Χακαρίστηκε η κρυπτογράφηση σκληρών δίσκων των Linux;

Posted on 23/05/2023 by revconsciousness

Χακαρίστηκε η κρυπτογράφηση σκληρών δίσκων των Linux;
(30/4/2023)

Ο Ivan, αναρχικός που βρίσκεται προφυλακισμένος στη Γαλλία εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, ενημέρωσε σε γράμμα του πως η γαλλική αστυνομία κατάφερε ν’ αποκτήσει πρόσβαση στο περιεχόμενο του laptop του (1). Το εν λόγω laptop είχε εγκατεστημένο κρυπτογραφημένο λειτουργικό σύστημα Ubuntu Linux. Απεναντίας, δεν κατάφεραν να αποκτήσουν πρόσβαση σε μια άλλη συσκευή με εγκατεστημένα Windows, η οποία όμως είχε κρυπτογραφηθεί με Bitlocker. Ο Ivan εξήγησε στο γράμμα του πως είχε χρησιμοποιήσει για το σύστημα (των Ubuntu) 20-ψήφιο κωδικό, αποτελούμενο από γράμματα, αριθμούς και ειδικούς χαρακτήρες.

Όχι, η κρυπτογράφηση δίσκων των Linux ούτε “έσπασε”, ούτε και είναι “μη-ασφαλής”. Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, όπως επίσης και οι αλγόριθμοι, έχουν εξελιχθεί, συνεπώς τα δεδομένα περί κρυπτογραφίας πρέπει να ελεγχθούν ξανά και, αν είναι αναγκαίο, να δεχθούν ενημερώσεις.

Λίστα περιεχομένων:

Το σύστημα κρυπτογράφησης Linux Unified Key Setup (LUKS) εν συντομία
Η τρωτότητα των Ubuntu 18.04, των Tails και λοιπών λειτουργικών συστημάτων
Ασφαλείς κωδικοί

Έκτοτε, έχουν ανακύψει συζητήσεις στο διαδίκτυο και στους κύκλους μας σχετικά με το πώς συνέβη κάτι τέτοιο, αν ευθύνεται ένας μη-αναβαθμισμένος αλγόριθμος κρυπτογράφησης στην εγκατεστημένη έκδοση των Ubuntu του Ivan, και τι σημαίνει κάτι τέτοιο για την ασφάλεια άλλων συστημάτων της Linux. Έχουμε ακούσει επίσης ισχυρισμούς πως η κρυπτογράφηση του λειτουργικού συστήματος Tails -που αποτελεί ένα ακόμη σύστημα της Linux- δεν ήταν ασφαλής, λόγω μη-αναβαθμισμένων αλγόριθμων. Το ζήτημα της κρυπτογράφησης συσκευών δεν είναι εύκολα κατανοητό από πολλούς, οπότε θα θέλαμε να θέσουμε κάποιες βάσεις σ’ αυτή τη συζήτηση με την παρούσα δημοσίευση.

Όλα τα λειτουργικά συστήματα της Linux χρησιμοποιούν τη μέθοδο Linux Unified Key Setup -ή εν συντομία “LUKS”– για την κρυπτογράφηση σκληρών δίσκων. Η βάση της υπόθεσης πως για την περίπτωση του Ivan ευθύνεται ένας μη-αναβαθμισμένος αλγόριθμος, είναι το γεγονός ότι η έκδοση Ubuntu 18.04 (που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2018, όπως δηλώνει η συντομογραφία) χρησιμοποιεί ακόμα τις σχετικά απαρχαιωμένες προδιαγραφές “LUKS1” για την κρυπτογράφηση σκληρών δίσκων, ενώ οι νεότερες εκδόσεις των Linux χρησιμοποιούν προδιαγραφές “LUKS2” για τον σκοπό αυτό (2). Για να καταλάβουμε πώς σχετίζονται αυτά, είναι απαραίτητο να έχουμε μια εικόνα της κρυπτογραφικής μεθόδου “LUKS”, καθώς και να κατανοήσουμε τι ρόλο παίζει σε αυτό η λεγόμενη λειτουργία παραγωγής κλειδιού. Δυστυχώς, το ζήτημα αυτό είναι κάπως τεχνικής φύσεως, παρ’ όλα αυτά θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε όσο πιο ξεκάθαρο μπορούμε.

Το σύστημα κρυπτογράφησης Linux Unified Key Setup (LUKS) εν συντομία

Ένας σκληρός δίσκος που κρυπτογραφείται με τη μέθοδο “LUKS”, είναι ένα πεδίο με δύο μέρη, με μια μη-κρυπτογραφημένη κεφαλίδα, και ένα κρυπτογραφημένο σώμα. Το σώμα εμπεριέχει τα πραγματικά κρυπτογραφημένα δεδομένα, ενώ η κεφαλίδα πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως ένα εγχειρίδιο οδηγιών: Ποιος αλγόριθμος κρυπτογράφησης χρησιμοποιείται για το σώμα, τι μέγεθος πρέπει να έχει το σώμα, σε ποια σημεία του σκληρού δίσκου τοποθετείται το σώμα, ποια είναι η ταυτότητα της διχοτομημένης συσκευής, κλπ. – Μοιάζει κάπως έτσι:

LUKS header information
Version:        2
UUID:           d077227a-eb02-4349-ab5b-fd9494ade3a6

Data segments:
  0: crypt
        offset: 16764544 [bytes]
        length: (whole device)
        cipher: aes-xts-plain64
        sector: 512 [bytes]
        ...

Κάτι σημαντικό για εμάς: Η κεφαλίδα περιέχει επίσης τις πληροφορίες για το ποια λειτουργία παραγωγής κλειδιού πρόκειται να χρησιμοποιηθεί κατά τη διαδικασία κρυπτογράφησης ή αποκρυπτογράφησης. Η παραγωγή κλειδιού (Key Derivation Function) είναι μια κρυπτογραφική μετατροπή του κωδικού πρόσβασης στο κλειδί με το οποίο κρυπτογραφήθηκε το σώμα, και με το οποίο αυτό μπορεί να αποκρυπτογραφηθεί ξανά. Σε αντίθεση με ό,τι μπορεί να σκέφτεται κάποιος, δεν είναι ο ίδιος ο κωδικός πρόσβασης το κλειδί με το οποίο κρυπτογραφήθηκε το σώμα, αλλά από αυτόν μονάχα παράγεται το πραγματικό κλειδί. Θα εξηγήσουμε σε λίγο γιατί είναι απαραίτητο αυτό το ενδιάμεσο βήμα. Αρχικά, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε απλώς πως υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί αλγόριθμοι για την παραγωγή κλειδιού, και πως οι πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες στην κεφαλίδα είναι απαραίτητες για την παραγωγή κλειδιού.

Ας δούμε ένα παράδειγμα, με την απεικόνιση του κωδικού “dPhdWnv1.3k4d4,szv!”:

Τώρα τίθεται το ερώτημα, γιατί λοιπόν χρειάζεται το ενδιάμεσο βήμα, αντί απλώς να κρυπτογραφείται/αποκρυπτογραφείται το σώμα του σκληρού δίσκου απευθείας με τον κωδικό πρόσβασης. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να εξετάσουμε το σενάριο επίθεσης απ’ το οποίο υποτίθεται ότι προστατεύει η κρυπτογράφηση: Κανείς δε θα προσπαθούσε να σπάσει τον πραγματικό αλγόριθμο – στην προκειμένη περίπτωση: AES-XTS-PLAIN64: Αυτό, από έρευνες, θεωρείται ασφαλές. Συνήθως, οι άνθρωποι προσπαθούν να μαντέψουν τον κωδικό πρόσβασης δοκιμάζοντας απλώς όλους τους πιθανούς συνδυασμούς χαρακτήρων. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται “brute force”. Κάθε προσπάθεια κοστίζει σε υπολογιστική ισχύ, μνήμη και χρόνο, επομένως κάποιος συνήθως θα χρησιμοποιήσει έναν εξαιρετικά ισχυρό υπολογιστή ή μια συστάδα πολλών υπολογιστών. Υπάρχει επίσης αποκλειστικό λογισμικό που λειτουργεί με λίστες γνωστών κωδικών πρόσβασης, ή ακόμα και με προσωπικά δεδομένα για τον ιδιοκτήτη (γλώσσες, ενδιαφέροντα, κωδικούς πρόσβασης που χρησιμοποιεί για άλλες υπηρεσίες) για την ανάδειξη πιο πιθανών συνδυασμών.

Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι η λειτουργία παραγωγής κλειδιού: Η ιδέα είναι να επεκταθεί η αποκρυπτογράφηση με τον σωστό κωδικό πρόσβασης, προσθέτοντας το ενδιάμεσο βήμα της παραγωγής κλειδιού, που λαμβάνει τόσο λίγα χιλιοστά του δευτερολέπτου ώστε δε γίνεται καν αντιληπτό στην καθημερινή χρήση ενός υπολογιστή, αλλά αυξάνει σημαντικά την προσπάθεια για μαζική εικασία κωδικών πρόσβασης. Η λειτουργία παραγωγής κλειδιού προστατεύει κυρίως τους μικρούς κωδικούς πρόσβασης και αυτούς που αποτελούνται από μια μικρότερη ομάδα πιθανών χαρακτήρων: Για έναν κωδικό πρόσβασης που αποτελείται από μόλις 6 ψηφία, για παράδειγμα, η πληθώρα όλων των πιθανών συνδυασμών υπολογίζεται πολύ πιο γρήγορα από ότι για έναν αλφαριθμητικό κωδικό πρόσβασης 20 χαρακτήρων.

Υπάρχουν υψηλές απαιτήσεις για τη λειτουργία παραγωγής κλειδιού: Απ’ τη μία πλευρά, θα πρέπει να είναι σε θέση να αντεπεξέρχονται απέναντι σε τεράστιες συστάδες υπολογιστών που έχουν ασύλληπτη υπολογιστική ισχύ στη διάθεσή τους, και συνάμα, η κρυπτογράφηση και η αποκρυπτογράφηση σε καθημερινούς φορητούς και σταθερούς υπολογιστές δε θα πρέπει να απαιτούν τόσο χρόνο ώστε να καθίστανται πλέον μη-πρακτικές. Η λύση σ’ αυτό το πρόβλημα είναι –για να το θέσουμε εν συντομία– η ανάπτυξη μαθηματικών αλγορίθμων σχεδιασμένων με τέτοιο τρόπο ώστε ακόμη κι όταν πολλαπλασιάζεται η υπολογιστική ισχύς, ο χρόνος που απαιτείται για την παραγωγή κλειδιού να παραμένει σχετικά ίδιος.

Η τρωτότητα των Ubuntu 18.04, των Tails και λοιπών λειτουργικών συστημάτων

Τώρα που εξηγήθηκε η έννοια της λειτουργίας παραγωγής κλειδιού, επιστρέφουμε στο laptop του Ivan: Σύμφωνα με το γράμμα του, σ’ αυτό ήταν εγκατεστημένη η έκδοση 18.04 των Ubuntu. Αυτή η έκδοση των Ubuntu εξακολουθεί να χρησιμοποιεί το ξεπερασμένο μοντέλο κρυπτογράφησης LUKS1, το οποίο με τη σειρά του χρησιμοποιεί μια ξεπερασμένη λειτουργία παραγωγής κλειδιού (PBKDF2). Είναι γνωστό πως αυτό είναι ελάχιστα χρήσιμο απέναντι σε εξειδικευμένα μηχανήματα, και επομένως πλέον δε θεωρείται ασφαλές. Εξ ου και η υπόθεση πως ήταν η παρωχημένη λειτουργία παραγωγής κλειδιού που επέτρεψε την πρόσβαση στο laptop του Ivan. Κι άλλες εκδόσεις επηρεάζονται απ’ αυτήν την ενδεχόμενη τρωτότητα, εάν η πρώτη τους εγκατάσταση ήταν πολύ καιρό πριν: Πράγματι, ο αλγόριθμος συνήθως δε βελτιώνεται σε μια υπάρχουσα εγκατάσταση όταν εκτελείται μια πλήρης αναβάθμιση λογισμικού (π.χ. από το Ubuntu 18.04 στο Ubuntu 22.04) (3). Έχει επίσης συζητηθεί ότι, ενώ η κοινότητα προγραμματιστών πίσω από το λειτουργικό σύστημα Tails έχει εδώ και αρκετά χρόνια στη λίστα μελλοντικών εργασιών της τη μετάβαση στην πιο ασφαλή κρυπτογράφηση LUKS2, παρ’ όλα αυτά δεν την έχει ακόμη εφαρμόσει. Αυτό φαίνεται και πάλι να οδήγησε άλλους να ισχυριστούν ότι η κρυπτογράφηση σε στικάκι Tails δεν είναι ασφαλής (4).

Τι πρέπει να συμπεράνουμε απ’ αυτό; Βασικά, είναι ανησυχητικό ότι πολλές παλιές εγκαταστάσεις Linux χρησιμοποιούν έναν απαρχαιωμένο αλγόριθμο για κρυπτογράφηση σκληρού δίσκου. Οι χρήστες με παλαιότερες εγκαταστάσεις πρέπει τώρα να αποφασίσουν εάν είναι αρκετά τεχνολογικά-προνοητικοί ώστε να αναβαθμίσουν οι ίδιοι την κρυπτογράφησή τους –υπάρχει ένας οδηγός για αυτό στο wiki μας–, να επανεγκαταστήσουν το λειτουργικό τους σύστημα, ή να αποδεχτούν τη χρήση ενός απαρχαιωμένου αλγόριθμου. Ωστόσο, το αν η συγκεκριμένη τρωτότητα έπαιξε κάποιον ρόλο στην περίπτωση του Ivan, αποτελεί απλώς υπόθεση και όχι γεγονός. Η πιθανότητα ότι τον παρακολουθούσαν ή ότι τον βιντεοσκοπούσαν κατά την εισαγωγή του κωδικού πρόσβασής του, ότι έχει ξαναχρησιμοποιήσει τον ίδιο κωδικό πρόσβασης σε διαφορετικά σημεία, ότι ο κωδικός πρόσβασης ήταν απλώς μη-ασφαλής, ακόμη και ότι τα ίχνη χρήσης στο πληκτρολόγιο θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη για τον κωδικό πρόσβασης, όλα τα παραπάνω αποτελούν πιθανές εξηγήσεις για την πρόσβαση στα δεδομένα του. Λαμβάνοντας υπόψη τις ασαφείς πληροφορίες, δηλώσεις όπως “Η κρυπτογράφηση των Tails έχει σπάσει” φαίνονται κινδυνολογικές και αμφίβολες.

Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί πόσο σοβαρός είναι στην πραγματικότητα ένας απαρχαιωμένος αλγόριθμος: Μια καλύτερη λειτουργία παραγωγής κλειδιού που κάνει πιο δύσκολη τη διαδικασία brute forcing, αναμφίβολα συμβάλλει κατά πολύ στα επίπεδα ασφαλείας της κρυπτογράφησης συσκευών. Αντίθετα, ωστόσο, αυτό δε σημαίνει πως όλες οι συσκευές που χρησιμοποιούν έναν απαρχαιωμένο αλγόριθμο παραγωγής κλειδιού είναι κατ’ ανάγκη θεμελιωδώς μη-ασφαλείς. Πρώτα και κύρια, η ασφάλεια της κρυπτογράφησης LUKS εξαρτάται από την ασφάλεια του κωδικού πρόσβασης, και, ενώ αυτή βελτιώνεται με έναν καλό κωδικό πρόσβασης, δεν επιδεινώνεται από έναν απαρχαιωμένο αλγόριθμο παραγωγής κλειδιού. Ένας καλός κωδικός πρόσβασης, δηλαδή ένας πραγματικά τυχαία δημιουργημένος κωδικός πρόσβασης με επαρκές μήκος και αποτελούμενος από μια αρκετά μεγάλη δεξαμενή γραμμάτων, ψηφίων και ειδικών χαρακτήρων, απαιτεί αδιανόητο χρόνο για να σπάσει, ακόμη και με μια ξεπερασμένη λειτουργία παραγωγής κλειδιού, ακόμη και με ασύλληπτα ποσά πόρων. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να βασιζόμαστε σε εκτιμήσεις για το τι είδους πόροι είναι διαθέσιμοι σε έναν πιθανό εισβολέα. Ωστόσο, θεωρούμε τουλάχιστον απίθανο τέτοιους κωδικούς πρόσβασης –ακόμη και με ανεπαρκή παραγωγή κλειδιού– να μπορούν να τους σπάσουν με brute force χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση.

Ασφαλείς κωδικοί

Μια μικρή προσθήκη σχετικά με τους ασφαλείς κωδικούς: Κάνοντας λόγο για τυχαίο κωδικό, αυτό σημαίνει να έχει παραχθεί από μηχάνημα. Ένας κωδικός δημιουργημένος από εσένα, δε θα είναι ποτέ τόσο ασφαλής όσο ένας τυχαίος κωδικός: Ακόμα και ο κωδικός dPhdWnv1;3k4d4;szv! φαίνεται ασφαλής με μια πρώτη ματιά, με τα κεφαλαία και τα μικρά γράμματα, με τους αριθμούς και τους ειδικούς χαρακτήρες. Παρ’ όλα αυτά, αποτελεί απλώς συντομογραφία της όχι-και-τόσο-μυστικής γερμανικής φράσης “Die Philosophen haben die Welt nur verschieden interpretiert; es kommt aber darauf an, sie zu verändern.”, με κάποια φωνήεντα να έχουν αντικατασταθεί από αριθμούς και με κάποιους ειδικούς χαρακτήρες να έχουν προστεθεί. Τέτοια και αντίστοιχα κόλπα είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένα, αλλά μπορούν εύκολα να προβλεφθούν έπειτα από καλή έρευνα και διαισθητικότητα, και δεν αποτελούν τη βάση ενός πραγματικά ασφαλούς κωδικού.

Η κοινότητα των Tails συστήνει στις οδηγίες της να χρησιμοποιούμε κωδικούς “Diceware” (*δημιουργημένους τυχαία από αλληλουχία ρίψεων ζαριού).

(1) https://lanemesi.noblogs.org/post/2023/04/09/qualche-novita-su-ivan-recluso-nel-carcere-di-villepinte-francia-8-aprile-2023/ και https://www.csrc.link/read/some-initial-notes-on-the-investigation-file-against-ivan.html / Onion link: http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html#fnref:1

(2) https://mjg59.dreamwidth.org/66429.html / Onion link: http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html#fnref:2

(3) Αυτό γίνεται κατανοητό ως εξής: Στη χειρότερη περίπτωση, το να παίζεις με τις ρυθμίσεις της κρυπτογράφησης μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια των δεδομένων, και σαφώς θες να αποφεύγεις τέτοια ρίσκα όταν αναβαθμίζεις το λειτουργικό σου σύστημα. / Onion link: http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html#fnref:3

(4) Η κοινότητα των Tails εργάζεται για την επιδιόρθωση αυτού, η οποία αναμένεται να είναι διαθέσιμη στην έκδοση Tails 5.13, τέλη Μάη 2023: https://gitlab.tails.boum.org/tails/tails/-/merge_requests/1116 / Onion link: http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html#fnref:4

http://7sk2kov2xwx6cbc32phynrifegg6pklmzs7luwcggtzrnlsolxxuyfyd.onion/en/2023/04/30/is-linux-hard-disk-encryption-hacked/index.html

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ελαχιστοποιώντας τα ίχνη DNA σε συγκρουσιακές στιγμές

Posted on 23/05/2023 by revconsciousness

Ελαχιστοποιώντας τα ίχνη DNA σε συγκρουσιακές στιγμές

Σύμφωνα με την εμπειρία μας, οι περισσότεροι/ες από εμάς στη Βόρεια Αμερική δεν έχουμε συνηθίσει να μεριμνούμε πολύ για τα ίχνη DNA. Οι πληροφορίες σχετικά με το πώς αφήνονται ή αποτρέπονται τα ίχνη DNA περιορίζονται σε κάμποσους μύθους που κυκλοφορούν. Τούτου λεχθέντος, μπορείτε να είστε αρκετά βέβαιοι/ες ότι όποτε γίνεται ένας εμπρησμός, θα εμπλέκεται και μια εγκληματολογική ομάδα ανάλυσης DNA. Για παράδειγμα, πρόσφατα πραγματοποιήθηκε μια σύλληψη για έναν εμπρησμό στα πλαίσια της Jane’s Revenge, αφότου περισυλλέχθηκε DNA απ’ τον τόπο του εγκλήματος. Θέλουμε να συνοψίσουμε μερικές πρακτικές σκέψεις. Οπλίζοντας τους εαυτούς μας με υποτυπώδη προετοιμασία και ακριβή κατανόηση του τρόπου μεταφοράς του DNA, έχουμε τη δυνατότητα να περιορίσουμε δραστικά την ποσότητα του DNA που αφήνουμε πίσω.

