».

Η έκθεση έχει δημοσιευθεί μαζί με έναν διαδραστικό «χάρτη» των υπηρεσιών της ΕΕ και τις «διαλειτουργικές» βάσεις δεδομένων αστυνόμευσης και μετανάστευσης , που έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν στην κατανόηση και την περαιτέρω έρευνα σχετικά με την αρχιτεκτονική δεδομένων στον χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης της ΕΕ.

Επικοινωνία

Για περισσότερες πληροφορίες ή σχόλια, επικοινωνήστε με το comms [στο] statewatch.org ή καλέστε (+44) (0) 203 393 8366.

Πηγή: Athens Indymedia

Ιταλία: Η υπόθεση “Sibilla” και το καθεστώς 41 bis για τον Alfredo Cospito – Τοποθέτηση μερικών κατηγορουμένων

Posted on 26/11/2022 by revconsciousness

Η επικύρωση από το Ανώτατο Δικαστήριο ως προς την προδικαστική καταδίκη στα πλαίσια της επιχείρησης Sibilla, εκδόθηκε μέσα στις μέρες αυτές. Υπενθυμίζουμε τα γεγονότα εν συντομία. Τον Σεπτέμβριο του 2021, έπειτα από χρόνια ερευνών ενορχηστρωμένων από τους διευθύνοντες της Ειδικής Επιχειρησιακής Μονάδας (ROS) των καραμπινιέρι στο Μιλάνο και στην Περούτζια, διατάχθηκε η σύλληψη επτά συντρόφων και μίας συντρόφισσας από την εισαγγελία της Περούτζια. Η εντολή αυτή εν μέρει απορρίφθηκε και υποβαθμίστηκε από τον ανακριτή της προκαταρκτικής εξέτασης. Όμως, στις 11 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες έρευνες από τη ROS των καραμπινιέρι στα πλαίσια της έρευνας για την υπόθεση Sibilla, όπου κλήθηκαν για ανάκριση 15 αναρχικοί και αναρχικές, ενώ επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι σε έξι εξ αυτών λόγω της κατηγορίας περί “υποκίνησης σε διάπραξη εγκληματος”, με την επιβαρυντική συνθήκη του “τρομοκρατικού σκοπού”: Εκδόθηκε ένταλμα στη φυλακή για τον Alfredo Cospito (ο οποίος τότε βρισκόταν ήδη έγκλειστος στη φυλακή του Τέρνι) · κατ’ οίκον εγκλεισμός με όλους τους περιοριστικούς όρους για έναν αναρχικό απ’ το Σπολέτο · και τέλος, η εντολή σε τέσσερα συντρόφια να παραμείνουν εντός του δήμου κατοικίας τους και να δίνουν παρόν τρεις φορές την εβδομάδα. Την ίδια μέρα της επιχείρησης, έκλεισαν δύο ιστότοποι, το roundrobin.info και το malacoda.noblogs.org. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, κατασχέθηκαν όλα τα αντίτυπα της αναρχικής εφημερίδας “Vetriolo”, καθώς και τα βιβλία “Ποια Διεθνής;” και “Αγαπητό μου αφεντικό, αύριο θα σε πυροβολήσω” των Εκδόσεων Monte Bove.

Μόλις πέντε εβδομάδες μετά, το Δικαστήριο Επανεξέτασης της Περούτζια ανέστειλε το ένταλμα σύλληψης, ξεφτιλίζοντας επί της ουσίας την έρευνα. Ασκήθηκε έφεση ενάντια στην απόφαση της Προέδρου Manuela Comodi, αλλά και στην άποψη του Δικηγορικού Συλλόγου, και επετεύχθη η αναστήλωση της έρευνας. Με λίγη καθυστέρηση, έγιναν κατανοητοί οι λόγοι της απόφασης αυτής. Δυστυχώς, η ενασχόληση με τεχνικές λεπτομέρειες είναι απαραίτητη σε αυτήν την περίπτωση για την κατανόηση των νομικών ακροβασιών, με τις οποίες το ιταλικό δικαστικό σύστημα επιδιώκει τη διατήρηση της Επιχείρησης Sibilla και, μαζί με αυτήν, την προφανή απόφαση να κρατήσει τον σύντροφό μας, Alfredo Cospito, έγκλειστο υπό το καθεστώς 41 bis. Στην πραγματικότητα, το Ανώτατο Δικαστήριο είδε πως υπήρχε ένα παραθυράκι αναφορικά με την προανακριτική απόφαση, στο οποίο δε στάθηκε ενδελεχώς το Δικαστήριο Απελευθέρωσης στην Περούτζια. Το παραθυράκι αυτό, συμπτωματικά, αφορά ένα πολύ συγκεκριμένο άρθρο του Alfredo στην εφημερίδα “Vetriolo”, το οποίο αργότερα μπήκε και στο “Ποια Διεθνής;”. Κατά συνέπεια, το δικαστήριο στο οποίο αθωωθήκαμε ακυρώθηκε, και έχει διαταχθεί νέα έρευνα προκειμένου να εξεταστεί διεξοδικότερα το κεντρικό ζήτημα της υπόθεσης. Επομένως, πρόκειται για μια ξεκάθαρη μεθόδευση που αποκλείει το ενδεχόμενο μιας νέας “αθώωσης”, καθώς απλά εξετάζει αντιφατικά στοιχεία προς περαιτέρω αποσαφήνιση.

Παίρνουμε το πάτημα γιατί θέλουμε να εκθέσουμε το πολιτικό σκεπτικό πίσω απ’ το συγκεκριμένο ζήτημα. Η έρευνα αυτή παίζει ρόλο στην εντολή κράτησης υπό το καθεστώς 41 bis για τον σύντροφό μας. Ισχυριζόμενοι πως ο Alfredo μέσα απ’ τη φυλακή “υποκινούσε” σε διάπραξη επαναστατικών ενεργειών, κατασκευάζουν έναν καλό λόγο για να υποστηρίξουν την ανάγκη να του απαγορεύσουν κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Το παίρνουμε πάνω μας και εκφράζουμε σθεναρά το τι πιστεύουμε πως έχει συμβεί. Είναι σαφές πως το Ανώτατο Δικαστήριο έλαβε τα αντίστοιχα ανταλλάγματα προκειμένου να διατηρήσει την Επιχείρηση Sibilla ζωντανή, παρότι στην εντατική. Η απόφαση που ελήφθη πέρα και πάνω από τα αιτήματα του Δικηγορικού Συλλόγου, η καθυστέρηση λόγω απουσίας στοιχείων, η σχολαστικότητά τους, όλα αυτά μάς μαρτυρούν την ανάγκη τους να κρατήσουν ακμαία -βγάζοντας απ’ τη μύγα ξίγκι- μια συγκεκριμένη κατηγορία ενάντια στον Alfredo, αυτήν της “υποκίνησης”.

Την 1η Δεκέμβρη, θα λάβει χώρα δικαστική ακρόαση για την επικύρωση ή μη της επιβολής του καθεστώτος 41 bis στον σύντροφό μας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Τη μέρα αυτή, οι κρατικοί δήμιοι θα μπορούν να εμφανιστούν στο δικαστήριο πλασάροντας και αυτήν την κατηγορία. Ας είναι δημόσια ξεκάθαρο πως κάτι τέτοιο δε στέκει (αναβολή λόγω έλλειψης αιτιάσεων για την ακύρωση της προηγούμενης απόφασης, ερειδόμενοι σε ένα και μοναδικό άρθρο που δημοσιεύτηκε σε μια αναρχική εφημερίδα), παρ’ όλα αυτά μπορεί ν’ αποτελέσει, μεταξύ άλλων, έναν επιπλέον λόγο να μείνει ο Alfredo στο καθεστώς εξόντωσης και, κατ’ επέκταση, να καταδικαστεί σε θάνατο.

Ο Alfredo, στην πραγματικότητα, έχει ξεκινήσει έναν πολύ σκληρό αγώνα που δεν αφήνει χώρο για δικαστικές ακροβασίες. Αντιμέτωπος με την προοπτική να περάσει μια ζωή υπό το καθεστώς 41 bis, προτίμησε, με τη συνήθη του συνέπεια κι αποφασιστικότητα, να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο σε μια απεργία πείνας μέχρι τέλους. Απ’ τη μία, ο βυζαντινισμός πάνω στον οποίο χτίζονται έρευνες και φυλακίσεις, και απ’ την άλλη, η περήφανη και αδιάλλακτη στάση του αναρχισμού. Ακριβώς όπως των συντρόφων και της συντρόφισσας που ξεκίνησαν επίσης απεργία πείνας, αποδεικνύοντας το βαθύτερο νόημα της λέξης “αλληλεγγύη”. Στη δικιά μας μικρή πόλη, συμμετέχουμε κι εμείς σ’ αυτό και υποσχόμαστε πως δε θ’ αφήσουμε να βυθιστούν στη σιωπή τα όσα κάνετε.

Adriano, Federica, Francesco, Matteo, Michele, Paolo, Sara

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία, Ρώμη: Ίδιο έργο, ίδιο μέρος – Ανακάλυψη κοριού σε διαμέρισμα συντρόφων

Posted on 21/11/2022 by revconsciousness

Ίδιο έργο, ίδιο μέρος. Ανακάλυψη κοριού σε διαμέρισμα στη Ρώμη

Πιθανώς τις μέρες λίγο πριν την πορεία της 12ης Νοεμβρίου στη Ρώμη σε αλληλεγγύη με τον Alfredo και με τα υπόλοιπα αιχμάλωτα συντρόφια που βρίσκονται σε απεργία πείνας, κάποιος τρύπωσε στο σπίτι όπου μένουμε και φύτεψε έναν κοριό.

Ίσως κάποια αίσθηση ειρωνείας, ή ίσως κάποιο ερευνητικό “δαιμόνιο” που προέκυψε απ’ τη μόνιμη παρανόηση της “αλληλεγγύης και συνενοχής” που αναπτύσσεται μεταξύ των αναρχικών και τους έκανε να νομίζουν πως θα ξεκινήσουμε κι εμείς συλλογική απεργία πείνας, οδήγησαν τους εισβολείς στη σκέψη πως το καλύτερο μέρος να τοποθετήσουν τον κοριό ήταν η πίσω πλευρά του φούρνου της κουζίνας μας. Παίρνοντας ρεύμα από καλώδιο της ίδιας συσκευής, (ο κοριός) ήταν εφοδιασμένος και με μια μπαταρία. Πρόκειται για το ίδιο έργο σε επανάληψη, καθώς ένας άλλος κοριός είχε εντοπιστεί λίγους μήνες πριν στο ίδιο ακριβώς σημείο, παίρνοντας ρεύμα απ’ το ίδιο ακριβώς καλώδιο. Ο καιρός περνά, η επιτήρηση παραμένει.

Δε θα μας εκφοβίσουν τα βλέμματα που στράφηκαν κατά πάνω μας από ορισμένους που, μεταξύ άλλων, ευθύνονται για τον εγκλεισμό επαναστατριών και επαναστατών κρατουμένων.

Οι σκέψεις μας εστιάζουν στα συντρόφια που, ακόμα και μέσα από μια φυλακή, συνεχίζουν τον αγώνα.

Τους στέλνουμε όλη μας την εκτίμηση, την οργή και την αγάπη που αξίζουν.

Marco και Sandro

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Η πρωτόδικη απόφαση για την “Επιχείρηση Bialystok”

Posted on 01/11/2022 by revconsciousness

Στις 29 Σεπτεμβρίου εκδόθηκε η πρωτόδικη απόφαση της δίκης που ακολούθησε την αποκαλούμενη “Επιχείρηση Bialystok”, βάσει της οποίας 6 αναρχικές/οί αντιμετώπισαν διάφορες κατηγορίες · από οργάνωση με σκοπό την τρομοκρατία (άρ. 270bis του Π.Κ.) μέχρι τρομοκρατική επίθεση (άρ. 280 του Π.Κ.), από φθορές μέχρι εμπρησμό, από υποκίνηση σε διάπραξη εγκλημάτων μέχρι κάποια πλημμελήματα, όπως συγκεντρώσεις χωρίς άδεια και βανδαλισμοί, και όλα αυτά με την επιβαρυντική συνθήκη του τρομοκρατικού σκοπού. Έπειτα από σχεδόν εννέα ώρες διαβουλεύσεων στην αίθουσα του συμβουλίου, η ετυμηγορία εκδόθηκε λίγο μετά τις 7 μ.μ.

Αθώοι κρίθηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι/ες για συνωμοσία με σκοπό την τρομοκρατία, για τον σκοπό της τρομοκρατίας αναφορικά με συγκεκριμένες επιθέσεις, όπως επίσης και για την υποκίνηση επιθέσεων (άρ. 302 και 414 του Π.Κ.).

Ο κατηγορούμενος για την εμπρησμό οχημάτων συλλογικής χρήσης της Enjoy, ιδιοκτησία της πολυεθνικής ENI, καταδικάστηκε σε ένα έτος κάθειρξης. Η κατηγορία του εμπρησμού έπεσε σε φθορά που προκλήθηκε από φωτιά, και ο σκοπός της τρομοκρατίας αφαιρέθηκε από τη συγκεκριμένη δράση. Η ποινή του έχει ανασταλτικό χαρακτήρα, αλλά διατάχθηκε να πληρώσει αποζημίωση στους διάδικους (ENI Fuel Spa και ENI Spa).

Ο κατηγορούμενος για εκρηκτική επίθεση με σκοπό την τρομοκρατία -για την επίθεση στο Αστυνομικό Τμήμα του Σαν Τζιοβάννι- αθωώθηκε για τη συμμετοχή στη συγκεκριμένη ενέργεια. Από την άλλη, καταδικάστηκε σε 45 μέρες για συμμετοχή σε συγκέντρωση χωρίς άδεια στη φυλακή Σολιτσιάνο στη Φλωρεντία, το βράδυ της 31ης Δεκεμβρίου 2018, σε αλληλεγγύη με τους αιχμαλώτους της “Επιχείρησης Panico”, που τότε βρίσκονταν στη φυλακή.

Οι άλλοι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε επτά ως εννέα μήνες για πλημμελήματα.

Καλωσορίζουμε τα νέα αυτά, καθώς φαίνεται πως το διωκτικό πλαίσιο υποβαθμίζεται αρκετά, και αυτό αποτελεί θετικό σημάδι εν όψει του εφετείου.

Αρπάζουμε αυτή την ευκαιρία για να στείλουμε έναν δυνατό χαιρετισμό αλληλεγγύης και ζεστασιάς στον Alfredo, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος υπό το καθεστώς 41bis από τον Μάη και διεξάγει απεργία πείνας από τις 20 Οκτώβρη, και στην Anna, η οποία βρίσκεται έγκλειστη στη φυλακή της Ρεμπίμπια με ποινή 16 ετών, και τώρα κινδυνεύει με ισόβια κάθειρξη λόγω της πρόσφατης αναβάθμισης της κατηγορίας της σφαγής (άρ. 422 του Π.Κ.) σε “πολιτική σφαγή” (άρ. 285 του Π.Κ.), στα πλαίσια της δίκης για τη Scripta Manent · επίσης, στον Juan Sorroche, καταδικασμένος σε 28 έτη για την επίθεση στα γραφεία του ρατσιστικού, μισογύνικου και ξενοφοβικού κόμματος της Λέγκας του Βορρά στο Τρεβιζό, στον Davide Delogu, στον Davyd, στον Stefano, στον Ivan που πρόσφατα συνελήφθη στη Γαλλία, και σε όλους τους αναρχικούς και τις επαναστάτριες αιχμάλωτες ανά τον κόσμο.

Για την ολική απελευθέρωση!

Για την κατάρρευση κάθε εξουσίας, ζήτω η αναρχία!

25/10/22

*Μπροσούρα που είχε δημοσιευθεί και περιέχει αναλυτικές πληροφορίες για την “Επιχείρηση Bialystok”

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

ΗΒ: Ο φυλακισμένος αναρχικός Toby Shone δίνει νέα μάχη ενάντια στο φασιστικό βρετανικό κράτος

Posted on 30/10/2022 by revconsciousness

Ο φυλακισμένος αναρχικός Toby Shone δίνει μια νέα μάχη καθώς μετράει αντίστροφα τις εβδομάδες για τη μισή αποφυλάκισή του στις 28 Δεκεμβρίου 2022.

Καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο καταρρέει σε κάτι που θυμίζει τενεκεδένια δικτατορία και βικτωριανό πτωχοκομείο, ο Toby συνεχίζει να βρίσκεται στο στόχαστρο της Υπηρεσίας Αναστολών και των συναδέλφων τους στο Τμήμα Εθνικής Ασφάλειας της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και της MAPPA (Multi-Agency Public Protection Arrangements) για τα “σκεπτόμενα εγκλήματα”, τον “αναρχισμό” και τον “εναλλακτικό τρόπο ζωής” του.

Τον Σεπτέμβριο, ο Toby ενημερώθηκε ότι ο αξιωματικός επιτήρησης με έδρα το Κάρντιφ, Paul Smith, είχε κλείσει μια σειρά συνεντεύξεων για αυτόν (χωρίς να τις κοινοποιήσει στους δικηγόρους του, όπως είχε οριστεί) με την ιατροδικαστική ψυχολόγο Dr Harriet Chapman από το Κέντρο Ιατροδικαστικής και Εγκληματολογικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ. Πρόθεση της Dr Chapman ήταν να ανακρίνει τον Toby βάσει του εργαλείου διατύπωσης των κατευθυντήριων γραμμών για τον κίνδυνο εξτρεμισμού, ERG22+. Η αξιολόγηση αυτή, η οποία “προορίζεται για χρήση με άτομα που έχουν καταδικαστεί για οποιοδήποτε εξτρεμιστικό ή σχετιζόμενο με εξτρεμισμό αδίκημα” (κάτι που δεν έχει γίνει), εξετάζει τουλάχιστον 22 παράγοντες βάσει των οποίων ένα άτομο μπορεί να θεωρηθεί εξτρεμιστής και, συνεπώς, να υποβληθεί σε μέτρα αποριζοσπαστικοποίησης. Δεν μπορέσαμε να βρούμε κανένα δημόσιο έγγραφο που να περιγράφει λεπτομερώς αυτούς τους 22 παράγοντες ή τη μορφή της συνέντευξης.

Αυτά τα σε μεγάλο βαθμό πειραματικά και βαθιά αυταρχικά μέτρα αποριζοσπαστικοποίησης, τα οποία φαίνεται να αναπτύσσονται σε ατομική βάση, περιλαμβάνουν την Παρέμβαση για την Υγιή Ταυτότητα, το Πρόγραμμα Αποχής και Αποδέσμευσης, την Παρέμβαση για την Παρακίνηση και τη Δέσμευση και την Ανάπτυξη Διαλόγων. Όλα αυτά είναι εξαιρετικά παρεμβατικά, εντατικά προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί για να διερευνήσουν και να διαλύσουν την προσωπική αφήγηση, την παιδική ηλικία και τις επιρροές ενός ατόμου-στόχου, να επιχειρήσουν να υπονομεύσουν την κριτική του στο υπάρχον, να το απομονώσουν από τις σχέσεις και τις συγγένειές του και να το αναμορφώσουν σε τέλειο πολίτη υπό συνθήκες εξαναγκασμού. Σκεφτείτε τα στρατόπεδα αναμόρφωσης και την πολιτική κατήχηση. Στην πραγματικότητα επιδιώκουν να “παθολογικοποιήσουν” την υιοθέτηση αναρχικών πεποιθήσεων: ο αναρχισμός ως ψυχολογική ασθένεια. Αυτή η τακτική της “τιμωρητικής ψυχιατρικής” έχει χρησιμοποιηθεί από άλλα αυταρχικά κράτη, κυρίως από τη Σοβιετική Ρωσία, την Κίνα και τις ΗΠΑ.

Φυσικά, ο Toby αρνήθηκε να συνεργαστεί, οπότε έλαβε επιστολή από τον υπεύθυνο επιτήρησης κ. Smith, ο οποίος τον απειλούσε ότι “ενώ έχεις κάθε δικαίωμα να μην συμμετάσχεις σε αυτό το έργο, η αξιολόγηση θα διεξαχθεί είτε αναλάβεις ενεργό ρόλο σε αυτό είτε όχι. Για το δικό σας καλό όμως, θα πρότεινα ότι θα ήταν προτιμότερο να περιλαμβάνει τη φωνή σας παρά να είναι μια αξιολόγηση που βασίζεται σε χαρτί”.