Αν και το DNA είναι κάτι που πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου όταν σχεδιάζουμε τη συμμετοχή μας σε μια συγκρουσιακή στιγμή, δε θέλουμε οι άνθρωποι να αισθάνονται καταβεβλημένοι απ’ αυτές τις πληροφορίες. Η πρακτική γνώση μάς δίνει τη δυνατότητα να αποφύγουμε τη διττή παγίδα της απερισκεψίας (να ενεργούμε σα να μην υφίσταται το DNA) και της αδράνειας (λες και είναι αναπόφευκτο το να αφήνουμε ίχνη και να αναλύονται σε εργαστήρια).

Όπως σημειώνεται στα Πρωτόκολλα Ελαχιστοποίησης του DNA στη Βιβλιοθήκη Απειλών του CSRC: «Αποβάλλουμε συνεχώς DNA σε διάφορες μορφές. Τα κύτταρα του δέρματος, τα μαλλιά, το σάλιο, το αίμα και ο ιδρώτας, είναι όλα πηγές DNA και, σε αντίθεση με τα δακτυλικά αποτυπώματα, δεν μπορούν ποτέ να αφαιρεθούν αξιόπιστα από ένα αντικείμενο μόλις επιμολυνθεί. Τα Πρωτόκολλα Ελαχιστοποίησης DNA προορίζονται να επιτρέπουν τον χειρισμό αντικειμένων χωρίς να αφήνονται πάνω τους ίχνη DNA. Όπως θα περίμενε κανείς, αυτά τα πρωτόκολλα στοχεύουν στην εξάλειψη των κυττάρων του δέρματος, των μαλλιών, των σωματιδίων του σάλιου που γεννιούνται στον αέρα, του αίματος και του ιδρώτα που έρχονται σε επαφή με τα αντικείμενα. Συχνά εμπλέκεται και η χημική καταστροφή του DNA». Για να αποτρέψετε ή τουλάχιστον να περιορίσετε σημαντικά τα ίχνη DNA, είναι απαραίτητο να φοράτε καινούρια γάντια, μάσκα προσώπου, δίχτυ μαλλιών ή, ακόμη καλύτερα, κλειστό κάλυμμα κεφαλής (π.χ. κολυμβητικό σκουφάκι), και καθαρά ρούχα με μακριά μανίκια και παντελόνι, ώστε να καλύπτεται όσο το δυνατόν περισσότερο δέρμα.

Στο πλαίσιο μιας συγκρουσιακής στιγμής, υπάρχουν πολλά πράγματα για τα οποία πρέπει να προετοιμαστείτε:

Ή σπάστε το ή κάψτε το – όχι και τα δύο. Το να σπάτε κάτι, μπορεί μερικές φορές να περιλαμβάνει πολλή επαφή με το αντικείμενο, η οποία ενέχει κίνδυνο να μεταφερθούν ίχνη DNA στο εν λόγω αντικείμενο (ειδικά αν πρέπει να σκαρφαλώσετε σε αυτό). Μια παρατεταμένη φωτιά θα καταστρέψει τα ίχνη DNA, αλλά για ένα αντικείμενο που πρώτα θρυμματίζεται και στη συνέχεια καίγεται, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί εγγύηση · τα σημεία του αντικειμένου που έχει αγγιχθεί μπορεί να μη θερμαίνονται επαρκώς από τις φλόγες ώστε να καταστραφούν όλα τα ίχνη. Στο πλαίσιο μιας σύγκρουσης, αυτό σημαίνει πως τα άτομα με εμπρηστικές προθέσεις θα πρέπει να προσπαθήσουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες νωρίς, προτού άτομα με σπασιματικές προθέσεις χτυπήσουν έναν συγκεκριμένο στόχο. Ένα λιγότερο ιδανικό σενάριο: Ένα πλήθος σπάει ένα αυτοκίνητο, ίσως κάποιος αγγίξει το αυτοκίνητο με γάντια που έχουν φορεθεί πολλές φορές (και έτσι έχουν συσσωρευτεί ίχνη DNA πάνω τους) ή κόβεται από σπασμένο τζάμι, και λίγα λεπτά αργότερα κάποιος πυρπολεί το αυτοκίνητο. Ένα ιδανικό σενάριο: Το αυτοκίνητο καίγεται πρώτα, κάτι που δεν απαιτεί σπάσιμο – είτε τοποθετείται ένα μπουκάλι με εύφλεκτο υγρό στο μπροστινό ελαστικό (πιο γρήγορο, κάτω από ένα λεπτό), είτε τοποθετούνται προσανάμματα παραφήνης στο μπροστινό ελαστικό (πιο αργό, περίπου πέντε λεπτά). Μερικές φορές, για ν’ αποκτήσετε πρόσβαση σε ένα κτίριο, είναι απαραίτητο να σπάσετε είτε ένα παράθυρο είτε μια πόρτα, αλλά μηχανήματα και οχήματα μπορούν να καούν χωρίς να σπαστούν τοποθετώντας το εμπρηστικό υλικό στο σωστό σημείο.
Φορέστε καινούργια αδιαπέραστα γάντια που δεν έχετε αγγίξει ποτέ στο παρελθόν, και φορέστε τα τελευταία, μόλις έχετε ήδη αλλάξει αμφίεση στο μαύρο μπλοκ. Αυτό επειδή θέλετε ν’ αποφύγετε τυχόν δέρμα, τρίχες ή ιδρώτα στο εξωτερικό των γαντιών, τα οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταφερθούν σε οποιοδήποτε αντικείμενο αγγίξετε. Τα εργαλεία που φέρνετε να τα πιάνετε πάντα με ένα τέτοιο καινούργιο ζευγάρι γάντια, ακόμα κι αν δεν σκοπεύετε να τα πετάξετε. Φροντίστε τα εργαλεία που χρησιμοποιείτε, και ειδικά τους μηχανισμούς που αφήνετε στο σημείο, να είναι από την αρχή απαλλαγμένα από το DNA σας και να τα έχετε μεταφέρει προσεκτικά. Τα γάντια πλυσίματος πιάτων είναι εξαιρετικά κατά την προετοιμασία της δράσης (όπου δεν έχει σημασία να ξεχωρίζετε). Για κατά τη διάρκεια μιας σύκγρουσης, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γάντια εργασίας που έχουν μια παχιά αδιαπέραστη επίστρωση στις παλάμες και τα δάχτυλα. Έχετε ένα επιπλέον ζευγάρι που μπορείτε να το αλλάξετε σε περίπτωση που αγγίξετε κατά λάθος το πρόσωπό σας ή κάτι αντίστοιχο.
Εάν πρόκειται να χρησιμοποιήσετε σφυρί, εξασκηθείτε στο σπάσιμο τζαμιών σε ελεγχόμενο περιβάλλον πριν τη θέρμη της στιγμής. Το αίμα είναι μια πολύ ξεκάθαρη πηγή DNA ακόμα και για τον πιο ανίκανο ερευνητή. Το βασικό είναι να βεβαιωθείτε ότι το χέρι ή ο καρπός σας δεν περνά ποτέ μέσα απ’ το τζάμι, κάτι που απαιτεί να βάζετε δύναμη απ’ τον καρπό και όχι απ’ τον αγκώνα ή τον ώμο. Μια γρήγορη κίνηση του καρπού παράγει επαρκή δύναμη με ένα σωστά ζυγισμένο σφυρί.
Προσέξτε να μην έχετε κάτι που μπορεί να πέσει κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης – τα κλειστά φερμουάρ είναι φίλοι σας. Να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όταν ψάχνετε μέσα σε τσάντες ή σακίδια.
Ό,τι ρουχισμός χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, δε θα πρέπει να ανακτηθεί από την ομάδα ιατροδικαστών, εάν αυτό μπορεί να αποφευχθεί. Οι μέρες που αφήναμε έναν τεράστιο σωρό από μαύρα φούτερ στη μέση του δρόμου πρέπει να τελειώσουν – τα ρούχα κατά κανόνα θα έχουν ίχνη DNA πάνω τους. Στην ιδανική περίπτωση, πρέπει να παίρνετε τα ρούχα μαζί σας αρκετά μακριά, ώστε να μπορείτε να τα ξεφορτωθείτε σωστά (είτε να τα κάψετε, είτε να τα βάλετε κάπου όπου αν βρεθούν, δε θα μπορεί να θεωρηθεί ότι σχετίζονται με τη σύγκρουση). Επαφίεται στην κρίση σας να αποφασίσετε εάν θα προσπαθήσετε να μεταφέρετε τα ρούχα μακριά ή αν θα τα κρύψετε κάπου στη διαδρομή της διαφυγής σας. Σε περίπτωση ψαχτικής μετά, τα μαύρα ρούχα μπορεί να είναι αρκετά για να σας απαγγελθούν κατηγορίες, αλλά είναι σχεδόν απίθανο να καταλήξουν σε καταδίκη από μόνα τους. Όμως, οποιοσδήποτε χαρακτηριστικός ρουχισμός ή άλλα αντικείμενα στην τσάντα μπορεί να είναι πιο ενοχοποιητικά, επομένως θα πρέπει να αξιολογήσετε τον κίνδυνο ψαχτικής στην τσάντα σας και να τον σταθμίσετε σε σχέση με τον στόχο να μείνουν τα επιχειρησιακά σας ρούχα μακριά από τα χέρια της αστυνομίας. Αντικείμενα που δεν μπορούν να κρυφτούν σε ένα σακίδιο πλάτης (όπως μεγάλες ασπίδες), μπορούν να καβατζωθούν ή να επικαλυφθούν με χλωρίνη (το οποίο έχει περίπου 10% υποχλωριώδες νάτριο – διαβάστε περαιτέρω πληροφορίες) ή να καούν με εύφλεκτο υλικό που τοποθετείται αμέσως κατά τη διαδρομή της διαφυγής σας (σε πλαστικά μπουκάλια τα οποία θα καούν, όχι σε μπιτόνι).
Μη χρησιμοποιείτε ταινία για την κατασκευή εκρηκτικών μολότοφ. Η ταινία αποτελεί μαγνήτη DNA. Αντιθέτως, χρησιμοποιήστε πλαστικά zip-tie (tire-up), για να δέσετε τα εκρηκτικά/πυροτεχνήματα στο μπουκάλι με το εύφλεκτο υγρό. Ιδανικά, για περαιτέρω σιγουριά, τοποθετήστε δύο εκρηκτικά μασούρια (π.χ. κινέζους), ελαχιστοποιώντας τις πιθανότητες να μη σκάσει η μολότοφ και να μπορεί μετά να ανακτηθεί (ξανά, διαβάστε περαιτέρω πληροφορίες). Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό αν πρέπει να καβατζωθούν προτού χρησιμοποιηθούν. Οι κινέζοι και τα πυροτεχνήματα από μόνα τους έχουν σχεδόν αντίστοιχη αποτελεσματικότητα στο να κρατούν σε απόσταση τους μπάτσους, χωρίς συνάμα να εμπεριέχουν τους ίδιους κατασταλτικούς κινδύνους με μια μολότοφ – πρέπει επίσης να φροντίσετε να μην αφήσετε ίχνη DNA στο περίβλημα του υλικού σας. Οι παραδοσιακές μολότοφ (με γυάλινο μπουκάλι) χρειάζεται να πέσουν σε σκληρή επιφάνεια προκειμένου να σπάσουν, επομένως είναι αναξιόπιστες όταν ρίχνονται στο εσωτερικό κτιρίων. Για παράδειγμα, στο σημείο του πρώτου εμπρησμού στα πλαίσια της Jane’s Revenge, βρέθηκε DNA τριών ατόμων σε μολότοφ που δεν έσκασε, στο τζάμι του παραθύρου, καθώς και σε έναν αναπτήρα (η εγκληματολογική ανάλυση είναι εδώ, χρησιμοποιήστε Tor Browser).

Για περαιτέρω πληροφορίες, διαβάστε τις Στρατηγικές Αποτροπής της Πρόσβασης της Αστυνομίας σε Δεδομένα DNA, και τη θεματική DNA στο CSRC (Κέντρο Πληροφοριών περί Αντι-Παρακολούθησης).

– Στάλθηκε ανώνυμα με email

Πηγή: Scenes from the Atlanta Forest

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Punky Mauri Presente! (14 χρόνια μετά)

Posted on 22/05/2023 by revconsciousness

Punky Mauri Presente!

14 χρόνια μετά τον θάνατο σε δράση του Mauricio Morales

(Αναδημοσίευση κειμένου που κυκλοφόρησε το 2019 -ακριβώς 10 χρόνια μετά τον θάνατο του Mauri κατά τη διάρκεια εκρηκτικής επίθεσης στη Σχολή Δεσμοφυλάκων στη Χιλή, στις 22 Μάη 2009- και είχε μεταφραστεί στα ελληνικά από το εγχείρημα του Ragnarok)

Η ΜΑΥΡΗ ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΑΥΡΩΝ ΟΙΩΝΩΝ

“Έχει ήδη προχωρήσει η νύχτα. Δεν κάνει τόσο κρύο για τα τόσα ρούχα που σκοτεινιάζουν την εικόνα μας, μα δεν πειράζει, ο άνεμος αναζωογονεί το ταχύ βάδισμά μας. Είμαστε στην ώρα μας. Όλα έχουν κυλήσει ομαλά ως τώρα. Είμαστε μόνοι, μόνοι όπως ήμασταν και θά ‘μαστε πάντα. Μέσω των ζοφερών και διαλυμένων δρόμων, κυκλώνουμε το εργοστάσιο της φυλακής. Πλησιάζουμε. Το επόμενο βήμα είναι κοντά. Μες στο μυαλό μου επανεξετάζω το συμφωνημένο σχέδιο…”

– “Un saludo de Libertad” (1)

Έπειτα από μια περίοδο διακοπών, ενώ καραδοκούσε ένα μεγάλο σαββατοκύριακο για πολλούς, η πόλη του Santiago έπεσε για ύπνο εκείνο το κρύο ξημέρωμα της 22ας Μάη του 2009. Ένα μέρος της Λεωφόρου Matta παρέμενε ήσυχο, μακριά απ’ τα φώτα και τις επιχειρηματικές εγκαταστάσεις. Δυο ποδηλάτες μόνον κινούνται, ως δυο φιγούρες θολές για τις κάμερες ασφαλείας.

Η κίνηση διακόπτεται όταν οι φιγούρες χωρίζονται, και η μία κατεβαίνει απ’ το ποδήλατο για να φτιάξει κάτι στο σακίδιό της. Μια μεγάλη λάμψη κόβει τότε το πλάνο.

Ο θόρυβος μιας δυνατής έκρηξης αντηχεί στους δρόμους, η σύγχυση ξαγρυπνά το μέρος, δίνοντας σήμα στην αστυνομία.

Καταμεσής της οδού Ventura Lavalle, στη γωνία σχεδόν με την Artemio Gutiérrez, ένα σώμα κείτεται ήδη άψυχο, τυλιγμένο από ίχνη πυρίτιδας, δίπλα από ένα περίστροφο με μία μόλις σφαίρα, κι από πίσω ένα μαύρο ποδήλατο που καρτερούσε να συνεχίσει τη διαδρομή του. Μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκεται η Σχολή Δεσμοφυλάκων, όπου οι ανθρωποφύλακες κατηχούνται και εκπαιδεύονται.

Η αστυνομία, ο Τύπος, οι πυροσβέστες και οι γείτονες κατακλύζουν το σημείο. Έπειτα απ’ την αρχική σύγχυση, η πρώτη έρευνα ξεκαθαρίζει το τι συνέβη. Ένας άνδρας σκοτώθηκε απ’ την πυροδότηση ενός εκρηκτικού μηχανισμού που κουβαλούσε · στόχος της επίθεσης ήταν το κτίριο των δεσμοφυλάκων.

Φωτογράφοι απ’ τον Τύπο προσεγγίζουν το άψυχο σώμα και καταγράφουν τις πρώτες εικόνες, τις οποίες και μεταδίδουν αφιλτράριστες για να σπείρουν τον τρόμο, ενώ μακάβριες και ψευδείς λεπτομέρειες διαδίδονται απ’ τα media όσο οι ώρες κυλούν.

Αφού αποκλείστηκε η περιοχή, η εγκληματολογική ομάδα των Carabineros σπεύδει να μαζέψει στοιχεία, φωτογραφίζει και μοιράζει από ‘να νούμερο σε κάθε κομμάτι που περισυλλέχθηκε. Καθώς δεν υπήρχε κάποιο αναγνωριστικό έγγραφο, προβαίνουν σε δακτυλοσκόπηση για να βρουν την ταυτότητα. Και την ανακαλύπτουν κατά τη διάρκεια του πρωινού.

Ο νεκρός άνδρας είναι ο Mauricio Morales, 27 ετών, αναρχικός, ο φάκελος του οποίου περιλαμβάνει συλλήψεις σε αναρχικές διαδηλώσεις. Απ’ τους δημοσιογράφους, τα tattoo του αναλύονται σχολαστικά. Είναι σχεδόν μεσημέρι της 22ας Μάη 2009.

Οι πρώτες επιδρομές στα σπίτια των συγγενών του ξεκινούν. Το κυνήγι ήδη έχει εξαπολυθεί.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΚΕΛΕΘΡΑ…

“Αν ο Τύπος μπορούσε να ρίξει το αίμα στην οθόνη, θα το είχε κάνει, αλλά ακόμα κι έτσι, το αίμα αυτό δε θά ‘παυε ν’ ανήκει σ’ έναν πολεμιστή που δεν το βούλωσε ποτέ, κι είναι η υψηλή αυτή αξία που πιότερο τους ενόχλησε.”

– “Macul con Grecia” (2)

Οι δημοσιογραφικές εταιρείες δεν βρήκαν επίθετα να κοσμήσουν το σκηνικό, δημιουργώντας μια κατάσταση δύσκολη. Η πραγματογνωμοσύνη για το πτώμα και τις πληγές του έφτασε σε σημείο να γίνεται αντιληπτή μόνο μέσω της λογικής της κρατικής τρομοκρατίας.

Στη 1:30 μ.μ., στα μεσημεριανά δελτία ειδήσεων, δημοσίευσαν την ταυτότητα του Mauri, μαζί με τη φωτογραφία του διαβατηρίου του, επισημαίνοντας επίσης πως ανήκε σε μια ομάδα στεγαστικής κατάληψης στο κέντρο του Santiago.

Για μήνες, οι αστυνομικές έρευνες για μια σειρά εκρηκτικών επιθέσεων ενάντια σε εξουσιαστικά και τραπεζικά σύμβολα στράφηκαν στις καταλήψεις, ειδικά σε κάποιες όπου η προπαγάνδα και η διάχυση αναρχικού λόγου και δράσης ήταν αδιάκοπη.