Παρά το γεγονός ότι κρίθηκε αθώος για οποιοδήποτε τρομοκρατικό αδίκημα τον Οκτώβριο του 2021 και την επακόλουθη απόρριψη από δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου της αίτησης της εισαγγελίας για έκδοση διαταγής πρόληψης του σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος κατά του Toby με την αιτιολογία ότι “δεν υπάρχει ανάγκη”, οι αστυνομικοί βρήκαν πρόθυμους συνεργάτες στην υπηρεσία επιτήρησης. Παρόλο που σε αυτό το στάδιο δεν φαίνεται να υπάρχει νομική βάση για τα αιτήματά τους, οι μπάτσοι και η υπηρεσία επιτήρησης συνεχίζουν να προβάλλουν τις ίδιες κατηγορίες και στοιχεία που δεν κατάφεραν καν να φτάσουν σε δίκη τον Οκτώβριο του 2021, αλλά αυτή τη φορά σε διαφορετικό δικαστή.

Οι περιορισμοί αδειοδότησης που εξετάζονται από την Υπηρεσία Επιμελητών, την Αντιτρομοκρατική και την MAPPA είναι ακόμη πιο ακραίοι και εκτεταμένοι από εκείνους που εφαρμόζονται στο πλαίσιο του διατάγματος πρόληψης του σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο ο Toby καταπολέμησε τον Μάιο του 2022. Ο Paul Smith, με τον οποίο έχει συναντηθεί συνολικά 15 λεπτά, τον έχει κατηγοριοποιήσει εκ νέου ως Υψηλού Κινδύνου σε μια νέα έκθεση OASIS (ο προηγούμενος υπεύθυνος αναστολών του δήλωσε ότι ο Toby ήταν Χαμηλού Κινδύνου) και έχει τεθεί σε MAPPA 4, Επίπεδο 3 – την υψηλότερη κατηγορία κινδύνου στο πλαίσιο αυτής της κοινής υπηρεσίας. Όλα αυτά χωρίς δίκη ή καταδίκη.

Είναι σαφές ότι το αστυνομικό κράτος του Ηνωμένου Βασιλείου προσπαθεί να θέσει τις βάσεις για την LASIT (Αριστερή, Αναρχική και Μονοθεματική Τρομοκρατία). Ο Toby είναι μια δοκιμαστική περίπτωση.

Το σχέδιο των όρων περιλαμβάνει:

Καμία επαφή με εξτρεμιστές ή οποιονδήποτε έχει συλληφθεί για εξτρεμισμό,
Καμία συζήτηση (η ανταλλαγή απόψεων θα θεωρηθεί ως “προετοιμασία” “ριζοσπαστικοποίηση” και “κήρυγμα”),
Καμία συμμετοχή σε οποιαδήποτε συνάντηση ή συγκέντρωση εκτός από το σκοπό της λατρείας,
Μόνο ένα τηλέφωνο, το οποίο πρέπει να παραδίδεται στην αστυνομία όποτε της ζητηθεί – τίποτα δεν πρέπει να διαγραφεί ποτέ από αυτό το τηλέφωνο- και,
Ο Toby πρέπει να ζήσει σε εγκεκριμένο ξενώνα για ένα έτος.

Οι δύο πρώτοι όροι (επαφή και συζητήσεις) δεν μπορούν να ισχύσουν χωρίς τον ορισμό του ποιος και τι είναι εξτρεμιστής και θέτουν το ερώτημα αν θα υποβάλουν όλους τους συντρόφους του Toby στο ERG22+ προκειμένου να καταλήξουν σε ένα εφαρμόσιμο σχέδιο. Εξίσου ενδιαφέρον και διαφωτιστικό θα είναι να μάθουμε ποια ακριβώς θέματα συζήτησης και ποιες απόψεις είναι πλέον απαγορευμένες στη σύγχρονη Βρετανία: τις τελευταίες εβδομάδες είδαμε ήδη ότι το να κρατάς σιωπηλά και ειρηνικά ένα πλακάτ κατά της μοναρχίας αποτελεί αδίκημα που μπορεί να συλληφθεί.

Επιπλέον, ένα έτος σε εγκεκριμένο ξενώνα είναι πρωτοφανές και περιττό. Οι AP είναι για εκείνους που θα δυσκολευτούν να “επανενταχθούν στην κοινωνία”: άτομα χωρίς κοινωνική υποστήριξη, σεξουαλικοί παραβάτες, τοξικομανείς και βίαιοι παραβάτες.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο υπάρχουν σήμερα περισσότεροι πολιτικοί κρατούμενοι απ’ ό,τι στη μνήμη όλων των ανθρώπων. Η υπόθεση του Toby Shone – περισσότερο από κάθε άλλη – είναι υψίστης σημασίας, καθώς πρόκειται για μια σχεδόν εξωδικαστική προσπάθεια ποινικοποίησης και καταστροφής όχι μόνο ενός θεωρούμενου αντιπάλου, αλλά και του συνόλου των αναρχικών και ελευθεριακών ιδεωδών και ιδεών, σε μια εποχή που οι συντριπτικές και απροκάλυπτες επιθέσεις κατά των φτωχών δίνουν στις ιδέες αυτές μεγαλύτερη επιρροή και δυναμική από ποτέ άλλοτε.

Ήρθε η ώρα να καταργήσουμε τις όποιες διαχωριστικές γραμμές μπορεί να τραβούν ακόμη οι άνθρωποι μεταξύ τους με την ελπίδα να φανούν πιο νόμιμοι στο κράτος. Ιδιαίτερα, σε αυτούς τους καιρούς, όταν ο πολιτισμός όπως τον ξέραμε βρίσκεται υπό κατάρρευση και οι υποδομές της τέταρτης και πέμπτης βιομηχανικής επανάστασης εγκαθίστανται, οποιοσδήποτε από εμάς που έχει μέσα του έστω και μια ικμάδα ελεύθερης σκέψης αποτελεί απειλή και στόχο. Αυτή η επίθεση στον Toby Shone δεν είναι μεμονωμένη. Σε όλο τον κόσμο, αναρχικοί και ακτιβιστές συλλαμβάνονται και ρίχνονται στη φυλακή. Είμαστε υπεύθυνοι για τη διατήρηση αυτών των ιδεών ζωντανές και πρέπει να δώσουμε προσοχή, να σταθούμε ενωμένοι, να υποστηρίξουμε αυτούς που είναι παγιδευμένοι στο δικαστικό σύστημα και να επιτεθούμε όπου μπορούμε.

Σημείωση απο DN:

Από τις 20 Οκτωβρίου ο Toby βρίσκεται σε απομόνωση ως τιμωρία λόγω μιας διαμαρτυρίας έξω από τη φυλακή Parc όπου κρατείται, κατά την οποία οι διαδηλωτές διάβασαν αιτήματα των άλλων κρατουμένων μέσα.

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Πηγή: Dark Nights

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Ιταλία: Ο αναρχικός Alfredo Cospito ξεκίνησε απεργία πείνας (20 Οκτωβρίου 2022)

Posted on 20/10/2022 by revconsciousness

Σήμερα, 20 Οκτωβρίου 2022, στο Εποπτικό Δικαστήριο Sassari (Ιταλία), κατά τη διάρκεια ακρόασης σχετικά με την κατάσχεση αλληλογραφίας, ο αναρχικός σύντροφος Alfredo Cospito κήρυξε την έναρξη απεργίας πείνας κατά του καθεστώτος των φυλακών 41 bis, στο οποίο μεταφέρθηκε στις 5 Μαΐου. Ο σύντροφος, ο οποίος έκανε δήλωση, δεν ήταν παρών στην αίθουσα του δικαστηρίου αλλά συνδέθηκε με τηλεδιάσκεψη από τη φυλακή Μπανκάλι, Σαρδηνία/Ιταλία. Θα ακολουθήσουν ενημερώσεις.

Θάνατος στο κράτος,

Ζήτω η αναρχία!

Πηγή: Athens Indymedia

Μετάφραση: Ραδιοφράγματα

Ιταλία, Ρώμη: “10 αμάξια δεν είναι αρκετά…” – Εμπρησμός οχημάτων της Enjoy-ENI

Posted on 17/10/2022 by revconsciousness

Ρώμη, 10 αμάξια δεν είναι αρκετά…

Ξημέρωμα 27ης Μαΐου, πραγματοποιήσαμε εμπρηστική επίθεση σε οχήματα συλλογικής χρήσης (carpool) που ανήκουν στην πολυεθνική ENI S.P.A. (National Hydrocarbon Company / Εθνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων), στην περιοχή της Tuscolana-Cinecittà, στη Ρώμη. Σύμφωνα με τοπικές εφημερίδες, 10 αμάξια καταστράφηκαν ολοσχερώς, ενώ σε άλλα 4 προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές.

Η ENI ανέκαθεν αποτελούσε πυλώνα του ιταλικού καπιταλισμού, και τα συμφέροντά της ταυτίζονται με αυτά του κράτους και, κατά συνέπεια, των κυβερνήσεων που η μία μετά την άλλη επιτυγχάνουν στη διαχείρισή της, είτε είναι δεξιές είτε αριστερές, καθώς τα κέρδη της και οι υποδομές της είναι -όσο τους αναλογεί- στρατηγικής σημασίας, καθώς ενισχύουν το κράτος στο οποίο η εταιρεία εδράζεται, έχοντας θεμελιώδη ρόλο στη διατήρηση της οικονομικής κυριαρχίας και στη σύγχρονη διαμόρφωση του καπιταλιστικού παραγωγικού συστήματος.

Η ENI είναι παρούσα σε πολλές χώρες όπου λαμβάνουν χώρα τοπικές και διεθνείς συγκρούσεις για τον έλεγχο των ενεργειακών πόρων: Λιβύη, Μάλι, Νιγηρία, Καζακστάν (ας σημειωθεί πως ούτε μια λέξη δεν ξεστόμισε ενάντια στον ολιγάρχη Πούτιν όταν εκείνος έστειλε τον στρατό του να καταπνίξει την εξέγερση που είχε ξεσπάσει στη συγκεκριμένη χώρα), για να αναφερθούμε σε μόλις λίγες. Στα μέρη αυτά, υπάρχει ενέργεια στη μορφή ορυκτών καυσίμων, για τα οποία γίνονται εδώ και δεκαετίες εξορύξεις από τη γη προκειμένου να θρέψουμε τις ενεργειακές ανάγκες της Δυτικής Βιομηχανίας, ακολουθώντας ένα μοντέλο που λαμβάνει τη μορφή Νεο-αποικιοκρατίας. Δεν πρέπει να λησμονούμε πως οι συγκεκριμένες εξορυκτικές δραστηριότητες συνεπάγονται τεράστιο κίνδυνο για το περιβάλλον και τους γηγενείς πληθυσμούς, ιδίως σε χώρες όπου οι έλεγχοι και τα συστήματα ασφαλείας ελαχιστοποιούνται προκειμένου να αυξηθούν τα κέρδη, όπως στην περίπτωση του Δέλτα του Νίγηρα, μια περιοχή βαρύτατα ρημαγμένη από τις συνεχείς διαρροές ακατέργαστου πετρελαίου και τη διασπορά αερίων και υπολειμμάτων καύσεως που σκορπούνται στον αέρα, ως αποτέλεσμα των εξορυκτικών δραστηριοτήτων.

Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει σε διάφορες μορφές αντίστασης ανά τα χρόνια, περιλαμβάνοντας απαγωγές τεχνοκρατών, σαμποτάζ και άμεσες επιθέσεις στις εγκαταστάσεις εξόρυξης πετρελαίου. Οι επιθέσεις αυτές έχουν εξαναγκάσει τα κράτη σε στρατιωτική κινητοποίηση προκειμένου να υπεραμυνθούν των συμφερόντων τους στη συγκεκριμένη περιοχή, όπως επίσης και σε άλλες αντίστοιχες όπου εδράζονται εξορυκτικές υποδομές και εργάτες. Τέτοια είναι η υπόθεση των στρατιωτικών επεμβάσεων της Ιταλίας στη Λιβύη (από το 2015), στην Ανγκόλα, στην Γκάνα, στη Νιγηρία, στο Ιράκ, ή η υπόρρητη πρόθεσή της να συνδράμει στη διεθνή αποστολή στη Μοζαμβίκη -η οποία πλήττεται από βίαιες ταραχές-, προσβλέποντας να γραπώσει ένα κομμάτι απ’ τις πηγές ορυκτών καυσίμων που βρίσκονται εκεί. Οι “ανθρωπιστικές αποστολές” υποκρύπτουν τη -συνηθισμένη πλέον- μέθοδο της υφαρπαγής πόρων σε αναπτυσσόμενες χώρες, ακριβώς όπως η “εξαγωγή δημοκρατίας” αποδείχθηκε πως δεν ήταν κάτι άλλο πέρα από κούφια ρητορεία ώστε να προσαρτηθούν κράτη στη Δυτική σφαίρα επιρροής, ωθώντας μας να αναρωτηθούμε για τις πραγματικές αιτίες πίσω απ’ την τρέχουσα αστάθεια σε κάποιες περιοχές. Υπάρχουν αναρίθμητες υποθέσεις διαφθοράς τοπικών πολιτικών και κυβερνώντων, σε πολλές από αυτές τις χώρες υπάρχουν ιδιωτικοί παραστρατιωτικοί μηχανισμοί που χρηματοδοτούνται από τα Δυτικά κράτη, έχουν υπάρξει περιπτώσεις εμφύλιων συγκρούσεων υποκινούμενων από ξένες δυνάμεις, οι οποίες παρείχαν εξοπλισμό και διέσπειραν ψευδείς ειδήσεις προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν ολόκληρες περιοχές και να ωθήσουν τους ντόπιους πληθυσμούς σε μετανάστευση.

Για τουλάχιστον δύο δεκαετίες, τα Δυτικά κράτη χρηματοδοτούν πολέμους και υποδαυλίζουν συγκρούσεις, με μοναδικό σκοπό να κερδίσουν τον έλεγχο των τοπικών πηγών, αποσταθεροποιώντας περιοχές στρατηγικού χαρακτήρα, και χτυπώντας τα συμφέροντα εχθρικών κρατών. Με τον ίδιο τρόπο μπορεί κανείς να ερμηνεύσει τους πολέμους και τις εισβολές στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, ή και τις πιο πρόσφατες συγκρούσεις στην Ουκρανία, στη Λιβύη, στη Συρία και στην Υεμένη, όπου η Δύση -είτε με στρατιώτες είτε με χρηματοδοτούμενες ειδικές παραστρατιωτικές μονάδες- έχει πολεμήσει για τη λεηλασία των πόρων και για τη δική της απόλυτη παγκόσμια υπεροχή.

Η πολιτική και το διεθνές δίκαιο έχουν αποδειχθεί ανέκαθεν άχρηστα για τη διευθέτηση τέτοιων γεγονότων, καθώς δεν υπάρχει καμία πραγματική θέληση ν’ αλλάξει η παρούσα τάξη πραγμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα, επαναφέρουμε στη μνήμη μας την πρόσφατη αθωωτική απόφαση για τα κορυφαία στελέχη της ENI, που ήταν μπλεγμένοι σε διεθνές σκάνδαλο για δικαιώματα ερευνών στη Νιγηρία, ή για την υπόθεση SAIPEM στην Αλγερία.

Η καταστροφή και η μόλυνση που προκαλεί η εταιρεία αυτή δεν επηρεάζει μονάχα μακρινές περιοχές, αλλά επίσης συντελείται και εδώ, πίσω απ’ τα σπίτια μας. Στην ιταλική περιοχή της Μπαζιλικάτα, για παράδειγμα, επί σειρά ετών εξαγγέλλονταν προειδοποιήσεις λόγω της παρουσίας ρύπων στις περιοχές γύρω από τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Το ίδιο ισχύει οπουδήποτε υπάρχουν εγκαταστάσεις εξαγωγής ή διύλισης πετρελαίου · στην περιοχή της Ραβέννα, όπως επίσης και δίπλα στο Κάλιαρι. Μια μόνιμη απειλή για τα οικοσυστήματα και τους ντόπιους πληθυσμούς, η οποία ενισχύεται απ’ το γεγονός πως στις δομές αυτές συχνά προκύπτουν βλάβες και ατυχήματα που -όπως στην περίπτωση της πυρκαγιάς στο διυλιστήριο της Τζέλα τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους ή στο Λιβόρνο στις 30 Νοεμβρίου 2021- προκαλούν πελώρια διασπορά ρύπων.

Όλα αυτά υπό την πλήρη αδιαφορία των θεσμών, τοπικών ή μη, οι οποίοι -είτε ενεργητικά (εμπιστευόμενοι, για παράδειγμα, στην ίδια την εταιρεία το έργο της παρακολούθησης των επιπέδων μόλυνσης στην περιοχή), είτε παθητικά (αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των τοπικών πληθυσμών, μη διεξάγοντας τους απαραίτητους ελέγχους, …)- προστατεύουν τα συμφέροντά τους και την εικόνα τους.

Η ENI, λόγω της ηγετικής θέσης της στην αγορά των υδρογονανθράκων, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της αναδιαμόρφωσης των παγκόσμιων γεωπολιτικών ισορροπιών. Σε αυτήν τη φάση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, περιστρέφονται κυρίως γύρω τις εφοδιαστικές αλυσίδες πρώτων υλών και ενέργειας, οι οποίες όλο και περισσότερο καθίστανται μοχλός πίεσης στις διάφορες περιπτώσεις σύγκρουσης μεταξύ κρατών. Για τον λόγο αυτόν, ο Διευθύνων Σύμβουλός (CEO) της ENI, Claudio Descalzi, συνοδεύει τους υπουργούς Di Maio και Cingolani στα ταξίδια τους στο εξωτερικό σε αναζήτηση νέων παρόχων αργού πετρελαίου και φυσικού αερίου, για να ξεφύγει η Ιταλία από την εξάρτηση απ’ το ρωσικό πετρέλαιο, στόχος ο οποίος παρουσιάζεται ως επιτακτικός στην Ευρώπη από την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, στα πλαίσια του διαρκούς πολέμου της για τον καταμερισμό των διεθνών ζωνών επιρροής, στο λυκαυγές μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης. Αυτά τα ταξίδια οδήγησαν την ηγεσία και το κράτος της Ιταλίας σε υπογραφή συμφωνιών με τις κυβερνήσεις του Κονγκό, της Αλγερίας και της Τουρκίας, αποδεικνύοντας την υποκρισία της Δύσης που κατηγορεί το δικτατορικό καθεστώς του Putin. Η “έλλειψη δημοκρατίας”, όπως προείπαμε, αποτελεί φτηνή δικαιολογία που επιστρατεύει η Δύση για να ρίξει μια κυβέρνηση όταν το κρίνει αναγκαίο, γεγονός που δεν αποτελεί πρόβλημα όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά της, όπως συνέβη στις χώρες που προαναφέρθηκαν, ή και στη Σαουδική Αραβία και στην Αίγυπτο.

Τη συγκεκριμένη στιγμή, μπαίνουμε σε μια νέα φάση της διαδικασίας διαμοιρασμού του κόσμου, δεδομένων των ολοένα αυξανόμενων απαιτήσεων για ενέργεια -ιδιαιτέρως για ηλεκτρισμό- που έχει η Δύση εξαιτίας των ολοκαίνουργιων τεχνολογικών συσκευών που εξαπλώνονται ραγδαία, απαιτήσεις οι οποίες έχουν προξενήσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σήμερα. Με τον τρόπο αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες στοχεύουν να αποσπάσουν την ευρωπαϊκή αγορά από τη Ρωσία, ασκώντας πίεση στους συμμάχους τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αφότου τους είχαν αφήσει να κάνουν μπίζνες με τους ιστορικούς τους αντιπάλους, οι οποίοι ήταν κυρίαρχοι στην περιοχή για πολύ καιρό.