Τότε, σχεδόν ταυτόχρονα με τη δημοσίευση του ονόματος του Mauri, δύο εκκενώσεις συνέβησαν στο κέντρο του Santiago. Οι Carabineros εκκένωσαν ένα κλειστό σπίτι, που λειτουργούσε ως κοινωνικό κέντρο, και η Διεύθυνση Ερευνών εκκένωσε την κατάληψη “La Idea”, απ’ όπου υπήρξαν και συλλήψεις.

Συνεργεία ρεπόρτερ κάλυψαν τηλεοπτικά τις εκκενώσεις, μιλώντας για “πρόοδο στις έρευνες”. Μέσα από μεγαλόστομες διακυρήξεις, δηλώνουν πως ο σύντροφος του Mauri -ο οποίος, όντας τραυματισμένος, τράπηκε σε φυγή- πρόκειται να ταυτοποιηθεί και να συλληφθεί άμεσα.

Η Διεύθυνση Ερευνών πήγε τα συλληφθέντα συντρόφια σε μια απ’ τις εγκαταστάσεις της · εκεί επιχείρησαν να ανακρίνουν κάποια απ’ αυτά. Ρωτήθηκαν για το άτομο που ήταν παρέα με τον Mauri. Ρωτήθηκαν για ένα όνομα που “φαντάζονταν” τουλάχιστον πως ανήκε στο άτομο αυτό, αλλά τα συντρόφια αρνήθηκαν κατηγορηματικά να απαντήσουν. Δέχτηκαν έτσι πίεση, πως “αν δε συνεργάζονταν, θα τους έδειχναν φωτογραφίες απ’ το πώς ήταν το πτώμα”. Για την αστυνομία, το άψυχο κορμί του Mauri μετατράπηκε σε τρόπαιο, με το οποίο ήθελαν να χτυπήσουν όλο του το περιβάλλον.

Έπαιξε ολόκληρο συμπόσιο στα media με τον θάνατο του Mauri, διψούσαν να μάθουν για τη ζωή του, την οικογένειά του, τη συμπεριφορά του στο πανεπιστήμιο, υπογραμμίζοντας μέχρι και πως διατηρούσε χρέη σ’ ένα εμπορικό σπίτι, προσδοκώντας να τον ξεφτιλίσουν με κάθε τρόπο.

Συνεργεία ενός τηλεοπτικού καναλιού προσέγγιζαν τα συντρόφια και την οικογένεια που περίμεναν για τη μεταφορά του άψυχου κορμιού στα περίχωρα της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας · προσπάθησαν να αποσπάσουν δηλώσεις με το παλιό καλό κλισέ επιχείρημα: “Μα θέλουμε να δοθεί μια ευκαιρία προς υπεράσπισή του, να εξηγηθεί το τι έκανε, λέγονται πολύ άσχημα πράγματα…”. Τους έσπρωξαν και τους διαολόστειλαν.

Το ίδιο βράδυ, της 22ας Μάη, από ένα κανάλι ειδήσεων εμφανίστηκε μια χοντροκομμένη συνέντευξη με δύο υποτιθέμενους συντρόφους του Mauri, οι οποίοι, με τα μούτρα καλυμμένα και τη φωνή παραμορφωμένη, θα έδιναν λογαριασμό για το “σχέδιο” του συντρόφου, σε έναν διάλογο παράλογο κι ανούσιο. Αυτό ίσως είναι ένα απ’ τα πιο θλιβερά κι αξιοθρήνητα μονοπάτια που μπορεί κανείς να διαλέξει, καθώς χρησιμεύει σα βαρόμετρο του μίσους που εμπνέεται απ’ το πρόσωπο οποιουδήποτε ατόμου προσπαθεί, ρισκάροντας ακόμα και την ίδια του τη ζωή, να αντιτεθεί στους κυρίαρχους και την τάξη τους.

Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΕΝΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

“Συντρόφια, θεωρούμε ξεκάθαρο και έχουμε επίγνωση του τι πρόκειται τώρα να συμβεί, γνωρίζουμε τι δύσκολες μέρες και μήνες έπονται. Γνωρίζουμε επίσης πως ο πόνος κι η θλίψη για το φευγιό των αδερφών μας δεν μπορεί να μας παραλύει. Θυμόμαστε επίμονα πως έπεσε στη μάχη, πως η επίθεση έχει ποικίλες μορφές, πως καμιά δεν αξίζει πιότερο από κάποια άλλη. Μας αρέσει, λοιπόν, που η όμορφη φλόγα της αναρχικής καρδιάς του εξάπλωσε την αμείωτη επιθυμία για την εκμηδένιση της παρούσας πραγματικότητας.

Το κορμί του σήμερα βρίσκεται δέσμιο στα χέρια της αστυνομίας και των μηχανισμών της, μα η ενέργεια της ζωής του παραμένει μαζί μας, με τα συντρόφια που παρέα μ’ αυτόν, και με ποικίλους τρόπους, ήρθαν αντιμέτωπα με όσους θέλουν να μας μετατρέψουν σε σκλάβους.”

– “A warrior has died but our fire does not go out” (3)

Τα δύο εκκενωμένα σπίτια είχαν μεταξύ τους μιαν απόσταση περίπου 15 τετραγώνων, ανάμεσα στα οποία βρισκόταν το Κοινωνικό Κέντρο “Okupado” και η Βιβλιοθήκη “Sacco & Vanzetti”, ένα μέρος όπου ζούσε ο Mauri, και στο οποίο τα συντρόφια του αποφάσισαν ν’ αντιμετωπίσουν μια πιθανή εκκένωση και ν’ ανακινήσουν τα ύδατα της μνήμης.

Κουκουλωμένα απ’ την ταράτσα αντιμετώπισαν τα πρώτα μπατσικά που έφτασαν στο σημείο, και μέσα σε λίγα λεπτά ο δρόμος αποκλείστηκε, ενόσω ο Τύπος παρακολουθούσε τα καλύτερα σημεία.

Μα καθώς κατέφταναν τα όρνεα, κατέφταναν και τα συντρόφια από διαφορετικά σημεία · πολλά συντρόφια ήταν παρόντα, πολλά που δε γνώριζαν τον Mauri, παρακινήθηκαν όμως από μια γνήσια παρόρμηση αλληλεγγύης και αποφάσισαν να συμβάλουν.

Μες στο καταμεσήμερο, καταγράφονται οι πρώτες συγκρούσεις με τους δημοσιογράφους – αξιομνημόνευτο είναι το τσάκισμα ενός τηλεοπτικού συνεργείου, που, λίγο αργότερα, οδήγησε στη σύλληψη κάποιων συντρόφων. Θαρραλέα, ο Τύπος διώχθηκε απ’ το σημείο, αναδεικνύοντας τη συνενοχή, την αντίσταση και την επίθεση.

Δεν επρόκειτο για την υπεράσπιση ενός σπιτιού ή των συντροφισσών που απ’ την ταράτσα προκαλούσαν την εξουσία, επρόκειτο για την υπεράσπιση της μνήμης του Mauri, διαταράσσοντας τη νηνεμία της 22ας Μάη. Ένας σύντροφος έφυγε, ένας αδερφός, αλλά δε θα χαρίζαμε τα δάκρυά μας στον Τύπο και στους μπάτσους: υπήρχε πόνος, μα δεν υπήρχε υποχώρηση.

Ένα αντανακλαστικό και συλλογικό αίσθημα υπεράσπισης του συντρόφου αποτέλεσε τη σπίθα που πυροδότησε το φιτίλι · ο Mauri, ακούσια, λειτούργησε ως πυροκροτητής για την αναρχική ανταρσία.

Ίσως η ομορφιά της μεγάλης αυτής μέρας, της γεμάτης με συναισθήματα χαοτικά, να βρίσκεται στα χνάρια της αντιμετώπισης των πνοών του θανάτου και του κυνηγιού απ’ την αστυνομία.

Αντί της σιωπής, της υποταγής και της οπισθοχώρησης, η απάντηση ήταν η αντίσταση κι η επίθεση, η εκδίωξη των δημοσιογράφων απ’ τα πέριξ της κατάληψης “Sacco & Vanzetti”, η συμμετοχή πολλών συντροφισσών στο στήσιμο οδοφραγμάτων και στην αντιμετώπιση της επίθεσης των μπάτσων.

Αυτή είναι η ομορφιά της σύγκρουσης. Τις στιγμές ακριβώς όπου οι κυρίαρχοι και τα διάφορα τσουτσέκια τους λαχταρούσαν να δουν να διαχέεται η συντριβή, ο γενναίος τρόπος να ζήσουμε τις στιγμές αυτές ήταν και η καλύτερη προπαγάνδιση της αναρχίας και της συντροφικότητας.

Μετά τις 10 μ.μ., καμιά κατοσταριά συντρόφια συναντήθηκαν μπροστά απ’ τη “Sacco”, όπου απ’ το ένα της παράθυρο έπαιζε από ‘να ηχείο η μουσική που άκουγε ο Mauri, τα τραγούδια που τραγουδούσε για όσο η φωνή (και το γέλιο του) συνόδευαν τη νύχτα.

Αντιλαμβανόμενα την κίνηση των μπατσικών, τα συντρόφια στον δρόμο αποφάσισαν να βγουν να ορθώσουν οδοφράγματα τριγύρω στη γειτονιά. Ξεκίνησε μια σύγκρουση που διήρκεσε για ώρες, ταρακουνώντας το μέρος, αναζητώντας τις κύριες αρτηρίες. Ήταν μια νύχτα με πολλές λάμψεις.

Υπήρξαν συλλήψεις μαχητών δικών μας, και διάφορες προσπάθειες απ’ τους Carabineros να μπουκάρουν στην κατάληψη, αλλά ακόμη κι όταν έριξαν νερά (στμ.: απ’ τις αύρες) και χημικά, δεν μπήκαν τελικά. Στην ταράτσα περίμεναν εναγωνίως…

Με το πρώτο φως του πρωινού, τα οδοφράγματα ακόμη έβγαζαν καπνούς, και κάθε τοίχος στη γειτονιά θυμόταν τον Mauri. Ο σπόρος της μαύρης μνήμης είχε, λοιπόν, φυτευθεί.

ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ ΚΑΙ ΚΥΝΗΓΗΤΟ

“Σήμερα, το Κράτος, η αστυνομία, η οικονομική και πνευματική διοίκηση αυτής της χώρας έδειξαν την ανικανότητά τους με το να επιτίθενται σε σπίτια, ν’ αμολάνε χοντροκομμένες δηλώσεις, να επαναλαμβάνουν τις εικόνες ενός πασιφανέστατου πολιτικού κυνηγητού – δημοκρατικού ή δικτατορικού, μικρή η σημασία.”

– “Un saludo de Libertad” (4)

Εκατοντάδες συντρόφια από διαφορετικές γωνιές ήρθαν στην κηδεία, πολλά δίχως καν να δηλώνουν απόλυτη συγγένεια με τις ιδέες και τις δράσεις του Mauri, διαδήλωσαν με τον σεβασμό, την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα που διέπει τη μοναδική τους παρουσία.

Και ξανά, τις στιγμές όπου οι “ορθολογικοί” θεωρούσαν επιτακτικό το να βρουν όσο το δυνατόν περισσότερες καβάτζες έτσι ώστε να μη χτυπηθούν απ’ τις αστυνομικές επιθέσεις, οι αναρχικές μαζεύονταν για να αποχαιρετίσουν το υλικό σώμα του συντρόφου.

Μπαλακλάβες, κουκούλες και θέληση συνοδεύονταν απ’ το φέρετρο, στο οποίο, σε εξαίρετη σύμπλευση με τις ιδέες του Mauri, υπήρχε επιγραφή που έλεγε “Ούτε θεοί, ούτε αφέντες”. Η εξ αίματος οικογένειά του αποφάσισε να βγει απ’ τα αμάξια και να βαδίσει μαζί τον δρόμο προς το κοιμητήριο, παρέα μ’ όλα τα συντρόφια. Στόχος ήταν να αποτρέπαμε με κάθε κόστος τα μπατσικά ν’ αποκόψουν και ν’ απομονώσουν το φέρετρο.

Έπειτα απ’ την κηδεία, κάποια οδοφράγματα υψώθηκαν στα πέριξ του κοιμητηρίου, δίχως να υπάρξει κάποια σύλληψη στο σημείο εκείνο. Οι δημοσιογράφοι παρακολουθούσαν από απόσταση, όντας σε θέση να πάρουν κάποια κοντινά πλάνα μονάχα στα περίχωρα του σπιτιού τηςεξ αίματος οικογένειας.

Ο απόηχος των συγκρούσεων έπειτα απ’ τον θάνατο του Mauri ξεπέρασε κάθε απόσταση, φέρνοντας τα νέα σε διάφορες περιοχές, απ’ όπου εκφραζόταν αλληλεγγύη, συνεισφέροντας στη διάχυση της μνήμης.

Η αστυνομική και δημοσιογραφική παρουσία γύρω από καταλήψεις μονιμοποιήθηκε, εντείνοντας τους ελέγχους που προϋπήρχαν της 22ας Μάη. Η εξουσία, μέσω προβοκάτσιας, γύρευε να προκαλέσει το κλείσιμο των χώρων αυτών, καθότι κατανοούσε τη συμβολή που είχαν στη διάδοση αντιεξουσιαστικών ιδεών / δράσεων.

Οι Carabineros και η Διεύθυνση Ερευνών ήρθαν σε διένεξη για το ποιος θα είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση, αναπτύσσοντας διάφορες θεωρίες, υπονοώντας τελικά την παρουσία ακόμα και αστυνομικών στο περιβάλλον του Mauri. Ακόμα κι έτσι, τα ίχνη δεν οδήγησαν στον σύντροφό του.

Το χάσμα αναμεταξύ των συγγενών και των συντρόφων του Mauri, το οποίο δεν μπορούσε αρχικά να επιτύχει η αστυνομία, επετεύχθη με το πέρασμα των μηνών. Ψυχολόγοι της αστυνομίας έδιναν συμβουλές στους συγγενείς, εκμεταλλευόμενοι την κατάστασή τους, καθοδηγώντας ξανά και ξανά τον πόνο τους προς τις ατραπούς που βόλευαν τελικά την έρευνα.

Έτσι, τελικά, από κάποιο μέλος της οικογένειας, η αστυνομία αποσπά μια δήλωση με μια λίστα ανθρώπων που πιθανώς να συντρόφευαν τον Mauri, που θα μπορούσαν επίσης να είναι “ένοχοι” για την επιλογή τους να επιτεθούν, για τις ιδέες και τις δράσεις τους ενάντια στην εξουσία.

Όλα αυτά θα γίνονταν γνωστά το 2010, όπου, στο πλαίσιο της περίφημης “Υπόθεσης Βόμβες”, πολλά συντρόφια ήρθαν αντιμετωπα με κατηγορίες απ’ την εξουσία.

Σε μια μπλεγμένη και φτιαχτή θέση της δίωξης, υπήρχε κατηγορία έκνομης τρομοκρατικής οργάνωσης, με εγκληματικό σχέδιο προορισμένο να σπείρει τον τρόμο μέσω άμεσων δράσεων. Στην οργάνωση αυτή υποτίθεται πως υπήρχαν αρχηγοί και προκαθορισμένη δομή, με καθιερωμένους ρόλους. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, η δίωξη υποστήριζε πως, για να έρθει εις πέρας αυτό το “εγκληματικό σχέδιο”, οι κατηγορούμενοι είχαν ως προσωπεία τις καταλήψεις, που, λόγω εισαγγελικής παράκρουσης, βαφτίστηκαν ως κέντρα εξουσίας.

Ο Mauri και 14 ακόμη συντρόφια οργανώνονταν ως μέρος αυτής της έκνομης τρομοκρατικής οργάνωσης. Κατά τη διάρκεια ατελείωτων δικαστικών ακροάσεων, έρχεται στο φως η δήλωση του μέλους της εξ αίματος οικογένειας. Ήταν μια στιγμή σκληρή και πικρή, καθώς, παρά το όλο το σκύλεμα απ’ τα media και την αστυνομία μετά τον θάνατό του, τελικά ένα μέλος της πυρηνικής του οικογένειας όχι απλώς τσαλαπάτησε τη ζωή και τις αναρχικές αξίες του Mauri, αλλά επίσης απαρνήθηκε την ατομική του δύναμη και συνεργάστηκε με τους αιώνιους εχθρούς του: τους υπερασπιστές της εξουσίας.

Από μια απόσταση χρόνων, φαντάζει ίσως κωμικοτραγικό το πώς εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, με τις συνεχείς ανατροπές της έρευνας, μα η αλήθεια είναι πως κατάφεραν να αποσυνθέσεουν ολάκερα περιβάλλοντα, μέσω του φόβου και της φθοράς, κι επίσης εκκένωσαν και την κατάληψη. Περισσότερα από 10 συντρόφια της κατάληψης “Sacco & Vanzetti” έμειναν υπό κράτηση για κάμποσους μήνες · εξέτισαν τις ποινές τους για πάνω από έναν χρόνο και, κατά τη διάρκεια της δίκης τους, τους εκτέθηκαν -γι’ ακόμα μια φορά- φωτογραφίες με το άψυχο κορμί του Mauri, όπου κάθε πληγή φαινόταν λεπτομερώς. Ήταν αδιαμφισβήτητα λυπηρό το ότι το τελευταίο αυτό γεγονός δε βρήκε αντίσταση, έστω και υποτυπώδη.

Τελικά, η δίκη έληξε με την αθώωση όλων των κατηγορουμένων. Συνεπώς, από αυτή τη στιγμή, έλαβε τέλος η προσπάθεια να τεθεί υπό δικαστική ομηρία ένα μεγάλο μέρος των αναρχικών κύκλων και να διαλευκανθεί, απ’ την αστυνομία τουλάχιστον, ο θάνατος του Mauri.

Η ΜΑΥΡΗ ΜΝΗΜΗ

“Όταν ένας θάνατος μας εκπλήσσει απρόσμενα, είναι πλέον ζήτημα των ανθρώπων που αναρωτιούνται για τη “σημασία” του θανάτου αυτού… Οι πεσόντες δε δύνανται ν’ αποκριθούν · μόνον η ζωή κι οι δράσεις τους μπορούν να μας δώσουν μια ιδέα για το τι παρακίνησε τ’ αδέρφια μας να βρεθούν εκεί που βρέθηκαν…”

– Gabriel Pombo da Silva (5)

Λίγο περισσότερο από τρεις μήνες μετά τον θάνατό του, τα συντρόφια του απ’ την κατάληψη μοντάρανε ένα κείμενο, που συγκέντρωνε μεγάλο μέρος απ’ τα γραπτά του, τα τραγούδια του, τις ιστορίες και τα ποιήματά του. Σκοπός ήταν ο συλλογικός διαμοιρασμός των σκέψεων και των ιδεών του, έτσι ώστε να διαδοθεί και σ’ άλλα συντρόφια, και να μην παραμείνει ο Mauri κλειδωμένος στον στενό του κύκλο.

Στη μέση του κυνηγιού, ως μια γενναιόδωρη χειρονομία, διάφορα συντρόφια συνέβαλαν με τραγούδια, γραπτά, ομιλίες και γράμματα που είχαν μείνει. Ο Mauri δεν ήταν ένας θησαυρός που έπρεπε να κρατηθεί για τον εαυτό του, απόκρυφος απ’ τα μάτια των υπολοίπων, ούτε ήταν ο μαρτυρικός ήρωας, η φιγούρα του οποίου ορθωνόταν πάνω απ’ όλες τις άλλες. Ήταν το ακριβώς αντίθετο, και προσδιοριζόταν πάντα ως σύντροφος.