Στην περίπτωση αυτή, οι πετρελαϊκές εταιρείες διαδραματίζουν εξέχοντα ρόλο, καθώς πρακτικά είναι αυτές που έχουν το δικαίωμα να αγοράζουν και να αναδιανέμουν ενεργειακά προϊόντα σε εθνικό επίπεδο. Με το να επιτιθόμαστε στην ENI εδώ και τώρα, κατά συνέπεια, συνεισφέρουμε στην επιθετική εναντίωση στον πόλεμο απ’ τον δικό μας τόπο, με τον ανάλογο αντίκτυπο, χτυπώντας τον δικό μας καπιταλισμό, ο οποίος επίσης συμμετέχει στην ατελεύτητη σύγκρουση μεταξύ των αντιτιθέμενων μπλοκ εξουσίας για την επέκταση των ζωνών επιρροής τους.

Στο σημείο αυτό -στο οποίο θεωρούμε πως έχουμε περιγράψει επαρκώς τον ρόλο της ENI στη λεηλασία των πόρων, στην περιβαλλοντική καταστροφή και στην ανθρώπινη εκμετάλλευση που αυτά συνεπάγονται, καθώς επίσης και στο πολύπλοκο παιχνίδι γεωπολιτικών συμφερόντων, του οποίου η Ουκρανία αποτελεί μοναχά το τελευταίο και πιο ορατό επεισόδιο-, εγείρονται προβληματισμοί περί της “οικολογικής μετάβασης” που φαντασιώνονται οι πολιτικές ελίτ προκειμένου να απαλλαχθούν απ’ την ευθύνη του εν εξελίξει οικολογικού και κλιματικού ολέθρου. Αυτό υποτίθεται πως πρόκειται να επιτευχθεί μέσω επενδύσεων στην τεχνολογική ανάπτυξη και στην αποκαλούμενη “πράσινη” ενέργεια, ή και με μέτρα τόσο παράλογα όσο και εμβληματικά, όπως η συμπερίληψη της πυρηνικής ενέργειας και του φυσικού αερίου στην πράσινη ταξινόμηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον περασμένο Φεβρουάριο. Το πραγματικό διακύβευμα είναι να κρατήσουν στη ζωή μια οικονομία που βρίσκεται σε διαρκή κρίση, κάνοντας νέες ενέσεις ρευστότητας και αναπτύσσοντας νέους παραγωγικούς τομείς, ή εκσυγχρονίζοντάς τους, ανοίγοντας συνεχώς νέες θυγατρικές εταιρείες. Η ENI συμμετέχει ξεκάθαρα στη διαδικασία αυτή, προσπαθώντας να καρπωθεί όσα περισσότερα απ’ τα δισεκατομμύρια που διέθεσε στην Ιταλία ο Μηχανισμός Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (NextGenerationEU / NGEU), κυρίως προωθώντας τις δουλειές της στα πλαίσια του PNRR (επένδυση δισεκατομμυρίων ευρώ απ’ το “Ιταλικό Ταμείο Ανάκαμψης”, σχέδιο μετασχηματισμού και ανάκαμψης από την “έκτακτη συνθήκη του Covid-19”), που αποτελεί τη νέα μεγάλη μπίζνα των πολιτικών και των διάφορων ηγετών. Τους τελευταίους μήνες, έχουν γίνει πολλές συναντήσεις μεταξύ αντιπροσώπων της βιομηχανίας ενέργειας και ορυκτών καυσίμων, και των θεσμών που ευθύνονται για τη διανομή των χρηματικών κονδυλίων.

Τα εταιρικά/θεσμικά ταξίδια για να αυξήσουν τα εξορυκτικά πρότζεκτ και τις προμήθειες ορυκτών καυσίμων, όπως επίσης και οι οικονομικές εισφορές που θα παρέχονται για την “οικολογική μετάβαση” της βιομηχανίας, αποδεικνύουν ξεκάθαρα τις βλέψεις των θεσμών να προστατεύσουν τις εταιρείες, με τις οποίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι (υπάρχουν αναρίθμητες περιπτώσεις Ιταλών πολιτικών που απέκτησαν διοικητικές θέσεις σε εταιρείες που συνδέονται με τα κρατικά συμφέροντα, και το αντίστροφο), και την άρνησή τους να λάβουν δραστικά μέτρα για τη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος της βιομηχανίας. Αντιθέτως, πρόκειται για μια τερατώδη διαδικασία “πράσινου ξεπλύματος” από πλευράς των θεσμών και των πολυεθνικών που -μετά από τόσα χρόνια όπου προωθούσαν, οργάνωναν και στήριζαν τη λεηλασία και την καταστροφή περιοχών για το κέρδος, με όλη τη ζημιά που συνεπάγονται αυτά για το περιβάλλον και την υγεία των ανθρώπων- καλούνται τώρα να αντιμετωπίσουν μια συνθήκη που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, διαδίδοντας την ψευδαίσθηση πως προτίθενται να αντιστρέψουν τη συνθήκη αυτή. Τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει εταιρεία που να μην παρουσιάζεται δημοσίως ότι έχει “περιβαλλοντικές ευαισθησίες”. Να γιατί η ENI επίσης προσπαθεί να δώσει μια “πράσινη” εικόνα μέσω παραπλανητικών διαφημήσεων και δήθεν οικολογικών πρότζεκτ.

Για εμάς είναι απολύτως σαφές πως η οικολογική μετάβαση αποτελεί φενάκη, και μόνος της σκοπός είναι να τιθασεύσει την αυξανόμενη κοινωνική συνείδηση για το κλιματικό ζήτημα. Ως πρωταρχικό αίτιο της μόλυνσης που καταστρέφει την ατμόσφαιρα και το οικοσύστημα, εμείς αντιλαμβανόμαστε αυτό το ενεργοβόρο βιομηχανικό παραγωγικό σύστημα, για το οποίο κανείς δεν προτίθεται να προβληματιστεί, αλλά αντιθέτως κινείται προς την ανανέωσή του, που σημαίνει την ανάπτυξή του μέσω της παραγωγής νέων τεχνολογιών και νέων παραγωγικών μονάδων που θα απαιτούν την εξαγωγή νέων πρώτων υλών, ωθώντας σε ακόμα μεγαλύτερη ενεργειακή κατανάλωση. Παρ’ όλα αυτά, αναπαράγεται ακόμα η δήθεν αισιόδοξη λογική που νοεί την τεχνολογική πρόοδο και την καπιταλιστική ανάπτυξη ως τον μόνο πιθανό δρόμο για την ανθρώπινη κοινωνία. Η οικολογική μετάβαση, όπως επίσης και ο πόλεμος, αποτελούν αποκλειστικά και μόνο τεράστιες ευκαιρίες για την αύξηση των κερδών, για την αναδιάρθρωση των γεωπολιτικών ισορροπιών και την αναδιανομή των πρώτων υλών. Είναι κοινή γνώση, για παράδειγμα, πως οι πολυεθνικές των ορυκτών καυσίμων μεγιστοποίησαν τα κέρδη τους μέσω της οικονομικής κερδοσκοπίας που επέφερε ο πόλεμος, ενώ, αντιθέτως, είχαν καταγράψει μείωση στα κέρδη τους απ’ την έναρξη της πανδημίας.

Για τους λόγους αυτούς, και παρά τη θεσμική στήριξη και συγκάλυψη που δέχεται, η ENI συχνά αποτελεί επίκεντρο σκληρής κριτικής, σκανδάλων και περισσότερο ή λιγότερο ανεξάρτητων ερευνών, που έχουν ωθήσει διάφορους κοινωνικούς φορείς, καθώς και τους αναρχικούς/ές, να μιλήσουν ανοιχτά ενάντια στις βρωμοδουλειές της, πραγματοποιώντας διαδηλώσεις, πορείες, όπως επίσης και άμεσες δράσεις και σαμποτάζ. Οι κινήσεις αυτές συνεχώς μαγνητίζουν τα βλέμματα του κατασταλτικού μηχανισμού, ο οποίος έχει την ευθύνη για την προστασία των συμφερόντων της εταιρείας. Η τελευταία υπόθεση είναι η επιχείρηση Bialystok, στα πλαίσια της οποίας ένας αναρχικός κατηγορήθηκε για την πυρπόληση τριών οχημάτων συλλογικής χρήσης της Enjoy, τα οποία ανήκουν στην προαναφερθείσα πολυεθνική. Στην εισαγγελική πρόταση καταδίκης, προτάθηκαν ιδιαιτέρως υψηλές ποινές: οκτώ χρόνια κάθειρξης και καταβολή εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ αποζημίωσης για υλικές ζημιές και πλήγμα στην εικόνα της εταιρείας. Προτάθηκε επίσης η επιβαρυντική συνθήκη της τρομοκρατίας, γεγονός πρωτοφανές για τέτοιου τύπου δράση, τοποθετώντας τις επιθέσεις στο πλαίσο μιας “καμπάνιας εκφοβισμού”. Αυτό αποσκοπεί να αυξήσει την ποινή σε περίπτωση καταδίκης, οικοδομώντας ένα επικίνδυνο δικαστικό προηγούμενο προκειμένου να σπείρουν τον φόβο για τις πρακτικές άμεσης δράσης. Επιπροσθέτως, αποσκοπεί να επιβάλει σε ένα άτομο να πληρώσει για το κύμα επιθέσεων ενάντια στην ENI στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια.

Δεν πρόκειται να σταθούμε αδρανείς μπροστά σε μία ακόμη κατασταλτική κίνηση που προσδοκεί να μας τρομοκρατήσει. Δε μας φοβίζουν οι αυξήσεις των ποινών, οι περιοριστικοί όροι, ούτε η απειλή του καθεστώτος 41-bis · ένα καθεστώς εξοντωτικό, το οποίο έχει νομιμοποιηθεί στην παρούσα κατάσταση εξαίρεσης που εντέχνως έχει κατασκευάσει το ιταλικό σύστημα, και στο οποίο μεταφέρθηκε πρόσφατα ο αναρχικός σύντοφός μας, Alfredo Cospito. Και αυτό όχι γιατί το συναίσθημα του φόβου μάς είναι άγνωστο, αλλά επειδή αυτό που πραγματικά μας τρομάζει είναι η παθητική αποδοχή μιας κανονικότητας που συντίθεται από περιβαλλοντική καταστροφή, ενδημική λεηλασία των φυσικών πόρων, ολέθρια εκμετάλλευση των οικοσυστημάτων και των ζώντων οργανισμών, πολέμους, κοινωνική επιτήρηση, μαζικές μεταναστεύσεις που έχουν ως συνέπεια χιλιάδες θανάτους στα σύνορα της Δύσης. Αυτό είναι το σκηνικό τρόμου στο οποίο έχουμε γεννηθεί και γαλουχηθεί, και λόγω αυτού ο φόβος μετατρέπεται σε θέληση να δράσουμε και σε αποφασιστικότητα για να επιτεθούμε. Τον τελευταίο καιρό, το ιταλικό κράτος έχει κλιμακώσει την καταστολή του αναρχικού κινήματος σε πρωτόφαντα επίπεδα, επιστρατεύοντας κατηγορίες που ποτέ ως τώρα δεν είχε χρησιμοποιήσει στην ιστορία αυτού του τόπου (η κατηγορία του “πολιτικού μακελειού”, η οποία επισύρει ποινή ισόβιας κάθειρξης για την Anna και τον Alfredo, για την υπόθεση Scripta Manent), και επιβάλλει ακραία βαριές ποινές κάθειρξης (όπως στην υπόθεση του Juan που καταδικάστηκε σε 28 έτη κάθειρξης). Μάλλον το κράτος δεν έχει κατανοήσει πως πλέον είμαστε εμβολιασμένοι ενάντια στον φόβο που πασχίζει να μας επιβάλει, και πως η καταστολή του δε μας αγγίζει.

Μέσω της δράσης αυτής, θα θέλαμε πρωτίστως να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στον σύντροφο που κατηγορείται -στα πλαίσια της επιχείρησης Bialystok- για τον εμπρησμό οχημάτων που ανήκουν στην ENI, διότι πιστεύουμε πως η αλληλεγγύη συνίσταται πρωτίστως στη συνέχιση των επιθετικών πρακτικών, τις οποίες το κράτος επιχειρεί να αποθαρρύνει μέσω του κατασταλτικού του ζήλου. Ο αγώνας ενάντια στην ENI δεν πρέπει να σταματήσει, ιδιαιτέρως τώρα, όπου οι αντιφάσεις τις οποίες έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός λόγω της κλιματικής αλλαγής φέρουν τη συγκεκριμένη εταιρεία προ των ευθυνών της απέναντι στον λαό, και όπου η εταιρεία αυτή αποτελεί παράγοντα-υποστηρικτή των συμφερόντων του τριπολικού καπιταλισμού στη σύγκρουση στην Ουκρανία και στην αναδιάρθρωση των δομών της παγκόσμιας κυριαρχίας. Το να χτυπάει κανείς την ENI στο σήμερα, σημαίνει πως σαμποτάρει τον πόλεμο που μαίνεται, και πως δρα έμπρακτα, κάνοντας τους άμεσα υπεύθυνους για τη συνθήκη της κλιματικής και περιβαλλοντικής αστάθειας που ζούμε να πληρώσουν.

Για όλα τα συντρόφια που διώκονται για την επιχείρηση Bialystok και βρίσκονται ενώπιον της καταδίκης τους τον Σεπτέμβριο.

Για τον Alfredo, την Anna και τον Juan, απέναντι στους οποίους έχει εξαπολυθεί η κρατική εκδικητικότητα. Αυτή η κατασταλτική αυθαιρεσία δεν πρέπει να περάσει! Τα συμφέροντα του ιταλικού κράτους πρέπει να χτυπηθούν παντού!

Για τον Γιάννη Μιχαηλίδη, αιχμάλωτος αναρχικός στην Ελλάδα, ο οποίος βρισκόταν σε απεργία πείνας μέχρι θανάτου από τις 23 Μαΐου, διεκδικώντας την υφ’ όρων αποφυλάκισή του, όπως δικαιούται από τους ελλαδικούς νόμους. Δύναμη, σύντροφε!

Για την απελευθέρωση του Claudio Lavazza και όλων των μακροχρόνια αιχμαλώτων.

Για όλες τις έγκλειστες αναρχικές και τους φυλακισμένους επαναστάτες ανά τον κόσμο.

Για τους 13 πεσόντες στις ιταλικές φυλακές, κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων του Μαρτίου του 2020. Εκδίκηση!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

Επαναστάτες για την εξάλειψη κράτους και κεφαλαίου

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Ο μόνος βιώσιμος δρόμος – Αφίσα αλληλεγγύης για τον αναρχικό Alfredo Cospito

Posted on 13/10/2022 by revconsciousness

Ο ΜΟΝΟΣ ΒΙΩΣΙΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Από τις 5 Μάη, ο σύντροφός μας, Alfredo Cospito, βρίσκεται έγκλειστος υπό το καθεστώς 41 bis. Το μέτρο αυτό επιβλήθηκε έπειτα από μήνες λογοκρισίας στην αλληλογραφία του, και έπειτα απ’ την κατασταλτική επιχείρηση Sibilla τον Νοέμβρη του 2021, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψή του ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Πίσω απ’ την αυστηροποίηση των όρων του εγκλεισμού του Alfredo, δεσπόζει η κατάφωρη επιθυμία του κράτους να βουλώσει το στόμα ενός συντρόφου που, κατά τη διάρκεια των ετών του εγκλεισμού του, έχει συνεισφέρει τόσο πολύ στον αναρχικό διάλογο, μέσω άρθρων και παρεμβάσεων.

Το 41 bis είναι ένα σκληρό καθεστώς εγκλεισμού, δημιουργημένο ώστε να απομονώνει, να αποσιωπεί και να εκμηδενίζει τον κρατούμενο, πασχίζοντας να τον αναγκάσει να “συνεργαστεί” με τη Δικαιοσύνη. Καθιερώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80, και εφαρμόστηκε άμεσα σε καταστάσεις εξαίρεσης που αφορούσαν ταραχές και σοβαρά επείγοντα περιστατικά εντός των καταστημάτων σωφρονισμού. Το 1992, έπειτα απ’ το μακελειό του Capaci, επεκτάθηκε σε κατάδικους της Μαφίας. Από το 2002, έχει επίσης εφαρμοστεί σε όσες και όσους κατηγορούνται για τρομοκρατία και ανατροπή, ως εργαλείο πολιτικής καταστολής. Επιπλέον, αυτή τη στιγμή βρίσκονται υπό αυτό το καθεστώς εγκλεισμού και κάποιοι αιχμάλωτοι που ανήκουν στην κομμουνιστική οργάνωση των Ερυθρών Ταξιαρχιών – Μαχόμενου Κομμουνιστικού Κόμματος (BR-PCC). Ενώ αρχικά θεσπίστηκε ως καθεστώς κράτησης με προσωρινό χαρακτήρα, από έκτακτη ανάγκη σε έκτακτη ανάγκη, αυτή η εξαίρεση κατέστη ο κανόνας. Και ο μηχανισμός αυτός έχει αποτελέσει πλέον βούτυρο στο ψωμί για την πλειονότητα του πληθυσμού, έπειτα απ’ την κήρυξη της αποκαλούμενης πανδημίας. Είναι πλέον αποδεδειγμένο: Όταν επιβάλλονται μέτρα εκτάκτου ανάγκης, δεν υπάρχει επιστροφή.

Η μεταφορά του Alfredo σε καθεστώς 41 bis, όπως και οι πρόσφατες καταδίκες του Juan, ο οποίος καταδικάστηκε σε 28 έτη κάθειρξης για εκρηκτική επίθεση στα γραφεία της Λέγκας του Βορρά, και της Anna, η οποία καταδικάστηκε από κοινού με τον Alfredo για πολιτικό μακελειό, αποτελούν πραγματική απειλή από πλευράς του κράτους: Όσες και όσοι εξαπλώνουν τις αναρχικές κι επαναστατικές πρακτικές και ιδέες, θάβονται ζωντανοί. Οι αντι-αναρχικές επιχειρήσεις των τελευταίων χρόνων αποτελούν επίσης παραδείγματα της κατασταλτικής αυστηροποίησης που βιώνουμε. Μπροστά σ’ όλο αυτό, δεν μπορούμε να περιοριστούμε στο να αντέχουμε όσο μπορούμε τα χτυπήματα του κράτους, καρτερώντας τους καλύτερους καιρούς.

Επείγει να θέσουμε τα θεμέλια μιας συνεκτικής επαναστατικής, διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Τα μόνα αντισώματα για ν’ αντιμετωπίσουμε την καταστροφή στην οποία μας εξωθούν μέρα με τη μέρα κράτος και αφεντικά, είναι η προπαγάνδα και η δράση, που γνωρίζουν πώς να φράσουν στη ρίζα, εκφράζοντας το βαθύτερο νόημα του αγώνα: την καταστροφή του υπάρχοντος δίχως καμιά διαμεσολάβηση.

ΕΞΩ Ο ALFREDO ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ 41 BIS.

ΟΛΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ, ΟΛΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

αναρχικές/οί

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Λευκορωσία: Απεργία πείνας του αναρχικού Ihar Alinevich – Τι γνωρίζουμε ως τώρα

Posted on 13/10/2022 by revconsciousness

Ο Ihar Alinevich / Igor Olinevich, αναρχικός-αντάρτης που έχει καταδικαστεί σε 20 χρόνια κάθειρξης επειδή στήριξε την εξέγερση στη Λευκορωσία, βρίσκεται σε απεργία πείνας. Μέλη του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Λευκορωσίας συνέλεξαν τις πιο πρόσφατες ενημερώσεις για τον Igor από το Facebook της μητέρας του, Valentina Alinevich, και απ’ τους κοντινούς του φίλους. Παραθέτουμε όσα καταφέραμε να μάθουμε.

Στις 5 Οκτώβρη, ο δικηγόρος του Ihar προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του, αλλά δεν τα κατάφερε. Θα ξαναπροσπαθήσει την επόμενη εβδομάδα. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο Ihar βρίσκεται ακόμα στο σωφρονιστικό κελί όπου τον επισκέφθηκε ο εισαγγελέας. Είναι δύσκολο να λάβουμε οποιαδήποτε πληροφορία για τον Ihar. Ακόμα και η μητέρα του δεν έχει κατορθώσει εδώ και χρόνια να δει τον γιο της · δεν υπάρχει δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας μαζί του · όλα τα γράμματα λογοκρίνονται και, συνήθως, δε φτάνουν καθόλου στον ίδιον. Είναι δύσκολο ίσως να το καταλάβουν αυτό άνθρωποι που μένουν σ’ άλλες χώρες, αλλά όταν μια χώρα “δεν έχει σχέση με νόμους”, τότε οι ενημερώσεις μπορούν να είναι ελάχιστες.