Έπειτα απ’ τη δημοσιογραφική επίθεση, με τις πολλαπλές της συκοφαντίες, μετά από πομπώδεις αστυνομικές διακηρύξεις που προσπάθησαν να τον περιγράψουν, ήταν σημαντικό να διασωθεί ο σύντροφος. Να αποφευχθούν οι παρερμηνείες και να καταστήσουμε δυνατό για τον Mauri να βρεθεί ο ίδιος, σε πρώτο πρόσωπο, μέσω των πολλών του γραπτών, κοντά σε άλλα συντρόφια και περιβάλλοντα.

Υπάρχουν συντρόφια των οποίων ο θάνατος εξηγείται απ’ τη ζωή που διάλεξαν να ζουν. Η χειρονομία της επεξεργασίας ενός βιβλίου με τα γραπτά του, τοποθετείται ακριβώς στο πλαίσιο της αρωγής προς όσους δε βρίσκονταν κοντά του, ώστε να μάθουν τα περάσματα της διαδρομής του, τα διαφορετικά μονοπάτια που τον οδήγησαν να είναι αυτός που ήταν, τις επιλογές ζωής που τελικά τον έφεραν πιο κοντά στον θάνατο.

Ο Πάνκης Mauri ξεδιπλωνόταν αναμεταξύ συντρόφων, ταξίδευε χιλιάδες χιλιόμετρα, μιλούσε διάφορες γλώσσες, μα πάντα μια κοινή μαύρη γλώσσα. Οι εμπειρίες, οι αξίες κι οι ιδέες του ταξίδευαν, ρημάζοντας τα χρονικά και γεωγραφικά σύνορα. Είχε αποφασιστικότητα κι επιμονή, μέσω των οποίων δεν έσβησε η φλόγα της ζωής του.

Η μαύρη μνήμη έβρισκε πολλούς και ποικίλους τρόπους να διαχέεται και να μπολιάζει νέα συντρόφια. Σ’ αυτό το πέρασμα, κάθε χειρονομία αποτελούσε κι αποτελεί συνεισφορά. Δίχως αρχηγούς, καλούμαστε όλες να συμβάλουμε ακούραστα στη διάχυση αυτή, δημιουργώντας τρόπους όλο και πιο αποτελεσματικούς. Δεν υπάρχει μία και επίσημη μνήμη, μα πολλαπλές χειρονομίες που διαιωνίζουν τους τρόπους για να κρατιέται η Αναρχία ζωντανή.

ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ

“Τέσσερα χρόνια; Νόμιζα πως ήταν μια αιωνιότητα, μα ήταν κι ένα τίποτα επίσης απ’ όταν η Culmine (στμ.: ομάδα αντιπληροφόρησης) μου έστειλε τα νέα από ‘κείνη την 22α Μάη, παρέα μ’ ένα απόκομμα εφημερίδας με τη φωτογραφία του. Απλώς ένα κομμάτι χαρτί, μια εικόνα στιγματισμένη απ’ τον χρόνο, προορισμένη σύντομα ν’ αποσυντεθεί; Ναι, αλλά και πολλά περισσότερα επίσης!

Είναι το σύμβολο μιας ανεξίτηλης μνήμης, είναι μια εικόνα αγαπητή και οικεία, μια απ’ τις πραγματικά ελάχιστες που, ως τώρα, παραμένουν πάντα κολλημένες στον τοίχο του κελιού. Είναι ένα σύμβολο μιας συσχέτισης με τον πολεμιστή Mauri και την πολεμική φυλή του, πύρινα και παντοτινά αποτυπωμένη, γαλήνια πια κι ασφαλής, στην καρδιά και το μυαλό μου. Πέρα από κάθε σύνορο, απόσταση, καταστολή και θάνατο!”

– Marco Camenisch (6)

Πάνε ήδη 10 χρόνια απ’ τον θάνατο του Mauri · είναι μάλλον αναπόφευκτο να κάνουμε μίαν αναδρομή, ν’ αναλύσουμε το πώς συνέβη, και ν’ αντικρύσουμε τα διάφορα γεγονότα.

Για να διασώσουμε την ομορφιά ορισμένων στιγμών της σύγκρουσης, να τονίσουμε τη μόνιμη παρουσία της αλληλεγγύης, της αγκιτάτσιας και της διάχυσης της μνήμης.

Δεν ήταν 10 χρόνια μνήμης ήρεμης και σιωπηλής, ήταν ένα διάστημα όπου χειρονομίες συλλογικής μνήμης ορθώθηκαν από διάφορες περιοχές, ως ιδέες / δράσεις που τείνουν να προπαγανδίζουν τη ζωή που ο Mauri σφυρηλατούσε, την επιλογή του να έρθει αντιμέτωπος με το υπάρχον, την έμπρακτη άρνησή του απέναντι σε κάθε εξουσία, την ίδια στιγμή όπου Αναρχία και Χάος, αδιαχώριστα, συνεχίζουν να διαχέονται σα δύναμη ζωτική.

Το φευγιό του Mauri αποτέλεσε το σημείο συνάντησης για πολλά άλλα συντρόφια. Ένα σημείο συνάντησης που θα ωθούσε σε νέες προκλήσεις · εκεί βρίσκεται η ζωτικότητα της μνήμης: δεν είναι η στατική εικόνα μιας στιγμής της σύγκρουσης · είναι η παρουσία που οικοδομούμε, θρεμμένη μ’ εμπειρίες κι άλλων συντροφισσών, καθώς επίσης κι απ’ τους προσωπικούς μας πόθους και λαχτάρες. Εμείς λοιπόν σχεδιάζουμε τον δρόμο.

Μετά το πέρασμα του θανάτου και του κυνηγιού απ’ την αστυνομία, επιβεβαιώνουμε στους εαυτούς μας την περήφανη επιλογή να μην υποχωρήσουμε, συντηρώντας το χαμόγελό μας με τη βεβαιότητα πως η εξουσία δε θα μπορούσε να μας επιβάλει ούτε τη σιωπή, ούτε την υποταγή. Δε θα μπορούσε να σταματήσει την επιθετική διάσταση της μαύρης μνήμης, η οποία πολεμά την παραίτηση και τον φόβο, που μόνο για την εξουσία έχουν νόημα.

Ο Πάνκης Mauri ήταν παρών στους δρόμους όλο αυτό το διάστημα, διότι όσες τον θυμούνται δεν απέχουν και πολύ απ’ τα μονοπάτια του αγώνα · η μνήμη δεν αναβλύζει απ’ τα μετερίζια των ανέσεων, μα ακριβώς απ’ τα πεδία του πολέμου ενάντια στην κυριαρχία.

Δεν έπαιξε θυματοποίηση, ούτε κάποια προσπάθεια να ξεπλυθεί η μνήμη του. Ο Mauri δεν είναι ο αθώος που χάθηκε μέσα σε μια ακαθόριστη θολούρα, ήταν μια αναρχική ύπαρξη που είχε το θάρρος να προκαλέσει το κατεστημένο. Πέθανε με τον τρόπο που διάλεξε να ζήσει. Δεν είναι ούτε ήρωας, ούτε κάποιος εξιδανικευμένος μάρτυρας, είναι απλά ακόμη ένας σύντροφος, με ψεγάδια κι αρετές, με επιτυχίες και λάθη, του οποίου οι επιλογές ζωής διέδιδαν τη φλόγα στις αναρχικές ψυχές.

Στα χρόνια αυτά, έχουν υπάρξει διάφορες κατασταλτικές κινήσεις, πολλά συντρόφια έχουν φυλακιστεί, κάποια κατόρθωσαν να βγουν έξω απ’ τα κελιά, σε άλλα επιβλήθηκαν μακροχρόνιες ποινές. Κάποια συντρόφια την κάνανε, κουραστήκανε · άλλα έρχονται τώρα και, με τη χαρούμενη οργή τους, φέρνουν νέα ενέργεια.

Πολλοί απ’ αυτούς που σήμερα μνημονεύουν έμπρακτα τον Mauri, τον γνώρισαν μετά τον θάνατό του, νιώθοντας εγγύτητα και συντροφικότητα με τα όσα κατόρθωσε στη ζωή του. Υπήρξε μετάδοση της μνήμης από γενιά σε γενιά, σαν ένα μαύρο νήμα που συνδέει εμάς και τον αδερφό μας. Στους δρόμους σήμερα, το γέλιο του αντηχεί με πλέρια ζωηράδα ανάμεσα στ’ άλλα γέλια. Οι ιδέες του ακόμη αποτελούν εργαλεία αντίστασης κι επίθεσης σ’ ό,τι προσπαθεί να μας καθυποτάξει.

Δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του, κι ο Mauri παραμένει ανάμεσά μας, μπολιασμένος με νέες συνενοχές. Ακόμα είναι παρών στη μάχη, σπέρνοντας την περιφρόνηση προς τους μπάτσους και τους δημοσιογράφους · το βλέπουμε στην άθλια έκθεσή τους και στις ντροπιαστικές καμπάνιες τους.

Τα χρόνια κυλούν, μα οι πεσόντες μας στον πόλεμο είναι ακόμα μαζί μας.

Καλό ταξίδι Mauri

Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται

“Άλλωστε πάντα κάτι μένει. Λένε πως οι ιδέες είναι ανεξίτηλες. Και εδώ, και εκεί και παντού. Όχι μόνο εσείς, όχι μόνο εμείς, όλοι. Όλοι και για πάντα. Έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας.” (7)

(1) Διακήρυξη που γράφτηκε από τρεις ομάδες δράσης στις 23 Μάη του 2009, χαιρετίζοντας τον σύντροφο Mauricio Morales.

(2) Απόσπασμα απ’ το βιβλίο “Macul con Grecia. Fuego en las manos contra toda autoridad.”

(3) Διακήρυξη που γράφτηκε απ’ το Κοινωνικό Κέντρο “Okupado” και την Κατάληψη “Sacco & Vanzetti”, στις 22 Μάη του 2009.

(4) Διακήρυξη που γράφτηκε από τρεις ομάδες δράσης στις 23 Μάη του 2009, χαιρετίζοντας τον σύντροφο Mauricio Morales.

(5) Κείμενο που δημοσιεύτηκε το 2013.

(6) Κείμενο που δημοσιεύτηκε το 2013.

(7) Κείμενο των συντρόφων Γιάννη Σκουλούδη, Σωκράτη Τζίφκα (Φυλακές Αυλώνας), Μπάμπη Τσιλιανίδη, Δημήτρη Δημτσάδη (Φυλακές Κορυδαλλού). 22 Μάη 2011.

Μετάφραση: Δ.Ο. Ragnarok

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ragnarok

Πηγή: AMW English

Ιταλία, Τορίνο: Η εκ νέου ακρόαση της έφεσης για την υπόθεση Scripta Manent ορίστηκε για τις 19 Ιουνίου 2023

Posted on 19/05/2023 by revconsciousness

Την περασμένη Παρασκευή, 12 Μαΐου, το Συνταγματικό Δικαστήριο ολοκλήρωσε την καταγραφή των λόγων για τους οποίους άνοιξε τη δυνατότητα αναγνώρισης κάποιων ελαφρυντικών για τον Alfredo Cospito (στις 19 Απριλίου ο σύντροφος διέκοψε την απεργία πείνας του), ο οποίος έτσι δύναται ν’ αποφύγει την ισόβια κάθειρξη.

Ως αποτέλεσμα αυτού, άμεσα, το πρωί της 15ης Μαΐου, ορίστηκε νέα ακρόαση έφεσης στο δικαστήριο του Τορίνο, κατά την οποία οι δικαστές θα υπολογίσουν εκ νέου τις ποινές που θα επιβληθούν στην Anna Beniamino και στον Alfredo (οι ποινές για όλους τους άλλους συντρόφους/ισσες, μετά την ακυρωτική ποινή της 6ης Ιουλίου, είναι ήδη οριστικές). Η ακροαματική διαδικασία έχει οριστεί για την ερχομένη 19η Ιουνίου. Υπενθυμίζουμε ότι πριν την παραπομπή στο Συνταγματικό Δικαστήριο, η εισαγγελία είχε ζητήσει να καταδικαστεί ο Alfredo σε ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αποφυλάκισης και η Άννα σε 27 έτη.

Πάντα σε αλληλεγγύη με τους/τις αιχμάλωτους/ες αναρχικούς/ές

Πάντα στο πλευρό όσων αγωνίζονται

Πηγή: La Nemesi

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Αμβούργο: Τεχνολογία παρακολούθησης εντοπίστηκε σε σκούτερ συντρόφου

Posted on 18/05/2023 by revconsciousness

Τις τελευταίες μέρες, εντοπίστηκε μέσα στη σέλα ενός σκούτερ το λεγόμενο “AirTag” της Apple. Το σκούτερ χρησιμοποιείται από έναν αναρχικό απ’ το Αμβούργο, ο οποίος έχει ήδη αποτελέσει στόχο παρακολούθησης και ερευνητικών μέτρων στο παρελθόν. Η μικρή, επίπεδη συσκευή διαμέτρου περίπου 3 εκατοστών και ύψους μικρότερου του 1 εκατοστού, τοποθετήθηκε μέσα από μια σχισμή στο αφρώδες της σέλας, η οποία προφανώς ήταν ανοιγμένη με κοπτικό μαχαίρι ή κάτι παρόμοιο.

Το συμπέρασμα είναι ότι κάποια ερευνητική υπηρεσία ή η Verfassungsschutz (γερμανική εσωτερική μυστική υπηρεσία) είναι υπεύθυνη για την τοποθέτηση. Η Apple κυκλοφόρησε αρχικά τα AirTags με σκοπό τον εντοπισμό αντικειμένων, όπως κλειδιά, πορτοφόλι ή παρόμοια, όταν βρίσκονται κοντά στο smartphone κάποιου. Λειτουργεί μέσω Bluetooth και έχει άμεση μέγιστη εμβέλεια περίπου 100 μέτρα σε εξωτερικούς χώρους. Δύναται να καταστεί εργαλείο για την παρακολούθηση των κινήσεων ενός άλλου ατόμου μόνο μέσω της εφαρμογής “Where is?”. Όταν η λειτουργία αυτή είναι ενεργοποιημένη, το “χαμένο” AirTag συνδέεται με άλλα iPhone ή iPad (με ενεργοποιημένη λειτουργία Bluetooth) στην περιοχή, και δίνει την τοποθεσία μέσω του δικτύου της εφαρμογής “Where is?” στη συσκευή Apple που έχει συνδεθεί με τη συσκευή εντοπισμού. Συσκευή Apple σε συνδυασμό με τη συσκευή εντοπισμού – και με την επιπρόσθετη χρήση προϊόντων της Apple και ακουστικών Bluetooth, όλες αυτές οι μικρές συσκευές εν συνεχεία καταγράφουν ένα δυνητικά αρκετά πλήρες προφίλ κίνησης, ειδικά σε αστικές περιοχές. Οι μπαταρίες των AirTags έχουν διάρκεια ζωής περίπου έναν χρόνο. Σύμφωνα με την Apple, οι συσκευές εντοπισμού εκπέμπουν ένα (ήπιο) ηχητικό σήμα στην εν λειτουργία εφαρμογή “Where is?” σε τακτά χρονικά διαστήματα – το οποίο, για παράδειγμα, φιμώνεται επαρκώς από το αφρώδες της σέλας ενός σκούτερ. Επίσης, μέσω της εφαρμογής “Where is?” για iPhones και της εφαρμογής “Airguard” για Android, μάλλον υπάρχει η δυνατότητα εντοπισμού “χαμένων” AirTags. Υπάρχουν μερικά άρθρα σχετικά με αυτές τις δυνατότητες στην πλατφόρμα πληροφορικής golem.de, τα οποία προτείνουμε να διαβάσετε. Ο σειριακός αριθμός του AirTag επιτρέπει θεωρητικά τον εντοπισμό της συσκευής που είχε αρχικά συνδεθεί με αυτό – αλλά είναι δύσκολο να έχουμε πλήρη πρόσβαση σε δεδομένα που ελέγχει ο όμιλος της Apple. Τα AirTags κοστίζουν επί του παρόντος περίπου 40 ευρώ το καθένα – καθιστώντας τη χρήση τέτοιων συσκευών μακράν τον φθηνότερο τρόπο παρακολούθησης από πλευράς όσων διεξάγουν έρευνες. Ένα ορισμένο ποσοστό αποτυχίας, κενά στην παρακολούθηση ή περιορισμένη χρηστικότητα των δεδομένων σε ποινικές διαδικασίες, εκτιμούμε πως αποτελούν ασήμαντους λόγους για τις αρχές προκειμένου να μην επιστρατεύσουν τις συγκεκριμένες συσκευές. Το λοιπόν: ελέγξτε τα αυτοκίνητά σας, τα σκούτερ, τα ποδήλατα και ούτω καθ’ εξής.

Θα χαρούμε να λάβουμε τεχνικές διευκρινήσεις ή αναφορές δικών σας εμπειριών. Κι ας αντισταθούμε στην παράνοια με την οργή, την αποφασιστικότητα, την προσοχή και την αλληλεγγύη μας.

Περαιτέρω ενημέρωση: https://www.golem.de/news/airguard-im-test

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Το εγχείρημα Ears and Eyes μεταφέρεται στο CSRC

Posted on 18/05/2023 by revconsciousness

Ξεκινώντας από σήμερα, το εγχείρημα Ears and Eyes φιλοξενείται πλέον στο Κέντρο Πληροφοριών περί Αντι-Παρακολούθησης (Counter-Surveillance Resource Center – CSRC). Ο παρών ιστότοπος δε θα ενημερώνεται από εδώ και στο εξής. Η νέα διεύθυνση είναι:

https://csrc.link/earsandeyes

Αυτός ο νέος ιστότοπος έχει σύγχρονο σχεδιασμό, είναι ευκολότερο να ενημερώνεται και φέρνει προηγμένες λειτουργίες αναζήτησης στη βάση δεδομένων μας, επιτρέποντάς σας να φιλτράρετε και να αναζητάτε τις 100 περιπτώσεις συσκευών παρακολούθησης που τοποθετούν κρυφά οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου και οι μυστικές υπηρεσίες.

Μη διστάσετε να επισκεφτείτε και τα άλλα εγχειρήματα του CSRC, συμπεριλαμβανομένης της βάσης δεδομένων με πηγές σχετικές με στοχευμένες παρακολουθήσεις, καθώς και τη βιβλιοθήκη Απειλών (ένα εργαλείο μοντελοποίησης απειλών για αναρχικούς).

Όπως πάντα, μπορείτε να έρθετε σε επαφή μαζί μας εάν έχετε σχόλια, κριτικές ή πληροφορίες να μας δώσετε. Καλωσορίζουμε επίσης μεταφράσεις σε οποιαδήποτε γλώσσα. Μπορείτε τώρα να επικοινωνήσετε μαζί μας στη διεύθυνση email του CSRC – csrc@riseup.net – ή να χρησιμοποιήσετε την παλιά μας διεύθυνση, αν προτιμάτε.

Πηγή: Ears and Eyes

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Αμβούργο: “Εσείς είστε η κρίση” – Εμπρησμός οχημάτων της DHL

Posted on 15/05/2023 by revconsciousness

Εσείς είστε η κρίση! Εμπρησμός στόλου οχημάτων της DHL στο Αμβούργο, στη Γερμανία

Το πρόσωπο του εκμεταλλευτικού συστήματος είναι μερικές φορές ορατό σ’ αυτόν τον κόσμο απλώς κοιτώντας πίσω απ’ τα πολυάριθμα εταιρικά λογότυπα που αναβοσβήνουν μπροστά στα μάτια μας καθημερινά, φτύνοντάς μας απ’ τις πάμφωτες διαφημιστικές πινακίδες ή οχλώντας μας διατρητικά απ’ το Διαδίκτυο.

Οι εταιρείες πίσω από ονόματα όπως Amazon, Tesla, Vattenfall, Deutsche Bahn, Thyssen-Krupp, Telekom, DHL, κλπ., αφήνουν ίχνη πολύ πιο ορατά σε άλλες περιοχές του κόσμου. Η λεηλασία της φύσης κι ο πόλεμος έχουν μετατρέψει αυτήν τη γη σε πεδίο μάχης, και τους ανθρώπους και τα ζώα που ζουν σε αυτή σε ψυχικά και σωματικά διαλυμένα όντα.

Οι αναλύσεις που προσπαθούν ν’ αποτυπώσουν τι οδήγησε στη σημερινή δυστυχία απ’ τις απαρχές της βιομηχανικής εποχής, δεν είναι ούτε αφηρημένες ούτε παρατραβηγμένες. Κατονομάζουν ξεκάθαρα τους καπιταλιστικούς δρώντες ως ενόχους, και ως πρωταρχικό αίτιο το πατριαρχικό σύστημα στο οποίο εκείνοι εμμένουν. Μόνον οι τελείως ηλίθιοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως οι μεταρρυθμιστικές πολιτικές κι ο πράσινος καπιταλισμός μπορούν να είναι επαρκείς τρόποι εξόδου από την κρίση.

Για εμάς, δε θα είναι ποτέ αρκετό να σταυρώσουμε το ψηφοδέλτιό μας στις επόμενες εκλογές ή να καταναλώνουμε ή να μένουμε αδρανείς με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Ένας άλλος κόσμος μπορεί να γίνει εφικτός μονάχα με πολύμορφα μέσα. Γι’ αυτό, το βράδυ της 11ης Μαΐου επιτεθήκαμε εμπρηστικά σε στόλο οχημάτων της εταιρείας DHL. Ως αποτέλεσμα, πολλά βανάκια και φορτηγά παραδόθηκαν στις φλόγες.

Με μια αρμάδα από φορτηγά, βαν, και πολλά αεροπλάνα, η DHL είναι μια τεράστια πηγή μόλυνσης που εκπέμπει διοξείδιο του άνθρακα, ενσαρκώνοντας παραδειγματικά τον καταστροφικό τρόπο ζωής του βιομηχανικού συστήματος. Ακόμη κι η εκστρατεία πράσινου ξεπλύματος που διεξάγει η συγκεκριμένη εταιρεία μπορεί να ξεγελάσει μονάχα τους πιο αφελείς. Ας λεηλατήσουμε όσο μπορούμε, για να επιβραδύνουμε την καταστροφή του πλανήτη.

Η Deutsche Handels Logistik (DHL) υπερηφανεύεται για την υλικοτεχνική διαχείριση στρατιωτικού εξοπλισμού. Η μεταφορά όπλων, πυρομαχικών, τανκς και λοιπού στρατιωτικού εξοπλισμού παραμένει μια κερδοφόρα επιχείρηση – και ειδικά σε μια εποχή όπου τόσοι πολλοί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους εξαιτίας αυτού του δολοφονικού μηχανισμού. Μετά από μια επιτυχημένη μαχητική εκστρατεία πριν από μερικά χρόνια, ο εταιρικός όμιλος απέσυρε την προσφορά του για ένα τεράστιο συμβόλαιο με τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, αλλά παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να συμμετέχει στη στρατιωτική υλικοτεχνική υποστήριξη σε όλον τον κόσμο. Η DHL βγάζει πολλά απ’ τη δυστυχία, αλλά και ιδεολογικά προφανώς σημαίνει πολλά για τους ένστολους δολοφόνους. Η διαχείριση της “αλληλογραφίας επί του πεδίου” δεν είναι σίγουρα η μακράν πιο προσοδοφόρα επιχείρηση, αλλά παρ’ όλα αυτά με ευχαρίστηση την έχει αναλάβει η DHL και η Deutsche Post εδώ και κάμποσο καιρό. Η συνεργασία μεταξύ της DHL και της Bundeswehr (Γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις), η οποία υποτίθεται ότι θα επιτρέψει στους στρατιώτες να ακολουθήσουν μια καριέρα ως πολίτες μετά τη θητεία τους, λέει επίσης πολλά για τον προσανατολισμό αυτής της εταιρείας.

Φυσικά, ο τεράστιος μηχανισμός της DHL δε λειτουργεί χωρίς εκμετάλλευση. Χιλιάδες εργαζόμενοι από διάφορες εργολαβικές εταιρείες, που ανεβαίνουν βιαστικά τις σκάλες των τοποτηρητών της τάξης καθημερινά, κρατούν το μαγαζάκι εν λειτουργία – πάντα με την απειλή της απόλυσης να τους κρατά τα κεφάλια σκυφτά. Στον αχαλίνωτο καπιταλισμό, αποτελεί επιχειρηματικό μοντέλο το να οδηγείς τους ανθρώπους σε σημείο εξαντλήσεως και να εκμεταλλεύεσαι τις κακουχίες τους. Εκείνοι που δεν έχουν ελεύθερη επιλογή εργασίας λόγω ρατσιστικών, σεξιστικών ή κοινωνικών στιγμάτων, εξαναγκάζονται σε άθλιες δουλειές. Όσοι δεν αφήνουν τους εαυτούς τους να καταπιέζονται σε άθλιες δουλειές, βρίσκονται στο αηδιαστικό σύστημα των γραφείων ευρέσεως εργασίας. Όσοι δε συμμετέχουν σ’ αυτό το σύστημα μένουν μ’ ένα άδειο πιάτο. Εταιρείες όπως η DHL επωφελούνται οικονομικά απ’ αυτήν την αδικία.

Εσείς είστε η κρίση! Χαιρόμαστε για τις συνεχείς επιθέσεις κατά των υπευθύνων και των κερδοσκόπων της διαρκούς “κρίσης”.

Οι σκέψεις μας είναι δίπλα σε όλους τους απογοητευμένους και τις οργισμένες. Για όλες τις εκμεταλλευόμενες και τους καταπιεσμένους.

Αυτή η φωτιά αλληλεγγύης είναι επίσης για τους κρατούμενους και τις κρατούμενες που αγωνίζονται πίσω απ’ τα κάγκελα – Χαιρόμαστε για τη μερική νίκη του συντρόφου Alfredo Cospito, και του ευχόμαστε πολλή δύναμη για τη μελλοντική του πορεία.

Επίσης: Ελάτε στη διαδήλωση της Μέρας-Χ για τη δίκη του “Antifa East” στη Λειψία!

Ανοιξιάτικο Αμβούργο

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Χιλή: Νέα ημερομηνία για τη δίκη κατά της Mónica Caballero και του Francisco Solar

Posted on 15/05/2023 by revconsciousness

Νέα ημερομηνία για την προφορική δίκη κατά της συντρόφισσας Mónica και του συντρόφου Francisco

Κατηγορούμενοι για αποστολή εκρηκτικών δεμάτων κατά του πρώην Υπουργού Εσωτερικών, Rodrigo Hinzpeter, και κατά του 58ου Αστυνομικού Τμήματος, καθώς και για τη βομβιστική επίθεση στο κτίριο της Tanica, η συντρόφισσα Mónica Caballero και ο σύντροφος Francisco Solar βρίσκονται υπόδικοι γι’ αυτές τις ενέργειες.

Μολονότι η δίκη είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 19 Μαΐου 2023, κατόπιν αιτήματος της υπεράσπισης, κατέστη δυνατό να προγραμματιστεί εκ νέου για τις 18 Ιουλίου 2023.

Συνενοχή με όσες κι όσους επιτίθενται στους κυρίαρχους και τους καταπιεστές!

Αλληλεγγύη με τη Mónica και τον Francisco!

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Εξεγερσιακή Παρανομία

Posted on 09/05/2023 by revconsciousness

Σε συνθήκες πολιτικής σύγκρουσης, υπόγεια είναι η ονομασία μιας κοινωνικής δομής που επιτρέπει σε πολιτικούς δρώντες (πολιτικοποιημένος κόσμος, από ατομικότητες μέχρι και μαζικές οργανώσεις) να λειτουργούν μυστικά – δίχως να είναι δημοσίως γνωστές οι μέθοδοί τους.

Αυτό συνήθως είναι αναγκαίο για πολιτικούς δρώντες που αποτελούν απειλή για την καθεστηκυία τάξη, για έναν πολύ απλό λόγο: τυπικά, η δουλειά της εκάστοτε κυβέρνησης είναι να διασφαλίζει την καθεστηκυία τάξη. Καθώς η κυβέρνηση επιστρατεύει τον νόμο και την επιβολή του γι’ αυτό, θα καταστήσει εν τη γενέσει της παράνομη οποιαδήποτε απειλή προς την καθεστηκυία τάξη – αν δεν το έχει κάνει ήδη.

Οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν ως “πασπαρτού” μέθοδο το να καθιστούν παράνομο τον αγώνα εναντίον τους, αλλά συνήθως υιοθετούν πιο συγκεκριμενοποιημένες μεθόδους, συναρτώμενες από το γενικό πλαίσιο (τι είδους καθεστηκυία τάξη υπερασπίζονται;), αλλά και από το ειδικό πλαίσιο (ποιος πιστεύουν ότι αποτελεί -ή ότι ίσως σύντομα αποτελέσει- απειλή για την εξουσία τους;).

Αν μια ομαδοποίηση προτίθεται ν’ αντιπαρατεθεί με την καθεστηκυία τάξη και εννοεί πραγματικά τα όσα λέει, τότε θα πρέπει να κάνει κάποια βήματα ώστε να έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί ακόμα και όταν αυτό δεν της είναι επιτρεπτό. Οφείλει να αναπτύξει μια υπόγεια δομή. Μια άλλη μορφή λειτουργίας στα πλαίσια της υπόγειας δομής, είναι η παρανομία.

Παραδείγματα αντι-εξουσιαστικών υπόγειων δομών

Στις Η.Π.Α., ένα πασίγνωστο παράδειγμα είναι ο Υπόγειος Σιδηρόδρομος, που βοήθησε πολλούς νόμιμα υποδουλωμένους Μαύρους ανθρώπους να διαφύγουν της αιχμαλωσίας, και στον οποίον ήταν αισθητά μικρότερο το ρίσκο να πιαστούν και να τιμωρηθούν. Προφανώς και ήταν ένα εγχείρημα εξαιρετικά παράνομο. Όμως, κατά κύριο λόγο, δεν ήταν εξεγερσιακό · σκοπός του “σιδηροδρόμου” δεν ήταν να οργανώσει μια ένοπλη εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση των Η.Π.Α.

Ένα ακόμη καλά μελετημένο παράδειγμα, πηγάζει από τη ρωσική αυτοκρατορία στα τέλη του 19ου και αρχές του 20ού αιώνα. Ως το 1917, κυρίως όλη η αριστερά -ναροντνικοί, μπολσεβίκοι, μενσεβίκοι, αναρχικοί, και ούτω καθεξής- ήταν παράνομη. Όλες οι οργανώσεις της ήταν απαγορευμένες, δεν τους επιτρεπόταν να έχουν δημόσια παρουσία εντός της αυτοκρατορίας. Εξ ανάγκης, λοιπόν, οι πολιτικές δομές των οργανώσεών τους βρίσκονταν στην παρανομία: προκειμένου να πραγματοποιήσουν εργατικές απεργίες, προπαγάνδα, εκτελέσεις και, εν τέλει, επανάσταση, έπρεπε να μάθουν να λειτουργούν ενόσω τους απαγορευόταν να έχουν επίσημη υπόσταση.

Στις πιο πρόσφατες εποχές, σχεδόν κάθε σημαίνουσα αντι-αποικιοκρατική οργάνωση -ακόμα κι εκείνες που χρησιμοποιούν “ειρηνικές” μεθόδους- είχε καταστεί παράνομη εντός των αποικιών τις οποίες μάχονταν να απελευθερώσουν. Τα κομμουνιστικά κόμματα ήταν επίσης παράνομα σε πολλές χώρες (και εξακολουθούν να είναι σε μερικές). Σε πολλά μέρη του κόσμου, το να είσαι απλώς ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομο είναι παράνομο, πόσο μάλλον να δημιουργείς μαχητικές ΛΟΑΤΚΙΑ+ οργανώσεις. Παρ’ όλα αυτά, όλες αυτές οι ομαδοποιήσεις υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν. Σήμερα, αυτή τη στιγμή, τα έθνη-κράτη παγκοσμίως έχουν απαγορεύσει αντι-εξουσιαστικές οργανώσεις, και με χαρά εφευρίσκουν δικαιολογίες για ν’ απαγορεύσουν ακόμα περισσότερες. Πολλές εξ αυτών των οργανώσεων δε σταματούν τη λειτουργία τους περιμένοντας απλώς πότε θ’ αποφασίσει η κυβέρνηση να τις νομιμοποιήσει ξανά – μια “ριζική αλλαγή” που ίσως να μην έρθει ποτέ. Κινούνται υπόγεια.

Πρακτικά ζητήματα της παρανομίας

Τι κάνει η οργάνωσή σας; Πώς θα το έκανε αν ήταν παράνομη; Μπορούμε να αναλογιστούμε πάνω σ’ αυτά τα ερωτήματα σπάζοντάς τα σε μικρότερα:

Χρειάζεται μια ομαδοποίηση να κάνει συναντήσεις; Πώς θα πραγματοποιούσε μια συνάντηση χωρίς να το ανακαλύψει κάποιος που δε θα έπρεπε;
Οι άνθρωποί της χρειάζονται τροφή, στέγη, ρουχισμό; Μεταμφιέσεις; Πώς αγοράζεις, δανείζεσαι, κατασκευάζεις ή παίρνεις πράγματα δίχως να τραβήξεις ανεπιθύμητη προσοχή; Πώς μετακινείς πράγματα μυστικά;
Χρειάζονται κάποια πράγματα να λέγονται δημοσίως; Πώς διαδίδεις ένα μήνυμα χωρίς να δίνεις στίγμα της τοποθεσίας σου;

Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να επεξεργαστούν αυτά τα ζητήματα ευκολότερα από κάποιους άλλους · κι εδώ τίθεται το ζήτημα της αμοιβαιότηας. Μπορείς να βασίζεσαι στις δυνάμεις σου όταν οι άλλοι βασίζονται στις δικές τους. Η φαντασία είναι τόσο σημαντική όσο και η τεχνογνωσία · με εξάσκηση κι εκπαίδευση, πολλοί από εμάς μπορούν να γίνουν αρκετά καλοί σε πράγματα στα οποία δεν ήταν τόσο καλοί “εκ φύσεως”. Κάποιες φορές βοηθά η ευελιξία · κάποιες άλλες βοηθά η ρουτίνα. Εξαρτάται απ’ τους στόχους και τις συγκυρίες.

Τα ατυχήματα, οι κακές επιλογές, και απλά η κακή τύχη, είναι όλα -λίγο ή πολύ- αναπόφευκτα. Καίριας σημασίας είναι το να έχουμε εναλλακτικά πλάνα και να προετοιμαζόμαστε για σενάρια τύπου “και αν γίνει αυτό;”. Οι δυσκολίες είναι εγγυημένες, όμως οι υπόγειες οργανώσεις μπορούν να κερδίσουν και κερδίζουν μάχες ενάντια στις θεσμοθετημένες εξουσίες – διότι οι υφιστάμενοι εξουσιαστές έχουν τουλάχιστον τόσες αδυναμίες όσες και οι αντίπαλοί τους.

Το να είμαστε έτοιμοι να εκθέσουμε και να εκμεταλλευτούμε τις αδυναμίες των διακηρυγμένων αντιπάλων μας, είναι κρίσιμο για μια επιτυχημένη εξεγερσιακή στρατηγική, και ελάχιστες εξεγέρσεις έχουν επιβιώσει στα πρώτα τους στάδια χωρίς τουλάχιστον μερικούς μυστικούς συνωμότες – με άλλα λόγια, χωρίς υπόγεια δομή.

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Βερολίνο: Εμπρησμός κατασκευαστικού οχήματος της εταιρείας Hentschke Bau GmbH

Posted on 08/05/2023 by revconsciousness

Το βράδυ της Τρίτης, τοποθετήσαμε εμπρηστικούς μηχανισμούς σε κατασκευαστικό μηχάνημα της εταιρείας Hentschke Bau GmbH στο Adlershof του Βερολίνου. Ήδη πριν μερικά χρόνια, κάποια συντρόφια είχαν αναλάβει την ευθύνη για διάφορες επιθέσεις σε υποδομές της συγκεκριμένης εταιρείας, η οποία ευθύνεται επίσης για την ανέγερση της φυλακής στο Zwickau (https://chronik.blackblogs.org/?p=10502). Η προσοχή μας στράφηκε στη συγκεκριμένη εταιρεία επίσης επειδή ο ιδιοκτήτης της, Jörg Drews, σχετίζεται με το φασιστικό κόμμα AfD.

Η κυρίαρχη ιδεολογία υποδεικνύει πως είναι απαραίτητο οι άνθρωποι να διατηρούνται υπό διαρκή φόβο, ώστε να μην αντιστέκονται στην πατριαρχική και αποικιακή καταπίεση, και πειθήνια να ενταχθούν στην καπιταλιστική ρουτίνα, ώσπου τελικώς να είναι πλήρως χειραγωγίσιμοι και τυποποιημένοι. Ιδιαιτέρως ενθαρρυντικά είναι τα σημάδια εκείνων που, ακόμη και τις στιγμές της σχεδόν ολοκληρωτικής τους απομόνωσης, αντικρύζουν κατάματα τον φόβο και δεν το βουλώνουν, στα πλαίσια του αγώνα τους για έναν κόσμο αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και αυτοοργάνωσης. Όπως διαβάζουμε απ’ τα λόγια του Ιταλού κρατουμένου Alfredo Cospito, ο οποίος βρισκόταν σε απεργία πείνας για πάνω από 6 μήνες απ’ τον περασμένο Οκτώβριο, μαχόμενος ενάντια στο καθεστώς 41bis που του επιβλήθηκε:

«Απλά δεν μπορώ να ζήσω σε ένα απάνθρωπο καθεστώς όπως αυτό του 41 bis, όπου δεν μπορώ να διαβάζω ελεύθερα ό,τι θέλω, βιβλία, εφημερίδες, αναρχικά περιοδικά, περιοδικά τέχνης και επιστήμης, λογοτεχνία και ιστορία. Η μόνη ευκαιρία που έχω για να βγω είναι να αρνηθώ την αναρχία μου και να πουλήσετε ότι είμαι κάποιος άλλος. Ένα καθεστώς όπου δεν μπορώ να έχω καμία ανθρώπινη επαφή, όπου δεν μπορώ πλέον να δω ή να χαϊδέψω ένα φύλλο γρασιδιού ή να αγκαλιάσω ένα αγαπημένο μου πρόσωπο. Ένα καθεστώς όπου οι φωτογραφίες των γονιών σου κατάσχονται. Θαμμένος ζωντανός σε έναν τάφο σε έναν τόπο θανάτου. Θα συνεχίσω τον αγώνα μου μέχρι τέλους, όχι λόγω “εκβιασμού”, αλλά επειδή αυτό δεν είναι ζωή.»

Αν και η απεργία πείνας έληξε και χαιρόμαστε που γνωρίζουμε πως ο Alfredo είναι ζωντανός, αυτό δε σημαίνει ότι θα πάψουμε ν’ αγωνιζόμαστε ενάντια στην κοινωνία του εγκλεισμού. Απεναντίας, ο αγώνας του για αξιοπρέπεια, καθώς κι οι πολυάριθμες επιθέσεις στις οποίες τα συντρόφια μας διακινδύνευσαν την ελευθερία τους, έγραψαν λόγια αλληλεγγύης, και κατ’ αυτόν τον τρόπο συνδέθηκαν μεταξύ τους παγκοσμίως, μας ενέπνευσαν. Με τη δύναμη που εξαπολύθηκε από την απεργία πείνας, συνεχίζουμε στην ατραπό της επίθεσης εναντίον όλων όσων ενσαρκώνει ο κόσμος του εγκλεισμού και της τιμωρίας.