Η απεργία πείνας του Ihar και τα αιτήματά του

Ο Ihar ξεκίνησε απεργία πείνας στις 19 Σεπτέμβρη. Τα ακριβή αιτήματα δεν είναι γνωστά με βεβαιότητα, αλλά προφανώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η μεταφορά του σε σωφρονιστικό κελί. Πριν από αυτό, είχε στείλει παράπονα στις ανώτερες αρχές για τις αυθαιρεσίες της διοίκησης, αλλά δεν έλαβε απάντηση. Έπειτα, ο Ihar ισχυρίστηκε πως καθόλου δεν έλειψαν τα παράπονα στη φυλακή.

Μεταφορά σε καθεστώς φυλακής

Από το στρατόπεδο όπου ο Ihar εξέτιε την ποινή του, μεταφέρθηκε σε καθεστώς φυλακής. Δε γνωρίζουμε με ποιο πρόσχημα συνέβη αυτό, αλλά ήταν κάτι που υπολόγιζε πως μπορεί να συνέβαινε. Αυτό αποτελεί συχνό φαινόμενο για τους Λευκορώσους πολιτικούς κρατουμένους. Όταν ένας άνθρωπος έχει αξιοπρέπεια και θέληση, αυτό αποτελεί φυσικό επακόλουθο.

Η υπόθεση του 2010

Ανασύρεται η υπόθεση του εμπρησμού οχήματος της ρωσικής πρεσβείας του 2010. Ο σύντροφος του Ihar, ο αναρχικός-αντάρτης Dmitri Dubovsky, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε καταφέρει να διαφύγει, θα δικαστεί. Ο Ihar είχε συλληφθεί τότε, και καταδικάστηκε για πρώτη φορά. Πιθανώς να θελήσουν να φέρουν τον Ihar ως μάρτυρα. Ο Ihar περιέγραψε λεπτομερώς τη στάση του σε σχέση με τη συγκεκριμένη υπόθεση στο βιβλίο του “Ο δρόμος για το Μαγκαντάν”, και στην τελευταία του δήλωση στη δίκη του 2011, όπου και ήταν προσβεβλημένος που καταδίκασαν τον Dmitri ερήμην του.

Πρόστιμο για εμπρησμό οχημάτων

Αφότου καταδικάστηκαν σε τεράστιες ποινές κάθειρξης, ο Ihar και οι σύντροφοί του δέχτηκαν πρόστιμο για τον εμπρησμό αστυνομικών οχημάτων, αλλά τώρα, όπου η ζωή κρέμεται σε τεντωμένο σκοινί, αυτό δε μετράει καθόλου.

Η αντιμετώπιση των αναρχικών-ανταρτών στη Λευκορωσία

Και τα αντιπολιτευόμενα μέσα ενημέρωσης και οι καθημερινοί άνθρωποι δείχνουν μεγάλη συμπάθεια στους αναρχικούς-αντάρτες, οι αρχές έχουν αποτύχει να πείσουν τον κόσμο ότι πρόκειται για επικίνδυνους τρομοκράτες.

Το νέο βιβλίο του Igor

Στη φυλακή, ο Ihar ξεκίνησε να γράφει ένα φουτουριστικό τεχνο-θρίλερ, την Κόκκινη Κούνια. Δεν τό ‘χει τελειώσει ακόμα. Έχει πολλές ακόμα ιδέες, και για την τεχνολογία και για την ιστορία. Πιστεύει στο μέλλον της ανθρωπότητας.

Η κατάσταση του Ihar στο τώρα

Δεν υπάρχει επικοινωνία με τον Ihar, αλλά και η μητέρα του και οι φίλοι του πιστεύουν πως έχει ακμαίο ηθικό. Για τον Ihar, το να αγωνίζεται είναι συνήθεια και αναγκαιότητα. Στον αντίποδα, θα έπρεπει κανείς ν’ ανησυχεί αν δεν πάλευε ν’ αγωνιστεί με κάποιον τρόπο.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε

Θα μπορούσατε να γράψετε στον Igor με τα εξής στοιχεία: Igor Vladimirovich Olesinov Prison №8, ul. Sovetskaya 22A, 22163 g. Zhodino Belarus. Θα μπορούσατε επίσης να του γράψετε διαδικτυακά, μέσω του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού Λευκορωσίας. Μπορείτε, επιπλέον, να συνεισφέρετε οικονομικά στον ΑΜΣ Λευκορωσίας για να στηρίξετε τους έγκλειστους αναρχικούς κι αντιφασίστες.

Και, γενικώς, να αγωνίζεστε για τη λευτεριά στη Λευκορωσία και στις άλλες χώρες.

Πηγή: Avtonom

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Σύστημα Κοινωνικής Πίστωσης: Η νέα ολοκληρωτική διαχείριση με τεχνολογικό κλειδί και ο πειραματισμός της Κοινωνικής Πίστωσης ξεκίνησε στην Ιταλία

Posted on 12/10/2022 by revconsciousness

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ

“Η πιο αποτελεσματική δύναμη είναι αυτή που δεν φαίνεται. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την αναγωγή του υποκειμένου σε ένα απλό οικονομικό “ζώο laborans” και την αποσυγκεντρωτικοποίηση και αποπολιτικοποίηση της κοινωνίας, τείνει προς την κατασκευή ενός πλαισίου στο οποίο οι κανόνες και αυτοί που τους αποφασίζουν δύσκολα μπορούν να αμφισβητηθούν.”

“Η αποπολιτικοποίηση και η οικονομική επιτυχία είναι τα πιο αποτελεσματικά εργαλεία για την ειρήνευση της κοινωνίας και τη διατήρηση του ελέγχου της, και το σύστημα κοινωνικής πίστωσης κινείται προς αυτή την κατεύθυνση”.

Από το 2013 η Rongcheng, κινεζική πόλη στην επαρχία Shandong, άρχισε να πειραματίζεται με το σύστημα “κοινωνικής πίστωσης”, αλλά ο στόχος είναι να επεκταθεί σε όλη τη χώρα μέχρι το 2023.

Στη Rongcheng, σε κάθε πολίτη αντιστοιχούν 1.000 αρχικοί πόντοι και κάθε πόντος αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο γράμμα: Το γράμμα “Α” (που αντιστοιχεί σε 1.000 βαθμούς) είναι η βασική βαθμολογία και συνεπάγεται πρόσβαση σε ορισμένα οφέλη, όπως προνομιακή βοήθεια στην απασχόληση και προτεραιότητα στην εγγραφή στο σχολείο. Μπορεί κανείς να επιδιώξει να αυξήσει τη βαθμολογία του με συμπεριφορές που θεωρούνται από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα ως “ενάρετες”: πληρωμή φόρων και λογαριασμών στην ώρα τους, πραγματοποίηση συγκεκριμένων αγορών, ανταλλαγή και διάδοση των ιδεών του κόμματος κ.λπ. ένας μακρύς κατάλογος συμπεριφορών με βάση τον οποίο κρίνεται η “αξιοπιστία” και η “ενάρετη συμπεριφορά” των πολιτών. Φυσικά, το να καταγγέλλει κανείς ανθρώπους των οποίων οι συμπεριφορές κρίνονται ανάρμοστες οδηγεί σε αύξηση της βαθμολογίας του. Τα οφέλη για το υψηλότερο επίπεδο (ΑΑΑ, προσβάσιμο σε όσους έχουν πάνω από 1.050 βαθμούς) περιλαμβάνουν: υψηλότερη συνταξιοδοτική ασφάλιση, επιδοτήσεις για τις δημόσιες συγκοινωνίες, δυνατότητα υποβολής αίτησης για άτοκα δάνεια, δυνατότητα ενοικίασης οχημάτων χωρίς να χρειάζεται να κατατεθεί εγγύηση, απαίτηση λιγότερων εγγράφων για την έκδοση ταξιδιωτικής βίζας κ.λπ.

Η βαθμολογία ενός ατόμου γίνεται επίσης ένα σύμβολο κύρους που μπορεί να εμφανίζεται στο διαδίκτυο, όπως ήδη συμβαίνει στον ιστότοπο Baihe, ο οποίος επιτρέπει ήδη στους χρήστες του να δημοσιεύουν τη βαθμολογία τους. Από την άλλη πλευρά, όσοι βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση και ως εκ τούτου πληρώνουν καθυστερημένα τους λογαριασμούς, το ενοίκιο ή τους φόρους τους, αναπόφευκτα θα τους αφαιρούνται βαθμοί- το ίδιο ισχύει και για όσους δεν περνούν σε μια διάβαση πεζών, πετούν χαρτιά στο έδαφος, εκφράζουν πολιτικές απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με το κόμμα κ.λπ. Ο κατάλογος των συμπεριφορών που θεωρούνται “ανήθικες” είναι πολύ μακρύς.