Φυλακισμένοι για περισσότερο από 1,5 χρόνο θα βρεθούν και όσοι παραπέμπονται ενώπιον του Ανώτερου Περιφερειακού Δικαστηρίου της Δρέσδης στην αποκαλούμενη δίκη «Antifa Ost». Ενώ η Lina βρίσκεται προφυλακισμένη ήδη απ’ τον Νοέμβριο του 2020, η ετυμηγορία που αναμένεται τους ερχόμενους μήνες θα μπορούσε να επιβάλει ποινές φυλάκισης και στους άλλους τρεις κατηγορουμένους. Οι πράξεις για της οποίες κατηγορούνται εντάσσονται στο αντιφασιστικό συνεχές, στην αφαίρεση των περιθωρίων κίνησης των φασιστών και των νεοναζί, και στη μάχη ενάντια στις ιδεολογίες τους κατά της ζωής κάθε στιγμή. Ενόψει των φασιστικών καθεστώτων που αναδύονται σε πολλά μέρη –είτε μέσω της κυβέρνησης Meloni (Fratelli d’Italia) στην Ιταλία, είτε μέσω της συνεχούς συνεργασίας με τις γερμανικές αρχές για τον εξοπλισμό και τη διατήρηση δεξιών δικτύων, με την ταυτόχρονη κρατική μάχη ενάντια σε αναρχικές και αντιφασιστικές δομές– η καταστροφή της περιουσίας μιας από τις εταιρείες τους αποτελεί μονάχα μια μικρή συνεισφορά από την πλευρά μας στον αγώνα αυτόν.

Ακόμα κι αν ασκούμε κριτική στο ότι η βία –αναγκαία υπ’ αυτήν την έννοια– δε δέχθηκε ανοιχτή υπεράσπιση στη δίκη, ή στο ότι οι προκλήσεις που ελλοχεύουν λόγω της ίδιας της χρήσης αυτής της βίας σχετικά με την πατριαρχική και μιλιταριστική αντίληψη χρειάζονται μια ακόμη βαθύτερη εξέταση, αυτό δεν αλλάζει την αλληλέγγυα στάση μας. Σκεφτόμαστε όλους εκείνους που, στο πλαίσιο της δίκης «Antifa Ost», όχι μόνο βιώνουν το αμείλικτο της καταστολής με τρόπο παραδειγματικό απέναντι στο αντιφασιστικό κίνημα, αλλά έρχονται αντιμέτωποι και με μια διπλή προδοσία. Σε όσους κάθονται στο εδώλιο της Δρέσδης, σε όσες πλήττονται από τη σεξουαλική βία και όχι μόνο: σας ευχόμαστε κουράγιο, σας στέλνουμε δύναμη κι ελπίζουμε ότι όλο αυτό δε θα σας φιμώσει.

Σε αλληλεγγύη με τον Alfredo Cospito, πάντα για την αναρχία.

Μια αγκαλιά στα δυο συντρόφια των οποίων το ταξίδι στο Adlershof τέλειωσε πριν 2 μήνες στη Gesa – δεν είστε μόνοι.

Λευτεριά σε όλους τους φυλακισμένους και τις φυλακισμένες!

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Μια ιστορία διεθνισμού: Ο κουρδικός αγώνας και το παλαιστινιακό κίνημα

Posted on 01/05/2023 by revconsciousness

Ο Reza Pahlavi, γιος του εκλιπόντος, έκπτωτου μονάρχη του Ιράν, επισκέφτηκε το Ισραήλ στις 17 Απριλίου, σε μια περιοδεία υπό την αιγίδα του Ισραηλινού Υπουργού Πληροφοριών, Gila Gamliel. Το ταξίδι αναμενόταν αμφιλεγόμενο, όχι μόνον επειδή η αντι-ισραηλινή ρητορική αποτελεί ιδεολογικό ακρογωνιαίο λίθο της Ισλαμικής Δημοκρατίας, αλλά και επειδή ο Pahlavi ερχόταν σε μια περίοδο σοβαρής πολιτικής αναταραχής στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη.

Ενώ ο ίδιος ο Pahlavi διατηρούσε αποστάσεις από την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση, η σύζυγός του, Yasmine, έλαβε θέση. Αναδημοσίευσε Instagram story μιας Ισραηλινής γυναίκας χωροφύλακα στην Ιερουσαλήμ με τη λεζάντα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία», το σύνθημα της ιρανικής εξέγερσης. Γνωστή στις διαμάχες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η Yasmine Pahlavi έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν το Instagram για να ευχηθεί θάνατο σε «κληρικούς, αριστερούς και τους Mojahedin-e Khalq», μια εχθρική αντιπολιτευτική ομάδα.

Είναι αρκετά εύκολο ν’ αναγνωρίσουμε την ειρωνεία στο γεγονός ότι η Pahlavi επαινεί μια στρατιώτη κατοχής με το σύνθημα περί «ελευθερίας». Υπάρχει όμως μια ακόμη βαθύτερη ιστορική ειρωνεία. Το σύνθημα «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» επινοήθηκε από υποστηρικτές ενός αριστερού κουρδικού κόμματος που ξεκίνησε να πολεμά μαζί με τους Παλαιστίνιους αντάρτες ενάντια στον ισραηλινό στρατό.

Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν απ’ τους σημαντικότερους μη-κρατικούς δρώντες στη σύγχρονη Δυτική Ασία. Ενώ διεξάγει έναν βίαιο ανταρτοπόλεμο κατά της τουρκικής κυβέρνησης, κατάφερε επίσης να εμπνεύσει τα κουρδικά κινήματα στη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, καθώς και τους μη-Κούρδους διαδηλωτές και διαδηλώτριες του Ιράν. Σε μια περιοχή όπου πολλά κόμματα είναι ξεκάθαρα σεχταριστικά, το PKK έχει περάσει από τον μαρξιστικό-λενινιστικό εθνισμό σε μια μορφή ριζοσπαστικού-δημοκρατικού «ελευθεριακού συνομοσπονδισμού».

Το PKK υπάρχει σήμερα επειδή το Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP) -μια παράνομη πλέον παλαιστινιακή δύναμη- συμφώνησε να προσφέρει καταφύγιο σε Κούρδους εξόριστους στη δεκαετία του 1980. Αυτή η εμπειρία στα παλαιστινιακά στρατόπεδα επηρέασε δια παντός την κοσμοθεωρία της ιδρυτικής γενιάς του PKK. Το PKK όχι μόνον έμαθε πώς να μάχεται με όρους ανταρτοπόλεμου, αλλά έφυγε επίσης μ’ ένα έντονο αίσθημα διεθνισμού.

Στην πραγματικότητα, κάποια από τα ιδρυτικά στελέχη του PKK εξέτισαν ποινές σ’ ένα ισραηλινό στρατόπεδο κράτησης ως αιχμάλωτοι πολέμου. Τα παλιά τεύχη του κομματικού περιοδικού Serxwebun* αφηγούνται την αξιοσημείωτη ιστορία των «Ηρώων του Κάστρου Beaufort», μιας ομάδας Κούρδων που εκπαιδεύονταν σε μια παλαιστινιακή βάση στον Λίβανο, όταν συνελήφθησαν από τις ισραηλινές δυνάμεις τον Ιούνιο του 1982 (*Serxwebun σημαίνει «Ανεξαρτησία» στα κουρδικά). Η New Lines μεταφέρει για πρώτη φορά μεγάλο μέρος της ιστορίας τους στα αγγλικά.

Η έκδοση του Ιουνίου 1984 του Serxwebun περιλαμβάνει σχέδια και ποίηση από τους κρατουμένους, συμπεριλαμβανομένου ενός Ιρανού Κούρδου μαχητή. Ο Ιρανός Κούρδος, με το κωδικό όνομα Sami*, θυμήθηκε ότι τον ξυλοκόπησε ένας Ισραηλινός ανακριτής που φώναξε: «Ήρθατε να σκοτώσετε Εβραίους, λέτε ψέματα… Κουρδιστάν, Τουρκιστάν, Μπαγκλαντές, Ιράν, Άραβες, είστε όλοι αντισημίτες, θα σας σκοτώσουμε όλους».

Το PKK ήταν μόλις ένα από τα πολλά τάγματα ξένων μαχητών στον Λίβανο (*Ο Sami συνελήφθη μαζί με έναν Μπαγκλαντεσιανό μαχητή, και ένα άλλο άρθρο του Serxwebun ανέφερε την παρουσία ενός Ιρανού από τους αριστερούς Λαϊκούς Αντάρτες Fedai). Εκείνη την εποχή, το παλαιστινιακό κίνημα ήταν η αιχμή του λόγους της διεθνούς αριστεράς, και οι αριστεροί κατάλαβαν πως ήταν μέρος μιας αδιάσπαστης αλυσίδας απελευθερωτικών αγώνων του Τρίτου Κόσμου.

«Αν γνωρίζετε το Βιετνάμ, ξέρετε το Κουρδιστάν… ένα νέο Βιετνάμ στις καρδιές μας», έγραψε ο Sami σ’ ένα ποίημα. «Στον ανυπεράσπιστο κρατούμενο στο Ντιγιαρμπακίρ, στο φύλλο ενός δέντρου στο Βιετνάμ, στο ζωντανό ον στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, στο ορφανό μωρό στη Σάμπρα και τη Σατίλα».

Ένας άλλος εκ των κρατουμένων ήταν ο Seyfettin Zoğurlu, στο σπίτι της οικογένειας του οποίου πραγματοποιήθηκε το ιδρυτικό συνέδριο του PKK το 1978. Επέστρεψε στην Τουρκία και σκοτώθηκε το 1986.

Το DFLP, η παλαιστινιακή ομάδα που φιλοξένησε το PKK, είχε μακρά ιστορία με αριστερούς, ειδικά από την Τουρκία. Ο διάσημος Τούρκος δημοσιογράφος, Cengiz Çandar, στρατεύτηκε εθελοντικά στο DFLP ως νεαρός τη δεκαετία του 1970. Στα απομνημονεύματά του, ανακάλεσε το παράταιρο γεγονός ξένοι μαχητές να ακούν διαλέξεις για τις παλαιστινιακές φραξιονιστικές πολιτικές και να φωνάζουν «θα επιστρέψουμε» στην Παλαιστίνη.

Πέρα από τέτοιες στιγμές, όλες αυτές οι ομάδες είχαν μια κοινή γλώσσα στη μαρξιστική θεωρία. Χωρίς να κατανοούν πλήρως ο ένας το τοπικό πλαίσιο του άλλου, οι αντάρτες από τη Νικαράγουα μέχρι τη Ναμίμπια μπορούσαν να καταλάβουν ποιοι ήταν οι σύμμαχοί τους στην παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ ιμπεριαλισμού και κομμουνισμού.

Η έκδοση του Ιουνίου 1984 του Serxwebun περιλαμβάνει ένα κοινό ανακοινωθέν, που γράφτηκε από το PKK και δύο άλλες αριστερές ομάδες -το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) και το Παλαιστινιακό Λαϊκό Μέτωπο Αγώνα- εξυμνώντας τους «μάρτυρες που έπεσαν αντιμέτωποι με το ιμπεριαλιστικό-σιωνιστικό σχέδιο για την περιοχή» και τη «μαχητική αλληλεγγύη μεταξύ του παλαιστινιακού και του κουρδικού λαού».

Ο αξιωματούχος του DFLP, Qais “Abu Layla” Abd al-Karim, εντυπωσιάστηκε με την ικανότητα του ιδρυτή του PKK, Abdullah Öcalan, να μιλά αυτήν τη γλώσσα. Στην πρώτη τους συνάντηση, ο Öcalan πέρασε όλη τη νύχτα δίνοντας διαλέξεις στον Παλαιστίνιο οικοδεσπότη του για το «πόσο σημαντικό είναι να απαλλαγούμε από τους ρεβιζιονιστές για να κάνουμε πόλεμο εναντίον του εχθρού», κάτι που έδειξε πόσο σοβαρός ήταν ο Κούρδος ακτιβιστής όσον αφορά την υπόθεση και τις αρχές του, όπως ανέφερε αργότερα ο Abu Layla στη δημοσιογράφο Aliza Marcus.

Η ακριβής διαδρομή που ακολούθησε ο Öcalan προς το στρατόπεδο του Abu Layla είναι ένα αμφιλεγόμενο κομμάτι της κουρδικής ιστορίας. Ο Κούρδος αγωνιστής ήρθε σ’ επαφή με παλαιστινιακές ομάδες κάποια στιγμή το 1979 ή το 1980. Διαφορετικές πηγές αναφέρουν διαφορετικούς ανθρώπους ως υπεύθυνους για τη σύνδεση. Σύμφωνα με τον ερευνητή Hamdi Akkaya, οι κουρδο-παλαιστινιακές συναντήσεις ξεκίνησαν τόσο από την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν, τώρα ένα από τα δύο κυβερνώντα κόμματα στο Ιρακινό Κουρδιστάν, όσο και από ένα μικρό συριακό κουρδικό σοσιαλιστικό κόμμα που ονομάζεται PÇDKS.

Οι οικογενειακές διασυνδέσεις και τα δίκτυα λαθρεμπορίου στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας έπαιξαν επίσης ρόλο. Όλη αυτή η δραστηριότητα λάμβανε χώρα υπό το άγρυπνο βλέμμα των συριακών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίες ενθάρρυναν τους διεθνιστές αριστερούς να πολεμήσουν για την παλαιστινιακή υπόθεση. Φυσικά, οι αριστεροί αυτοί δε θα ακολουθούσαν τις επιταγές των μυστικών υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε σύγκρουση με το μακιαβελικό αστυνομικό κράτος του Σύρου Προέδρου Hafez al-Assad, για τον οποίον αποτελούσαν στόχο και οι Κούρδοι της Συρίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Οι Κούρδοι ακτιβιστές συζήτησαν πόσο θα μπορούσαν ν’ αντέξουν να εξαρτώνται από τη Συρία, πρακτικά και ηθικά, αναφέρει η Marcus στο βιβλίο της «Blood and Belief: The PKK and the Kurdish Fight for Independence» (2007). Αλλά δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Η κατάσταση στην Τουρκία είχε επιδεινωθεί ραγδαία. Τον Σεπτέμβριο του 1980, ο τουρκικός στρατός εξαπέλυσε πραξικόπημα. Ακολούθησαν μαζικές εκκαθαρίσεις. Οι αρχές φυλάκισαν πάνω από 650.000 ανθρώπους, εκατοντάδες από τους οποίους πέθαναν υπό κράτηση, πολλοί κάτω από βασανιστήρια.

Πριν το πραξικόπημα, το PKK ήταν μια από τις πολλές αντιμαχόμενες κουρδικές ομάδες (Ο Abu Layla θυμάται πως οι αντίπαλοι Κούρδοι τον προειδοποιούσαν για την ευέξαπτη και βίαιη φύση του Öcalan). Μετά το πραξικόπημα, ήταν ένα από τα λίγα κουρδικά κόμματα στην Τουρκία με βάση έξω από τον έλεγχο της κυβέρνησης, επιτρέποντάς του να πάρει τα ηνία του κουρδικού αγώνα.

Το PKK και οι Παλαιστίνιοι σύμμαχοί του συμφώνησαν αρχικά να μείνουν ο ένας έξω απ’ τους αγώνες του άλλου, όπως αναφέρουν οι Aliza Marcus και Hamdi Akkaya. Οι Κούρδοι μαχητές έρχονταν στα παλαιστινιακά στρατόπεδα στον Λίβανο -στρατόπεδα πολλών ομάδων, όχι μόνο του DFLP- μονάχα για να εκπαιδευτούν. Μαζί με τις στρατιωτικές τακτικές, οι Κούρδοι «έμαθαν να κάνουν διαδηλώσεις για μάρτυρες, για τελετές» και «διάβαζαν πολύ για τον λαϊκό πόλεμο», είπε στη Marcus ένας πρώην μαχητής.

Η παρουσία του PKK στον Λίβανο αυξήθηκε από μερικούς φυγάδες σε αρκετές εκατοντάδες μαχητές. Αν και το κόμμα έχει αποκηρύξει τον μαρξισμό-λενινισμό ως ιδεολογία, η πολιτική του κουλτούρα εξακολουθεί να φέρει τα σημάδια εκείνης της εποχής: λαϊκή μαρτυρική κουλτούρα, αυστηρή εσωτερική πειθαρχία, συνέδρια αυτοκριτικής μαοϊκού τύπου, και έμφαση στην ανάγνωση πολιτικής θεωρίας.

Δεκαετίες αργότερα, πολλοί βετεράνοι του PKK βρέθηκαν να φιλοξενούν ξένους μαχητές. Οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), ένα επαναστατικό κίνημα εμπνευσμένο από τις διδασκαλίες του Öcalan και με επικεφαλής πρώην στελέχη του PKK, έχουν δεχθεί εκατοντάδες Κούρδους και μη-Κούρδους εθελοντές από άλλες χώρες. Η παρουσία τους κέντρισε την προσοχή των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης για την κουρδική υπόθεση — και συνέβαλε στη διάδοση του συνθήματος «Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία» σε άλλα πλαίσια, όπως στο Ιράν.

Υπήρχαν επίσης πολύ πιο σκοτεινά μαθήματα που άντλησε το PKK από το παλαιστινιακό κίνημα. Κόμματα όπως το DFLP και το PFLP είχαν προβεί σε υπέρμετρες πράξεις βίας εναντίον ατόμων που κατηγορούσαν ως δωσίλογους, Ισραηλινούς πολίτες και ξένους τουρίστες. Το PKK έφερε αυτές τις πρακτικές στον δικό του πόλεμο ενάντια στο τουρκικό κράτος.

Οι ισλαμιστές θα σφετερίζονταν αργότερα πολλές σελίδες από το βιβλίο του «λαϊκού πολέμου». Οι σουνίτες ισλαμιστές στο Ιράκ προώθησαν το ρητό «εννέα σφαίρες για τους προδότες και μία για τον εχθρό», που αρχικά αποδόθηκε στον Παλαιστίνιο λαϊκό ηγέτη, Yasser Arafat, τον μακροχρόνιο πρόεδρο της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Και οι ανταλλαγές τακτικών ήταν αμφίδρομες. Οι σιίτες ισλαμιστές μαχητές στον Λίβανο πρωτοστάτησαν στην τακτική της βομβιστικής επίθεσης αυτοκτονίας, η οποία υιοθετήθηκε αργότερα από λαϊκές παλαιστινιακές ομάδες, καθώς κι από το ίδιο το PKK.

Ίσως, ωστόσο, οι Ισλαμιστές δεν πρέπει να λάβουν όλα τα εύσημα. Η ισραηλινή στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών εισήγαγε τις μεγάλης κλίμακας βομβιστικές επιθέσεις κατά αυτοκινήτων στον Λίβανο, στη διάρκεια μιας εκστρατείας αποπροσανατολισμού που είχε σκοπό να προκαλέσει την αντίδραση των Παλαιστινίων, όπως αναφέρει ο Ronen Bergman στο βιβλίο του «Rise and Kill First: The Secret History of Israel’s Targeted Assassinations» (2018).

Το Ισραήλ εξαπέλυσε μια ολέθρια, πλήρους κλίμακας εισβολή στον Λίβανο τον Ιούνιο του 1982. Σ’ εκείνο το σημείο, οι στόχοι των Ισραηλινών ήταν πολύ πιο φιλόδοξοι από μια σύγκρουση με τους Παλαιστίνιους αντάρτες. Ο Υπουργός Άμυνας, Ariel Sharon, ήθελε να «αναδιαρθρώσει ολόκληρη τη Μέση Ανατολή», εγκαθιστώντας έναν Ισραηλινό ηγέτη-μαριονέτα στη Βηρυτό, και εκδιώκοντας μαζικά τους Παλαιστίνιους στην Ιορδανία, όπως γράφει ο Bergman.

Κούρδοι εκπαιδευόμενοι διέμεναν στο Κάστρο Beaufort (γνωστό στην περιοχή ως Shaqif Arnun), ένα φρούριο από την εποχή των Σταυροφοριών που είχε μετατραπεί σε παλαιστινιακό στρατόπεδο. Λιγότερο από πέντε χιλιόμετρα από τα ισραηλινά σύνορα, βρισκόταν καταμεσής του δρόμου για την εισβολή. Μετά από μια ημέρα σφοδρού βομβαρδισμού κι επίθεσης από καταδρομείς της Ταξιαρχίας Golani του Ισραήλ, οι μαχητές προσπάθησαν να επιτύχουν μια οπισθοχώρηση προς την παράκτια πόλη της Σιδώνας, αλλά υπέστησαν περαιτέρω απώλειες στην ύπαιθρο του Νότιου Λιβάνου.

Ο Sharon πιθανότατα δε γνώριζε καν για την ύπαρξη του PKK, αλλά το PKK θυμάται τον εαυτό του ως σημαντικό δρώντα. «Εκτός από τους Λιβανέζους και Παλαιστίνιους αντάρτες, η πιο σοβαρή αντίσταση προήλθε από το PKK», αναφέρει η έκδοση Δεκεμβρίου 2017 του Serxwebun, που εξιστορεί τις αδυσώπητες μάχες γύρω από το Κάστρο Beaufort.

Δέκα Κούρδοι σκοτώθηκαν σ’ εκείνη τη μάχη και κατά την οπισθοχώρηση απ’ το κάστρο, αποτελώντας μερικούς απ’ τους πρώτους μάρτυρες του PKK. Άλλοι 15 αιχμαλωτίστηκαν από τον ισραηλινό στρατό και μεταφέρθηκαν στο Ansar, ένα ισραηλινό στρατόπεδο εγκλεισμού που χτίστηκε στα κατεχόμενα λιβανικά εδάφη. Το Serxwebun αναφέρει πως οι Κούρδοι ανακρίθηκαν όχι μόνο από Ισραηλινούς στρατιωτικούς, αλλά και από Τούρκους αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών.

Μια τέτοια συνεργασία δεν ήταν πρωτόφαντη. Όταν οι ισραηλινές δυνάμεις συνάντησαν βάσεις του Αρμενικού Μυστικού Στρατού για την Απελευθέρωση της Αρμενίας, μιας λιβανο-αρμενικής μαχητικής ομάδας που σχεδίαζε επιθέσεις κατά της Τουρκίας, παρέδωσαν τα υλικά που βρήκαν σε Τούρκους αξιωματούχους, σύμφωνα με διπλωματικά τηλεγραφήματα που ανακάλυψε ο ιστορικός Eldad Ben Aharon.

Το Serxwebun περιέγραψε τις δυσμενείς συνθήκες στη φυλακή Ansar. Τους πρώτους μήνες της εισβολής, υπήρξαν δημοσιεύματα σε ξένα μέσα ενημέρωσης για ξυλοδαρμούς και άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο στρατόπεδο. Κάποια στιγμή, ένας Ισραηλινός στρατιώτης πυροβόλησε αδιάκριτα τους κρατουμένους, σκοτώνοντας τρεις. Τελικά οδηγήθηκε στο στρατοδικείο. «Κανένας νόμος δεν εφαρμόστηκε στο Ansar ή σε άλλους χώρους κράτησης, εκτός από τις οδηγίες του Ισραηλινού διοικητή του στρατοπέδου και τα καπρίτσια των φρουρών», έγραψε ο πρώην κρατούμενος Salah Tamari, ο οποίος ανέφερε «συνεχείς εξευτελισμούς» και «διαρκείς ανακρίσεις».

Ως το 1983, η Washington Post και οι New York Times ανέφεραν πως οι συνθήκες βελτιώνονταν έπειτα από σημαντική διεθνή πίεση. Στο τέλος του έτους, το Ισραήλ συμφώνησε σε ανταλλαγή κρατουμένων με την PLO. Αρκετές χιλιάδες κρατούμενοι από το Ansar αφέθηκαν να φύγουν — συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων αιχμαλώτων.

Η ιστορία τους, όμως, δεν είχε ακόμα τελειώσει. Περίπου 1.000 κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένων των μελών του PKK, επρόκειτο να μεταφερθούν στην Αλγερία με επιβατικά αεροσκάφη. Όμως, κατά τη διάρκεια μιας ενδιάμεσης στάσης στην Ελλάδα, οι Κούρδοι αλυσοδέθηκαν σε καρέκλες του αεροδρομίου κι αιτήθηκαν άσυλο. Πέτυχαν το αίτημά τους. Μερικοί επέστρεψαν στην Τουρκία, ενώ άλλοι άρχισαν να οργανώνουν την κουρδική διασπορά της Ευρώπης.

Ένας από τους κρατουμένους, ο Seyfettin Özen, συμμετείχε στην πρώτη επιχείρηση του PKK στην Τουρκία έπειτα απ’ το πραξικόπημα του 1980, μια σειρά αντάρτικων επιδρομών κατά αστυνομικών τμημάτων στις 15 Αυγούστου 1984. Σκοτώθηκε έναν χρόνο αργότερα. Ένας άλλος πρώην κρατούμενος, ο Nazif Aktaş, δημιούργησε το πολιτικό μέτωπο του PKK στην Ευρώπη. Δολοφονήθηκε σε διαμάχη μ’ ένα αντίπαλο κουρδικό κόμμα το 1985.

Το PKK δημιούργησε τελικά ένα μόνιμο στρατόπεδο εκπαίδευσης στην κοιλάδα Bekaa του Λιβάνου, τότε υπό συριακή κατοχή. Αλλά καθώς οι σχέσεις Συρίας-Τουρκίας αναθερμάνθηκαν τη δεκαετία του 1990, η συριακή κυβέρνηση έβαλε τέλος στο ασφαλές καταφύγιο του PKK. Ο Öcalan μετακινούνταν ανά τον κόσμο, έως ότου οι Τούρκοι πράκτορες τον συνέλαβαν -με την αρωγή της CIA- το 1999.

Υπήρξε και μια θετική πλευρά: Το τέλος της συριακής πατρονείας έδωσε στην κουρδική αριστερά το ελεύθερο να δράσει κατά του Assad. Λίγα χρόνια αργότερα, υποστηρικτές και βετεράνοι του ΡΚΚ βοήθησαν στην οργάνωση του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης, το οποίο αργότερα δημιούργησε τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF).

Καθώς υπήρχαν φήμες ότι οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες είχαν εμπλακεί στο ανθρωποκυνηγητό κατά του Öcalan, Κούρδοι της διασποράς διαδήλωσαν μετά τη σύλληψή του έξω απ’ την ισραηλινή πρεσβεία στο Βερολίνο. Οι φρουροί της πρεσβείας πυροβόλησαν εναντίον μιας ομάδας διαδηλωτών που είχαν διαρρήξει τον αστυνομικό κλοιό, σκοτώνοντας τρεις εξ αυτών. Λίγες μέρες αργότερα, 500 υποστηρικτές του DFLP πραγματοποίησαν συγκέντρωση στην παλαιστινιακή πόλη της Ναμπλούς. Μαζί με την παρουσία παραδοσιακών συμβόλων της παλαιστινιακής αριστεράς, ποδοπάτησαν μια τουρκική σημαία και περιέφεραν ένα πορτραίτο του Öcalan.

Έκτοτε, η παλαιστινιακή αριστερά έχει σε μεγάλο βαθμό παραγκωνιστεί, εξαιτίας των ισλαμιστικών κομμάτων. Στους υποστηρικτές των Ισλαμιστών συγκαταλέγεται η Τουρκία και το Ιράν, δύο κράτη εχθρικά προς το κουρδικό εθνικό κίνημα. Προκειμένου εν μέρει να μπει στο μάτι των δύο αυτών κρατών, το Ισραήλ έχει γίνει πιο ένθερμα υποστηρικτικό προς τα συμφέροντα των Ιρακινών Κούρδων, μια χάρη που ορισμένοι Κούρδοι ανταποδίδουν κυματίζοντας ισραηλινές σημαίες.

Παρ’ όλα αυτά, η παλαιστινιακή αριστερά συνεχίζει να δείχνει υποστήριξη προς την κουρδική υπόθεση. Σε μια επιστολή του το 2010, ο ηγέτης του DFLP, Nayef Hawatmeh, είπε ότι «Στηρίζουμε εξ αρχής το κουρδικό δικαίωμα στην αυτοδιάθεση», αν και δεν ανέφερε συγκεκριμένα τη σχέση του με το PKK. Τα πιο πρόσφατα χρόνια, η βετεράνος αντάρτης του PFLP, Leila Khaled, έχει επισκεφθεί την Τουρκία αρκετές φορές για να δείξει υποστήριξη στους Κούρδους αντιφρονούντες.

Ούτε το PKK έχει ξεχάσει την ιστορία του. Το κόμμα συνεχίζει να αναφέρει τη Μάχη του Κάστρου Beaufort στις αφιερώσεις για τους μαχητές και στις δηλώσεις του για την Ισραηλινο-Παλαιστινιακή σύγκρουση. Αλλά ίσως το πιο αξιοσημείωτο γραπτό είναι μια επιστολή του 2009, που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά απ’ τον Παλαιστίνιο συγγραφέα, Mazen Safi, με παραλήπτη τον ίδιο, και αποστολέα τον «Polat Can, στα βουνά του Κουρδιστάν».

Σύμφωνα με την εισαγωγή του Safi, έλαβε την επιστολή αφότου δημοσίευσε ένα άρθρο για τη Μάχη του Κάστρου Beaufort. Η επιστολή, γραμμένη στα αραβικά, κατηγορεί το «θανατηφόρο δηλητήριο» του ρατσισμού, το οποίο διαχέουν «σιωνιστές, ιμπεριαλιστές και αντιδραστικές δυνάμεις στην περιοχή» για να κάνουν τους Παλαιστίνιους να ξεχάσουν τη συνεισφορά των Κούρδων στην υπόθεσή τους.

«Ας αντιληφθούν όλοι ότι το αίμα των Κούρδων και των Αράβων ήταν και εξακολουθεί να είναι ενιαίο και αγνό, για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας του κουρδικού και του παλαιστινιακού λαού, από την εποχή του Σαλαντίν ως τους δεκάδες Άραβες συντρόφους που έπεσαν μάρτυρες στα βουνά του Κουρδιστάν», λέει. «Το σημαντικό, αδερφέ και σύντροφέ μου, είναι ότι αυτά που μας ενώνουν είναι χίλιες φορές μεγαλύτερα απ’ αυτά που μας χωρίζουν, παρά τους τυράννους, τους πράκτορες και τους ρατσιστές. Νίκη στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ».

Λίγα χρόνια αργότερα, ο Polat Can υπηρέτησε ως διοικητής στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Η Μάχη του Κάστρου Beaufort δεν είναι απλώς ένα ενδιαφέρον ιστορικό σημείο. Είναι μια ζωντανή ιστορία που συνεχίζει να εξαπλώνεται στην περιοχή. Οι Κούρδοι που πολέμησαν στον Νότιο Λίβανο, τώρα διοικούν οπαδούς και τιμητές σ’ ολάκερη την περιοχή, και η κληρονομιά του διεθνισμού και της κομματικής πειθαρχίας απ’ τις προηγούμενες δεκαετίες παραμένουν ζωντανές στην κουρδική υπόθεση.

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Γερμανία, Βερολίνο: “Εσείς είστε η κρίση” – Εμπρηστική επίθεση σε αντιπροσωπεία της Peugeot

Posted on 30/04/2023 by revconsciousness

Εσείς είστε η κρίση – Επεισόδιο 17: Peugeot, προμηθευτής οχημάτων για την αστυνομία

Μια σειρά επιθέσεων σε όλο τον κόσμο σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και εξουσιοδοτημένες αντιπροσωπείες από συγκεκριμένες μάρκες οχημάτων τα τελευταία χρόνια άνοιξαν την πρόταση μιας στρατηγικής γραμμής: Οποιοσδήποτε προσφέρει δυνατότητα κίνησης και μεταφοράς στην αστυνομία αντιμετωπίζεται ως εχθρός. Στην αγορά αστυνομικού εξοπλισμού, μια χούφτα εταιρειών ανταγωνίζονται για χάρη των κρατικών δολοφονικών ταγμάτων.

Στεκόμαστε απέναντί τους, στο πλευρό της μαζικής αναταραχής στο γαλλικό κράτος ενάντια στη «συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση», στις θερμές γειτονιές των προαστίων όπου η BAC και άλλες μονάδες δολοφονούν εδώ και δεκαετίες, πλάι στα συντρόφια μας στο Σαιν-Σολίν, με τους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες των γαλλικών αποικιών… σε κάθε σημείο όπου λειτουργεί η Peugeot, ένας από τους σημαντικότερους κατασκευαστές οχημάτων στη Γαλλία.

Για να δώσουμε μόνο μερικά παραδείγματα, στην Ελλάδα επίσης βλέπουμε τους ίδιους εχθρούς της ελευθερίας να βοηθούν την ελληνική αστυνομία. Σχεδόν τετρακόσια Peugeot 308 παραδόθηκαν ως νέα περιπολικά. Με φιμέ τζάμια «για την αθέατη μεταφορά παραβατών», ο όμιλος διαφημίζει το προϊόν του.

Η Peugeot Deutschland GmbH προμηθεύει την αστυνομία του Σάαρλαντ με όλα όσα επιθυμεί ο τεχνοκρατικός εγκέφαλος: 120 περιπολικά, 80 οχήματα μυστικών ερευνών, βανάκια…

Το βράδυ της 21ης Απριλίου, πυρπολήσαμε είκοσι πέντε οχήματα στις εγκαταστάσεις της αντιπροσωπείας Peugeot στο Landsberger Allee στο Marzahn του Βερολίνου. Ανάμεσά τους, φανταχτερά ηλεκτρικά SUV και αρκετά βαν (πιθανώς μισθωμένα οχήματα) της εταιρείας security ISS. Η ISS δεν εμπλέκεται μόνο στη λειτουργία φυλακών, αλλά επίσης, μέσω μετοχών στην εταιρεία UNISON, συμμετέχει και στην καταστροφή και ιδιωτικοποίηση πάρκων στην Αθήνα.

Η επίθεσή μας πρέπει να εκληφθεί ως στήριξη για την ταυτοποίηση όσων είναι υπεύθυνοι για ή κερδοσκοπούν από την κρίση που λαμβάνει χώρα εδώ και αρκετό καιρό υπό αυτή την κατηγορία. Παράλληλα, συμμετέχουμε στο Αναρχικό Κάλεσμα για Δράση για την 1η Μάη, με σκοπό να αναπτύξουμε μια μακροπρόθεσμη μαχητική προοπτική για τις επερχόμενες διαδηλώσεις στο Βερολίνο. Ως αναρχικοί/ές, υποστηρίζουμε όλα τα ΛΟΑΤΚΙΑ άτομα (γυναίκες, λεσβίες, μη-δυαδικά άτομα, τρανς και άφυλα άτομα) που θα ξαναπάρουν τους δρόμους τη Βαλπούργειο νύχτα, καθώς και όλες τις άλλες νύχτες πριν και μετά από αυτήν την ημερομηνία. Η επίθεσή μας έχει σκοπό να συμπληρώσει το κάλεσμα της διαδήλωσης “Take Back the Night”, το οποίο κατανοούμε ως απαραίτητο μέρος της κλιμάκωσης του μαχητικού αντι-πατριαρχικού αγώνα.

Στηρίζουμε το Αναρχικό Κάλεσμα για Δράση στο πλαίσιο των διαδηλώσεων της επαναστατικής Πρωτομαγιάς, διότι η εξεγερσιακή οπτική πρέπει να γυρεύει τη σύγκρουση κάθε στιγμή. Δίχως να αποστασιοποιούμαστε, είμαστε επικριτικοί/ές προς ορισμένες εξουσιαστικές και ρεφορμιστικές γκρούπες στις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς. Η δράση μας μπορεί να συνεισφέρει στον διάλογο επί των διαφορών μας στα θεωρητικά ζητήματα.

Αποικιοκρατία και λεηλασία της φύσης

Η Peugeot πουλά ηλεκτρικά αυτοκίνητα, για την παραγωγή των οποίων υφαρπάζονται πρώτες ύλες από τις περιοχές του παγκόσμιου νότου, γεγονός που συνδέεται με την καταστροφή της φύσης και της υγείας των εργαζομένων. Έπειτα, τα ηλεκτρικά απόβλητα αποστέλλονται πίσω εκεί. Η Peugeot, όπως και άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες, χρησιμοποιεί μηχανισμούς που αναπτύχθηκαν από τις αποικιακές δυνάμεις για αιώνες για να υποτάξουν άλλες ηπείρους. Ο πράσινος καπιταλισμός δεν είναι λιγότερο αιμοσταγής από τις προηγούμενες εκδοχές. Όσο οι μπάτσοι μπορούν γρήγορα να προσεγγίσουν οποιοδήποτε σημείο ανά πάσα στιγμή, ο καπιταλισμός κατορθώνει να συντηρήσει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του στις δυτικές μητροπόλεις.

Συνεργασία με το ιρανικό κράτος

Το Ιράν είναι μια από τις μεγαλύτερες αναπτυσσόμενες αγορές για τις πωλήσεις αυτοκινήτων. Το 2016, η Peugeot έγινε ο πρώτος δυτικός όμιλος που άνοιξε ξανά εργοστάσια εκεί μετά το τέλος των κυρώσεων, για το οποίο ο επικεφαλής της Peugeot, Jean Christophe Quemard, σχολίασε: «Δείχνουμε ότι είμαστε πραγματικά αφοσιωμένοι στο μέλλον του Ιράν, και είμαστε έτοιμοι να επενδύσουμε σε αυτή τη χώρα.» Δεδομένου του ανοιχτού μισογυνισμού του ιρανικού καθεστώτος, (η εταιρεία) πήρε ξεκάθαρη θέση παρέχοντας το Peugeot 206 ως περιπολικό εκεί.

Από την αναρχική σκοπιά, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση με το σύστημα για να κάνει τις κρίσεις του πιο υποφερτές. Υποτίθεται πως πρέπει να νιώσουμε φόβο για την «εγκληματικότητα» προκειμένου να δώσουμε χώρο στη βία του (συστήματος). Αλλά, ας μην κοροϊδευόμαστε, δολοφόνοι και βιαστές είναι αυτοί που στρογγυλοκάθονται στα περιπολικά και κάνουν τις μπίζνες τους. Οι ταραχές του χθες και του αύριο, μεταξύ άλλων, αποτελούν επίσης μια έκφραση δίκαιης αυτοάμυνας. Η αλληλεγγύη μας πάει προς όλους και όλες όσες μάχονται ενάντια στην παρουσία των μπάτσων στους δρόμους, και μαζί τους μπορούμε να οικοδομήσουμε συλλογικές στιγμές στην επαναστατική διαδικασία. Η διαδήλωση της 1ης Μάη μπορεί ν’ αποτελέσει ένα ακόμη βήμα προς την κοινωνική επανάσταση.

Πυρήνας Οργισμένης Δράσης “Zineb Redouane*”

* Η Zineb Redouane (80 ετών) δολοφονήθηκε από την αστυνομία στις 2 Δεκέμβρη 2018 στη Μασσαλία, καθώς χτυπήθηκε με δακρυγόνο διασποράς στο κεφάλι ενόσω προσπαθούσε να κλείσει το παράθυρό της στον 4ο όροφο.

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία, Ρίμινι: Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστική επίθεση σε δύο οχήματα της Αστυνομίας Σιδηροδρόμων

Posted on 29/04/2023 by revconsciousness

Ανάληψη ευθύνης για εμπρηστική επίθεση σε δύο οχήματα της Αστυνομίας Σιδηροδρόμων (Ρίμινι, 20 Απριλίου 2023)

Γύρω στις 5 το ξημέρωμα της 20/04/2023, τοποθετήθηκαν μικροί εμπρηστικοί μηχανισμοί προκειμένου να τυλιχθούν στις φλόγες δύο αστυνομικά οχήματα που ήταν παρκαρισμένα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ρίμινι.

Η επίθεση αυτή αποσκοπούσε να δηλώσει πως η αδιαμεσολάβητη άμεση δράση ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο είναι και δυνατή και αναγκαία.

Επιλέξαμε να επιτεθούμε εμπρηστικά στην Αστυνομία Σιδηροδρόμων, ένα θλιβερό παράρτημα της κρατικής αστυνομίας, επιφορτισμένο με το άθλιο καθήκον της διαφύλαξης της ασφάλειας στο πεδίο των σιδηροδρόμων. Ο ρόλος τους, όμως, ως φύλακες των αποκαλούμενων κρατικών συνόρων, αποτέλεσε τον κυριότερο λόγο της επίσκεψής μας ακριβώς στο κατώφλι τους. Στην πραγματικότητα, οι διαρκείς εξακριβώσεις σε ανθρώπους που θεωρούν πως δεν έχουν χαρτιά, με πρόσχημα τις μικροκλοπές, αποτελούν σοβαρό εμπόδιο προς όσους και όσες επιθυμούν να μετακινηθούν ελεύθερα.

Τους θερμούς μας χαιρετισμούς στα άτομα που πυρπόλησαν αστυνομικό βαν στο Λα Παζ, στη Βολιβία, που όπως όμορφα διατύπωσαν στην ανάληψη ευθύνης “Ας αφήσουμε όλες τις προσπάθειες του αναρχικού αγώνα να ζήσουν!”.

Η δράση αυτή είναι σε αλληλεγγύη με τη Monica και τον Francisco, που σύντομα θα βρεθούν στα δικαστήρια για εκρηκτικές επιθέσεις στο Σαντιάγο της Χιλής. Για τον σύντροφο Alfredo Cospito, ο οποίος πρόσφατα σταμάτησε την 6μηνη απεργία πείνας ενάντια στο 41 bis και τον εκδικητικό εγκλεισμό. Δύναμη σύντροφε, ο αγώνας συνεχίζεται.

Για την Anna, τον Juan, τον Aldo, τον Lucas, τον Ivan, τον Zac και όλους τους αναρχικούς κι επαναστάτες κρατουμένους και κρατούμενες που βρίσκονται αιχμάλωτοι σε φυλακές ανά τον κόσμο.

Μια αλληλέγγυα σκέψη για τη Nadia Desdemona Lioce, τον Roberto Morandi και τον Marco Mezzasalma, που επί 17 έτη υπόκεινται στο καθεστώς 41 bis.

Για την ολική απελευθέρωση από το υπάρχον.

Θάνατος στο κράτος,
για την Αναρχία

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ινδία, Νέο Δελχί: Δέκα παραστρατιωτικοί σκοτώθηκαν σε ενέδρα των ανταρτών

Posted on 29/04/2023 by revconsciousness

Δέκα παραστρατιωτικοί της DRG (District Reserve Guard) και ο οδηγός τους σκοτώθηκαν σε έκρηξη αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού, όταν επέστρεφαν στο βαν τους έπειτα από αντι-αντάρτικη επιχείρηση στην ινδική πολιτεία Chhattisgarh. Το βαν εξαϋλώθηκε από την έκρηξη, που άφησε στον δρόμο έναν πολύ μεγάλο κρατήρα.

Η επίθεση της Τετάρτης, η πλέον εξέχουσα των τελευταίων δύο ετών, πραγματοποιήθηκε από αντάρτες μαχητές στην κεντρική περιοχή της Dantewada. Επιστρατεύτηκαν ενισχύσεις από την CRPF (Central Reserve Police Force), και η DRG παρατάχθηκε στα περίχωρα.

Πηγή: Abolition Media

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Δελτίο Τύπου μετά το τέλος της απεργίας πείνας του Alfredo Cospito

Posted on 20/04/2023 by revconsciousness

Ήταν 20 Οκτωβρίου 2022 όταν ο Alfredo Cospito, κατά τη διάρκεια της πρώτης ακρόασης στην οποία είχε δικαίωμα συμμετοχής μετά τη μεταφορά του στο καθεστώς απομόνωσης 41bis στις 4 Μαΐου 2022, δήλωσε την πρόθεσή του να ξεκινήσει απεργία πείνας. Οι λόγοι της διαμαρτυρίας έγκεινται στη σκληρή κριτική του αναρχικού για το καθεστώς 41bis και την ισόβια κάθειρξη χωρίς μείωση.

Από τις 20 Οκτωβρίου έχουν περάσει 181 ημέρες, κατά τις οποίες ο Cospito, μέσα από ένα όλο και πιο αδύναμο και αδύναμο σώμα, αποκάλυψε τι σημαίνει το ειδικό καθεστώς κράτησης με συγκεκριμένους όρους: παράλογες στερήσεις που επιβάλλονται στους κρατούμενους, σκληροί περιορισμοί χωρίς νόμιμο σκοπό, στέρηση αισθήσεων, ένα οργουελικό περιβάλλον στο οποίο κάποιος παρακολουθείται και ακούγεται συνεχώς από κάμερες και μικρόφωνα. Και όχι μόνο: η αδυναμία ανάγνωσης, μελέτης και πολιτιστικής ανάπτυξης, καθώς και η αδυναμία λήψης βιβλίων και περιοδικών από το εξωτερικό, ακόμη και όταν αυτά αποστέλλονται από τους ίδιους εκδότες- ηλικιωμένοι κρατούμενοι που εμποδίζονται επί δεκαετίες να αγκαλιάσουν ή ακόμη και να αγγίξουν τα παιδιά τους, τους συζύγους, τα αδέλφια τους…

Χάρη στη διαμαρτυρία του Cospito, στις κινητοποιήσεις του ποικίλου κόσμου του εξωκοινοβουλευτικού πολιτικού ακτιβισμού, του αναρχικού κινήματος, των διανοουμένων που πήραν θέση υπέρ των λόγων της διαμαρτυρίας, του κόσμου των μέσων ενημέρωσης που επέτρεψε σε αυτά τα άβολα ζητήματα να φτάσουν στα σπίτια των ανθρώπων, εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης, μπόρεσαν να κάνουν αυτά τα άβολα ζητήματα γνωστά στο κοινό, εκατομμύρια άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων πολλών από τη νέα γενιά, έχουν κατανοήσει το ασυμβίβαστο του 41bis με τις αρχές της ανθρωπιάς της τιμωρίας και, ως εκ τούτου, με το Σύνταγμα που γεννήθηκε από τον αντιφασιστικό αγώνα.

Χάρη στην ιστορία του Cospito, το 41bis γίνεται όλο και λιγότερο ανεκτό από μια κοινή γνώμη που τους τελευταίους μήνες καλείται να παίξει ενεργό ρόλο για να ξεπεράσει την αδιαφορία της απέναντι στον Άλλο.Σε αυτό το άμεσο αποτέλεσμα πρέπει να προστεθεί και ένα άλλο: το γεγονός ότι η προσφυγή που προτάθηκε από τη δικηγόρο Antonella Mascia του Στρασβούργου και εμένα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία στόχευε ακριβώς στο διαφοροποιημένο σωφρονιστικό καθεστώς που προβλέπει το άρθρο 41bis του ιταλικού ποινικού κώδικα, έγινε δεκτή προς επεξεργασία. Η προσφυγή, η οποία κατήγγειλε τις σοβαρές παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, θα αξιολογηθεί στα επόμενα δύο ή τρία χρόνια (κανονικός χρόνος για μια ποινή) και θα μπορούσε να αποτελέσει το νομικό κλειδί για την κατάργηση του απάνθρωπου μέσου του 41bis, όπως συνέβη με την ισόβια κάθειρξη χωρίς μειώσεις.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί η αντικειμενική νίκη που επιτεύχθηκε με τη χθεσινή απόφαση, 18 Απριλίου 2023, του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο, όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στην επίσημη ανακοίνωση, δεν αποφάσισε απλώς για την τύχη του αναρχικού κρατούμενου, αλλά προέβη σε δήλωση αντισυνταγματικότητας της απαγόρευσης εφαρμογής κάθε είδους ελαφρυντικού, σε περίπτωση επανειλημμένης υποτροπής, για όλα τα εγκλήματα των οποίων η μέγιστη ποινή είναι καθορισμένη και προβλέπει αποκλειστικά ισόβια κάθειρξη.

Συμπερασματικά, μπορεί να ειπωθεί ότι ο αγώνας που ξεκίνησε ο Cospito πέτυχε τους στόχους του. Οι χρόνοι αναμονής για την απόφαση του ΕΔΔΑ, σε αντίθεση με εκείνους του Συνταγματικού Δικαστηρίου, οι οποίοι είναι πολύ πιο περιορισμένοι, δεν είναι συμβατοί με την απεργία πείνας, αν και αξίζει να περιμένουμε την απόφαση του Στρασβούργου.

Έτσι, ο Alfredo Cospito, μετά από 180 ημέρες απεργία πείνας και έχοντας θέσει σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή, έχοντας χάσει 50 κιλά και έχοντας θέσει σε κίνδυνο τις κινητικές του λειτουργίες ως αποτέλεσμα της βλάβης στο περιφερικό νευρικό του σύστημα, αποφάσισε να τερματίσει την απεργία πείνας στις 19 Απριλίου 2023. Λαμβάνοντας αυτή την απόφαση, ο Alfredo Cospito ευχαριστεί όλους εκείνους που κατέστησαν δυνατή αυτή την επίμονη και ασυνήθιστη μορφή διαμαρτυρίας.

Πηγή: Athens Indymedia

Μπροσούρα: Ποιός το έγραψε αυτό; από Zündlumpen #76

Posted on 17/04/2023 by revconsciousness

“Σύντομη επισκόπηση των σύγχρονων μεθόδων εγκληματολογικής γλωσσολογίας για τον προσδιορισμό της συγγραφής.”

Το άρθρο που ακολουθεί προσπαθεί να δώσει μια επισκόπηση από μη τεχνική άποψη και να προβεί σε μια αντίστοιχη αξιολόγηση. Υπάρχουν ορισμένες ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις για το θέμα αυτό που θα μπορούσαν να αξιολογηθούν για μια καλύτερη αποτίμηση. Ωστόσο, ο κύριος σκοπός μου εδώ είναι απλώς να θίξω το θέμα και όχι να παράσχω μια ορθή και πειστική άποψη, οπότε αν γνωρίζετε κάτι περισσότερο, δημοσιεύστε το!

Link της μπροσούρα (PDF)

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Πηγή: Counter-surveillance resource center

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα

Χιλή: 19 Μάη η ημερομηνία έναρξης της δίκης της Mónica Caballero και του Francisco Solar

Posted on 06/04/2023 by revconsciousness

19 Μάη 2023 είναι η ημερομηνία όπου ορίστηκε η έναρξη της δίκης κατά της συντρόφισσας Mónica Caballero και του συντρόφου Francisco Solar, οι οποίοι κατηγορούνται για διάφορες επιθέσεις στην εξουσία και τους κυρίαρχους. Καλούμε σε διάχυση της αναρχικής αλληλεγγύης ενόψει αυτής της νέας δικαστικής διαπόμπευσης την οποία θα αντιμετωπίσουν τα συντρόφια.

Αλληλεγγύη με τη Mónica και τον Francisco!

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση

Ιταλία: Σημαντικές ενημερώσεις για την κατάσταση της υγείας και τις συνθήκες κράτησης του αναρχικού Alfredo Cospito

Posted on 06/04/2023 by revconsciousness

Ο Αλφρέντο ΔΕΝ σταμάτησε την απεργία πείνας!

Οι ειδήσεις που κυκλοφορούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης αυτές τις μέρες είναι ψευδείς και συκοφαντικές, όπως συνηθίζεται πλέον σε αυτή την ιστορία: του πρόσφεραν γάλα, αλλά ο Αλφρέντο το αρνήθηκε. Αν αποφασίσει να ξαναρχίσει να τρώει, θα ακολουθήσει τις οδηγίες που του έδωσε ο έμπιστος γιατρός του πριν από λίγο καιρό. Ενόψει της ακρόασης στις 18 Απριλίου, αποφάσισε να ξαναρχίσει τα συμπληρώματα: κάλιο για να σταθεροποιήσει την καρδιά, βιταμίνες για να προσπαθήσει να αναχαιτίσει το νευρολογικό πρόβλημα στα κάτω άκρα και πρωτεΐνες. Μετά την ακρόαση στο συνταγματικό δικαστήριο της Ρώμης, όπου κλήθηκε να εκφραστεί σχετικά με τη νομιμότητα της χορήγησης ή μη ελαφρυντικών περιστάσεων σε σχέση με την καταδίκη για το άρθρο 285 («σφαγή με σκοπό την υπονόμευση της ασφάλειας του κράτους», που προβλέπει μόνο ισόβια κάθειρξη) και διατάχθηκε από την αναίρεση στο πλαίσιο της διαδικασίας Scripta Manent, θα αποφασίσει πώς θα προχωρήσει.

Είναι κουρασμένος και μερικές φορές παλεύει να διατηρήσει τη συγκέντρωσή του, αλλά είναι διαυγής και παρών. Στη φυλακή του Σαν Πάολο ΔΕΝ λαμβάνει ταχυδρομείο, ούτε καν τηλεγραφήματα. ΔΕΝ του δίνουν βιβλία, ούτε καν αυτά που αγόρασε από τη φυλακή της Όπερας μετά από αντίστοιχη αδειοδότηση. Στο δωμάτιο που νοσηλεύεται έχει μόνο τεχνητό φως, δεν είναι δυνατόν να ξεχωρίσει τη μέρα από τη νύχτα. Και τέλος, οι γιατροί του ιατρικού τμήματος φυλακών του Σαν Πάολο, που παρακολουθούν τον Αλφρέντο, εξακολουθούν να έχουν τη διάθεση να μην μιλήσουν και να αντιμετωπίσουν τον έμπιστο γιατρό, αλλά να παραδώσουν μόνο τα ιατρικά αρχεία. Αυτό στην πραγματικότητα εμποδίζει την φροντίδα του κατά τον βέλτιστο τρόπο.

ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΩΝΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΑΛΦΡΕΝΤΟ!

ΑΣ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ,

ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΟΤΙ ΟΣΟΙ/ΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΜΟΝΟΙ/ΕΣ!

[5 Απριλίου 2023]

Μετάφραση: Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης με τον Alfredo Cospito

Πηγή: Athens Indymedia

Χιλή: 29 Μάρτη – Προπαγάνδα και αγκιτάτσια σε αλληλεγγύη με τους αιχμαλώτους για την επίθεση στην Εθνική Διεύθυνση Χωροφυλακής + Πανό από την εταιρική φυλακή Σαντιάγο 1

Posted on 02/04/2023 by revconsciousness

Προπαγάνδα και αγκιτάτσια την 29η Μάρτη, σε αλληλεγγύη με τους αιχμαλώτους για την επίθεση στην Εθνική Διεύθυνση Χωροφυλακής + Πανό από την εταιρική φυλακή Σαντιάγο 1

Πηγή: Dark Nights

Ιταλία, Γένοβα: Εμπρηστική επίθεση σε οχήματα της ομάδας IREN σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον αναρχικό σύντροφο Alfredo Cospito & τους αναρχικούς κρατούμενους

Posted on 02/04/2023 by revconsciousness

Η δημοκρατία δεν μπορεί να επιτρέψει να εκφραστούν με σαφήνεια ορισμένες σκέψεις και να χρησιμοποιηθούν ατιμώρητα ορισμένες λέξεις, επειδή θα μπορούσαν να εισχωρήσουν στους καταπιεσμένους, στους αποκλεισμένους. Αυτές οι λέξεις χωρίς διακύβευμα αποκτούν μεγαλύτερη βαρύτητα για μένα, επειδή μου κόστισαν και θα μου κοστίσουν περισσότερα χρόνια στη φυλακή, αλλά είναι ο τρόπος μου να αντισταθώ, να αντεπιτεθώ.

Alfredo Cospito (Ιανουάριος 2021)

Τη νύχτα της 31ης Μαρτίου επιτεθήκαμε με φωτιά σε ορισμένα οχήματα του ομίλου IREN, μιας κορυφαίας εταιρείας στην Ιταλία στην υπηρεσία τηλεθέρμανσης, που δραστηριοποιείται στην παραγωγή και διανομή ηλεκτρικής ενέργειας και τεχνολογικών υπηρεσιών. Η IREN είναι μια νεαρή εταιρεία, αλλά με μια βετεράνο επιχειρηματική στάση, σε αντιστοιχία με όλες τις άλλες εγκληματικές πολυεθνικές όπως η ENI και η Benetton που επωφελούνται από την καταστροφή και τη λεηλασία εδαφών σε όλο τον πλανήτη. Αυτό ήταν αρκετό για να βάλουμε τον όμιλο IREN στο στόχαστρό μας, αν στη συνέχεια προσθέσουμε, στις ειδήσεις των τελευταίων εβδομάδων, ότι η IREN έχει συνάψει συμφωνίες με την ισραηλινή εταιρεία ύδρευσης Mekorot, η οποία εφαρμόζει το απαρτχάιντ του νερού από τον παλαιστινιακό λαό, τότε η επιλογή της επίθεσης εναντίον της ήταν κάτι παραπάνω από εύστοχη. Οι σκέψεις μας πηγαίνουν στον Alfredo, ο οποίος με τον αγώνα του, ένα πραγματικό μανιφέστο αξιοπρέπειας και ελευθερίας, μας έδωσε τη δύναμη και το θάρρος να βάλουμε τους εαυτούς μας σε κίνδυνο. Είθε οι φλόγες αυτής της επίθεσης να ζεστάνουν το σώμα του μετά από πέντε και πλέον μήνες απεργίας πείνας. Κλείνουμε αυτό το άρθρο με μια διευκρίνιση: δεν συμμετέχουμε στη διχοτόμηση που προωθούν οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης του καθεστώτος, αυτή του αγώνα μεταξύ ενός αναρχικού ενάντια στο κράτος. Οι αναρχικοί κήρυξαν τον πόλεμο στην εξουσία πριν από σχεδόν δύο αιώνες, σίγουρα όχι στις 20 Οκτωβρίου 2022 – την έναρξη της απεργίας πείνας του Alfredo. Πρέπει να καταλάβετε ότι αν ο Αλφρέντο πέθαινε ή παρέμενε ζωντανός, αν ο Αλφρέντο ήταν ελεύθερος ή θα παρέμενε φυλακισμένος, έχουμε ήδη κηρύξει τους εαυτούς μας πικρούς εχθρούς σας εδώ και καιρό και θα συνεχίσουμε να είμαστε όπως και να πάνε τα πράγματα.

ΘΕΡΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ, ΤΟΝ ΙΒΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΟΥΑΝ.

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

ΖΗΤΩ Η ΜΑΥΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ!

Πηγή: Dark Nights

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Πηγή ελληνικής μετάφρασης: Ευλογημένη Η Φλόγα