Εάν η βαθμολογία κάποιου πέσει κάτω από 600 βαθμούς, μπαίνει στη “μαύρη λίστα” και χαρακτηρίζεται ως “D”, γεγονός που οδηγεί σε πραγματικές τιμωρίες. Σε περίπτωση που αυτό συμβεί στους γονείς, τα παιδιά τους θα αποκλείονται από τα σχολεία που θεωρούνται τα καλύτερα της περιοχής. Άλλες τιμωρίες περιλαμβάνουν: την υποβολή σε επαναλαμβανόμενες επιθεωρήσεις, τη μη δυνατότητα αγοράς αεροπορικών εισιτηρίων για να φύγουν από τη χώρα, την απαγόρευση διαμονής σε ορισμένες περιοχές της πόλης, τη δημοσιοποίηση των προσωπικών στοιχείων του ατόμου, την απαγόρευση να γίνει κάποιος δημόσιος υπάλληλος, και επειδή οι εταιρείες μπορούν να γνωρίζουν ποιος βρίσκεται σε αυτή τη “μαύρη λίστα”, η εύρεση οποιασδήποτε εργασίας γίνεται πιο δύσκολη, διευκολύνοντας την εκμετάλλευση όσων βρίσκονται σε αυτή τη λίστα. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα πρόσωπά τους προβάλλονται σε γιγαντοοθόνες σε εμπορικά κέντρα και άλλους δημόσιους χώρους, σε ένα είδος σύγχρονου στηθαίου, και ο ήχος κλήσης των κινητών τους τηλεφώνων αλλάζει ώστε να ακούγεται σαν σειρήνα, καθιστώντας τους αναγνωρίσιμους και κρίσιμους από οποιονδήποτε. Το κινεζικό σύστημα κοινωνικής πίστωσης δεν περιορίζεται στην ανάλυση της συμπεριφοράς ενός ατόμου. Στην πραγματικότητα, η βαθμολογία ενός ατόμου υποτίθεται ότι επηρεάζεται επίσης από τη συμπεριφορά των πιο κοντινών του ανθρώπων: το να βγαίνει κανείς ραντεβού ή να έχει σχέση με άτομα που βρίσκονται στη “μαύρη λίστα”, δηλαδή με άτομα που δεν σέβονται τους νόμους ή που επικρίνουν το κόμμα, έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση της βαθμολογίας του.

Η ΝΕΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΚΛΕΙΔΙ

Αυτό το πειραματικό εργαλείο, που πλασάρεται ως ένας τρόπος για να αυξηθεί το επίπεδο της ηθικής ακεραιότητας των πολιτών, είναι στην πραγματικότητα ένας τρόπος καταγραφής, αξιολόγησης και ελέγχου των ανθρώπων με βάση την υπακοή, την οικονομική, κοινωνική και νομική αξιοπιστία.Αυτό γίνεται με τη χρήση άπειρων δεδομένων (Big Data) που συλλέγονται από τράπεζες, εφαρμογές, αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και φυσικά μέσω των διαφόρων “ψαχτών”, οι οποίοι, προκειμένου να αυξήσουν τη βαθμολογία τους, μπορούν να αναφέρουν τη συμπεριφορά άλλων πολιτών. Το μοντέλο αυτό ωθεί προς μια τυποποιημένη ζωή και καταστρέφει τις κοινωνικές σχέσεις προς όφελος ενός πλήρως ψηφιοποιημένου και αυθαίρετου συστήματος, το οποίο στοχεύει να καταστήσει τους πολίτες πλήρως ομογενοποιημένους και υποταγμένους σε ένα απάνθρωπο μοντέλο κοινωνίας, στο οποίο οι αλγόριθμοι θα καθορίζουν αν ένα άτομο αξίζει να είναι μέλος της ή όχι. Ένα σύστημα που βασίζεται στην κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένου του πολιτικού προσανατολισμού και οποιασδήποτε καθημερινής δραστηριότητας, δεν είναι ουδέτερο, αλλά επηρεάζει μαζικά όσους ζουν υπό συνεχή αξιολόγηση. Η επιβράβευση όσων συγκεντρώνουν υψηλότερη βαθμολογία και ο στιγματισμός όσων συγκεντρώνουν χαμηλότερη, είναι η επικαιροποιημένη εκδοχή του περίφημου συνθήματος “διαίρει και βασίλευε”, τα μέλη του οποίου έχουν ως μοναδική αξία να σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους και τη δική τους κατάσταση και θεωρούν το άτομο που βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ως τεμπέλη, που δεν προσπαθεί αρκετά ώστε να είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για την κατάστασή του, με άλλα λόγια, ως κατώτερο άτομο. Το σύστημα κοινωνικής πίστωσης είναι ένα εργαλείο για τον εντοπισμό και την εκ των προτέρων αξιολόγηση των ανθρώπων. Μια νέα μορφή ολοκληρωτισμού που λειτουργεί σε οικείο και ψυχολογικό επίπεδο στα μεμονωμένα υποκείμενα, τροποποιώντας τις αξίες τους, και που σταδιακά, μέσω της προπαγάνδας, κατασκευάζει νέα καθολικά μοντέλα συμπεριφοράς, αλλάζοντας βαθιά τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους άλλους και την ίδια την αίσθηση της κοινότητας. Το δυνατό σημείο αυτής της νέας μορφής διαχείρισης και καταστολής είναι ότι γίνεται αντιληπτό ότι φέρνει οφέλη για την κοινότητα, ενώ στην πραγματικότητα βασίζεται στις διακρίσεις και την τυποποίηση της σκέψης, στην εκμηδένιση της κοινωνικής συγκρουσιακότητας, και η οποία ωθεί τα άτομα σε συνεχή ανταγωνισμό με τον εαυτό τους και σε αναγκαστική ομογενοποίηση.

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Η Δύση δεν εξαιρείται από τη χρήση παρόμοιων συστημάτων, και πρόσφατα, ακόμη και η Ιταλία άρχισε να πειραματίζεται με την κοινωνική πίστωση σε ορισμένους δήμους, τώρα σε εθελοντική βάση, αλλά στο μέλλον θα αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος του αναδυόμενου κοινωνικού μοντέλου.

Η πόλη Fidenza, στην Emilia Romagna, ενεργοποίησε μια κάρτα μορίων για τους ενοικιαστές κοινωνικών κατοικιών, προκειμένου να αξιολογείται η συμπεριφορά κάθε οικογένειας και να αποφασίζεται αν αξίζει ή όχι να διαμένουν εκεί.

Οι ενοικιαστές υποχρεούνται να τηρούν έναν μακρύ κατάλογο κανόνων που μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει τους αρχικούς 50 πόντους που αντιστοιχούν σε κάθε νοικοκυριό. Οι σχέσεις με τους γείτονες θα τεθούν σε δοκιμασία, καθώς η αναφορά συμπεριφοράς που θεωρείται ανάρμοστη θα αυξήσει τη βαθμολογία κάποιου.

Όσοι καταγγέλλονται θα υποβάλλονται σε επιθεώρηση του διαμερίσματός τους από υπαλλήλους για να εξακριβωθεί η αλήθεια των ισχυρισμών. Ένα απλό φυτό στο κεφαλόσκαλο που ενοχλεί λόγω ποτίσματος ή που βρίσκεται στο δρόμο θα κοστίζει στον ενοικιαστή 20 πόντους. Ακόμα και η διατήρηση της ψησταριάς στο μπαλκόνι ή η φιλοξενία ατόμων εκτός σπιτιού χωρίς ενημέρωση του δήμου θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια 10 βαθμών στην πρώτη περίπτωση και 25 βαθμών και την καταβολή προστίμου στη δεύτερη. Η απώλεια βαθμών είναι εξαιρετικά εύκολη και αν η βαθμολογία πέσει στο μηδέν το δικαίωμα στέγασης παύει να ισχύει και αναγκάζεστε να εγκαταλείψετε το σπίτι σας.

Αντίθετα, η ανάκτηση των βαθμών είναι δύσκολη, καθώς θα λαμβάνετε 5 επιπλέον βαθμούς κάθε 3 χρόνια μόνο εάν έχετε συμπεριφερθεί ως “υπόδειγμα ενοικιαστή” και έναν βαθμό εάν συμμετέχετε σε ορισμένου τύπου πρωτοβουλίες ή εάν επισκευάσετε μια ζημιά. Πώς θα είναι δυνατόν να έχει κανείς “ανθρώπινες” σχέσεις με τους γείτονές του σε ένα σύστημα που επιβραβεύει τους πληροφοριοδότες; Πώς μπορείς να οικοδομήσεις σχέσεις σε ένα πλαίσιο όπου οι γύρω σου θα επωφεληθούν αν αναφέρετε συμπεριφορές που θεωρούνται ανάρμοστες;

Στην Μπολόνια και τη Ρώμη ξεκίνησε ένα έργο με την ονομασία “Citizen Wallet”, δηλαδή “μια πλατφόρμα επιβράβευσης” που δίνει κίνητρα για “ενάρετη” συμπεριφορά.

Πρόκειται για ένα ηλεκτρονικό πορτοφόλι στο οποίο μπορείτε να συγκεντρώσετε πόντους αν απορρίπτετε σωστά τα απορρίμματα, αν προτιμάτε τα “πράσινα” από τα παραδοσιακά μέσα μεταφοράς, αν δεν σας επιβάλλονται πρόστιμα κ.λπ. Αυτοί οι πόντοι θα επιτρέπουν εκπτώσεις στις δημόσιες συγκοινωνίες, στα τέλη απορριμμάτων και στις πολιτιστικές δραστηριότητες. Προκειμένου να αξιολογηθεί ο βαθμός επιμέλειας ενός πολίτη, ο δήμος ή όποιος άλλος θα χρειαστεί πρόσβαση σε μια ολόκληρη σειρά προσωπικών δεδομένων και θα το κάνει μέσω ψηφιακών πλατφορμών, τσιπ στις σακούλες απορριμμάτων (RFID) και εφαρμογών εντοπισμού. Το όλο θέμα, όπως η κοινωνική πίστωση στην Κίνα, πλασάρεται ως ένας τρόπος για να δοθούν κίνητρα στους πολίτες να έχουν “ενάρετη συμπεριφορά με στόχο τη βελτίωση της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής βιωσιμότητας της πόλης”.

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΜΟΛΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΒΗΣΗ, ΑΛΛΑ ΧΑΡΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΗΡΥΧΘΟΥΝ, ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΔΡΑΙΩΘΕΙ ΜΟΝΙΜΑ ΠΑΝΤΟΥ. ΤΟ ΕΙΔΑΜΕ ΗΔΗ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ “GREEN PASS”, ΤΟ ΟΠΟΙΟ, ΑΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΣ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΩΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ ΜΕΣΟ ΛΟΓΩ “ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ”, ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΛΕΟΝ ΜΟΝΙΜΟ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ. ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΣΟ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ, ΕΧΕΙ ΧΩΡΙΣΕΙ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΡΩΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ “ΕΝΑΡΕΤΟΙ”, ΚΑΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΕΙ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΣΚΕΨΗ, ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΙΣΤΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ.

Πηγή: DarkNights

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα